Hoe Zelensky zijn laatste kaarten verspeelde in het Witte Huis

Wie een beetje de mainstream media volgt en zelf kinderen in frontsoldaat-leeftijd heeft weet maar al te goed wat de hedendaagse jeugd belangrijk vindt en dus ook zal gaan eisen zodra zij door defensie onder de wapenen worden gebracht.

Laten we voorop stellen dat de rubber-tegel-generatie nu zo tussen de 30 en 40 jaar oud is. Dat is de generatie die is opgegroeid met rubber tegels onderaan de glijbaan, onder het klimrek en bij voorkeur ook bij de wipkip. Deze generatie zal zich naar alle waarschijnlijkheid massaal laten afkeuren of als dienstweigeraar ingeschreven willen worden en is bij uitstek ongeschikt als militair. De generatie eronder zal het dus moeten oplossen, zoals gewoonlijk bij conflicten tussen generaties.

De generatie waar we het nu over hebben is de generatie die momenteel ook aan het front staat in Oekraïne. Verschil is dat de Oekraïense jeugd van 18 tot zo’n 25 jaar al sinds de beschietingen op het Maidan-plein in 2013 gewend is geraakt aan stress. Stress omdat ze ieder moment door hun eigen regering beschoten of gebombardeerd konden worden, zeker in de oostelijke provincies.

De stress die de Nederlandse frontsoldaten zullen hebben is van een geheel andere orde. Ieder ouder weet dat zodra de huiselijke wifi uitvalt, binnen 2 á 3 minuten een enorme stresssituatie in huis ontstaat. Ook het feit ‘nog maar 5 procent batterij’ te hebben zorgt bij de hedendaagse jeugdigen voor enorme stress. Defensie zal dus alles in het werk moeten stellen om teleurstellingen te voorkomen en te zorgen dat de huidige jeugd wél naar het front wil.

We geven enkele suggesties voor het front:

• Gratis wifi, eventueel via Starlink, maar dan wel gratis
• Oplaadplaatsen voor iPhone en Android, of anders gratis powerbanks
• Gehoorbescherming
• Vloerverwarming in de loopgraven, airco in de zomer
• Portacabins die dagelijks schoon gemaakt worden
• 5 uur per dag vrij in verband met TikTok, Instagram en Snapchat
• Elektrische tanks in verband met het klimaat en laadstations voor die tanks met een Starbucks binnen bereik
• CO₂-en stikstofvrije bommen, of tenminste boekhoudkundig klimaatneutraal
• Na iedere week aan het front minstens 3 weken vrij om te kunnen chillen met vrienden
• Soldij van een gemiddelde CEO bij Greenpeace of Extinction Rebellion

Mocht aan de eisen niet voldaan worden, dan zouden zeker de jeugdigen die inmiddels aan een studie zijn begonnen uit onvrede hun universiteit kunnen bezetten, cruciale verkeersknooppunten kunnen lamleggen door zich vast te plakken, kunstwerken besmeuren of gewoon weigeren te gaan.

Wij verwachten echter dat Brekelmans, Paternotte, Rutte, Yeşilgöz en andere politici zonder kinderen zich zullen inzetten voor de potentiële frontsoldaten en deze niet willen teleurstellen, zodat hun eigen dromen gerealiseerd kunnen worden.

Mijn moeder zei altijd: “je kunt niet meer uitgeven dan er binnenkomt jongen”, en dat is een waarheid als een koe. Bij de overheid werkt dat anders. Je maakt een begroting, en als je die niet sluitend krijgt dan roof je gewoon nog meer bij de burgers. Dat is boekhouden voor dummies zeg maar. Bij de Belastingdienst zitten allemaal slimme koppen en die kijken tot hoever ze de burger kunnen uitknijpen.

Kijken we naar de begroting voor de komende jaren dan blijkt de roof van deze overheid de komende vijf jaar met 23 procent toe te nemen. De bèta’s onder ons lezen vanaf nu nog even door… Bijlage 8, tabel 54, belasting- en premieontvangsten. Gewoon leesbaar voor iedereen op een overheidssite. Totaal belasting- en premieontvangsten in 2024: 401.592.000.000 (401 miljard voor de bèta’s) euro, totaal belasting- en premieontvangsten in 2029: 492.506.000.000 (492 miljard voor de bèta’s) euro. Het verschil tussen deze twee getallen: 91 miljard euro. Dat is bijna 23 procent meer in vijf jaar tijd en dat is ronduit schokkend!

