Het falen van de Stichting Open Nederland: een dure les in crisismanagement

Een doekje voor het bloeden, daar kwam woonminister Mona Keijzer deze week mee om de gapende wond, die Hugo de Jonge met zijn zogenaamd betaalbare en gelijkwaardige huurwetten veroorzaakte, toe te dekken. Maar de rokende puinhopen van de CDA-sloopkogel op de woningmarkt verdwijnen niet met een beetje stutten. Een grote renovatie is de enige oplossing om de boel weer op te bouwen.

In Nederland hebben we niet alleen een wooncrisis, maar ook een bestuurlijke crisis op dit departement.  Na het vertrek van Stef Blok, de laatste terzake kundige woonminister, krijgt de woningmarkt klap na klap doordat ideologisch gedreven, maar volstrekt incompetente salonsocialisten het eigendomsrecht verder uithollen. Dachten we dat het na Kajsa Ollongren van D66 niet erger kon, met de komst van CDA’er Hugo de Jonge werd definitief de race naar de bodem ingezet. De huren werden door de overheid verder gereguleerd, tijdelijke huurovereenkomsten werden verboden, er kwam een stortvloed aan zinloze duurzaamheidsregelgeving en in box 3 werd de belastingdruk gemiddeld zeventien keer zo hoog, zodat de belasting voor veel verhuurders hoger werd dan de huurinkomsten. Dit alles heeft als gevolg een enorme uitpondgolf, verdamping van de mkb-pensioenen, een exodus van beleggers en geld naar het buitenland en huurders die verbijsterd constateren dat er geen huurwoningen meer te krijgen zijn en dat de huren geëxplodeerd zijn.

De dooie mussen van Tjebbe

Tjebbe van Oostenbruggen, staatssecretaris van Fiscaliteit, Belastingdienst en Douane voor het zieltogende NSC, presenteert naar aanleiding van de doodsreutel van de 800.000 mkb-pensioenbeleggers, zijn eigen dooie mussen. Na de chirurgisch uitgevoerde onteigeningsoperatie van het vorige kabinet stelt hij drie verzachtende maatregelen voor. Zo overweegt hij de onnavolgbare verhoging van het fictief rendement naar 7,88 procent geheel of gedeeltelijk niet door te voeren. Het feit dat het fictief rendement niet meer op enige realiteit is gestoeld en slechts wordt gebruik om budgettaire gaten te dichten deert blijkbaar helemaal niemand meer. Ook overweegt hij toe te staan om bij de tegenbewijsregeling ook ‘kosten’ af te trekken. In de derde klas van de middelbare school leert iedereen dat omzet min kosten resulteert in winst maar bij de Hoge Raad hebben ze dan niet begrepen en ook in de Tweede Kamer hebben de dames en heren waarschijnlijk geen economie in het pakket gehad. Tot slot kijkt onze Tjebbe naar een aanpassing van de leegwaarderatio, waardoor de fiscale waarde van woningen die voor een lage huur worden verhuurd minder is dan woningen met een hoge huur. Logisch zou je zeggen en tot vorig jaar was dat ook zo. Je zou dus kunnen stellen dat de oude leegwaarderatiotabel per direct zou kunnen worden ingevoerd. Maar nee, Tjebbe vindt dat hier eerst nader onderzoek naar moet worden gedaan. Deze drie dooie mussen zullen nooit meer gaan vliegen en het symboliseert de lethargie van het NSC dat wel met allerlei hoogdravende staatsrechtelijke zaken schermt, maar ondertussen de werkende Nederlander de afgrond induwt.

De teloorgang van de particuliere verhuurmarkt

De overheid, die jarenlang met volle overtuiging de woningmarkt verziekte met doorgeslagen reguleringsdrift, ziet nu dat beleggers, ontwikkelaars en verhuurders niet gek zijn. Ze trekken zich massaal terug. Met als resultaat: 30.000 huurwoningen minder in de vrije sector en zelfs een netto afname van het totale aantal huurwoningen en het praktisch verdwijnen van de particuliere verhuurmarkt. Het kabinet-Schoof I stond bijna een jaar geleden op het bordes en ik had enige hoop toen ik hoorde dat Mona Keijzer woonminister werd.De teleurstelling was groot toen ze aankondigde de puinhopen van Hugo de Jonge pas na drie jaar te gaan evalueren en daarom ben ik verbaasd dat ze deze week aankondigde toch iets te willen veranderen aan de woningwetten. Maar in plaats van de fundamentele problemen aan te pakken – de immigratie-explosie, de eindeloze bureaucratie, de stikstof-waanzin en het vergunningsinfarct – probeert ze nu het broddelwerk van haar voorganger weg te plamuren met cosmetische lapmiddelen.

