Column
Multinationals bepalen beleid van regeringen
op
Door
Twan HoubenIn 2001 verscheen het boek “The Silent Takeover, Global Capitalism and The Death of Democracy” van hoogleraar Politieke Wereldeconomie Noreena Hertz. In dat boek voorspelt ze hoe multinationals, mondiale lobbyclubs en individuen als Bill Gates, Warren Buffet, mediamagnaat Rupert Murdoch en George Soros het bestuur van de (westerse) wereld overnemen van nationale regeringen. Destijds (2001) was er grote kritiek op dit boek, onder andere door de progressieve Engelse krant The Guardian. Inmiddels is het 2022 en blijkt Hertz helaas gelijk te hebben gekregen. Maar, hoe werkt zo’n overname van die wereldmacht en wat kunnen wij hiertegen ondernemen?
Het grote plaatje van de nieuwe wereldorde volgens Hertz
De stelling van Hertz wordt handig samengevat in de subtitel: “The Death of Democracy”. Haar kernargument is dat een combinatie van globalisering en de groeiende macht van grote bedrijven, voornamelijk Amerikaanse en Europese, democratische regeringen onmachtig maakt om zelfstandig belangrijke beslissingen te nemen die het leven van gewone mensen beïnvloeden. Dat wordt al sinds de jaren ’90 beweerd door meerdere economen en politicologen. Maar Hertz gaat nog een stap verder in haar betoog. Door zich over te geven aan de wereldwijde kapitalisten, verlagen regeringsleiders zelf de democratie, waardoor het voor burgers volkomen nutteloos wordt om te stemmen. Mensen voelen hun machteloosheid en de overbodigheid van de zinloze stembuspolitiek.
“Door (als regering) een stap terug te doen terwijl bedrijven het overnemen, lopen regeringen steeds meer het risico de steun van het volk nog verder te verliezen”, aldus Hertz in haar boek.
Op pag. 15 schrijft Hertz: “We staan nu op een kruispunt. Als we niets doen, als we de politiek niet bevragen op hun acties, als we de ‘stille overname’ door het bedrijfsleven niet aan de orde stellen, zal de Nieuwe Wereldorde worden gecreëerd en is alles verloren. Een wereld waarin George W. Bush de een na de andere wet aanneemt die het grote bedrijven makkelijker maakt en waarin mediamagnaat Rupert Murdoch meer macht heeft dan Tony Blair, is angstaanjagend en ondemocratisch”. Dat was 2001.
Na WO II en tot de regeringen Reagan en Thatcher, werd de verzorgingsstaat opgebouwd
Direct na WO II begon de wederopbouw van de westerse wereld en vooral die van Europa. Daarbij werd het gedachtengoed van de Engelse econoom Keynes gevolgd. Kort samengevat pleitte Keynes voor een verzorgingsstaat ‘van de wieg tot het graf’, waarin vooral kwetsbare burgers door de eigen regering zouden worden beschermd. In deze tijd werden overal pensioensystemen, werkloosheidsvoorzieningen en gezondheidszorg opgetuigd.
Een belangrijke reden voor die verzorgingsstaat was de westerse vrees voor een systeem zoals in de USSR bestond; communisme. Alleen door goed voor de eigen burgers te zorgen, kon voorkomen worden dat kwetsbare burgers sympathie voor het communisme zouden ontwikkelen, aldus het boek.
Reagan en Thatcher; ontwikkeling van het neoliberalisme
In de jaren ’80 van de vorige eeuw konden de presidenten van de VS en het VK (Ronald Reagan en Margaret Thatcher) bijzonder goed met elkaar overweg. Beiden wilden de rol van de staat terugdringen en het bedrijfsleven meer ruimte geven om de markteconomie verder uit te bouwen. Om dat te bereiken, werden een fors aantal maatregelen genomen die variëren van vereenvoudiging van wetgeving tot het stimuleren van privatisering van overheidsbedrijven. Overal in de westerse wereld werden toenemend overheidsdiensten verkocht aan het bedrijfsleven. Het begon met zaken als post en telefoniebedrijven. Later kwamen daar organisaties (waaronder verzekeraars) in de gezondheidszorg, opleidingen en infrastructuur bij.
