Nexit vereist voor realisering nieuw regeerakkoord?

De uitslagen van de EU-verkiezingen zijn bekend. De belangrijkste posities van de oude garde (christendemocraten en midden-rechts) zijn nauwelijks gewijzigd en Ursula von der Leyen kraaide op 9 juni victorie in de verwachting dat zij opnieuw de EU voor vijf jaar verder zal kunnen leiden. Alleen in Frankrijk ziet alles er opeens heel anders uit. Marine Le Pen kreeg maar liefst tweemaal zoveel stemmen als Emmanuel Macron. Ongeveer een half uur nadat deze uitslag bekend werd, gooide Macron de handdoek in de ring en schreef nieuwe verkiezingen uit voor het Franse parlement op 30 juni en 7 juli 2024. Wat is er aan de hand?

Het totale plaatje: christendemocraten van Ursula von der Leyen op grootste winst

Voorlopige uitslagen: er zijn twee winnaars van de EU-verkiezingen die ieder 9 zetels erbij kregen, de Europese christendemocraten van Ursula von der Leyen (EVP) en de Europese rechts-populisten (ID) waartoe ook de PVV behoort. Dat leidde bij de EVP tot een totaal van 185 zetels en bij de ID tot een totaal van 58 zetels, aldus de EU-website.

Met een vernietigende voorsprong van 127 zetels ten opzichte van de rechtse flank, verwacht Ursula opnieuw tot voorzitter van de Europese Commissie gekozen te worden. Daarmee wil ze haar plannen voor CO2- en stikstofreductie, evenals de oorlog in Oekraïne, een Europese oorlogsindustrie en een eigen Europees leger voort kunnen zetten.

In Nederland en andere kleine lidstaten wonnen pro-EU-partijen het van rechts

In ons land zien we een vergelijkbare ontwikkeling als in de EU totaal.

In grote tegenstelling tot de landelijke verkiezingen van 2023, won de GroenLinks-PvdA combinatie de EU-verkiezingen met maar liefst een 50 procent voorsprong (9 zetels) op de PVV (6 zetels). Daarbovenop wisten pro-EU-partijen VOLT en D66 een relatieve monsterzege te realiseren met maar liefst twee zetels meer ten opzichte van de huidige situatie.

Kleinere ‘extreem’ rechtse partijen als FvD, BVNL JA 21 werden volledig van het toneel weggevaagd, terwijl de nieuwe partijen binnen de Nederlandse regering (BBB en NSC) ieder slechts één miezerige zetel binnen wisten te slepen.

Hieruit mag afgeleid worden dat de meeste Nederlanders hebben gekozen voor een voortzetting van de bestaande CO2- en stikstofpolitiek, hogere lasten en belastingen, meer en aanhoudende steun voor de oorlog in Oekraïne en minder zeggenschap over de eigen politiek ten faveure van Brussel.

Nederland heeft dus absoluut een ruk richting méér EU-beleid gemaakt en daar zullen we met z’n allen (letterlijk) voor gaan betalen.

Ook andere kleine lidstaten zoals Denemarken en België kennen een ruk naar een meer linkse EU.

Frankrijk en Italië zijn de twee grootste afwijzers van oude EU-verhoudingen

Terwijl Duitsland (om voor mij onbegrijpelijke redenen) nog steeds angstvallig vast blijft houden aan een grote meerderheid voor de CDU/CSU van Ursula von der Leyen, zijn Italië en Frankrijk diametraal de andere kant op gegaan en hebben gekozen voor een duidelijk EU-kritische afvaardiging voor het Europese parlement.

Waar in Nederland de net nieuwe coalitie van Wilders een keiharde tik van links kreeg bij de EU-verkiezingen, werd de ook vrij verse Italiaanse regering van premier Georgia Meloni enorm beloond door de uitslagen van de EU-verkiezingen. De partij van Meloni zal maar liefst viermaal zoveel zetels in het nieuwe Europarlement krijgen als momenteel het geval is. Een betere steunbetuiging van het Italiaanse volk kan ze zich niet wensen.

