Column

Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet

Avatar foto

op

Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet
Deel dit nieuws
Foto: ANP I Staatssecretaris van Financien Folkert Idsinga (NSC) staat de pers te woord nadat hij zijn ontslag heeft ingediend.

Op 1 november 2024 vloog de verwachte jaloeziekogel door de kerk. Geladen en afgeschoten door Geert Wilders, op één van de zeer weinige competente bewindspersonen in het door de PVV geleide kabinet, waarin vooral mensen zitten die nooit hun sporen hebben verdiend in de echte wereld, buiten de Haagse politieke kaasstolp. En de kogel trof doel. Staatssecretaris van Financiën, Folkert Idsinga, stapt op.

Het is voor menig criticus een leuk tijdverdrijf om de cv’s van bewindspersonen te checken en ze dan naast de zeer verantwoordelijke functie te leggen die ze bekleden. Dit leidt vaak tot hilarische resultaten. In het vorige kabinet wemelde het al van de mismatches. Zo wist de rasambtenaar Kajsa Ollongren bij haar eerste persconferentie als minister van Defensie het verschil niet tussen een sergeant en een majoor (sic). In de jaren daarna blonk zij uit door de enorme discrepantie tussen haar opleiding en achtergrond enerzijds en de leidende functie die zij voor het militaire apparaat moest bekleden anderzijds.

We hadden de minister voor Natuur en Stikstof, Christianne van der Wal, die geen idee had wat stikstof precies was en geen letter begreep van wat haar ambtenaren haar hadden voorgekauwd op het spiekbriefje. Overigens ligt dit geheel in lijn met de minister voor Klimaat en Energie, Rob Jetten, die ons wist te vertellen dat stikstof ‘een verstikkende deken legt over de natuur’, waardoor we allemaal zouden stikken. We hebben er hard om gelachen en we dachten dat het niet erger kon. Totdat het huidige kabinet aantrad, waarin opnieuw de meeste ministers en staatssecretarissen op de dag dat zij hun opwachting bij de koning maakten, geen benul hadden waar zij verantwoordelijk voor werden. Op één belangrijke uitzondering na: Folkert Idsinga, staatssecretaris van Financiën.

Folkert Idsinga

Ad

Na zijn VWO studeerde Idsinga fiscale economie aan de Rijksuniversiteit Groningen en werkte hij achtereenvolgens bij Arthur Anderson en Baker McKenzie. Hij was ook universitair docent op de VU in Amsterdam en schopte het uiteindelijk tot partner en zelfs tot voorzitter van de raad van bestuur van Baker McKenzie. Kwaliteit wordt gelukkig in Nederland nog steeds betaald en hij zal zeker een paar miljoen euro hebben verdiend in zijn zeer succesvolle carrière. Zoals het mannen van dit kaliber betaamt besloot hij op enig moment zijn carrière een andere wending te geven en accepteerde hij het nobele ambt van volksvertegenwoordiger. Voor de VVD, de partij waarvan ik 38 jaar lang lid ben geweest, werd hij op 31 maart 2021 geïnstalleerd als lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal met als portefeuille, overigens geheel tegen het VVD-protocol in, fiscale zaken. Ik heb zelden meegemaakt dat, zoals in dit geval, bij de VVD competenties aan portefeuilles werden gekoppeld.

