Wob: Ministeries en RIVM wisten dat mondkapjes zinloos waren

Hij begon onwennig en onzeker aan zijn premierschap op 2 juli 2024: Dick Schoof. De voormalige spionagebaas oogde gespannen in die eerste weken, met forse wallen onder zijn ogen en een chronisch vermoeide uitstraling. Er werd gegokt hoeveel weken hij zijn nieuwe baan vol zou houden. Inmiddels lijkt het tij gekeerd en zien we een premier die er niet voor terugdeinst om—zonder overleg met collega’s—miljarden over de balk te gooien of het hele parlement aan de kant te schuiven. Is Nederland op weg naar een dictatuur?

Smijten met miljarden naar Oekraïne zonder overleg

Op 5 maart 2025 bleek dat premier Schoof zonder overleg met zijn ministersploeg of het parlement een additionele €3,5 miljard aan Oekraïne had toegezegd, aldus dit NOS-artikel. In de ministerraad van vrijdag 7 maart is gesproken over de €3,5 miljard steun voor Oekraïne die premier Schoof eerder die woensdag had toegezegd. Verschillende ministers zeiden verrast te zijn door deze toezegging. Schoof vond het “een goed gesprek,” zei hij op zijn wekelijkse persconferentie. “Die €3,5 miljard staat.”

Op vragen van journalisten over waar die verrassing dan vandaan kwam, verklaarde Schoof dat er “geen enkel misverstand” is bij het kabinet en de coalitiepartijen over wat er is afgesproken over steun aan Oekraïne. Dat is dat Nederland de politieke, militaire en financiële hulp aan het land onverminderd voortzet, zei hij. Schoofs interpretatie is dus dat het hem vrijstaat om miljarden extra aan Oekraïne te doneren—zonder voorafgaand overleg—omdat Nederland “de politieke, militaire en financiële hulp aan het land onverminderd voortzet.” Schoof denkt met deze redenering over een blanco cheque van de Nederlandse belastingbetalers te kunnen beschikken.

Te weinig geld in Nederland voor zinloze miljardendonaties aan een verloren oorlog

Vooral vicepremiers Agema (PVV) en Keijzer (BBB) toonden zich op 7 maart uiterst verrast door de toezegging van Schoof. Zij spraken hun ongerustheid uit dat er te weinig geld overblijft voor hun ministeries. Agema wil minder bezuinigen op verpleegkundigen en Keijzer heeft hard geld nodig om het afgesproken woningbeleid uit te voeren, aldus dit NOS-artikel.

De Nederlandse gezondheidszorg en de problematische woningmarkt worden nu de dupe van Schoofs onzinnige spilzucht. Ook de BBB en PVV gaven aan volledig overvallen te zijn door Schoofs one-man-show. Met dit soort eigenhandig optreden schendt hij de Nederlandse Grondwet.

Je moet je bij deze dramatische uiting van belastingverspilling ook afvragen wat het nut is om nog eens €3,5 miljard in de bodemloze put van een zinloze oorlog te gooien. Een oorlog die—door inmenging van de VS—hopelijk snel wordt beëindigd. Geld dat aan de Nederlandse gezondheidszorg of de ernstige problemen op de woningmarkt besteed had kunnen worden.

11 maart 2025: Schoof trapt de democratie omver

Als vervolg op zijn autoritaire, antidemocratische en eenzijdige besluit van 5 maart, trapte premier Schoof op 11 maart het gaspedaal tot op de bodem in door een genomen parlementsbesluit volledig naast zich neer te leggen. Coalitiepartijen PVV, NSC en BBB stemden afgelopen dinsdag 11 maart in met een motie om niet mee te doen aan het groteske EU-plan Herbewapen Europa, waarvoor €800 miljard wordt uitgetrokken door de Europese Commissie.

