Is het achtste coronavaccin nu wel veilig of niet, de rechter beslist!

Volgens het College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden (Ctgb) is het landbouwgif glyfosaat niet kankerverwekkend en mag het spul dus op de markt blijven. En dat vindt landbouwminister Femke Wiersma (BBB) ook. Ze heeft het volste vertrouwen in het Ctgb, zei ze op 24 september 2024 in de Tweede Kamer.

In mei had de Tweede Kamer een motie aangenomen om het gebruik van glyfosaat zo veel mogelijk van de markt te halen, totdat er meer duidelijkheid was over de veiligheid van het middel. Een half jaar eerder, in november 2023, had Brussel met instemming van het Ctgb al besloten dat glyfosaat nog minstens tien jaar op de markt kon blijven.

De aanleiding voor Ines Kostić (PvdD) om Wiersma in september aan haar jasje te trekken was een recente Zembla-documentaire. Die ging over de manier waarop de glyfosaatproducenten wetenschappers buiten spel zetten die de kankerverwekkende eigenschappen van het landbouwgif bestuderen. Dat onderzoek is cruciaal bij de beslissing om glyfosaat op de markt te houden. Zolang instituties als het Ctgb en zijn Europese tegenhanger, het European Chemical Agency (ECHA), op basis van de beschikbare studies concluderen dat glyfosaat niet kankerverwekkend is, blijft glyfosaat op de markt.

Volgens de Zembla-documentaire was er zoveel gerommeld met het onderzoek, dat het Ctgb niet in staat was een goede afweging te maken. Toen Kostić aan Wiersma vroeg wat ze daarvan vond, antwoordde de minister dat ze het Ctgb vertrouwde, maar dat ze toch een gesprek zou organiseren tussen het Ctgb en kritische wetenschappers over de beoordeling van gewasbeschermingsmiddelen.

Nepwetenschap

Of dat iets gaat opleveren? Iedereen die het glyfosaatdossier kent, zal er een hard hoofd in hebben. Al in 2015 kwam het International Agency for Research on Cancer (IARC) tot de slotsom dat glyfosaat ‘waarschijnlijk kankerverwekkend’ was. De onderzoekers baseerden zich vooral op dierstudies, waarin ratten die dagelijks glyfosaat binnenkregen vaker kanker kregen. Daarbij valt wel op te merken dat de doses waarbij dat gebeurde fors hoger waren dan een normaal mens binnenkrijgt. Bovendien waren er ook studies waarin proefdieren hun hele leven lang glyfosaat kregen, zonder dat ze daar last van leken te hebben.

De producenten van glyfosaat hadden dus rationele argumenten om vraagtekens bij het IARC-rapport te zetten. Die producenten zijn in de eerste plaats Monsanto, het bedrijf dat glyfosaat in de jaren zeventig als Roundup op de markt zette, en Bayer, de chemiereus die Monsanto in 2018 overnam. In de hoek gedrongen door geruchtmakende rechtszaken, kozen de producenten echter voor een agressievere aanpak.

Uit documenten die Monsanto heeft moeten vrijgeven, blijkt dat Monsanto zelf nep-wetenschappelijke artikelen schreef. Daaruit moest blijken dat glyfosaat veilig was. Het bedrijf haalde vervolgens wetenschappers over om hun naam onder die artikelen te zetten en ze te publiceren. Die artikelen kwamen vervolgens op het bureau van de wetenschappers die voor autoriteiten als het Nederlandse Ctgb, het Europese ECHA en het Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) moesten beoordelen of glyfosaat veilig was.

De autoriteiten kwamen tot een andere slotsom dan het IARC. Dat kwam niet alleen doordat het Ctgb, ECHA en EPA de studies van de industrie serieuzer namen dan het IARC. Een grotere factor was dat het IARC uitsluitend afging op gepubliceerd wetenschappelijk onderzoek, terwijl het Ctgb, ECHA en EPA ook honderden studies meenamen die nooit waren gepubliceerd in wetenschappelijke tijdschriften en ook nooit kritisch door objectieve wetenschappers waren bekeken, maar direct waren aangeleverd door de industrie.

Saillant detail: van de 2400 studies die het ECHA en Ctgb gebruikten voor hun beoordeling vielen 1600 studies in die categorie. De overige 800 studies verschenen wél in een wetenschappelijk tijdschrift, maar daarbij zat dus ook het namaakonderzoek van de industrie. De gegevens waarop het ECHA en Ctgb zich baseren, zijn dus gekleurd.