Dit behoeft misschien enige uitleg. Na het vertrek van Frits Bolkestein werd de VVD overgenomen door brave deugers, die integriteit tot wapen hadden verheven. Vaak werd mij verteld dat integriteit ‘verder ging dan wetten en regels’. Integriteit was datgene wat je doet als niemand kijkt. Om eerlijk te zijn begreep ik daar helemaal niets van, met name omdat het ertoe leidde dat er een soort subjectiviteit werd geïntroduceerd die naar believen werd misbruikt om politieke tegenstanders uit te schakelen. In dit geval ging het om ondernemers en andere mensen die in de jaren daarvoor meer waren geweest dan deugdzame, brave en daardoor risicoloze tassendragers. De VVD-fractie vond het maar vreemd dat ik eigenaar was van een aantal bedrijven, waaronder een vastgoedbedrijf. En dat ik dan ook nog eens beleggingen had in box 3. Klaas Dijkhoff verzocht mij vriendelijk om al mijn zakelijke activiteiten onder een STAK (Stichting Administratiekantoor) te plaatsen, hetgeen ik destijds gedaan heb. Het was niet verplicht, maar: ‘integriteit gaat verder dan wetten en regels’. Daarnaast heb ik al mijn panden in het register van nevenactiviteiten geregistreerd om totale openheid van zaken te geven. Het effect was alleen maar meer jaloezie. In een fractievergadering vroeg Dilan Yeşilgöz zich openlijk af of het niet beter zou zijn om het eigendomsrecht te beperken tot één object per persoon. Tot mijn verbijstering was een groot deel van de fractie positief over deze uitholling van het eigendomsrecht. Helma Lodders vroeg nog wel hoe we dan om moesten gaan met vakantiehuisjes, maar van enige tegenstand was geen sprake.

Daniel Koerhuis, Jan Middendorp en ik keken elkaar verbijsterd aan. De ‘v’ van vrijheid werd ten grave gedragen door mensen die niet gehinderd werden door enige werkervaring, ondernemerschap, bezit of succes in de echte wereld. Hoe het ook zij, het werd mijn ondergang bij de VVD en blijkbaar had ook Idsinga genoeg van deze club van mensen die het belang van Nederland al lang niet meer op de eerste plaats stellen. Idsinga werd lid van NSC – ironisch, want dé integriteitspartij pur sang – en kwam als nummer 13 opnieuw in de Tweede Kamer. Na een tranentrekkende formatie werd Folkert Idsinga op 2 juli 2024 geïnstalleerd als staatssecretaris van Financiën en na een kleine vier maanden geeft hij de pijp alweer aan Maarten. Een grote aderlating voor Nederland, een klap voor het gemiddelde intelligentieniveau van dit kabinet en een verlies van het laatste beetje vertrouwen in het herstel van de betrouwbaarheid van de overheid op het terrein van fiscaliteit en financiën.

Uiteindelijk ging het Folkert Idsinga niet eens om het openbaar maken van zijn beleggingen, die naar verluidt ongeveer zes miljoen euro bedragen. Hij heeft aangekondigd dat hij sowieso, na zijn vertrek alles openbaar maakt. Voor jaloerse politici is zes miljoen een enorm vermogen, voor een succesvolle fiscalist is het een respectabel bedrag dat niet exorbitant is. Maar in een land waar ambitie geen deugd meer is en succes geen applaus krijgt, maar afgunstige haat en nijd. Dit is de echte ravage van Rutte, die groter is dan de puinhopen van paars. Idsinga trok de spreekwoordelijke streep in het zand, omdat hij zich precies aan de regels had gehouden en ondanks dat werd zijn integriteit ter discussie gesteld. Hij had zijn zakelijke besognes onder een STAK gehangen en toch vonden de mensen dat het geen goed bestuur was. Non-valeurs die in de grote boze mensenwereld de tas van Idsinga niet zouden mogen dragen kunnen zich in Den Haag opwerken tot politieke machtsfactoren die kabinetten kunnen laten vallen, oorlogen kunnen beginnen en politiek gemotiveerde pandemieën kunnen uitroepen.

Wat Folkert Idsinga doet is lovenswaardig. Het is een signaal naar alle liegende opportunistische politici, die meer bezig zijn met het spel dan met de zaken die zij beloven in hun ronkende verkiezingsprogramma’s. Maar het is een nog groter signaal aan de kiezer. Trap er niet nog een keer in. Stem nooit meer strategisch. Stem op competente mensen zoals Folkert Idsinga, die geen ruggengraat van een banaan hebben. In het belang van Nederland!

