De media zijn het allergrootste gevaar voor de democratie

Lane-assist is een typisch voorbeeld van Europese regeldwang die blootlegt hoe onzinnig Europese regelgeving op landelijk niveau kan uitpakken. Wat is ‘lane-assist’? Letterlijk vertaald is het een rijbaanassistent. Deze lane-assist houd je altijd binnen je rijstrook doordat de auto automatisch gaat tegensturen mocht een lijn of gestippelde lijn worden overschreden. Sensoren scannen continu de rijbaan en checken zo of de auto op koers blijft. Is de auto niet koersvast, dan stuurt lane-assist je keurig netjes terug naar het midden van de rijbaan.

Klinkt prachtig mocht je urenlang sturen op Route 66 van de oost- naar de westkust in Amerika en slaapneigingen krijgen. En dat zal ook een EU ambtenaar achter een bureau in Brussel gedacht hebben. En dus dacht die Europese ambtenaar dat het wel verplicht gesteld kan worden. Voorwaarde is wel dat iedere auto alleen nog maar elektrisch (drive by wire) stuurt, en niet meer met zo’n ouderwets systeem. En dan schrijf je het verplicht voor, voor iedere auto in heel Europa. En definitief uitschakelen van dat systeem maak je strafbaar. En daar stemmen dan allemaal EU parlementsleden vóór, uiteraard in de veronderstelling dat ze weer iets goeds voor de Europese samenleving hebben gedaan. Volgens de Brusselse wijsheid moet lane-assist het verkeer veiliger maken.

Aldus geschiedde, en sindsdien is in Nederland iedere nieuwe auto verplicht uitgerust met lane-assist. Maar wat wil het geval? In Nederland kent men wegcategorieën en op veel van die wegen wordt rekening gehouden met de alhier zeer populaire fietser. Aldus zijn er doorgaande wegen in dorpen die de linker- en rechterweghelft reserveren voor de fietser, vaak te herkennen aan het rode asfalt. De scheiding tussen de hoofrijbaan en het fietspad gebeurt door een stippellijn. De bedoeling is dat de fietser rechts van de stippellijn blijft, en de automobilist de stippellijn overschrijdt indien er geen fietser(s) zijn omdat de weg anders te smal wordt om een tegenligger te laten passeren. Heel normaal in Nederland. Hetzelfde wegprofiel kennen we ook buiten de bebouwde kom, dus fietsers van de hoofdrijbaan gescheiden door een stippellijn, die de automobilist overschrijdt als er geen fietser is.

Iedere automobilist met een nieuwe auto in Nederland wordt sinds de verplichte invoering van lane-assist geconfronteerd met het feit dat nog vóórdat hij of zij zijn of haar dorp of stad heeft verlaten de EU ambtenaren van Brussel al een paar keer volautomatisch aan zijn of haar stuur hebben getrokken. Gevolg is dat de automobilist uiteindelijk het systeem uitschakelt, het werkt immers averechts en kan er zelfs voor zorgen dat men een tegenligger júíst frontaal aanrijdt doordat de virtuele handen uit Brussel de auto automatisch weer naar het midden van de weg dirigeren, exact de plek waar een tegenligger zich een weg baant. Een geoefende automobilist start na verloop van tijd zijn auto, loopt vervolgens door de menustructuur heen (want van Europa mag het niet met één knopje uit te schakelen zijn) en schakelt lane-assist úít. Denkt hij of zij er pas later aan, dan volgen deze handelingen uiteraard al rijdende.

Het hoeft geen betoog dat dit de verkeersveiligheid juist negatief beïnvloedt. Iedere autobezitter met het Europese lane-assist vervloekt deze functie en wil niets liever dan dat de dealer het systeem definitief uitschakelt. Dat kan echter niet, de EU heeft dat verboden.

Zie hier een voorbeeld waarbij Europese regelgeving doorgedrukt wordt zonder rekening te houden met lokale invloeden die hier haaks op staan. Wilt u het via Den Haag weer gewijzigd krijgen? Wij wensen u veel succes, want voor de parlementariërs in Den Haag is Brussels wil namelijk wet. Het volgende? Ook dat is er al, iedere auto gaat vanaf 1 juni 2024 piepen, mocht u het in uw hoofd halen de toegestane snelheid te willen overschrijden. Om gek van te worden…

Politici vertonen in de meeste gevallen een zeer opmerkelijk gedrag: zodra men een richting heeft gekozen wordt daar niet meer vanaf geweken. ‘Voortschrijdend’ inzicht is hen onbekend, nee, ze durven zelfs te spreken van ‘consensus’ binnen de wetenschap al overspoel je ze met het tegendeel. En dus krijg je allerhande verwrongen situaties die hier het gevolg van zijn. Het gevolg van het wegkijken.

