Leven in Nederland onbetaalbaar door extreme belastingen

Tot dusver zijn we alleen gewend dat we aan onze eigen belastingdienst geld betalen. Vanaf 2027 komt de EU daar bij als belastingheffer. Dan gaat de EU ook je privé CO₂-uitstoot belasten met tarieven op gasverbruik en brandstoffen aan de pomp. Hoe werkt dat en hoeveel meer ben je per jaar kwijt aan die directe belastingheffing vanuit Brussel?

Nieuwe CO₂-belastingheffingen vanaf 2027

Vanaf 2027 treedt er nieuwe Europese wetgeving in werking – ETS2 – die het zogenoemde emissiehandelssysteem (ETS) van de Europese Unie uitbreidt. Het belasten van CO₂ zal dan ook gas voor cv-ketels raken en motorbrandstoffen zoals benzine en diesel betreffen. Dat zal zorgen voor forse prijsstijgingen voor alle Nederlanders die via de leveranciers van deze stoffen worden geheven en afgedragen aan Brussel.

Tot en met 2026 geldt het hele EU-systeem voor CO₂-emissierechten alleen voor het bedrijfsleven. Vanaf 2027 worden dus ook alle Europese burgers in het systeem gedwongen.

Het Europese emissiehandelssysteem werkt volgens dit artikel met een veiling van emissierechten voor CO₂ die vervolgens op de markt worden verhandeld. Dit betekent dat CO₂-prijzen kunnen schommelen. Momenteel ligt de prijs voor het uitstoten van een ton CO₂ bijvoorbeeld op ongeveer 67 euro, maar was eerder al eens 100 euro.

Uit onderstaande grafiek blijkt dat de heffingen op CO₂ doorgaans omhoog gaan, als de prijzen voor brandstoffen omhoog gaan. Je wordt dus dubbel gepakt met dit systeem.

Verschillende kostenscenario’s voor verschillende huishoudens

In het bovengenoemde artikel van Business Insider worden drie scenario’s uitgewerkt.

Bij het algemene kostenplaatje is te zien dat een gezin met één auto bij een CO₂-prijs van 60 euro per ton op jaarbasis 260 euro extra kwijt is. Bij een prijs van 200 euro per ton stijgt dit naar 1.335 euro op jaarbasis voor een gezin met een vrijstaand huis en twee auto’s.

Wat betreft de kosten voor verwarming van een woning met gas, is voor verschillende types woningen een scenario gemaakt met diverse CO₂-prijzen. Bij een CO₂-prijs van 60 euro per ton komt dit voor een tussenwoning bijvoorbeeld neer op 146 euro aan extra kosten op jaarbasis. Bij 200 euro per ton CO₂ en een vrijstaande woning loopt dit op naar 792 euro.

Als je meer dan 10.000 km per jaar rijdt en/of meer dan één auto bezit, lopen de EU-belastingen nog verder op tussen de 163 en 545 euro per jaar.

Samengevat ben je vanaf 2027 in het gunstigste geval zo’n 500 euro per jaar aan extra EU-belastingen op CO₂-uitstoot kwijt en in het slechtste geval – vrijstaand huis, 2 auto’s en meer dan 10.000 km per jaar – zo’n 2.500 euro per jaar, oftewel 208 euro per maand.

Maar….de EU heeft nog meer kostbare plannen tussen 2025 en 2030

Veertien Nederlandse gemeenten voerden op 1 januari 2025 zero-emissiezones in, wat tot financiële zorgen leidt bij bedrijven. Volgens een bericht op deze website wordt de gemiddelde bedrijfsauto die rijdt op diesel, benzine of gas, vanaf 2025 zo’n 13.000 euro duurder door de invoering van bpm-belasting. Dit vormt een extra financiële last voor ondernemers die hun wagenpark moeten vernieuwen.

Volgens de tabellen op deze website stegen de energiebelastingen op gas en elektriciteit – als gevolg van EU-klimaatwetgeving – in de periode 2020-2024 met maar liefst 75 procent (!) voor gas en 15 procent voor elektriciteit.

Anno 2025 betaal je meer belasting per kubieke meter gas dan aan het gas zelf, namelijk 0,70 euro respectievelijk 0,63 euro.

Nederlanders betalen voor gas een van de hoogste prijzen in heel Europa. Door hogere belastingen en netwerkkosten steeg de Nederlandse gasprijs in december 2024 tot het op twee na hoogste tarief in heel Europa, aldus dit bericht.

Gedwongen renovatie van woningen vóór 2030

De Europese Commissie wil woningen met energie labels G en F volledig uitbannen.

