Binnenland

Kabinet haalt bezem door omroepen

Avatar foto

op

Kabinet haalt bezem door omroepen
Deel dit nieuws
Foto: ANP

Niet de door schandalen geteisterde NPO moet inleveren, maar de kleine vierhonderd, veelal door vrijwilligers gerunde lokale omroepen die niet alleen geliefd zijn, maar ook goedkoop.

Het kabinet wil af van de lokale omroepen in Nederland. Bijna elke gemeente heeft er wel een. Staatssecretaris Gunay Uslu (Cultuur en Media) wil die samensmelten tot streekomroepen. Dat klinkt beter, maar is toch gek: waar de uitzendingen uit Hilversum steeds duurder worden, en matig geliefd zijn bij het publiek, geldt voor de lokale omroep het tegenovergestelde. Door deze te ontwortelen uit stad of dorp, dreigt opnieuw zwakkere democratische controle.

Ad

De beweging die Uslu door wil zetten lijkt namelijk als twee druppels op de herinrichting van de jeugdzorg, die in 2015 werd gedecentraliseerd. Op papier kregen gemeenteraden het budgetrecht en sturing, maar de uitvoering gebeurt veelal in regionale samenwerkingsverbanden van gemeentelijke diensten. Controle hierop faalt: in de praktijk kan de volksvertegenwoordiging hooguit achteraf op details bijsturen, nadat de opgelopen tekorten elders zijn bezuinigd. Jeugdzorg blijkt namelijk chronisch duurder dan het kabinet aangaf. Raden kunnen nauwelijks iets uitrichten.

Bij de streekomroepen gaat het absoluut niet om bezuinigen, benadrukt het kabinet in zijn beleidsvisie, die ruim een week geleden naar de Tweede Kamer is gestuurd. De bedoeling is juist om méér te investeren in journalistiek, schrijft Uslu, het inhuren van betaalde professionals die elkaar versterken kan nu eenmaal beter als niet elke gemeente een eigen omroepje heeft, iets dat nog voortkomt uit de tijd van de ziekenomroep. Volgens het kabinet is dat goed voor de democratische controle. Zo’n professional zou immers bijvoorbeeld kunnen onderzoeken waarom de jeugdzorg zo duur is.

Voor dit soort kwaliteitsversterking is de komende jaren 19 miljoen euro beschikbaar, extra geld uit het regeerakkoord. Dat is op de mediabegroting van bijna 1 miljard euro een verwaarloosbaar bedrag, maar voor de lokale omroepen niet: het is landelijk gezien een verdubbeling van het totaalbudget nu.

De plannen voor ‘gemeentelijke herindelingen’ van de lokale omroep zijn niet nieuw, tien jaar geleden was men er al volop mee bezig. Maar tot nu toe kwam het er niet echt van. Uslu wil nu doorzetten. Maar hoe ziet die ‘versterking’ er straks in de praktijk uit? De pluriformiteit kan er wel eens schade onder lijden, leert een duik in de voornemens.

Volgens een studie van het Commissariaat voor de Media zijn ze in Achterhoek het meest tuk op lokale nieuwsvoorziening. Nu al werken omroepen daar samen, zo begon vorig jaar 1Achterhoek, een samenwerking tussen de drie meest oostelijke gemeenten in de streek. Naast een nieuwssite maken veelal vrijwilligers er radio en tv voor in totaal 130.000 inwoners.

Als het aan Uslu ligt, komt er straks maar één omroep voor de hele Achterhoek, op de herindelingskaart beslaat dit gebied alles ten oosten van Arnhem en Zutphen, twaalf gemeenten in totaal. Een razende reporter die van de ene uithoek van het verzorgingsgebied naar de andere moet, is een uur aan het autorijden. Journalistiek voordeel bij onderzoek zoals naar de jeugdzorguitgaven is ook maar beperkt: de gemeentelijke samenwerkingsverbanden.

