Hartspierziekte werpt nieuw licht op coronavaccin

Hotel Hills in Sarajevo zal 11-13 oktober 2024 het toneel zijn van een conferentie gericht op de gezondheidsproblematiek die volgde op de COVID-19-pandemie. Georganiseerd door het Kroatische Hippocrates initiatief en het Nederlandse Artsen Collectief zullen experts uit verschillende disciplines samenkomen om de langdurige effecten van de pandemie, waaronder de gevolgen van mRNA-vaccinaties en de uitdagingen rondom medische vrijheid, te bespreken. De Kroatische patholoog Ivana Pavić MD, PhD en verschillende Nederlanders zoals immunoloog prof. Theo Schetters, data-analist Wouter Aukema, advocaat Meike ter Horst en onderzoeker dr. Maarten Fornerod zullen spreken tijdens deze conferentie.

Integriteit in de wetenschap en het taboe rond mRNA-vaccinaties

Dr. Fornerod, een biomedisch onderzoeker met een passie voor detail, zal onder meer een sessie leiden die de integriteit van wetenschappelijk onderzoek onder de loep neemt. De focus zal hier liggen op de vraag hoe wetenschappelijke belangenconflicten, vooral in de biomedische hoek, de publieke gezondheidsadviezen beïnvloeden. “Het hele wetenschappelijke bouwwerk is niet solide”, stelt hij, een zorg die veel deelnemers delen.

Een van de meest beladen thema’s zal de behandeling en erkenning van lange-termijnbijwerkingen van mRNA-vaccinaties zijn, die vaak over het hoofd worden gezien of ontkend in de mainstream medische gemeenschap. Dit onderwerp is taboe binnen veel medische kringen in Nederland, waar algemeen aangenomen wordt dat mRNA-vaccinaties bescherming bieden tegen long covid. De conferentie zal deze kwesties openlijk adresseren, met als doel de blinde vlekken binnen de huidige medische praktijk te verhelderen.

Juridische en medische vrijheid

Naast medische en wetenschappelijke sessies zullen er ook juridische experts spreken over de inperking van medische vrijheid, een onderwerp dat tijdens de pandemie van groot belang was. De sprekers zullen onderzoeken hoe beleidsmakers en gezondheidsorganisaties hebben bijgedragen aan deze inperkingen en wat de gevolgen daarvan zijn voor zowel zorgverleners als patiënten.

Een belangrijke uitdaging die tijdens de conferentie zal worden aangepakt, is hoe zorgverleners en patiënten toegang kunnen krijgen tot onafhankelijke informatie. “Momenteel hebben bepaalde instituties het monopolie op medische informatie, maar het is duidelijk dat zij niet onafhankelijk meer zijn” benadrukt dr. Fornerod. Dataspecialisten zijn uitgenodigd om te debatteren over de onafhankelijkheid van medische informatie en de rol van instituties die momenteel een monopoliepositie innemen op dit gebied.

Netwerken met een doel

De conferentie in Sarajevo zal meer zijn dan alleen een plek voor presentaties en lezingen; het biedt ruimte voor diepgaande discussies en interactie. Aan het eind van elke sessie is er een rondetafeldiscussie waar deelnemers hun ervaringen en inzichten kunnen delen, wat bijdraagt aan de samenwerking tussen verschillende disciplines en hen in staat stelt directe feedback te ontvangen. Het programma, bestaande uit kritische discussies en praktische workshops, zal niet alleen dienen als een platform voor het uitwisselen van kennis, maar ook als fundament voor toekomstige acties en beleid binnen de post-pandemische gezondheidszorg. Deze samenkomst van wetenschappers, juristen en dataspecialisten is een unieke kans om de uitdagingen aan te gaan die de pandemie heeft achtergelaten.

Sarajevo: een stad van weerstand en vrijheid

Dr. Fornerod benadrukt Sarajevo ‘s rijke geschiedenis en veerkracht als extra inspiratie voor de conferentie; “Het is een prachtige stad met een heftige geschiedenis vanwege de Balkanoorlog; het gevecht ging niet om Moslim tegen Christen, noch om Serviër tegen Bosniër, maar om de vrijheid om in een multiculturele stad te leven.”

