NSC en BBB hielpen Von der Leyen bij haar herverkiezing

Op 26 november 2024 publiceerde EenVandaag de laatste cijfers over het vertrouwen in het kabinet. Daaruit blijkt dat deze zich op een absoluut dieptepunt bevindt bij zowel burgers als mkb. Slechts 26 procent van alle Nederlanders heeft nog vertrouwen in dit kabinet. De redenen voor het wantrouwen zijn anders bij de burgers, dan bij het mkb. Een analyse.

Het grote plaatje

Kijkend naar heel Nederland, dan is dus 74 procent het vertrouwen in het kabinet kwijt volgens dit onderzoek van EenVandaag. Maar waarom is dat vertrouwen dan verdwenen?

De kritiek op het kabinet komt zeker niet alleen vanuit de achterbannen van oppositiepartijen. Zo had 43 procent van de NSC-kiezers eind oktober nog vertrouwen in het kabinet. Dat is nu, een maand en een kabinetscrisis later, slechts 33 procent.

Mensen zijn weinig te spreken over de bewindspersonen en specifiek PVV-leider Geert Wilders, aldus het onderzoek.

Het deel NSC-kiezers dat sinds de verkiezingen is afgehaakt, houdt ook de eigen partij verantwoordelijk voor de huidige politieke toestand: “Ik heb eerlijk gezegd geen woorden voor wat de politiek aan het doen is. Ruziemaken, idiote voorstellen, steggelen over uitspraken”, schrijft een NSC-kiezer die niet gaat stemmen als er nu verkiezingen zouden zijn.

“Ze zijn met alles bezig, behalve waar het om gaat: het landsbelang en het belang van de mensen die er wonen. En het ergste is misschien wel, ze doen het allemaal.”

Ook onder VVD-kiezers is het vertrouwen in het kabinet gezakt, volgens bovengenoemd onderzoek. Minister van Defensie Brekelmans, maakt op LinkedIn vrijwel dagelijks uitglijers.

Geen enkel punt uit het regeerakkoord gerealiseerd

Naast de zware teleurstellingen over de vele ruzies en het gebrek aan bestuurlijke kwaliteiten bij de nieuwe bewindspersonen, zijn natuurlijk ook nauwelijks successen geboekt over de belangrijkste punten uit het regeerakkoord.

Op 13 september 2024 presenteerde het kabinet dit regeerprogramma. Daarin staan onder andere de volgende zaken:

• Koopkracht zal worden hersteld. Dat bleek een wilde fantasie. De inflatie staat inmiddels op maar liefst 4 procent in plaats van 2 procent, mede als gevolg van de renteverlagingen van de Europese Centrale Bank en belastingverhogingen op brandstof en tabak.
• Brede aanpak van huishoudschulden. Tot dusver mislukt. Zie deze gegevens van het CBS; de schulden lopen alleen maar verder op.
• Goed uitvoerbaar gemeentelijk beleid realiseren. Faliekant mislukt, getuige de onvoorstelbare achterstanden in gemeentelijke financieringen volgens deze analyse van Binnenlands Bestuur.
• Realiseren van betaalbare woningen. Blijkt een volslagen flop, getuige dit onderzoek van De Nederlandsche Bank.
• Asielcrisiswet invoeren om immigratie en asiel af te remmen. Nederland moet zich gedwongen houden aan de EU-wetgeving inzake asiel en migratie en die staat de crisiswet niet
• Spreidingswet wordt nog dit jaar ingetrokken. Helaas … mislukt.
• Maximumsnelheid op autowegen nog dit jaar naar 130 kilometer per uur. Niets meer van gehoord.
• Geen gedwongen krimp van de veestapel. Jammer, maar ook mislukt vanwege EU-regelgeving.
• Versoepelen stikstofbeleid boeren. Ook bij dit onderwerp gooide de EU weer zand in de Nederlandse politieke wielen.

Veel van de mislukte kabinetsplannen zijn gebaseerd op dwingende EU-wetgeving en/of -politiek. Dat wordt nauwelijks in de mainstream media genoemd om te voorkomen dat het imago van de EU verder wordt uitgehold. Ook de PVV zelf – voorheen voorstander van Nexit – hoor je er niet meer over.