Woningcorporaties en particuliere verhuurders mogen zelfs vanaf 2030 geen woningen meer verhuren met een energielabel E, F, of G. Dat staat in de verduurzamingsplannen van voormalig minister Hugo de Jonge die weer gebaseerd zijn op instructies uit Brussel.

580.000 huurwoningen hebben nog zo’n slecht energielabel en moeten dus voor 2030 aangepast zijn, willen ze nog verhuurd mogen worden. Die aanpassingen gaan grofweg tussen de 15.000 en 100.000 euro per woning kosten aldus deze berekeningen van ING.

Ergo, Nederland moet alleen al aan energierenovaties voor huurwoningen tussen de 8,7 miljard en 58 miljard euro uitgeven voor het jaar 2030 om aan de EU-doelstellingen te voldoen.

Uiteraard moeten die investeringen weer terugverdiend worden door…..huurverhogingen!

Ook voor de Nederlandse zeevaart en binnenvaart is doorgerekend wat de financiële effecten zullen zijn van de CO₂-maatregelen en belastingen vanuit de EU voor de periode tot 2030.

Op pagina 15 van dit rapport voor de Nederlandse zeevaart is berekend dat vanaf 2025 tot en met 2030 er ieder jaar bijna 500 miljoen euro extra kosten ontstaan om aan de CO₂-wetgeving van de EU te voldoen. Die 500 miljoen euro ziet de consument terug in hogere prijzen voor goederen en hogere inflatie.

Nederlandse privébezittingen en -vermogens worden vernietigd door de EU

Als je bekijkt wat er tussen dit jaar en 2030 nog op ons afkomt aan extra financiële lasten die door EU-wetgeving wordt afgedwongen, dan is de conclusie helder: de EU drijft Nederlandse huishoudens de afgrond in. Dit is het tegenovergestelde van wat de economische doelstellingen bij de oprichting van dit monsterinstituut waren.

Die gang richting economische afgrond treft niet alleen de welgestelden in onze samenleving, maar ook mensen die aan de onderkant van onze maatschappij een bestaan proberen op te bouwen. Denk maar even mee:

• De extra EU CO₂-heffingen op benzine, diesel en gas raken ook mensen die al onder de armoedegrens leven en mensen met een bijstandsuitkering.
• Mensen die het laagste inkomen hebben, wonen het meest in huizen met een slecht energielabel. Zij hebben helemaal geen geld om de door de EU afgedwongen renovaties te betalen als het om een woning in eigen bezit gaat. Als ze een huis huren met een energielabel E, F of G, zullen ze de huurverhoging, die volgt na de verplichte renovaties, niet kunnen betalen.
• Voor iedereen gaan de transportkosten met honderden euro’s per jaar omhoog. Zowel de kosten voor eigen vervoer, als de kosten voor het bus- en treinvervoer, het bezorgen van pakketten en dergelijke.

Daarnaast drijft de EU nog andere kosten voor de samenleving omhoog:

• De EU-richtlijn loontransparantie zal het Europese bedrijfsleven op extra kosten jagen vanaf 2026, met lagere bedrijfswinsten als gevolg.
• Zowel de EU als ECB liggen op ramkoers tegenover de Europese burgers met hun nieuwe plannen om honderden miljarden te lenen om de oorlogseconomie op te tuigen en Europese multinationals te subsidiëren (plan Mario Draghi). Al die leningen worden door de Europese belastingbetaler gegarandeerd.

Kortom: de EU is in huidige vorm geen houdbaar project en moet snel op de schop!

De digitale euro (CBDC) komt eraan en dat houdt veel mensen bezig. Vooral vanwege de mogelijkheden om deze munt te programmeren en daarmee het gedrag van burgers te sturen en te bepalen. Er zijn echter wel andere belangrijke redenen waarom de ECB zo graag een digitale euro wil, waar nooit over geschreven wordt. Ik leg die redenen graag uit.

Waarom een digitale euro volgens De Nederlandsche Bank?

De Nederlandsche Bank (DNB) valt onder de ECB. Als we op de website van DNB zoeken naar de redenen voor de digitale euro (CBDC), dan staat er dat slechts één op de vijf betalingen in winkels (20 procent) contant wordt gedaan. DNB vindt het het belangrijk dat contant geld ook in de toekomst beschikbaar blijft. Daarom kijkt DNB hoe contant geld een digitale draai kan krijgen door een digitale euro te creëren.

Volgens DNB is de digitale euro niets anders dan een vorm van contant geld dat makkelijker te gebruiken is dan papieren geld – omdat we tegenwoordig zoveel doen met onze telefoon.