VS president Reagan ondernam in 1983 nog een andere strategische stap; hij verklaarde de USSR tot Evil Empire. Dat land ‘met de focus van het kwaad in de moderne wereld’ kon alleen bestreden worden door de wapenwedloop te intensiveren. Daarom werd datzelfde jaar het Star Wars Programma door hem geïntroduceerd. Het plan voor Star Wars was grotendeels bedacht door Robert McFarlane, de veiligheidsadviseur van Reagan, die een verdedigingsschild wilde inzetten als onderhandelingspunt richting de Russen, om hen onder druk te zetten.
Reagans strategie richting USSR werd een daverend succes
De USSR economie verkeerde begin jaren ‘80 in grote problemen. Er was geen geld om mee te doen in die mega wapenwedloop met de VS. De economisch veel zwakkere Sovjet-Unie kon zich een dergelijke wapenrace niet veroorloven, maar verhoogde toch het defensiebudget, wat nog meer ten koste ging van de economie en de USSR burgers in armoede stortte. Joeri Andropov, de USSR president die door Reagan zijn Star Wars plannen onder druk werd gezet, overleed na 1,5 jaar regeren en werd vervangen door Michail Gorbatsjov. Deze onderkende de problemen van zijn land en besefte dat het roer 180 graden om moest. In plaats van een verdere escalatie en wapenwedloop met de VS, koos hij voor een stap richting het Westen. Zijn ‘Perestrojka’ en ‘Glasnost’ aanpak leidden uiteindelijk tot het uiteenvallen van de USSR en het einde van de Koude Oorlog.
Einde van de Koude Oorlog = begin van globalisering
Noreena Hertz betoogt in haar boek dat de teloorgang van de USSR een aantal aardverschuivingen teweeg brachten. Opeens was de VS de enige grootmacht in de wereld en had deze vrij spel in de wereldeconomie. In rap tempo werden voormalige Sovjet landen bij de NAVO en/of EU ingelijfd, waarmee allerlei nieuwe markten voor de VS open gingen.
Tweede grote voordeel van het verdwijnen van die andere supermacht (USSR) was dat het niet meer nodig was om een sociaal en maatschappelijk tegenwicht te bieden voor westerse burgers. Met andere woorden; de verzorgingsstaat in het westen kon worden afgebouwd. Immers; het andere politieke systeem (communisme) was alleen nog aanwezig in economisch zwakke landen als China en kleine landen als Noord- Korea en Cuba.
China wordt de Fabriek van de Wereld
Met de USSR uitgerangeerd, is ook China opeens in een heel ander krachtenveld beland. De voormalige communistische grootmacht (USSR) is niet meer. Dat betekent een groot verlies voor China dat diezelfde USSR als grotere broer zag op politiek en maatschappelijk vlak en qua economische samenwerking. China heeft een andere economische partner nodig, net als vele voormalige USSR lidstaten. De VS van president Bill Clinton ontvangt hen met open armen.
Volgens Sandy Berger, Clintons topadviseur voor nationale veiligheid, had de president drie hoofddoelen na het uiteenvallen van de USSR: het Amerikaanse mondiale leiderschap laten gelden; de Amerikaanse welvaart bevorderen en de markteconomie wereldwijd uitbreiden; de start van globalisering.
Clintons hoogste prioriteit was het uitbreiden van de handel met China, het stimuleren van de Amerikaanse export, het uitbreiden van investeringen in de enorme Chinese markt en het creëren van meer banen in eigen land. Door China in 1993 tijdelijk de status van meest begunstigde natie toe te kennen, minimaliseerde zijn regering de tariefniveaus op Chinese invoer.