Waar komen de extra inkomsten dan vandaan volgens die Rijksbegroting? 24 miljard euro komt van ‘indirecte belastingen’. Wat dat zijn? Bijvoorbeeld accijns, belastingen op personenauto’s motorrijwielen (bpm), motorrijtuigenbelasting (mrb) of overdrachtsbelasting. Allerhande Peppi- en Kokki-belastingen die naar believen verhoogd kunnen worden. 17 miljard euro komt direct van omzetbelasting, reken er dus maar op dat het btw-tarief omhoog gaat ergens de komende jaren. 36 miljard euro komt van loon- en inkomensheffing en 25 miljard euro van premies werknemersverzekeringen (waarvan 16 miljard euro uit zorgpremies). Kortom, de ‘hardwerkende burger’ waar iedere partij zegt zich voor in te spannen, krijgt de rekening van het exorbitante uitgavepatroon van deze overheid.

Tegenover inkomsten staan natuurlijk uitgaven. Waar gaat dat geld dan naar toe? Op de eerste plaats is de overheid van plan in de komende vijf jaar maar liefst 106 miljard euro méér uit te geven, en dat op een begroting van 481 miljard euro in 2024. Dat is dus nog eens 15 miljard euro meer schulden dan dat er aan inkomsten naar binnen komen, bovenop de reeds extra geïnde 91 miljard euro aan inkomsten. De zorgtoeslag gaat bijvoorbeeld van een onkostenpost van 6,6 naar 8 miljard euro, de Oekraïnemiddelen gaan van 6,6 miljard in 2024 naar 88 miljoen euro positief (huh?) in 2029 (hoera, vrede!), de coronagerelateerde leningen gaan van 13 miljard euro naar nagenoeg nul, er gaat 11 miljard euro meer naar rijksbijdragen aan de sociale fondsen.

De bèta’s stuiteren inmiddels… waar zitten toch de grote posten bij de uitgaven dan? Nou, die vinden we bijvoorbeeld hier; 12 miljard euro extra naar ‘Internationale samenwerking inclusief EU-afdrachten’ of hier; 33 miljard euro extra naar ‘sociale zekerheid’ of 28 miljard euro extra naar de zorg of 12 miljard euro extra naar ‘investeringen’. En op die manier gaat de EMU-schuld van 47 procent van het bbp naar 55 procent van het bbp. Uiteraard is er nog geen ruimte ingeruimd voor defensie-uitgaven in EU-verband… kleine beetje van 800 miljard euro toch maar?

En weet u nou wat het leuke is? Op al die departementen zitten ze nu te rekenen met die extra inkomsten en geven het ook alvast weer uit. Zodra blijkt dat ze het niet redden, dan hebben ze opeens een tekort. Niet omdat ze te veel hebben uitgegeven, maar omdat ze te weinig hebben geïnd van de bevolking. Maak uw borst maar nat voor de komende jaren, alle ambtenaren rekenen op uw gulle hand zodat zij het weer kunnen uitgeven. Heeft Elon Musk nog wat tijd over om eens door onze rijksuitgaven te gaan? 23 procent meer inkomsten in de komende vijf jaar tijd en er kraait geen haan naar? Inderdaad, er kraait geen haan naar…

Ursula von der Leyen roofde deze week achteloos 800 miljard euro van de belastingbetaler, om de reeds verloren oorlog in Oekraïne, te kunnen betalen. Volledig in strijd met de grondbeginselen waar de Europese Unie ooit voor stond, namelijk het bewaren van de vrede, en artikel 42 lid 2 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU). Op hetzelfde moment staan wij, het volk, in de supermarkt verdwaasd ieder dubbeltje (och, hadden we die nog maar) om te draaien. Krimpflatie, graaiflatie, stagflatie, inflatie, het doet er niet meer toe. Eenvoudige levensbehoeften zijn niet meer te betalen. Iglo spinazie werd het afgelopen jaar 51 procent duurder. Appelsientje maar liefst 43 procent, Calvé mayonaise 40 procent, Omo waspoeder 34 procent en Unox rookworst 26 procent. Ons levensonderhoud is niet meer te betalen. Dagelijkse boodschappen, energieprijzen en andere essentiële uitgaven rijzen de pan uit, waardoor veel huishoudens in financiële problemen dreigen te komen. Brandstof voor de socialisten in de Tweede Kamer die, in plaats van de hand in eigen boezem te steken, uiteraard de zwarte piet bij de vrije markt neerleggen en roepen om – hoe kan het ook anders – nog meer overheidsingrijpen.

De exploderende prijzen roepen vragen op over de oorzaken van deze inflatie, de rol van de overheid en de effectiviteit van socialistische beleidsmaatregelen.​ Een combinatie van factoren heeft geleid tot de huidige inflatie, die gevaarlijk is opgelopen en zelfs een piek van 10 procent kende in 2022. In het grote politieke spel van angst creëren, oplossingen bieden en verkiezingen winnen, wordt er op grote schaal met geld gesmeten. Politieke gebeurtenissen, zoals de coronamaatregelen, het sluiten van het Groninger gasveld, de boycot van Russisch gas en de oorlog in Oekraïne, hebben geleid tot verstoringen in de toeleveringsketens en schaarste aan grondstoffen. Anderzijds speelt binnenlands beleid een cruciale rol. Belastingverhogingen, duurzaamheidseisen, overregulering, absurd hoge accijnzen op brandstoffen en energie, plus talloze andere overheidsheffingen hebben direct bijgedragen aan de stijging van consumentenprijzen.