Voor de jeugdzorgbureaucratie is het wel een uitkomst: nu bellen nog een stuk of acht lokale omroepen als er iets is, straks nog maar eentje, die dan op papier redactioneel onafhankelijk is, maar voor financiën aangewezen is op Den Haag.

Waar die afhankelijkheid toe kan leiden, leren de schandalen waarin de NPO de afgelopen jaren verwikkeld is geraakt. Waarom houdt Uslu geen grote schoonmaak in Hilversum? Daar waar intimidatie en MeToo ongebreideld konden voortwoekeren, en waar voormalig D66-bestuursvoorzitter Shula Rijxman van de NPO een klokkenluider kon kaltstellen door een spelletje te spelen met de topambtenaar op het ministerie (een privévriendin geworden, in de tijd dat beiden de scepter zwaaiden in omroepland).

Ondanks dit alles kiest het bewind van Rutte ervoor om juist meer gebruik te gaan maken van het organisatiemodel dat we kennen van de NPO: afgedwongen samenwerking, in nieuwe entiteiten. Allemaal omroepen die straks een eigen gebouw, huisstijl, website en logo’s, promo’s en jingles moeten hebben. Dit moet in samenspraak met Hilversum, en is er groot nieuws dan moet dit met de NOS worden gedeeld.

Wat gaat dit opleveren? Het kan alleen maar duurder worden door op de NPO-tour te gaan. Want dat tv en radio zo duur zijn, komt echt door Hilversum. Dat zit ‘m niet alleen in de hoge productiekosten van tv-programma’s: van al het geld dat lokale omroepen samen jaarlijks krijgen vanuit overheden, 19 miljoen euro, kan de koepelorganisatie NPO krap aan anderhalve maand draaien.

In Hilversum kom je daar niet ver mee. Met zo’n bedrag houd je drie maanden de zieltogende tv-zender NPO3 in de lucht. Of koop je de uitzendrechten van net geen vier speelrondes in de eredivisie (tegen het laagste bod in de huidige onderhandelingen, van sportkanaal ESPN). De websites van NPO3 en Z@ppelin (kinderprogramma’s) zijn samen al even duur als de gemeentelijke en provinciale bijdragen voor alle lokale omroepen bij elkaar.

De nieuw te vormen streekomroepen moeten allemaal een eigen bestuurslaag krijgen, en een raad van toezicht, die gesmeed worden naar Hilversums model. Dat is geen besparing: voor 19 miljoen per jaar kan het coördinerend orgaan NPO nog niet eens anderhalve maand draaien. Deze organisatie verdeelt de zendtijd en het geld onder alle landelijke omroepen, zodat elke kijkersdoelgroep bediend wordt. Alleen al dit regelwerk kost 155 miljoen euro per jaar. Van dit bedrag is maar liefst 25 miljoen euro bestemd voor enkel het bestuur en de directeuren. Zij kosten per jaar dus bijna een derde meer dan alle lokale omroepen samen.

De NPO-begroting voor het lopende jaar waarschuwt alvast voor stijgende kosten, nog boven de groei van de inkomsten van de afgelopen decennia, door stijgen van de mediabegroting van het Rijk.

In de rest van de wereld is evenwel het omgekeerde te zien: waar het maken van met name televisie vroeger nog investeringen van tonnen vergde, is dit tegenwoordig al vrijwel kosteloos met een mobiele telefoon mogelijk. Uitzendsoftware voor televisie is gratis beschikbaar en draait op elke moderne laptop. Een mengpaneel voor audio met de geluidskwaliteit van radio Veronica of 538 koop je voor nog geen zevenhonderd euro. Dat is ook de reden dat de lokale omroepen zoveel betere journalistiek hebben kunnen laten zien de afgelopen jaren: rond de eeuwwisseling stond hiervoor nog voor tienduizenden euro’s aan apparatuur en cd’s en vinyl bij de plaatselijke omroep in de lokale studio’s.