Uiteraard is het niet De Nederlandsche Bank die ‘bekijkt hoe we contant geld een digitale draai kunnen geven’, maar doet de Europese Centrale bank dat voor DNB. Die hanteert overigens andere cijfers dan DNB als het over gebruik van contant geld gaat. Volgens de ECB werd in winkels tijdens 2024 nog steeds 52 procent contant betaald in de eurozone.

Reden afname van de hoeveelheid contant geld: beleid van de EU

Over de hele eurozone wordt dus nog 52 procent van alle betalingen in winkels met cash gedaan, maar slechts 20 procent in Nederland. De reden van die afname van contante betalingen is niet wat DNB ons wil laten geloven – het toegenomen gebruik van smartphones – maar vooral EU-regelgeving tegen witwassen van geld.

Op deze website legt de Europese Raad uit welke antiwitwasrichtlijnen er zijn en met welk doel. “Al meer dan 30 jaar staat de strijd tegen witwassen en terrorismefinanciering hoog op de politieke agenda van de EU.”

Een onderdeel van die regels tegen witwassen van illegaal verkregen geld betreft het reduceren van de hoeveelheid contant geld in omloop.

Contante betalingen van meer dan 10.000 euro zijn momenteel in de hele EU verboden. Per 2027 wordt dat bedrag fors verlaagd naar 3.000 euro. Dit bedrag mag men niet omzeilen via meerdere losse betalingen in bankbiljetten.

Minder grote betalingen in contant geld betekent automatisch minder contant geld in omloop en dat is ook weer een probleem voor de ECB!

Afname hoeveelheid contant geld betekent afname machtspositie van de ECB

De ECB schrijft in dit rapport: “Als we er niet in slagen een nieuwe vorm van centralebankgeld te bieden die voor iedereen beschikbaar is (…), zou dat betekenen dat we afstand moeten doen van een goed getest tweelaags monetair systeem gebaseerd op de co-existentie van centrale- en commercieel bankgeld.”

Voor de duidelijkheid: contant (papieren) geld en CBDC’s zijn centralebankgeld en al het andere digitale geld is commercieel bankgeld of cryptogeld.

Volgens deze studie uit 2024 is 85 procent van alle euro’s in omloop afkomstig van commerciële banken en 15 procent van die (contante) euro’s van de ECB. Als je dus geld van je bankrekening haalt door contanten uit de pinautomaat, wissel je commercieel bankgeld om in centralebankgeld!

Op deze webpagina wordt uitgelegd welke macht er met contant geld door een centrale bank kan worden uitgeoefend. Op het moment dat die hoeveelheid contant geld wordt gereduceerd door andere actoren dan de ECB zelf, verliest die ECB een aanzienlijk stuk macht over de economieën van de eurozone.

Een digitale euro vergroot de macht van de ECB over de eurozone, terwijl er meer toezicht ontstaat over hoe dat (digitale) contante geld wordt besteed en er tegelijkertijd minder gelegenheid is tot het witwassen van geld.

CBDC betekent meer macht voor de ECB, meer toezicht op bestedingen en meer bewaking tegen witwassen.

Dat is een heel ander verhaal dan de pr-verhalen op de websites van DNB en de ECB om die digitale euro aan de bevolking te verkopen.

Maar daar blijft het niet bij……..

De CBDC als hét instrument om de economie van de EU te sturen

Eind juni verwachten we te weten welke mogelijkheden de digitale euro aan ons moet bieden. De ECB heeft dan het programma van eisen voor de CBDC gereed. Belangrijk daarin is of de CBDC programmeerbaar wordt.

Indien die digitale euro programmeerbaar wordt, kan een vervaldatum worden geprogrammeerd. Met CBDC’s die door de overheid worden uitgegeven en voorzien van een vervaldatum, kan zo de economie aangejaagd worden in tijden van (economische) crisis, zo is te lezen op pagina 239 van deze studie.

Nadeel van een vervaldatum op de CBDC is, dat de waarde van de reeds bestaande euro’s opeens onderuit wordt gehaald, wat tot waardevermindering van spaartegoeden en hoge inflatie kan leiden. Maar dat is een probleem voor de burgers, niet voor de ECB.

De CBDC als verdienmodel voor de ECB

De ECB heeft zelf een studie gemaakt over welke (financiële) voordelen de CBDC voor haar verlies en winst rekening op zou kunnen leveren.