Ter illustratie: het kost slechts 5 eurocent om een kubieke meter aardgas te produceren uit het Groninger gasveld. Inclusief belastingen en accijnzen betaalden wij in 2017 ongeveer 60 eurocent per kuub. In 2022, door het contraproductieve overheidsbeleid, betaalden we maar liefst 2,26 euro per kuub. Dat is een stijging van bijna 300 procent, die uiteraard door producenten van goederen wordt doorberekend aan de consument. Want als de overheid meer belasting heft om haar hobby’s te betalen komt de rekening altijd bij de consument te liggen.

De rol van de overheid

In plaats van burgers te beschermen tegen economische tegenslagen, neemt een grote meerderheid in de Tweede Kamer voortdurend maatregelen die de financiële druk op huishoudens vergroten. Het recente Belastingplan 2025 introduceert bijvoorbeeld een tweede schijf in de inkomstenbelasting, hetgeen de belastingdruk voor middeninkomens verhoogt. De asielindustrie kost per jaar 24 miljard euro en ook aan de stikstofdwaling en de klimaatpsychose worden per jaar vele tientallen miljarden uitgegeven. Socialistische beleidsmaatregelen, gericht op herverdeling van welvaart, uitgebreide overheidsinterventie en het bouwen van luchtkastelen in plaats van daadwerkelijke woningen, hebben vaak geleid tot economische inefficiënties en een verminderde prikkel voor individuen om te excelleren. Het streven naar gelijkheid resulteert altijd in een nivelleringsspiraal naar beneden, waarbij zowel innovatie als economische groei worden belemmerd.

De huidige inflatie en stijgende prijzen kunnen worden gezien als een direct gevolg van dergelijke beleidsmaatregelen, waarbij doorgeslagen regulering, overheidsuitgaven en belastingen de markt verstoren en leiden tot hogere kosten voor consumenten. Het verschil in de prijs per land voor een pot appelmoes is daarom makkelijk te verklaren. In België wordt minder belasting geheven op bijna alles en daarom is de appelmoes daar voor de helft van de prijs te koop.​ Maar in plaats van de hand in eigen boezem te steken, wijzen onze Kamerleden onmiddellijk naar de ondernemers, die ‘gierend rijk worden over de rug van de consument’. Ze voelden zich zelfs geschoffeerd omdat supermarkten niet in de Tweede Kamer het boetekleed wilden komen aantrekken.  Enkele dagen later jubelen ze over de niet uit te leggen verspilling van tientallen miljarden euro’s belastinggeld die in de Oekraïense loopgraven zullen verdwijnen, samen met onze kinderen die, nu de Oekraïners bijna allemaal op zijn, straks die duurbetaalde wapens zullen moeten opnemen. Met de groeten en de sneuvelbereidheid van dienstweigeraar Rutte!

Gevolgen voor de burger

De directe gevolgen van het falen van de overheid zijn voelbaar in de portemonnee van de hardwerkende Nederlander. Huishoudens moeten steeds meer betalen voor dezelfde producten en diensten, met een afname van de koopkracht en een verslechtering van de levensstandaard tot gevolg. Daarnaast zorgt de onzekerheid over toekomstige prijsstijgingen en het diepgewortelde wantrouwen in de overheid voor een afname van het consumentenvertrouwen en een rem op bestedingen, wat weer leidt tot een daling van de economische groei.

De stijgende prijzen en inflatie in Nederland zijn het resultaat van een complex samenspel van mondiale en nationale factoren. Maar één ding is duidelijk, namelijk dat een overheid met een gat in de hand en allerlei kostbare socialistische maatregelen een significante bijdrage hebben geleverd aan de huidige economische malaise. Het is daarom essentieel dat beleidsmakers kritisch kijken naar de effectiviteit van hun maatregelen en streven naar een beleid dat economische groei stimuleert, de belastingdruk verlaagt en de koopkracht van burgers beschermt. Want de door de huidige politici gepropageerde socialistische heilstaat staat garant voor lage kwaliteit, hoge prijzen en een onbedwingbare inflatie. Dus in plaats van te zeuren over dure appelmoes, moeten degenen wiens salarissen betaald worden door de mensen die de grens over moeten om nog een betaalbare maaltijd op tafel te zetten eens kijken naar wat Nederland echt in de rode cijfers duwt: zij zelf.