Platleggen van Windows schuld van de EU?

In de afgelopen maanden hebben Russische media als TASS, RT en RIA Novosti herhaaldelijk gewaarschuwd voor de toenemende dreiging die uitgaat van de NAVO en EU. Volgens het Russische perspectief is deze dreiging geen abstract gevaar, maar een concrete realiteit die de nationale veiligheid van Rusland ondermijnt en de stabiliteit in Eurazië op het spel zet. Dit is geen pro-Rusland verhaal, maar een poging om vanuit de bril van een tegenstander te kijken. Dat maakt het plaatje completer.

De uitbreiding van de NAVO: een provocatie

Sinds de val van de Sovjet-Unie heeft Rusland herhaaldelijk zijn bezorgdheid geuit over de voortdurende uitbreiding van de NAVO richting het Oosten. In Russische berichtgeving wordt deze uitbreiding vaak gepresenteerd als een flagrante schending van beloftes die in de jaren ’90 zijn gedaan aan Moskou. Staatspersbureau TASS stelt dat de uitbreiding van de NAVO richting de grenzen van Rusland niet alleen een bedreiging vormt voor de strategische stabiliteit, maar ook de fundamenten van het vertrouwen tussen Oost en West ondermijnt.

Het Nationale Veiligheidsarchief in de VS heeft in 2017 alle documenten vrijgegeven waarin de afspraken tussen de VS en Rusland over NAVO-uitbreiding zijn vastgelegd. Die liegen er niet om; op 9 februari 1990 beloofde de Amerikaanse regering aan president Gorbatsjov om de NAVO “geen centimeter verder naar het Oosten uit te zullen breiden”.

Die beloftes zijn door de VS en NAVO vele malen geschonden sinds 1990.

Met name de mogelijke toetreding van Oekraïne tot de NAVO wordt gezien als een directe provocatie. Russia Today (RT) benadrukt in een analyse uit 2024 dat “de stationering van NAVO-troepen en infrastructuur in Oekraïne Rusland zou dwingen tot asymmetrische reacties om zijn veiligheid te waarborgen.”

De nieuwe Russische nucleaire doctrine: versterkte afschrikking

In een recente verklaring van 24 april 2025 heeft Sergei Shoigu, het hoofd van de Russische Veiligheidsraad, duidelijk gemaakt dat Rusland zijn nucleaire doctrine heeft aangepast in antwoord op wat hij “onverantwoordelijke westerse militaire escalatie” noemt. Volgens Shoigu behoudt Rusland zich het recht voor om kernwapens in te zetten niet alleen bij een nucleaire aanval, maar ook wanneer conventionele aanvallen de “soevereiniteit en territoriale integriteit van Rusland of zijn bondgenoten” in gevaar brengen.

Shoigu benadrukte dat de opbouw van militaire capaciteiten door de NAVO, inclusief de inzet van raketverdedigingssystemen in Oost-Europa, het risico op misverstanden verhoogt en ongecontroleerde escalatie snel dichterbij brengt. (RIA Novosti, 2025)

De verklaring van Shoigu verleent Rusland het ‘recht’ om nucleaire wapens in te zetten ingeval NAVO-lidstaten kruisraketten aan Oekraïne leveren die op doelen in Rusland worden afgevuurd.

De NAVO en EU als agressor

In Russische media wordt vaak gesteld dat de NAVO en EU, met name de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland, de spanningen opzettelijk aanwakkeren.

Persbureau TASS legt in dit artikel (2024) uit dat de NAVO alles op alles zet om een oorlog met Rusland uit te lokken.

Hoofd van de Russische Veiligheidsraad Shoigu verklaarde op 24 april 2025: “Het afgelopen jaar is de strijdkracht van de NAVO-landen die aan de westelijke grenzen van Rusland is gestationeerd, bijna 2,5 keer zo groot geworden”.

