De profeten van nu zijn de wappies van toen

Tot dusver zijn we alleen gewend dat we aan onze eigen belastingdienst geld betalen. Vanaf 2027 komt de EU daar bij als belastingheffer. Dan gaat de EU ook je privé CO₂-uitstoot belasten met tarieven op gasverbruik en brandstoffen aan de pomp. Hoe werkt dat en hoeveel meer ben je per jaar kwijt aan die directe belastingheffing vanuit Brussel?

Nieuwe CO₂-belastingheffingen vanaf 2027

Vanaf 2027 treedt er nieuwe Europese wetgeving in werking – ETS2 – die het zogenoemde emissiehandelssysteem (ETS) van de Europese Unie uitbreidt. Het belasten van CO₂ zal dan ook gas voor cv-ketels raken en motorbrandstoffen zoals benzine en diesel betreffen. Dat zal zorgen voor forse prijsstijgingen voor alle Nederlanders die via de leveranciers van deze stoffen worden geheven en afgedragen aan Brussel.

Tot en met 2026 geldt het hele EU-systeem voor CO₂-emissierechten alleen voor het bedrijfsleven. Vanaf 2027 worden dus ook alle Europese burgers in het systeem gedwongen.

Het Europese emissiehandelssysteem werkt volgens dit artikel met een veiling van emissierechten voor CO₂ die vervolgens op de markt worden verhandeld. Dit betekent dat CO₂-prijzen kunnen schommelen. Momenteel ligt de prijs voor het uitstoten van een ton CO₂ bijvoorbeeld op ongeveer 67 euro, maar was eerder al eens 100 euro.

Uit onderstaande grafiek blijkt dat de heffingen op CO₂ doorgaans omhoog gaan, als de prijzen voor brandstoffen omhoog gaan. Je wordt dus dubbel gepakt met dit systeem.

Verschillende kostenscenario’s voor verschillende huishoudens

In het bovengenoemde artikel van Business Insider worden drie scenario’s uitgewerkt.

Bij het algemene kostenplaatje is te zien dat een gezin met één auto bij een CO₂-prijs van 60 euro per ton op jaarbasis 260 euro extra kwijt is. Bij een prijs van 200 euro per ton stijgt dit naar 1.335 euro op jaarbasis voor een gezin met een vrijstaand huis en twee auto’s.

Wat betreft de kosten voor verwarming van een woning met gas, is voor verschillende types woningen een scenario gemaakt met diverse CO₂-prijzen. Bij een CO₂-prijs van 60 euro per ton komt dit voor een tussenwoning bijvoorbeeld neer op 146 euro aan extra kosten op jaarbasis. Bij 200 euro per ton CO₂ en een vrijstaande woning loopt dit op naar 792 euro.

Als je meer dan 10.000 km per jaar rijdt en/of meer dan één auto bezit, lopen de EU-belastingen nog verder op tussen de 163 en 545 euro per jaar.

Samengevat ben je vanaf 2027 in het gunstigste geval zo’n 500 euro per jaar aan extra EU-belastingen op CO₂-uitstoot kwijt en in het slechtste geval – vrijstaand huis, 2 auto’s en meer dan 10.000 km per jaar – zo’n 2.500 euro per jaar, oftewel 208 euro per maand.

Maar….de EU heeft nog meer kostbare plannen tussen 2025 en 2030

Veertien Nederlandse gemeenten voerden op 1 januari 2025 zero-emissiezones in, wat tot financiële zorgen leidt bij bedrijven. Volgens een bericht op deze website wordt de gemiddelde bedrijfsauto die rijdt op diesel, benzine of gas, vanaf 2025 zo’n 13.000 euro duurder door de invoering van bpm-belasting. Dit vormt een extra financiële last voor ondernemers die hun wagenpark moeten vernieuwen.

