Klimaatneutrale vleesvervangers verkorten uw leven

Op 12 maart 2025 maakte de Raad van State vier uitspraken bekend inzake het off-label voorschrijven van medicatie voor COVID-19. De boetes die uitgedeeld zijn aan enkele artsen worden gehandhaafd omdat volgens de rechters de protocollen van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) 100 procent leidend en bepalend zijn; afwijking van deze protocollen is dus vanaf heden voor elk ziektebeeld altijd beboetbaar! Hierdoor wordt iedere Nederlandse huisarts verplicht zich aan de richtlijnen van de NHG te houden, zelfs als hij of zij geen lid is van het genootschap! Alles wat de NHG voorschrijft is leidend en iedereen die daarvan afwijkt is in overtreding met de geneesmiddelenwet volgens de Raad van State.

Dat dit vergaande gevolgen heeft zullen de rechters van de Raad van State niet begrijpen omdat ze geen arts zijn, maar het maakt wel duidelijk dat een genootschap als het NHG enorm veel macht krijgt toegewezen door rechters met tunnelvisie. In elke huisartsenpraktijk en in elk ziekenhuis in Nederland worden namelijk dagelijks duizenden off-label geneesmiddelen ingezet op basis van internationale standaarden en wetenschap maar die vaak wel expliciet in tegenspraak zijn met een genootschap als het NHG.

Enkele voorbeelden:

1. Alle huisartsen die quetiapine (Seroquel) 25 mg, de anti-piekerpil, voorschrijven of voorgeschreven hebben zijn in overtreding van de geneesmiddelenwet omdat het NHG in zijn protocollen negatief adviseert om dit middel in te zetten bij slaapstoornissen.
2. Datzelfde geldt voor off-label recepten van mirtazapine, melatonine, en amitriptyline bij slaapstoornissen.  Iedereen die dat wel eens heeft voorgeschreven is in overtreding van de geneesmiddelenwet want het NHG adviseert negatief omdat de werking in hun ogen niet voldoende wetenschappelijk is aangetoond.
3. Stel je hebt spierkrampen in de nacht dan is het adviseren of voorschrijven van magnesiumzouten ook een overtreding van de geneesmiddelenwet want het NHG zegt dat dat niet werkt. Hetzelfde geldt voor 0,5 mg clonazepam (Rivotril) bij dezelfde klacht: ook dat werkt niet volgens het NHG. Als je dat toch voorschrijft dan overtreed je dus de wet terwijl het ontzettend effectief is.

De eed van Hipocrates die iedere arts aflegt wordt dus nu door een paar rechters in een pand in Den Haag overruled, het is onbegrijpelijk dat deze beroepsgroepen dat laten gebeuren, zowel de rechters als de artsen.

Bron: https://zelfzorgcovid19.nl/uitspraak-raad-van-state-negatief-voor-covid-artsen-en-daarmee-ontwikkeld-zich-een-ongekende-ramp-voor-voorschrijvend-nederland/

Hieronder de uitspraken:

https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@149032/202305309-1-a3/

Katharina Deutsch:
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@149040/202401563-1-a3/

Niek Rogger:
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@149036/202402243-1-a3/

Alexander van Walraven:
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@149034/202402431-1-a3/

De zorg in Nederland verslechtert in rap tempo, maar een wachttijd van 810 dagen voor een afspraak bij een oogarts in het Isala ziekenhuis te Zwolle slaat alles! Wat is er aan de hand met de (oog-)zorg in ons land? En hoe kan het in vredesnaam dat er miljarden aan kogels en bommen voor Oekraïne vrij worden gemaakt, terwijl de Nederlandse gezondheidszorg op de klippen loopt? Snappen Schoof en consorten nog wel waar landsbestuur om draait?

Helemaal mis met de oogartsen in ziekenhuis Isala

Regionaal nieuwsblad de Stentor kwam enkele weken geleden met dit bericht met als kop: “Twee jaar wachten op oogarts? Zó gaat ziekenhuis Isala dat te lijf.”

