De appelmoes wordt duur betaald, als Den Haag met geld blijft smijten

Wie een beetje de mainstream media volgt en zelf kinderen in frontsoldaat-leeftijd heeft weet maar al te goed wat de hedendaagse jeugd belangrijk vindt en dus ook zal gaan eisen zodra zij door defensie onder de wapenen worden gebracht.

Laten we voorop stellen dat de rubber-tegel-generatie nu zo tussen de 30 en 40 jaar oud is. Dat is de generatie die is opgegroeid met rubber tegels onderaan de glijbaan, onder het klimrek en bij voorkeur ook bij de wipkip. Deze generatie zal zich naar alle waarschijnlijkheid massaal laten afkeuren of als dienstweigeraar ingeschreven willen worden en is bij uitstek ongeschikt als militair. De generatie eronder zal het dus moeten oplossen, zoals gewoonlijk bij conflicten tussen generaties.

De generatie waar we het nu over hebben is de generatie die momenteel ook aan het front staat in Oekraïne. Verschil is dat de Oekraïense jeugd van 18 tot zo’n 25 jaar al sinds de beschietingen op het Maidan-plein in 2013 gewend is geraakt aan stress. Stress omdat ze ieder moment door hun eigen regering beschoten of gebombardeerd konden worden, zeker in de oostelijke provincies.

De stress die de Nederlandse frontsoldaten zullen hebben is van een geheel andere orde. Ieder ouder weet dat zodra de huiselijke wifi uitvalt, binnen 2 á 3 minuten een enorme stresssituatie in huis ontstaat. Ook het feit ‘nog maar 5 procent batterij’ te hebben zorgt bij de hedendaagse jeugdigen voor enorme stress. Defensie zal dus alles in het werk moeten stellen om teleurstellingen te voorkomen en te zorgen dat de huidige jeugd wél naar het front wil.

We geven enkele suggesties voor het front:

• Gratis wifi, eventueel via Starlink, maar dan wel gratis
• Oplaadplaatsen voor iPhone en Android, of anders gratis powerbanks
• Gehoorbescherming
• Vloerverwarming in de loopgraven, airco in de zomer
• Portacabins die dagelijks schoon gemaakt worden
• 5 uur per dag vrij in verband met TikTok, Instagram en Snapchat
• Elektrische tanks in verband met het klimaat en laadstations voor die tanks met een Starbucks binnen bereik
• CO₂-en stikstofvrije bommen, of tenminste boekhoudkundig klimaatneutraal
• Na iedere week aan het front minstens 3 weken vrij om te kunnen chillen met vrienden
• Soldij van een gemiddelde CEO bij Greenpeace of Extinction Rebellion

Mocht aan de eisen niet voldaan worden, dan zouden zeker de jeugdigen die inmiddels aan een studie zijn begonnen uit onvrede hun universiteit kunnen bezetten, cruciale verkeersknooppunten kunnen lamleggen door zich vast te plakken, kunstwerken besmeuren of gewoon weigeren te gaan.

Wij verwachten echter dat Brekelmans, Paternotte, Rutte, Yeşilgöz en andere politici zonder kinderen zich zullen inzetten voor de potentiële frontsoldaten en deze niet willen teleurstellen, zodat hun eigen dromen gerealiseerd kunnen worden.

Mijn moeder zei altijd: “je kunt niet meer uitgeven dan er binnenkomt jongen”, en dat is een waarheid als een koe. Bij de overheid werkt dat anders. Je maakt een begroting, en als je die niet sluitend krijgt dan roof je gewoon nog meer bij de burgers. Dat is boekhouden voor dummies zeg maar. Bij de Belastingdienst zitten allemaal slimme koppen en die kijken tot hoever ze de burger kunnen uitknijpen.

Kijken we naar de begroting voor de komende jaren dan blijkt de roof van deze overheid de komende vijf jaar met 23 procent toe te nemen. De bèta’s onder ons lezen vanaf nu nog even door… Bijlage 8, tabel 54, belasting- en premieontvangsten. Gewoon leesbaar voor iedereen op een overheidssite. Totaal belasting- en premieontvangsten in 2024: 401.592.000.000 (401 miljard voor de bèta’s) euro, totaal belasting- en premieontvangsten in 2029: 492.506.000.000 (492 miljard voor de bèta’s) euro. Het verschil tussen deze twee getallen: 91 miljard euro. Dat is bijna 23 procent meer in vijf jaar tijd en dat is ronduit schokkend!

