Pfizer heeft een probleem (en Jordon Walker ook)

Ieder jaar gaan de zorgpremies schrikbarend omhoog. Dat is niet alleen om de stijgende zorgkosten te dekken. Ook om de steeds verder toenemende fraude en corruptie in de zorg te ‘betalen’ aangezien ons justitieel apparaat te weinig capaciteit zegt te hebben om boeven te vangen. Om hoeveel geld het gaat en welke sectoren binnen de zorg vooral betrokken zijn, lees je in dit artikel.

10 miljard euro verdwijnt jaarlijks in de zakken van fraudeurs

Terwijl de zorgsector kampt met grote tekorten, verdwijnt er ieder jaar tien miljard euro in de portemonnee van fraudeurs. Dat is 10 procent van alle jaarlijkse uitgaven aan zorg.

Telegraafjournalist Renate Curfs zegt in dit artikel: “Volgens deskundigen gaat het om steeds meer zware criminelen die in de zorg terechtkomen. Er zijn steeds vaker professionele netwerken die frauderen, waarbij de bedragen kunnen oplopen tot miljoenen euro’s per zaak.”

“Wat mij vooral is opgevallen is hoe machteloos zorgverzekeraars eigenlijk zijn”, zegt Curfs. “Zorgverzekeraars hebben erg weinig opsporingsbevoegdheden. Ze kunnen bijvoorbeeld niet iemand dwingen om mee te werken aan een onderzoek.” Dat kan alleen het Openbaar Ministerie en die lijkt weinig aan deze vorm van criminaliteit te (kunnen) doen.

Het Openbaar Ministerie (OM) zegt dat er steeds meer criminele netwerken in de zorg actief zijn. Het zou gaan om criminelen die zich eerder schuldig hebben gemaakt aan zaken als plofkraken, drugshandel en geweld.

Het zijn onder andere gemeenten en verzekeraars die de zorgcontracten afsluiten. Regelmatig sluit één gemeente met honderden bedrijven contracten af terwijl er niet of nauwelijks controle is. Door het ontbreken van controle bij de poort (zorgverzekeraars en/of gemeenten) kan het zo fout lopen, aldus het OM.

Het OM meent dat het momenteel ‘aan de achterkant blijft dweilen’.

De vraag hierbij is uiteraard waar de verantwoordelijkheid voor criminaliteitsbestrijding ligt; het OM of bij gemeenten en verzekeraars?

Het OM kan slechts 1,6 procent van alle fraude achterhalen

Er zijn honderden frauderende zorgbedrijven in Nederland. Volgens dit NPO-artikel zijn zo’n 75 daarvan jaarlijks schuldig aan miljoenenfraudes per bedrijf. Daarvan kan het OM er slechts 20 per jaar aan.  Die opsporing is ook nog verminderd in de loop van de jaren. “Een paar jaar geleden werd er nog 80 miljoen euro aan zorgfraude opgespoord, in 2024 was dat nog maar 16 miljoen”, aldus NPO. Dus slechts 1,6 procent van alle jaarlijkse fraude wordt opgespoord. Bizar!

In welke sectoren van de zorg komt de meeste fraude voor?

Fraude in de thuiszorg

Thuiszorg staat al jaren eenzaam bovenaan op de ladder van frauderende sectoren in de zorg. In een artikel van Zorgvisie uit 2008 staat: “ De FIOD heeft beslag laten leggen op de villa van Bart V., oud-topman van thuiszorgorganisatie Icare. Hij wordt verdacht van een miljoenenfraude.”

In hetzelfde jaar – 2008 – werden de bestuurders van islamitische thuisorganisatie UenZo opgepakt. Vier bestuurders werden aangehouden op verdenking van miljoenenfraude met pgb’s en zorg in natura.

Justitie heeft zeven jaar onderzoek gedaan naar de vermeende fraude bij UenZo. Volgens justitie was in een aantal gevallen gedeclareerd zonder dat er zorg was geleverd. Dat bleek echter fout. Na die zeven jaar bleek justitie er volkomen naast te zitten, na jarenlang zinloos werk te hebben verricht. In 2015 volgde vrijspraak door de rechtbank Rotterdam.

Maar de lijst van thuiszorg fraude is lang en omvat zaken als fraude in de wijkverpleging en fraude bij terminale patiënten.

Fraude in de jeugdzorg

Nog een categorie waar veel sprake is van zwendel en bedrog, betreft de kwetsbare groep van jeugdigen.

Karakter – een grote organisatie voor kinder- en jeugdpsychiatrie – is in opspraak geraakt na beschuldigingen van een angstcultuur en fraude met declaraties. Die kwamen in 2024 naar buiten via Follow the Money. Zo zou de organisatie niet geleverde zorg declareren, te hoge tarieven hanteren en zorg dubbel declareren. De organisatie zelf distantieert zich van de aantijgingen. Het OM heeft nog steeds geen actie ondernomen.