Afbraak van de verzorgingsstaat en verdwijnen onderscheid linkse – rechtse politiek
Net als Reagan en Thatcher, konden ook Bill Clinton en Tony Blair heel goed door één deur. Ze bedachten samen dat het onderscheid tussen politieke partijen ter rechter en linker zijde tot het verleden moest behoren, aldus het boek van Hertz. Clinton noemde dat onderscheid zelfs een ‘hersendood concept’ en zei dat zowel Republikeinen als Democraten dezelfde principes van vrije markt, de WTO, vrije handel met het buitenland en privatisering van overheidsbedrijven nastreven.
De combinatie van vrije markten, privatisering en verplaatsen van industriële capaciteit naar China, vereist wel dat het Westen competitiever zou worden, aldus Hertz op pag. 39. Daarvoor moest de verzorgingsstaat geminimaliseerd worden. Immers, zonder deze ingreep in westerse landen, zouden multinationals al hun activiteiten overbrengen naar lage lonen landen en het westen in armoede achterlaten.
Multinationals spelen landen en regeringen tegen elkaar uit
Hertz onderzocht op welke wijze multinationals landen en regeringen tegen elkaar uitspelen. Dat gebeurt onder andere door beloftes te doen aan verschillende staatshoofden inzake investeringen, nieuwe banen en groei van BNP in ruil voor lagere belastingen, subsidies en investeringen in infrastructuur. Het staatshoofd dat de beste deal biedt qua belastingklimaat en subsidies, krijgt de gunning.
Ierland weigert zo al decennia lang om de vennootschapsbelasting in lijn met andere EU landen te brengen om een aantal hoofdkantoren van multinationals te behouden. Een groep van Duitse multinationals, waaronder Deutsche Bank, BMW, RWE en Daimler-Benz, wist de Duitse minister van financiën er in 1999 van te weerhouden om de vennootschapsbelasting te verhogen, dit onder dreiging van verplaatsing van bedrijfsactiviteiten naar het buitenland. Volgens Duitse politici zijn deze bedrijven te sterk voor de regering in Berlijn.
In Nederland zagen we Shell en Unilever soortgelijke acties ondernemen.
Machtsspel van multinationals versus nationale regeringen leidt tot grotere armoede
Het is evident dat de internationale strijd om de laagste belastingen en de hoogste subsidies ten koste gaat van de nationale schatkist en welvaart. Immers, al die belastingen die niet door multinationals worden betaald, moeten door het MKB en burgers worden opgehoest. Alle subsidies die naar deze grootbedrijven gaan, kunnen niet ingezet worden voor onderwijs of gezondheidszorg.
Hetzelfde geldt voor monetaire politiek van centrale banken; al die renteverlagingen en dat geld bijdrukken om multinationals aan goedkoop krediet te helpen, gaan ten koste van de portemonnee van burgers en MKB. Het gaat ook ten koste van hun spaargeld, pensioenen en woonlasten.
De politiek is nu écht aan zet (maar durft ze het wel aan?)
Hertz geeft tal van voorbeelden in haar boek van politici die door de knieën gaan voor de eisen van multinationals. Dat was in 2001. Die situatie is inmiddels dramatisch verslechterd. Sinds dat jaar hebben we de financiële crisis van 2007-2009 gehad waarna ontelbare banken met belastinggeld werden gered.
In 2016 begon Mario Draghi (via de ECB) ultragoedkoop krediet aan multinationals te verschaffen dat niet voor het MKB beschikbaar kwam. Het aantal overnames van MKB familiebedrijven sinds 2001 is onvoorstelbaar groot gebleken. Volgens pagina 10 van dit McKinsey rapport is Nederland het land met het hoogste percentage BNP (61%) uit multinationals. Nog slechts 39% van ons BNP komt van MKB en ZZP’ers. Dat maakt onze politici zeer gevoelig voor het machtsspel van die grote partijen.
Aangezien ons land (van alle OESO landen) het meest afhankelijk is van de druk en macht van het grootbedrijf, met alle maatschappelijke gevolgen van dien, moet de politiek nu écht ruggengraat tonen. Dat kan door niet te buigen voor het machtsspel van het grootbedrijf en meer aandacht te besteden aan concurrentie vergrotend beleid voor het MKB. Het MKB brengt uiteindelijk ook meer belastinggeld in het laatje, houdt een eerlijke concurrentie in stand en zorgt voor meer werkgelegenheid. Gaan we door op de huidige weg, dan zal de maatschappelijke onvrede zichtbaar worden.