Deelnemers worden niet alleen ondergedompeld in belangrijke medische en wetenschappelijke kwesties, maar krijgen ook de kans om de culturele en historische diepte van Sarajevo te ervaren, een stad die symbool staat voor multiculturele weerstand en vrijheid. Deze achtergrond maakt Sarajevo de ideale locatie voor een conferentie die zich richt op vrijheid in wetenschap en geneeskunde.

Conferentie een bijdrage aan toekomstig beleid

De conferentie in Sarajevo belooft een belangrijk evenement te worden dat niet alleen de huidige medische en wetenschappelijke discussies zal verrijken, maar ook zal bijdragen aan de vorming van toekomstig beleid en praktijken in de gezondheidszorg post-pandemie, met een speciale nadruk op de waarheid, integriteit, en het welzijn van de gemeenschap.

Volgens het College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden (Ctgb) is het landbouwgif glyfosaat niet kankerverwekkend en mag het spul dus op de markt blijven. En dat vindt landbouwminister Femke Wiersma (BBB) ook. Ze heeft het volste vertrouwen in het Ctgb, zei ze op 24 september 2024 in de Tweede Kamer.

In mei had de Tweede Kamer een motie aangenomen om het gebruik van glyfosaat zo veel mogelijk van de markt te halen, totdat er meer duidelijkheid was over de veiligheid van het middel. Een half jaar eerder, in november 2023, had Brussel met instemming van het Ctgb al besloten dat glyfosaat nog minstens tien jaar op de markt kon blijven.

De aanleiding voor Ines Kostić (PvdD) om Wiersma in september aan haar jasje te trekken was een recente Zembla-documentaire. Die ging over de manier waarop de glyfosaatproducenten wetenschappers buiten spel zetten die de kankerverwekkende eigenschappen van het landbouwgif bestuderen. Dat onderzoek is cruciaal bij de beslissing om glyfosaat op de markt te houden. Zolang instituties als het Ctgb en zijn Europese tegenhanger, het European Chemical Agency (ECHA), op basis van de beschikbare studies concluderen dat glyfosaat niet kankerverwekkend is, blijft glyfosaat op de markt.

Volgens de Zembla-documentaire was er zoveel gerommeld met het onderzoek, dat het Ctgb niet in staat was een goede afweging te maken. Toen Kostić aan Wiersma vroeg wat ze daarvan vond, antwoordde de minister dat ze het Ctgb vertrouwde, maar dat ze toch een gesprek zou organiseren tussen het Ctgb en kritische wetenschappers over de beoordeling van gewasbeschermingsmiddelen.

Nepwetenschap

Of dat iets gaat opleveren? Iedereen die het glyfosaatdossier kent, zal er een hard hoofd in hebben. Al in 2015 kwam het International Agency for Research on Cancer (IARC) tot de slotsom dat glyfosaat ‘waarschijnlijk kankerverwekkend’ was. De onderzoekers baseerden zich vooral op dierstudies, waarin ratten die dagelijks glyfosaat binnenkregen vaker kanker kregen. Daarbij valt wel op te merken dat de doses waarbij dat gebeurde fors hoger waren dan een normaal mens binnenkrijgt. Bovendien waren er ook studies waarin proefdieren hun hele leven lang glyfosaat kregen, zonder dat ze daar last van leken te hebben.

De producenten van glyfosaat hadden dus rationele argumenten om vraagtekens bij het IARC-rapport te zetten. Die producenten zijn in de eerste plaats Monsanto, het bedrijf dat glyfosaat in de jaren zeventig als Roundup op de markt zette, en Bayer, de chemiereus die Monsanto in 2018 overnam. In de hoek gedrongen door geruchtmakende rechtszaken, kozen de producenten echter voor een agressievere aanpak.