Waarom zou het bewind van Rutte deze pluriforme rijkdom af willen schaffen? Met als grote risico hiermee de worteling van de stadsomroep in de samenleving aan te tasten? Die ontworteling kan niet de bedoeling zijn? Toch? Of gaat het er soms om, beter op de verspreiding van de ‘juiste inhoud’ te kunnen sturen?

Na de klokkenluidersaffaire, Matthijs van Nieuwkerk en MeToo volgt geen reorganisatie van de kolos op het Mediapark, maar zijn de kleintjes, die niets misdaan hebben en wél geliefd zijn, aan de beurt. Uslu kiest voor organisatorische inrichting van het lokale bestel langs de weg die al is afgelegd door de Persgroep: ook daar verdween de dorpsredactie naar een regioredactie. Dit verschraalde het aanbod van nieuws; de versterking van lokale omroepen is juist bedoeld als antwoord hierop, ter versterking van de democratie. Het effect is te zien op landelijk niveau met de Belgische krantenuitgevers en Hilversum: de rest van het nieuwsaanbod wordt bij het minste of geringste al gauw weggezet als ‘gevaarlijke desinformatie’.

De misstanden op het Mediapark nodigen des te meer uit tot het opschudden van het omroepbestel, maar dan van onderaf in plaats van bovenaf. Haal geld weg uit Hilversum om te investeren in gemeentelijke omroepen, zodat ze de meest prikkelende podcasters en talentvolle TikTokkers aan zich kunnen binden. Dit kan door scholing, maar ook door het vooruitzicht op samen mooie dingen maken, iets wat doorgaans uit liefhebberij voortkomt. Dat is niet alleen beter voor de kwaliteit, maar ook nog eens een stuk goedkoper.

Verder Lezen

1 Reactie

  1. wim bierman

    10 juni 2023 in 10:15

    Mondsnoeren en slopen. Wij kunnen veel beter geld weggooien en hou jullie je mond maar. Wel betalen hoor !

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Binnenland

De bouw blijft kampen met absurde regelgeving

Avatar foto

Gepubliceerd

op

De bouw blijft kampen met absurde regelgeving
Foto: ANP

‘De bouw’, een belangrijke motor van onze economie, hapert al enkele jaren als gevolg van absurde regelgeving. Is het niet het gasverbod, dan is het wel weer het stikstofbeleid, PFAS, de CO2-uitstoot of de huurwet. De druk op de samenleving van de ontbrekende nieuwbouw wordt steeds groter en drukt vanuit diverse kanten. Aan de onderkant van de woningmarkt is dat de sociale huursector, de jeugd die uit de ouderlijke woning wil en de aanwas van de bevolking door asielzoekers. In het middensegment wordt de doorstroming steeds moeizamer omdat de prijsstijging dermate snel verloopt dat een overstap naar 20 vierkante meter méér woonoppervlak te duur wordt.

Ondertussen doet de bouw wel moeite en sluiten ze bijvoorbeeld een ‘Betonakkoord’, maar eigenlijk is het allemaal wat gerommel in de marge. De pot met goud wordt door de overheid neergelegd, waarna met allerhande boekhoudkundige trucs door marktpartijen getracht wordt het overheidsgeld naar binnen te harken. Vergelijk het met biomassa, want alleen als je denkt dat CO2 boekhoudkundig kan worden weggestreept trapt de ambtenarij er tenslotte in. En dan krijg je dus ‘oplossingen’ zoals geopolymeren in plaats van cement of in olivijn opgeslagen CO2 als toeslagmateriaal.

Ad

Maatschappelijke druk

De kern van het verhaal is nu echter hoe groot de maatschappelijke druk moet worden om als overheid af te gaan zien van de schier onzinnige regelgeving. Zo reden we eerst 130 km/h en werd dat 100 km/h zodat ‘de bouw’ weer kon doorgaan, dat was de stikstof. Klinkklare onzin natuurlijk, men zocht slechts een uitweg, en zeker als blijkt dat drie jaar later dat maar op vier snelwegen weer heringevoerd kan worden.