De NOS berichtte laatst al over ernstige bedreigingen van politici. Moet je eens opletten hoe snel die verdwijnen als onze politici weer eens gaan doen waarvoor ze zijn aangesteld; de belangen van de Nederlandse burger beschermen.
Lees verder
-
Paniek in medialand: ‘power to the people’
-
De bouw blijft kampen met absurde regelgeving
-
Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic
-
OPROEP! Bestaat de journalist nog wel?
-
Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet
-
Geen ‘barmhartig’ asiel voor levensgevaarlijke Afghaanse bewakers
Column
Paniek in medialand: ‘power to the people’
Gepubliceerd
18 uur geledenop
6 november 2024Door
Huibrecht BoluijtIk wrijf de slapers uit mijn ogen en zet de tv aan. ‘Trump winnaar’ staat in beeld.
De dame achter de interviewdesk kijkt beteuterd. Alsof ik kijk naar een live-uitzending van een staatsbegrafenis. Het woord apocalyps valt. Mijn hemel, gaan we met z’n allen dood? Komen er oorlogen en verderf? Oh nee, die bestaan ‘gelukkig’ al. Dat is een opluchting.
Blijkbaar heeft de Republikein goed gescoord onder allerlei etnische groepen en religies. Amerika lijkt door de man verenigd te worden. Je zou zeggen reden tot nadenken als juichen nog een stap te ver is.
En het volk zit blijkbaar in alle uithoeken en alle lagen ook te wachten op daden in plaats van dromen.
Wat is er eigenlijk waar van wat de media ons heeft voorgeschoteld over de demonische Trump? Zouden Amerikanen allemaal dwazen zijn die een dwaas als president willen? Allemaal racisten, fascisten, aanranders, antidemocraten (etcetera) die een racist, fascist, aanrander en antidemocraat willen?
De haat die veel media hebben verspreid in de wereld komt keihard terug.
En jazeker, de man is ongepolijst, vaak grensoverschrijdend in uitspraken en gespeend van nuance. Maar blijkbaar wel met het hart op de tong en dus goed leesbaar.
Het meel in de mond, de ‘virtue signalling’ en de eindeloze woke-retoriek verliezen het blijkbaar bij veel mensen van de no-nonsens aanpakstijl.
Dan schuift een politiek deskundige aan.
Ik sta versteld. Over haar lippen komt een litanie over het te verwachten kwaad, ruzies, verdelen van mensen, chaos, haat en intuïtief leiderschap. Paniek dus.
“We schakelen over naar de mensen in de straat in Amerika” prevelt de gespreksleidster. De reporter doet melding van feestende Republikeinen. Maar ook hier ligt het accent op treurnis en ellende.
Feestende mensen zouden voor overlast zorgen want buren van het etablissement hadden geklaagd. Joh, wat een nieuws.
“We schakelen nu over naar politiek Den Haag.” Ook hier een rampstemming: “Laten we hopen dat hij de democratie respecteert” en “het is zorgelijk want hij had eerder contact met Poetin”. Ja, stel je toch eens voor dat er nu vrede komt en dat schoon schip wordt gemaakt door de rot uit de deep state te halen en de power weer naar ‘the people’ gaat in plaats dat die in handen blijft van big tech, big money en de lobby van de klimaat- en oorlogsindustrie, dat pikt de door de media gehersenspoelde burger niet. Want de angst zit te diep.
Wat is het zand, in de ogen gestrooid door media, er toch lastig uit te wrijven. Ook bij zichzelf.
Ook voor hen een wake up call. Democraten en media: ‘what did you do wrong? What is the blindness in your eyes?’
Waarom is vrede zo bedreigend?
Waarom is uw angst zo groot?
Wat betekent een identiteitscrisis?
Wat is waarheid en kennis?
Waarom zijn grenzen voor vrede zo belangrijk? Wat zijn grenzen eigenlijk?
