Duitse economie gesloopt door EU, Nederland volgt

Wie maken deel uit van de elite in de VS die – vaak achter de schermen – bepaalt wat de president van de VS al dan niet uitvoert, hoe dat uitgevoerd wordt, wie daaraan meewerken en met welke effecten. Wat voor uitwerking heeft deze elite en diens plannen op de EU? Dit deel gaat onder andere over mensen als Bill Gates en Jef Bezos, de multimiljardairs die, vooral via ‘liefdadigheid’, grote invloed op de samenleving uitoefenen. Niet te verwarren met CEO’s van multinationals die we vorige keer hebben besproken.

Omvang van de groep miljardairs

De ongeveer 800 Amerikaanse miljardairs zijn gezamenlijk een recordbedrag van 6 biljoen dollar waard op 11 juli 2024, aldus Forbes Analytics en opgesteld voor Americans for Tax Fairness (ATF). De top 20 rijksten zijn hier te vinden. Het betreft het meeste geld dat tot op heden ooit door de ultrarijken van het land is verzameld, en negen keer meer dan de miljardairsklasse in het jaar 2000 groot was.

Zo’n vernegenvoudiging van de rijksten in de VS in 24 jaar verklaart ook meteen waarom deze groep – als separate elite klasse – grotendeels de huidige wereldagenda bepaalt, inclusief de afbraak van democratieën en verzorgingsstaten overal in het Westen. Daar kom ik nog uitgebreid op terug.

De top 5 voor 2024 ziet er als volgt uit:

1. Elon Musk (258 miljard dollar – Tesla)
2. Jef Bezos (216 miljard dollar – Amazon)
3. Mark Zuckerberg (187 miljard dollar – Facebook))
4. Larry Ellison (176 miljard dollar – Oracle)
5. Larry Page (157 miljard dollar – Google)

Tijdens de regeerperiode van Trump, is het vermogen van Amerikaanse miljardairs meer dan verdubbeld, met meer dan 3,1 biljoen dollar. Dit als gevolg van nieuwe belastingwetgeving van Trump in 2017. Deze is voornamelijk gunstig voor de superrijken, als Elon Musk, aldus Americans for Tax Fairness. De aanpassing van deze Trump-wet, blijkt de Amerikaanse schatkist maar liefst 2 biljoen dollar te kosten, en ten laste te komen van de armste Amerikanen.

Trump is de grootste oorzaak van de gegroeide kloof tussen arm en rijk in de VS, in tegenstelling tot zijn beloftes aan de ‘werkende klasse’ tijdens de verkiezingsstrijd van 2016.

Vanaf 2018 – het jaar dat de belastingreductie voor de rijken in werking trad – zie je de nationale schuld van de VS exploderen. Een schuld die door Amerikaanse burgers terugbetaald moet worden.

Lockdowns hadden een nucleair effect op de rijkdom van miljardairs

Al op 25 maart 2020 – 14 dagen na het uitroepen van de pandemie – verklaarde Bill Gates in een interview dat snelle en diepe lockdowns de enige uitweg voor de pandemie waren zolang er geen effectief vaccin zou bestaan.

In de coronajaren 2020-2021 verdubbelden de 10 rijkste mensen ter wereld hun vermogen van 700 miljard dollar, naar 1,5 biljoen dollar, aldus een rapport van Oxfam. Een belangrijk deel van die explosieve vermogensgroei was het gevolg van lockdowns waardoor grote delen van de wereldbevolking thuis kwamen te zitten en de mondiale economie zich online afspeelde. Meer Netflix kijken, online kopen bij Amazon en meer nieuwe laptops en smartphones kopen was het gevolg.

In diezelfde twee coronajaren, zag 99 procent van de wereldbevolking hun inkomen achteruitgaan en kwamen er 160 miljoen mensen onder de armoedegrens bij, aldus Oxfam. Corona was een ramp voor de wereld en een zegen voor de circa 1.000 allerrijksten van de planeet.

