Binnenland
Ontwikkelingshulp: Stientje van Veldhoven kost 1.000 euro per dag


op
Door
Redactie Indepen
Het World Resources Institute (WRI), waar staatssecretaris Stientje van Veldhoven (D66) vorig jaar plotseling directeur werd, boert goed bij de Nederlandse overheid. Zeker drie ministeries leggen jaarlijks meer dan 750.000 euro bij, Buitenlandse Zaken alleen al draagt bijna vijf miljoen per jaar bij.
Dat blijkt uit jaarverslagen, accountantsrapportages en Amerikaanse belastingverklaringen van het WRI, die voor deze lange reportage door Indepen zijn onderzocht. Want: wie zíjn die mensen die daar werken? En wat krijgen ze betaald?
Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat pakt de rekening voor heel wat loonstrookjes bij het WRI, bleek al meteen nadat Van Veldhoven in de zomer van 2021 plotseling uit het kabinet vertrok. Ze had dankzij haar publieke functie al een tijdje zitting in een van de besturen binnen het WRI.
Het instituut wordt door klimaatjournalisten in de bladen van DPG media omschreven als ‘toonaangevende milieugroep’ en ‘gezaghebbende’ denktank. Het hoofdkantoor is gevestigd in Washington DC, in de Verenigde Staten. WRI wordt gefinancierd door donoren die aan ontwikkelingshulp doen, van ministeries uit westerse landen tot ngo’s, maar ook opvallend veel filantropen en mondiale bedrijven. In het meest recente jaarverslag zijn dat bijvoorbeeld de Bill & Melinda Gates Foundation, de Rockefeller Foundation, het World Economic Forum en bedrijven met wereldwijde en lokale superstatus zoals Microsoft, Google, Apple, Unilever, Pfizer, Nestlé, Bloomberg, DSM, FrieslandCampina, Gates Ventures, Heineken, Philips, Rabobank en IKEA.
Het World Resources Instituut staat bekend als een non-gouvernementele organisatie zonder winstoogmerk. Maar dat is niet helemaal waar, blijkt uit bestudering van de accountantsrapportages die Grant Thornton jaarlijks opstelt, en die het WRI op grond van onder andere Amerikaanse regels transparant openbaar maakt op zijn website. Het WRI heeft een aantal ‘filialen’, zoals WRI Europe waar Van Veldhoven nu directeur is. Een van de belangrijkste filialen zit in India, waar (wetenschappelijk) onderzoek wordt uitgevoerd naar onderwerpen die te maken hebben met landgebruik, voedsel- en energiebehoefte en waterbeheer. Juist deze entiteit van het WRI mag wél winst maken.
Nederlandse sleutelrol
Dat zou nooit hebben gekund zonder de jarenlange financiële inzet van Nederland, valt jaar op jaar te lezen in het annual report van WRI. Uit antwoorden op Kamervragen van SP-Kamerid Leijten door premier Rutte na het opvallende vertrek van Van Veldhoven (kort na de ‘functie-elders’-crisis in de kabinetsformatie), bleek oktober 2021 al dat Stientjes ministerie subsidies had verstrekt voor verschillende projecten, oplopend tot in totaal 1,5 miljoen euro verspreid over meerdere jaren:
Vraag Leijten:
“Kunt u laten weten op welke momenten de subsidie aan het World Resources Institute binnen het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat zijn besproken en heeft de voormalig Staatssecretaris daar bemoeienis mee gehad?”
Antwoord minister-president:
“In november 2018 heeft de voormalige Staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat besloten om een jaarlijkse bijdrage van 200.000 euro te verstrekken aan het Platform for Accelerating the Circular Economy (PACE) voor de periode 2019–2021. Het WRI voert het secretariaat van PACE. In maart 2021 heeft de voormalige Staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat besloten om deze jaarlijkse bijdrage van 200.000 euro ook te verlenen voor de jaren 2022–2024.
Daarnaast heeft de voormalige Staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat in maart 2021 besloten een éénmalige subsidie van 98.762 euro aan PACE te verstrekken om monitoringsonderzoek te doen naar de transitie van de circulaire economie, onder andere in het kader van de door Nederland georganiseerde WCEF+Climate conferentie.
In september 2018 is door de voormalige minister van Infrastructuur en Waterstaat een subsidie verstrekt van 760.000 euro aan WRI voor kennisontwikkeling op het gebied van klimaatadaptatie en de ondersteuning van de Global Commission on Adaptation.
In al deze gevallen is conform ambtelijk advies besloten”.
Dit is echter maar een tipje van de sluier, blijkt uit de jaarverslagen van WRI. Dit is te lezen in 2019, bijvoorbeeld: “Launched in October 2018 with the support of the Netherlands, the Global Commission on Adaptation seeks to elevate adaptation solutions on the global agenda, culminating in a Year of Action in 2020. WRI is the managing partner of the Commission, with the Global Center on Adaptation in Rotterdam and Groningen.”
Dat is een aparte projectorganisatie, waarbinnen een nieuw project wordt uitgevoerd. Nederland haalde hiermee een nieuw kennisinstituut naar Nederland, met bijbehorende werkgelegenheid maar vooral met prestige. De moederorganisatie dreef echter tot 2018 wel al jaren op Nederlands subsidiegeld, afkomstig van de begroting voor ontwikkelingssamenwerking. Nederland betaalt samen met de overheden van Zweden en Denemarken de ‘core funding’, de bekostiging van de basisorganisatie, van waaruit al dit soort projecten worden uitgevoerd.
Dat gaat volgens het accountantsrapport om 4,3 miljoen euro per jaar:
“In December 2017, Ministry of Foreign Affairs of the Netherlands awarded the Institute a $4,300,000 grant for the first year of a five year-program to support the implementation of Institute’s Strategic Plan 2018- 2022. In December 2018, a $4,300,000 grant for the second year was awarded for the project. With sufficient funds made available by the budget legislator, an additional $12,900,000 will be awarded for Year 3 to Year 5. As of September 30, 2019 and 2018, the Institute has received $8,600,000 and $4,300,000, respectively; and the Institute has spent $8,080,745 and $3,806,148, respectively”.
Buitenlandse Zaken is echter niet het enige ministerie dat bijdraagt. Ook Economische Zaken en Klimaat, Infrastructuur en Waterstaat, en Landbouw Natuur en Voedselkwaliteit staan in jaarverslagen van de afgelopen zes jaar vermeld, de meeste jaarlijks. Prins Jaime Bourbon-Parma zit in de raad van advies.
De bedragen die Nederland schenkt, lopen flink op. De annual review noemt de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken als speciale donor, goed voor in totaal 21,5 miljoen dollar in de vijf jaar van 2018-2022. In ruil daarvoor mag Nederland onder meer pronken met allerhande plannen op het wereldtoneel, zoals tijdens de klimaattop eind vorig jaar in Egypte, met een plan om de fiets wereldwijd op de kaart te zetten als CO2-neutraal vervoersmiddel.
Voer voor vleeshaters
In Nederland valt intussen vooral op hoe het WRI de toon zet in de activistische lobby die zich richt op het verminderen van de vleesconsumptie; niet door zelf op de trom te slaan, maar door het aanleveren van cijfers aan activisten. Dat slaagt regelmatig, blijkt uit een analyse van de publicaties met en over het instituut.
Zo schreef de Groene Amsterdammer in december 2022: “Als de huidige trends doorzetten is de vraag naar vlees halverwege deze eeuw nog eens verdubbeld, vooral door een toename van de vleesconsumptie in Aziatische landen waar het vleesrijke westerse dieet steeds meer geëvenaard wordt. In dit scenario, zo concludeerden onderzoekers van de Wereldbank, de Verenigde Naties en het World Resources Institute (denktank voor duurzaamheids- vraagstukken) in een alarmerend rapport getiteld Creating a Sustainable Food Future, moeten vrijwel alle bossen op aarde gekapt worden om plaats te maken voor landbouwgrond.”
In een interview met een vakblad voor milieuprofessionals legt Van Veldhoven uit dat dit precies de bedoeling is: niet zelf van de daken schreeuwen. Het blad schrijft:
“Veertig jaar geleden is het World Resources Institute (WRI) in Amerika opgericht. Inmiddels zijn er ook kantoren in China, India, Indonesië, Afrika, Europa, Brazilië en Mexico. “Ons werk doen we veelal op de achtergrond”, laat Van Veldhoven weten. “Het WRI is geen partij die de straat op gaat of een grote campagne voert. Wij brengen data bij elkaar en maken op basis daarvan analyses voor beleidsmakers.” Dit gebeurt op basis van wetenschappelijke data. “We houden bijvoorbeeld wereldwijd de ontbossing bij, net als de uitputting van de ondergrondse watervoorraden. Die kennis vertalen we naar mogelijke knelpunten, gekoppeld aan mogelijke oplossingen.””
Dat wil niet zeggen dat het alleen maar om die informatieverzameling gaat, ook al is die via de Indiase tak van het WRI dus winstgevend uit te voeren door Stientjes organisatie. Maar daar blijft het voor haar niet bij, zegt ze tegen de Groene Amsterdammer: “WRI zet zich in om met die kennis ook de noodzakelijke veranderingen tot stand te brengen. Rechtstreeks of via een aantal van de platforms die we hosten. We zijn dus een internationale denk- en doe-tank. Dat is misschien wel het speciale recept van WRI.”
Zo liep WRI in 2020 voorop bij het verspreiden van het ‘build back better evangelie’, en in de jaren daarna werd bereikt dat er een klimaatschadefonds onderdeel wordt van de VN-klimaatafspraken. Maar er bloeide nog iets veel mooiers binnen het WRI, te weten de beleggingsportefeuille. In het jaar dat Stientje de ngo kwam versterken, blijkt het geïnvesteerd vermogen te zijn verdubbeld, vooral door investeringen in equity funds, beleggingsfondsen:
Bron: jaarrekening WRI 2021
Transparantie
De komende tijd gaan we vermoedelijk nog meer horen van de ‘publieke werken’ van D66’er Van Veldhoven. Want het blijft niet bij de subsidies die hierboven zijn beschreven, en dankzij nieuwe transparantievereisten rond de verstrekking van overheidsgelden kunnen we allemaal meekijken in de bedrijfsvoering.
Neem bijvoorbeeld projecten die te maken hebben met watermanagement in derdewereldlanden, die Nederlandse bedrijven en kennisinstituten uitvoeren, in een coalitie waarin het WRI een leidende rol speelt. In de verslaglegging daarover staat zwart op wit wat uit de cijfers al wel opdoemde: Stientje krijg je niet voor een tientje. Medewerkers van haar kaliber kosten 100 keer zoveel. Per dag. Dat maximum is vastgelegd in de voorwaarden.
D66’ers klagen intussen dat de boerenstand verslaafd is aan overheidssubsidies. Maar dat gaat om heel andere bedragen: gemiddeld jaarlijks 19.000 euro per boerengezin (volgens Frank Kalshoven van de Argumentenfabriek in zijn column in De Volkskrant), maar dit is inclusief alle toeslagen.
Binnenland
Nederland wordt van zijn pensioen beroofd