De kritiek van de Tweede Kamer richt zich vooral op het besluit van de Europese Commissie dat landen de begrotingsregels opzij mogen zetten om meer geld te lenen voor defensie. Daardoor zal hun staatsschuld nog veel sneller oplopen—een staatsschuld van andere lidstaten waarvoor de Nederlandse belastingbetaler weer borg moet staan! Daarnaast wil een Kamermeerderheid niet dat Europese landen gezamenlijk leningen afsluiten. Dat levert een extra risico op dat landen in de toekomst elkaars schuld moeten gaan afbetalen.

Schoof bleek echter al op 6 maart bij de EU namens Nederland te hebben ingestemd met “de contouren” van het defensieplan. Hij zei na afloop dat de EU-top “constructief” was en dat de EU “eenheid uitstraalt.” Het tegenstemmen van ons eigen parlement op 11 maart 2025 was dus feitelijk al niet meer mogelijk. Schoof had op 6 maart zijn kruit al verschoten. Wat moeten we met een premier die zo met de Nederlandse belangen omgaat?

13 maart 2025: Crisisoverleg met het parlement

Op 13 maart was er vervolgens een crisisoverleg tussen de premier en het parlement over de blunders in de besluitvorming over het nieuwe EU-oorlogsinitiatief. Een meerderheid van de Kamer wil nog steeds dat Schoof geen akkoord geeft op het honderdenmiljardenplan van de Europese Commissie voor defensie. Schoof vindt dat hij door zijn eerdere beloftes aan de EU in een onwerkbare situatie terecht is gekomen.

De Telegraaf bericht dat het crisisoverleg inmiddels tot een compromis heeft geleid. “De oplossing is om welwillend te staan tegenover de herbewapening van Europa, maar kritisch tegenover gezamenlijke leningen,” aldus de krant. Onze conclusie is dat we een premier hebben die de aansluiting met de parlementaire democratie volledig kwijt is geraakt en zijn eigen gang gaat. Een handelswijze die past bij een (Europese) dictatuur.

Daarvoor zijn we niet naar de stembus gegaan.

Na eerst slaafs de regering-Biden gevolgd te hebben, vervolgens door Trump bij het politieke oud vuil te zijn gezet, werkt Ursula von der Leyen ijverig aan haar comeback. Ze heeft besloten ook haar rug te buigen voor Trump met een belofte om voor maar liefst 800 miljard euro (!) Europese belastingcenten aan (Amerikaanse) wapens uit te zullen geven terwijl Trump juist aan vrede werkt. Ursula is de weg volkomen kwijtgeraakt en verkeert in paniekmodus. Een opsomming van de puinhopen tot op heden.

Ursula von der Leyen, Europa’s Amerikaanse president, totdat Trump kwam

We schreven er in dit artikel al over hoe Ursula von der Leyen tot Europa’s eerste Amerikaanse president verkozen wist te worden.

Voordat ze voorzitter van de EU werd, was Von der Leyen minister van Defensie van de grootste EU-lidstaat en als zodanig nauw betrokken bij het beleid van de Amerikaanse defensie. Die betrokkenheid blijkt uit een persbericht van het Amerikaanse ministerie van Defensie uit 2017 waarin Von der Leyen als de Europese leider van de NAVO wordt geroemd. Deze positie heeft Trump haar inmiddels ruimschoots afgepakt in de Oekraïnecrisis.

Op 15 juni 2021 brachten het Witte Huis en de EU een verklaring uit over de gezamenlijke aanpak van de coronacrisis. In dezelfde verklaring geven de VS en EU aan om gezamenlijk de World Health Organization (WHO) te gaan hervormen opdat deze meer centrale bevoegdheden en macht krijgt.

Ook dit speeltje pakte Trump Ursula af door de VS uit de WHO te laten treden.

Het EU-Verdrag verbiedt de aankoop van militair materieel

In dit artikel legden we uit hoe von der Leyen al eerder uit de bocht vloog bij de EU-aankopen van wapens, zonder op haar vingers getikt te worden.

Het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie dat hier te vinden is, bepaalt op pagina 37 onder Artikel 41 lid 2 dat het verboden is om beleidsuitgaven vanuit de begroting van de EU te doen als deze “voortvloeien uit operaties die gevolgen hebben op militair of defensiegebied”.