Eerder gaf hij dit aan: “De militaire doctrines van de NAVO-landen tonen een duidelijke verschuiving van defensieve naar offensieve strategieën. Deze ontwikkeling vormt een ernstige bedreiging voor de Russische Federatie en vereist passende maatregelen.” (TASS, 2025)

Dmitry Medvedev, voormalig president en vicevoorzitter van de Russische Veiligheidsraad, ging zelfs nog verder. Hij waarschuwde dat elke poging om president Vladimir Poetin te arresteren – zoals gesuggereerd na het uitvaardigen van het internationale arrestatiebevel – zou leiden tot “directe militaire confrontaties en mogelijk nucleaire escalatie.”

De diplomatieke bereidwilligheid van Rusland

Hoewel de toon van de Russische media vaak fel is, benadrukken zij ook regelmatig dat Rusland openstaat voor diplomatie en dialoog. Minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov stelde onlangs op de BRICS meeting van 29 april 2025:

“Natuurlijk hebben we de situatie in Oekraïne uitgebreid besproken. We hebben onze fundamentele principes voor het oplossen van het conflict nogmaals uiteengezet, waarbij we de noodzaak benadrukten om de grondoorzaken ervan aan te pakken en weg te nemen.”

Hij merkte voor de zoveelste maal op dat de oorzaken van de oorlog in Oekraïne gezocht moeten worden in ‘meerjarige pogingen om de NAVO oostwaarts uit te breiden tot aan de Russische grenzen’.

Tijdens de bijeenkomst met zijn BRICS-collega’s benadrukte Lavrov “hoe belangrijk het is om een ​​einde te maken aan de praktijk van het regime in Kiev om alles uit te roeien wat op de een of andere manier met Rusland en de Russische wereld te maken heeft, inclusief de Russische taal, de Russische cultuur, de Russisch-talige media en de canonieke orthodoxe kerk.”

Het beeld van een omsingeld Rusland

Een terugkerend verhaal in Russische berichtgeving is dat Rusland zich omsingeld voelt door westerse militaire bases en bondgenootschappen. RIA Novosti publiceerde in 2024 een kaart waarop militaire installaties en NAVO-bases in Europa werden aangeduid als bewijs van de ‘cordon sanitaire’ die volgens Russische analisten rond Rusland wordt opgebouwd.

Het meest recente – en uitzonderlijk alarmerend – bericht van TASS hierover dateert van 29 april 2025 en stelt dat de NAVO bezig is met een voorbereiding op het innemen van de Russische enclave Kaliningrad om vervolgens aanvallen te openen op het nucleaire wapenarsenaal dat de Russen daar opgeslagen hebben.

Welke kant gaat dit op?

Vanuit Russisch perspectief vormen de NAVO en EU een groeiende en reële bedreiging die niet genegeerd kan worden. De Russische media presenteren deze dreiging als het resultaat van westerse expansiedrift en militaire provocaties, en niet als een gevolg van Russische agressie. Tegelijkertijd wordt de deur naar diplomatie op een kier gehouden, mits de westerse landen bereid zijn de Russische zorgen serieus te nemen.

Kijken we naar de wijze waarop Nederland over de Russische dreiging bericht, dan zien we op alle gebieden, vaak direct afkomstig van de Rijksoverheid dat die dreiging toe zou nemen en wij ons voor moeten bereiden op agressie vanuit Rusland.

De berichtgeving over die dreigende oorlogsdreiging vanuit Rusland is echter, zoals met bijna alle politieke onderwerpen in ons land tegenwoordig, afkomstig uit het Brussel van Ursula von der Leyen.

Europa bereidt zich voor op oorlog tegen Rusland zonder steun van de VS, aldus het Australische ABC News.

Von der Leyen heeft niet alleen de EU-economie volledig te gronde gericht en de armoede in Europa doen terugkeren, als het een beetje tegenzit wordt ze ook verantwoordelijk voor de vernietiging van Europa en zijn bevolking.