Nee, dan de warmtepomp. Er kwam zelfs een dwangwet in de klimaatwet om de warmtepomp van Ed Nijpels erdoor te drukken. Grote projecten moesten opgestart worden, bestaande huizen omgebouwd, en dat alles terwijl er geen kilo CO2 of aardgas bespaard werd, integendeel. Inmiddels is de warmtepomp slechts een kostenverhogende factor op de bouwsom die geen enkel nut dient. Om de druk bij de bouw weg te nemen zijn er wel wat onzinnige zaken die morgen afgeschaft zouden kunnen worden om de bouw weer wat lucht te geven:

  • Procederen beperken; vele bouwprojecten lijden onder de Artikel-12 procedures van burgers. Eenlingen kunnen de bouw stilleggen door te procederen omwille van een zeldzame kikker of de goothoogte. Het gaat hier dus om proportionaliteit afzetten tegen dwarsliggen.
  • Stikstof-voorwaarden; vele projectbureautjes spinnen garen bij de complexe regelgeving omtrent stikstof waarvan we allemaal weten dat de grenswaarden in het buitenland 100 tot 1.000 keer hoger liggen. Zodra er echter een wapendepot of een azc in een Natura 2000-gebied door de overheid wordt aangewezen verdwijnen deze ‘zwaarwegende’ regels als sneeuw voor de zon; stoppen met deze onzin dus!
  • Gemeentes targets opleggen; vergunningsprocedures dienen veel korter te zijn; één ambtenaar moet niet langer in staat zijn een bouwvergunning te laten liggen. Hier wordt overigens al aan gewerkt.
  • Terugdraaien van het gasverbod en/of de warmtepomp; het werkt slechts kostenverhogend en dient geen enkel doel.
  • Terugdraaien van de Wet betaalbare huur. Als zelfs Klaas Knot (DNB) vraagt om de huurwet met onmiddellijke ingang terug te draaien is het wel duidelijk dat deze wet er nooit had mogen komen. Waarom onmiddellijk? Omdat op dit moment huizen en appartementen op grote schaal worden verkocht, en dat volume gaat allemaal van de huurmarkt af.
  • Verlaag de belastingdruk op woningbouwcorporaties. De corporaties hebben weinig prikkels en weinig middelen om te bouwen.
  • Stop met onzinnige CO2-targets. Het is een illusie om CO2-neutraal te bouwen, net zo goed als een CO2-neutrale samenleving onzin is. Zo lang er bijvoorbeeld in China onbeperkt kolencentrales gebouwd worden en maar een beperkt aantal landen het Parijs-akkoord erkennen is het een druppel op een gloeiende plaat. Als we het daarover eens zijn, laten we dan eens een inhoudelijke discussie voeren of CO2 wel zorgt voor de opwarming van de aarde in plaats van uitgemaakt worden voor ‘klimaatontkenners’.

De nieuwbouw, die momenteel kampt met een gedaalde omzet tussen de 15 en 25 procent, zou niet alleen geholpen zijn met het schrappen van onzinnige regelgeving, ook de woningzoekenden krijgen mogelijk weer zicht op een uitweg. De 100.000 jaarlijks te bouwen woningen halen we dit jaar bij lange na niet, en met dergelijke onzinnige wetgeving ook in de toekomst niet. En dat alles terwijl de huisvesting één van de belangrijkste speerpunten van deze overheid zou moeten zijn.

Verder Lezen

Binnenland

De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?
Foto: ANP I (Larry) Fink, medeoprichter van Blackrock, grootste beleggingsmaatschappij ter wereld

Wat zijn de namen, werkwijzen en organisaties van de elites in Nederland die – vaak achter de schermen – bepalen hoe de politieke agenda van ons land uitgevoerd wordt, wie daaraan meewerken en met welke effecten. Dit deel gaat over de ‘onzichtbaren’ in Nederland die – net als in de VS – achter de schermen bepalen hoe de Nederlandse economie en politiek eruit moeten zien. Er is – spijtig voor die Nederlandse elite – een ontwikkeling waarmee steeds meer macht in handen van buitenlandse elite kwam te liggen en de invloed van die Nederlandse elite het af moet leggen tegenover die uit het buitenland. Vooral uit de VS.