Gepubliceerd
1 dag geledenop
5 februari 2025Door
David van Diemen

Al vaker schreven we hier over de door de overheid georganiseerde pensioenroof. Toen bleek dat onze parlementariërs zelf niet beroofd zouden worden omdat hun pensioenen wettelijk beschermd zijn, was het accorderen van de nieuwe pensioenplannen snel gebeurd. Zeer zeker toen bleek dat er enkele miljarden uit de EU-coronapot anders niet uitgekeerd zouden gaan worden.
Complex
Het pensioenstelsel is dermate complex dat slechts weinigen weten hoe het exact in elkaar zit. Het geld dat u maandelijks afdraagt gaat naar een pensioenverzekering die vervolgens met dit geld gaat beleggen. Tegen de tijd dat u met pensioen gaat wordt het opgebouwde pensioenvermogen vervolgens uitgekeerd. Wisselt u gedurende uw loopbaan een aantal keren van pensioenbeheerder dan wordt het alweer wat complexer, u krijgt dan te maken met verschillende pensioenpotjes bij verschillende beheerders.
Iedereen wil uit de pensioenpot roven
De pensioenfondsen zijn gebonden aan strenge regels ten aanzien van de gekozen methoden om uw pensioenvermogen te beleggen. Aangezien er vele partijen geïnteresseerd zijn in de enorme pot met geld van de pensioenbeheerders, azen ook vele partijen op pensioenfondsen die willen ‘investeren’ in hun business. Het doel van de pensioenbeheerders is echter lange termijn succes, en zeker niet korte termijn succes. Toch worden pensioenbeheerders verleid tot politieke besluiten bij het uitkiezen van renderende ondernemingen. Zo is altijd de afspraak geweest dat er niet geïnvesteerd zou worden in de wapenindustrie. Als Mark Rutte vervolgens zegt dat de ‘investeringen’ in de NAVO ook ten koste mogen gaan van de pensioenen, dan bedoelt hij dat pensioenbeheerders zouden moeten ‘investeren’ in de NAVO. Investeren? Levert de NAVO dan geld op? Natuurlijk niet. Op eenzelfde leest zijn ‘investeringen’ in de groene gekte gestoeld; groen levert helemaal geen geld op aangezien we alleen maar gesubsidieerde groenprojecten kennen, zonder subsidie is ‘groen’ verliesgevend.
Banken gaan gokken met uw geld
Het nieuwe pensioenstelsel wordt ook wel het ‘casino-pensioen’ genoemd, aangezien de banken grip zullen krijgen op úw pensioen en daarmee gaan ‘gokken’ op de beurs en in allerhande projecten. Dat banken dat doen zal iedereen zich kunnen herinneren die ooit heeft meegedaan aan het loonsparen eind jaren negentig. Van alle prachtige scenario’s is helemaal niets terecht gekomen.
Invaren eerste grote hobbel
Het eerste grote probleem is echter het ‘invaren’ (hier een uitgebreide uitleg); het reeds belegde vermogen van uw pensioen zal gewaardeerd moeten worden om vervolgens ‘ingevaren’ te moeten worden in het nieuwe pensioenstelsel. En exact daar knelt het door de enorme complexiteit van het pensioenstelsel. Want als het pensioenfonds heeft geïnvesteerd in een winkelcentrum, wat is de waarde van uw stukje pensioen daarin nou exact? Dat bepalen is schier onmogelijk! En zo zal dat gelden voor vrijwel ieder pensioen. En dat u als ‘simpele’ mini-aandeelhouder in dat gigantische pensioenfonds helemaal niets in de melk te brokkelen heeft moge duidelijk zijn. En dús verwachten de mensen die het wél weten en snappen een enorme hoeveelheid rechtszaken, aangezien over de hoofden van de burgers de pensioenfondsen en banken gaan beslissen wat uw pensioen nog waard is, om het daarna ook nog eens te gaan ‘vergokken’. En dan ligt het er maar net aan op welk moment u met pensioen gaat wat ze ervan gebakken hebben. Na 40 jaar gedwongen sparen komt u er dan achter dat ze er mogelijk een puinhoop van hebben gemaakt.
Slechts enkele parlementariërs begrijpen het, terwijl er 150 over beslissen
Er zijn slechts enkele Kamerleden die begrijpen hoe het pensioenstelsel in elkaar zit, en we mogen in onze handen knijpen dat dezen zich alsnog gaan bemoeien met de reeds gesloten deal. Agnes Joseph van NSC is zo iemand, Pieter Omtzigt is zo iemand, en ook BBB begint zich te roeren. Allen willen ze een beslismoment waarop een eigenaar van een pensioen kan beslissen of zijn of haar pensioen ook daadwerkelijk ingevaren wordt of juist niet. Het moet een bewuste keuze worden, en geen gedwongen, het is tenslotte úw geld en dat wordt nog wel eens vergeten.
In een recent betoog van Agnes Joseph lijkt ze wel een roepende in de woestijn, maar feitelijk snappen slechts weinigen iets van haar betoog en treft het bovendien ook niemand van de toehoorders. Als slechts enkele parlementariërs het begrijpen, ze zelf niet geraakt worden door hun eigen beslissing en er 150 parlementariërs over gaan beslissen zouden bij iedereen alle alarmbellen moeten afgaan.
Binnenland
Jan van de Beek rekent uit wat u niet mag weten over migratie