Het mkb gaat eveneens door regeerakkoord en EU-wetgeving naar de knoppen

Zowel zzp’ers als mkb’ers hebben nog maar weinig vertrouwen in het kabinet, aldus een recent artikel van het platform ‘Accountant’.

Ondernemersorganisatie VNO-NCW gaf in september dit jaar al aan dat ondernemers niet erg enthousiast zijn over het regeerakkoord. MKB-Nederland vindt de nieuwe regering niet erg ondernemersvriendelijk. Dat komt door de voorgenomen btw-verhogingen op onder andere sport en cultuur en met name de enorm toegenomen regeldruk op financieel- en milieugebied. Daarbij moeten we helaas wederom naar de EU kijken vanwege de explosieve groei aan wetgeving uit Brussel inzake voorkomen van witwassen en milieu- en CO2- wetgeving.

Inmiddels verschenen er onlangs twee nieuwe rapporten over het mkb: het Jaarbericht Staat van het mkb 2024 en de Ondernemerspeiling editie 10 van bureau Ipsos I&O. Uit deze rapporten blijken de volgende uitdagingen (problemen) voor het mkb:

• Zorgen over de stabiliteit van de binnenlandse politiek (grootste zorg).
• Gebrek aan vertrouwen in het kabinet (73 procent van de ondernemers, aldus Ipsos I&O!).
• De lawine aan (Europese) wet- en regelgeving (tweede grootste zorg).
• Schrijnend tekort aan vakmensen en praktisch geschoolde medewerkers.
• Gebrek aan vertrouwen in de EU (45 procent van alle ondernemers, aldus Ipsos I&O).

Bron: Ipsos I&O (pagina 19)

EU richt onze economie en mkb ten gronde

De EU is bedoeld als Europese organisatie om de economieën van Europa tot grotere bloei te brengen, echter de EU levert momenteel het tegenovergestelde effect op: krimp en welvaartvernietiging.

Het niet kunnen leveren vanuit de politiek heeft grotendeels met wettelijke beperkingen vanuit Brussel te maken, zoals hierboven onderbouwd is.

De verstikkende lawine aan nieuwe wet- en regelgeving die rechtstreeks nageleefd moet worden door het mkb heeft een fors effect op de kosten van het mkb. Hierdoor wordt concurrentie met grotere bedrijven steeds moeilijker en worden ondernemers gedwongen tot verkoop. Dat voert weer tot meer concentratie van het grootbedrijf met risico op monopolievorming. Die bedrijven claimen hogere winsten waardoor uiteindelijk de consumenten te maken krijgen met inflatie.

De EU blijkt er alleen nog te zijn voor het grootbedrijf. Net als de regeringen van lidstaten.

Als je afleveringen van ‘De macht van de onzichtbaren’ op Indepen hebt gelezen, dan weet je dat de westerse ‘obsessie’ voor het onderwerp ‘elite’ zijn oorsprong in de VS vindt en vooral vanaf het jaar 2020 is uitgerold naar de EU. Maar hoe ziet de toekomst eruit, nu de VS en EU  lijken samen te werken in het nieuwe tijdperk van neofeodale onderdrukking? De Amerikaanse regering deed daar vorig jaar onderzoek naar. De resultaten zijn schokkend!

Het Amerikaanse onderzoek naar de (middeleeuwse) toekomst van het Westen

Ja, je leest het goed! De Amerikaanse overheid gaf hun favoriete onderzoeksbureau RAND de opdracht om te onderzoeken hoe de toekomst van de westerse wereld eruit zal zien. In dit 219 pagina’s tellende rapport vinden we het dystopische antwoord!

De feitelijke opdrachtgever van het onderzoek is het Amerikaanse ministerie van Defensie. De oorspronkelijke onderzoeksvraag luidde: Hoe zal de concurrentiestrijd om de wereldheerschappij tussen de VS en China zich ontwikkelen?

Om die vraag goed te kunnen beantwoorden, besloot RAND eerst te onderzoeken hoe de maatschappelijke ontwikkelingen de komende decennia vorm worden gegeven. Dit is nodig om te weten voor je wat kan zeggen over hoe de strijd om wereldheerschappij zal gaan verlopen, aldus de RAND-wetenschappers.