Ik zou er een boek over kunnen schrijven.
Column
Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet
Gepubliceerd
3 dagen geledenop
4 november 2024Door
Wybren Van HagaOp 1 november 2024 vloog de verwachte jaloeziekogel door de kerk. Geladen en afgeschoten door Geert Wilders, op één van de zeer weinige competente bewindspersonen in het door de PVV geleide kabinet, waarin vooral mensen zitten die nooit hun sporen hebben verdiend in de echte wereld, buiten de Haagse politieke kaasstolp. En de kogel trof doel. Staatssecretaris van Financiën, Folkert Idsinga, stapt op.
Het is voor menig criticus een leuk tijdverdrijf om de cv’s van bewindspersonen te checken en ze dan naast de zeer verantwoordelijke functie te leggen die ze bekleden. Dit leidt vaak tot hilarische resultaten. In het vorige kabinet wemelde het al van de mismatches. Zo wist de rasambtenaar Kajsa Ollongren bij haar eerste persconferentie als minister van Defensie het verschil niet tussen een sergeant en een majoor (sic). In de jaren daarna blonk zij uit door de enorme discrepantie tussen haar opleiding en achtergrond enerzijds en de leidende functie die zij voor het militaire apparaat moest bekleden anderzijds.
We hadden de minister voor Natuur en Stikstof, Christianne van der Wal, die geen idee had wat stikstof precies was en geen letter begreep van wat haar ambtenaren haar hadden voorgekauwd op het spiekbriefje. Overigens ligt dit geheel in lijn met de minister voor Klimaat en Energie, Rob Jetten, die ons wist te vertellen dat stikstof ‘een verstikkende deken legt over de natuur’, waardoor we allemaal zouden stikken. We hebben er hard om gelachen en we dachten dat het niet erger kon. Totdat het huidige kabinet aantrad, waarin opnieuw de meeste ministers en staatssecretarissen op de dag dat zij hun opwachting bij de koning maakten, geen benul hadden waar zij verantwoordelijk voor werden. Op één belangrijke uitzondering na: Folkert Idsinga, staatssecretaris van Financiën.
Folkert Idsinga
Na zijn VWO studeerde Idsinga fiscale economie aan de Rijksuniversiteit Groningen en werkte hij achtereenvolgens bij Arthur Anderson en Baker McKenzie. Hij was ook universitair docent op de VU in Amsterdam en schopte het uiteindelijk tot partner en zelfs tot voorzitter van de raad van bestuur van Baker McKenzie. Kwaliteit wordt gelukkig in Nederland nog steeds betaald en hij zal zeker een paar miljoen euro hebben verdiend in zijn zeer succesvolle carrière. Zoals het mannen van dit kaliber betaamt besloot hij op enig moment zijn carrière een andere wending te geven en accepteerde hij het nobele ambt van volksvertegenwoordiger. Voor de VVD, de partij waarvan ik 38 jaar lang lid ben geweest, werd hij op 31 maart 2021 geïnstalleerd als lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal met als portefeuille, overigens geheel tegen het VVD-protocol in, fiscale zaken. Ik heb zelden meegemaakt dat, zoals in dit geval, bij de VVD competenties aan portefeuilles werden gekoppeld.
