Wob documenten onthullen geen onderbouwing voor maatregelen

Op 29 september 2024 ging Oostenrijk naar de stembus en koos overweldigend voor de rechtse anti-EU FPÖ. Die partij kwam met 29 procent van alle stemmen als grootste uit de bus en kan daarmee op 56 van de 183 parlementszetels rekenen. Ook in Oostenrijk wordt echter deze, op nationaal belang gerichte partij door de andere partijen geboycot; niemand wil er mee geassocieerd worden. Wat is er nog over van de Europese democratie als de bevolking een duidelijk andere richting wil dan de meeste politici?

De Oostenrijkse verkiezingen van 29 september

Volgens Euractiv, de website met nieuws over de EU, is er een nieuw tijdperk in Oostenrijk aangebroken nu de FPÖ daar – voor het eerst in haar geschiedenis – de grootste partij van het land is geworden.

Bijna 80 procent van de Oostenrijkse kiezers stemde zondag, waarbij de FPÖ als winnaar uit de bus kwam, twee procent boven de christendemocraten van bondskanselier Karl Nehammer. Hoewel de overwinning duidelijk is, is het niet genoeg om te regeren. Nehammer heeft al aangegeven niet met de FPÖ samen te willen werken. Dat geldt ook voor de derde grootste partij van het land; de socialistische SPÖ. Een verschijnsel dat we eerder al tegenkwamen in vele andere Europese landen en binnen de EU zelf.

Bron: ORF

De EU-verkiezingen van 6-9 juni 2024

Er zijn twee winnaars van de EU-verkiezingen die ieder 9 zetels erbij kregen, de Europese christendemocraten (EPP) en de Europese Patriotten (PvE) waartoe ook de PVV behoort. Dat leidde bij de EPP tot een totaal van 188 zetels en bij de PvE tot een totaal van 84 zetels, aldus deze EU-website.

Binnen de EU zijn de christendemocraten (EPP) en de socialisten (S&D) nog steeds de twee grootste partijen, maar de PvE staat nu op de derde plaats, doch wordt in alle commissies, overleggen en mogelijke samenwerkingen geboycot en verbannen, aldus deze (Duitse) reportage. Dat wordt door een aantal Europese parlementariërs als corruptie van het EU-systeem betiteld. Immers, als een partij opeens de derde grootste wordt binnen de EU, vervolgens het woord wordt ontnomen en lamgelegd, dan heeft dat helemaal niets meer met democratie te maken.

In de Franse politiek is een complete oorlog uitgebroken

Marine Le Pen kreeg tijdens de EU-parlementsverkiezingen maar liefst tweemaal zoveel stemmen als Emmanuel Macron. Volgens analisten van het blad Politico werd Macron op 6 juni 2024 “platgewalst” door de partij van Le Pen. Ongeveer een half uur nadat deze uitslag bekend werd, gooide Macron de handdoek in de ring en schreef nieuwe verkiezingen uit voor het Franse parlement op 30 juni en 7 juli 2024.

Daar bleek een plan achter te zitten.

In de eerste ronde (30 juni 2024) werd de positie van Le Pen haar partij bevestigd met een overweldigende eerste plaats. Na de tweede ronde waren de kaarten opeens volledig anders geschud en won ‘opeens’ de nieuwgevormde linkse coalitie Nouveau Front Populaire (NFP).

Nieuwszender Al Jazeera wist op 1 juli al te melden dat er een verbond tussen de linkse NFP en de partij van Macron werd gesloten om de partij van Le Pen van de eerste plaats te stoten op 7 juli. Dat plan is gelukt, maar leidde in die maand tot zulke heftige maatschappelijke onrust dat er voor een Franse burgeroorlog werd gevreesd door het Amerikaanse CNBC.

Op maandag 30 september ging de EU samen met de zittende macht in Frankrijk in de hoogste versnelling qua politieke vernietigingsdrang. Op die dag begon een proces tegen de partij van Marine Le Pen – Rally Nationale (RN) – wegens vermeende diefstal van EU-fondsen. De RN zou voor miljoenen euro’s van de EU achterovergedrukt hebben om haar eigen medewerkers te betalen. Als de rechters het met de aanklacht eens zijn, zou dit Marine Le Pen een gevangenisstraf van 10 jaar, een boete van een miljoen euro en het vijf jaar ontzeggen van het Franse staatsburgerschap inhouden. Daarmee; einde carrière Le Pen en geen mogelijkheid om mee te doen aan de presidentsverkiezingen in 2027.