Het Mona-toetje

Mona komt met het plan om “meer ruimte te geven aan particuliere verhuurders” door het puntensysteem voor middenhuurwoningen te versoepelen. De WOZ-cap wordt een klein beetje versoepeld waardoor de WOZ-waarde straks weer zwaarder mag meewegen en tijdelijke contracten voor studenten worden iets verruimd, in de hoop de uitpondgolf te stoppen. De rapen in de blauwe bankjes waren meteen gaar. Bij BNR mocht Merlien Welzijn getraumatiseerd leeglopen over het feit dat deze desastreuze wetgeving nog maar een jaar geleden was ingevoerd en dat het dus geen consistent beleid was. Dat klopt volledig. Dit is koortsachtig zwalken. Zoals zo vaak is de politieke wensdroom van gisteren vandaag al veranderd in harde realiteit. En er is dan geen enkele reden om foute wetgeving niet zo snel mogelijk om zeep te helpen. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Beleggers, verhuurders en huurders zijn niet geholpen met een overheid die zigzagt tussen paniek en propaganda. De woningmarkt heeft geen behoefte aan nog meer politieke willekeur. De woningmarkt heeft behoefte aan rust, zekerheid, vertrouwen én een betrouwbare overheid. Beleggers willen een oplossing voor de belastingroof in box 3 en herstel van het eigendomsrecht.

Maar dat is nu juist wat we niet hebben en ook niet gaan krijgen met deze mini-ingreep; een Mona-toetje dat nergens naar smaakt. Het gaat lang niet ver genoeg en is bovendien een klap in het gezicht van beleggers die hun bezit geheel tegen hun zin in van de hand hebben gedaan. Toen minister Hugo de Jonge zijn catastrofale aanval op de vrije huursector inzette waarschuwde Belang Van Nederland al dat dit een slagveld zou worden. Beleggers verlieten de markt, projectontwikkelaars stopten met bouwen, banken hielden de hand op de knip en woningcorporaties gaven aan het simpelweg niet te kunnen bolwerken. Huurders zagen hun tijdelijke huurovereenkomsten niet verlengd worden en het aanbod verdampte sneller dan Hugo kon vaccineren. En nu komt dezelfde overheid, na dit infarct veroorzaakt door de van collectivisme verstopte aderen van de samenleving, met het schaamrood op de kaken terug bij de vrije markt. ‘Mag het ietsje vrijer zijn?’ klinkt het plotseling. Maar de getergde en uitgerookte verhuurder trapt daar niet meer in. Waarom zou je investeren in woningen in een land waar je als ondernemer met één pennenstreek tot parasiet wordt verklaard en je bezit wordt gereduceerd tot speelbal van jaloerse bureaucraten in de Tweede Kamer die zelf geen bedrijf, geen vermogen en geen pensioen hoeven op te bouwen?

De nieuwe plannen van Keijzer, die een ‘opslag’ op middenhuur mogelijk maken in steden​ zijn, hoe welkom ook, niets anders dan een schaamlap voor het episch falen van de overheid. Terwijl eerder werd gepropageerd dat huren ‘betaalbaar’ moesten blijven, mag het nu opeens weer ‘iets meer zijn’. Mag dit dan ook ‘ex nunc’? Of alleen bij nieuwe huurovereenkomsten?

Aanbod en vraag – migratiesaldo is de crux

En laten we vooral niet vergeten wat de oorzaak is van deze explosieve huizentekorten: een desastreus migratiesaldo van 228.000 mensen in 2022. Dat zijn 228.000 extra mensen die allemaal ergens moeten wonen. Tel daarbij de ridicule stikstofpaniek die de nieuwbouw heeft stilgelegd, de energie-eisen die bouwen onbetaalbaar maakten, en het mortuarium op het maken van winst in box 3 en je hebt een perfect recept voor een structurele woningnood. Geen economische wet, geen marktfalen. Gewoon slecht bestuur. De combinatie van hoge belastingen, strenge regulering, negatieve framing en een onbetrouwbare overheid leidt altijd tot problemen, in casu tot de instorting van de woningmarkt.

Wooncrisis kan worden opgelost

En dat terwijl de oplossingen voor het oprapen liggen: voer een asielstop in, verminder immigratie en reduceer het aantal buitenlandse studenten. Nederland is vol en de draagkracht is bereikt. Zorg dat er meer mensen per vierkante meter gaan wonen door woningdelen vergunningsvrij te maken, de kostendelersnorm te schrappen en studentenhuizen weer toe te staan. Schrap alle overheidsregulering, zoals de Wet betaalbare huur en de Huurprijzenwet en gun partijen volledige contractvrijheid. Versnel vergunningsprocedures, stimuleer splitsen, optoppen en transformeren. En misschien dat dan op termijn het vertrouwen weer terugkeert en beleggers weer bereid zijn om in Nederland te investeren.

