Binnenland

Makers van kunst en cultuur: zonder vergroening geen subsidies

Avatar foto

op

Makers van kunst en cultuur: zonder vergroening geen subsidies
Deel dit nieuws
Foto: ANP

Makers van kunst en cultuur moeten vergroenen, vindt de Raad voor Cultuur, de adviesraad van de regering die kunstsubsidies verdeelt. Duurzaamheid moet een bepalende factor worden bij die keuzes: een toneelgroep of museum dat geen oog heeft voor opwarming van de aarde, krijgt geen geld.

Dat zou de Raad voor Cultuur (RvC) graag zo zien bij de volgende ronde van de vijfjaarlijkse verdeling van de landelijke cultuursubsidies. Volgend jaar wordt het geld voor de periode 2025-2030 verdeeld, dus is nu het moment om die regels aan te passen. Dat moet de Tweede Kamer doen.

Ad

Die besluit ook over het geld, maar om de onafhankelijkheid van kunstenaars van enige politieke inmenging te beschermen, verdelen parlementariërs het geld niet zelf, maar laten ze die keuzes over aan adviesraden van cultuurbobo’s, mensen uit de industrie met goed zicht op de artistieke kwaliteit en de bedrijfsvoering van de cultuurmakers. Die worden aangesteld door de Raad voor Cultuur, maar ook de vier grote steden hebben hun eigen ‘vijfjarenplan’, al noemt niet alleen links het in de gemeenteraden daar liever het ‘kunstenplan’.

Omdat oordelen over kunst nu eenmaal voor een flink deel subjectief is, is het kunstenplan steeds uitgebreid schriftelijk onderbouwd. Weinig bedrijfstakken zijn zo transparant als de via de BIS, ‘Culturele basisinfrastructuur’ zoals het vijfjarenplan officieel heet, gesubsidieerde culturele instellingen (uitgezonderd de publieke omroepen).

In de BIS kan de politiek nog een beetje bijsturen, door eisen te stellen aan de bedrijfsvoering, of samenwerking tussen verschillende culturele instellingen. De afgelopen edities toonden ook steeds nadrukkelijker beleidswensen die duidelijk politiek gekleurd zijn, over diversiteit en inclusie bijvoorbeeld. Dat is al langer een speerpunt in het cultuurbeleid. Door dit soort doelstellingen ontsporen de gekste dingen: bekend voorbeeld is hoe bij de NOS een tijdlang een ‘Divibokaal’ is uitgereikt aan een verslaggever (m/v/x -red.) die in een maand extra veel mensen met een migratieachtergrond voor de microfoon haalde.

Cultuurmakers moeten in de subsidieaanvraag vooraf hun plannen schetsen: hoe gaan ze de wensen van de politiek omvormen in hun producties? Achter de schermen moet dat, en het mag zeker ook op de bühne, vindt de Raad voor Cultuur, zonder dat het een politiek ‘moetje’ is. Na enkele jaren moeten de kunstinstellingen op rapportgesprek komen, en daarna nog een keer op gesprek over de plannen voor de komende vijf jaar. Ook daarvan wordt de beoordeling gepubliceerd en kan in de raads- of Kamerdebatten worden besproken. De beoordelingen bepalen zo het politieke sentiment op het moment dat het geld voor de komende vijf jaar wordt verdeeld.

Dat levert in de praktijk elke keer weer kolderieke scenario’s op. Het Residentie Orkest is een wereldberoemd muziekgezelschap, dus met de poen zat het in 2019 wel goed. Maar toch, de adviesraad was kritisch over hoe de politieke speerpunten van de vorige subsidie waren geland bij het orkest, dat talent naar Den Haag trekt uit de hele wereld. “Toch ziet de Commissie nog een aantal verbetermogelijkheden en denkt zij dat bijvoorbeeld meer diversiteit binnen de staf tot meer bewustzijn van diversiteit en inclusie binnen de gehele organisatie zal leiden. De internationale herkomst van werknemers aanvoeren als bewijs voor diversiteit getuigt van weinig begrip voor wat inclusie betekent.”

In het vijfjarenplan van 2020 kon het orkest hier alleen niet op worden afgerekend, iets wat de RvC dus wel in 2030 wil kunnen doen. En bij dat jaartal hoort een ambitieuze agenda, want naast diversiteit en inclusie is als belangrijkste speerpunt nu het klimaat toegevoegd: de sector moet verduurzamen.