Nepjournalistiek

Dezelfde aanpak gebruikte Monsanto om de publieke opinie te beïnvloeden. Het bedrijf schreef artikelen die het IARC zwartmaakten en liet die publiceren door journalisten die er hun naam onder wilden zetten. Volgens één van die artikelen zou het IARC zelfs onderzoek onder het tapijt hebben geveegd waaruit zou blijken dat glyfosaat veilig was.

Het was van A tot Z gelogen, legde het IARC in 2018 in een verklaring uit. Toch nam Maarten Keulemans, een wetenschapsjournalist van de Volkskrant, de aantijgingen van Monsanto klakkeloos over, onthulde Zembla.

Glyfosaat in voedsel

Hoe het gesprek tussen het Ctgb en verontruste wetenschappers ook zal uitpakken, de belangrijke beslissingen over de toekomst van glyfosaat zullen niet in Nederland, maar in Brussel worden genomen. In de machtscentra van de EU maken bureaucraten met een groene agenda en machtige bedrijven zich op voor een juridische veldslag. De EU wil in 2030 het gebruik van bestrijdingsmiddelen halveren, terwijl de chemiereuzen als Bayer tientallen miljoenen euro’s investeren in lobbywerk om dat te voorkomen.

De uitkomst van die titanenstrijd hangt als een zwaard van Damocles boven het hoofd van de Nederlandse landbouw. Volgens onderzoekers kan die op dit moment nog niet zonder glyfosaat. Bovendien, los van de vraag of glyfosaat voor mensen nu wel of niet schadelijk is, is nog steeds niet duidelijk of de Nederlandse landbouw in het glyfosaatdossier blaam treft.

Voor mensen is voedsel de voornaamste bron van glyfosaat. Tegelijkertijd komen veel voedingsmiddelen met hoge concentraties glyfosaat, waaronder sojaproducten, koffie, cacao, zachtfruit zoals frambozen en bessen, uit het buitenland. We moeten dus nog maar afwachten of de volksgezondheid zal verbeteren door een verbod op glyfosaat in Nederland of Europa. Wellicht zijn striktere regels voor voedselimport zinvoller. Maar die boodschap zal er bij de globalistische politici, bestuurders en topambtenaren in Brussel niet in willen.

Het CBS en het RIVM gaan niet in gesprek met hoogleraar waarschijnlijkheidsrekening Ronald Meester over de fouten in hun registratie van het aantal Nederlandse vaccinatiedoden. Volgens Meesters rapport, dat verscheen op 20 augustus 2024, hebben het CBS en het RIVM de dodelijke bijwerkingen van de coronavaccins schromelijk onderschat.

Je zou verwachten dat een instelling als het CBS, dat de gegevens over vaccinatiedoden verzamelt, graag wil weten of er iets mis is met zijn gegevens. De overheid baseert zijn vaccinatiebeleid immers op die gegevens. Maar toen Meester zijn rapport had voltooid, lieten zowel het CBS als het RIVM weten dat ze zijn onderzoek niet interessant genoeg vonden om te bespreken.

Op 29 augustus, een week na publicatie van het rapport, was het CBS niet van gedachten veranderd. Op die dag waren Ronald Meester en medeauteur en datawetenschapper Bram Bakker, te gast bij het Op1-radioprogramma Op z’n Kop. Presentator Marianne Zwagerman had het CBS uitgenodigd om in het programma zijn zegje te doen, maar het CBS vond dat niet nodig. CBS en RIVM hadden zelf al naar hun eigen cijfers gekeken, geconcludeerd dat de vaccins beschermden tegen sterfte en daarmee was de kous af.

Bellen met Omtzigt

Zwagerman was daardoor zo verontwaardigd dat ze had gebeld met Pieter Omtzigt, de leider van de regeringspartij NSC. In de vorige kabinetsperiode had Omtzigt aangedrongen op een onderzoek naar de aanhoudende oversterfte. Die oversterfte is ondertussen angstaanjagend groot. Als we de oversterfte in het eerste coronajaar niet meerekenen, dan hebben we het volgens de berekeningen die Anton Theunissen publiceerde op virusvaria.nl over meer dan vijftigduizend doden.