Wetgeving door de elite en voor de elite

Een aanzienlijke rol bij het aansturen van de Amerikaanse politiek door de elite van miljardairs vormt de American Legislative Exchange Council (ALEC), aldus professor Gautney. Deze club bestaat uit een combinatie van miljardairs, CEO’s van multinationals en landelijk actieve politici. De belangrijkste activiteit van ALEC is het ontwerpen van wetgeving die de belangen van de superrijken en Amerikaanse multinationals steunen.

Fiscale wetgeving bepaalt het grootste deel waarmee ALEC zich bezighoudt. Deze wordt vaak simultaan ontwikkeld met de inzet van een uitgebreid lobby netwerk dat desbetreffende (concept) wetten ondersteunt.

De gebroeders Koch

Speciale aandacht wordt in het boek The New Power Elite van professor Heather Gautney besteed aan miljardairs die al jaren actief de Amerikaanse politiek en wetgeving bewerken. Een goed voorbeeld daarvan zijn de gebroeders Koch van Koch Industries. Dit is het tweede grootste familiebedrijf in de VS met 115 miljard dollar omzet en 100.000 werknemers wereldwijd.

De gebroeders Koch worden door professor Heather Gautney Amerikaanse oligarchen genoemd omdat zij, naast hun vele miljarden privébezit en invloed op Amerikaanse presidentsverkiezingen (Trump) ook talloze ngo’s op hebben gezet die dagelijks ingrijpen op het leven van Amerikaanse burgers. Die ngo’s houden zich onder andere bezig met:

• Onderwijsprogramma’s (Charles Koch Institute)
• Financieren van salarissen op hbo’s en universiteiten (Charles Koch Foundation)
• Wetenschappelijk en medisch onderzoek (David H. Koch Charitable Foundation)
• Inclusiviteit en diversiteitsprogramma’s (Fred C. and Mary R. Koch Foundation)
• Milieuonderzoek gericht op ontkrachten van klimaatveranderingen (Charles G. Koch Charitable Foundation)

Via bovengenoemde stichtingen en activiteiten beïnvloeden en bepalen zij veel van de politieke agenda van de Republikeinen in de VS.

Michael Bloomberg en Bill Gates

Oud-burgemeester van New York, mediamagnaat, politicus en multimiljardair Michael Bloomberg (Democraten) financiert en herstructureert het basisonderwijs in de VS met zijn Bloomberg Philantropies.

Bloomberg werkt vaak samen met Bill Gates zijn stichting. Hun doel hierbij is om de Amerikaanse jeugd in hun eerste – vormende – jaren al te overtuigen van de normen en waarden van democratische politici als Joe Biden, Kamala Harris, de Obama’s en de Clintons.

Steeds meer monopolies leiden tot autoritaire politieke structuren

Het boek wijst op een aantal trends die de hedendaagse westerse politiek steeds meer autoritair en antidemocratisch maken. Het zijn trends die de elite van de miljardairs veel meer macht over de huidige politiek en politici geven:

• Een kleinere concentratie van 800 miljardairs heeft de vroeger grotere en versplinterde groep van miljonairs vervangen als politiek machtscentrum.
• De meeste economische en politieke macht in de VS raakte (vooral post-corona) geconcentreerd bij een handjevol technologiebedrijven (Meta, Amazon, Apple, Alphabet en Microsoft).
• Door een enorme overnamegolf in de bankensector, is het aantal banken in de VS teruggebracht tot 30 procent van het aantal in de jaren ’90 van de vorige eeuw. De huidige concentratie van ‘too big to fail’-banken heeft de financieel-politieke macht in de VS weten te consolideren.

Het volgende deel – IV – gaat over een kleinere groep: de militaire elite. Deze is verantwoordelijk voor de meeste oorlogen die de VS heeft gevoerd en voor de productie van wapentuig.