Volgens dit artikel van de Jeugdautoriteit wordt er jaarlijks voor ongeveer 500 miljoen euro gefraudeerd alleen al in de jeugdzorg.

Pgb-fraude

Ook populair, maar meestal beperkt tot kleinere criminele vergrijpen, is fraude met persoonsgebonden budgetten (pgb’s). Er is sprake van fraude als een budgethouder, zorgaanbieder of een derde (opzettelijk) regels overtreedt om er zelf (financieel) beter van te worden. Een paar voorbeelden:

• Het opstellen van valse zorgovereenkomsten.
• Het declareren van zorg die niet is geleverd.
• Het declareren van zorg die niet kan worden aangemerkt als langdurige zorg.
• Meer zorg declareren dan wordt gegeven.

Fraude bij zorgopleidingen

In de zorgsector wordt ook gefraudeerd met diploma’s. Zorgaanbieders incasseren geld met ongekwalificeerd personeel en er zijn serieuze fraudenetwerken ontstaan, aldus dit recente NOS-artikel.

“Jaarlijks gaat er zo’n drie miljard euro naar bemiddelaars, recruiters, uitzend- en detacheringsbureaus die actief zijn in de zorg. Een deel daarvan accepteert van de zorgmedewerkers (zzp’ers) die zij uitzenden vervalste diploma’s, ID’s en VOG’s of helpt daar zelfs bij. Deze criminele zzp’ers worden gelinkt aan heling, cybercrime, diefstal, plofkraken, handel in hard- en softdrugs, gewelds- en vermogensdelicten, oplichting, straatroof, en overvallen.”

Ze werken via de bemiddelingsbureaus vaak in de ondersteuning en begeleiding van gehandicapten en cliënten in de GGZ, thuiszorg en jeugdzorg.

Die onaardige ‘verpleegkundige’ in een GGZ-instelling – met gebruik van een gefalsificeerde opleiding – kan dus zomaar een eerdere carrière als oplichter, straatrover of geweldpleger hebben doorlopen.

Een raadsel waarom het OM zo inefficiënt is bij de opsporing

Zorgfraude is zo’n beetje de grootste jaarlijkse fraudepost op de Rijksbegroting, toch weet het OM slechts 1,6 procent van de gefraudeerde 10 miljard euro per jaar op te sporen. Als excuus daarvoor lees je in bovengenoemde artikelen:

• Te weinig capaciteit bij het OM.
• Zorg vragende gemeenten zijn te weinig kritisch.
• Zorgverzekeraars zijn te weinig kritisch.

Ons lijken alle genoemde verklaringen onacceptabel als je hier leest hoe makkelijk fraudeurs opgespoord kunnen worden.

Alle zorgbedrijven zijn verplicht hun jaarcijfers openbaar te maken via deze website van het ministerie van VWS. Kenmerkend voor de zorg is dat er doorgaans per jaar maximaal 3 procent winst gemaakt wordt.

Een zorgbedrijf dat meer dan 10 procent winst boekt, is een indicator dat er sprake is van frauduleuze praktijken, aldus dit NOS-artikel. Met dit uitgangspunt wist al in 2019 platform Pointer 85 zorgbedrijven te identificeren die in de categorie ‘potentieel frauduleus’ vallen.

Het OM doet hier echter nauwelijks iets mee met als gevolg dat onze ziektekostenpremies ieder jaar maar blijven stijgen….

Wanneer krijgen we een regering die eens doorpakt?

Op 12 maart 2025 maakte de Raad van State vier uitspraken bekend inzake het off-label voorschrijven van medicatie voor COVID-19. De boetes die uitgedeeld zijn aan enkele artsen worden gehandhaafd omdat volgens de rechters de protocollen van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) 100 procent leidend en bepalend zijn; afwijking van deze protocollen is dus vanaf heden voor elk ziektebeeld altijd beboetbaar! Hierdoor wordt iedere Nederlandse huisarts verplicht zich aan de richtlijnen van de NHG te houden, zelfs als hij of zij geen lid is van het genootschap! Alles wat de NHG voorschrijft is leidend en iedereen die daarvan afwijkt is in overtreding met de geneesmiddelenwet volgens de Raad van State.

Dat dit vergaande gevolgen heeft zullen de rechters van de Raad van State niet begrijpen omdat ze geen arts zijn, maar het maakt wel duidelijk dat een genootschap als het NHG enorm veel macht krijgt toegewezen door rechters met tunnelvisie. In elke huisartsenpraktijk en in elk ziekenhuis in Nederland worden namelijk dagelijks duizenden off-label geneesmiddelen ingezet op basis van internationale standaarden en wetenschap maar die vaak wel expliciet in tegenspraak zijn met een genootschap als het NHG.