Samen met ons impact maken? Dat kan! Of het nu gaat om een kleine eenmalige donatie of een maandelijkse donatie, wij zijn jullie dankbaar voor elke donatie! Doneren kan hier.

Verder Lezen

1 Reactie

  1. Marvin

    4 november 2024 in 15:50

    Normaal zijn jullie stukken altijd goed, maar hier slaan jullie de plank volledig mis. Intro is goed, maar het voorbeeld met Folkert is slecht.
    Hij werkt voor een partij die de SDG doelen voor 100% steunt, dit past totaal niet bij zijn nevenwerkzaamheden.

    Kortom hij roept A, maar doet B.

  2. Jake

    5 november 2024 in 15:46

    Het stuk lijkt te zijn geschreven door een persoon die zijn eigen frustratie nog niet te boven is gekomen na zijn VVD tijd. Misschien moet er onderzocht worden of Idsinga wel volkomen rechtsstatelijk heeft gehandeld. Is vaak een dingetje bij de NSC heb ik begrepen.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Column

Het falen van de Stichting Open Nederland: een dure les in crisismanagement

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Het falen van de Stichting Open Nederland: een dure les in crisismanagement

Het was vanaf het begin een absurd idee: het oprichten van de Stichting Open Overheid (SON), die in crisistijd toegangstesten mogelijk zou maken, zodat Nederland ondanks de coronapandemie door kon draaien. De GGD beschikte al over zijn bestaande infrastructuur en ook commerciële bedrijven, zoals U-Diagnostics konden zonder problemen onmiddellijk aan dit overheidsverzoek voldoen. Toch koos een eigenwijze basisschooldocent, die op dat moment toevallig minister van VWS was, voor een onorthodoxe en peperdure andere variant. Met een royale zak geld, van maar liefst 1,1 miljard euro, en alle steun van de overheid leek niets een succes in de weg te staan. Toch zal SON de geschiedenis ingaan als een voorbeeld van hoe goede bedoelingen, gecombineerd met incompetente bestuurders en sluwe zwendelaars, kunnen ontaarden in chaos, wantrouwen en financieel wanbeheer.

In 2021 werd SON opgericht om toegangstesten te coördineren. Het plan van Hugo de Jonge was even ambitieus als onhaalbaar: binnen een paar maanden moest een grootschalig netwerk van teststraten uit de grond worden gestampt. Evenementen, theaters en sportwedstrijden konden hierdoor hun deuren openen voor iedereen met een negatieve testuitslag. Maar al snel bleek dat de operatie werd uitgevoerd met een haast en amateurisme die vragen oproepen over de governance en het toezicht op publiek geld. SON claimt niet onder de Woo te vallen en is daarmee volkomen buiten het beeld geraakt van de parlementaire controle. Gelukkig heeft deze blunder van één miljard euro nu eindelijk ook de reguliere media bereikt. NRC kwam afgelopen vrijdag met een bijzonder kritisch stuk waarin een beeld wordt geschetst van volslagen losgeslagen onderaannemers die blind declareerden voor nooit geleverde diensten. BVNL deed al eerder onderzoek naar SON en daaruit volgde klip en klaar dat de aanbestedingen niet rechtmatig en niet doelmatig waren. Het geld verdween in een bodemloze put van scharrige ondernemers die snel geld verdienden over de rug van de belastingbetaler, gefaciliteerd door bange bestuurders.