De nieuwe middeleeuwen zijn begonnen

De onderzoekers definiëren het nieuwe middeleeuwse tijdperk als een historische periode die rond 2000 begon. Het tijdperk wordt gekenmerkt door verzwakkende natiestaten, gefragmenteerde samenlevingen, meer centrale macht bij supranationale organisaties (zoals de VN, EU en WHO), onevenwichtige economieën, alomtegenwoordige bedreigingen en de informalisering van oorlogsvoering. Dit is allemaal in de samenvatting (pagina V-VIII) van het RAND-rapport te lezen.

Een samenleving waarin de dynamiek van de middeleeuwen terugkeert, kent de volgende karakteristieken:

• Een kleine heersende klasse (oligarchen).
• Het nagenoeg ontbreken van een middenklasse.
• Een grote groep met weinig maatschappelijke zeggenschap, noch invloed.
• Steeds grotere verschillen tussen arm en rijk.
• Een steeds kleinere klasse ultra-rijken en steeds grotere klasse armen.
• Verdwijnen van de verzorgingsstaat.
• Afbraak van democratie en democratische organisatievormen zoals vakbonden.
• Afbraak van nationale cultuur en identiteit.
• Nationale legers worden steeds meer vervangen door lokaal ingeschakelde huurlingenlegers.
• Ontstaan van veel meer regionale militaire conflicten.
• Door verregaande automatisering middels AI en migreren van arbeid naar landen met lage lonen, zullen postindustriële economieën in de nabije toekomst toenemend te maken krijgen met nauwelijks groei en toenemende armoede.

Kortom, veel westerse samenlevingen ervaren een dramatische ommekeer van de democratische en sociale verworvenheden van de periode 1950 – 2000 (zie pagina 74 van het RAND-onderzoek).

Pagina 86 meldt dat de-industrialisatie, gekoppeld aan afbraak van de natiestaat, hoofdzakelijk de grote problemen in het Westen heeft veroorzaakt. De positieve trends, die kenmerkend waren voor de ervaring van veel industriële natiestaten, worden tenietgedaan. De periode na de Tweede Wereldoorlog, die zich kenmerkte door een verbazingwekkende toename van de welvaart voor velen, en een dramatische verkleining van de ongelijkheid in veel ontwikkelde landen, heeft plaatsgemaakt voor een regressie naar groeiende armoede en permanente ongelijkheid.

Wat is er aan deze levensgevaarlijke ontwikkelingen in het Westen te doen?

Als je de RAND-analyse volgt, liggen de oplossingen voor de hand:

• Terugkeren naar natiestaten en opheffen of herzien van de rol van supranationale organisaties als de VN, EU en WHO.
• Herstellen van de rol van nationale culturen en nationale identiteit.
• Vervangen van immigratie door programma’s waarmee de eigen economieën van immigranten worden verstrekt waardoor de wens tot emigratie verdwijnt.
• Opheffen supranationale centrale banken.
• Herstellen van eigen industriële productie in plaats van zoveel mogelijk naar lagelonenlanden te verplaatsen.
• Strengere bewaking van (buiten-)grenzen.
• Veel zwaarder belasten van de ultrarijken.
• De rol van nationale parlementen versterken.
• Internationale samenwerking beperken tot de wereldeconomie en niet uitbreiden tot de wereldpolitiek.

Het rapport betoogt dat de kansen voor een ‘terugkeer naar het oude’ een illusie is omdat de macht sinds 2000 vanuit nationale politiek is verschoven naar internationaal opererende grootbedrijven, oligarchen en veel meer illegale entiteiten. Hoogleraar economie en politicus Yanis Varoufakis noemt deze ontwikkeling technofeodalisme en doelt daarmee op de almacht van de Amerikaanse Big Tech zoals Google, Amazon en Apple.

Die almacht blijkt onder andere uit de waanzinnige marktaandelen cloudcomputing wereldwijd; maar liefst 67 procent van de hele wereld aan IT-opslag is in handen van drie Amerikaanse bedrijven: Amazon (31 procent), Microsoft (25 procent) en Google (11 procent)!!

Bron: Statista

De macht is van nationale politici verschoven naar een beperkte groep van internationaal actieve ultrarijken, vooral afkomstig uit de VS-techbedrijven.