Nee, het ligt niet aan je ogen: de wachttijd voor een afspraak met de oogarts in ziekenhuis Isala in Zwolle is echt 810 dagen. Een nieuwe werkwijze moet daar snel verandering in brengen en dat zal voor sommige mensen wennen zijn. ”Als patiënt heb je recht op goede zorg, geen recht op een oogarts”, aldus het ziekenhuis.

Je hebt dus geen recht meer op een oogarts in Isala, alleen op goede zorg. Maar als die oogarts niet meer beschikbaar is, kun je fluiten naar die goede zorg lijkt me.

Wachttijden in Nederlandse ziekenhuizen zijn al vanaf de jaren ’90 van de vorige eeuw een probleem, maar de laatste jaren loopt het steeds vaker spaak, zo blijkt uit dit onderzoek van Medisch Contact.

Er zijn afspraken gemaakt over maximaal aanvaardbare wachttijden in de zorg, de zogenaamde Treeknorm. Deze is maximaal vier weken voor poliklinische zorg. In het jaar 2024 zat bijna 50 procent van alle zorg boven die norm.

De oogartsen van Isala scoren dus een wachttijd van – schrik niet – 115 weken. Dat is 111 weken boven de norm! Onvoorstelbaar.

Een persoonlijke ervaring

Ik ben al jaren oogpatiënt bij de Isala in Zwolle. Bij het laatste onderzoek werd ik gebeld of het goed was dat een optometrist het onderzoek zou doen. Over de uitslag zou ik worden gebeld.

Ik ging akkoord mits de oogarts me wel op zou roepen als er sprake zou zijn van achteruitgang. Dat was akkoord, alleen als er niets aan de hand was zou ik worden gebeld, anders volgde een oproep voor een afspraak.

Na de onderzoeken kreeg ik te horen dat er gebeld zou worden. Niets aan de hand dus, dacht ik.

Fout!

Op de bewuste dag zou de oogarts mij om 9.00 u bellen. Het bleef stil. Om 12.00u ook nog niets gehoord. Om 16.00u, ik kwam net uit een vergadering, belt de oogarts uiteindelijk met de mededeling dat mijn ogen achteruit waren gegaan, maar dat we nog wel een half jaar konden wachten met een gesprek hierover.

‘Het geld is op en er is geen capaciteit’

Nu was de afspraak dat ik gezien zou worden in geval van achteruitgang. Tijdens zo’n gesprek kun je dan ook de scans op een scherm met de arts bekijken om zelf een beeld te krijgen hoe ernstig die achteruitgang is.

Die tijd is blijkbaar voorbij. Ik werd over een half jaar wel weer opgeroepen. De oogarts vond eerder contact, of een toelichting op de geconstateerde achteruitgang, niet nodig.

Bij mij knapte er toen iets.

Na het indienen van een klacht bij Isala is een – inmiddels 2 maanden durende – procedure in gang gezet waarbij ik te horen kreeg dat de capaciteit in Isala tekortschiet en het geld voor goede zorg in Nederland op zou zijn.

Ik heb inmiddels echt last van die achteruitgang, maar nog steeds geen arts gezien. Om gek van te worden!

Is alleen Isala een ondermaats ziekenhuis?

Op deze website van het ministerie voor Volksgezondheid , Welzijn en Sport staan de gemiddelde wachttijden per medisch specialisme in Nederland.

De top 3 langste wachttijden:

1. Transgenderzorg (23 weken)
2. Maag-, darm- en leverziekten (15 weken)
3. Oogheelkunde (12,2 weken)

De wachttijd oogheelkunde is dus gemiddeld 12,2 weken in Nederland, maar bij de Isala klinieken is deze 115 weken!

Ik vrees dat ik naar een ander ziekenhuis moet omzien.

Redenen voor lange wachttijden in Nederlandse ziekenhuizen

“De afgelopen jaren steeg de zorgvraag, door armoede, (ongezonde) leefgewoonten en vergrijzing, maar ook dankzij verbeterde technologie en meer medische mogelijkheden”, aldus Medisch Contact.