Houdt de westerse ‘firewall’ tegen rechts stand?

Wereldwijd is er een strijd gaande tussen twee extreem tegenovergestelde maatschappijbeelden. Aan de ene kant staan de ‘globalisten’ met hun agenda gericht op klimaat, gendergelijkheid, financieren van oorlogen, uitbreiding van internationale handel, een mondiaal geleid financieel systeem, digitalisering van geld, centrale digitale waakhonden om ‘desinformatie’ in de kiem te smoren en een ‘wereldregering’ conform VN-model.

Tegenover die globalisten staan nationalisten, oftewel soevereinen die waarde hechten aan persoonlijke vrijheid, willen en kunnen beschikken over hun eigen land, cultuur en leven, een aversie hebben tegen censuur vanuit de overheid, felle voorvechters zijn voor democratie en felle bestrijders zijn van oorlogen zoals die zich nu afspelen op het wereldtoneel.

De groep ‘globalisten’ heeft momenteel nog – vooral in het Westen – de grootste macht, doch zie je deze steeds sneller verdampen. Daartegen wordt door hen verzet en strijd gevoerd. Dit gebeurt vooral via internationale instanties als de EU, VN en supranationale belangenclubs zoals het WEF, de Bilderbergconferentie, Trilaterale Commissie en met inzet van digitale technieken om de macht te handhaven.

Volgens dit artikel in de Engelse krant The Guardian, lukt het nog steeds overal in het Westen om de democratisch gekozen rechtse partijen uit te schakelen, of op een zijspoor te stellen, maar loopt de spanning wel op.

Wanneer gaat het hek van de dam en ontstaat maatschappelijke strijd?

Het artikel van The Guardian stelt dat de verkiezingen in de VS doorslaggevend zullen zijn bij het antwoord op de vraag of er een geweldsspiraal kan ontstaan in het Westen tussen globalisten en nationalisten. Als Trump wint, is de kans op een ontbranding van de strijd het grootst, aldus de Engelse krant.

Op 22 en 23 september 2024 vond in New York de VN Summit of the Future plaats: een belangrijke lakmoesproef voor de nieuwe wereldorde. Deze werd voorafgegaan door het plaatsen van 186 handtekeningen door regeringsleiders onder het Pact for the Future. Zeven landen weigerden te tekenen waaronder Rusland en Argentinië. Zij vinden dit pact respectievelijk in het belang van westerse lidstaten (Rusland), of alleen in het belang van een te vormen totalitaire wereld (Argentinië). Wat omhelst dit VN-plan en hoe dwingend is het?

Wat houdt het Pact voor de Toekomst in?

Volgens Joris Larik, universitair docent mondiaal bestuur aan de Universiteit van Leiden, vormt het Pact voor de Toekomst het hoogtepunt van een proces dat al vier jaar loopt; een moment van de waarheid voor een mondiaal VN-bestuur. Dat proces begon in 2020 met de VN 75 jaar-verklaring.

De Summit of the Future van dit jaar moest het plan produceren waarin die verklaring door de 193 lidstaten van de VN verder worden uitgewerkt. Een soort routekaart voor de toekomst van de internationale gemeenschap – het zogeheten Pact for the Future – dat dus onlangs werd getekend door 186 van de totaal 193 VN lidstaten.

Het Pact for the Future in de uiteindelijke versie is een vrij gedetailleerd document geworden van zo’n 40 bladzijden met in totaal 51 actiepunten. De vijf hoofdlijnen van het Pact zijn: duurzame ontwikkeling; internationale vrede en veiligheid; wetenschap en technologie; jongeren en toekomstige generaties en het transformeren van de wereld onder een mondiaal bestuur.

Binnen die vijf hoofdlijnen speelt het realiseren van VN Agenda 2030 een belangrijke rol, evenals het realiseren van de Sustainable Development Goals (SDG’s) van de VN. Beiden lopen momenteel namelijk achter op de planning van de VN.