Eén van de eerste problemen was de selectie van testbedrijven. SON koos voor een zogenaamde ‘open house’-procedure: bedrijven die aan bepaalde voorwaarden voldeden, konden zich aanmelden. Klinkt eerlijk, toch? Maar in de praktijk werden ervaren testbedrijven gepasseerd, terwijl sommige geselecteerde partijen nauwelijks ervaring hadden in de zorgsector. Sommige aanbieders waren zelfs pas vlak voor hun aanmelding opgericht. Snelle winst ging duidelijk boven kwaliteit en SON vond het prima. De vraag is uiteraard waarom. Er volgden rechtszaken en er ontstond publieke onrust. De rechter oordeelde uiteindelijk dat de selectieprocedure rechtmatig was, maar het kwaad was al geschied. Het vertrouwen van de samenleving in een eerlijke en zorgvuldige verdeling van overheidsgeld werd ernstig aangetast. Bovendien, als een stichting een miljard euro aan belastinggeld verbrandt, mag je toch wel iets meer verwachten dan minimale juridische zorgvuldigheid?

Maar het waren niet alleen de selectiecriteria die tot kritiek leidden. De uitvoering zelf was een drama in drie delen. Ondanks de enorme financiële middelen bleef het aantal uitgevoerde tests ver achter bij de verwachtingen. Teststraten stonden vaak grotendeels leeg, terwijl de kosten bleven oplopen en de leveranciers van de testen royaal mochten declareren voor niet geleverde testen en personeel dat zogenaamd stand-by stond. Bovendien werd de effectiviteit van het testen voor toegang überhaupt nooit aangetoond. Terwijl Maurice de Hond allang had bewezen dat aerosolen de dragers waren van het virus, en we dus beter hadden kunnen inzetten op goed ventileren en thuisblijven als je een snotneus hebt, bleef het overheidsapparaat doordenderen en ontstond er een wildgroei aan kostbare testlocaties. Een kostbare operatie die haar doel volledig voorbij schoot.

Ad

Terwijl er direct na de dystopische coronaperiode geen enkel draagvlak was om te evalueren lijkt nu het tij te keren. Vaccinatieschade zal ongetwijfeld pas als laatste worden blootgelegd, maar we beginnen in elk geval langzaam wat meer openheid te zien op het gebied van de financiële onregelmatigheden. Het artikel in NRC van 29 november 2024 schetst een onthutsend beeld van hoe dubieuze declaraties en ondoorzichtige financiële stromen SON nog verder in diskrediet hebben gebracht. Volgens het artikel hebben testaanbieders miljoenen verdiend met declaraties die achteraf niet te verantwoorden zijn. Dit soort praktijken voedt het beeld van een stichting die, bewust of onbewust, haar eigen processen niet op orde had, waardoor zij een makkelijke prooi werd van partijen die slim wisten te profiteren van de chaos.

Het dieptepunt in het financiële wanbeheer kwam in 2022, toen SON werd beschuldigd van het uitbetalen van prominente figuren, waaronder Jaap van Dissel. Via een ingehuurd detectivebureau werden bankafschriften verkregen waaruit vreemde transacties zouden blijken. Hoewel deze beschuldigingen later niet volledig hard konden worden gemaakt, heeft de zaak het vertrouwen in de stichting verder ondermijnd. Transparantie, of het gebrek daaraan, werd de achilleshiel van het project. De ‘O’ van open was niet van toepassing op SON en nog altijd zit het potdicht. SON werkt op geen enkele manier mee aan de Wet open overheid en ook het ministerie van VWS geeft niet thuis. Zelfs met de nieuwe minister van VWS, Fleur Agema, lijkt het erop dat de boekhouding van SON voorlopig het licht niet zal zien.

Wat kunnen we leren van de mislukking van SON? Ten eerste dat crisismanagement vraagt om meer dan alleen goede bedoelingen. Het opzetten van een miljardenoperatie vereist professionele governance, lange termijnvisie, strenge parlementaire controle en een focus op kwaliteit. Dat SON met een haastig opgezette structuur en een gebrek aan ervaring te werk ging, was een recept voor problemen.

Ten tweede laat deze affaire zien hoe kwetsbaar publieke organisaties zijn voor reputatieschade. Eén verkeerd gecommuniceerde beslissing, eén dubieuze declaratie of een beschuldiging, terecht of onterecht, kan het vertrouwen van de samenleving ondermijnen.