Omtzigt vertelde Zwagerman dat hij ‘het onderwerp niet zou laten vallen’. Daar moest ze het mee doen.

Internetspeurders

De reguliere media zwijgen ondertussen het rapport dood. Meester vertelde in Op z’n Kop dat de Telegraaf en Trouw het rapport hadden ingezien, maar hadden besloten om er niet over te schrijven. Op sociale media hebben onafhankelijke speurders het rapport wel opgepikt. Wouter Aukema, die overigens ook meewerkte aan het rapport van Meester, meldde op X nog maar eens dat er bijna 900.000 eerste vaccinaties uit de bestanden zijn verdwenen. Een bevestiging daarvan vond Aukema nota bene op de website van de WHO.

Hoe dat kon gebeuren en welke consequenties dat heeft voor de conclusies die CBS en RIVM trekken over de dodelijke bijwerkingen van de coronavaccinaties, is misschien opgehelderd door een andere internetspeurder. Twitteraar Leon1969 ontdekte in openbare bronnen als de Staatscourant dat gevaccineerden die kort na hun vaccinatie overleden stelselmatig werden geregistreerd als ‘ongevaccineerd’. Dat was het gevolg van een aantal bureaucratische manoeuvres die er gezamenlijk voor zorgden dat de gegevens van het CBS nutteloos werden. De databestanden zijn ‘vervuild’.

Omdat er nog steeds elke week een paar honderd Nederlanders meer overlijden dan normaal en omdat de overheid de coronavaccinaties in september gaat hervatten, is er alle aanleiding voor het CBS om met Ronald Meester en zijn medewerkers in conclaaf te gaan.

‘Publiek goed’

Angelique Berg, sinds september 2020 de directeur-generaal van het CBS, vertelde in 2023 nog in een interview hoe belangrijk zij het vindt “dat we als CBS flexibel zijn om in te kunnen spelen op veranderende behoeften van de samenleving”. Als er meer dan vijftigduizend Nederlanders zijn overleden en een rapport concludeert dat je gegevens niet deugen, dan weet je dat het tijd is om ‘flexibel’ te zijn.

In een ander interview vertelde Berg hoe belangrijk ze het vindt om ‘maatschappelijk relevant’ te zijn. “We krijgen enorme hoeveelheden data”, zei Berg tegen een verslaggever van Opzij. “En ik vind dat die veel toegankelijker moeten zijn. Het is een publiek goed.”

Als Berg meent wat ze in die interviews heeft gezegd, nodigt ze Meester binnenkort uit voor een gesprek. Als je zulke uitspraken doet en er ook achter staat, is er geen geverfde haar op je hoofd die erover denkt om gegevens te manipuleren. Ook niet als je, voordat je overstapte naar het CBS, onder Hugo de Jonge directeur-generaal Volksgezondheid was bij VWS. En ook niet als je zou kunnen ontdekken dat je eigen coronabeleid tienduizenden Nederlanders het leven heeft gekost.

Samen met ons impact maken? Dat kan! Of het nu gaat om een kleine eenmalige donatie of een maandelijkse donatie, wij zijn jullie dankbaar voor elke donatie! Doneren kan hier.

Tijdens de coronacrisis slingerde gezondheidsminister Hugo de Jonge artsen op de bon als zij ivermectine en hydroxychloroquine gaven aan patiënten met COVID-19. Hetzelfde gebeurde met een organisatie die informatie gaf over deze middelen. Daarbij ging de minister over de schreef, oordeelde een Rotterdamse rechtbank. De rechter vernietigde de boetes en veroordeelde De Jonge tot het betalen van de proceskosten.

In de zomer van 2022 gaf Hugo de Jonge – via ‘zijn’ ministerie van VWS – de huisarts Hennie Praamsma een boete van een slordige zesduizend euro. Praamsma had vijftig keer patiënten met COVID-19 ivermectine voorgeschreven. Bovendien had hij zes keer een recept voor hydroxychloroquine (HCQ) uitgeschreven.

In december van dat jaar overkwam de Algemene Nederlandse Burger Belangenvereniging (ANBB) hetzelfde. Dat is de organisatie achter de website zelfzorgcovid19.nl, die informatie geeft over de preventie en behandeling van COVID-19 met voedingsstoffen en reguliere medicijnen, zoals zink, ivermectine en HCQ.