Daarnaast is in het nieuwe middeleeuwse tijdperk de illegale economie alomtegenwoordig geworden, aldus RAND. Die illegale economie is 2,2 biljoen dollar waard, wat neerkomt op ongeveer 3 procent van het wereldwijde bbp.

De illegale economie omvat mensenhandel, illegale immigratie en de verkoop van illegale goederen, zoals narcotica, wapens, namaakgoederen en wilde dieren. Andere manifestaties van de nieuwe middeleeuwen zijn onder meer de terugkeer van maritieme piraterij na een bijna-afwezigheid van meerdere eeuwen. In Somalië werden tussen 2007 en 2012 meer dan 300 schepen gegijzeld en beroofd.

Wat betekent terugkeer naar een middeleeuwse maatschappij voor oorlog?

Het RAND-rapport betoogt dat de afbraak van nationale cultuur en identiteit ervoor heeft gezorgd dat de motivatie om voor ‘het vaderland’ te vechten en zijn leven te geven, ver te zoeken is. Mensen zonder nationale trots zullen niet zo snel meer voor ‘hun land’ willen sterven. Het bewustzijn groeit dat er voor de belangen van de ultrarijken gevochten wordt en niet meer voor die van een eigen natiestaat. Die bestaat, als gevolg van globalisering, in steeds mindere mate.

Er zullen dus toenemend meer regionale oorlogen rondom één, of enkele landen ontstaan waarbij de belangen van bepaalde oligarchen zijn gediend. Kijk naar de oorlog in Oost-Europa (Oekraïne) en in het Midden-Oosten (Gaza). Daarbij zal steeds meer gebruik van huurlingenlegers worden gemaakt, net als in de middeleeuwen.

De overgang van een democratisch naar een neofeodaal tijdperk kan meer gevaren met zich meebrengen dan een potentiële machtsoverdracht tussen China en de Verenigde Staten, aldus de samenvatting van het rapport. Immers, een voortdurend wantrouwen van de westerse bevolking in de regeringen zal waarschijnlijk de afhankelijkheid van huurlingen, onbemande systemen en commerciële coalitiepartners voor gevechtsoperaties vergroten.

Met deze ontwikkelingen is geen enkele westerse burger gediend, maar dat besef moet nog even indalen.

De meeste westerlingen zijn nog niet vertrouwd met het idee dat het niet meer nationale regeringen zijn die de macht hebben en de veiligheid bepalen, maar het grootbedrijf, supranationale organisaties en een handjevol ultrarijken.

Dat gebrek aan besef zal ons heel duur komen te staan!

De Britse krant The Guardian onderzocht waar de EU-landbouwsubsidies terechtkomen en ontdekte dat een groot deel daarvan in de portemonnee van multimiljardairs belandde. Duizenden kleine boerenbedrijven kregen daardoor te weinig EU-subsidies en gingen failliet. Dit betreft wederom een mega EU-schandaal waar de ‘mainstream media’ liever geen aandacht aan besteedt. Wat is er precies aan de hand?

Een schandaal dat zich van 2018 tot en met 2021 afspeelde

De Europese Unie heeft tussen 2018 en 2021 royale landbouwsubsidies verstrekt aan de bedrijven van een dozijn miljardairs, zo onthult The Guardian. Hieronder vallen ook bedrijven van de voormalige Tsjechische premier Andrej Babiš en de Britse zakenman Sir James Dyson.

Miljardairs waren de ‘uiteindelijke begunstigden’ van 3,3 miljard euro aan EU-landbouwsubsidies over de periode van vier jaar, terwijl duizenden kleine boerderijen failliet gingen, zo blijkt uit de analyse van officiële gegevens van EU-lidstaten die door de The Guardian zijn geanalyseerd.

Tot de ‘Ultimate Beneficial Owners’ (UBO’s) die op de miljardairslijst van Forbes 2022 staan, behoort Babiš, de voormalige Tsjechische premier die in februari dit jaar werd vrijgesproken van fraude met landbouwsubsidies. Hij was premier van 2017 tot en met 2021, een termijn die synchroon liep met de periode waarin de EU de miljardairs van miljarden EU-belastinggeld voorzag.

Premier van EU-lidstaat Tsjechië, annex zakenman, annex multimiljardair, annex fraudeur?