Gisteren verscheen hierover een eerste grote advies, een rapport dat een soort routekaart moet worden naar die gewenste vergroening. Daarin staan zeven stappen die volgens de RvC nodig zijn om de transitie naar schone én groene kunsten een flinke zet te geven.

Het is niet een echte routekaart, want dat zou verwarrend werken: stap 4 betreft namelijk al een ‘Routekaart cultureel vastgoed’. Dat is meer een taakje voor een consultancyfirma dan voor een directeur van een toneelgroep of theater, laat staan voor een acteur. En dat is de rode draad bij elke stip op de routekaart. Van de zeven stappen is er maar eentje waarbij geen consultant nodig is: in stap 6 vraagt de Raad voor Cultuur geld voor de eerste vijf stappen. Er is slechts één stap waarin creatieve professionals ook wat gevraagd wordt, namelijk om met de consultants te werken aan testcases: in ‘Transitieateliers’ moet ontdekt worden wat haalbaar is, of slim.

“Met een representatieve groep koplopers uit de diverse geledingen worden de grotere transitieopgaven geïdentificeerd en concrete experimenten en acties aangegaan. Op deze manier participeert de cultuursector in en geeft hij vorm aan de duurzaamheidstransitie.”

De opzet lijkt op die van de Fieldlabs tijdens de pandemie, waar consultancy KPMG goede sier en winst mee maakte. Maar de ambities zijn groter: in de ateliers moet wetgeving tot stand komen, schrijft de raad. “Behalve financier is de overheid ook een actieve partij in de ateliers, want input uit de ateliers moet helpen de juiste beleidskaders voor de duurzaamheidstransitie te stellen.”

Alle tijd, moeite en geld die aan dit traject wordt uitgegeven, kan niet worden gestoken in het maken van kunst. Voor het geld dat één consultant per dag kost, kun je een kleine theaterproductie op de planken zetten, of een bandje op een poppodium.

Wat het de cultuursector gaat opleveren? Dat is de vraag, het enige dat nu zichtbaar is als stip op de horizon, is dat niet meedoen tot een bankroet leidt wegens geen subsidie. Misschien leidt zelfs kritiek al tot een lager bedrag.

Veel meer winst boekt een overheid die zich opmaakt voor een ‘klimaatbestendige’ culturele revolutie: het inperken van milieuonvriendelijk consumentengedrag door de invoering van CO2-kredieten. Dat hoeft niet iets te worden dat lijkt op de Social Credit Scores die Chinese burgers krijgen. Maar dat kan wel.

Politici sussen onrust hierover door te stellen dat het zo ver allemaal nog niet is, dat het zelfs nog niet kan omdat benodigde informatie niet voorhanden is. Daar heeft de adviesraad van D66-staatssecretaris Gunay Uslu (Cultuur en Media) alvast iets op gevonden: “In jaarlijkse rapportages moeten organisaties berichten over hun energieverbruik, watergebruik, afvalscheiding- en verwerking, reisbewegingen en/of productiematerialen. Waarover ze berichten, is afhankelijk van het type organisatie dat ze zijn: primair gebouwgebonden of producerend. ”

Omdat een theatergezelschap nog wel eens in een uithoek van het land komt, leveren hun reisdatums veel handige data op voor het bewind. Neem alleen al de factor tijd: omdat de terugreis doorgaans laat in de avond of in de nacht plaatsvindt, hebben deze statistieken nauwelijks last van het fileprobleem. De reisbewegingen wil de RvC graag zien.

Dit voorbeeld mag futiel lijken, maar is het niet: verkeer van en naar voorstellingen is namelijk de grootste vervuiler in de schone kunsten: bij een festival goed voor 80 procent van alle CO2-uitstoot. Dat blijkt uit enkele Britse studies. Eenmaal op het feestterrein is per bezoeker de carbon footprint juist heel laag, dat is dan weer het voordeel van festivals, een sublieme vorm van ‘intensieve menshouderij’.

De files na afloop van voorstellingen worden in de toekomst voorzien van een belasting: het kabinet bereidt momenteel rekeningrijden voor. Dat moet ingaan in 2030.