 

Ad

Nederlandse elite toen (1994)

Met de titel ‘De gesloten elites van Nederland’ publiceerde De Groene Amsterdammer in 1994 een heldere analyse van de oorspronkelijke Nederlandse elite; de mensen die achter de schermen aan de touwtjes trokken.

Namen die destijds het meest genoemd werden; de familie Fentener van Vlissingen, Jan Timmer en Cor Boonstra (CEO’s van Philips) en niet te vergeten Cees van Lede, CEO van Akzo Nobel. Allen waren Nederlandse mannen achter de politieke agenda van ons land en van de EU. Er was toen nog in hoge mate sprake van het ‘old-boys network’, aldus De Groene Amsterdammer. Hoe werkte dat vroeger? Het artikel legt uit:

“Directeuren worden benoemd en ontslagen door commissarissen, en commissarissen benoemen zichzelf door middel van coöptatie. Nog altijd kent Nederland vele ‘commissariatenverzamelaars’, die bij meer dan vijf tot tien ondernemingen commissaris zijn.”

“Men houdt elkaar de hand boven het hoofd in goede en slechte tijden. De gang van zaken bij Daf was daarvan een voorbeeld. Het faillissement was een gevolg van de economische situatie maar minstens evenzeer van ondernemersfalen. Het productieproces bij Daf kende zoveel variabelen voor onderdelen dat er jaarlijks voor dertig miljoen aan componenten werd verspild.”

“Directeuren worden slechts sporadisch voor gemaakte fouten verantwoordelijk gesteld en als dat gebeurt, krijgen ze riante gouden handdrukken als beloning. Een blik in de jaarverslagen van grote ondernemingen leert dat die bedragen niet apart maar onder de verzamelpost ‘bezoldigingen’ worden vermeld, en een miljoen is wel het minimum.”

Van Kooten en de Bie persifleerden bovenbeschreven groep in deze ‘documentaire’.

Ontwikkelingen sinds 1994

In de afgelopen 30 jaar is er veel veranderd in de Nederlandse economie en politiek. Doorgaans waren die veranderingen een achteruitgang, zowel economisch als politiek, en dat heeft ook zijn effecten gehad op de omvang en invloed van de Nederlandse elite; die ging achteruit in beide sferen en werd toenemend vervangen door een buitenlandse elite met grote belangen in de Nederlandse economie. Deze ontwikkeling is het gevolg van de vele overnames van Nederlandse bedrijven door buitenlandse bedrijven, gekoppeld aan toegenomen politieke macht van de VS en de EU over Europese lidstaten.

Om maar even heel feitelijk te worden:

  • Het aantal multinationals in Nederlandse handen nam gedurende de laatste decennia aanzienlijk af en het aantal in Nederland gevestigde buitenlandse – vooral Amerikaanse – multinationals nam fors toe. Dat blijkt uit CBS-onderzoek in 2018 en in 2023.
  • Het is tegenwoordig zo, dat in Nederland gevestigde ondernemingen in buitenlandse handen, het grootste aandeel van ons nationaal inkomen verzorgen (zie grafiek hieronder).

  • Het mkb in Nederland anno 2020 stelt weinig meer voor; slechts 31 procent van onze economie is nog afkomstig uit het mkb, aldus de CBS-studie uit 2023 en bovenstaande grafiek.
  • De multinationals hebben samen al 56 procent van de output van de Nederlandse economie in handen.
  • Het mkb als motor van onze economie is – met slechts 31 procent van het Nederlandse bnp – al jaren een politiek kletsverhaal van de bovenste plank.