Een artikel  van de Financial Times van 4 mei 2023 stelt: “Als onderdeel van de defensiehervorming om Oekraïne te helpen en de defensieproductiecapaciteit van de EU te vergroten, heeft de commissie een plan geschetst dat het mogelijk zou maken om EU-geld te investeren in wapenfabrieken. Dat is nog nooit eerder gedaan, omdat het EU-regeringsverdrag het gebruik van het EU-budget voor wapens verbiedt.”

Von der Leyen trekt zich geen moer aan van EU-wetgeving en verzint een list

De hoog ontwikkelde begaafdheid tot manipulatie door Von der Leyen druipt wederom van dit NOS-artikel van 4 maart 2025 af. Daarin staat het volgende te lezen:

“Belangrijk voor het slagen van het Europese plan is dat de EU-landen hun defensiebudget verhogen. Tegelijkertijd wil Von der Leyen dat ze zich kunnen houden aan de Europese begrotingsregels, die voorschrijven dat het begrotingstekort van de lidstaten niet boven de 3 procent mag uitkomen. De Commissie stelt voor om de defensie-uitgaven hierbuiten te houden.”

Dat bijzinnetje “die voorschrijven dat het begrotingstekort van de lidstaten niet boven de 3 procent mag uitkomen” is knetterharde manipulatie.

Militaire uitgaven passen helemaal niet in de EU-begroting en dat weet zij donders goed!

Artikel 41 lid 2 van het EU-Verdrag bepaalt immers dat het verboden is om beleidsuitgaven vanuit de begroting van de EU te doen als deze “voortvloeien uit operaties die gevolgen hebben op militair of defensiegebied”.

Je mag helemaal geen EU geld uit de begroting voor defensie halen. De EU is daarvoor helemaal niet opgericht!

 Een smoes om Donald Trump te paaien en Europese burgers te laten bloeden?

“Als de EU-landen elk 1,5 procent meer gaan uitgeven aan defensie dan levert dat de komende vier jaar bijna 650 miljard euro op”, rekende Von der Leyen voor. Daarnaast wil ze voor 150 miljard euro aanvullende EU-leningen mogelijk maken, waarmee lidstaten wapens kunnen kopen.

Dus die 800 miljard euro komt niet uit de EU-begroting, maar rechtstreeks van de belastingbetaler in de EU-lidstaten! Miljarden aan belastingverhogingen voor Nederlandse burgers met dank aan Ursula von der Leyen!

Von der Leyen wil duidelijk weer de grootste cheerleader van de president van de VS worden. Op rekening van de belastingbetaler. Net als bij die vorige VS-president.

Belastingverhogingen en 150 miljard euro extra lenen!

Onlangs stelden we nog het extreme financiële wanbeleid door Ursula von der Leyen aan de kaak. Het werd meer dan 200.000 keer gelezen op social media.

Ursula heeft geen gat in haar hand, Ursula heeft gewoon helemaal geen hand als je kijkt naar de honderden miljarden die al zoek zijn, of buiten de Europese begroting werden uitgegeven.

De Europese Rekenkamer – de financiële waakhond van de EU – heeft sinds het aantreden van Von der Leyen nog nooit de uitgaven van de EU goedgekeurd. Elk jaar concludeert deze rekenkamer dat er te veel fouten worden gemaakt. In 2023 waren er fouten bij bijna 6 procent van de totale  EU-uitgaven. Dat gaat om serieus geld: circa 9 miljard euro.

Het probleem wordt steeds groter omdat, zeker met de vele miljarden van het coronaherstelfonds, er steeds meer Nederlands belastinggeld door ‘Brussel’ wordt verdeeld. Daar maakt zelfs onze eigen Algemene Rekenkamer zich druk om!

Volgens de Europese Rekenkamer heeft mevrouw Von der Leyen het al voor elkaar gekregen dat er voor een bedrag van 543 miljard euro aan verplichtingen door de EU is aangegaan dat niet in de begroting voor de komende jaren is opgenomen. Het toppunt van financiële waanzin!