De acties van de minister tegen Praamsma en de ANBB kwamen nadat Tweede Kamerleden Attje Kuiken (PvdA) en Wieke Paulusma (D66) de minister vroegen om artsen te straffen, als zij COVID-19 met ‘alternatieve behandelingen’ onder controle wilden krijgen. Op X noemde Kuiken die artsen ‘idioten’. Ze vond dat zij hun beroep niet meer mochten uitoefenen.

‘Off-label’

Op 19 augustus 2024 behandelde de Rotterdamse rechtbank beide zaken. Praamsma en de ANBB waren in beroep gegaan omdat ze vonden dat ze niets strafbaars hadden gedaan. Ivermectine en hydroxychloroquine zijn niet geregistreerd als medicijn tegen COVID-19, maar artsen mogen nu eenmaal medicijnen ‘off-label’ voorschrijven. Ozempic is bijvoorbeeld niet geregistreerd als afslankmiddel, maar artsen schrijven het wel aan mensen met obesitas voor. Hetzelfde gebeurt met methylfenidaat. Dat product is niet geregistreerd als medicijn tegen ADHD, maar toch schrijven artsen het voor aan kinderen met concentratieproblemen.

De Rotterdams rechtbank dacht er in grote lijnen ook zo over en vernietigde de boetes. De minister was niet bevoegd om te bepalen welke medicijnen artsen ‘off-label’ mogen voorschrijven en welke niet, aldus de rechter. De Jonge had een te grote broek aangetrokken.

Het is niet de eerste keer dat De Jonge een tik op de vingers kreeg vanwege zijn jacht op artsen tijdens de coronajaren. In het voorjaar van 2024 vernietigden rechters boetes van respectievelijk ruim zesduizend euro en drieduizend euro die De Jonge had uitgedeeld aan huisartsen Niek Rogger en Alexander van Walraven. Ook deze artsen hadden COVID-19-patiënten geholpen aan ivermectine en HCQ. En ook deze rechters vonden dat dit viel onder het ‘off-label’ voorschrijven van medicijnen – en dat De Jonge zich had vergaloppeerd.

De zaak Vingerhoets

Terwijl Praamsma, Rogger en Van Walraven inmiddels hun recht hebben gehaald, vecht een andere huisarts die ivermectine heeft voorgeschreven nog steeds door. Op 12 juli oordeelde de Bredase rechtbank dat Jan Vingerhoets zijn boete van drieduizend euro gewoon moet betalen.

Vingerhoets begrijpt die uitspraak niet. Medisch raakt hij kant noch wal, zei Vingerhoets in zijn verweer. Waarom wel stampei maken over een arts die ivermectine voorschrijft bij een virusinfectie, maar niet over arts die slaapproblemen verhelpt met het riskante antipsychoticum quetiapine? De bijwerkingen van ivermectine vallen in het niet bij die van quetiapine. En toch schrijven Nederlandse artsen quetiapine voor zonder dat daar een haan naar kraait.

Op zijn website blogdoc.nl vertelt Vingerhoets dat hij tijdens de zitting aanvankelijk het gevoel had dat de rechter zijn verhaal begreep. Diezelfde rechter had bovendien een paar maanden eerder Niek Rogger vrijgesproken.

Beide zaken zijn vrijwel identiek. De rechtbank is zich daarvan bewust en geeft ook toe dat het in de zaak tegen Vingerhoets een rare slinger maakt. “De rechtbank realiseert zich dat zij hiermee anders oordeelt dan in de uitspraak van deze rechtbank van 19 februari 2024”, staat in het vonnis. “Het blijft bij die constatering”, schrijft Vingerhoets verbouwereerd. Meer uitleg geeft de rechter niet.

Waarom Vingerhoets beboeten en Rogger, Van Walraven en Praamsma niet? Komt dat omdat op de achtergrond politieke krachten druk uitoefenen op het rechtssysteem? Als dat zo is, komt die druk in ieder geval niet van Attje Kuiken. Die vertrok na de verkiezingen van november 2023 uit de Tweede Kamer. Misschien moeten er, voordat Vingerhoets een onpartijdige rechter tegenover zich vindt, nog meer mensen uit Den Haag vertrekken.

Samen met ons impact maken? Dat kan! Of het nu gaat om een kleine eenmalige donatie of een maandelijkse donatie, wij zijn jullie dankbaar voor elke donatie! Doneren kan hier.