Uit documenten die Monsanto heeft moeten vrijgeven, blijkt dat Monsanto zelf nep-wetenschappelijke artikelen schreef. Daaruit moest blijken dat glyfosaat veilig was. Het bedrijf haalde vervolgens wetenschappers over om hun naam onder die artikelen te zetten en ze te publiceren. Die artikelen kwamen vervolgens op het bureau van de wetenschappers die voor autoriteiten als het Nederlandse Ctgb, het Europese ECHA en het Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) moesten beoordelen of glyfosaat veilig was.

De autoriteiten kwamen tot een andere slotsom dan het IARC. Dat kwam niet alleen doordat het Ctgb, ECHA en EPA de studies van de industrie serieuzer namen dan het IARC. Een grotere factor was dat het IARC uitsluitend afging op gepubliceerd wetenschappelijk onderzoek, terwijl het Ctgb, ECHA en EPA ook honderden studies meenamen die nooit waren gepubliceerd in wetenschappelijke tijdschriften en ook nooit kritisch door objectieve wetenschappers waren bekeken, maar direct waren aangeleverd door de industrie.

Saillant detail: van de 2400 studies die het ECHA en Ctgb gebruikten voor hun beoordeling vielen 1600 studies in die categorie. De overige 800 studies verschenen wél in een wetenschappelijk tijdschrift, maar daarbij zat dus ook het namaakonderzoek van de industrie. De gegevens waarop het ECHA en Ctgb zich baseren, zijn dus gekleurd.

Nepjournalistiek

Dezelfde aanpak gebruikte Monsanto om de publieke opinie te beïnvloeden. Het bedrijf schreef artikelen die het IARC zwartmaakten en liet die publiceren door journalisten die er hun naam onder wilden zetten. Volgens één van die artikelen zou het IARC zelfs onderzoek onder het tapijt hebben geveegd waaruit zou blijken dat glyfosaat veilig was.

Het was van A tot Z gelogen, legde het IARC in 2018 in een verklaring uit. Toch nam Maarten Keulemans, een wetenschapsjournalist van de Volkskrant, de aantijgingen van Monsanto klakkeloos over, onthulde Zembla.

Glyfosaat in voedsel

Hoe het gesprek tussen het Ctgb en verontruste wetenschappers ook zal uitpakken, de belangrijke beslissingen over de toekomst van glyfosaat zullen niet in Nederland, maar in Brussel worden genomen. In de machtscentra van de EU maken bureaucraten met een groene agenda en machtige bedrijven zich op voor een juridische veldslag. De EU wil in 2030 het gebruik van bestrijdingsmiddelen halveren, terwijl de chemiereuzen als Bayer tientallen miljoenen euro’s investeren in lobbywerk om dat te voorkomen.

De uitkomst van die titanenstrijd hangt als een zwaard van Damocles boven het hoofd van de Nederlandse landbouw. Volgens onderzoekers kan die op dit moment nog niet zonder glyfosaat. Bovendien, los van de vraag of glyfosaat voor mensen nu wel of niet schadelijk is, is nog steeds niet duidelijk of de Nederlandse landbouw in het glyfosaatdossier blaam treft.

Voor mensen is voedsel de voornaamste bron van glyfosaat. Tegelijkertijd komen veel voedingsmiddelen met hoge concentraties glyfosaat, waaronder sojaproducten, koffie, cacao, zachtfruit zoals frambozen en bessen, uit het buitenland. We moeten dus nog maar afwachten of de volksgezondheid zal verbeteren door een verbod op glyfosaat in Nederland of Europa. Wellicht zijn striktere regels voor voedselimport zinvoller. Maar die boodschap zal er bij de globalistische politici, bestuurders en topambtenaren in Brussel niet in willen.