Volgens de tabellen op deze website stegen de energiebelastingen op gas en elektriciteit – als gevolg van EU-klimaatwetgeving – in de periode 2020-2024 met maar liefst 75 procent (!) voor gas en 15 procent voor elektriciteit.

Anno 2025 betaal je meer belasting per kubieke meter gas dan aan het gas zelf, namelijk 0,70 euro respectievelijk 0,63 euro.

Nederlanders betalen voor gas een van de hoogste prijzen in heel Europa. Door hogere belastingen en netwerkkosten steeg de Nederlandse gasprijs in december 2024 tot het op twee na hoogste tarief in heel Europa, aldus dit bericht.

Gedwongen renovatie van woningen vóór 2030

De Europese Commissie wil woningen met energie labels G en F volledig uitbannen.

Woningcorporaties en particuliere verhuurders mogen zelfs vanaf 2030 geen woningen meer verhuren met een energielabel E, F, of G. Dat staat in de verduurzamingsplannen van voormalig minister Hugo de Jonge die weer gebaseerd zijn op instructies uit Brussel.

580.000 huurwoningen hebben nog zo’n slecht energielabel en moeten dus voor 2030 aangepast zijn, willen ze nog verhuurd mogen worden. Die aanpassingen gaan grofweg tussen de 15.000 en 100.000 euro per woning kosten aldus deze berekeningen van ING.

Ergo, Nederland moet alleen al aan energierenovaties voor huurwoningen tussen de 8,7 miljard en 58 miljard euro uitgeven voor het jaar 2030 om aan de EU-doelstellingen te voldoen.

Uiteraard moeten die investeringen weer terugverdiend worden door…..huurverhogingen!

Ook voor de Nederlandse zeevaart en binnenvaart is doorgerekend wat de financiële effecten zullen zijn van de CO₂-maatregelen en belastingen vanuit de EU voor de periode tot 2030.

Op pagina 15 van dit rapport voor de Nederlandse zeevaart is berekend dat vanaf 2025 tot en met 2030 er ieder jaar bijna 500 miljoen euro extra kosten ontstaan om aan de CO₂-wetgeving van de EU te voldoen. Die 500 miljoen euro ziet de consument terug in hogere prijzen voor goederen en hogere inflatie.

Nederlandse privébezittingen en -vermogens worden vernietigd door de EU

Als je bekijkt wat er tussen dit jaar en 2030 nog op ons afkomt aan extra financiële lasten die door EU-wetgeving wordt afgedwongen, dan is de conclusie helder: de EU drijft Nederlandse huishoudens de afgrond in. Dit is het tegenovergestelde van wat de economische doelstellingen bij de oprichting van dit monsterinstituut waren.

Die gang richting economische afgrond treft niet alleen de welgestelden in onze samenleving, maar ook mensen die aan de onderkant van onze maatschappij een bestaan proberen op te bouwen. Denk maar even mee:

• De extra EU CO₂-heffingen op benzine, diesel en gas raken ook mensen die al onder de armoedegrens leven en mensen met een bijstandsuitkering.
• Mensen die het laagste inkomen hebben, wonen het meest in huizen met een slecht energielabel. Zij hebben helemaal geen geld om de door de EU afgedwongen renovaties te betalen als het om een woning in eigen bezit gaat. Als ze een huis huren met een energielabel E, F of G, zullen ze de huurverhoging, die volgt na de verplichte renovaties, niet kunnen betalen.
• Voor iedereen gaan de transportkosten met honderden euro’s per jaar omhoog. Zowel de kosten voor eigen vervoer, als de kosten voor het bus- en treinvervoer, het bezorgen van pakketten en dergelijke.

Daarnaast drijft de EU nog andere kosten voor de samenleving omhoog:

• De EU-richtlijn loontransparantie zal het Europese bedrijfsleven op extra kosten jagen vanaf 2026, met lagere bedrijfswinsten als gevolg.
• Zowel de EU als ECB liggen op ramkoers tegenover de Europese burgers met hun nieuwe plannen om honderden miljarden te lenen om de oorlogseconomie op te tuigen en Europese multinationals te subsidiëren (plan Mario Draghi). Al die leningen worden door de Europese belastingbetaler gegarandeerd.