Gepubliceerd
1 week geledenop
30 januari 2025Door
Willem Koert

Migranten zijn onmisbaar voor onze welvaart. Asielzoekers vormen maar een klein deel van de migrantenstroom die Nederland binnenkomt. Als u luistert naar de NPO en een kwaliteitskrant als NRC leest, weet u dat er bijna niets zo mooi is als migratie. Toch jammer dat uit de rekensommen van Jan van de Beek blijkt dat er weinig van waar is.
Het is geen wonder dat progressieve opinieleiders, politici, wetenschappers en ambtenaren Jan van de Beek, wiskundige en cultureel-antropoloog, overladen met kritiek. Zeker nadat in het najaar van 2024 zijn boek Migratiemagneet Nederland verscheen, regent het verdachtmakingen en beschuldigingen over de vermeende politieke kleur van Van de Beek en zijn kwaliteiten als wetenschapper.
“Ik wil daar liever niet te lang bij stilstaan”, zegt Van de Beek, die inhoudelijk al elders op de kritiek is ingegaan. “Het debat over migratie is gepolitiseerd. Op universiteiten en in de reguliere media wordt het gedomineerd door een ideologie waarin migratie per definitie ‘goed’ is en waarin weinig ruimte is voor cijfers en statistieken. Ook niet als die van instituten komen als het Centraal Bureau voor de Statistiek en het Sociaal en Cultureel Planbureau.”
Taboe
In 2010 promoveerde Van de Beek aan de Universiteit van Amsterdam op een onderzoek naar het ontbreken van cijfers in de onderbouwing van het migratiebeleid. Dat onderzoek liet zien dat vooral de overtuiging, dat immigratie gunstig is voor de economie, en het taboe, om ‘extreemrechts in de kaart te spelen’, het Nederlandse beleid bepalen. Die situatie is niet veranderd.
Toch is de samenleving zelf anders over immigratie gaan denken. De wrevel en de kritiek groeien. In kranten als Volkskrant en NRC en op de universiteiten dicteert een progressieve ideologie dan wel wat mensen over migratie mogen zeggen, maar daarbuiten niet meer. “Kijk maar naar de samenstelling van de Tweede Kamer”, zegt Van de Beek.
“Tachtig procent van de Nederlandse belastingbetalers is inmiddels migratie-kritisch”, vervolgt de onderzoeker. “Dat wil niet zeggen dat die tachtig procent een hekel heeft aan migranten. Het zegt alleen dat die tachtig procent aanpassing van het beleid noodzakelijk vindt.”
Ook bij linkse belastingbetalers is de visie op migratie veranderd. In die groep is inmiddels de helft kritisch op het immigratiebeleid.
Kostenposten
De kritiek op het immigratiebeleid heeft weinig tot niets te maken met nationalistische onderbuikgevoelens, benadrukt Van de Beek. In Migratiemagneet Nederland rekent hij voor dat voortzetting van het beleid onmogelijk is.
“Jaarlijks over de afgelopen 10 jaar komen er ongeveer 240.000 migranten Nederland in”, zegt Van de Beek. “Omdat de autochtone bevolking afneemt, is de migratiestroom de belangrijkste bepalende factor in de bevolking die straks in Nederland zal wonen.”
Als er niets verandert, is dat een bevolking die de overheid steeds minder zal opleveren. Als Van de Beek kijkt naar wat de gemiddelde immigrant afdraagt aan de schatkist en wat diezelfde immigrant de schatkist kost, dan is die immigrant een verliespost voor de Nederlandse economie van meer dan een ton.
“De reden om juist met die gegevens te rekenen is niet alleen omdat het huishoudboekje van de Staat der Nederlanden belangrijk is”, licht Van de Beek toe. “Je kunt vanuit dat aspect ook uitspraken doen over andere zaken. Over criminaliteit, bijvoorbeeld. Hoe meer een groep afdraagt aan de fiscus en de schatkist oplevert, hoe geringer de criminaliteit in die groep.”