In dit document lezen we het volgende op pagina 12-13:

CBDC’s kunnen worden gecreëerd via:

• de vervanging van bestaande bankbiljetten (CBDC1)
• de overtollige reserves van commerciële banken (CBDC2a)
• de verlenging van de balans van de centrale bank door middel van extra krediet van de centrale bank aan banken (CBDC2b_credit): quantitative easing oftewel bijdrukken van geld uit het niets
• activa-aankopen (CBDC2b_bonds): quantitative easing

De ECB schrijft op pagina 15: “De winsten van centrale banken worden grotendeels aangestuurd door de netto rente-inkomsten op hun monetaire activa en passiva. Aangezien CBDC een nieuwe monetaire passiva is voor de centrale bank, richt onze winstgevendheidsanalyse zich op de impact op de netto rente-inkomsten.”

Hoe zien die nieuwe netto rente-inkomsten uit CBDC’s er dan uit voor de ECB?

Op de pagina’s 15 tot en met 25 van deze ECB-studie wordt het (ingewikkeld) uitgelegd.

De simpele uitleg is deze: door de ECB uitgegeven digitale euro’s – boven wat nu als contant geld in omloop is – vervangen de commerciële digitale euro’s die door banken in omloop zijn gebracht. Door die vervanging houden de commerciële banken minder grote tegoeden aan bij de ECB. Daardoor dalen de rentebetalingen die de ECB aan die commerciële banken moet doen voor het stallen van die commerciële euro’s bij de ECB.

Ik hoop vurig dat die digitale euro er nooit komt. We hebben voldoende aan de bestaande digitale euro’s – niet programmeerbaar – van de commerciële banken!

De Europese richtlijn loontransparantie moet door de EU-lidstaten uiterlijk op 7 juni 2026 zijn omgezet in nationale wetgeving. Een nobel klinkend plan, bedacht door Brusselse pennenlikkers die geen idee hebben wat het betekent om ondernemer te zijn. Na invoering van deze onzalige richtlijn mogen werkgevers niet meer vragen naar het vorige salaris van sollicitanten en moeten ze uitgebreide rapportages opstellen over hun beloningsbeleid. Als een stoute werkgever zich hier niet aan houdt wordt een boete opgelegd van 10.000 euro per medewerker. Het klinkt misschien als een stap naar eerlijke beloning, maar in werkelijkheid is het gewoon weer een gecoördineerde collectivistische aanval op werkgevers. De realiteit? Meer bureaucratie, minder flexibiliteit en een verdere uitholling van het ondernemersklimaat in Nederland. De exodus van mensen die wél waarde toevoegen is in volle gang en over enkele jaren staan de linkse ambtenaren verdwaasd bij de rijkskoffieautomaten en vragen zij zich af waarom hun salaris niet is gestort.

De Europese Unie, waar structureel de meest nutteloze regelgeving wordt geboren, meent dat foute werkgevers hun zielige en uitgebuite werknemers structureel onderbetalen en dat vrouwen massaal worden gediscrimineerd in salarisonderhandelingen. En dus moet de almachtige overheid zich met nóg meer zaken bemoeien. Want waarom zou een ondernemer zelf beslissingen mogen nemen over zijn eigen bedrijf? Werkgevers krijgen met deze nieuwe richtlijn de verplichting om in vacatureteksten al te vermelden welk salaris iemand kan verwachten. Alsof dat leidt tot de gewenste marktwerking, waarbij verschillende mensen met verschillende achtergronden, opleidingen en ervaringen, verschillende beloningen zullen krijgen. Iedereen weet dat salarissen afhangen van schaarste, prestaties en onderhandelingsvaardigheden. Maar nee, in Brussel vinden ze dat sollicitanten beschermd moeten worden tegen ‘ongelijkheid’. En dat de Staat hierop moet toezien. Bedrijven moeten daarom voortaan een soort loonscheidsrechter zijn die alle werknemers precies hetzelfde betaalt, ongeacht ervaring, opleiding, competenties of sluwheid bij de onderhandelingen.

De terreur van rapportages en regeltjes

In de afgelopen jaren, gedurende 15 jaar Ruttiaans anti-ondernemersbeleid, is de gemiddelde ondernemer verworden tot een werkpaard van de overheid, gelijk Boxer uit Animal Farm. De belastingen gingen omhoog, de bureaucratie nam bizarre vormen aan en de alsof de lasten voor ondernemers nog niet zwaar genoeg zijn, komt de EU nu met verplichte rapportages over de loonkloof binnen bedrijven. Bedrijven moeten jaarlijks inzicht geven in de gemiddelde salarissen, uitgesplitst naar geslacht. Dat betekent dus kostbare tijd besteden aan papieren rompslomp in plaats van aan ondernemen, waarde creëren en geld verdienen. De kern van het probleem is dat deze maatregelen zijn bedacht door beleidsmakers die nog nooit een bedrijf van binnen hebben gezien.