Kortom: de EU is in huidige vorm geen houdbaar project en moet snel op de schop!

Onze belastingdruk werd de laatste tien jaar onvoorstelbaar opgevoerd ten opzichte van andere EU-lidstaten, armoede nam toe en inflatie behoort tot de hoogste in de Europese Unie. Nederland is financieel onleefbaar aan het worden. Zeker als je de vergelijking met buurland Duitsland trekt. Dus een vergelijking in kosten van levensonderhoud tussen de landen. De verschillen zijn onacceptabel en tekenen het faillissement van de vaderlandse politiek.

Kosten van wonen –  koop en huur

Ik woon een half uurtje rijden van de grens met Duitsland in een Drents dorp. Vergelijk je de huizenprijzen hier in de dorpskern met die van Duitse dorpskernen een half uur verderop, dan schrik je je wezenloos.

Een voorbeeld van twee enigszins vergelijkbare huizen.

Bij ons in het dorp staat dit huis te koop voor 570.000 euro, met 137 vierkante meter woonoppervlak en een perceel van 550 vierkante meter.

Een half uurtje rijden van dit huis, net over de grens met Duitsland, kom je onderstaand huis tegen voor 335.000 euro, met 207 vierkante meter woonoppervlak en een perceel van 892 vierkante meter, in een vergelijkbare wijk.

Dus:

• Vraagprijs Duitse woning is 235.000 euro lager dan de Nederlandse woning.
• Woonoppervlak Duitse woning is 207 vierkante meter, anderhalf maal groter dan de Nederlandse woning.
• Perceeloppervlak is 342 vierkante meter groter dan Nederlandse woning.
• Bouwjaren zijn vrijwel identiek.
• Dorpen en ligging zijn qua voorzieningen vergelijkbaar.

In bovenstaand voorbeeld ben je aan bruto rentelasten 588 euro per maand minder kwijt in Duitsland dan in Nederland, heb je een huis dat anderhalf maal zo groot is en een perceel dat ook anderhalf maal zo groot is.

Kijk je naar huurprijzen in Nederland versus Duitsland, dan bevat dit artikel van het Duitsland Instituut een fraaie uitleg over de verschillen van beide woningmarkten.

De Duitse huurprijzen zijn ook veel lager dan de Nederlandse. Deze huurprijzen zijn voornamelijk gebaseerd op 4 tot 5 procent bruto rendement op het geïnvesteerd vermogen. In bovenstaand voorbeeld zou de huur van het Duitse huis op ongeveer maximaal 1.535 euro per maand uitkomen.

Kosten voor levensmiddelen

Ik rijd eens per twee maanden dat half uurtje naar het Duitse dorp over de grens om inkopen te doen bij Duitse supermarkten. Dat scheelt erg veel geld.

Volgens deze website ben je in Nederland – vooral voor A-merken – tot 86 procent duurder uit dan in Duitsland! Voor een extreem voorbeeld als Syoss haarverf ben je in ons land zelfs drie keer zoveel kwijt als in Duitsland ( 14,99 euro in Nederland tegenover 4,95 euro voor dezelfde fles in Duitsland).

Met name zaken als alcohol en tabak zijn vele malen goedkoper in Duitsland dan in Nederland. Duitsland kent namelijk geen accijns op deze producten, alleen btw.

In Nederland zijn de accijnstarieven per liter voor bier 0,41 euro, wijn 0,96 euro, en sterke drank 6,39 euro. Voor eenzelfde fles whisky of cognac ben je in Duitsland minstens 6 tot 7 euro goedkoper uit. Koop je wijn bij een Duitse Lidl, ben je gemiddeld 1 tot 2 euro goedkoper uit voor exact dezelfde fles als in Nederland.