Jodenhaat

De jodenhaat zit diepgeworteld in Nederland. Waarom? Omdat we een bepaalde niet nader te benoemen bevolkingsgroep in groten getale importeren in dit land. Waarom ‘niet nader te benoemen’? Omdat links hier al decennialang wegkijkt en iedereen die het benoemt wegzet als racist. Bovendien is er binnen een samenwerkingsverband van twee politieke partijen één kant die pro-Israël is, en binnen de andere kant broeit het onversneden antisemitisme. De leider van deze niet bij name te noemen linkse partij probeert het iedere keer weer onder het tapijt te vegen, het is tenslotte de niet nader te noemen partij die juist de verbinding predikt. Het gevolg van het wegkijken.

Homohaat

Homohaat door bepaalde groepen in onze samenleving mag niet benoemd worden. Er is wel een rapport over verschenen waarbij de daders benoemd worden, maar helaas ligt dat rapport in de onderste lade van Rutger Groot W., een niet nader te noemen politicus in een niet nader te noemen hoofdstad, die zogenaamd op vakantie was toen het rapport in de onderste lade gevonden werd. Daarna is er (uiteraard) niets gebeurd met de bevindingen uit dat rapport, en dus blijft het een probleem. Het gevolg van het wegkijken.

Oversterfte

De oversterfte mag niet benoemd worden in relatie tot een bepaalde activiteit die gestart is begin 2021. De politiek stemt ieder voorstel weg om dit te onderzoeken, heeft een niet nader te noemen statistisch bureau in Heerlen ingehuurd om, zodra het er weer duimendik op ligt, ‘opeens’ een welgevallig grafiekje naar boven te toveren om vooral niet te hoeven toegeven dat er wel eens iets aan de hand zou kunnen zijn met die cijfers. Het wordt doodgezwegen want anders rollen er koppen, overal. Het gevolg van het wegkijken.

Energietransitie

De zogenaamde ‘energietransitie’ is niets anders dan een blind gedreven en uitgevoerde ‘energie-inquisitie’ waarbij alle bestaande vormen van energieopwekking worden vernietigd ten faveure van heilig verklaarde nieuwe energieopwekking. Dat het één niet zonder het ander kan, en onherroepelijk zal leiden tot een energie-armageddon staat in vuistdikke rapporten die allemaal onder in de laden van ambtelijk Nederland liggen. En dat de nieuwgekozen vorm van energieopwekking helemaal niet zo ‘klimaatneutraal’, of welk ander gekozen geuzennaam, is, dat schuift men onder het tapijt. De eenmaal ingeslagen weg is heilig. Het gevolg van het wegkijken.

Rechtspraak

De rechtspraak lijdt aan dezelfde kwaal. Eenmaal een richting gekozen helpt ook geen voortschrijdend inzicht meer. Zoals artsen die een niet nader te noemen medicijn off-label hebben gebruikt. Alle instanties in het buitenland hebben inmiddels toegegeven dat de voorgeschreven middelen inderdaad hielpen, maar in Nederland worden tot op de dag van heden nog artsen vervolgd. Sterker nog, soms is er één rechter die wél gebruik maakt van voortschrijdend inzicht, maar dan is er weer een andere rechter die iedereen en alles weer terugwerpt op het oorspronkelijke pad. Gekmakend is dit. Het gevolg van het wegkijken.

NCTV

En dan hebben we natuurlijk nog de onzichtbare geheime diensten, de MIVD, de AIVD maar vooral de NCTV. Ze staren zich blind op allerhande zogenaamde ‘democratie-ondermijnende’ activiteiten van burgers die simpelweg een andere mening hebben… en terwijl het wegknuppelen van vredelievende mensen nog vers in het geheugen zit, knuppelt – zogenaamd geheel uit het niets – een niet nader te benoemen groep ‘jongeren’ op scooters joden het land uit. Natuurlijk is GroenLinks Femke ‘geschokt’. Het gevolg van het wegkijken.

Trump, Wilders, BBB, FvD

En opeens is iedereen geschokt en schaamt zich te pletter op het internationale toneel. Het is dezelfde groep die geschokt was toen Trump de verkiezingen won, dezelfde groep die geschokt was toen Wilders de verkiezingen won, dezelfde groep die geschokt was toen de BBB de verkiezingen won en ook dezelfde groep die geschokt was toen destijds FvD de Provinciale Staten won. Het gevolg van het wegkijken.

Hoe lang nog?

