Volgende coalitie dilemma: miljarden extra naar ontwikkelingshulp?

Als je afleveringen van ‘De macht van de onzichtbaren’ op Indepen hebt gelezen, dan weet je dat de westerse ‘obsessie’ voor het onderwerp ‘elite’ zijn oorsprong in de VS vindt en vooral vanaf het jaar 2020 is uitgerold naar de EU. Maar hoe ziet de toekomst eruit, nu de VS en EU  lijken samen te werken in het nieuwe tijdperk van neofeodale onderdrukking? De Amerikaanse regering deed daar vorig jaar onderzoek naar. De resultaten zijn schokkend!

Het Amerikaanse onderzoek naar de (middeleeuwse) toekomst van het Westen

Ja, je leest het goed! De Amerikaanse overheid gaf hun favoriete onderzoeksbureau RAND de opdracht om te onderzoeken hoe de toekomst van de westerse wereld eruit zal zien. In dit 219 pagina’s tellende rapport vinden we het dystopische antwoord!

De feitelijke opdrachtgever van het onderzoek is het Amerikaanse ministerie van Defensie. De oorspronkelijke onderzoeksvraag luidde: Hoe zal de concurrentiestrijd om de wereldheerschappij tussen de VS en China zich ontwikkelen?

Om die vraag goed te kunnen beantwoorden, besloot RAND eerst te onderzoeken hoe de maatschappelijke ontwikkelingen de komende decennia vorm worden gegeven. Dit is nodig om te weten voor je wat kan zeggen over hoe de strijd om wereldheerschappij zal gaan verlopen, aldus de RAND-wetenschappers.

De nieuwe middeleeuwen zijn begonnen

De onderzoekers definiëren het nieuwe middeleeuwse tijdperk als een historische periode die rond 2000 begon. Het tijdperk wordt gekenmerkt door verzwakkende natiestaten, gefragmenteerde samenlevingen, meer centrale macht bij supranationale organisaties (zoals de VN, EU en WHO), onevenwichtige economieën, alomtegenwoordige bedreigingen en de informalisering van oorlogsvoering. Dit is allemaal in de samenvatting (pagina V-VIII) van het RAND-rapport te lezen.

Een samenleving waarin de dynamiek van de middeleeuwen terugkeert, kent de volgende karakteristieken:

• Een kleine heersende klasse (oligarchen).
• Het nagenoeg ontbreken van een middenklasse.
• Een grote groep met weinig maatschappelijke zeggenschap, noch invloed.
• Steeds grotere verschillen tussen arm en rijk.
• Een steeds kleinere klasse ultra-rijken en steeds grotere klasse armen.
• Verdwijnen van de verzorgingsstaat.
• Afbraak van democratie en democratische organisatievormen zoals vakbonden.
• Afbraak van nationale cultuur en identiteit.
• Nationale legers worden steeds meer vervangen door lokaal ingeschakelde huurlingenlegers.
• Ontstaan van veel meer regionale militaire conflicten.
• Door verregaande automatisering middels AI en migreren van arbeid naar landen met lage lonen, zullen postindustriële economieën in de nabije toekomst toenemend te maken krijgen met nauwelijks groei en toenemende armoede.

Kortom, veel westerse samenlevingen ervaren een dramatische ommekeer van de democratische en sociale verworvenheden van de periode 1950 – 2000 (zie pagina 74 van het RAND-onderzoek).

Pagina 86 meldt dat de-industrialisatie, gekoppeld aan afbraak van de natiestaat, hoofdzakelijk de grote problemen in het Westen heeft veroorzaakt. De positieve trends, die kenmerkend waren voor de ervaring van veel industriële natiestaten, worden tenietgedaan. De periode na de Tweede Wereldoorlog, die zich kenmerkte door een verbazingwekkende toename van de welvaart voor velen, en een dramatische verkleining van de ongelijkheid in veel ontwikkelde landen, heeft plaatsgemaakt voor een regressie naar groeiende armoede en permanente ongelijkheid.

Wat is er aan deze levensgevaarlijke ontwikkelingen in het Westen te doen?