Dat is logisch. Mensen die relatief veel belasting afdragen hebben een hoger inkomen. Voor hen is criminaliteit minder aantrekkelijk.
Desastreus asielbeleid
Tussen de verschillende groepen migranten zitten grote verschillen. “De grootste problemen zitten bij de asielmigranten”, verzucht Van de Beek. “Als je de gezinshereniging in die groep meerekent, vormt asielmigratie de laatste tien jaar minstens een kwart van de bevolkingsgroei.”
Gemiddeld kost elke asielzoeker de Nederlandse samenleving 800.000 euro. Van alle asielzoekers die tussen 2005 en 2021 een verblijfsstatus kregen, had gedurende deze hele periode de helft tot driekwart een uitkering.
Sommige groepen asielzoekers doen het trouwens prima. Recente Turkse immigranten, inclusief de asielzoekers onder hen, zijn relatief hoog opgeleid. De kinderen in deze groep doen ongeveer even vaak HAVO of VWO als autochtone kinderen. “Dat is een goede voorspeller voor hoe deze groep gaat integreren en zal bijdragen aan de economie”, zegt Van de Beek.
De overweldigende meerderheid van de asielzoekers zullen echter moeizaam, gedeeltelijk of helemaal niet integreren. Ze komen vooral uit landen uit de Hoorn van Afrika zoals Somalië, Ethiopië en Eritrea, of landen uit het Midden-Oosten, zoals Syrië en Irak. “Het opleidingsniveau van de asielzoeker uit deze landen is gemiddeld nu eenmaal bijzonder laag”, verklaart Van de Beek. “Bovendien sluit de cultuur van deze mensen niet goed aan op de Nederlandse.”
Als Van de Beek het immigratiebeleid zou mogen veranderen, zou hij als eerste het recht op asiel beperken tot Europeanen. “Aan Oekraïners en Moldaviërs hebben we onze handen meer dan vol”, zegt hij.
Arbeidsmigranten
Ook over de huidige arbeidsmigratie maakt Van de Beek zich zorgen. “Met arbeidsmigranten uit westerse landen gaat het prima”, zegt hij. “Dat geldt ook voor Japanners, Zuid-Koreanen en Zuid-Afrikanen. Deze hoogopgeleide mensen integreren goed en dragen bij aan de schatkist. Maar er gaat wel iets mis met arbeidsmigranten uit de periferie van Europa.”
Die groep verricht laaggeschoold en slecht betaald werk. Ze plukken bijvoorbeeld rozen en tomaten in kassen of werken in de distributiecentra die in Nederland als paddenstoelen uit de grond schieten. “Het inkomen van deze groep is zo laag dat de schatkist er niets wijzer van wordt. Door ons systeem van voorzieningen en toeslagen kosten deze arbeidsmigranten gedurende hun levensloop uiteindelijk meer geld dan ze uiteindelijk opleveren. Dergelijke laaggeschoolde arbeidsmigratie maakt Nederland grosso modo armer en minder productief.”
Met strikte regelgeving zou de Nederlandse overheid deze vorm van migratie zover als maar mogelijk is moeten terugdringen, vindt Van de Beek. “Het werk dat deze groep doet, zou prima door robots gedaan kunnen worden”, zegt hij. “Werkgevers zien daarvan af als de arbeid zo bespottelijk goedkoop is. Maar zo rem je natuurlijk wel de innovatie. Bovendien drukken deze goedkope arbeidskrachten het loon dat mensen aan de onderkant van de samenleving verdienen.” Daar zitten trouwens opvallend veel mensen met een migratieachtergrond bij.
Paradox
Dat betekent dat juist de progressieve groep die zich in het migratiedebat voorstaat op zijn menslievendheid, de onderkant van Nederland verandert in een economische hel van armoede en sociale ontwrichting en marginaliteit. “Het is paradoxaal”, besluit Van de Beek. Maar je kunt het ook wel cynisch noemen.
Binnenland
Herinvoering van de dienstplicht is een politiek rookgordijn