Enkele voorbeelden:

1. Alle huisartsen die quetiapine (Seroquel) 25 mg, de anti-piekerpil, voorschrijven of voorgeschreven hebben zijn in overtreding van de geneesmiddelenwet omdat het NHG in zijn protocollen negatief adviseert om dit middel in te zetten bij slaapstoornissen.
2. Datzelfde geldt voor off-label recepten van mirtazapine, melatonine, en amitriptyline bij slaapstoornissen.  Iedereen die dat wel eens heeft voorgeschreven is in overtreding van de geneesmiddelenwet want het NHG adviseert negatief omdat de werking in hun ogen niet voldoende wetenschappelijk is aangetoond.
3. Stel je hebt spierkrampen in de nacht dan is het adviseren of voorschrijven van magnesiumzouten ook een overtreding van de geneesmiddelenwet want het NHG zegt dat dat niet werkt. Hetzelfde geldt voor 0,5 mg clonazepam (Rivotril) bij dezelfde klacht: ook dat werkt niet volgens het NHG. Als je dat toch voorschrijft dan overtreed je dus de wet terwijl het ontzettend effectief is.

De eed van Hipocrates die iedere arts aflegt wordt dus nu door een paar rechters in een pand in Den Haag overruled, het is onbegrijpelijk dat deze beroepsgroepen dat laten gebeuren, zowel de rechters als de artsen.

Bron: https://zelfzorgcovid19.nl/uitspraak-raad-van-state-negatief-voor-covid-artsen-en-daarmee-ontwikkeld-zich-een-ongekende-ramp-voor-voorschrijvend-nederland/

Hieronder de uitspraken:

https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@149032/202305309-1-a3/

Katharina Deutsch:
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@149040/202401563-1-a3/

Niek Rogger:
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@149036/202402243-1-a3/

Alexander van Walraven:
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@149034/202402431-1-a3/

De zorg in Nederland verslechtert in rap tempo, maar een wachttijd van 810 dagen voor een afspraak bij een oogarts in het Isala ziekenhuis te Zwolle slaat alles! Wat is er aan de hand met de (oog-)zorg in ons land? En hoe kan het in vredesnaam dat er miljarden aan kogels en bommen voor Oekraïne vrij worden gemaakt, terwijl de Nederlandse gezondheidszorg op de klippen loopt? Snappen Schoof en consorten nog wel waar landsbestuur om draait?

Helemaal mis met de oogartsen in ziekenhuis Isala

Regionaal nieuwsblad de Stentor kwam enkele weken geleden met dit bericht met als kop: “Twee jaar wachten op oogarts? Zó gaat ziekenhuis Isala dat te lijf.”

Nee, het ligt niet aan je ogen: de wachttijd voor een afspraak met de oogarts in ziekenhuis Isala in Zwolle is echt 810 dagen. Een nieuwe werkwijze moet daar snel verandering in brengen en dat zal voor sommige mensen wennen zijn. ”Als patiënt heb je recht op goede zorg, geen recht op een oogarts”, aldus het ziekenhuis.

Je hebt dus geen recht meer op een oogarts in Isala, alleen op goede zorg. Maar als die oogarts niet meer beschikbaar is, kun je fluiten naar die goede zorg lijkt me.

Wachttijden in Nederlandse ziekenhuizen zijn al vanaf de jaren ’90 van de vorige eeuw een probleem, maar de laatste jaren loopt het steeds vaker spaak, zo blijkt uit dit onderzoek van Medisch Contact.

Er zijn afspraken gemaakt over maximaal aanvaardbare wachttijden in de zorg, de zogenaamde Treeknorm. Deze is maximaal vier weken voor poliklinische zorg. In het jaar 2024 zat bijna 50 procent van alle zorg boven die norm.

De oogartsen van Isala scoren dus een wachttijd van – schrik niet – 115 weken. Dat is 111 weken boven de norm! Onvoorstelbaar.

Een persoonlijke ervaring

Ik ben al jaren oogpatiënt bij de Isala in Zwolle. Bij het laatste onderzoek werd ik gebeld of het goed was dat een optometrist het onderzoek zou doen. Over de uitslag zou ik worden gebeld.

Ik ging akkoord mits de oogarts me wel op zou roepen als er sprake zou zijn van achteruitgang. Dat was akkoord, alleen als er niets aan de hand was zou ik worden gebeld, anders volgde een oproep voor een afspraak.