Oorzaken van exploderende wachtlijsten, in combinatie met een groeiende zorgvraag, zijn:

• Steeds minder, of ontoereikende inkoop van zorg door zorgverzekeraars.
• Grote uitstroom van zorgpersoneel: bijna de helft van de werknemers verlaat de zorgwerkgever binnen twee jaar.
• 200 openstaande vacatures in de zorg.
• Explosief toegenomen administratieve lasten per patiënt door EU-regelgeving.
• Strakke capaciteitsplanningen voor artsen

Waar geven we ons belastinggeld aan uit: gezondheidszorg of kogels voor Oekraïne?

Het licht ging zo’n beetje uit in mijn bovenkamer toen ik op 5 maart 2025 las dat premier Dick Schoof, zonder overleg met zijn ministersploeg, had besloten om 3,5 miljard euro extra (!) aan Oekraïne te doneren voor de aankoop van munitie om het Russische leger mee te bestoken.

Pardon? 3,5 miljard euro extra voor kogels en bommen naar Oekraïne terwijl de Nederlandse gezondheidszorg op knappen staat en de VS op weg is om vrede te creëren met Rusland? Wat mankeert Dick Schoof? Is hij volledig de weg kwijt? Het wordt nog gekker als je leest dat er meerdere ministers hun ongeloof over deze spilzucht uit hebben gesproken.

Vooral de vicepremiers Fleur Agema (PVV) en Mona Keijzer (BBB) toonden zich verrast door de toezegging van Schoof. Zij spraken tegenover de NOS hun ongerustheid uit dat er te weinig geld overblijft voor hun ministeries. Agema gaf aan volledig overvallen te zijn en zij gaat over die Nederlandse gezondheidszorg waar ‘het geld op is’ volgens die arts van Isala te Zwolle.

Beide ministers vinden – terecht – dat de financiële steun aan Oekraïne onderdeel moet zijn van de onderhandelingen rond de Voorjaarsnota. Daarin wordt de begroting opnieuw bekeken. Daar blijkt een Schoof dus compleet lak aan te hebben en dat leidt tot ernstige vragen omtrent de geschiktheid van deze man als premier.

Is Schoof wel een premier die de democratie dient, of meer een Einzelgänger die zich niets aantrekt van democratische grondbeginselen, ministeriele overlegstructuren of respect voor de Tweede Kamer?

Ik hoop dat we snel een antwoord op deze vraag krijgen.

Er lopen op dit moment diverse rechtszaken tegen instanties die in de afgelopen jaren overduidelijk hebben liggen slapen gedurende de vaccinatiecampagnes tegen corona. Alhoewel veel instanties de indruk wekken verantwoordelijk te zijn, blijkt dat in de praktijk niet het geval en wordt hen de hand boven het hoofd gehouden door de rechterlijke macht. Het is ook wel een lastige en gecompliceerde zaak nu er officieel 236.000 mensen in meerdere of mindere mate iets hebben overgehouden aan de corona-vaccinaties en 85 procent van de bevolking is gevaccineerd met een goedje dat bij nader inzien toch niet zo ‘safe and effective’ was.

Het EMA

De eerst verantwoordelijke instantie is het EMA, het Europese Medicijnen Agentschap dat toestemming geeft tot vermarkting van medicijnen en dus ook vaccins. Het EMA doet dat, naar nu blijkt, door het beoordelen van studies die de farmacie zélf aanlevert. En als de farmacie rommelt met testresultaten en interpretaties maakt dat helemaal niets uit. Het weer intrekken van die handelsvergunning is namelijk, blijkt na vele rechtszaken, opeens niet meer de volledige verantwoordelijkheid van het EMA.

Het CBG

Het CBG, wat staat voor ‘College ter beoordeling van geneesmiddelen’ suggereert hetzelfde te doen als het EMA, maar dan op landelijk niveau. Niets is echter minder waar. Blijkt uit cijfers dat een medicijn of vaccin slecht voldoet, dan blijft het CBG op zijn handen zitten. En als het CBG vervolgens een handhavingsverzoek ontvangt omdat het op grond van zeer verontrustende cijfers de handel op zijn minst tijdelijk zou moeten stilleggen, dan verwijst het CBG éérst naar het EMA. Als dat niet werkt verwijst het naar de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ), en als dat niet lukt naar de verantwoordelijke minister.