Gepubliceerd
2 weken geledenop
26 januari 2025Door
Wybren Van Haga

Nederland wordt via de reguliere media klaargestoomd voor de mogelijke herinvoering van de dienstplicht. EenVandaag Opiniepanel peilt inmiddels dat 58 procent van de Nederlanders voor de herinvoering van de dienstplicht is. Het kabinet fluistert over de noodzaak van paraatheid, heimelijk aangegane NAVO-verplichtingen en nationale verdediging, maar in werkelijkheid is deze dreigende noodgreep het bewijs dat dertig jaar militair wanbeleid onze veiligheid ongelofelijk in gevaar heeft gebracht. De krijgsmacht is uitgehold en de geopolitieke spanningen zijn hoger dan ooit. Maar deze giftige cocktail wordt niet opgelost door jongens en meisjes als kanonnenvoer naar het front te sturen.
Omdat ik in 1967 geboren ben was de dienstplicht voor mij nog een gegeven. Na mijn studie in Delft kwam ik daarom, net als duizenden andere jonge patriotten, in november 1991 op voor mijn nummer. Eerst bij het SROI in Ermelo en later bij het KCT in Roosendaal. Het heeft mijn leven veranderd en mijn persoonlijkheid aanmerkelijk goed gedaan. Of het de veiligheid van Nederland heeft verbeterd betwijfel ik, maar de opvoedkundige rol was onmiskenbaar groot. Ik ben daarom altijd voorstander van de militaire dienstplicht gebleven, weliswaar op geheel verkeerde gronden, zelfs nadat de dienstplicht in 1997 werd opgeschort. Pas toen ik mijn goede vriend Toine Manders, de bekendste belastingontwijkingsadviseur van Nederland, hierover sprak, raakte ik ervan overtuigd dat mijn argumenten uitsluitend gebaseerd waren op mijn goede ervaringen met Nederlandse militairen en de goede herinneringen aan mijn eigen diensttijd. Mijn vader heeft als militair-arts gediend in Nieuw-Guinea en Kongo en de jaarlijkse veteranendagen laten Nederland van zijn beste kant zien. Maar romantische gevoelens voor de Nederlandse krijgsmacht zijn geen argument voor de militaire dienstplicht die vrijheid ondergeschikt gemaakt aan staatsdwang. Laat ik een poging wagen om mijn enorme waardering voor de Nederlandse krijgsmacht te combineren met mijn uitgesproken afkeer voor de herinvoering van de dienstplicht.
Nationale veiligheid
Het argument van nationale veiligheid wordt steeds weer naar voren geschoven. Oorlogen, asymmetrische oorlogvoering, cyberdreigingen en andere angstporno wordt via de NOS over ons uitgestort. Maar laten we eerlijk zijn: is een leger van onderbetaalde en onwillige achttienjarigen echt de oplossing voor deze complexe uitdagingen? Het moderne oorlog voeren vereist hoogopgeleide professionals, technologische expertise en innovatieve strategieën. Een dienstplicht, waarbij jongeren met tegenzin een uniform worden aangetrokken, levert slechts heel veel huilende moeders op die hun ongetrainde zoons en dochters in lijkzakken terugkrijgen. Beter zou het zijn om de krijgsmacht serieus te financieren en afscheid te nemen van vijftien jaar afbraakbeleid. Onder Mark Rutte als premier heeft Nederland nimmer de twee procent NAVO-norm gehaald, het materieel is verouderd en het defensiepersoneel is zwaar onderbetaald. De oplossing is simpel. Zorg dat onze beroepsmilitairen buitengewoon goed betaald worden, moderniseer de krijgsmacht en zorg voor een paraat leger dat zoveel afschrikwekkende macht heeft dat het nooit zal worden aangevallen en nooit hoeft te worden ingezet. Hoe we dat gaan betalen? We stoppen met de corrupte asielindustrie (24 miljard euro per jaar), we houden op met de stikstofdwaling en de klimaatgekte (eenmalig 60 miljard euro) en we ontslaan 20 procent van alle rijksambtenaren in Den Haag.
Economische impact
Economisch gezien is de herinvoering van de dienstplicht een financieel drama. De kosten voor training, huisvesting en uitrusting van tienduizenden nieuwe dienstplichtigen lopen in de miljarden en na het afzwaaien is de training voor niets geweest. Al dit geld kan effectiever worden besteed aan zaken als wegen, belastingverlaging, onderwijs, en gezondheidszorg. Bovendien wordt de arbeidsmarkt al geconfronteerd met tekorten in essentiële beroepen en er zitten al genoeg jongeren in inefficiënte en demotiverende staatsbanen. Laten we juist sturen op minder mensen in overheidsdienst.