In Frankrijk is de partij van president Macron platgewalst door die van Marine Le Pen, aldus Politico.

Schrijft Macron in paniek nieuwe verkiezingen uit?

Van de drie grootste lidstaten, staat Frankrijk op nummer één waar het om de grootste ‘ruk naar rechts’ gaat. De partij van Marine Le Pen wist maar liefst tweemaal zoveel stemmen te behalen dan die van Macron.

Ik zat naar de Franse TV te kijken toen de zetelverdeling binnenkwam. Binnen een kwartier na die Franse uitslag, had Emmanuel Macron besloten om nieuwe verkiezingen in Frankrijk uit te schrijven. Dat lijkt op paniek.

De Fransen kunnen op 30 juni en 7 juli 2024 weer naar de stembus om in een eerste en tweede ronde voor een nieuw Frans parlement te kiezen. Macron hoopt uiteraard dat zijn partij het weer van Marine Le Pen wint. Hij wil immers zijn plannen voor meer invloed van multinationals, een door Frankrijk aangestuurde EU, inclusief een Europees leger, Franse soldaten op Oekraïens grondgebied en een versterkte positie van de euro en ECB door kunnen voeren.

Aftreden Macron al maanden geleden voorbereid bij een overwinning van Le Pen

De Franse krant Le Monde legt keurig uit wat er achter de schermen in Frankrijk is voorbereid: Een kleine groep naaste vertrouwelingen werkte stilletjes aan het risicovolle scenario waarin Le Pen zou winnen. Zakelijke bondgenoten van de corrupte voormalige president Nicolas Sarkozy hebben president Macron ertoe aangezet nieuwe verkiezingen als optie te overwegen. De catastrofale uitslag afgelopen zondag bij de Europese verkiezingen vormde de aanleiding voor de definitieve beslissing.

Onder degenen die deze stap voorbereid hebben, bevonden zich voormalige adviseurs van president Emmanuel Macron die nauwe banden met het Franse bedrijfsleven onderhouden, zoals zijn speciale adviseur Jonathan Guémas. Ook Macrons stafchef Alexis Kohler en minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin waren erbij betrokken.

Van stafchef Kohler is bekend dat er strafrechtelijke onderzoeken wegens corruptie en steekpenningen tegen hem zijn gestart, aldus de BBC.

Macrons minister van Binnenlandse Zaken Darmanin heeft ook meerdere politiek controversiële aanklachten tegen zichzelf lopen volgens Politico, alsook meerdere aanklachten wegens verkrachting en aanrandingen aldus Le Monde.

Meerdere politieke partijen voeren al twee decennia niet meer uit wat het belooft aan zijn kiezers. Het boek ‘Gedoogdemocratie’ van TNS NIPO-onderzoeker Peter Kanne onderbouwt met cijfers hoe politieke partijen en politici enerzijds en kiezers anderzijds al sinds 2001 uit elkaar zijn gegroeid. Een belangrijke oorzaak daarvan is de ongebreidelde groei van de macht van de EU. De auteur van het boek vraagt zich af: heeft stemmen nog wel zin (met zoveel EU-macht)?

Vervreemding tussen kiezers en politieke partijen

Het probleem, dat politieke partijen steeds verder af komen te staan van de eigen leden en kiezers, wordt uitgebreid besproken en van cijfers voorzien in het boek ‘Gedoogdemocratie’ uit 2011. Dat boek bespreekt niet alleen waar deze vervreemding uit bestaat, maar ook de oorzaken daarvan.

Op pagina 82 meldt het boek dat TNS NIPO in 2006 een onderzoek uitvoerde waaruit bleek dat 87 procent van de politieke bestuurders zich tot de internationale kosmopolitische politiek heeft bekeerd en slechts 13 procent nog het nationale belang vooropstelt. Een pagina verder staat dat Nederlandse burgers voor maar liefst 89 procent een voorkeur hebben voor het nationale belang en slechts 11 procent voor het internationale belang.