Verder Lezen

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Binnenland

De bouw blijft kampen met absurde regelgeving

Avatar foto

Gepubliceerd

op

De bouw blijft kampen met absurde regelgeving
Foto: ANP

‘De bouw’, een belangrijke motor van onze economie, hapert al enkele jaren als gevolg van absurde regelgeving. Is het niet het gasverbod, dan is het wel weer het stikstofbeleid, PFAS, de CO2-uitstoot of de huurwet. De druk op de samenleving van de ontbrekende nieuwbouw wordt steeds groter en drukt vanuit diverse kanten. Aan de onderkant van de woningmarkt is dat de sociale huursector, de jeugd die uit de ouderlijke woning wil en de aanwas van de bevolking door asielzoekers. In het middensegment wordt de doorstroming steeds moeizamer omdat de prijsstijging dermate snel verloopt dat een overstap naar 20 vierkante meter méér woonoppervlak te duur wordt.

Ondertussen doet de bouw wel moeite en sluiten ze bijvoorbeeld een ‘Betonakkoord’, maar eigenlijk is het allemaal wat gerommel in de marge. De pot met goud wordt door de overheid neergelegd, waarna met allerhande boekhoudkundige trucs door marktpartijen getracht wordt het overheidsgeld naar binnen te harken. Vergelijk het met biomassa, want alleen als je denkt dat CO2 boekhoudkundig kan worden weggestreept trapt de ambtenarij er tenslotte in. En dan krijg je dus ‘oplossingen’ zoals geopolymeren in plaats van cement of in olivijn opgeslagen CO2 als toeslagmateriaal.

Ad

Maatschappelijke druk

De kern van het verhaal is nu echter hoe groot de maatschappelijke druk moet worden om als overheid af te gaan zien van de schier onzinnige regelgeving. Zo reden we eerst 130 km/h en werd dat 100 km/h zodat ‘de bouw’ weer kon doorgaan, dat was de stikstof. Klinkklare onzin natuurlijk, men zocht slechts een uitweg, en zeker als blijkt dat drie jaar later dat maar op vier snelwegen weer heringevoerd kan worden.

Nee, dan de warmtepomp. Er kwam zelfs een dwangwet in de klimaatwet om de warmtepomp van Ed Nijpels erdoor te drukken. Grote projecten moesten opgestart worden, bestaande huizen omgebouwd, en dat alles terwijl er geen kilo CO2 of aardgas bespaard werd, integendeel. Inmiddels is de warmtepomp slechts een kostenverhogende factor op de bouwsom die geen enkel nut dient. Om de druk bij de bouw weg te nemen zijn er wel wat onzinnige zaken die morgen afgeschaft zouden kunnen worden om de bouw weer wat lucht te geven:

  • Procederen beperken; vele bouwprojecten lijden onder de Artikel-12 procedures van burgers. Eenlingen kunnen de bouw stilleggen door te procederen omwille van een zeldzame kikker of de goothoogte. Het gaat hier dus om proportionaliteit afzetten tegen dwarsliggen.
  • Stikstof-voorwaarden; vele projectbureautjes spinnen garen bij de complexe regelgeving omtrent stikstof waarvan we allemaal weten dat de grenswaarden in het buitenland 100 tot 1.000 keer hoger liggen. Zodra er echter een wapendepot of een azc in een Natura 2000-gebied door de overheid wordt aangewezen verdwijnen deze ‘zwaarwegende’ regels als sneeuw voor de zon; stoppen met deze onzin dus!
  • Gemeentes targets opleggen; vergunningsprocedures dienen veel korter te zijn; één ambtenaar moet niet langer in staat zijn een bouwvergunning te laten liggen. Hier wordt overigens al aan gewerkt.
  • Terugdraaien van het gasverbod en/of de warmtepomp; het werkt slechts kostenverhogend en dient geen enkel doel.
  • Terugdraaien van de Wet betaalbare huur. Als zelfs Klaas Knot (DNB) vraagt om de huurwet met onmiddellijke ingang terug te draaien is het wel duidelijk dat deze wet er nooit had mogen komen. Waarom onmiddellijk? Omdat op dit moment huizen en appartementen op grote schaal worden verkocht, en dat volume gaat allemaal van de huurmarkt af.
  • Verlaag de belastingdruk op woningbouwcorporaties. De corporaties hebben weinig prikkels en weinig middelen om te bouwen.
  • Stop met onzinnige CO2-targets. Het is een illusie om CO2-neutraal te bouwen, net zo goed als een CO2-neutrale samenleving onzin is. Zo lang er bijvoorbeeld in China onbeperkt kolencentrales gebouwd worden en maar een beperkt aantal landen het Parijs-akkoord erkennen is het een druppel op een gloeiende plaat. Als we het daarover eens zijn, laten we dan eens een inhoudelijke discussie voeren of CO2 wel zorgt voor de opwarming van de aarde in plaats van uitgemaakt worden voor ‘klimaatontkenners’.