Vrijheidsbeperking
Nederland heeft zichzelf de laatste decennia snoevend op de borst geklopt als het ging over mensenrechten. Met opgeheven vingertje schuimden wij internationale fora af om anderen te wijzen op onze doorgeslagen gidsrol met betrekking tot genderneutrale wc’s, regenboogzebrapaden en cultuurmarxisme. Maar in de laatste jaren blijkt dat de Nederlandse staat vrijheid beziet vanuit een collectivistisch gedachtengoed waaraan de vrijheid van het individu volkomen ondergeschikt is. Als er een parlementaire meerderheid is die de minderheid haar wil op wil leggen dan vinden vrijwel alle partijen dat dit moet kunnen. Een mondkapjesplicht, vaccinatiedwang, avondklok, schoolsluitingen en nu dan waarschijnlijk ook een dienstplicht. Zowel de conservatieve als de socialistische partijen lijken vergeten te zijn dat het individu bepaalde grondrechten heeft, die niet licht ter zijde geschoven mogen worden. Maar de huidige politici lijken nog maar weinig op te hebben met John Locke, Adam Smith en John Stuart Mill.
Afleiding van echte problemen
Een bekende truc van bestuurders en politici is het creëren van een nieuw project met nieuwe problemen, om oude problemen te begraven. Een pandemie of een oorlog zijn geschenken voor falende leiders, omdat ze dan weer een tijdje de ‘grote leider’ kunnen uithangen zonder dat de massa hun beleid verwerpt. De enkeling die het doorziet en wél kritische vragen stelt wordt kaltgestellt, gewappificeerd, of in de bak gegooid wegens opruiing tegen het beleid. Na een eindeloze reeks van incompetente ministers van Defensie is de chaos niet meer te overzien. Wim van Eekelen was in 1988 de laatste minister van Defensie die in het leger had gezeten en de kernproblemen, zoals onderfinanciering, achterstallig onderhoud en een tekort aan professioneel defensiepersoneel begreep. Maar deze kwesties gaan het huidige ambtenarenapparaat compleet boven de pet. Staatssecretaris Gijs Tuinman doet zijn best, maar beklaagt zich over het feit dat hij niet voldoende stikstofruimte heeft om militairen te laten schieten op de nieuwe schietbanen. De gekte regeert. Om maar niet te spreken over onze vorige premier, die nota bene zijn eigen dienstplicht heeft geweigerd, vervolgens voor een Oekraïense vlag ging staan en de fascistische oorlogskreet ‘Slava Ukraini’ riep, maar niet bereid is om voor zijn eigen land te sterven.
De vrijheid van het individu centraal
Het is tijd om de idiote en vrijheidsbeperkende herinvoering van de dienstplicht resoluut af te wijzen. In plaats van te vervallen in nostalgische fantasieën over nationale eenheid en collectieve dienstbaarheid, moeten we vooruitkijken. Nederland moet investeren in een samenleving die gebaseerd is op de vrijheid van het individu en het terugdringen van de macht van de staat. De herinvoering van de dienstplicht is niets meer dan een politiek rookgordijn, bedoeld om daadkracht te suggereren zonder daadwerkelijk de complexe problemen van deze tijd aan te pakken. Het is inefficiënt, duur, sociaal onrechtvaardig en strijdig met de vrijheden van een moderne, democratische samenleving. Laten we ons daarom niet laten misleiden door politiek handig manoeuvrerende tassendragers, die al folderend minister zijn geworden. Onze jeugd verdient beter dan deze ouderwetse, contraproductieve maatregel. En ons land verdient leiderschap dat verder kijkt dan in de achteruitkijkspiegel van de geschiedenis. Vrijheid is ons meest dierbare bezit en dat mogen we ons niet laten afpakken door een stel apparatsjiks, die vanuit hun ivoren toren onze jongeren de dood in jagen, omdat ze niets beters weten te verzinnen dan het rookgordijn dat militaire dienstplicht heet.
Recent