Andrej Babiš verdiende zijn fortuin met zijn bedrijf Agrofert. Het exporteert landbouw-, voedsel-, chemie-, bouw-, logistieke, en bosbouwproducten naar de Europese Unie en China. Volgens de Belgische omroep VRT beschikt het daarvoor over meer dan 250 dochterondernemingen.

Dat hij zijn rol als zakenman combineerde met een politiek mandaat, leverde hem in het verleden al veel kritiek op. Zo zou zijn bedrijf ongeveer 120 miljoen euro aan EU-subsidies hebben ontvangen. Op 16 november 2019 kwamen zo’n 200.000 tot 250.000 Tsjechen daarvoor op straat. Ze beschuldigden de politicus van fraude en belangenvermenging. In 2023 werd Babiš echter vrijgesproken.

Andere miljardairs die van de EU-landbouwsubsidies profiteerden

Andere miljardairs die profiteren van EU-belastinggeld zijn onder meer Clemens Tönnies, de Duitse vleesmagnaat die de EU-subsidies incasseerde, nadat hij in 2022 toegaf dat hij het bij het verkeerde eind had over zijn ‘voormalige vriend’ Vladimir Poetin, aldus dit artikel in Boerenbusiness.

Ook Kjeld Kirk Kristiansen, de Deense speelgoedmaker en voormalig CEO van Lego, incasseerde EU-landbouwgelden, volgens The Guardian.

Het totale geldbedrag dat aan de miljardairs was gekoppeld: 3,3 miljard euro.

Kleine organische landbouwbedrijven de dupe

De EU-landbouwsubsidies omvatten volgens The Guardian maar liefst 30 procent van alle jaarlijkse EU-uitgaven. Een groot deel daarvan komt terecht bij agrarische multinationals die het geld doorgaans niet nodig hebben. De EU-subsidie wordt echter toegekend op basis van het aantal vierkante meters grond dat een bedrijf in eigendom heeft, niet op basis van de vraag of een bedrijf het nodig heeft of niet.

Kleine biologische boeren hebben een veel hogere kostprijs dan de grote bedrijven, maar het meeste geld gaat naar die grote bedrijven. Ondanks de door de EU met de mond beleden voorkeur voor ‘biologisch’.

“Het is waanzin”, stelt Benoît Biteau, een Franse biologische boer en Europarlementariër in het vorig Europees Parlement (tot medio 2024). “De overgrote meerderheid van de (biologische) boeren heeft moeite om rond te komen.”

De duurzaamheidsprincipes van de EU moeten duidelijk wijken voor de belangen van de agrarische grootbedrijven, gezien de wijze waarop de subsidies worden bepaald.

De EU is er voornamelijk voor het grootbedrijf

Het hier beschreven probleem in de agrarische sector toont opnieuw aan dat de EU er voornamelijk voor het grootbedrijf is. Wat je bij de Europese boeren ziet gebeuren – massale faillissementen onder de kleinere bedrijven – zie je ook bij het Europese mkb. Lees er nog maar eens eerdere artikelen op Indepen op na, zoals De macht van de onzichtbaren (deel VIII).

Europeanen moeten zich ernstig afvragen wat de gevolgen zijn van steeds meer multinationals in de EU, gekoppeld aan steeds minder kleinere bedrijven. Een paar van die gevolgen kan ik wel noemen:

• Meer monopolistische sectoren waardoor;
• Minder concurrentie, waardoor stijgende prijzen.
• Minder belastingopbrengsten uit het bedrijfsleven – multinationals hevelen hun winsten over naar het buitenland – waardoor hogere belastingen voor burgers.
• Minder gevarieerd aanbod.
• Niet halen van de doelstellingen voor gevarieerd (biologisch) voedsel.

De EU sponsort liever Big Food, dan het kleinere agrarische familiebedrijf. Net als ze liever Big Tech en Big Pharma van miljarden voorzien dan het mkb.  Het boek “The Europe of Elites” bewijst dat de bezetting van de EU-burelen voornamelijk geschiedt door Europeanen uit de elitaire klasse en ook de belangen daarvan het beste dient.

Het algemene gevolg van dat EU-beleid is monopolyvorming door het grootbedrijf, hogere prijzen en steeds meer lokale schaarste.

Daar hebben de Europese burgers en mkb geen enkele baat bij. We hebben beleid nodig dat het lokale kleinbedrijf steunt!