Ten derde zien we dat er een ongewenste tendens is om belastinggeld buiten de parlementaire controle te verkwisten. Dit soort grote operaties waarin met miljarden gesmeten wordt dienen gecontroleerd te kunnen worden. Als er sprake is van misstanden, of zelfs van fraude, dan moet het mogelijk zijn om de daders ter verantwoording te roepen en te straffen. En ja, dat zijn ook de bestuurders die dit faciliteren.

Maar bovenal toont het falen van SON aan hoe belangrijk het is om belastinggeld zorgvuldig te besteden. Het is ronduit schandalig om miljarden te verkwisten aan inefficiënte of overbodige operaties. Als er één les is die politici en bestuurders uit deze affaire zouden moeten trekken, is het wel dat transparantie, zorgvuldigheid en controle essentiële voorwaarden zijn om dit soort operaties tot een succes te maken. De overheid schittert vaak door geblunder en kostenoverschrijdingen door smijten met andermans geld. In het bedrijfsleven word je gewoon afgerekend op fouten en het lijkt niet door te dringen bij de overheid dat ook de overheid rekenschap moet afleggen over haar daden.

Stichting Open Nederland begon met grote ambitie, incompetente mensen, een zak aan ‘gratis geld’ en een gebrek aan controle. SON zou Nederland openhouden tijdens de coronacrisis. De nare afdronk van SON is een dure les in hoe het niet moet. En laat dit NRC-onderzoek het begin zijn van een offensief van ouderwetse onderzoeksjournalistiek, waarbij de waarheid boven tafel komt en misleiders, fraudeurs en oplichters achter slot en grendel belanden. In het belang van Nederland.

Verder Lezen

Column

Klimaatverandering en -schade in Limburg? Vraag het vooral niet aan Wopke!

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Klimaatverandering en -schade in Limburg? Vraag het vooral niet aan Wopke!
Foto: ANP I Wopke Hoekstra, eurocommissaris voor klimaatactie

Dat er sprake is van klimaatverandering, daar is binnen de wetenschap al een aantal miljard jaren consensus over, alleen erkennen enkele zogenaamde ‘klimaatexperts’ dat pas sinds enkele jaren en brengen zij dat sindsdien breed in het nieuws alsof het iets nieuws is. Eén van de eersten die na miljarden jaren hier opnieuw de focus op wist te leggen was bijvoorbeeld Al Gore, daarna volgden beroemdheden als Frans Timmermans en Wopke Hoekstra. Dat het gevolg, klimaatschade, nu bij de EU geclaimd kan worden is ook niet helemaal nieuw. Deze voorbeeldfunctie wordt op dit moment bekleed door Wopke Hoekstra, eurocommissaris voor klimaatactie, die afgelopen weekend jaarlijks minstens 300.000.000.000 dollar heeft toegezegd aan een aantal landen omdat zij lijden onder de klimaatverandering. Waar dat geld vandaan moet komen is nog volstrekt onduidelijk, maar het gaat tenslotte vooral om het gebaar, niet of het uitvoerbaar is uiteraard.

In Nederland al miljarden jaren klimaatverandering

Wat Wopke helaas vergeet is dat er ook in Nederland al miljarden jaren sprake is van klimaatverandering, en dus logischerwijze klimaatschade. Meest recent zijn de desastreuse overstromingen in Limburg van 2021. De enorme schade werd binnen de media breed uitgemeten als zijnde het gevolg van klimaatverandering, dus is het zo, en dit kon al na een historisch ongekend kortstondig onderzoek gemeld worden door de NOS in augustus 2021. Ook het Waterschap Limburg erkent de gevolgen van de al miljarden jaren optredende klimaatverandering in Limburg volmondig. Wat zeg ik? Zelfs de provincie Limburg erkent het eensluidend! En zelfs het 180 kilometer noordelijker gelegen KNMI in De Bilt erkent dat het in Limburg harder regent door de klimaatverandering. De schade van alleen al de watersnoodramp in Limburg in 2021 wordt geschat op 1,8 miljard euro volgens de NOS of, zo u wilt, 2 jaar later ‘slechts’ 383 miljoen euro volgens ambtenaren (dat is nog maar een fractie van die 300 duizend miljoen dollar van Wopke).