De Europese economie blijft ver achter in vergelijking met de Amerikaanse en de Chinese. De groei van het besteedbare inkomen is in de Verenigde Staten al sinds begin deze eeuw bijna twee keer zo hoog als in Europa, schrijft ’Supermario’ Draghi in zijn op 9 september 2024 verschenen rapport. Daar ben ik het mee eens. Waar ik het niet mee eens ben, is de door Mario Draghi aangedragen oplossing: honderden miljarden euro’s extra schuld per jaar maken vanuit de EU om daarmee nieuwe investeringen aan te jagen. Dat plan zal een extreme overheveling van geld en welvaart van rijke naar armere EU-lidstaten mogelijk maken, waarmee de Nederlandse economie kapot kan worden gemaakt.

De onthutsende analyse van de EU-economie door ‘Supermario’

In een nieuwsbericht van de NOS lezen we onder andere het volgende:

“Volgens Draghi gaat het slecht met alle drie de factoren die de economische groei van Europa mogelijk hebben gemaakt: de bloei van de internationale handel, goedkope energie uit Rusland en de eerder vanzelfsprekende Amerikaanse verdediging van Europa. Al deze factoren zijn opeens allemaal onzeker of zijn zelfs helemaal verdwenen.”

Draconische ‘Supermario’ vergeet gemakshalve te vertellen wat de oorzaken zijn dat al die drie groeifactoren naar de knoppen zijn gegaan binnen de EU:

• Internationale handel wordt ernstig beperkt door zowel sancties tegen Rusland als beperkingen die de EU zichzelf door de VS op heeft laten leggen in de strijd van de VS tegen China. Denk hierbij aan het Amerikaanse verbod aan ASML om nog aan China te leveren. Maar er zijn legio andere voorbeelden.
• Het verliezen van ‘goedkope’ energie uit Rusland is een eigen keuze van de EU geweest. Die keuze werd al vanaf 2018 ingegeven door de jarenlange druk vanuit de VS, Trump en later Biden, om hun LNG af te gaan nemen in plaats van Russisch gas. De oorlog in Oekraïne heeft dit proces versneld.
• Van het verliezen van de ‘eerder vanzelfsprekende Amerikaanse verdediging van Europa’ is momenteel niets te merken, gezien het gigantisch opschalen van de NAVO-activiteiten in Europa onder aanvoering van de VS. Ook Trump zal dit niet snel laten lopen, gezien de inmiddels versterkte financiële banden tussen de EU en de NAVO.

 De ware redenen over het achterblijven van de EU worden door Draghi weggemoffeld

Ik schreef er al vele malen over; de EU loopt inderdaad steeds verder achter bij de VS en China. De reden daarvan ligt toch echt in de idiote expansiedrift van de EU: door de extreme uitbreidingen vanaf 2004 met armoedige lidstaten die een fractie van de arbeidsproductiviteit kennen van de oorspronkelijke leden, viel die ‘nieuwe’ EU volledig door de mand.

Onderstaande grafiek spreekt boekdelen.

In 1980 had de toenmalige EU met slechts 9 lidstaten 25 procent van de mondiale koopkrachtpariteit, het hoogste percentage in de wereld. De VS was tweede met 21 procent en China een belabberde derde met slechts 2 procent.

In 2023 is de EU – met inmiddels 27 lidstaten! – weggezakt tot de laagste plaats met slechts 14 procent van de mondiale koopkracht per inwoner. De VS doet het ietsje beter met 16 procent en China staat op de eerste plaats met 18 procent!

Uitbreiding van de EU heeft de koopkracht van Europese burgers in de oorspronkelijke negen lidstaten volledig gesloopt. De nieuwe lidstaten werden er beter van, net als de aandeelhouders van de grote EU-multinationals.

Uit onderzoek van de Rabobank blijkt dat de koopkracht van Nederlanders al bijna 40 jaar stilstaat! Met dank aan de uitbreiding van de EU.