Trump wil duidelijk van de Oekraïense president Zelensky af. Daarbij worden harde woorden als ‘dictator’ en cijfers over de populariteit van de Oekraïense president door Trump gebezigd. Waarom wil Trump van de Zelensky af en welke cijfers over populariteit bij de Oekraïnse bevolking passen daarbij?

Zelensky is een dictator volgens Trump

Volgens dit NOS-bericht van 19 februari 2025, noemt de Amerikaanse president Trump de Oekraïense president Zelensky op zijn sociale mediaplatform Truth Social “een dictator zonder verkiezingen”. Trump spreekt van een “gematigd succesvolle komiek” die de VS ervan heeft weten te overtuigen “om miljarden te spenderen aan een oorlog die hij nooit zou kunnen winnen”.

Als je kijkt naar wat Zelensky allemaal achter de schermen in zijn land uit heeft gevoerd, kun je niet anders dan een eind meegaan in de kwalificatie van Zelensky door Trump.

Sinds het begin van de oorlog heeft Zelensky:

• De parlementaire immuniteit afgeschaft
• Een aantal artikelen uit de Oekraïense Grondwet gewijzigd
• De positie van het parlement aanzienlijk verzwakt
• 70 procent van de Oekraïense werknemers uitgesloten van bescherming vanuit arbeidsrecht
• De Russische taal verboden als tweede taal in het land
• 11 politieke partijen verboden
• Alle commerciële tv-zenders gesloten
• Alleen de formele staatszenders toegestaan om nieuws via tv te verspreiden
• Vrijheid van godsdienst ingeperkt

Het hele rijtje met Zelensky zijn democratie ondermijnende activiteiten en bronnen is in dit artikel te vinden.

Hoe populair is Zelensky in eigen land?

Volgens dit NOS-artikel van 19 februari 2025 stelt Trump dat nog slechts 4 procent van alle Oekraïners hun eigen president steunt. Volgens Zelensky zijn de door Trump gebruikte cijfers afkomstig uit Rusland en daarom niet betrouwbaar.

Een Oekraïens onderzoeksinstituut berekende in december 2024 dat 52 procent van de Oekraïners nog vertrouwen heeft in hem. In een op 19 februari 2025 gepubliceerde update is dat volgens The Kyiv Independent inmiddels weer gestegen naar 57 procent.

Betrouwbare cijfers zijn er volgens het bovengenoemde NOS-artikel niet.

Waarom wil Trump van Zelensky af?

Het zit Trump dwars dat er financieel niets tegenover de Amerikaanse steun van 350 miljard dollar aan Oekraïne staat. Hij schrijft op X dat de VS maar liefst 200 miljard dollar meer heeft uitgetrokken voor militaire steun dan Europa, en dat “het Europese geld is gewaarborgd, terwijl de VS niets terugkrijgt”. “Deze oorlog is veel belangrijker voor Europa dan voor ons.”

Veel partijgenoten van Trump en zijn voorganger Biden zagen echter juist de grootste voordelen voor de VS in het winnen van de oorlog tegen Rusland. Zo blijkt uit onderstaande kop en de opsomming van voordelen in dit Indepen-artikel.

Volgens CNN wees Zelensky onlangs een voorstel van de regering-Trump af over Amerikaanse aanspraak op grondstoffen in Oekraïne, als compensatie voor de geboden militaire hulp.

Dat zou een reden achter de aanval vanuit Trump op Zelensky kunnen zijn.

Het Oekraïneconflict gaat over geld en macht, niet over Oekraïne. Dat wordt duidelijk aangetoond in dit artikel, waaruit helder naar voren komt dat er twee ‘honden’ vechten om hetzelfde been: de VS en de EU.

Welke cijfers zijn betrouwbaar in de discussie tussen Trump en Zelensky?

De Universiteit van Manchester doet al jaren eigen onderzoek naar Zelensky en toont in dit artikel aan dat de door Trump genoemde 4 procent populariteit niet klopt. Het zou 63 procent moeten zijn, aldus de Universiteit.