In plaats daarvan zien we een kabinet dat de verhuurmarkt eerst wurgt, dan huilt dat die het loodje legt, en vervolgens alsnog probeert te reanimeren met nieuwe minuscule aanpassingen. Volkomen in lijn met het kabinetsbeleid, maar het zal het tij niet keren. Vertrouwen op de woningmarkt bouw je langzaam op, maar het verdwijnt met één pennenstreek uit Den Haag. Dan moet je beginnen bij de basis: respect voor eigendomsrecht, voorspelbaar beleid en de bereidheid om ideologische dogma’s los te laten. Want laten we eerlijk zijn: het probleem is niet dat huren te hoog zijn. Het probleem is dat er te weinig woningen zijn voor de krimpende Nederlandse bevolking, plus de honderdduizenden immigranten. En zolang deze overheid blijft denken in beperkingen in plaats van mogelijkheden, in regulering in plaats van structurele terugtrekking uit de woningmarkt, zal de wooncrisis alleen maar dieper worden. Meer overheid betekent altijd minder woningen.

Zonder verstikkende overheidscontrole weer naar een florerende woningmarkt

We hebben een radicale koerswijziging nodig. Geen nieuwe minister met nieuwe lapmiddelen, maar een compleet nieuw politiek besef. Nederland moet weer een land worden waar bouwen beloond wordt, waar huurwoningen beschikbaar zijn, en waar de overheid haar kerntaken serieus neemt: veiligheid, infrastructuur en een betrouwbare rechtsstaat. Niet het beheren van iedere huurovereenkomst. Niet het controleren van ieder energielabel, iedere puntentelling en iedere woonsituatie. Het is tijd dat mensen het zelf weer mogen bepalen. In vrijheid en met verantwoordelijkheid. Het is tijd dat de overheid zich terugtrekt uit het leven en uit de portemonnee van verhuurders én huurders.

In de peilingen stijgt het CDA van Bontenbal inmiddels tot grote hoogte. Kennelijk is het geheugen van de gemiddelde (nu) CDA-stemmer niet al te best, of is de CDA-stemmer plots van mening veranderd en vergeeft hij Bontenbals missers. Onderstaande uitspraak heeft een eeuwigdurende werking aangezien deze geen blijk geeft van de mening van de heer Bontenbal maar een gebrek van inlevingsvermogen. Maar zie vooral de arrogantie ten aanzien van mensen die anders in de wedstrijd staan:

Of een tweet van 16 augustus 2020: “Wat vooral niet verandert is de domheid van klimaatontkenners”. De tweet van Bontenbal op 3 januari 2021 is even hilarisch als triest: “Ja, #ikwildieprik. We maken dagelijks gebruik van de talloze mooie ontdekkingen van de wetenschap. Dus ook hier maak ik graag gebruik van. Voor mezelf, maar vooral voor anderen: je laten vaccineren vind ik een vorm van solidariteit tonen naar je medemens en de samenleving.” Kennelijk hoorde Bontenbal niet tot de incrowd van de Haagse politiek die wist dat de samenleving voor de gek werd gehouden met ‘je doet het voor de ander’. Bontenbal toont een houding die we kennen van links en extreemlinks: morele verhevenheid en een nergens op gebaseerd patent op de waarheid, zoals vooral blijkt uit de laatste tweet. Op 12 juli 2019 tweet Bontenbal: “En de aarde is plat en vaccineren is onzin. Fijne dag verder”.

Maar hoe is het stemgedrag van Bontenbal in de Kamer dan? Zijn stemgedrag is ‘opmerkelijk’… afschaffen van de voorrang voor statushouders bij de toewijzing van een woning (36200-VII, nr 83), Bontenbal stemt tégen. Ervoor zorg dragen dat uit huis geplaatste kinderen zo snel mogelijk thuiskomen (36200-III, nr 17), Bontenbal stemt tégen. Nooit minderjarigen discrimineren op basis van hun medische status (25295, nr 1433), Bontenbal stemt tégen. De aardgasprijs, inclusief accijnzen en btw, verlagen tot het EU-gemiddelde (29023, nr 433), Bontenbal stemt tégen. Geen militairen naar Oekraïne om te vechten (35925-V), Bontenbal stemt tégen. Stoppen met plannen om boeren te onteigenen, Bontenbal stemt tégen (het CDA stond in het verleden voor de boeren notabene!). Verbreken van de banden met het WEF, Bontenbal stemt tégen. Huishoudens nooit dwingen van het gas af te gaan, Bontenbal stemt tégen. Energiebelasting verlagen, Bontenbal stemt tégen.