Een uitgebreide uitleg over het bovenstaande is hier te vinden.

Het einddoel: een mondiaal bestuur oftewel wereldregering

Joris Larik windt er geen doekjes om: het Pact for the Future vormt een nieuw hoofdstuk in de vorming van het mondiaal bestuur. Een wereldregering is iets waartegen de Argentijnse regering fel gekant is. In het nieuwe Argentinië is geen plaats voor totalitaire internationale agenda’s, verklaarde de Argentijnse minister Sotelo in een bericht op sociale media, aldus de Buenos Aires Times.

Let wel, het VN ‘pact’ draait om een politiek document en niet om een internationaal verdrag, zo is te lezen op de website van de Universiteit van Leiden.

Er zijn al wel heldere ideeën over hoe de verschillende actiepunten uit het politieke ‘pact’ omgezet kunnen worden in concrete acties en – middels wetgeving – af te dwingen verplichtingen voor VN-lidstaten, met name financiële verplichtingen voor de rijkere lidstaten ten gunste van armere staten.

Hoe wordt de wereldregering verder vormgegeven?

Het Global Governance Innovation Network (GGIN) is de belangrijkste adviseur voor de VN inzake de realisering van de actiepunten uit het Pact for the Future.

Een belangrijk speerpunt van het GGIN is een directe samenwerking tussen de G20 en de VN bij het realiseren van het pact. De G20 bestaat uit de voltallige EU en 19 soevereine lidstaten die samen 85 procent van de wereldeconomie omvatten.

In 2009 verklaarde de G20 zichzelf tot het belangrijkste centrum voor internationale economische en financiële samenwerking. Binnen de G20 kunnen er afspraken gemaakt worden die in wetgeving omgezet kunnen worden en bindend zijn voor de ondertekenende lidstaten.

Het doel van een nauwere samenwerking tussen de VN en G20 is dan om sneller juridisch bindende afspraken te maken en zaken te kunnen coördineren tussen de G20, de algemene vergadering van de VN, de secretaris-generaal en ook directeuren van belangrijke instellingen zoals het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank, aldus de Universiteit van Leiden. Zodoende wordt een wereldregering vormgegeven.

Universitair docent Larik legt een voorbeeld uit van hoe die VN/G20-wereldregering uit kan pakken. De wereld loopt achter op schema om de VN Agenda 2030 te halen. Landen in het mondiale zuiden hebben daarvoor veel meer geld nodig. Het in overleg met de G20 toewijzen van VN-betaalmiddelen (SDR’s) kan daarbij helpen. Dat is echter een controversiële stap omdat deze toewijzing ten laste van de rijkere staten uit het globale noorden gaat.

De EU en Nederland zijn al ver bij de implementatie van het VN-pact

De EU heeft van meet af aan een bepalende rol in de Summit of the Future gespeeld, zoals te lezen is op deze website. Volgens die EU-website is dit een belangrijk instrument om de VN Agenda 2030 op tijd te kunnen realiseren, aangezien het momenteel achterloopt op de planning. Onderdeel van die Agenda 2030 is de EU Green Deal zoals op deze website te lezen is.

Behalve een volgende stap naar een mondiale regering, is het VN Pact for the Future dus ook van belang voor het tijdig realiseren van de VN Agenda 2030 en de EU Green Deal.

Nederland was er in december 2022 al vroeg bij met zijn Beleidskader Mondiaal Multilateralisme (BKM) dat gebaseerd is op het VN Pact for the Future en hier te lezen is.

Wat te verwachten als het Pact for the Future in wetgeving omgezet wordt?