Na de onderzoeken kreeg ik te horen dat er gebeld zou worden. Niets aan de hand dus, dacht ik.

Fout!

Op de bewuste dag zou de oogarts mij om 9.00 u bellen. Het bleef stil. Om 12.00u ook nog niets gehoord. Om 16.00u, ik kwam net uit een vergadering, belt de oogarts uiteindelijk met de mededeling dat mijn ogen achteruit waren gegaan, maar dat we nog wel een half jaar konden wachten met een gesprek hierover.

‘Het geld is op en er is geen capaciteit’

Nu was de afspraak dat ik gezien zou worden in geval van achteruitgang. Tijdens zo’n gesprek kun je dan ook de scans op een scherm met de arts bekijken om zelf een beeld te krijgen hoe ernstig die achteruitgang is.

Die tijd is blijkbaar voorbij. Ik werd over een half jaar wel weer opgeroepen. De oogarts vond eerder contact, of een toelichting op de geconstateerde achteruitgang, niet nodig.

Bij mij knapte er toen iets.

Na het indienen van een klacht bij Isala is een – inmiddels 2 maanden durende – procedure in gang gezet waarbij ik te horen kreeg dat de capaciteit in Isala tekortschiet en het geld voor goede zorg in Nederland op zou zijn.

Ik heb inmiddels echt last van die achteruitgang, maar nog steeds geen arts gezien. Om gek van te worden!

Is alleen Isala een ondermaats ziekenhuis?

Op deze website van het ministerie voor Volksgezondheid , Welzijn en Sport staan de gemiddelde wachttijden per medisch specialisme in Nederland.

De top 3 langste wachttijden:

1. Transgenderzorg (23 weken)
2. Maag-, darm- en leverziekten (15 weken)
3. Oogheelkunde (12,2 weken)

De wachttijd oogheelkunde is dus gemiddeld 12,2 weken in Nederland, maar bij de Isala klinieken is deze 115 weken!

Ik vrees dat ik naar een ander ziekenhuis moet omzien.

Redenen voor lange wachttijden in Nederlandse ziekenhuizen

“De afgelopen jaren steeg de zorgvraag, door armoede, (ongezonde) leefgewoonten en vergrijzing, maar ook dankzij verbeterde technologie en meer medische mogelijkheden”, aldus Medisch Contact.

Oorzaken van exploderende wachtlijsten, in combinatie met een groeiende zorgvraag, zijn:

• Steeds minder, of ontoereikende inkoop van zorg door zorgverzekeraars.
• Grote uitstroom van zorgpersoneel: bijna de helft van de werknemers verlaat de zorgwerkgever binnen twee jaar.
• 200 openstaande vacatures in de zorg.
• Explosief toegenomen administratieve lasten per patiënt door EU-regelgeving.
• Strakke capaciteitsplanningen voor artsen

Waar geven we ons belastinggeld aan uit: gezondheidszorg of kogels voor Oekraïne?

Het licht ging zo’n beetje uit in mijn bovenkamer toen ik op 5 maart 2025 las dat premier Dick Schoof, zonder overleg met zijn ministersploeg, had besloten om 3,5 miljard euro extra (!) aan Oekraïne te doneren voor de aankoop van munitie om het Russische leger mee te bestoken.

Pardon? 3,5 miljard euro extra voor kogels en bommen naar Oekraïne terwijl de Nederlandse gezondheidszorg op knappen staat en de VS op weg is om vrede te creëren met Rusland? Wat mankeert Dick Schoof? Is hij volledig de weg kwijt? Het wordt nog gekker als je leest dat er meerdere ministers hun ongeloof over deze spilzucht uit hebben gesproken.

Vooral de vicepremiers Fleur Agema (PVV) en Mona Keijzer (BBB) toonden zich verrast door de toezegging van Schoof. Zij spraken tegenover de NOS hun ongerustheid uit dat er te weinig geld overblijft voor hun ministeries. Agema gaf aan volledig overvallen te zijn en zij gaat over die Nederlandse gezondheidszorg waar ‘het geld op is’ volgens die arts van Isala te Zwolle.

Beide ministers vinden – terecht – dat de financiële steun aan Oekraïne onderdeel moet zijn van de onderhandelingen rond de Voorjaarsnota. Daarin wordt de begroting opnieuw bekeken. Daar blijkt een Schoof dus compleet lak aan te hebben en dat leidt tot ernstige vragen omtrent de geschiktheid van deze man als premier.

Is Schoof wel een premier die de democratie dient, of meer een Einzelgänger die zich niets aantrekt van democratische grondbeginselen, ministeriele overlegstructuren of respect voor de Tweede Kamer?

Ik hoop dat we snel een antwoord op deze vraag krijgen.