Waar komen de extra inkomsten dan vandaan volgens die Rijksbegroting? 24 miljard euro komt van ‘indirecte belastingen’. Wat dat zijn? Bijvoorbeeld accijns, belastingen op personenauto’s motorrijwielen (bpm), motorrijtuigenbelasting (mrb) of overdrachtsbelasting. Allerhande Peppi- en Kokki-belastingen die naar believen verhoogd kunnen worden. 17 miljard euro komt direct van omzetbelasting, reken er dus maar op dat het btw-tarief omhoog gaat ergens de komende jaren. 36 miljard euro komt van loon- en inkomensheffing en 25 miljard euro van premies werknemersverzekeringen (waarvan 16 miljard euro uit zorgpremies). Kortom, de ‘hardwerkende burger’ waar iedere partij zegt zich voor in te spannen, krijgt de rekening van het exorbitante uitgavepatroon van deze overheid.

Tegenover inkomsten staan natuurlijk uitgaven. Waar gaat dat geld dan naar toe? Op de eerste plaats is de overheid van plan in de komende vijf jaar maar liefst 106 miljard euro méér uit te geven, en dat op een begroting van 481 miljard euro in 2024. Dat is dus nog eens 15 miljard euro meer schulden dan dat er aan inkomsten naar binnen komen, bovenop de reeds extra geïnde 91 miljard euro aan inkomsten. De zorgtoeslag gaat bijvoorbeeld van een onkostenpost van 6,6 naar 8 miljard euro, de Oekraïnemiddelen gaan van 6,6 miljard in 2024 naar 88 miljoen euro positief (huh?) in 2029 (hoera, vrede!), de coronagerelateerde leningen gaan van 13 miljard euro naar nagenoeg nul, er gaat 11 miljard euro meer naar rijksbijdragen aan de sociale fondsen.

De bèta’s stuiteren inmiddels… waar zitten toch de grote posten bij de uitgaven dan? Nou, die vinden we bijvoorbeeld hier; 12 miljard euro extra naar ‘Internationale samenwerking inclusief EU-afdrachten’ of hier; 33 miljard euro extra naar ‘sociale zekerheid’ of 28 miljard euro extra naar de zorg of 12 miljard euro extra naar ‘investeringen’. En op die manier gaat de EMU-schuld van 47 procent van het bbp naar 55 procent van het bbp. Uiteraard is er nog geen ruimte ingeruimd voor defensie-uitgaven in EU-verband… kleine beetje van 800 miljard euro toch maar?

En weet u nou wat het leuke is? Op al die departementen zitten ze nu te rekenen met die extra inkomsten en geven het ook alvast weer uit. Zodra blijkt dat ze het niet redden, dan hebben ze opeens een tekort. Niet omdat ze te veel hebben uitgegeven, maar omdat ze te weinig hebben geïnd van de bevolking. Maak uw borst maar nat voor de komende jaren, alle ambtenaren rekenen op uw gulle hand zodat zij het weer kunnen uitgeven. Heeft Elon Musk nog wat tijd over om eens door onze rijksuitgaven te gaan? 23 procent meer inkomsten in de komende vijf jaar tijd en er kraait geen haan naar? Inderdaad, er kraait geen haan naar…

Het leek allemaal zo gemoedelijk te beginnen. De media hadden zich verzameld in the Oval Office, het Amerikaanse heiligdom, en Trump begon op zijn eigen klassieke manier ‘The Art of the Deal’ in te leiden. Het zou een eenvoudig een-tweetje worden waarbij de wereld gered zou worden van een Derde Wereldoorlog, Russische en Oekraïense militairen zouden stoppen met sterven en de VS zouden en passant voor een paar honderd miljard dollar zeldzame grondstoffen mogen delven in de restanten van Oekraïne. Binnen een uur ontvouwde zich een politiek schouwspel met catastrofale gevolgen doordat Zelensky volledig uit zijn rol viel en de hand beet die hem jarenlang heeft gevoed.