Daar wil ze sinds 4 maart 2025 nog eens 150 miljard euro aan toevoegen, vermeerderd met 650 miljard euro extra belastingheffingen binnen de lidstaten.

Wie gaat dit doorgeslagen financiële drama stoppen voordat heel Europa aan de bedelstaf raakt?

De afgelopen jaren was er veel over te doen; de Central Bank Digital Currency (CBDC), maar de laatste tijd is het opvallend rustig rond dit thema. Dat heeft een oorzaak. Wat is de stand van zaken en (nogmaals), wat zijn de risico’s van dit initiatief van Centrale Banken als de ECB en FED?

 Wat is een CBDC?

CBDC staat voor Central Bank Digital Currency, oftewel, digitaal geld van de centrale bank als aanvulling op papieren geld.

CBDC is net als papieren bankbiljetten een betaalmiddel, een rekeneenheid. En net als papiergeld, is elke eenheid uniek identificeerbaar om namaak te voorkomen. CBDC maakt deel uit van de totale bulk geld, samen met andere vormen zoals contanten en giraal geld. Het kan worden opgeslagen, overgedragen en verzonden door allerlei digitale betalingssystemen en -diensten.

De grootste weerstand tegen de CBDC betreft de mate waarin deze digitale munt de overheid de gelegenheid biedt om betalingsgedrag van burgers te volgen en te sturen. Daarmee zouden nationale en Europese overheden hun burgers als marionetten kunnen behandelen.

Een goed overzicht van alle risico’s voor burgers is in dit artikel te vinden.

Hoever zijn landen met de invoering van de CBDC?

Sommige centrale banken zijn al bezig met de introductie van een eigen munt, terwijl andere centrale banken er alleen nog maar over spreken.

Op deze website van de Atlantic Council kun je precies, per land, zien hoever men is met de implementatie van de CBDC (bijgewerkt tot februari 2025).

Een paar hoofdindicatoren:

• 134 landen, goed voor 98 procent van het wereldwijde bbp, onderzoeken een CBDC. In mei 2020 was dat aantal slechts 35.
• Alle G20-landen onderzoeken een CBDC en 19 ervan bevinden zich in een vergevorderd stadium van CBDC-implementatie.
• Drie landen hebben een CBDC volledig geïmplementeerd: de Bahama’s, Jamaica en Nigeria.
• Op de website van Atlantic Council zie je, dat het aantal nieuwe CBDC-projecten groeit, maar het aantal projecten dat op ‘inactief’ is gezet groeit ook.

Waarom pauzeren landen de invoering van de CBDC?

Behalve het risico op ‘misbruik’ van de CBDC door overheden tegenover burgers, zijn er nog een aantal andere – grote – bezwaren tegen de invoering en gebruik van de CBDC.

Landen als IJsland, Denemarken, Koeweit, Vietnam en Oeganda hebben hun projecten ‘on hold’ gezet. Een belangrijke reden om dat te doen, zijn de conclusies van het International Monetary Fund (IMF) uit een recent onderzoek over de grootste gevaren van deze digitale munt. “Een CBDC creëert echter een enorm en complex ecosysteem dat bestaande (financiële) risico’s vergroot en nieuwe veroorzaakt. Gezien de implicaties van het uitgeven van een CBDC, zou het gezien moeten worden als een fundamentele verandering in de manier waarop de centrale bank opereert.”

Het IMF-rapport bespreekt de reeds opgedane ervaringen met ‘live CBDC’s’ en is gebaseerd op experimenten die door centrale banken en internationale instellingen zijn uitgevoerd voor binnenlands gebruik.

De risico’s die het rapport vermeldt, zijn niet misselijk:

• CBDC’s worden blootgesteld aan digitale risico’s (cyberaanvallen) en aan risico’s van verschillende digitale betalingssystemen. Digitale risico’s omvatten een breed scala aan bedreigingen en kwetsbaarheden die verband houden met het gebruik van digitale technologieën. Ze bevinden zich op het kruispunt van mensen, processen, technologie en data, zowel intern binnen desbetreffende centrale bank, als binnen de toeleveringsketen (zie onderstaande afbeelding).