De nieuwbouw, die momenteel kampt met een gedaalde omzet tussen de 15 en 25 procent, zou niet alleen geholpen zijn met het schrappen van onzinnige regelgeving, ook de woningzoekenden krijgen mogelijk weer zicht op een uitweg. De 100.000 jaarlijks te bouwen woningen halen we dit jaar bij lange na niet, en met dergelijke onzinnige wetgeving ook in de toekomst niet. En dat alles terwijl de huisvesting één van de belangrijkste speerpunten van deze overheid zou moeten zijn.

Verder Lezen

Binnenland

De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?
Foto: ANP I (Larry) Fink, medeoprichter van Blackrock, grootste beleggingsmaatschappij ter wereld

Wat zijn de namen, werkwijzen en organisaties van de elites in Nederland die – vaak achter de schermen – bepalen hoe de politieke agenda van ons land uitgevoerd wordt, wie daaraan meewerken en met welke effecten. Dit deel gaat over de ‘onzichtbaren’ in Nederland die – net als in de VS – achter de schermen bepalen hoe de Nederlandse economie en politiek eruit moeten zien. Er is – spijtig voor die Nederlandse elite – een ontwikkeling waarmee steeds meer macht in handen van buitenlandse elite kwam te liggen en de invloed van die Nederlandse elite het af moet leggen tegenover die uit het buitenland. Vooral uit de VS.

 

Ad

Nederlandse elite toen (1994)

Met de titel ‘De gesloten elites van Nederland’ publiceerde De Groene Amsterdammer in 1994 een heldere analyse van de oorspronkelijke Nederlandse elite; de mensen die achter de schermen aan de touwtjes trokken.

Namen die destijds het meest genoemd werden; de familie Fentener van Vlissingen, Jan Timmer en Cor Boonstra (CEO’s van Philips) en niet te vergeten Cees van Lede, CEO van Akzo Nobel. Allen waren Nederlandse mannen achter de politieke agenda van ons land en van de EU. Er was toen nog in hoge mate sprake van het ‘old-boys network’, aldus De Groene Amsterdammer. Hoe werkte dat vroeger? Het artikel legt uit:

“Directeuren worden benoemd en ontslagen door commissarissen, en commissarissen benoemen zichzelf door middel van coöptatie. Nog altijd kent Nederland vele ‘commissariatenverzamelaars’, die bij meer dan vijf tot tien ondernemingen commissaris zijn.”

“Men houdt elkaar de hand boven het hoofd in goede en slechte tijden. De gang van zaken bij Daf was daarvan een voorbeeld. Het faillissement was een gevolg van de economische situatie maar minstens evenzeer van ondernemersfalen. Het productieproces bij Daf kende zoveel variabelen voor onderdelen dat er jaarlijks voor dertig miljoen aan componenten werd verspild.”

“Directeuren worden slechts sporadisch voor gemaakte fouten verantwoordelijk gesteld en als dat gebeurt, krijgen ze riante gouden handdrukken als beloning. Een blik in de jaarverslagen van grote ondernemingen leert dat die bedragen niet apart maar onder de verzamelpost ‘bezoldigingen’ worden vermeld, en een miljoen is wel het minimum.”

Van Kooten en de Bie persifleerden bovenbeschreven groep in deze ‘documentaire’.

Ontwikkelingen sinds 1994

In de afgelopen 30 jaar is er veel veranderd in de Nederlandse economie en politiek. Doorgaans waren die veranderingen een achteruitgang, zowel economisch als politiek, en dat heeft ook zijn effecten gehad op de omvang en invloed van de Nederlandse elite; die ging achteruit in beide sferen en werd toenemend vervangen door een buitenlandse elite met grote belangen in de Nederlandse economie. Deze ontwikkeling is het gevolg van de vele overnames van Nederlandse bedrijven door buitenlandse bedrijven, gekoppeld aan toegenomen politieke macht van de VS en de EU over Europese lidstaten.