De Nederlandse elite anno 2024

In tegenstelling tot 1994, kom je nu nauwelijks meer namen in de media tegen van Nederlandse CEO’s die het in de Nederlandse economie en politiek voor het zeggen hebben. De Boonstra’s, Timmers en van Ledes zijn weg.

De enige noemenswaardige Nederlandse CEO – Peter Wennink van ASML – is inmiddels vervangen door een Fransman. Voor zijn vervanging kwam Wennink voornamelijk in het nieuws in verband met de zware beperkingen die de VS aan het bedrijf oplegde inzake leveringen aan China. De Amerikanen willen voorkomen dat China geavanceerde chips kan maken, dus wordt de export van de meest geavanceerde chipmachines van ASML door de VS verboden.

Als je dan toch nog zoekt naar Nederlandse elites die – tegenwoordig op zeer beperkte schaal – aan de touwtjes van de economie en politiek trekken, kom je bij deze website van de Rijksoverheid terecht. De Wet financiering politieke partijen verplicht om giften vanaf 10.000 euro per donateur per jaar te melden bij de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties.

Uit de lijst van grootste donateurs van politieke partijen blijkt dat de top 5 van meeste donaties in 2023 bestaat uit donaties aan:

  1. VVD
  2. SP
  3. GroenLinks
  4. D66
  5. FvD

Kijk je naar de grootste donateurs, dan kom je namen tegen zoals:

  • A. Nijkerk van het grote IT-bedrijf Nijkerk Group (VVD)
  • M. Moos van Fitness Concern Basic Fit (VVD)
  • Dobber van beurshandelshuis Optiver (VVD)
  • Thielen van Waterland Private Equity (VVD)
  • Boekhoorn M&A private equity bedrijf (VVD)
  • Bun Projectontwikkeling (VVD)
  • The Dreamery Foundation, met als hoofddoel klimaatverandering tegengaan (D66)
  • Defares van beurshandelshuis IMC (D66)
  • Witteveen van Blokker (D66)
  • Sensemakers BV online diensten en IT (FvD)

Opvallend is het grote aandeel van private equity en beurshandelshuizen dat de VVD van donaties voorziet. Sommige van deze partijen, blijken weer relaties te hebben met, of medewerkers in dienst te hebben van het Amerikaanse BlackRock zoals donateur Waterland, waar maar liefst twee oud-BlackRock-medewerkers aan verbonden zijn, waarvan deze vrouw er één is.

Vormen Amerikanen de nieuwe elite van Nederland?

Dit CBS-rapport toont de explosieve groei van Amerikaanse bedrijven in Nederland. Veel van de aandelen van die bedrijven zijn weer (deels) in handen van ’s werelds grootste vermogensbeheerder BlackRock. Dit bedrijf onderhoudt ook weer contacten met meerdere Nederlandse aandelenhuizen en vermogensbeheerders, waaronder partijen die vooral de VVD sponsoren.

Als je in het Rijksarchief zoekt naar documenten waarin BlackRock voorkomt, dan stuit je op maar liefst 17.094 links. Die variëren van een gesprek tussen Mark Rutte en de CEO van BlackRock – Larry Fink – tot beantwoording van Kamervragen inzake BlackRock:

Voor mij is het wel duidelijk wie de nieuwe elite in Nederland vormgeven! Volgende week een samenvatting van ons ‘eliteprobleem’.

Verder Lezen

Binnenland

Is remigratie een oplossing voor ons immigratieprobleem?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Is remigratie een oplossing voor ons immigratieprobleem?
Foto: ANP

Met de Remigratiewet helpt de overheid immigranten uit bepaalde landen die terug willen keren naar het land waar zij zijn geboren, of naar het land waarvan zij de nationaliteit hebben of hebben gehad. Remigranten kunnen na hun remigratie een remigratie-uitkering krijgen. Dit is een tegemoetkoming voor de kosten in het levensonderhoud na terugkeer. Deze wet vervalt echter in 2025, terwijl sommigen hierin een (deel-)oplossing voor de immigratieproblematiek zien. Wat is wijsheid?