 

Ad

 

Als er sprake is van klimaatschade duikt iedereen weg

Nu wil het vreemde dat er een Europees rampenfonds is, maar dat dit fonds al in 2022 opgedroogd was nadat er slechts 4,7 miljoen euro uitgekeerd was aan Limburg. Drie jaar later is er niet zo veel terecht gekomen van herstelbetalingen door Wopke of de EU of door wie dan ook, uiteindelijk is pas 63 miljoen van de 1,8 miljard euro schade (of 383 miljoen) uitbetaald. Ook roept men in Limburg nu al 3 jaar om maatregelen om herhaling te voorkomen van deze klimaatramp, maar helaas allemaal vergeefs, dus zo serieus kan het niet zijn zou je denken. Verzekeraars tuimelden over elkaar heen toen er betaald moest worden om vooral niet te betalen. De overheid zou ‘ruimhartig’ ondersteunen werd toegezegd, maar trok van alles van de claims af om vooral niet de werkelijke schade te hoeven betalen, wat is dan de definitie van ‘ruimhartig’?

Iedereen heeft recht op zijn of haar klimaatschade

Nu is het probleem wel dat ‘klimaatverandering’ al miljarden jaren over de hele wereld voorkomt, dus in principe kan iedereen op aarde aanspraak maken op klimaatschade. Binnen linkse kringen heeft men de mond echter vol van zogenaamde ‘klimaatrechtvaardigheid’. Limburger Frans Timmermans kan, overigens tot afgrijzen van Elsevier Magazine, zo alle klimaatschade in Nederland aanwijzen, dus dat zal het grootste probleem niet zijn. Ook voormalig NOS-weerman Gerrit Hiemstra die naar eigen zeggen een eredoctoraat ontving door niets te doen en Reinier van den Berg zijn inmiddels gepromoveerd van weerman tot klimaat-expert en kunnen blind aanwijzen waar in Nederland klimaatschade optreedt.

300 miljard per jaar is een schijntje

Nu Wopke een onzichtbaar maar zeer draagkrachtig (maar dat heeft u kennelijk nog niet in de gaten) fonds heeft gevonden om schade te gaan (laten) verhalen op de EU tuimelt iedereen over elkaar heen. U zult héél snel moeten zijn, want de pot is heel snel leeg. Oxfam Novib bijvoorbeeld, die claimen nog véél meer dan die 300 miljard. “Landen die nu al het zwaarst getroffen worden door de klimaatcrisis en daar zelf het minst verantwoordelijk voor zijn, is al in 2009 beloofd dat zij financiële ondersteuning krijgen”, aldus Oxfam Novib. Zij noemen de toegezegde 300 miljard ‘een schijntje’ en hopen op jaarlijks 1.300 miljard dollar.

Betalen zult gij burger, de politiek speelt wel voor Sinterklaas

Eigenlijk is iedereen wel teleurgesteld, aldus de NOS. Waar waren de Limburgse vertegenwoordigers in Bakoe om klimaatschade op te eisen? De gouverneur bijvoorbeeld, de burgemeester van Valkenburg a/d Geul, of Frans Timmermans of voor mijn part Beppie Kraft? Onderaan de streep gaat het om het innen van zoveel mogelijk klimaatpegels, eerst bij hen die er zo hard mogelijk om vragen en vervolgens bij hen die het mogen gaan betalen, en vooral ook in die volgorde. Want betalen zult gij burger, linksom of rechtsom. Via belastingen, via accijnzen, via claims, via herstelbetalingen, via ngo’s, via de EU, het maakt niet uit hoe. En de politiek gaat voor u bepalen wat ‘klimaatrechtvaardig’ is, en dat is zeker niet Limburg, al wil de politiek het maar al te graag als voorbeeld van klimaatverandering aandragen. ‘Klimaatrechtvaardig’ is daar waar het grootste eigen belang zit, en dan maakt het niet meer uit of u slachtoffer bent of voor Sinterklaas mag spelen, just follow the money.