Het probleem van de dure A-merken in ons land is het gevolg van (wederom) falend EU-beleid en zwak optreden van ons eigen parlement. Dat laatste kun je concluderen uit dit Telegraaf-artikel van begin maart 2025 (paywall).

Als je het artikel leest, wijst alles op onderlinge prijsafspraken voor de Nederlandse markt en dat is in strijd met de EU-mededingingsregels. De EU zelf onderneemt echter weinig tot niets als het om handhaving van die regels gaat. De consument is niet interessant.

Het Telegraaf-artikel meldt dat een meerderheid van de Tweede Kamer eist dat het kabinet ingrijpt, zeker nu de Nederlandse inflatie met bijna 4 procent tot de hoogste van de EU behoort.

Schoof en zijn kompanen hebben nog niets ondernomen in dit verband en lijken dat ook niet van plan te zijn.

Kosten van autobezit

Veel Nederlanders kopen een tweedehandsauto in Duitsland omdat de prijzen daar aanzienlijk lager liggen, schrijft het AD. Het gaat dan om  15 tot 20 procent goedkoper dan in ons land.

Voor nieuwe auto’s geldt dit nog sterker! Volgens AutoRAI is Nederland het duurste land binnen de EU voor aankoop van nieuwe auto’s; gemiddeld 18,5 procent hogere prijzen in vergelijk met gemiddelde nieuwprijzen binnen de EU.

In vergelijking met Duitsland zijn de verschillen krankzinnig te noemen. Dat komt vooral omdat Nederland al jaren de CO₂-taks op nieuwe en tweedehands importauto’s heeft ingevoerd als aanschafbelasting (bpm). Duitsland heeft bpm nooit ingevoerd.

De vrij complexe berekening van de bpm is hier te vinden. Een paar voorbeelden uit het AutoRAI-artikel van 2022 (!):

• Dacia Duster (TCe 130 GPF) – bpm: 6.394 euro.

In Nederland kostte deze budgetauto in 2022 24.490 euro, in Duitsland 17.250 euro.

• Volkswagen Golf GTI – bpm: 10.142 euro.

De prijs in Nederland van 51.690 euro lag in 2022 maar liefst 13.440 euro hóger dan in Duitsland; 38.250 euro.

• BMW M3 – bpm: 37.917 euro.

Deze wagen is in Nederland bijna 40.000 euro duurder dan in Duitsland, enkel vanwege de bpm.

Opvallende belastingverschillen ten nadele van Nederland

Duitsland kent weinig sterk prijsopdrijvende belastingen zoals bpm en accijnzen. Daarnaast zijn er nog een paar opvallende verschillen in de belastingstelsels die het leven in Nederland extreem veel duurder maken dan in Duitsland:

• Hoogste tarief inkomstenbelasting is in Nederland 49,5 procent, in Duitsland 42 procent.
• Het standaard btw-tarief in Nederland is 21 procent, in Duitsland 19 procent.
• Duitsland kent nauwelijks vermogensbelasting (box 3).
• Gemeentelijke belastingen in Duitsland zijn aanmerkelijk lager dan in Nederland. Dat kan tot 40 procent per jaar schelen.
• In Duitsland ligt de consumentenprijs voor gas op de helft van Nederland. De redenen hiervoor zijn onder andere lagere energiebelastingen, btw en netwerkkosten.

Bron: Energievergelijk.nl

Kan de Nederlandse overheid totaal niet met geld omgaan?

Enkele goede vrienden van mij zijn in de afgelopen jaren naar Duitsland verhuisd. Desgevraagd geven ze aan tussen de 600 en 1.000 euro per maand minder vaste lasten te hebben dan in Nederland. De huizen die ze bewonen zijn tweemaal zo groot als de huizen waar ze in Nederland verbleven.