• CBDC’s kunnen makkelijk doelwit worden van verschillende belangengroepen binnen het systeem waardoor het hele betalingsverkeer plat kan worden gelegd (zie onderstaande afbeelding).

• CBDC’s zijn gevoelig voor aanslagen via het gebruik van AI. het gebruik van AI verlaagt de toetredingsdrempels voor cyberaanvallers. AI vergroot de slagingspercentages van cyberaanvallen op CBDC’s.
• Generative AI kan worden misbruikt om effectieve social engineering-aanvallen op CBDC’s gebruikers uit te voeren waarmee alle privacygevoelige informatie en de identiteit van die gebruiker kan worden gestolen.
• De sterkte van de cryptografische algoritmen, dat wil zeggen de moeilijkheid om ze te kraken, is van vitaal belang voor de cyberveiligheid van CBDC’s. 23 verschillende veelgebruikte algoritmen vormen de basis voor digitale handtekeningen binnen het CBDC-systeem. Deze bleken allen gemakkelijk te kraken met ‘quantum computing’ aldus het IMF-rapport.

Kortom: de risico’s bij het gebruiken van CBDC’s zijn immens groot in vergelijking met het gebruik van simpele bankbiljetten. Bij die bankbiljetten bestaat ‘alleen’ het risico op witwassen, terwijl het gebruik van de CBDC hele financiële systemen en landen plat kan leggen en te weinig beveiliging bevat tegen dataroof bij de particuliere gebruikers.

 Wat wil de ECB met ‘onze’ digitale euro?

De Europese Centrale Bank (ECB) heeft een speciale website voor Europeanen opgezet om de digitale euro te promoten. Op deze site staat een – in mijn ogen volledig waardeloze – motivatie om de Europese CBDC in te voeren, namelijk:

“De manier waarop mensen betalen verandert snel en consumenten in de eurozone betalen steeds liever elektronisch dan met contant geld. Daarom onderzoeken we de voordelen van een veilige en universeel geaccepteerde digitale euro om de rol van overheidsgeld te beschermen en het vertrouwen in onze munteenheid te behouden.”

Als je de immense risico’s van die CBDC aan mensen uitlegt, is de motivatie van de ECB snel van tafel, lijkt me.

Alleen de ECB zelf heeft de grootste reden om die CBDC te willen. Het verschaft hen de mogelijkheid om – naast de ultieme controle op de gebruikers van de munt – binnen een paar minuten de hele eurozone van extra bijgedrukt geld te voorzien en geval van ‘nood’. Met alle gevolgen – mogelijke hyperinflatie – van dien.

Planning voor de invoering van de digitale euro in 2025

Op 1 november 2023 startte de ECB een voorbereidingsfase van twee jaar, waarin de basis werd gelegd voor de mogelijke uitgifte van een digitale euro.

In het tweede kwartaal van 2025 moet die voorbereidingsfase afgerond worden en de volgende zaken gereed zijn:

• De ontwerpfase/ architectuur van de digitale euro, op grond waarvan een ontwikkelaar aan het werk kan.
• Een selectie van mogelijke ontwikkelaars van de CBDC die uitgenodigd worden om aan te besteden. Dit bedrijf lijkt daarbij de voorkeur te hebben.
• Een beoordeling van de risico’s van de CBDC. Zie eerder genoemd IMF-rapport.
• Een gedetailleerd plan voor de ontwikkeling en implementatie.
• Een uitgebreide voortgangsrapportage die het werk in de voorbereidingsfase uitlegt.

Vervolgens is de verwachting dat er in de tweede helft van 2025 een definitief besluit wordt genomen over de invoering van de Europese CBDC.

Interessant zal de voortgangsrapportage eind juni zijn. Als het goed is, wordt daarin uitgelegd hoever de digitale euro gaat qua gebruiksmogelijkheden, privacybescherming en controlemogelijkheden door de lidstaten en de Europese Commissie.

Wordt vervolgd!