Dan is er nog die door Trump op X genoemde Amerikaanse uitgaven aan Oekraïne van 350 miljard dollar, versus de EU uitgaven van ‘slechts’ 150 miljard dollar. Wat klopt daarvan?

De realiteit van de totale steun uit de VS versus die uit de EU ziet er als volgt uit:

Als je de militaire en humanitaire steun aan Oekraine bij elkaar optelt, heeft Europa tot en met einde 2024 circa 15 miljard euro meer besteed dan de VS, aldus zeer recent onderzoek van het toonaangevende Duitse Kiel Instituut voor de Wereldeconomie.

Op 20 januari dit jaar publiceerde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de eigen cijfers over de militaire steun van de VS aan Oekraïne vanaf de start van de oorlog tot aan januari dit jaar: 65,9 miljard dollar. Dat bedrag staat een heel eind af van de door Trump genoemde 350 miljard dollar.

Trump bestuurt de VS en de rest van de wereld als een zakenman

Je hoort en leest vaak dat Trump de wereldpolitiek als een zakenman benadert. Dat is ongetwijfeld waar en dat blijkt uit zijn enorme dadendrang van de afgelopen weken die zowel op kostenbesparingen als op nieuwe commerciële kansen gericht zijn: van de poging tot het volledig stilleggen van hulporganisaties als de USAID tot de massaontslagen van tienduizenden ambtenaren en reorganisaties bij instellingen als de FBI tot de meer commerciële doelstellingen als het opkopen van Groenland of het overnemen van het Panamakanaal. Niet te vergeten de honderden miljarden aan verdiensten voor de VS uit de onlangs afgekondigde importheffingen.

Overal ziet Trump nieuwe kansen om de VS aan kostenbesparingen en nieuwe omzetgroei te helpen.

Op zich begrijpelijk. De man leeft echt zijn mantra ‘Make America Great Again’.

Het ondergraaft wellicht zijn kansen op blijvend succes als daarbij gebruik wordt gemaakt van cijfers die niet kloppen of activiteiten die een directe bedreiging vormen voor andermans bezittingen en verworvenheden.

Zoals bekend subsidieert de EU vele infrastructurele projecten in nieuwe lidstaten. Eén daarvan is Rail Baltica; een spoorlijn tussen Polen en de drie Baltische EU-lidstaten. Daarbij loopt de financiering gierend uit de hand waarbij ook weer ons belastinggeld wordt verprutst. Wat is daar aan de hand en wat heeft de NAVO ermee te maken?

 De omvang van Rail Baltica

In 2017 ratificeerden alle drie de Baltische parlementen de intergouvernementele overeenkomst voor het Rail Baltica-project, waarmee vijf landen van de Europese Unie – Polen, Litouwen, Letland, Estland en indirect ook Finland via een hogesnelheidslijn met elkaar verbonden worden. Het verbindt de steden Helsinki, Tallinn, Pärnu, Riga, Panevéžys, Kaunas, Bialystok, Vilnius, en Warschau.

Volgens de Rail Baltica website gaat het om een Europees project dat de 150 jaar oude Russische breedspoorverbinding moet vervangen door een EU-smalspoor over een lengte van 870 kilometer. Personen moeten met een snelheid van 240 kilometer per uur worden verplaatst.

De begroting voor het gehele project was oorspronkelijk 5 miljard euro. De financiers zijn de EU, Estland, Letland en Litouwen.

In juni 2024 werd het hele project echter opnieuw gecalculeerd en kwam het volgens Newsweek maar liefst uit op 15,3 miljard euro; het drievoudige!

Wat ging er allemaal fout bij Rail Baltica?

De toegenomen kosten worden volgens Newsweek deels toegeschreven aan de complexiteit van het bouwen op diverse terreinen, maar vooral aan de noodzaak om te voldoen aan de strenge normen van de Europese Unie. Bovendien hebben geopolitieke spanningen robuustere beveiligings- en infrastructuurmaatregelen noodzakelijk gemaakt, wat de kosten verder opdrijft.