Het zijn de ambtenaren in hun ivoren torens, die denken dat salarisbepaling een kwestie is van een Excel-bestandje en niet van een complexe mix van vaardigheden, prestaties en toegevoegde waarde. Het is bovendien het gevolg van de misplaatste ideologie waarbij verschillen bestreden moeten worden in plaats van gevierd. Het gevolg is dat bedrijven terughoudender worden in het aannemen van mensen, salarisbesprekingen worden star en inflexibel en werkgevers verliezen hun autonomie. De lol van het ondernemen verdwijnt, de vrijheid verdampt en ondernemers worden gereduceerd tot administrateurs van het systeem.

Slechtere kansen voor werknemers

Maar wat gebeurt er in de praktijk als werkgevers geen rekening meer mogen houden met eerdere salarissen? Ondernemers zullen gedwongen worden om minder risico te nemen, want 10.000 euro boete bij overtreding is niet mis. Daarnaast zorgt de verplichting om salarissen vooraf te publiceren ervoor dat loonsverhogingen en bonussen onder druk komen te staan. Want waarom zou je als werkgever een werknemer meer betalen dan het vastgestelde loonschema, als dat later tegen je gebruikt kan worden? De ruimte voor individuele groei en beloning op basis van prestaties wordt daarmee ingeperkt. Dit is funest voor talentontwikkeling en drukt het ambitieniveau in bedrijven. Feitelijk is deze wereldvreemde ambtelijke richtlijn een nivellerende race naar de bodem waarbij, naar goed socialistisch gebruik, iedereen uiteindelijk verliest. Maar de verschillen zijn dan wel bestreden. Operatie geslaagd. Patiënt overleden.

Brussel weet het altijd beter en Nederland buigt

Het grootste probleem met deze wet is de onderliggende arrogantie van de Europese Unie en van de Nederlandse beroepspolitici die deze onzin zonder commentaar overnemen. Ondernemers, de ruggengraat van de economie, krijgen er weer een lawine aan overbodige regels bij, uit de koker van mensen die nog nooit een bedrijf hebben gerund. De betuttelmachine draait op volle toeren, zonder enig begrip van de dynamiek op de arbeidsmarkt. Een eerlijke arbeidsmarkt bereik je niet door rigide wetgeving, maar door gezonde marktwerking. Door bedrijven te stimuleren om werknemers op basis van talent en prestaties te belonen, niet door ze vast te ketenen aan bureaucratische rapportages en loongidsen. En als iemand in een onderhandelingsgesprek geen goed salaris weet te bedingen, dan is dat de verantwoordelijkheid van de persoon zelf, niet van een overijverige Brusselse regelneef of een doorgeslagen NSC-minister die het heerlijk vinden om dit soort ‘integere’ wetgeving te implementeren.

Het is een patroon dat we inmiddels kennen: de EU introduceert een nieuwe richtlijn met mooie woorden over ‘gelijkheid’, ‘inclusiviteit’, of ‘eerlijkheid’, terwijl het in de praktijk allen maar leidt tot extra administratieve rompslomp en een minder flexibele arbeidsmarkt, mede waardoor inmiddels 1,2 miljoen mensen op de bank zit te Netflixen omdat werken niet meer loont. Omdat hun uitkering plus toeslagen een paar honderd euro meer opleveren dan wanneer ze bijvoorbeeld postbode worden. En de vraag is: wanneer stopt dit? Wanneer realiseren we ons dat ondernemers geen vijanden zijn, maar de motor van de economie? Dat ze geen tegenwerkende factor zijn, maar juist degenen die banen creëren, innovatie stimuleren en belasting en daarmee de salarissen van onze ambtenaren betalen?

Decadentie en overvloed heeft geleid tot een ruk naar links. Het heeft gezorgd voor een explosie van bureaucratie en collectivistische negativiteit. We moeten ons daarom verzetten tegen deze onzinnige bemoeizucht en de papieren dictatuur van Brussel. Want als dit zo doorgaat, heeft de ondernemer straks geen enkele zeggenschap meer over zijn eigen bedrijf, over zijn eigen eigendommen en zijn eigen medewerkers. Dan rest de ondernemer niets meer dan schijnzelfstandigheid. Een verkapt loondienstverband bij de Staat der Nederlanden. En moest dat nou juist niet bestreden worden?

INDEPEN staat voor een onafhankelijk en pluriform medialandschap met ruimte voor kritische en diepgaande journalistiek. Steun INDEPEN vandaag nog en maak het verschil!