Klimaatverandering en -schade in Limburg? Vraag het vooral niet aan Wopke!

Foto ANP: VALKENBURG – De Geul in het centrum van Valkenburg, maanden na de watersnood in 2021

 

Verder Lezen

Column

Slachtoffers klimaatverandering krijgen geen cent!

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Slachtoffers klimaatverandering krijgen geen cent!
Foto: ANP I BAKOE Wopke Hoekstra staat de pers te woord

Er wordt op dit moment een zeer vreemde discussie gevoerd op de klimaattop in Bakoe. Er vinden verwoede onderhandelingen plaats tussen de belangrijkste onderhandelaars maar twee landenblokken zijn halverwege weggelopen.

De groep minst ontwikkelde landen en de kleine eilandstaten, die allebei zeer kwetsbaar zijn voor de gevolgen van klimaatverandering, willen dat zij meer klimaatsteun krijgen. Er is grote onvrede over het voorgestelde bedrag van 250 miljard dollar in 2035, dit zou veel te laag zijn.

De grootste slachtoffers van de klimaatverandering zijn echter de inwoners van Nederland! Zij zijn jarenlang bedrogen door hun eigen overheid en hebben miljarden moeten ophoesten om zogenaamde ‘klimaatverandering’ tegen te gaan. Zo ging er voor tientallen miljarden euro’s gemeenschapsgeld in biomassa, terwijl daardoor juist meer CO2 in de lucht is gekomen. Ook kochten ze massaal zogenaamde CO2-vrije elektrische auto’s, terwijl deze via een omweg elektriciteit kregen geleverd uit biomassa, steenkolen en aardgas. Als een zwaard van Damocles zweeft nog het verbod op de aanschaf van benzine- en dieselauto’s.

Dit verbod wil men laten gelden in een aantal landen in Europa (leden van de EU) terwijl men in de rest van de wereld gewoon kan blijven doorrijden. Het valt te verwachten dat de benzineauto’s voor een prikkie verhandeld worden naar Afrikaanse landen waardoor deze inwoners voor heel weinig geld kunnen gaan autorijden. Bovendien kost de aanschaf van een elektrische auto ieder gezin in Nederland toekomstig minstens 25.000 euro. Daarnaast gaat de Nederlandse overheid de Nederlanders 28 miljard euro afpakken om de temperatuur op aarde met 0,000036 graden te laten dalen. Daar merken ze in Maastricht niets van, maar ook niet op het eiland Samoa waar juist wél miljarden naar toe zouden gaan.

Ad

Eurocommissaris Wopke Hoekstra zou Nederland en de Nederlanders een dienst bewijzen indien hij zich zou inzetten voor herstelbetalingen aan Nederland. Volgens hem lopen de gesprekken ‘niet gemakkelijk’ maar hij ‘hoopt dat de landen constructief zullen blijven overleggen.’ Wij hopen dit met Wopke mee en rekenen erop dat hij zich zal inzetten voor de grootste slachtoffers van de klimaatverandering: de Nederlander.

 

Fragment: Dit was het nieuws

Naschrift: Dat papa Wopke niet al te serieus genomen moet worden zodra hij 300 miljard Europees gemeenschapsgeld over de schutting gooit moge duidelijk zijn, dat doet hij alleen voor de show.