Mignon (36) en haar kinderen getroffen door woningcrisis
De woningmarkt ligt in puin en veel mensen vallen tussen wal en schip. Ze verdienen te weinig voor een hypotheek,...






Nederland wordt van zijn pensioen beroofd
Al vaker schreven we hier over de door de overheid georganiseerde pensioenroof. Toen bleek dat onze parlementariërs zelf niet beroofd...






Lagarde totaal ongeschikt om de ECB te leiden
In de tweede helft van 2023 kwamen de eerste berichten naar buiten over het wanbeleid van Christine Lagarde binnen de...






Voormalig NOS-directeur uit felle kritiek op de NOS
Voormalig NOS-directeur Bauke Geersing uit felle kritiek op de eenzijdige berichtgeving van de NOS. Hij signaleert een verschuiving van feiten...




Von der Leyen vooral gesteund door extreemlinks
In 2024 verscheen een onderzoek – uitgevoerd door de Duitse Bertelsmann Stichting – naar de bekendheid en populariteit van Ursula...






ECB ruïneert de burger volledig met renteverlagingen
Op 30 januari 2025 heeft de ECB de rente voor de vijfde keer binnen een jaar verlaagd en aangegeven zo...






Jan van de Beek rekent uit wat u niet mag weten over migratie
Migranten zijn onmisbaar voor onze welvaart. Asielzoekers vormen maar een klein deel van de migrantenstroom die Nederland binnenkomt. Als u...






TrumpCoin helpt ons ontsnappen uit de (financiële) matrix
In de afgelopen jaren heb ik de cryptowereld met verbazing gevolgd. Van Bitcoin begreep ik nog wel iets, maar tot...






EU-infraproject verslindt geen 5 maar 24 miljard euro!
Zoals bekend subsidieert de EU vele infrastructurele projecten in nieuwe lidstaten. Eén daarvan is Rail Baltica; een spoorlijn tussen Polen...






De burger is aan zet: de politiek gaat het niet voor u doen!
Steeds duidelijker wordt het dat ook Wilders nog geen deuk in een pakje boter kan slaan. De reden is simpel:...
Trending
-
Binnenland1 week geleden
Jan van de Beek rekent uit wat u niet mag weten over migratie
-
Column2 weken geleden
De burger is aan zet: de politiek gaat het niet voor u doen!
-
Economie6 dagen geleden
ECB ruïneert de burger volledig met renteverlagingen
-
Binnenland1 dag geleden
Nederland wordt van zijn pensioen beroofd
-
Economie2 dagen geleden
Lagarde totaal ongeschikt om de ECB te leiden
-
Media3 dagen geleden
Voormalig NOS-directeur uit felle kritiek op de NOS
-
Binnenland2 weken geleden
Herinvoering van de dienstplicht is een politiek rookgordijn
-
Buitenland1 week geleden
EU-infraproject verslindt geen 5 maar 24 miljard euro!