Als de 51 actiepunten uit het Pact for the Future in EU-wetgeving omgezet worden, dan kan dat onder andere de volgende implicaties hebben:

• Westerse landen gaan betalen voor alle VN-klimaatdoelstellingen van armere lidstaten.
• Westerse landen gaan betalen voor het bestrijden van hongersnood in de wereld.
• Belastingen op CO2-uitstoot worden verder verhoogd, ook op privéuitstoot.
• Er worden meer ‘vrije handelsverdragen’ gesloten waardoor bescherming van nationale markten wegvalt.
• De juridische instituten van de VN krijgen veel meer macht.
• De oprichting van een eigen VN-leger dat burgers beschermt in tijden van oorlog.
• De VN gaat de centrale rol spelen bij het beheersen van regionale conflicten.
• De VN gaat wereldwijd terrorisme bestrijden.
• De VN gaat georganiseerde misdaad wereldwijd bestrijden.
• De VN gaat een centrale rol spelen bij wereldwijde ontwapening.
• De VN gaat een centrale rol spelen bij de mondiale ontwikkeling van innovatieprojecten.
• De VN gaat een leidende (wetgevende) rol in de wereld nemen zoals de EU dat momenteel doet voor haar 27 lidstaten.
• De VN gaat een centrale leidinggevende rol in de wereldeconomie nemen.
• De VN gaat uniforme regels opstellen voor de financiële wereld.

Kortom: de VN wordt een EU, maar dan veel groter, met als doel een centrale macht in de wereld te vormen. Dat wetende, begrijp je ook waarom een Bill Gates op de laatste VN-bijeenkomst handen liep te schudden.

Vorig jaar oktober bracht de defensiecommissie van het Amerikaanse Congres haar ‘final report’ uit over de noodzaak tot voorbereiding op een simultane oorlog tegen China en Rusland. De Derde Wereldoorlog feitelijk. Vanaf het jaar 2027 zal deze dreiging zodanige vormen aannemen, dat er nu voorbereidingen getroffen moeten worden, aldus de commissie. Welke dat zijn, wat de rol van de NAVO en EU daarin zijn en hoe ver de voorbereidingen nu zijn gevorderd, wordt hier op hoofdlijnen uit de doeken gedaan.

Het rapport ‘­America’s Strategic Posture’

Het rapport waarin de motivatie, voorbereidingen en planning voor een Derde Wereldoorlog uit de doeken wordt gedaan heet America’s Strategic Posture en verklaart zo’n beetje alles dat we in Nederland sinds vorig jaar voorbij hebben zien komen aan oorlogsretoriek. Van de beoogde bouw van nieuwe wapenfabrieken en munitiedepots, tot de oorlogstaal van onze voormalige en huidige ministers van Defensie. Ook de plannen van de Europese Commissie om de EU om te bouwen tot een oorlogseconomie zijn op dit document terug te voeren, alsook de meest recente NAVO-plannen zoals uitgelegd door de Hongaarse president Orban.

Op pagina 7 van het rapport staat: “Het bewijs toont aan dat de door de VS geleide internationale orde in gevaar is door de Chinese en Russische autoritaire regimes. Het risico op een militair conflict met die grootmachten is toegenomen en brengt de potentie voor een nucleaire oorlog met zich mee. Daarom is de Commissie tot de unanieme, onpartijdige conclusie gekomen dat een reeks gecoördineerde acties vereist zijn.

Er moeten nu beslissingen worden genomen om de natie voor te bereiden op het aanpakken van de bedreigingen van deze twee nucleair bewapende tegenstanders die zich voor zullen doen in de periode 2027-2035. Bovendien zijn deze bedreigingen zodanig dat de Verenigde Staten en haar bondgenoten klaar moeten zijn om beide tegenstanders tegelijkertijd af te schrikken en te verslaan.”

Er wordt dus rekening gehouden met een tweefrontenoorlog met China en Rusland en ook de bondgenoten moeten klaar staan.

Wat moet er allemaal gebeuren?

Op pagina VIII en IX van het rapport staat een samenvatting van alles dat – voorafgaand aan 2027 – moet gebeuren, waaronder:

• De doelstellingen van de VS moet een effectieve afschrikking en onderdrukking van gelijktijdige Russische en Chinese agressie in Europa met behulp van conventionele troepen omvatten.
• Als de VS en haar bondgenoten niet voldoende conventionele troepen inzetten om dit doel te bereiken, zou de Amerikaanse strategie moeten worden aangepast met de inzet van kernwapens.
• De Commissie beveelt aan om het Amerikaanse nucleaire moderniseringsprogramma (POR) volledig en met spoed uit te voeren, opdat vervanging van alle Amerikaanse nucleaire systemen en de modernisering van hun kernkoppen plaatsvindt.
• De Verenigde Staten en haar bondgenoten ondernemen stappen om ervoor te zorgen dat ze vooroplopen in opkomende technologieën – zoals big data-analyse, quantum computing en kunstmatige intelligentie (AI) – om strategische verrassingen te voorkomen en de strategische positie van de VS te versterken.
• De VS en bondgenoten moeten op zo kort mogelijke termijn de productie van traditionele wapensystemen opvoeren.