Wat houdt de Remigratiewet in?

Ad

De wet van 22 april 1999, “houdende regels inzake het treffen van voorzieningen ten behoeve van remigratie (Remigratiewet)”, werd in 2014 aangepast. De wet had de bedoeling om tegemoet te komen aan het groeiend aantal oudere immigranten, dat de wens tot remigratie niet zelfstandig zou kunnen verwezenlijken.

Bij dat ‘niet zelfstandig verwezenlijken’ moeten we vooral denken aan mensen die het geld niet hebben om terug te keren naar het land van herkomst, of daardoor zonder inkomsten komen te zitten. In zo’n geval helpt de Nederlandse overheid met verhuiskosten en een jarenlange maandelijkse uitkering.

De wetsaanpassing uit 2014 bepaalt echter dat de wet uitgefaseerd wordt per 2025. Dat houdt in dat in 2024 de laatste aanvragen gedaan kunnen worden en vanaf 1 januari 2025 niet meer.

Lopende remigratie-uitkeringen blijven nog jarenlang van kracht.

Het is volgens de wetgever niet logisch aan nieuwe migranten remigratievoorzieningen aan te bieden aangezien zij worden geacht een inburgeringstraject te hebben doorlopen dat hen de mogelijkheid biedt om te integreren in – en vooral een bijdrage te leveren aan – de Nederlandse samenleving. Daarom is er geen reden om ook na 2025 nog de mogelijkheid te bieden tot het aanvragen van remigratievoorzieningen.

Om welke mensen en hoeveel geld gaat het?

Volgens de Rijksoverheid kan er dus tot en met 31 december 2024 een remigratie uitkering aangevraagd worden door mensen die:

  • Minimaal 55 jaar oud zijn.
  • Niet in Nederland geboren zijn.
  • Minimaal 8 jaar onafgebroken legaal in Nederland wonen.
  • Minimaal al 12 maanden een Nederlandse uitkering verkrijgen (doorgaans bijstand, of AOW) voordat ze de remigratie aanvragen.
  • Afkomstig zijn uit de volgende landen: Bosnië en Herzegovina, Griekenland, Italië, Kaapverdië, Kosovo, Kroatië, Noord-Macedonië, Marokko, Montenegro, Portugal, Servië, Slovenië, Spanje, Suriname, Tunesië en Turkije.
  • Afstand doen van hun Nederlandse nationaliteit bij remigratie.

Volgens de sociale Verzekeringsbank (SVB) verschilt de maandelijkse uitkering van het land waar de remigrant naar terugkeert. De kosten voor levensonderhoud zijn in het ene land immers hoger dan het andere.

Iemand die naar Marokko terugkeert ontvangt 499,26 euro per maand.

Iemand die naar Turkije terugkeert heeft blijkbaar minder nodig en krijgt 412,45 euro per maand.

 

De duur van de uitkering is in principe totdat de remigrant overlijdt.

Cijfers van het aantal remigranten per jaar zijn slechts tot 2004 terug te vinden, volgens de evaluatie van de Remigratiewet (2005, pagina 28) waren dat er 1.331 in 2004.

Is afschaffing van de remigratiewet wel handig?

De Volkskrant publiceerde in 1997 – drie jaar voor het van kracht worden van de Remigratiewet – dit artikel waarin staat: “Wie met een remigratie-uitkering terugkeert naar Marokko, kost de Nederlandse samenleving negen keer minder dan wie blijft”.

Het is dus veel ‘goedkoper’ om geremigreerde mensen – die toch al minimaal 12 maanden in de bijstand zitten, of een AOW-uitkering genieten – in het buitenland de uitkering zoals hierboven uit te betalen, dan ze in Nederland te onderhouden. Ook helpt remigratie voor een deel de woningnood in ons land te verminderen.