Dit behoeft misschien enige uitleg. Na het vertrek van Frits Bolkestein werd de VVD overgenomen door brave deugers, die integriteit tot wapen hadden verheven. Vaak werd mij verteld dat integriteit ‘verder ging dan wetten en regels’. Integriteit was datgene wat je doet als niemand kijkt. Om eerlijk te zijn begreep ik daar helemaal niets van, met name omdat het ertoe leidde dat er een soort subjectiviteit werd geïntroduceerd die naar believen werd misbruikt om politieke tegenstanders uit te schakelen. In dit geval ging het om ondernemers en andere mensen die in de jaren daarvoor meer waren geweest dan deugdzame, brave en daardoor risicoloze tassendragers. De VVD-fractie vond het maar vreemd dat ik eigenaar was van een aantal bedrijven, waaronder een vastgoedbedrijf. En dat ik dan ook nog eens beleggingen had in box 3. Klaas Dijkhoff verzocht mij vriendelijk om al mijn zakelijke activiteiten onder een STAK (Stichting Administratiekantoor) te plaatsen, hetgeen ik destijds gedaan heb. Het was niet verplicht, maar: ‘integriteit gaat verder dan wetten en regels’. Daarnaast heb ik al mijn panden in het register van nevenactiviteiten geregistreerd om totale openheid van zaken te geven. Het effect was alleen maar meer jaloezie. In een fractievergadering vroeg Dilan Yeşilgöz zich openlijk af of het niet beter zou zijn om het eigendomsrecht te beperken tot één object per persoon. Tot mijn verbijstering was een groot deel van de fractie positief over deze uitholling van het eigendomsrecht. Helma Lodders vroeg nog wel hoe we dan om moesten gaan met vakantiehuisjes, maar van enige tegenstand was geen sprake.
Daniel Koerhuis, Jan Middendorp en ik keken elkaar verbijsterd aan. De ‘v’ van vrijheid werd ten grave gedragen door mensen die niet gehinderd werden door enige werkervaring, ondernemerschap, bezit of succes in de echte wereld. Hoe het ook zij, het werd mijn ondergang bij de VVD en blijkbaar had ook Idsinga genoeg van deze club van mensen die het belang van Nederland al lang niet meer op de eerste plaats stellen. Idsinga werd lid van NSC – ironisch, want dé integriteitspartij pur sang – en kwam als nummer 13 opnieuw in de Tweede Kamer. Na een tranentrekkende formatie werd Folkert Idsinga op 2 juli 2024 geïnstalleerd als staatssecretaris van Financiën en na een kleine vier maanden geeft hij de pijp alweer aan Maarten. Een grote aderlating voor Nederland, een klap voor het gemiddelde intelligentieniveau van dit kabinet en een verlies van het laatste beetje vertrouwen in het herstel van de betrouwbaarheid van de overheid op het terrein van fiscaliteit en financiën.
Uiteindelijk ging het Folkert Idsinga niet eens om het openbaar maken van zijn beleggingen, die naar verluidt ongeveer zes miljoen euro bedragen. Hij heeft aangekondigd dat hij sowieso, na zijn vertrek alles openbaar maakt. Voor jaloerse politici is zes miljoen een enorm vermogen, voor een succesvolle fiscalist is het een respectabel bedrag dat niet exorbitant is. Maar in een land waar ambitie geen deugd meer is en succes geen applaus krijgt, maar afgunstige haat en nijd. Dit is de echte ravage van Rutte, die groter is dan de puinhopen van paars. Idsinga trok de spreekwoordelijke streep in het zand, omdat hij zich precies aan de regels had gehouden en ondanks dat werd zijn integriteit ter discussie gesteld. Hij had zijn zakelijke besognes onder een STAK gehangen en toch vonden de mensen dat het geen goed bestuur was. Non-valeurs die in de grote boze mensenwereld de tas van Idsinga niet zouden mogen dragen kunnen zich in Den Haag opwerken tot politieke machtsfactoren die kabinetten kunnen laten vallen, oorlogen kunnen beginnen en politiek gemotiveerde pandemieën kunnen uitroepen.
Wat Folkert Idsinga doet is lovenswaardig. Het is een signaal naar alle liegende opportunistische politici, die meer bezig zijn met het spel dan met de zaken die zij beloven in hun ronkende verkiezingsprogramma’s. Maar het is een nog groter signaal aan de kiezer. Trap er niet nog een keer in. Stem nooit meer strategisch. Stem op competente mensen zoals Folkert Idsinga, die geen ruggengraat van een banaan hebben. In het belang van Nederland!
Samen met ons impact maken? Dat kan! Of het nu gaat om een kleine eenmalige donatie of een maandelijkse donatie, wij zijn jullie dankbaar voor elke donatie! Doneren kan hier.