Nu er weer een vaccinatiecampagne zit aan te komen stelt men zich voor de inmiddels achtste keer de vraag of het coronavaccin wel veilig is en of de voordelen van het vaccin opwegen tegen de nadelen. Een organisatie die dit pretendeert te bewaken is het CBG, het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen:

“Het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen CBG is een Nederlands overheidsagentschap onder verantwoordelijkheid van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport VWS. Het CBG beoordeelt de kwaliteit van geneesmiddelen en bewaakt daarbij de balans tussen de werkzaamheid en de bijwerkingen en risico’s.”

Dit deugdelijk ogende overheidsorgaan mocht zich onlangs verantwoorden voor de rechter. Tja zult u zeggen, alwéér een rechtszaak tegen een gevestigd instituut? Jawel, maar in de kern gaat het om een zeer cruciale vraagstelling: is het CBG nu wél of juist níét verantwoordelijk voor de bewaking van de veiligheid van medicijnen? Want als het erop aankomt duikt het CBG weg en verwijst naar de Europese Commissie of het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA).

De partij die in Nederland de bijwerkingen bewaakt is het Lareb, waarvan inmiddels bekend is dat alle mogelijke interne alarmsignalen zijn overschreden maar dat er verder niet gehandeld wordt. Het aantal bijwerkingen is van de website van het Lareb af te lezen en de teller staat inmiddels op 235.000 meldingen. Alleen al de officiële bijsluiter van Pfizer behelst inmiddels meer dan 632 pagina’s met gemelde bijwerkingen, in december 2020 waren dat nog 40 pagina’s. De (tijdelijke) toelating kwam er alleen omdat er in 2021 een zogenaamde pandemische noodsituatie was, maar van een noodsituatie is allang geen sprake meer.

“Iedereen die een medicijn gebruikt moet daarop kunnen vertrouwen. Dit is waar het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) elke dag aan werkt, in Nederland en in Europa.”

In de rechtszaak gebruikt het CBG echter maar liefst drie argumenten waarom het juist níét verantwoordelijk is. Het CBG verwijst ten eerste naar de Europese Commissie en het EMA, dat nog niet zolang geleden bevestigde dat de bevolking proefkonijn is geweest voor de vaccins. Het CBG zegt bovendien niet bevoegd te zijn én het CBG beweert dat het geen signalen heeft op basis waarvan zou moeten worden ingegrepen. Dat laatste is dan weer in conflict met de mededeling van het CBG zelf dat het niet bevoegd zou zijn.

Kern is echter dat het CBG in al haar uitingen beweert de kwaliteit van geneesmiddelen te beoordelen, wat impliceert dat er een gevolg is, mocht dat niet in orde zijn. Bovendien stelt het CBG nu dat het nemen van een vaccin vrijwillig is, waarmee gesuggereerd wordt dat het risico bij de gebruiker ligt en niet bij het CBG.

In de rechtszaal werd een vergelijk getrokken met een kermistoestel dat essentiële technische gebreken vertoont, waardoor mensen potentieel (levens)gevaar lopen. Als dan een onderbouwd verzoek wordt gedaan bij de bevoegde overheidsinstantie die in dergelijke gevallen handhavend dient op te treden, dan kan ook niet worden gezegd dat ingrijpen niet spoedeisend is omdat mensen niet verplicht zijn om in deze attractie te stappen.

De eisende partij stelt dan ook dat de afgegeven handelsvergunning (destijds onder het mom van een noodsituatie) dient te worden opgeschort tot er een bodemprocedure is gevoerd waarbij alle informatie over de bijwerkingen en ernstige bijwerkingen waaronder overlijden, kan worden meegewogen.

Of het CBG zich realiseert dat het zijn eigen bestaansrecht nu bij de rechter aan het verdedigen is, valt te betwijfelen. Wederom werden de geijkte uitwijken gebruikt waardoor het CBG geen enkel bestaansrecht heeft, en dat terwijl het pretendeert juist wél te waken over de veiligheid van medicijnen.

De rechter doet uiterlijk over 14 dagen uitspraak, maar dat is enkele dagen ná de start van de vaccinatiecampagne. Daarom is door eisende partij gevraagd om een vervroegde uitspraak.