Afschaffen van de Remigratiewet gaat Nederland dus meer geld kosten en ten koste van de woningproblematiek. Daarnaast gaat de redenering uit 2014 niet op voor de meeste asielzoekers in Nederland. Een groot gedeelte daarvan levert geen bijdrage aan de toekomst van Nederland zoals uit een CBS-rapport uit 2022 blijkt. Volgens het rapport is een uitkering nog steeds de belangrijkste bron van inkomen voor 72 procent van alle asielzoekers, 6 jaar nadat ze een verblijfsvergunning hebben verkregen.

Blijkbaar lezen onze politici en wetgevers geen CBS-rapporten. Deden ze dat wel, dan was de Remigratiewet waarschijnlijk – in aangepaste vorm – nog jaren voortgezet.

Verder Lezen

Recent

Paniek in medialand: ‘power to the people’ Paniek in medialand: ‘power to the people’
Column18 uur geleden

Paniek in medialand: ‘power to the people’

Ik wrijf de slapers uit mijn ogen en zet de tv aan. ‘Trump winnaar’ staat in beeld. De dame achter...

De bouw blijft kampen met absurde regelgeving De bouw blijft kampen met absurde regelgeving
Binnenland20 uur geleden

De bouw blijft kampen met absurde regelgeving

‘De bouw’, een belangrijke motor van onze economie, hapert al enkele jaren als gevolg van absurde regelgeving. Is het niet...

Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic
Opinie1 dag geleden

Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic

Sander wie?                  

OPROEP! Bestaat de journalist nog wel? OPROEP! Bestaat de journalist nog wel?
Media2 dagen geleden

OPROEP! Bestaat de journalist nog wel?

De definitie van ‘journalist’ volgens Wikipedia: een journalist of journaliste is een beroepsbeoefenaar die nieuwsfeiten verzamelt over recente gebeurtenissen van algemeen belang, die deze...

Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet
Column3 dagen geleden

Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet

Op 1 november 2024 vloog de verwachte jaloeziekogel door de kerk. Geladen en afgeschoten door Geert Wilders, op één van...

Geen ‘barmhartig’ asiel voor levensgevaarlijke Afghaanse bewakers Geen ‘barmhartig’ asiel voor levensgevaarlijke Afghaanse bewakers
Column6 dagen geleden

Geen ‘barmhartig’ asiel voor levensgevaarlijke Afghaanse bewakers

Na de chaotische aftocht van de Nederlandse troepen uit Kabul en de grimmige machtsovername door de Taliban, heeft Nederland maar...

De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite? De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?
Binnenland6 dagen geleden

De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?

Wat zijn de namen, werkwijzen en organisaties van de elites in Nederland die – vaak achter de schermen – bepalen...

Duitse neergaande economie trekt Nederland mee, Indepen Business Nieuws (2) Duitse neergaande economie trekt Nederland mee, Indepen Business Nieuws (2)
Buitenland7 dagen geleden

Duitse neergaande economie trekt Nederland mee, Indepen Business Nieuws (2)

De Duitse en Nederlandse economie hangen nauw met elkaar samen. Ons bnp hangt voor ongeveer 20 procent van Duitsland af....

Wat heeft al het politieke gedram nu eigenlijk opgeleverd? Wat heeft al het politieke gedram nu eigenlijk opgeleverd?
Opinie7 dagen geleden

Wat heeft al het politieke gedram nu eigenlijk opgeleverd?

Soms denk je dat het geven van tegengas tegen al het politieke gedram zinloos is. Feiten doen er tenslotte niet...

Agema bevestigt: coronabeleid niet bepaald door OMT maar NAVO Agema bevestigt: coronabeleid niet bepaald door OMT maar NAVO
Opinie1 week geleden

Agema bevestigt: coronabeleid niet bepaald door OMT maar NAVO

Al in juli 2022 constateerden wij bij Indepen op basis van de Wob/Woo-onderzoeken dat alle coronamaatregelen niet uit de koker...

Trending

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

© Stiching Indepen - alle rechten voorbehouden. - indepen.eu | KVK: 88160408 | Algemene voorwaarden

Colofon FAQ Contact

Volg ons via