Column
Geen ‘barmhartig’ asiel voor levensgevaarlijke Afghaanse bewakers
Gepubliceerd
6 dagen geledenop
1 november 2024Door
Wybren Van HagaNa de chaotische aftocht van de Nederlandse troepen uit Kabul en de grimmige machtsovername door de Taliban, heeft Nederland maar liefst 4670 tolken en bewakers met hun gezinnen naar Nederland gehaald. Een absurd aantal waarover geen enkel misverstand kan bestaan. Het waren er veel te veel, want zoveel Afghaanse tolken en bewakers hadden we uiteraard niet voor ons werken. Het luidde eveneens de ondergang in van de toenmalige minister van Buitenlandse zaken, die tijdens het debat hierover in de Tweede Kamer schutterend moest toegeven dat er geen evacuatieplan was. Sigrid Kaag gaf prioriteit aan een etentje met de oppositie en CDA-minister van Defensie, Ank Bijleveld, ging op 14 augustus 2021 vrolijk naar de première van de film De Slag om de Schelde, terwijl op diezelfde dag de Duitse regering juist wél de ernst van de situatie inzag en 600 manschappen naar Kabul stuurde.
Terwijl Nederlandse commando’s en een team van de Brigade Speciale Beveiligingsopdrachten klaar stonden om naar Kabul af te reizen, kon je een kanon afschieten op de Haagse burelen. De bestuurlijke elite deed helemaal niets en schitterde door afwezigheid en incompetentie, met enorme frustratie in de legertop als gevolg. De Nederlandse militaire steun ontbrak, de communicatie met Den Haag was non-existent, en het ambassadepersoneel vluchtte met de staart tussen de benen, waardoor Nederland op het moment suprême twee dagen lang geen diplomatieke presentie had in Kabul. Een drama in drie delen door falende D66- en CDA-ministers en schreeuwende linkse Kamerleden die hun kans schoon zagen om op de golf van chaos en ontzetting meer ongewenste vreemdelingen naar Nederland te halen. De vraag die bij weldenkend Nederland bleef hangen was: hoe is het mogelijk dat een welvarend land als Nederland met professionele militairen, dankzij onze blunderende politici en bestuurders, telkens weer de risee op het wereldtoneel is. We zagen het in Srebrenica, het gebeurde in Hawija en de geschiedenis herhaalde zich in Kabul.
De klucht van de nieuwe ambassade
In de jaren voor het vertrek uit Kabul bestonden er plannen voor de verhuizing van Zijne Majesteits Ambassade naar een andere locatie. De nieuwe Nederlandse ambassade is voor 40 miljoen euro belastinggeld volledig verbouwd, maar nooit in gebruik genomen. Kosten noch moeite werden gespaard en er werd zelfs 120.000 euro verbrast aan de aanleg van een eigen squashbaan. De Nederlandse ambassade deed sinds 2006 zaken met een beveiligingsbedrijf dat eigendom was van een Afghaanse Nederlander, Farook genaamd, die overigens zelf ook werd geëvacueerd in augustus 2021, toen het iedereen te heet onder de voeten werd. Farook werd schatrijk door deze lucratieve deal en leidt nu een leven in weelde als multimiljonair in het Verenigd Koninkrijk.
Vanwege de onbetrouwbaarheid van de Afghaanse bewakers werd de binnenring rond de ambassade bewaakt door Hongaren en werd de buitenring via de Afghanen van Farook bewaakt. Deze bewakers hadden geen enkele contractuele verbintenis met de Nederlandse ambassade, ook niet toen de ambassade tijdelijk, tijdens de verbouwing van de nieuwe ambassade, in het Castor Huis gehuisvest werd. De kwaliteit en de betrouwbaarheid van de Afghaanse bewakers was dermate laag dat het nodig was om de Hongaren de binnenring te laten bewaken en de buitenring te controleren. Na de evacuatie is de beveiliging gestopt en de locatie is teruggeven aan de eigenaar ‘warlord Ghulany‘. De Taliban heeft nu Kabul in handen en het is rustiger dan ooit. Het regime is, in lijn met de Afghaanse cultuur streng en armoede is er nog steeds. Er worden geen ‘bewakers’ vermoord en de mensen die naar Nederland willen komen doen dat uitsluitend vanuit economische motieven.