Trump complimenteerde eerst uitbundig Zelensky, zijn generaals en zijn soldaten voor hun dappere strijd tegen de Russen en gaf aan dat de deal getekend zou worden en dat ze daarna gezellig zouden lunchen. Zelensky begon nog redelijk staatsmannelijk en met de ongeclausuleerde steun van allerlei Europese leiders in de rug dacht hij nog even de president van de Verenigde Staten te zakkenrollen en wat veiligheidsgaranties te ontfutselen. Op vragen van de media wist Trump nog redelijk lang de humor in de persconferentie te houden door te grappen dat hij een veel betere president was dan George Washington en Abraham Lincoln en dat de ‘fake media’ dat wel weer zouden oppikken. De sfeer leek goed te blijven en de wereld was slechts een handtekening verwijderd van vrede, ondanks het gesputter en de oorlogshitserij van Europese leiders en halve mannen die zelf nog nooit een kogel hebben afgevuurd.

In antwoord op een vraag van een journalist waarom Zelensky geen pak droeg uit respect voor the Oval Office zag je de eerste scheurtjes in het grote ego van Zelensky ontstaan. De irritatie was zichtbaar en het was de opmaat naar een van de grootste onderhandelingsblunders in de geschiedenis, waarbij ‘the pathway to peace’ een enkeltje terug naar huis werd.

Zelensky ondergroef de autoriteit van Trump door te suggereren dat een staakt-het-vuren niet genoeg was en dat Poetin zijn deal met Trump net zo hard zou breken als vijfentwintig keer eerder. Hoofdschuddend als Trump aan het woord was en het adagium huldigend dat ‘Poetin has to pay’ had hij voor het oog van de camera geen benul dat hij zijn laatste strohalm aan het verbranden was. De Europeanen werden op een voetstuk gezet, ondanks het feit dat de Europese politici hebben gezorgd voor nationale legers die zonder de VS geen veldslag meer kunnen winnen, simpelweg omdat er te weinig belastinggeld is besteed aan defensie.

Marco Rubio en JD Vance deden nog een duit in het zakje met betrekking tot de vrijheid van meningsuiting en toen de vice-president aangaf dat diplomatieke acties belangrijk zijn viel Zelensky volledig uit zijn rol door zowel Trump als Vance een lesje ‘diplomacy’ te geven. Opvallend genoeg was het niet Trump die Zelensky als eerste op zijn plaats zette.

Het was de rustige Vance die Zelensky erop wees het nogal respectloos was om in the Oval Office een dergelijke toon aan te slaan. Trump nam het stokje over en riposteerde op Zelensky die vervolgens als een puber door iedereen heen bleef praten: “You are in no position to dictate us, you’re not in a very good position, you don’t have the cards right now, you are gambling with the lives of millions of people, you are gambling with world war three, and what you are doing is very disrespectful to this country.” De hele clownshow eindigde met Zelensky die op het vliegtuig werd gezet en een boze president Trump die er genoeg van had en nog even ludiek aangaf dat het in elk geval leuke televisiebeelden had opgeleverd.

De Europese reactie

Wat er toen gebeurde, is typerend voor de manier waarop Europese media en politieke elites met Trump omgaan: paniek, verdraaiing en framing. Plots werd Trump neergezet als een directe bondgenoot van Poetin, iemand die Oekraïne zou verraden en de Europese veiligheid zou ondermijnen. In Brussel, Londen en Parijs was de reactie voorspelbaar: Europese leiders verklaarden in koor hun onvoorwaardelijke steun aan Kiev, terwijl ze Trump afschilderden als een ‘gevaar voor de wereldorde’. Blijkbaar hebben de Europese leiders een gezamenlijk appgroepje, want ze kwamen allemaal met dezelfde slogan op sociale media: “Be strong, be brave, be fearless. You are never alone, dear President @ZelenskyyUa.” Ursula von der Leyen, koningin van The Hunger Games, ziet hier waarschijnlijk een kans om de falende EU-leiders weer bij elkaar te brengen en de kersverse secretaris-generaal van de NAVO uit de militaire luiers te halen.