Honderden miljarden euro’s per jaar lenen, en als het misgaat draait de burger ervoor op

Oud ECB-‘topman’ Draghi wil dat de EU de jaarlijkse contributie per lidstaat dramatisch gaat verhogen en honderden miljarden euro’s per jaar gaat lenen bij private partijen zoals banken en ’s werelds grootste investeringsfondsen zoals BlackRock.

Het geleende geld kan dan door de Europese Commissie worden toegekend in de vorm van subsidies en (goedkope) leningen aan kansrijke EU-multinationals die zich voornamelijk richten op groene technologie en de per 5 maart 2024 aangekondigde nieuwe EU-oorlogsindustrie.

De leningen zouden afgesloten moeten worden in de vorm van zogenaamde Eurobonds. Dit zijn EU- obligaties die voor de gezamenlijke rekening en risico van de twintig lidstaten van de eurozone worden gebracht. De EU-landen die de euro nog niet hebben ingevoerd, blijven dan buiten schot.

Binnen het neoliberale gedachtengoed – niet te verwarren met het kapitalisme – worden er sinds de jaren ‘80 van de vorige eeuw een aantal leugens verspreid om de gemiddelde burger in de waan te laten dat alle wetgeving en maatregelen betreffende de economie positief zijn. Het palet aan leugens is de laatste tien jaar fors uitgebreid teneinde te verbloemen, dat de kloof tussen arm en superrijk steeds groter wordt gemaakt. Een overzicht van de meest populaire leugens en manipulatie.

Privatisering leidt tot lagere kosten voor consumenten

Ronald Reagan en Margaret Thatcher verkondigden in de jaren ’80 het verhaal dat het privatiseren van overheidsdiensten – de verkoop van energieleveranciers, ziekenfondsen, spoorverbindingen en postbezorgers en dergelijke – tot lagere kosten voor de consument zouden leiden. Private ondernemingen zijn immers efficiënter in de bedrijfsvoering dan een ambtenarenapparaat, zo was hun gedachte.

We weten inmiddels hoe dit is afgelopen. De tarieven van ziektekostenverzekeraars, postbezorgers, telefoondiensten en openbaar vervoer vlogen door het dak sinds die privatiseringen. Tegelijkertijd nam het serviceniveau dramatisch af. Aandeelhouders willen zoveel mogelijk winst zien en dat krijg je het gemakkelijkst met hogere prijzen en minder investeringen in nieuw apparatuur. De consument was de sjaak.

Lagere rentes zijn in ieders belang – behalve de spaarder

Het lijkt simpel: lagere rentes – tot 0 of negatief – verlagen de kosten voor een lening en dat is in ieders belang, behalve van de spaarder. Helaas is dat te simpel. Lagere rentes deden de huizenprijzen exploderen waardoor huizen moeilijker betaalbaar werden dan in de tijd dat de hypotheekrente nog gewoon op 5 procent stond. Degenen die profiteerden van die lage rente waren de investeerders in onroerend goed en ‘de BlackRocks’ van deze wereld.

Naast het opdrijven van huisprijzen, ging ook de inflatie fors omhoog, werden investeringsgoederen aanmerkelijk duurder en staken ondernemers zich vaak in veel te hoge schulden die – met een normale rente – niet terug kunnen worden betaald, met faillissementen als gevolg.

Lagere rentes hebben ook tot een explosie geleid van de staatsschulden van een groot aantal EU-landen, waarvoor de belastingbetalers in sterkere lidstaten opdraai(d)en. Onderstaande grafiek spreekt voor zich.

Hoe groter de EU, hoe meer economische welvaart voor alle lidstaten

In 2004 kende de EU haar grootste uitbreiding ooit en groeide het blok met maar liefst tien lidstaten. Momenteel wil de EU weer uitbreiden. De toetredingsonderhandelingen met Oekraïne en Moldavië gingen formeel van start op 25 juni 2024. In maart 2024 kwamen de EU-leiders ook overeen om toetredingsonderhandelingen te starten met Bosnië en Herzegovina.