Als je de RAND-analyse volgt, liggen de oplossingen voor de hand:

• Terugkeren naar natiestaten en opheffen of herzien van de rol van supranationale organisaties als de VN, EU en WHO.
• Herstellen van de rol van nationale culturen en nationale identiteit.
• Vervangen van immigratie door programma’s waarmee de eigen economieën van immigranten worden verstrekt waardoor de wens tot emigratie verdwijnt.
• Opheffen supranationale centrale banken.
• Herstellen van eigen industriële productie in plaats van zoveel mogelijk naar lagelonenlanden te verplaatsen.
• Strengere bewaking van (buiten-)grenzen.
• Veel zwaarder belasten van de ultrarijken.
• De rol van nationale parlementen versterken.
• Internationale samenwerking beperken tot de wereldeconomie en niet uitbreiden tot de wereldpolitiek.

Het rapport betoogt dat de kansen voor een ‘terugkeer naar het oude’ een illusie is omdat de macht sinds 2000 vanuit nationale politiek is verschoven naar internationaal opererende grootbedrijven, oligarchen en veel meer illegale entiteiten. Hoogleraar economie en politicus Yanis Varoufakis noemt deze ontwikkeling technofeodalisme en doelt daarmee op de almacht van de Amerikaanse Big Tech zoals Google, Amazon en Apple.

Die almacht blijkt onder andere uit de waanzinnige marktaandelen cloudcomputing wereldwijd; maar liefst 67 procent van de hele wereld aan IT-opslag is in handen van drie Amerikaanse bedrijven: Amazon (31 procent), Microsoft (25 procent) en Google (11 procent)!!

Bron: Statista

De macht is van nationale politici verschoven naar een beperkte groep van internationaal actieve ultrarijken, vooral afkomstig uit de VS-techbedrijven.

Daarnaast is in het nieuwe middeleeuwse tijdperk de illegale economie alomtegenwoordig geworden, aldus RAND. Die illegale economie is 2,2 biljoen dollar waard, wat neerkomt op ongeveer 3 procent van het wereldwijde bbp.

De illegale economie omvat mensenhandel, illegale immigratie en de verkoop van illegale goederen, zoals narcotica, wapens, namaakgoederen en wilde dieren. Andere manifestaties van de nieuwe middeleeuwen zijn onder meer de terugkeer van maritieme piraterij na een bijna-afwezigheid van meerdere eeuwen. In Somalië werden tussen 2007 en 2012 meer dan 300 schepen gegijzeld en beroofd.

Wat betekent terugkeer naar een middeleeuwse maatschappij voor oorlog?

Het RAND-rapport betoogt dat de afbraak van nationale cultuur en identiteit ervoor heeft gezorgd dat de motivatie om voor ‘het vaderland’ te vechten en zijn leven te geven, ver te zoeken is. Mensen zonder nationale trots zullen niet zo snel meer voor ‘hun land’ willen sterven. Het bewustzijn groeit dat er voor de belangen van de ultrarijken gevochten wordt en niet meer voor die van een eigen natiestaat. Die bestaat, als gevolg van globalisering, in steeds mindere mate.

Er zullen dus toenemend meer regionale oorlogen rondom één, of enkele landen ontstaan waarbij de belangen van bepaalde oligarchen zijn gediend. Kijk naar de oorlog in Oost-Europa (Oekraïne) en in het Midden-Oosten (Gaza). Daarbij zal steeds meer gebruik van huurlingenlegers worden gemaakt, net als in de middeleeuwen.

De overgang van een democratisch naar een neofeodaal tijdperk kan meer gevaren met zich meebrengen dan een potentiële machtsoverdracht tussen China en de Verenigde Staten, aldus de samenvatting van het rapport. Immers, een voortdurend wantrouwen van de westerse bevolking in de regeringen zal waarschijnlijk de afhankelijkheid van huurlingen, onbemande systemen en commerciële coalitiepartners voor gevechtsoperaties vergroten.

Met deze ontwikkelingen is geen enkele westerse burger gediend, maar dat besef moet nog even indalen.

De meeste westerlingen zijn nog niet vertrouwd met het idee dat het niet meer nationale regeringen zijn die de macht hebben en de veiligheid bepalen, maar het grootbedrijf, supranationale organisaties en een handjevol ultrarijken.

Dat gebrek aan besef zal ons heel duur komen te staan!

De Britse krant The Guardian onderzocht waar de EU-landbouwsubsidies terechtkomen en ontdekte dat een groot deel daarvan in de portemonnee van multimiljardairs belandde. Duizenden kleine boerenbedrijven kregen daardoor te weinig EU-subsidies en gingen failliet. Dit betreft wederom een mega EU-schandaal waar de ‘mainstream media’ liever geen aandacht aan besteedt. Wat is er precies aan de hand?

Een schandaal dat zich van 2018 tot en met 2021 afspeelde

De Europese Unie heeft tussen 2018 en 2021 royale landbouwsubsidies verstrekt aan de bedrijven van een dozijn miljardairs, zo onthult The Guardian. Hieronder vallen ook bedrijven van de voormalige Tsjechische premier Andrej Babiš en de Britse zakenman Sir James Dyson.

Miljardairs waren de ‘uiteindelijke begunstigden’ van 3,3 miljard euro aan EU-landbouwsubsidies over de periode van vier jaar, terwijl duizenden kleine boerderijen failliet gingen, zo blijkt uit de analyse van officiële gegevens van EU-lidstaten die door de The Guardian zijn geanalyseerd.

Tot de ‘Ultimate Beneficial Owners’ (UBO’s) die op de miljardairslijst van Forbes 2022 staan, behoort Babiš, de voormalige Tsjechische premier die in februari dit jaar werd vrijgesproken van fraude met landbouwsubsidies. Hij was premier van 2017 tot en met 2021, een termijn die synchroon liep met de periode waarin de EU de miljardairs van miljarden EU-belastinggeld voorzag.

Premier van EU-lidstaat Tsjechië, annex zakenman, annex multimiljardair, annex fraudeur?

Andrej Babiš verdiende zijn fortuin met zijn bedrijf Agrofert. Het exporteert landbouw-, voedsel-, chemie-, bouw-, logistieke, en bosbouwproducten naar de Europese Unie en China. Volgens de Belgische omroep VRT beschikt het daarvoor over meer dan 250 dochterondernemingen.

Dat hij zijn rol als zakenman combineerde met een politiek mandaat, leverde hem in het verleden al veel kritiek op. Zo zou zijn bedrijf ongeveer 120 miljoen euro aan EU-subsidies hebben ontvangen. Op 16 november 2019 kwamen zo’n 200.000 tot 250.000 Tsjechen daarvoor op straat. Ze beschuldigden de politicus van fraude en belangenvermenging. In 2023 werd Babiš echter vrijgesproken.

Andere miljardairs die van de EU-landbouwsubsidies profiteerden

Andere miljardairs die profiteren van EU-belastinggeld zijn onder meer Clemens Tönnies, de Duitse vleesmagnaat die de EU-subsidies incasseerde, nadat hij in 2022 toegaf dat hij het bij het verkeerde eind had over zijn ‘voormalige vriend’ Vladimir Poetin, aldus dit artikel in Boerenbusiness.

Ook Kjeld Kirk Kristiansen, de Deense speelgoedmaker en voormalig CEO van Lego, incasseerde EU-landbouwgelden, volgens The Guardian.

Het totale geldbedrag dat aan de miljardairs was gekoppeld: 3,3 miljard euro.

Kleine organische landbouwbedrijven de dupe

De EU-landbouwsubsidies omvatten volgens The Guardian maar liefst 30 procent van alle jaarlijkse EU-uitgaven. Een groot deel daarvan komt terecht bij agrarische multinationals die het geld doorgaans niet nodig hebben. De EU-subsidie wordt echter toegekend op basis van het aantal vierkante meters grond dat een bedrijf in eigendom heeft, niet op basis van de vraag of een bedrijf het nodig heeft of niet.

Kleine biologische boeren hebben een veel hogere kostprijs dan de grote bedrijven, maar het meeste geld gaat naar die grote bedrijven. Ondanks de door de EU met de mond beleden voorkeur voor ‘biologisch’.

“Het is waanzin”, stelt Benoît Biteau, een Franse biologische boer en Europarlementariër in het vorig Europees Parlement (tot medio 2024). “De overgrote meerderheid van de (biologische) boeren heeft moeite om rond te komen.”

De duurzaamheidsprincipes van de EU moeten duidelijk wijken voor de belangen van de agrarische grootbedrijven, gezien de wijze waarop de subsidies worden bepaald.

De EU is er voornamelijk voor het grootbedrijf

Het hier beschreven probleem in de agrarische sector toont opnieuw aan dat de EU er voornamelijk voor het grootbedrijf is. Wat je bij de Europese boeren ziet gebeuren – massale faillissementen onder de kleinere bedrijven – zie je ook bij het Europese mkb. Lees er nog maar eens eerdere artikelen op Indepen op na, zoals De macht van de onzichtbaren (deel VIII).

Europeanen moeten zich ernstig afvragen wat de gevolgen zijn van steeds meer multinationals in de EU, gekoppeld aan steeds minder kleinere bedrijven. Een paar van die gevolgen kan ik wel noemen:

• Meer monopolistische sectoren waardoor;
• Minder concurrentie, waardoor stijgende prijzen.
• Minder belastingopbrengsten uit het bedrijfsleven – multinationals hevelen hun winsten over naar het buitenland – waardoor hogere belastingen voor burgers.
• Minder gevarieerd aanbod.
• Niet halen van de doelstellingen voor gevarieerd (biologisch) voedsel.

De EU sponsort liever Big Food, dan het kleinere agrarische familiebedrijf. Net als ze liever Big Tech en Big Pharma van miljarden voorzien dan het mkb.  Het boek “The Europe of Elites” bewijst dat de bezetting van de EU-burelen voornamelijk geschiedt door Europeanen uit de elitaire klasse en ook de belangen daarvan het beste dient.

Het algemene gevolg van dat EU-beleid is monopolyvorming door het grootbedrijf, hogere prijzen en steeds meer lokale schaarste.

Daar hebben de Europese burgers en mkb geen enkele baat bij. We hebben beleid nodig dat het lokale kleinbedrijf steunt!

Frequente bezoekers van internetplatform X konden op 17 oktober 2024 een glimp opvangen van de ware Paul Rosenmöller. Op die dag postte Poppenkast een foto van een appende Rosenmöller in de VIP-lounge op Aruba, naast zijn koffer met een ‘Platinum for Life’-label.

Zo’n label krijg je als klant van de KLM niet zomaar. Daarvoor moet ‘moet je wel even je best doen’, aldus de website insideflyer.nl. Om in aanmerking te komen moet je jaren achter elkaar een flink aantal vliegmijlen afleggen – en daarmee een substantiële bijdrage leveren aan de uitstoot van het volgens Rosenmöller levensgevaarlijke koolstofdioxide.

Op zichzelf is het natuurlijk prima om lak te hebben aan klimaatdogma’s. Sterker nog, het getuigt van gezond verstand. Maar als Rosenmöller dat doet, is er geen sprake van gezond verstand maar van hypocrisie.

Groene pensioenroof

Diezelfde Rosenmöller is sinds 2021 bestuurder van het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds (ABP), het grootste pensioenfonds van Nederland. Bij zijn aantreden zei Rosenmöller in een persbericht dat hij wilde ‘bijdragen aan het duurzaam en verantwoord beleggen met behoud van goed rendement’. Al snel werd duidelijk wat de Platinum for Life-houder daaronder verstond. Het ABP stopte met investeringen in de winning en productie van fossiele brandstoffen, steunde acties van milieugroepen om ‘fossiele subsidies’ af te schaffen en pompte geld in windmolenparken op de Noordzee en het Zweedse vaste land.

Econoom Menno Tamminga, PVV-politicus Léon de Jong en Indepen hebben gewezen op de risico’s van die koerswijziging. Windenergie is allerminst een rendabele investering. Als klimaatideologie gaat bepalen waarin het ABP belegt, hoe groot is dan de kans dat het ABP straks nog fatsoenlijke pensioenen kan uitkeren? Het feit dat uit de potten van de pensioenfondsen recent akelig veel geld is verdwenen maakt die zorgen nog prangender.

Rosenmöller vindt het kennelijk prima als de mensen die nu braaf hun geld afgeven aan het ABP straks niet het pensioen krijgen waar ze recht op hebben. Als het klimaat daarmee gered kan worden, dan moeten de ouderen van straks dat offer maar brengen. Dan gaan ze maar niet op vakantie en steken ze in de winter de verwarming maar niet aan. Maar Rosenmöller zelf gaat natuurlijk geen offers brengen. Platinumpaul blijft gewoon vliegen.

Doden

Rosenmöller heeft zich altijd beter gevoeld dan andere mensen. Als telg uit een geslacht van miljonairs, volgens Quote goed voor 9 miljoen euro, begon hij zijn politieke loopbaan in de links-extremistische vakbond Groep Marxisten-Leninisten (GML). De GML sympathiseerde openlijk met de gewelddadige varianten van het communisme, die in de twintigste eeuw meer dodelijke slachtoffers maakten dan de fascistische regimes. Spijt daarover heeft Rosenmöller nooit betuigd.

Toen Andries Knevel Rosenmöller daarover in 2004 aan de tand voelde, reageerde Platinumpaul verbolgen. Neen, het speet hem niet. We waren maoïst en hebben dingen verdedigd die achteraf niet te verdedigen zijn, zei Rosenmöller. En daarmee was wat hem betrof de kous af.

Zo liefdevol en zacht als Rosenmöller voor zichzelf was, zo hard nam hij anderen de maat. Pim Fortuyn kon erover meepraten. Met zijn uitspraken droeg Rosenmöller bij aan de hetze tegen Fortuyn die zou uitmonden in een politieke moord.

Graaigedrag

Het meten met twee maten, een schappelijke voor zichzelf en een benepen maat voor de rest van de wereld, loopt als een rode draad door Rosenmöllers leven. Als GroenLinks-politicus sprak hij schande van de hoge inkomens in het bedrijfsleven. Hij was één van de indieners van het voorstel tot Wet openbaarheid topinkomens. Dat wetsvoorstel was een eerste stap naar de Wet normering van topinkomens, de ‘Balkenendenorm’, die perk en paal moest stellen aan bespottelijk hoge inkomens in de publieke sector.

Maar nadat Rosenmöller in 2002 uit de politiek stapte, werd hijzelf veelvuldig betrapt met zijn hand in een publieke koekjestrommel. Eén van die koekjestrommels was die van de publieke omroep IKON, waar Rosenmöller ondanks het ontbreken van enige journalistieke opleiding of ervaring aan de slag kon gaan als programmamaker.

Voor een salaris van 109.000 euro reisde Platinumpaul de wereld rond. Hij interviewde dan bijvoorbeeld zijn goede vriend Mark Rutte tijdens een korte gezamenlijke vakantie in New York. Zeker nadat Rosenmöller in 1999 zijn GroenLinks zo ver had gekregen om het verzet tegen de NAVO te laten varen, konden Rosenmöller en Rutte uitstekend door één deur.

Maar we hadden het over koektrommels. Een andere koektrommel was die van het ministerie van Binnenlandse Zaken, waar Rosenmöller een dag per week de Commissie Participatie van Vrouwen uit Etnische Minderheden voorzat. Daarvoor incasseerde Rosenmöller jaarlijks iets van zeventigduizend euro. En dan was er nog Rosenmöllers voorzitterschap van het mislukte Convenant Gezond Gewicht, waarin snoepfabrikanten en ambtenaren Nederlanders gezonder zouden laten eten. Dat leverde Rosenmöller ook iets van veertigduizend euro op.

Zo harkte de vlieggrage miljonairszoon met het links-extremistische verleden jaar na jaar een slordige twee ton binnen – telkens boven de Balkenendenorm en opgehoest door de brave belastingbetaler. En ondertussen bleef Rosenmöller zijn stempel drukken op Nederland.

Machtiger dan ooit

In 2018 keerde Rosenmöller terug in de politiek. Sinds 2023 is hij de aanvoerder van de samenwerkende fracties van GroenLinks en PvdA in de Eerste Kamer, waar Rosenmöller nu meer macht en invloed heeft dan ooit. Eerste Kamerlid Martin van Rooijen van 50Plus vond dat Rosenmöller die positie niet met goed fatsoen kon combineren met zijn bestuursfunctie binnen het ABP.

Als de samenleving de klimaatgekke koers van het pensioenfondsen nog zou willen bijsturen, dan zal de Eerste Kamer daar waarschijnlijk een belangrijke rol in spelen. Dat wordt moeilijk als daar Platinumpaul belangrijk zit te zijn. Maar toen Van Rooijen Rosenmöller vroeg om zijn functie bij de ABP op te zeggen, luidde het antwoord ontkennend.

Dat spreekt vanzelf, heeft u inmiddels begrepen. Gewone mensen moeten waken voor belangenverstrengeling. Gewone mensen moeten zich netjes gedragen en zich houden aan de regels. Maar niet Paul Rosenmöller. Platinumpaul staat boven ons allemaal.