De IGJ

De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (onderdeel van VWS) zorgt voor het toezicht op de kwaliteit van de zorg, medische producten en jeugdhulp. De IGJ was in de coronatijd met name scherp op artsen die kritisch waren op de coronavaccins of alternatieven gebruikten, ze deelden boetes uit aan dergelijke artsen of dreigden met intrekking van hun vergunning. Nu de IGJ wordt aangesproken op haar verantwoordelijkheid, zegt ze plots niet op de hoogte te zijn van meldingen over vaccinatieschade en verwijst ze naar het Lareb.

Het Lareb

Het Lareb heeft tot taak het signaleren van risico’s van het gebruik van geneesmiddelen, vaccins en gezondheidsproducten in de dagelijkse praktijk en het verspreiden van kennis hierover. Het Lareb had voorafgaand aan de corona-vaccinatiecampagne de inschatting gemaakt dat er ongeveer 15.000 ernstige en minder ernstigere bijwerkingen zouden zijn. Dat werden er 236.000. Sloeg het Lareb alarm? Geen idee, het bereikte in ieder geval niemand en het Lareb zelf houdt de lippen stijf op elkaar en wenst ook niet via Woo-verzoeken informatie vrij te geven.

Artsen schuldig aan prikschade en overlijden

 Huisartsen die aan ‘informed consent’ deden, dat wil zeggen dat ze de patiënt informeerden over de risico’s van vaccinatie, werden keihard aangepakt door de IGJ. Het was ‘nepnieuws’ volgens de IGJ, de vaccins waren immers ‘safe and effective’.

Artsen die juist vertrouwden op het EMA, het CBG, de IGJ en het Lareb zijn nu zelf de pineut. Dat waren ze altijd al, maar onlangs heeft het Europese Hof van Justitie in een uitspraak van 30 januari 2025 nogmaals bevestigd dat ALLE beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die u hebben aangespoord of gevaccineerd tegen COVID19 al die tijd al civielrechtelijk en strafrechtelijk aansprakelijk gesteld hadden kunnen worden. De uitspraak kunt u hier vinden. Op grond van artikel 7:448 BW en artikel 7:450 BW hadden artsen zich ervan moeten vergewissen dat het aan hen was om een informed consent gesprek te voeren met hun patiënten en hen daarbij op de risico’s te wijzen (en dit bij voorkeur schriftelijk vast te leggen om op een later moment niet met een bewijsprobleem te worden opgezadeld) alvorens een injectie toe te dienen. Artsen die dit wél begrepen en daadwerkelijk een gesprek met hun patiënten voerden en hen een formulier lieten ondertekenen dat ze ondanks de risico’s een experimentele injectie wilden ontvangen, werden echter opgejaagd door de IGJ. Dat zou de vaccinatiebereidheid immers in gevaar brengen.

Blauwe bessen zijn veiliger

Het valt te hopen dat met 236.000 gemelde schadegevallen niet alle artsen civielrechtelijk of strafrechtelijk aangepakt worden, want dan houden we geen arts meer over die zijn beroep nog kan uitoefenen. Laat het een wijze les zijn voor iedere arts: u kunt alleen vertrouwen hebben in instanties als er blauwe bessen in een vriesvak liggen, maar als een complete bevolking onder dwang aan een vaccin ‘geholpen’ moet worden dan kunt u vooraf maar beter uitgebreid informatie inwinnen. Mocht u alsnog injecties geven dan informeert u de patiënt heel duidelijk over de genomen risico’s. Aan de andere kant, mocht werkelijk bekend worden wat er allemaal is misgegaan, en VWS weet dat en vreest maatschappelijke onrust, dan zijn de rapen gaar voor bijna iedere Nederlander, en dat wil natuurlijk niemand. Dús blijven Woo-verzoeken onbeantwoord, betaalt VWS gewoon de gerechtelijke boetes voor het niet-voldoen aan Woo-verzoeken uit gemeenschapsgeld, blijven EMA, CBG, IGJ en Lareb als een bok op de haverkist met gegevens zitten en blijven slachtoffers uiteindelijk gewoon de pineut.

De hete aardappel wordt net zolang doorgeschoven totdat hij op úw bordje ligt tenslotte.

Wilt u wat gedetailleerdere informatie over het (dis)functioneren van de instanties, die kunt u hier of hier vinden.