Om maar even heel feitelijk te worden:

  • Het aantal multinationals in Nederlandse handen nam gedurende de laatste decennia aanzienlijk af en het aantal in Nederland gevestigde buitenlandse – vooral Amerikaanse – multinationals nam fors toe. Dat blijkt uit CBS-onderzoek in 2018 en in 2023.
  • Het is tegenwoordig zo, dat in Nederland gevestigde ondernemingen in buitenlandse handen, het grootste aandeel van ons nationaal inkomen verzorgen (zie grafiek hieronder).

  • Het mkb in Nederland anno 2020 stelt weinig meer voor; slechts 31 procent van onze economie is nog afkomstig uit het mkb, aldus de CBS-studie uit 2023 en bovenstaande grafiek.
  • De multinationals hebben samen al 56 procent van de output van de Nederlandse economie in handen.
  • Het mkb als motor van onze economie is – met slechts 31 procent van het Nederlandse bnp – al jaren een politiek kletsverhaal van de bovenste plank.

De Nederlandse elite anno 2024

In tegenstelling tot 1994, kom je nu nauwelijks meer namen in de media tegen van Nederlandse CEO’s die het in de Nederlandse economie en politiek voor het zeggen hebben. De Boonstra’s, Timmers en van Ledes zijn weg.

De enige noemenswaardige Nederlandse CEO – Peter Wennink van ASML – is inmiddels vervangen door een Fransman. Voor zijn vervanging kwam Wennink voornamelijk in het nieuws in verband met de zware beperkingen die de VS aan het bedrijf oplegde inzake leveringen aan China. De Amerikanen willen voorkomen dat China geavanceerde chips kan maken, dus wordt de export van de meest geavanceerde chipmachines van ASML door de VS verboden.

Als je dan toch nog zoekt naar Nederlandse elites die – tegenwoordig op zeer beperkte schaal – aan de touwtjes van de economie en politiek trekken, kom je bij deze website van de Rijksoverheid terecht. De Wet financiering politieke partijen verplicht om giften vanaf 10.000 euro per donateur per jaar te melden bij de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties.

Uit de lijst van grootste donateurs van politieke partijen blijkt dat de top 5 van meeste donaties in 2023 bestaat uit donaties aan:

  1. VVD
  2. SP
  3. GroenLinks
  4. D66
  5. FvD

Kijk je naar de grootste donateurs, dan kom je namen tegen zoals:

  • A. Nijkerk van het grote IT-bedrijf Nijkerk Group (VVD)
  • M. Moos van Fitness Concern Basic Fit (VVD)
  • Dobber van beurshandelshuis Optiver (VVD)
  • Thielen van Waterland Private Equity (VVD)
  • Boekhoorn M&A private equity bedrijf (VVD)
  • Bun Projectontwikkeling (VVD)
  • The Dreamery Foundation, met als hoofddoel klimaatverandering tegengaan (D66)
  • Defares van beurshandelshuis IMC (D66)
  • Witteveen van Blokker (D66)
  • Sensemakers BV online diensten en IT (FvD)

Opvallend is het grote aandeel van private equity en beurshandelshuizen dat de VVD van donaties voorziet. Sommige van deze partijen, blijken weer relaties te hebben met, of medewerkers in dienst te hebben van het Amerikaanse BlackRock zoals donateur Waterland, waar maar liefst twee oud-BlackRock-medewerkers aan verbonden zijn, waarvan deze vrouw er één is.

Vormen Amerikanen de nieuwe elite van Nederland?

Dit CBS-rapport toont de explosieve groei van Amerikaanse bedrijven in Nederland. Veel van de aandelen van die bedrijven zijn weer (deels) in handen van ’s werelds grootste vermogensbeheerder BlackRock. Dit bedrijf onderhoudt ook weer contacten met meerdere Nederlandse aandelenhuizen en vermogensbeheerders, waaronder partijen die vooral de VVD sponsoren.

Als je in het Rijksarchief zoekt naar documenten waarin BlackRock voorkomt, dan stuit je op maar liefst 17.094 links. Die variëren van een gesprek tussen Mark Rutte en de CEO van BlackRock – Larry Fink – tot beantwoording van Kamervragen inzake BlackRock:

Voor mij is het wel duidelijk wie de nieuwe elite in Nederland vormgeven! Volgende week een samenvatting van ons ‘eliteprobleem’.