Onderstaande grafiek toont hoe het met de economische groei van de EU is verlopen sinds 1980 (begint als bovenste lijn): de EU ging van het rijkste naar het armste blok in de wereld.

Behalve de duidelijke afname in Europese welvaart in de afgelopen tien jaar heeft een grotere EU ook nog een ander groot nadeel voor Nederland: steeds meer overdracht van Nederlands vermogen naar het buitenland. De EU is een zogeheten ‘transferunie’: de rijke landen betalen voor de arme(re) landen.

De euro is in het belang van alle Europeanen

Je hebt een oud-minister van Financiën als Hans Hoogervorst nodig om de waarheid over de euro te kunnen ontdekken, deze is onhoudbaar. Volgens hem is de euro door de ongelijke situatie tussen noord en zuid “onhoudbaar” geworden en moet Nederland hier niet verder in meegaan. Dat zul je uiteraard geen net aangetreden minister van Financiën horen zeggen.

Het wetenschappelijk bewijs voor die onhoudbaarheid is er ook in de vorm van een studie van Centres for European Policy Network (cep).

Cep heeft twintig jaar na de invoering van de euro geanalyseerd welke landen hebben geprofiteerd van de euro en welke schade hebben geleden. Dit omvatte een analyse van hoe hoog het bbp per hoofd van de bevolking van een specifiek eurozoneland zou zijn geweest als de euro niet was ingevoerd. Dit onderzoek liegt er niet om. De resultaten staan in onderstaande tabel. Nederland en Duitsland zijn de enige twee landen die geprofiteerd hebben tot en met 2017. Italië is, ondanks de honderden miljarden euro’s steun van de afgelopen jaren, een zware netto verliezer als het om de euro gaat. Zowel voor het land zelf, als voor de sterkere lidstaten is uit de euro treden van Italië het beste voor iedereen, behalve voor Italiaanse multinationals.

Het mkb is de motor van de economie

Nog zo’n achterhaald kletsverhaal. Terwijl deze uitspraak nog wel geldt voor de meeste EU-lidstaten, is dat niet meer het geval voor ons land en dat heeft grote gevolgen gehad.

In 2021 publiceerde organisatieadviesbureau McKinsey een studie waarin van alle OESO-landen de verhouding tussen bruto nationaal product (bnp) uit multinationals, versus uit het mkb is weergegeven. Daaruit blijkt dat ons land op een twijfelachtige eerste plaats staat waar het gaat om bnp afkomstig van hier actieve multinationals.

Maar liefst 61 procent van ons bnp komt van multinationals en slechts 39 procent van het mkb. Met dank aan de regeringen Rutte. Zie grafiek hieronder.

Het grote probleem van die dominantie van multinationals binnen ons land is tweeledig:

• Multinationals betalen geen, of aanmerkelijk minder, vennootschapsbelasting dan het mkb. Dus hoe minder mkb, hoe meer belastingen door Nederlanders zelf betaald moet worden.
• Hoe meer multinationals, hoe minder democratie in een land.

Beide bovengenoemde feiten voelen we in toenemende mate in ons land. Nog los van de beperkingen die de EU ons in dit opzicht oplegt.

Het liegen, bedriegen en manipuleren van de economische realiteit is een topsport geworden voor de meeste mediahuizen. Het doel daarvan is uiteraard om de gemoederen rustig te houden en het risico op maatschappelijke onrust zoveel mogelijk te beperken.

De democratie en het vertrouwen in de politiek zijn echter niet gediend met halve of hele waarheden als het om financiën, welzijn en welvaart gaat.

Samen met ons impact maken? Dat kan! Of het nu gaat om een kleine eenmalige donatie of een maandelijkse donatie, wij zijn jullie dankbaar voor elke donatie! Doneren kan hier.