Laat dat even op je inwerken: 89 procent van de kiezers is primair gericht op nationale belangen, terwijl slechts 13 procent van de politiek hiervoor kiest! Mondiale en Europese solidariteit gaan vóór nationale solidariteit bij veel politici, zo blijkt uit dat onderzoek van TNS NIPO.

Nederlanders kiezen dus vaak politici die vervolgens heel wat anders gaan doen dan waarvoor de Nederlandse burger heeft gestemd. Dat is al vanaf 2001 een trend. Het verklaart voor mij het almaar groeiende wantrouwen tussen burgers en staat.

Als die politici heel andere dingen doen en nastreven dan waar de bevolking op uit is, waarom zou je dan nog gaan stemmen? Veel Nederlanders blijken de politieke programma’s van ‘hun’ partij niet te kennen en alleen af te gaan op de retoriek van politici tijdens verkiezingscampagnes.

Politieke labiliteit en oneerlijkheid zijn alleen maar toegenomen

In het boek van Peter Kanne worden een aantal grote politieke thema’s onderzocht op de mate waarin er gemeten discrepanties zitten tussen de beloftes die aan de kiezer werden gedaan en de mate waarin deze beloftes zijn nagekomen. Die thema’s gaan van immigratie en toenemende macht van de EU tot de problemen op de woningmarkt en de investeringen in onderwijs en zorg.

Op de meeste van voornoemde thema’s zijn beloftes gedaan die niet of nauwelijks werden nagekomen. Politieke partijen blijken met grote regelmaat van standpunt te veranderen, zijn niet eerlijk over de motieven van die veranderingen en/ of vertellen keiharde onwaarheden om het politiek labiele gedrag te verbloemen.

De grootste tekortkomingen van de Nederlandse politiek

De analyses in het boek leiden tot de volgende conclusies over het politieke landschap van Nederland:

• Politieke partijen zijn toenemend niet consequent en consistent.
• Partijen dragen doorgaans geen eigen wereldbeeld, noch een visie daarop, uit. Ze volgen de internationale agenda’s van organisaties als EU en VN.
• Kiezers willen graag stemmen op inhoud, maar weten vaak zelf onvoldoende waar hun partij nou werkelijk voor staat. Veel PVV-stemmers denken bijvoorbeeld dat deze partij sterk rechts georiënteerd is, terwijl het partijprogramma veel sociale (lees: linkse) onderwerpen behandelt.
• Er is een zeer beperkte relatie tussen wensen van de kiezers en het feitelijke regeringsbeleid. Kiezers stemmen op politieke programma’s die grotendeels verloren gaan in de onderhandelingen over een nieuw kabinet. Dat zag je recent ook weer met PVV, VVD, BBB en NSC.
• Kiezers worden in toenemende mate slecht gerepresenteerd door de regering en de volksvertegenwoordiging. Dat blijkt de afgelopen jaren nog veel erger te zijn geworden door de toegenomen verwaarlozing van grondrechten en democratische basisbeginselen door zowel regering als Tweede Kamer. Dat zie je tijdens kabinet-Rutte IV terug in veel besluiten die zonder overleg met het parlement zijn genomen (zoals het leveren van extra wapensteun aan Oekraïne). Op de websites van het Montesquieu Instituut en het Clingendael Instituut is het nodige te lezen over dit te grabbel gooien van de Nederlandse rechtstaat en democratie.