Verder Lezen

Binnenland

Is remigratie een oplossing voor ons immigratieprobleem?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Is remigratie een oplossing voor ons immigratieprobleem?
Foto: ANP

Met de Remigratiewet helpt de overheid immigranten uit bepaalde landen die terug willen keren naar het land waar zij zijn geboren, of naar het land waarvan zij de nationaliteit hebben of hebben gehad. Remigranten kunnen na hun remigratie een remigratie-uitkering krijgen. Dit is een tegemoetkoming voor de kosten in het levensonderhoud na terugkeer. Deze wet vervalt echter in 2025, terwijl sommigen hierin een (deel-)oplossing voor de immigratieproblematiek zien. Wat is wijsheid?

Wat houdt de Remigratiewet in?

Ad

De wet van 22 april 1999, “houdende regels inzake het treffen van voorzieningen ten behoeve van remigratie (Remigratiewet)”, werd in 2014 aangepast. De wet had de bedoeling om tegemoet te komen aan het groeiend aantal oudere immigranten, dat de wens tot remigratie niet zelfstandig zou kunnen verwezenlijken.

Bij dat ‘niet zelfstandig verwezenlijken’ moeten we vooral denken aan mensen die het geld niet hebben om terug te keren naar het land van herkomst, of daardoor zonder inkomsten komen te zitten. In zo’n geval helpt de Nederlandse overheid met verhuiskosten en een jarenlange maandelijkse uitkering.

De wetsaanpassing uit 2014 bepaalt echter dat de wet uitgefaseerd wordt per 2025. Dat houdt in dat in 2024 de laatste aanvragen gedaan kunnen worden en vanaf 1 januari 2025 niet meer.

Lopende remigratie-uitkeringen blijven nog jarenlang van kracht.

Het is volgens de wetgever niet logisch aan nieuwe migranten remigratievoorzieningen aan te bieden aangezien zij worden geacht een inburgeringstraject te hebben doorlopen dat hen de mogelijkheid biedt om te integreren in – en vooral een bijdrage te leveren aan – de Nederlandse samenleving. Daarom is er geen reden om ook na 2025 nog de mogelijkheid te bieden tot het aanvragen van remigratievoorzieningen.

Om welke mensen en hoeveel geld gaat het?

Volgens de Rijksoverheid kan er dus tot en met 31 december 2024 een remigratie uitkering aangevraagd worden door mensen die:

  • Minimaal 55 jaar oud zijn.
  • Niet in Nederland geboren zijn.
  • Minimaal 8 jaar onafgebroken legaal in Nederland wonen.
  • Minimaal al 12 maanden een Nederlandse uitkering verkrijgen (doorgaans bijstand, of AOW) voordat ze de remigratie aanvragen.
  • Afkomstig zijn uit de volgende landen: Bosnië en Herzegovina, Griekenland, Italië, Kaapverdië, Kosovo, Kroatië, Noord-Macedonië, Marokko, Montenegro, Portugal, Servië, Slovenië, Spanje, Suriname, Tunesië en Turkije.
  • Afstand doen van hun Nederlandse nationaliteit bij remigratie.

Volgens de sociale Verzekeringsbank (SVB) verschilt de maandelijkse uitkering van het land waar de remigrant naar terugkeert. De kosten voor levensonderhoud zijn in het ene land immers hoger dan het andere.

Iemand die naar Marokko terugkeert ontvangt 499,26 euro per maand.

Iemand die naar Turkije terugkeert heeft blijkbaar minder nodig en krijgt 412,45 euro per maand.

 

De duur van de uitkering is in principe totdat de remigrant overlijdt.

Cijfers van het aantal remigranten per jaar zijn slechts tot 2004 terug te vinden, volgens de evaluatie van de Remigratiewet (2005, pagina 28) waren dat er 1.331 in 2004.

Is afschaffing van de remigratiewet wel handig?

De Volkskrant publiceerde in 1997 – drie jaar voor het van kracht worden van de Remigratiewet – dit artikel waarin staat: “Wie met een remigratie-uitkering terugkeert naar Marokko, kost de Nederlandse samenleving negen keer minder dan wie blijft”.