Al schrijvende aan dit verhaal vraag ik me af hoe dit allemaal mogelijk is. Wat doet die Duitse regering anders dan die van ons waardoor het leven in Duitsland zoveel goedkoper is dan bij ons?

Het antwoord op die vraag vergt een apart artikel aangezien Nederland en Duitsland een geheel eigen systeem van belastingheffing kennen. De belastingen in Duitsland worden in gelijke mate geheven door de Duitse staat en de deelstaten, terwijl in Nederland de staat de belangrijkste belastingheffer is en de rol van de provincies verwaarloosbaar.

Bovengenoemde verschillen zouden Nederlandse politici wel aan het denken moeten zetten. Nederland is ernstig toe aan een ministerie voor Overheidsefficiency.

De digitale euro (CBDC) komt eraan en dat houdt veel mensen bezig. Vooral vanwege de mogelijkheden om deze munt te programmeren en daarmee het gedrag van burgers te sturen en te bepalen. Er zijn echter wel andere belangrijke redenen waarom de ECB zo graag een digitale euro wil, waar nooit over geschreven wordt. Ik leg die redenen graag uit.

Waarom een digitale euro volgens De Nederlandsche Bank?

De Nederlandsche Bank (DNB) valt onder de ECB. Als we op de website van DNB zoeken naar de redenen voor de digitale euro (CBDC), dan staat er dat slechts één op de vijf betalingen in winkels (20 procent) contant wordt gedaan. DNB vindt het het belangrijk dat contant geld ook in de toekomst beschikbaar blijft. Daarom kijkt DNB hoe contant geld een digitale draai kan krijgen door een digitale euro te creëren.

Volgens DNB is de digitale euro niets anders dan een vorm van contant geld dat makkelijker te gebruiken is dan papieren geld – omdat we tegenwoordig zoveel doen met onze telefoon.

Uiteraard is het niet De Nederlandsche Bank die ‘bekijkt hoe we contant geld een digitale draai kunnen geven’, maar doet de Europese Centrale bank dat voor DNB. Die hanteert overigens andere cijfers dan DNB als het over gebruik van contant geld gaat. Volgens de ECB werd in winkels tijdens 2024 nog steeds 52 procent contant betaald in de eurozone.

Reden afname van de hoeveelheid contant geld: beleid van de EU

Over de hele eurozone wordt dus nog 52 procent van alle betalingen in winkels met cash gedaan, maar slechts 20 procent in Nederland. De reden van die afname van contante betalingen is niet wat DNB ons wil laten geloven – het toegenomen gebruik van smartphones – maar vooral EU-regelgeving tegen witwassen van geld.

Op deze website legt de Europese Raad uit welke antiwitwasrichtlijnen er zijn en met welk doel. “Al meer dan 30 jaar staat de strijd tegen witwassen en terrorismefinanciering hoog op de politieke agenda van de EU.”

Een onderdeel van die regels tegen witwassen van illegaal verkregen geld betreft het reduceren van de hoeveelheid contant geld in omloop.

Contante betalingen van meer dan 10.000 euro zijn momenteel in de hele EU verboden. Per 2027 wordt dat bedrag fors verlaagd naar 3.000 euro. Dit bedrag mag men niet omzeilen via meerdere losse betalingen in bankbiljetten.

Minder grote betalingen in contant geld betekent automatisch minder contant geld in omloop en dat is ook weer een probleem voor de ECB!

Afname hoeveelheid contant geld betekent afname machtspositie van de ECB

De ECB schrijft in dit rapport: “Als we er niet in slagen een nieuwe vorm van centralebankgeld te bieden die voor iedereen beschikbaar is (…), zou dat betekenen dat we afstand moeten doen van een goed getest tweelaags monetair systeem gebaseerd op de co-existentie van centrale- en commercieel bankgeld.”

Voor de duidelijkheid: contant (papieren) geld en CBDC’s zijn centralebankgeld en al het andere digitale geld is commercieel bankgeld of cryptogeld.