Hoorzitting
Natuurlijk blijven de hoeders van de demografische transitie altijd proberen om uit hoofde van barmhartigheid en over de ruggen van de Nederlandse belastingbetaler meer klaplopers een verblijfsvergunning te geven. Zo werd er onlangs een hoorzitting georganiseerd waarbij door zogenaamde experts werd gepleit voor het naar Nederland halen van nog eens 200 Afghaanse beveiligers en bewakers en hun gezinnen. Een glunderende Kati Piri ontfermde zich vol trots en liefdevol over een model-Afghaan. Geen woord over de mogelijke gevaren die dit met zich mee zou kunnen brengen en geen enkel oog voor de kosten. Koren op de molen van de grachtengordel-GroenLinksers die maar blijven zingen dat iedereen welkom is, zodat zij met een goed gevoel over hun eigen deugen vredig kunnen gaan slapen.
Het is inmiddels zo’n gênante vertoning geworden dat de BBB, de VVD en de PVV niet eens de moeite namen om naar deze ridicule hoorzitting te komen. Gelukkig was er een meerderheid in de Tweede Kamer die het besluit van het kabinet steunden om het te laten bij de kleine vijfduizend Afghanen die door het vorige kabinet in een vlaag van verstandsverbijstering zijn binnengehaald. Kati Piri kan schreeuwen wat zij wil maar voorlopig blijven Afghanen gelukkig waar zij thuishoren. In Afghanistan.
Recent
Paniek in medialand: ‘power to the people’
Ik wrijf de slapers uit mijn ogen en zet de tv aan. ‘Trump winnaar’ staat in beeld. De dame achter...
De bouw blijft kampen met absurde regelgeving
‘De bouw’, een belangrijke motor van onze economie, hapert al enkele jaren als gevolg van absurde regelgeving. Is het niet...
Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic
Sander wie?
OPROEP! Bestaat de journalist nog wel?
De definitie van ‘journalist’ volgens Wikipedia: een journalist of journaliste is een beroepsbeoefenaar die nieuwsfeiten verzamelt over recente gebeurtenissen van algemeen belang, die deze...
Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet
Op 1 november 2024 vloog de verwachte jaloeziekogel door de kerk. Geladen en afgeschoten door Geert Wilders, op één van...
Geen ‘barmhartig’ asiel voor levensgevaarlijke Afghaanse bewakers
Na de chaotische aftocht van de Nederlandse troepen uit Kabul en de grimmige machtsovername door de Taliban, heeft Nederland maar...
De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?
Wat zijn de namen, werkwijzen en organisaties van de elites in Nederland die – vaak achter de schermen – bepalen...
Duitse neergaande economie trekt Nederland mee, Indepen Business Nieuws (2)
De Duitse en Nederlandse economie hangen nauw met elkaar samen. Ons bnp hangt voor ongeveer 20 procent van Duitsland af....
Wat heeft al het politieke gedram nu eigenlijk opgeleverd?
Soms denk je dat het geven van tegengas tegen al het politieke gedram zinloos is. Feiten doen er tenslotte niet...
Agema bevestigt: coronabeleid niet bepaald door OMT maar NAVO
Al in juli 2022 constateerden wij bij Indepen op basis van de Wob/Woo-onderzoeken dat alle coronamaatregelen niet uit de koker...
Trending
-
Opinie1 week geleden
Agema bevestigt: coronabeleid niet bepaald door OMT maar NAVO
-
Binnenland6 dagen geleden
De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?
-
Politiek1 week geleden
Paul Rosenmöller vindt zichzelf beter dan de rest
-
Opinie7 dagen geleden
Wat heeft al het politieke gedram nu eigenlijk opgeleverd?
-
Opinie1 dag geleden
Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic
-
Column18 uur geleden
Paniek in medialand: ‘power to the people’
-
Buitenland7 dagen geleden
Duitse neergaande economie trekt Nederland mee, Indepen Business Nieuws (2)
-
Column3 dagen geleden
Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet