Helpt BNR haar luisteraars economisch de vernieling in?

Wie maken deel uit van de elite in de VS die – vaak achter de schermen – bepaalt wat de president van de VS al dan niet uitvoert, hoe dat uitgevoerd wordt, wie daaraan meewerken en met welke effecten. Wat voor uitwerking heeft deze elite en diens plannen op de EU? Dit deel gaat onder andere over mensen als Bill Gates en Jef Bezos, de multimiljardairs die, vooral via ‘liefdadigheid’, grote invloed op de samenleving uitoefenen. Niet te verwarren met CEO’s van multinationals die we vorige keer hebben besproken.

Omvang van de groep miljardairs

De ongeveer 800 Amerikaanse miljardairs zijn gezamenlijk een recordbedrag van 6 biljoen dollar waard op 11 juli 2024, aldus Forbes Analytics en opgesteld voor Americans for Tax Fairness (ATF). De top 20 rijksten zijn hier te vinden. Het betreft het meeste geld dat tot op heden ooit door de ultrarijken van het land is verzameld, en negen keer meer dan de miljardairsklasse in het jaar 2000 groot was.

Zo’n vernegenvoudiging van de rijksten in de VS in 24 jaar verklaart ook meteen waarom deze groep – als separate elite klasse – grotendeels de huidige wereldagenda bepaalt, inclusief de afbraak van democratieën en verzorgingsstaten overal in het Westen. Daar kom ik nog uitgebreid op terug.

De top 5 voor 2024 ziet er als volgt uit:

1. Elon Musk (258 miljard dollar – Tesla)
2. Jef Bezos (216 miljard dollar – Amazon)
3. Mark Zuckerberg (187 miljard dollar – Facebook))
4. Larry Ellison (176 miljard dollar – Oracle)
5. Larry Page (157 miljard dollar – Google)

Tijdens de regeerperiode van Trump, is het vermogen van Amerikaanse miljardairs meer dan verdubbeld, met meer dan 3,1 biljoen dollar. Dit als gevolg van nieuwe belastingwetgeving van Trump in 2017. Deze is voornamelijk gunstig voor de superrijken, als Elon Musk, aldus Americans for Tax Fairness. De aanpassing van deze Trump-wet, blijkt de Amerikaanse schatkist maar liefst 2 biljoen dollar te kosten, en ten laste te komen van de armste Amerikanen.

Trump is de grootste oorzaak van de gegroeide kloof tussen arm en rijk in de VS, in tegenstelling tot zijn beloftes aan de ‘werkende klasse’ tijdens de verkiezingsstrijd van 2016.

Vanaf 2018 – het jaar dat de belastingreductie voor de rijken in werking trad – zie je de nationale schuld van de VS exploderen. Een schuld die door Amerikaanse burgers terugbetaald moet worden.

Lockdowns hadden een nucleair effect op de rijkdom van miljardairs

Al op 25 maart 2020 – 14 dagen na het uitroepen van de pandemie – verklaarde Bill Gates in een interview dat snelle en diepe lockdowns de enige uitweg voor de pandemie waren zolang er geen effectief vaccin zou bestaan.

In de coronajaren 2020-2021 verdubbelden de 10 rijkste mensen ter wereld hun vermogen van 700 miljard dollar, naar 1,5 biljoen dollar, aldus een rapport van Oxfam. Een belangrijk deel van die explosieve vermogensgroei was het gevolg van lockdowns waardoor grote delen van de wereldbevolking thuis kwamen te zitten en de mondiale economie zich online afspeelde. Meer Netflix kijken, online kopen bij Amazon en meer nieuwe laptops en smartphones kopen was het gevolg.

In diezelfde twee coronajaren, zag 99 procent van de wereldbevolking hun inkomen achteruitgaan en kwamen er 160 miljoen mensen onder de armoedegrens bij, aldus Oxfam. Corona was een ramp voor de wereld en een zegen voor de circa 1.000 allerrijksten van de planeet.

Wetgeving door de elite en voor de elite

Een aanzienlijke rol bij het aansturen van de Amerikaanse politiek door de elite van miljardairs vormt de American Legislative Exchange Council (ALEC), aldus professor Gautney. Deze club bestaat uit een combinatie van miljardairs, CEO’s van multinationals en landelijk actieve politici. De belangrijkste activiteit van ALEC is het ontwerpen van wetgeving die de belangen van de superrijken en Amerikaanse multinationals steunen.

Fiscale wetgeving bepaalt het grootste deel waarmee ALEC zich bezighoudt. Deze wordt vaak simultaan ontwikkeld met de inzet van een uitgebreid lobby netwerk dat desbetreffende (concept) wetten ondersteunt.

De gebroeders Koch

Speciale aandacht wordt in het boek The New Power Elite van professor Heather Gautney besteed aan miljardairs die al jaren actief de Amerikaanse politiek en wetgeving bewerken. Een goed voorbeeld daarvan zijn de gebroeders Koch van Koch Industries. Dit is het tweede grootste familiebedrijf in de VS met 115 miljard dollar omzet en 100.000 werknemers wereldwijd.

De gebroeders Koch worden door professor Heather Gautney Amerikaanse oligarchen genoemd omdat zij, naast hun vele miljarden privébezit en invloed op Amerikaanse presidentsverkiezingen (Trump) ook talloze ngo’s op hebben gezet die dagelijks ingrijpen op het leven van Amerikaanse burgers. Die ngo’s houden zich onder andere bezig met:

• Onderwijsprogramma’s (Charles Koch Institute)
• Financieren van salarissen op hbo’s en universiteiten (Charles Koch Foundation)
• Wetenschappelijk en medisch onderzoek (David H. Koch Charitable Foundation)
• Inclusiviteit en diversiteitsprogramma’s (Fred C. and Mary R. Koch Foundation)
• Milieuonderzoek gericht op ontkrachten van klimaatveranderingen (Charles G. Koch Charitable Foundation)

Via bovengenoemde stichtingen en activiteiten beïnvloeden en bepalen zij veel van de politieke agenda van de Republikeinen in de VS.

Michael Bloomberg en Bill Gates

Oud-burgemeester van New York, mediamagnaat, politicus en multimiljardair Michael Bloomberg (Democraten) financiert en herstructureert het basisonderwijs in de VS met zijn Bloomberg Philantropies.

Bloomberg werkt vaak samen met Bill Gates zijn stichting. Hun doel hierbij is om de Amerikaanse jeugd in hun eerste – vormende – jaren al te overtuigen van de normen en waarden van democratische politici als Joe Biden, Kamala Harris, de Obama’s en de Clintons.

Steeds meer monopolies leiden tot autoritaire politieke structuren

Het boek wijst op een aantal trends die de hedendaagse westerse politiek steeds meer autoritair en antidemocratisch maken. Het zijn trends die de elite van de miljardairs veel meer macht over de huidige politiek en politici geven:

• Een kleinere concentratie van 800 miljardairs heeft de vroeger grotere en versplinterde groep van miljonairs vervangen als politiek machtscentrum.
• De meeste economische en politieke macht in de VS raakte (vooral post-corona) geconcentreerd bij een handjevol technologiebedrijven (Meta, Amazon, Apple, Alphabet en Microsoft).
• Door een enorme overnamegolf in de bankensector, is het aantal banken in de VS teruggebracht tot 30 procent van het aantal in de jaren ’90 van de vorige eeuw. De huidige concentratie van ‘too big to fail’-banken heeft de financieel-politieke macht in de VS weten te consolideren.

Het volgende deel – IV – gaat over een kleinere groep: de militaire elite. Deze is verantwoordelijk voor de meeste oorlogen die de VS heeft gevoerd en voor de productie van wapentuig.

Volgens het Duitse ‘ifo Institut’ draait de Duitse economie al meer dan twee jaar ondermaats en zal dat nog jarenlang doorgaan met het huidige EU-beleid inzake CO2-reductie en sancties tegen Rusland. De grootste autofabrikant Volkswagen gaat mogelijk 15.000 werknemers ontslaan. Hoe erg is het in Duitsland en wat voor gevolgen heeft dat voor Nederland?

Duitsland in recessie door CO2-politiek van de EU

Duitsland was decennialang de ‘motor van de EU’ met de relatief grootste groei van het bnp en de sterkste munt, toen het nog de Duitse mark voerde in plaats van de euro. Die Europese superstatus kwam niet alleen door de hoge productiviteit van zijn bevolking, maar ook doordat een groot deel van de economie op industriële productie was gebaseerd. Duitsland was niet – zoals de rest van de EU – in de fabel van de diensteneconomie getrapt.

Vele onderzoeken van de laatste jaren, waaronder aan de Harvard Universiteit tonen aan dat de economieën van landen met een substantiële industriële sector het snelst groeien op terreinen als innovatie, productiviteit en het toevoegen van waarde aan grondstoffen. Naast Duitsland is China daar het beste voorbeeld van.

Duitsland had dus een economie waarin de balans tussen industriële productie, innovatie, productontwikkeling en diensten behoorlijk optimaal genoemd kan worden. Dat ging uitstekend zolang het land over voordelige energie uit Rusland kon beschikken en zolang de discussie over en kosten van CO2-productie niet te hoog opliepen.

De gedwongen ombouw naar een klimaatneutrale industrie staat bovenaan de lijst van structurele oorzaken dat Duitsland in economisch verval is geraakt, aldus de nationale staatszender Deutschlandfunk.

Hoe erg is het in Duitsland?

Volgens dit artikel in het vakblad Beleggersbelangen zit de Duitse economie voor het tweede jaar in een recessie en is de kans groot dat daardoor de hele EU meegesleurd wordt in haar val.

Aanvankelijk hadden de beursanalisten nog op een opleving gerekend door herstellende consumentenbestedingen, maar die hoop is onlangs vervlogen. De Duitse consument zit krapper bij kas dan vóór de coronapandemie en de werkloosheid loopt in Duitsland snel op. Het Amerikaanse zakenblad Fortune schreef op 17 september 2024 dat de Volkswagen ongeveer 15.000 arbeidsplaatsen gaat schrappen en fabrieken in Duitsland zal sluiten.

Het Duitse Handelsblatt meldt dat het aantal faillissementen in Duitsland in de eerste helft van 2024 met 41 procent gestegen is ten opzichte van 2023. In de eerste zes maanden van 2024 hebben 162 bedrijven met een omzet van meer dan 10 miljoen euro faillissement aangevraagd.

Het Duitse ‘ifo Institut‘ voor economisch onderzoek bracht begin september 2024 zijn herfstprognose voor Duitsland tot eind 2024 uit, en schrijft: “De economische productie kromp in het tweede kwartaal van 2024 met 0,1 procent, na een stijging met 0,2 procent aan het begin van het jaar.”

Ifo Institut verwacht een groei van het bruto binnenlands product van 0,0 procent voor 2024, 0,9 procent voor 2025, en 1,5 procent voor 2026, zoals hieronder te zien is:

Als dé grote nummer één oorzaak voor de economische malaise in Duitsland voert ook ifo Institut de dwang van de EU tot CO2-reductie aan. Die dwang is onder te veel tijdsdruk (2030) te hoog voor Duitsland om zich tijdig aan te kunnen passen. Het land heeft meer tijd nodig om aan de EU-eisen te kunnen voldoen.

De EU sloopt derhalve de Duitse economie en welvaart; het tegenovergestelde van de oorspronkelijke doelstellingen. Aan het einde van 2024 verwacht Duitsland circa 2,8 miljoen werklozen te hebben, wat neerkomt op 6 procent van de beroepsbevolking.

Wat doet de Duitse recessie met ons land?

Op de website van de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland lezen we:

• Duitsland is voor Nederland de belangrijkste exportbestemming voor goederen en diensten.
• Nederland is voor Duitsland na China, de belangrijkste leverancier van goederen.

Duitsland is dus de eerste en de grootste handelspartner van ons land. In onderstaande grafiek zie je hoe groot. Op het hoogtepunt van de afgelopen 10 jaar – 2022 – exporteerde ons land voor maar liefst 187 miljard euro naar Duitsland (bovenste gele lijn). Vanaf 2023 is een duidelijke daling te zien.

In 2022 had de totale Nederlandse economie een omvang van 949 miljard euro. Duitsland maakte daar dus maar liefst 20 procent van uit! Als de Duitse economie krimpt vanwege EU- beleid, dan gaat Nederland mee het dal in.

Nederlandse en Duitse economie trekken al decennia samen op

In de tijd dat er nog geen euro bestond, was de Nederlandse gulden gekoppeld aan de Duitse mark omdat de economieën van beide landen gelijk op trokken. Dat is nog steeds zo als je recente cijfers van het CBS erbij haalt, maar dan helaas in de negatieve zin.

In onderstaande grafiek zie je de beschamende ontwikkeling van drie van de vroeger grootste economieën van Europa. De top drie van slechtst presterende EU-landen 2023:

• Duitsland met -/- 0,3 procent
• Nederland en het VK, ieder met een magere + 0,1 procent

Wanneer gaan politici van Nederland en Duitsland inzien dat de EU een weg naar de hel plaveit voor de voormalig meest economisch succesvolle twee EU-lidstaten? Dit kan zo niet doorgaan!

De Europese economie blijft ver achter in vergelijking met de Amerikaanse en de Chinese. De groei van het besteedbare inkomen is in de Verenigde Staten al sinds begin deze eeuw bijna twee keer zo hoog als in Europa, schrijft ’Supermario’ Draghi in zijn op 9 september 2024 verschenen rapport. Daar ben ik het mee eens. Waar ik het niet mee eens ben, is de door Mario Draghi aangedragen oplossing: honderden miljarden euro’s extra schuld per jaar maken vanuit de EU om daarmee nieuwe investeringen aan te jagen. Dat plan zal een extreme overheveling van geld en welvaart van rijke naar armere EU-lidstaten mogelijk maken, waarmee de Nederlandse economie kapot kan worden gemaakt.

De onthutsende analyse van de EU-economie door ‘Supermario’

In een nieuwsbericht van de NOS lezen we onder andere het volgende:

“Volgens Draghi gaat het slecht met alle drie de factoren die de economische groei van Europa mogelijk hebben gemaakt: de bloei van de internationale handel, goedkope energie uit Rusland en de eerder vanzelfsprekende Amerikaanse verdediging van Europa. Al deze factoren zijn opeens allemaal onzeker of zijn zelfs helemaal verdwenen.”

Draconische ‘Supermario’ vergeet gemakshalve te vertellen wat de oorzaken zijn dat al die drie groeifactoren naar de knoppen zijn gegaan binnen de EU:

• Internationale handel wordt ernstig beperkt door zowel sancties tegen Rusland als beperkingen die de EU zichzelf door de VS op heeft laten leggen in de strijd van de VS tegen China. Denk hierbij aan het Amerikaanse verbod aan ASML om nog aan China te leveren. Maar er zijn legio andere voorbeelden.
• Het verliezen van ‘goedkope’ energie uit Rusland is een eigen keuze van de EU geweest. Die keuze werd al vanaf 2018 ingegeven door de jarenlange druk vanuit de VS, Trump en later Biden, om hun LNG af te gaan nemen in plaats van Russisch gas. De oorlog in Oekraïne heeft dit proces versneld.
• Van het verliezen van de ‘eerder vanzelfsprekende Amerikaanse verdediging van Europa’ is momenteel niets te merken, gezien het gigantisch opschalen van de NAVO-activiteiten in Europa onder aanvoering van de VS. Ook Trump zal dit niet snel laten lopen, gezien de inmiddels versterkte financiële banden tussen de EU en de NAVO.

 De ware redenen over het achterblijven van de EU worden door Draghi weggemoffeld

Ik schreef er al vele malen over; de EU loopt inderdaad steeds verder achter bij de VS en China. De reden daarvan ligt toch echt in de idiote expansiedrift van de EU: door de extreme uitbreidingen vanaf 2004 met armoedige lidstaten die een fractie van de arbeidsproductiviteit kennen van de oorspronkelijke leden, viel die ‘nieuwe’ EU volledig door de mand.

Onderstaande grafiek spreekt boekdelen.

In 1980 had de toenmalige EU met slechts 9 lidstaten 25 procent van de mondiale koopkrachtpariteit, het hoogste percentage in de wereld. De VS was tweede met 21 procent en China een belabberde derde met slechts 2 procent.

In 2023 is de EU – met inmiddels 27 lidstaten! – weggezakt tot de laagste plaats met slechts 14 procent van de mondiale koopkracht per inwoner. De VS doet het ietsje beter met 16 procent en China staat op de eerste plaats met 18 procent!

Uitbreiding van de EU heeft de koopkracht van Europese burgers in de oorspronkelijke negen lidstaten volledig gesloopt. De nieuwe lidstaten werden er beter van, net als de aandeelhouders van de grote EU-multinationals.

Uit onderzoek van de Rabobank blijkt dat de koopkracht van Nederlanders al bijna 40 jaar stilstaat! Met dank aan de uitbreiding van de EU.

Honderden miljarden euro’s per jaar lenen, en als het misgaat draait de burger ervoor op

Oud ECB-‘topman’ Draghi wil dat de EU de jaarlijkse contributie per lidstaat dramatisch gaat verhogen en honderden miljarden euro’s per jaar gaat lenen bij private partijen zoals banken en ’s werelds grootste investeringsfondsen zoals BlackRock.

Het geleende geld kan dan door de Europese Commissie worden toegekend in de vorm van subsidies en (goedkope) leningen aan kansrijke EU-multinationals die zich voornamelijk richten op groene technologie en de per 5 maart 2024 aangekondigde nieuwe EU-oorlogsindustrie.

De leningen zouden afgesloten moeten worden in de vorm van zogenaamde Eurobonds. Dit zijn EU- obligaties die voor de gezamenlijke rekening en risico van de twintig lidstaten van de eurozone worden gebracht. De EU-landen die de euro nog niet hebben ingevoerd, blijven dan buiten schot.