Verder Lezen

Recent

Hoe Staatsbosbeheer Nederland ontbost en de schatkist plundert Hoe Staatsbosbeheer Nederland ontbost en de schatkist plundert
Binnenland16 uur geleden

Hoe Staatsbosbeheer Nederland ontbost en de schatkist plundert

Een flink stuk van de dennenbossen in de duinen van Schoorl, vlak bij het Noord-Hollandse Bergen, is niet meer. De...

Het falen van de Stichting Open Nederland: een dure les in crisismanagement Het falen van de Stichting Open Nederland: een dure les in crisismanagement
Column2 dagen geleden

Het falen van de Stichting Open Nederland: een dure les in crisismanagement

Het was vanaf het begin een absurd idee: het oprichten van de Stichting Open Overheid (SON), die in crisistijd toegangstesten...

De desastreuze gevolgen van EU uitbreiding De desastreuze gevolgen van EU uitbreiding
Economie3 dagen geleden

De desastreuze gevolgen van EU uitbreiding

De Europese Unie wil dolgraag weer verder uitbreiden. Vooral om de ‘dreiging’ vanuit Rusland te kunnen pareren. Op 1 mei...

Klimaatverandering en -schade in Limburg? Vraag het vooral niet aan Wopke! Klimaatverandering en -schade in Limburg? Vraag het vooral niet aan Wopke!
Column6 dagen geleden

Klimaatverandering en -schade in Limburg? Vraag het vooral niet aan Wopke!

Dat er sprake is van klimaatverandering, daar is binnen de wetenschap al een aantal miljard jaren consensus over, alleen erkennen...

Hoe de klimaattransitie de kans op een wereldoorlog vergroot Hoe de klimaattransitie de kans op een wereldoorlog vergroot
Klimaat7 dagen geleden

Hoe de klimaattransitie de kans op een wereldoorlog vergroot

De befaamde Intelligence Unit van het tijdschrift The Economist, bracht een rapport uit dat uitlegt hoe de klimaattransitie bijdraagt aan...

Brekelmans let je nog wel op? Die Mach 10-raketten komen van Putin… Brekelmans let je nog wel op? Die Mach 10-raketten komen van Putin…
Buitenland1 week geleden

Brekelmans let je nog wel op? Die Mach 10-raketten komen van Putin…

Al meer dan 1.000 dagen zijn er een aantal ‘experts’ in Den Haag die ons willen doen geloven dat het...

De vijf besluiten op Trump zijn eerste werkdag De vijf besluiten op Trump zijn eerste werkdag
Buitenland1 week geleden

De vijf besluiten op Trump zijn eerste werkdag

Donald Trump begint op 20 januari 2025 aan zijn tweede presidentschap. Op die eerste werkdag zal hij – volgens The...

Hartspierziekte werpt nieuw licht op coronavaccin Hartspierziekte werpt nieuw licht op coronavaccin
Gezondheid1 week geleden

Hartspierziekte werpt nieuw licht op coronavaccin

Al heel vroeg werd erkend dat myocarditis (ontsteking van de hartspier) een bijwerking was van het coronavaccin, zowel die van...

Slachtoffers klimaatverandering krijgen geen cent! Slachtoffers klimaatverandering krijgen geen cent!
Column1 week geleden

Slachtoffers klimaatverandering krijgen geen cent!

Er wordt op dit moment een zeer vreemde discussie gevoerd op de klimaattop in Bakoe. Er vinden verwoede onderhandelingen plaats...

Klimaattop in Bakoe: een theater van hypocrisie en geldverspilling Klimaattop in Bakoe: een theater van hypocrisie en geldverspilling
Column1 week geleden

Klimaattop in Bakoe: een theater van hypocrisie en geldverspilling

De recente klimaattop in Bakoe heeft weer eens bewezen dat internationale bijeenkomsten over klimaatverandering niets meer zijn dan een slecht...

Trending

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

© Stiching Indepen - alle rechten voorbehouden. - indepen.eu | KVK: 88160408 | Algemene voorwaarden

Colofon FAQ Contact

Volg ons via



Dit zal sluiten in 0 seconden