Volgens deze studie uit 2024 is 85 procent van alle euro’s in omloop afkomstig van commerciële banken en 15 procent van die (contante) euro’s van de ECB. Als je dus geld van je bankrekening haalt door contanten uit de pinautomaat, wissel je commercieel bankgeld om in centralebankgeld!

Op deze webpagina wordt uitgelegd welke macht er met contant geld door een centrale bank kan worden uitgeoefend. Op het moment dat die hoeveelheid contant geld wordt gereduceerd door andere actoren dan de ECB zelf, verliest die ECB een aanzienlijk stuk macht over de economieën van de eurozone.

Een digitale euro vergroot de macht van de ECB over de eurozone, terwijl er meer toezicht ontstaat over hoe dat (digitale) contante geld wordt besteed en er tegelijkertijd minder gelegenheid is tot het witwassen van geld.

CBDC betekent meer macht voor de ECB, meer toezicht op bestedingen en meer bewaking tegen witwassen.

Dat is een heel ander verhaal dan de pr-verhalen op de websites van DNB en de ECB om die digitale euro aan de bevolking te verkopen.

Maar daar blijft het niet bij……..

De CBDC als hét instrument om de economie van de EU te sturen

Eind juni verwachten we te weten welke mogelijkheden de digitale euro aan ons moet bieden. De ECB heeft dan het programma van eisen voor de CBDC gereed. Belangrijk daarin is of de CBDC programmeerbaar wordt.

Indien die digitale euro programmeerbaar wordt, kan een vervaldatum worden geprogrammeerd. Met CBDC’s die door de overheid worden uitgegeven en voorzien van een vervaldatum, kan zo de economie aangejaagd worden in tijden van (economische) crisis, zo is te lezen op pagina 239 van deze studie.

Nadeel van een vervaldatum op de CBDC is, dat de waarde van de reeds bestaande euro’s opeens onderuit wordt gehaald, wat tot waardevermindering van spaartegoeden en hoge inflatie kan leiden. Maar dat is een probleem voor de burgers, niet voor de ECB.

De CBDC als verdienmodel voor de ECB

De ECB heeft zelf een studie gemaakt over welke (financiële) voordelen de CBDC voor haar verlies en winst rekening op zou kunnen leveren.

In dit document lezen we het volgende op pagina 12-13:

CBDC’s kunnen worden gecreëerd via:

• de vervanging van bestaande bankbiljetten (CBDC1)
• de overtollige reserves van commerciële banken (CBDC2a)
• de verlenging van de balans van de centrale bank door middel van extra krediet van de centrale bank aan banken (CBDC2b_credit): quantitative easing oftewel bijdrukken van geld uit het niets
• activa-aankopen (CBDC2b_bonds): quantitative easing

De ECB schrijft op pagina 15: “De winsten van centrale banken worden grotendeels aangestuurd door de netto rente-inkomsten op hun monetaire activa en passiva. Aangezien CBDC een nieuwe monetaire passiva is voor de centrale bank, richt onze winstgevendheidsanalyse zich op de impact op de netto rente-inkomsten.”

Hoe zien die nieuwe netto rente-inkomsten uit CBDC’s er dan uit voor de ECB?

Op de pagina’s 15 tot en met 25 van deze ECB-studie wordt het (ingewikkeld) uitgelegd.

De simpele uitleg is deze: door de ECB uitgegeven digitale euro’s – boven wat nu als contant geld in omloop is – vervangen de commerciële digitale euro’s die door banken in omloop zijn gebracht. Door die vervanging houden de commerciële banken minder grote tegoeden aan bij de ECB. Daardoor dalen de rentebetalingen die de ECB aan die commerciële banken moet doen voor het stallen van die commerciële euro’s bij de ECB.

Ik hoop vurig dat die digitale euro er nooit komt. We hebben voldoende aan de bestaande digitale euro’s – niet programmeerbaar – van de commerciële banken!