Onderzoek Ipsos I&O bevestigt: CDA, VVD en D66 in verval

Op 30 november 2022 bracht een ander marktonderzoeksbureau, Ipsos I&O, een analyse uit over de prestaties van kabinet-Rutte III in het eerste jaar na de verkiezingen van 2021. Die analyse liegt er niet om. VVD, D66 en CDA haalden tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 bijna de helft van alle stemmen. Een jaar later hadden ze de voorkeur van slechts 20 procent van het electoraat. De coalitie gleed in minder dan een jaar af van 50 procent naar 20 procent van de kiezers als gevolg van het vele niet nakomen van politieke toezeggingen.

Een belangrijke reden van het verdwenen vertrouwen: toegenomen almacht EU

“De Europese Unie begint steeds meer de trekken van het monster van Frankenstein te vertonen”, aldus pagina 240 van het boek Gedoogdemocratie. Kiezers en politici hebben steeds minder over het eigen land te bepalen, is de strekking van het hoofdstuk over de EU in dit boek.

“De ontwikkeling in de richting van een federalistisch Europa, waarbinnen de Europese Unie steeds meer bevoegdheden krijgt, werd door de grote Nederlandse partijen flink aangejaagd”, staat op pagina 242.

Sinds de publicatie van het boek heeft Europa de grootste financiële crisis sinds 1929 meegemaakt, waarin de EU en ECB veel macht naar zich toe hebben getrokken, onder andere door het hele monetaire beleid van Europa op zijn kop te zetten. Vervolgens kwamen in 2014 de problemen met MH-17 en de bezetting van de Krim, waarna de EU nog meer invloed en macht uit ging oefenen.

Tijdens de coronacrisis trok de EU alle macht naar zich toe en kwam met (bijna verplichte) vaccinatierondes, gecentraliseerde inkoop van vaccins, QR-codes voor horeca bezoek, het coronapaspoort en het demoniseren van de niet gevaccineerden. Vervolgens kwam de EU met privacywetgeving, de  wetgeving digitale service en een digitale euro waardoor burgers alle privacy kwijt zijn. Kortom: bijna complete almacht die niet in het belang van de Europeanen is.

Stemmen heeft nog wel degelijk zin als we de huidige bedreigende ontwikkelingen in de EU willen keren. Ga op 6 juni vooral stemmen voor een ander Europees Parlement dan wat er nu zit en laat het ‘politieke midden’ links liggen.

Op 6 juni mogen wij naar de stembus voor een nieuw Europees Parlement. Ons gevoel bij de huidige bezetting van dat parlement is niet bijzonder positief: van corrupte baantjesjagers als de Griekse Eva Kaili en voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen tot die 25 procent collega’s in het Europees parlement met een strafblad. Wij hebben een zwak voor mensen met idealen zoals Hester Bais.

Omvangrijke corruptie in de EU moet stoppen

We weten het allemaal wel: van een corrupte EU President Ursula von der Leyen (Pfizergate) en Eva Kaili, die Griekse schone met vuile handen, tot de 25 procent corrupte EU-parlementsleden volgens Follow the Money: de EU is een poel van financiële misère en corruptie.

Tijd voor mensen met schone handen, een helder geweten en een hart voor Europa. Daar zijn er gelukkig ook heel wat van, maar Hester Bais heeft wat ons betreft haar sporen meer dan verdiend. Ze kan een grote bijdrage leveren aan een minder corrupte EU, waar de belangen van de Europese burgers weer centraal staan in plaats van de belangen van Europese banken en multinationals.

Wie is Hester Bais?

Hester Bais heeft rechten en economie gestudeerd. Na haar studie is zij als bedrijfsjurist gestart bij een zogenaamde derivaten clearing member en is ruim tien jaar werkzaam geweest als jurist in de financiële wereld bij onder meer ING, AFM en NYSE Euronext. In die functies heeft zij ook veel internationale ervaring in de bankensector opgedaan.

Hester heeft als jurist en econoom een goed begrip van de financiële verhoudingen binnen de EU, doorziet de opbouw van financiële structuren zoals opgezet door de ECB en begrijpt gecompliceerde constructies die de ECB bedenkt om zwakke partijen als Italië binnen de eurozone te houden. Inmiddels is Hester al bijna 15 jaar werkzaam als advocaat in de financiële sector.