Het is dus veel ‘goedkoper’ om geremigreerde mensen – die toch al minimaal 12 maanden in de bijstand zitten, of een AOW-uitkering genieten – in het buitenland de uitkering zoals hierboven uit te betalen, dan ze in Nederland te onderhouden. Ook helpt remigratie voor een deel de woningnood in ons land te verminderen.

Afschaffen van de Remigratiewet gaat Nederland dus meer geld kosten en ten koste van de woningproblematiek. Daarnaast gaat de redenering uit 2014 niet op voor de meeste asielzoekers in Nederland. Een groot gedeelte daarvan levert geen bijdrage aan de toekomst van Nederland zoals uit een CBS-rapport uit 2022 blijkt. Volgens het rapport is een uitkering nog steeds de belangrijkste bron van inkomen voor 72 procent van alle asielzoekers, 6 jaar nadat ze een verblijfsvergunning hebben verkregen.

Blijkbaar lezen onze politici en wetgevers geen CBS-rapporten. Deden ze dat wel, dan was de Remigratiewet waarschijnlijk – in aangepaste vorm – nog jaren voortgezet.

Verder Lezen

Recent

Paniek in medialand: ‘power to the people’ Paniek in medialand: ‘power to the people’
Column16 uur geleden

Paniek in medialand: ‘power to the people’

Ik wrijf de slapers uit mijn ogen en zet de tv aan. ‘Trump winnaar’ staat in beeld. De dame achter...

De bouw blijft kampen met absurde regelgeving De bouw blijft kampen met absurde regelgeving
Binnenland19 uur geleden

De bouw blijft kampen met absurde regelgeving

‘De bouw’, een belangrijke motor van onze economie, hapert al enkele jaren als gevolg van absurde regelgeving. Is het niet...

Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic
Opinie1 dag geleden

Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic

Sander wie?                  

OPROEP! Bestaat de journalist nog wel? OPROEP! Bestaat de journalist nog wel?
Media2 dagen geleden

OPROEP! Bestaat de journalist nog wel?

De definitie van ‘journalist’ volgens Wikipedia: een journalist of journaliste is een beroepsbeoefenaar die nieuwsfeiten verzamelt over recente gebeurtenissen van algemeen belang, die deze...

Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet
Column3 dagen geleden

Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet

Op 1 november 2024 vloog de verwachte jaloeziekogel door de kerk. Geladen en afgeschoten door Geert Wilders, op één van...

Geen ‘barmhartig’ asiel voor levensgevaarlijke Afghaanse bewakers Geen ‘barmhartig’ asiel voor levensgevaarlijke Afghaanse bewakers
Column5 dagen geleden

Geen ‘barmhartig’ asiel voor levensgevaarlijke Afghaanse bewakers

Na de chaotische aftocht van de Nederlandse troepen uit Kabul en de grimmige machtsovername door de Taliban, heeft Nederland maar...

De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite? De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?
Binnenland6 dagen geleden

De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?

Wat zijn de namen, werkwijzen en organisaties van de elites in Nederland die – vaak achter de schermen – bepalen...

Duitse neergaande economie trekt Nederland mee, Indepen Business Nieuws (2) Duitse neergaande economie trekt Nederland mee, Indepen Business Nieuws (2)
Buitenland7 dagen geleden

Duitse neergaande economie trekt Nederland mee, Indepen Business Nieuws (2)

De Duitse en Nederlandse economie hangen nauw met elkaar samen. Ons bnp hangt voor ongeveer 20 procent van Duitsland af....

Wat heeft al het politieke gedram nu eigenlijk opgeleverd? Wat heeft al het politieke gedram nu eigenlijk opgeleverd?
Opinie7 dagen geleden

Wat heeft al het politieke gedram nu eigenlijk opgeleverd?

Soms denk je dat het geven van tegengas tegen al het politieke gedram zinloos is. Feiten doen er tenslotte niet...

Agema bevestigt: coronabeleid niet bepaald door OMT maar NAVO Agema bevestigt: coronabeleid niet bepaald door OMT maar NAVO
Opinie1 week geleden

Agema bevestigt: coronabeleid niet bepaald door OMT maar NAVO

Al in juli 2022 constateerden wij bij Indepen op basis van de Wob/Woo-onderzoeken dat alle coronamaatregelen niet uit de koker...

Trending

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

© Stiching Indepen - alle rechten voorbehouden. - indepen.eu | KVK: 88160408 | Algemene voorwaarden

Colofon FAQ Contact

Volg ons via