Maar is dat echt het hele verhaal, of is er (veel) meer aan de hand?

Het meest recente nieuws over dit project dateert van eind december 2024. Het Amerikaanse zakenblad Barron’s meldt dat er een rechtszaak in Letland is aangespannen tegen de directie van het project wegens ernstig mismanagement en mogelijk fraude. Die rechtszaak werd aangespannen nadat een parlementaire onderzoekscommissie zich eerder over het dossier had gebogen.

De parlementaire commissie stelde vast dat er bij het project sprake is van “grove nalatigheid en niet-goedgekeurde projectwijzigingen” en daardoor “zijn de geraamde kosten verviervoudigd, van minder dan zes miljard euro naar bijna 24 miljard euro”.

De tweede raming van 15,3 miljard euro uit juni 2024, is in december 2024 dus opgelopen naar 24 miljard euro! De staatsomroep van Litouwen bevestigde onlangs de overschrijding van de oorspronkelijke begroting van 5 miljard euro met een ongekend bedrag van 19 miljard euro!

De EU als grootste financier van deze bodemloze put

Volgens de staatsomroep van Litouwen is de EU van meet af aan de grootste financier van deze bodemloze put. Daarvoor gebruikt de EU de zogenaamde Connecting Europe Facility for Transport. Het geld dat daaruit wordt geput, is in 2027 echter opgebruikt. Vanaf dat jaar zouden de drie Baltische staten de zware overschrijdingen van de begroting zelf moeten gaan dragen. De vraag is echter of dat realistisch is, gezien de beperkte financiën van deze drie landen.

Als financiering door de Baltische staten vanaf 2027 niet mogelijk is, zal de EU dus opnieuw bij moeten springen met miljarden, vooral omdat de NAVO grote plannen met de spoorverbinding heeft! De EU besloot vorig jaar al een eerste extra bijdrage van 1,2 miljard euro aan het project te doneren vanwege de toegenomen militaire belangen van de lijn.

De recente NAVO-EU-oorlogsplannen voor Rail Baltica

Hoewel Rail Baltica begon als een civiel project, is het door de NAVO en EU nu getransformeerd tot een essentiële versterking van de militaire mobiliteit en een strategische noodzaak geworden, meldde de BBC in dit artikel.

Rail Baltica wordt sinds eind 2024 door de NAVO gezien als een eindschakel in de verwachte oorlog tegen Rusland over enkele jaren.

“Rail Baltica zal de militaire mobiliteit vergroten en ervoor zorgen dat treinen rechtstreeks van Nederland naar Tallinn kunnen rijden,” aldus commandant Peter Nielsen van de Force Integration Unit van de NAVO.

Management van Rail Baltica is een grote puinhoop

Met zoveel miljardenoverschrijdingen en zoveel economische en militaire belangen bij deze spoorverbinding zou je toch een professioneel management verwachten.

Helaas, dat is niet het geval. Volgens de Litouwse staatsomroep is het management van de spoorlijn nog steeds in behoorlijke chaos: “Volgens de accountants hebben landen nog steeds geen belangrijke beslissingen genomen om de nieuwe infrastructuur uiterlijk in 2031 operationeel te hebben.”

“Er is geen reglement waarin de rollen, verantwoordelijkheden en principes van het bestuur van de spoorwegen zijn vastgelegd, inclusief hoe winsten en verliezen zullen worden verdeeld, conflicten zullen worden opgelost, etcetera”, aldus het eerdergenoemd rapport van de parlementaire onderzoekscommissie.

Kortom: het zoveelste grootschalige EU-project – en sinds kort ook NAVO-project – dat slecht gemanaged wordt, extreme kostenoverschrijdingen kent, de deadlines bij lange na niet haalt en toch maar geld uit de EU-pot blijft ontvangen waarin onze belastingcentjes zijn gestort.

Ik blijf mezelf de vraag stellen: wanneer houdt dit eens een keer op?