De mensen die vandaag zeggen geschokt te zijn, zijn morgen alweer bezig hun positie te verdedigen door de democratie te ondermijnen, exact datgene waartegen ze zeggen zich te verzetten. De hand in eigen boezem steken doen ze niet, zelfs als het helemaal fout gaat. Geholpen door activistische media die hen dekken daar waar dat noodzakelijk is, is er een kaste in Nederland die het land de afgrond induwt. In Duitsland dringt dat inmiddels door, wanneer in Nederland?

Het heeft de ambtenaren van 020 vanuit hun luxe bureaus behaagd een uitstootvrije zone te bepalen voor hun geliefde stad. Omdat dit nogal schuurt met allerhande regeltjes is er voor ondernemende klussers een zeer creatieve oplossing gevonden: de klushub!

“Klushubs zijn overstapplekken in de stad die speciaal zijn ontworpen voor servicelogistieke bedrijven. Denk aan monteurs, elektriciens, schilders en loodgieters. In een klushub kunt u uw bestelbus parkeren. Vervolgens stapt u over op een (al opgeladen) elektrisch deelvoertuig van uw keuze. In zo’n deelvoertuig kunt u uw gereedschap en materialen makkelijk meenemen. Vanuit de hub rijdt u ermee naar uw klant.”

Laten we dit fantastische Amsterdamse initiatief nu eens proberen zo neutraal mogelijk te benaderen vanuit de praktijk:

Sam heeft een verstopte afvoer en komt daar achter omdat Saartje de soep van gisteren door de afvoer gooide. Nu staat de spoelbak vol met kippensoep en niets spoelt meer weg. Sam belt Moos met de vraag of hij dit zo spoedig mogelijk kan komen oplossen, want Sam heeft vanavond eters, dus dan moet het opgelost zijn. Moos pakt de ultrahandige app van de gemeente Amsterdam om te kijken wanneer er een vrij slot is bij de klushub. Er komen zo’n 12.000 busjes per dag via de Ring A10 de binnenstad van Amsterdam binnen, waarvan er 1800 busjes in aanmerking komen voor de klushub, maar helaas, er is geen elektrisch busje beschikbaar vandaag…

Hè flauw om nu al op een onmogelijkheid te wijzen… opnieuw…

Moos heeft geluk! Het laatste elektrische busje staat klaar op het tijdslot van 17 uur…

Hè flauw om nu alweer op een onmogelijkheid te wijzen… opnieuw…

Moos heeft geluk! Het laatste elektrische busje staat klaar op het tijdslot van 11.30 uur. Als een speer rijdt Moos richting de klushub aan de rand van de uitstootvrije zone. Gelukkig valt hem onderweg nog in dat hij de waterpomptang is vergeten dus hij keert om naar huis, pakt de tang en is nog net op tijd (er was file op de Ring A10) bij de klushub. Waardoor precies de verstopping is ontstaan is onbekend, waar de verstopping zit ook, dus Moos neemt geen enkel risico! Hij laadt zijn complete busje om naar de elektrische klusbus. Helaas is de klusbus een stuk kleiner dan de bus van Moos, dus het lukt lang niet helemaal. 30 minuten later kan Moos op weg naar Sam, die 500 meter van de uitstootvrije zone…

Hè flauw om nu alweer de boel te verzieken… opnieuw…

30 minuten later kan Moos op weg naar Sam, die 750 meter van de uitstootvrije zone woont. Daar aangekomen de gebruikelijke parkeerproblemen, maar goed, die zouden er ook geweest zijn met zijn dieselbusje… na intensief speurwerk vindt Moos de oorzaak: het is een verstopte standleiding die vervangen moet worden, maar die ligt nog in het busje bij de klushub…

Hè flauw om nu alweer de boel te verzieken… opnieuw…

Na intensief speurwerk vindt Moos de oorzaak, maar daarvoor moet Moos eerst naar de bouwmarkt. Geen probleem (we denken mee!)! Hij neemt de elektrische klusbus en rijdt naar de bouwmarkt aan de rand van de stad. Helaas rijdt hij 33 kilometer per uur in Amsterdam en krijgt een bekeuring, maar dat is een ander verhaal. Weer aangekomen bij Sam meldt de ultrahandige app van de Gemeente Amsterdam dat Moos als de wiedeweerga naar de klushub moet omdat zijn gereserveerde tijd op is. Omdat Moos ook nog de bus weer helemaal moet uitladen gaat dit ten koste van de tijd van Ahmed, die het volgende tijdslot had gereserveerd. Dit levert Moos een bekeuring op van de gemeente Amsterdam wegens discriminatie…

Gelukkig is Sam een rijke D66’er en werkt zijn vrouw bij de gemeente Amsterdam, dus ze kunnen de forse rekening van Moos met gemak betalen. Sam geholpen en Moos blij.

Tot zover het sprookje over de klusbus uit de klushub.