Bij herhaling vermeldt het rapport dat zowel China als Rusland er op uit zijn om de wereldhegemonie van de VS te ondermijnen en dit niet getolereerd kan worden.

 Wat is de rol van de NAVO in dit VS-plan?

De volgende fragmenten (pagina 80-92) lichten die rol toe:

Bondgenoten maken zich steeds meer zorgen over de acties van Rusland en China. Europese bondgenoten lieten de Commissie weten hoe de veiligheidssituatie fundamenteel is veranderd door de verdere Russische invasie van Oekraïne en het gebruik van openlijke nucleaire dwang.

De Commissie steunt de toewijding van NAVO-bondgenoten aan verhoogde investeringen in hun verdedigingscapaciteiten om de afschrikking van Russische agressie te verbeteren.

Bondgenoten in zowel Europa als Azië zijn daarom zwaarder gaan investeren in hun eigen conventionele strijdkrachten en zoeken naar mogelijkheden om gezamenlijk productiecapaciteiten te ontwikkelen met de Verenigde Staten.

Door de Russische agressie tegen Oekraïne hebben veel bondgenoten hun defensie-uitgaven opgevoerd, vaak door Amerikaanse NAVO-uitrusting te kopen, en zo de militaire integratie en interoperabiliteit van de NAVO te bevorderen.”

In Brussel worden voorbereidingen voor oorlog getroffen

Volgens de website van de Hongaarse minister-president is de Europese Commissie drukdoende om de EU op een totale oorlog tegen Rusland voor te bereiden.

Volgens Orban is de sterkte van de NAVO niet te vergelijken met die van Oekraïne; “Het is honderdvoudig … Dus ik denk niet dat het een logische aanname is dat Rusland – dat niet eens in staat is Oekraïne de baas te worden – plotseling de hele westerse wereld zou verslinden.”

Orbán ziet verwijzingen door de EU naar een Russische dreiging als een voorbereidende manoeuvre; ter voorbereiding op de deelname van Europa of het hele Westen aan de oorlog.

“Vandaag de dag is er militaire planning gaande in Brussel. Er zijn teams die hard werken om te bedenken hoe de NAVO kan gaan participeren de Russisch-Oekraïense oorlog”, aldus Orbán.

Aanleg ‘landcorridors’ voor oorlog tegen Rusland

In voorbereiding op oorlog tegen Rusland, is de NAVO al begonnen met het aanleggen van zogeheten ‘landcorridors’, aldus het Amerikaanse Newsweek. Deze zijn bestemd om in korte tijd het Amerikaanse leger richting de Russische grens te verplaatsen via een vijftal routes door de EU.

The Times of India (TOI) meldt dat de stad Rotterdam de primaire landcorridor naar de Russische grens vormt in geval van oorlog.

De laatste plannen zouden het aantal corridors vergroten dat wordt gebruikt om troepen en materieel naar het oosten te transporteren, in geval Rotterdam vroegtijdig wordt uitgeschakeld, aldus TOI. Onder de nieuwste plannen vallen routes van Italië naar Slovenië, Kroatië en Hongarije, zo meldde de Engelse Telegraph.

Zonder NAVO geen oorlog tussen Oekraïne en Rusland

In een toespraak begin juni dit jaar, memoreerde de NAVO-secretaris – generaal Jens Stoltenberg dat meer dan 99 procent van alle wapens die Oekraïne verbruikte sinds het begin van de oorlog zijn gefinancierd door NAVO en EU-lidstaten. Volgens Stoltenberg is het daarom ook logisch dat NAVO een steeds sterkere leidinggevende rol in dit conflict op zich neemt.

Een rol die correspondeert met de inhoud van de wensen van de VS zoals verwoord in het rapport “America’s Strategic Posture”.

Nederlanders hebben het recht dit soort zaken te weten.