Kortom, een stem voor het CDA van Bontenbal is een stem voor D66 of PvdA-GroenLinks. Waarin het CDA zich dan weet te onderscheiden van voornoemde partijen is ons niet helder, uit het stemgedrag of de uitspraken op Twitter zien wij een gelijkgestemde arrogantie die gekenmerkt wordt door morele verhevenheid. Nog eentje dan? 14 november 2020 “Nou, het is vrij simpel hoor: als deze jongen een oproep krijgt, gaat die spuit er gewoon in. Wetenschap is geen mening waarmee je het oneens kunt zijn omdat je iets anders gelezen hebt in de Privé.”

Na deze laatste tweet hopen we dat Bontenbal wel weet wat ‘voortschrijdend inzicht’ is binnen de wetenschap, en anders weten CDA-stemmers dat nu wel na het lezen van dit artikel. Laten we nog even de website van het CDA raadplegen:

In een tijd van onrust en verharding staan wij op. Voor een land waar fatsoen en verantwoordelijkheid weer de norm zijn. Een land waar kinderen veilig opgroeien, ouderen goede zorg krijgen en onze samenleving bruist.

U weet voldoende?

De afgelopen jaren zijn we geconfronteerd met bureaucratische onzin louter op basis van modellen. We hebben een stikstofcrisis op basis van modellen. We hebben een klimaatcrisis op basis van modellen. We hadden een coronacrisis op basis van modellen. Iedere keer weer blijkt de werkelijkheid totaal anders te zijn dan het model aangeeft.

Iedere keer ook weer ontbreekt bewijs of is dat gevat in iets ongrijpbaars. In mollen stikstof bijvoorbeeld. Ter illustratie voor het gewone volk wordt er dan gesproken over een hondendrol. Of 0,000036 graden minder opwarming. Vrijwel onmeetbaar, in ieder geval onvoelbaar, maar wel de resultante van miljarden gemeenschapsgeld aan ‘investeringen’ dat door een model is gehaald.

Als we de media en de politiek moeten geloven staan we op het randje van een oorlog. Heldhaftige propagandataal schalt er uit de speakers van uw televisietoestel, krantenkoppen met “defensie bereidt zich voor op tachtig oorlogsdoden per dag” en iedere dag opnieuw netjes geklede mannen met nóg meer strepen op de staatstelevisie.

Maar wat is er dan aan de hand? Is er een grote mogendheid die ons lagelanders een ultimatum heeft gesteld? Is de haven van Rotterdam gebombardeerd of wordt daarmee gedreigd? Zijn er ondermijnende acties gaande die duiden op een aanstaande invasie door een vreemde mogendheid? Is er een frontlinie ergens langs de lijn Groningen – Maastricht en staat er een machtig leger dreigend aan de andere kant?

Niets van dat alles! In de virtuele wereld van een paar politici en legercommandanten heerst een virtuele oorlog in hun hoofden die nergens op gebaseerd is, en de media huppelt er voor de zoveelste keer achteraan. Angst verkoopt tenslotte, en de uitkomst van een model of een simulatie is wederom de waarheid geworden. Er is geen oorlog, er is geen oorlogsdreiging, die heerst alleen in de hoofden van een paar ongeleide projectielen in Den Haag, Brussel en bij een paar beroepsmilitairen die er wat speeltjes bij willen hebben ‘voor het geval dat’.

Waar het werkelijk om gaat zijn úw centen, úw pensioen, úw inkomen, úw bezittingen. Daar is deze bende straatrovers op uit voor een oorlog hier heel ver vandaan. Niemand heeft het mandaat, niemand heeft bewijs. In Italië snappen ze dat en protesteren ze er massaal tegen (leest u uiteraard nergens), in het goedgelovige Nederland geloven we wederom voor de zoveelste keer in de Paternottes en Brekelmansen van deze wereld.

Let op het gebruikelijke verdedigingsmechanisme van deze straatrovers: klimaatontkenners, wappies, stikstofontkenners, antivaxers en … eh … oorlogsontkenners of Poetin-vriendjes? Let maar op, we horen het binnenkort! Ik heb wel een suggestie voor de Haagse en Brusselse politici en de media: modellen-ontkenners! Na zoveel over ons uitgestorte modellenonzin van de laatste jaren zou het kwartje toch eindelijk een keer moeten vallen… toch?