Maar wat de schermutseling in the Oval Office duidelijk illustreerde is het probleem met de politiek leiders van tegenwoordig: dat zij weinig anders zijn dan veel geblaat en weinig wol. Want ineens zat daar een leider die gewoon, heel simpel, zei waar het op staat: fuck around, find out. Een verfrissende modus operandi, die wat BVNL betreft een nieuw politiek tijdperk mag inluiden. Een tijdperk van politici die niet doen aan braafpraterij, brown-nosing en loze beloftes, maar die er geen doekjes om winden. Heb je het verneukt, dan mag je daarop gewezen worden, want wie zich brandt moet op de blaren zitten. En Zelensky heeft zijn kaarten, drie jaar zinloos bloedvergieten en gemeenschapsgeld opeisen om nog meer wapens en destructie te kopen, inderdaad echt wel verspeeld. De collectieve verontwaardiging van het monsterverbond van Europese oorlogshitsers is dan ook verwerpelijk. Want er is niet zoiets als een ‘onrechtmatige vrede’ na jaren van oorlog. En iedereen die zich tegen een staakt het vuren keert deugt niet, maar is juist medeplichtig aan alle dood en verderf.

De gevolgen voor de Europese Unie

Als een vredesdeal rond Oekraïne mislukt, zal de Europese Unie geconfronteerd worden met een reeks ernstige gevolgen, zowel economisch als geopolitiek. Zonder een vredesakkoord blijft de oorlog voortduren of zelfs escaleren, met opnieuw miljoenen zinloze doden tot gevolg. Ruben Brekelmans kan tevreden zijn, want de sneuvelbereidheid van jonge Europeanen zal danig op de proef gesteld worden. Rusland zal verder oprukken in Oekraïne, hetgeen de gepercipieerde dreiging voor NAVO-lidstaten zoals Polen en de Baltische landen zal vergroten, waardoor er meer troepen aan de grens zullen worden gestationeerd.

Een mogelijke escalatie kan leiden tot directe confrontaties tussen Rusland en NAVO-troepen, met als mogelijk gevolg een bredere Europese oorlog. De VS zou zijn steun aan Oekraïne en de NAVO kunnen verminderen, waardoor de EU gedwongen wordt meer bij te dragen. Dit betekent fors hogere defensie-uitgaven voor Europese landen, terwijl veel van hen daar financieel niet op voorbereid zijn. Na vijftien jaar VVD-bezuinigingen op de Nederlandse krijgsmacht en de Rutte-doctrine van het gebroken geweertje zijn wij in elk geval de komende tien jaar niet in staat om ook maar een rol van betekenis te spelen.

De oorlog heeft direct bij de start, door de bizarre sancties in combinatie met het sluiten van het Groninger gasveld al gezorgd voor stijgende energieprijzen en inflatie. Een voortzetting van het conflict, of nieuwe sanctierondes tegen Rusland, kunnen de energievoorziening in Europa en in Nederland verder verstoren. Nederland is niet energiesoeverein meer en is nu gedwongen duur LNG te importeren uit de VS voor meer dan twintig keer de productiekosten van een kubieke meter aardgas uit Groningen. De oorlog blijft ook de Europese landbouw en industrie raken, met name door stijgende grondstofkosten en verstoringen in handelsroutes.

Een langdurig conflict betekent ook nieuwe migratiegolven, omdat nog meer Oekraïners hun land zullen ontvluchten, waardoor de druk op Europese opvangsystemen verder toeneemt. Nederland bezwijkt al onder de AZC’s die als paddenstoelen uit de grond schieten met alle instabiliteit en onveiligheid als gevolg.

Conclusie

Als een vredesdeal mislukt, wordt de EU, en daarmee ook Nederland, geconfronteerd met een langere oorlog, stijgende kosten, interne verdeeldheid en geopolitieke verzwakking. Dit zal de economische en politieke stabiliteit van Europa ernstig onder druk zetten en ook Nederland zal daar een hoge prijs voor betalen. De vraag is of onze zwakke Europese leiders en onze nieuwbakken Secretaris-Generaal van de NAVO in staat zullen zijn om hier effectief op te reageren, of dat ze blijven vasthouden aan een perverse oorlogsstrategie die Europa op lange termijn meer schaadt dan helpt. Voor een deal heb je twee partijen nodig die begrijpen dat ze beiden beter af zijn met de deal. Trump begrijpt dat. Poetin begrijpt dat. Zelensky en zijn vazallen in het zinkende Europa helaas niet. En FAFO is dan wat je ten deel valt.