Worst Bank Scenario

De kredietcrisis van 2008 is nog steeds niet opgelost. Banken, de veroorzakers van de kredietcrisis, zijn op dezelfde voet verdergegaan. De immense liquiditeitstekorten bij ING, Rabobank en staatsbanken ABN AMRO en de Volksbank zijn blijvend verborgen gehouden met hulp van toezichthouders, de Nederlandse Staat en de ECB.

Van deze grootste bankenfraude ooit, doet Hester Bais al jaren vergeefs melding bij het ministerie van Financiën en de toezichthouders. Haar boek Worst Bank Scenario onthult deze grootschalige bankenfraude en netwerkcorruptie. Het is het resultaat van tien jaar onderzoek van Bais naar bankbalansen en de juridische aspecten van het maskeren van deze fraude en tegelijkertijd haar grootste motivatie om Europarlementariër te worden.

Hester Bais staat op de lijst van Meer Directe Democratie

Hester Bais staat bij Meer Directe Democratie nummer 2 op de lijst en zet zich in voor open, eerlijke en transparante financiële systemen op regionaal niveau, dichtbij de mensen. Dit wil zij bereiken door het hervormen van het financiële stelsel.

Concreet betekent dit dat zij de geldcreatie in handen wil geven van de burgers en niet meer van de banken. Geldcreatie zou zich ook weer moeten richten op waarvoor het oorspronkelijk is bedoeld: productiegroei en dan vooral voor het midden- en kleinbedrijf, de motor van de Nederlandse economie.

Verder is ze van mening dat de euro is geflopt en stimuleert ze alternatieve betaalmiddelen die eindgebruikers rechtstreeks met elkaar kunnen uitwisselen zoals bitcoin of lokale varianten. Bovendien wil ze (klimaat)politiek weghalen bij centrale banken en financiële marktpartijen zoals ING, BlackRock en Goldman Sachs.

Tot slot wil Hester de pensioenpotten beschermen en ze niet langer laten misbruiken voor de (klimaat)politiek. Al haar doelen zijn te lezen op de website van Meer Directe Democratie.

Indepen sprak onlangs Hester

Tijdens een interview dat wij op 29 mei 2024 met Hester hadden, deed zij een aantal opmerkelijke uitspraken die ons de overtuiging gaven dat we hier te maken hebben met een oprechte politica die al veel offers heeft gebracht voor haar idealen. Enkele uitspraken van Hester:

“Het is vijf voor twaalf! Ik wil binnen afzienbare tijd forceren dat besluitvorming over het financiële systeem zoveel mogelijk uit de achterkamertjes wordt gehaald. Het moet onderdeel worden van het gewone, democratische proces. Zo niet, dan komen we in een nieuwe wereld terecht. Ik denk: een onwenselijke wereld.”

“Ik ken de financiële wereld van binnenuit. Omdat ik voor banken, de beurs en toezichthouders werkzaam ben geweest, heb ik onbestrafte fraude en corruptie van heel nabij meegemaakt. Om dergelijke misstanden publiekelijk te maken en aan de kaak te stellen, zag ik me genoodzaakt een boek te maken”.

“Uiteindelijk draait het niet om mij. Maar om het streven een eerlijke, veilige en transparante financiële wereld door te geven aan nieuwe generaties. Als dat scheef gaat, zoals nu, en er een klasse van technocraten ontstaat die zelf onkwetsbaar is en alle risico’s en onzekerheden doorschuift naar gewone burgers, kan ik onmogelijk zwijgen. Wil ik ook niet zwijgen!”

Indepen wil ook niet zwijgen op een moment dat er een kans is het tij in de EU te keren. Ga daarom vooral naar de stembus op 6 juni en maak een keuze voor iemand die niet gebonden is aan partijpolitiek of eigenbelang.