Haagse Broodje van Dootje weigert WEF-krekels te verkopen

Er lopen op dit moment diverse rechtszaken tegen instanties die in de afgelopen jaren overduidelijk hebben liggen slapen gedurende de vaccinatiecampagnes tegen corona. Alhoewel veel instanties de indruk wekken verantwoordelijk te zijn, blijkt dat in de praktijk niet het geval en wordt hen de hand boven het hoofd gehouden door de rechterlijke macht. Het is ook wel een lastige en gecompliceerde zaak nu er officieel 236.000 mensen in meerdere of mindere mate iets hebben overgehouden aan de corona-vaccinaties en 85 procent van de bevolking is gevaccineerd met een goedje dat bij nader inzien toch niet zo ‘safe and effective’ was.

Het EMA

De eerst verantwoordelijke instantie is het EMA, het Europese Medicijnen Agentschap dat toestemming geeft tot vermarkting van medicijnen en dus ook vaccins. Het EMA doet dat, naar nu blijkt, door het beoordelen van studies die de farmacie zélf aanlevert. En als de farmacie rommelt met testresultaten en interpretaties maakt dat helemaal niets uit. Het weer intrekken van die handelsvergunning is namelijk, blijkt na vele rechtszaken, opeens niet meer de volledige verantwoordelijkheid van het EMA.

Het CBG

Het CBG, wat staat voor ‘College ter beoordeling van geneesmiddelen’ suggereert hetzelfde te doen als het EMA, maar dan op landelijk niveau. Niets is echter minder waar. Blijkt uit cijfers dat een medicijn of vaccin slecht voldoet, dan blijft het CBG op zijn handen zitten. En als het CBG vervolgens een handhavingsverzoek ontvangt omdat het op grond van zeer verontrustende cijfers de handel op zijn minst tijdelijk zou moeten stilleggen, dan verwijst het CBG éérst naar het EMA. Als dat niet werkt verwijst het naar de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ), en als dat niet lukt naar de verantwoordelijke minister.

De IGJ

De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (onderdeel van VWS) zorgt voor het toezicht op de kwaliteit van de zorg, medische producten en jeugdhulp. De IGJ was in de coronatijd met name scherp op artsen die kritisch waren op de coronavaccins of alternatieven gebruikten, ze deelden boetes uit aan dergelijke artsen of dreigden met intrekking van hun vergunning. Nu de IGJ wordt aangesproken op haar verantwoordelijkheid, zegt ze plots niet op de hoogte te zijn van meldingen over vaccinatieschade en verwijst ze naar het Lareb.

Het Lareb

Het Lareb heeft tot taak het signaleren van risico’s van het gebruik van geneesmiddelen, vaccins en gezondheidsproducten in de dagelijkse praktijk en het verspreiden van kennis hierover. Het Lareb had voorafgaand aan de corona-vaccinatiecampagne de inschatting gemaakt dat er ongeveer 15.000 ernstige en minder ernstigere bijwerkingen zouden zijn. Dat werden er 236.000. Sloeg het Lareb alarm? Geen idee, het bereikte in ieder geval niemand en het Lareb zelf houdt de lippen stijf op elkaar en wenst ook niet via Woo-verzoeken informatie vrij te geven.

Artsen schuldig aan prikschade en overlijden

 Huisartsen die aan ‘informed consent’ deden, dat wil zeggen dat ze de patiënt informeerden over de risico’s van vaccinatie, werden keihard aangepakt door de IGJ. Het was ‘nepnieuws’ volgens de IGJ, de vaccins waren immers ‘safe and effective’.

Artsen die juist vertrouwden op het EMA, het CBG, de IGJ en het Lareb zijn nu zelf de pineut. Dat waren ze altijd al, maar onlangs heeft het Europese Hof van Justitie in een uitspraak van 30 januari 2025 nogmaals bevestigd dat ALLE beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die u hebben aangespoord of gevaccineerd tegen COVID19 al die tijd al civielrechtelijk en strafrechtelijk aansprakelijk gesteld hadden kunnen worden. De uitspraak kunt u hier vinden. Op grond van artikel 7:448 BW en artikel 7:450 BW hadden artsen zich ervan moeten vergewissen dat het aan hen was om een informed consent gesprek te voeren met hun patiënten en hen daarbij op de risico’s te wijzen (en dit bij voorkeur schriftelijk vast te leggen om op een later moment niet met een bewijsprobleem te worden opgezadeld) alvorens een injectie toe te dienen. Artsen die dit wél begrepen en daadwerkelijk een gesprek met hun patiënten voerden en hen een formulier lieten ondertekenen dat ze ondanks de risico’s een experimentele injectie wilden ontvangen, werden echter opgejaagd door de IGJ. Dat zou de vaccinatiebereidheid immers in gevaar brengen.

Blauwe bessen zijn veiliger

Het valt te hopen dat met 236.000 gemelde schadegevallen niet alle artsen civielrechtelijk of strafrechtelijk aangepakt worden, want dan houden we geen arts meer over die zijn beroep nog kan uitoefenen. Laat het een wijze les zijn voor iedere arts: u kunt alleen vertrouwen hebben in instanties als er blauwe bessen in een vriesvak liggen, maar als een complete bevolking onder dwang aan een vaccin ‘geholpen’ moet worden dan kunt u vooraf maar beter uitgebreid informatie inwinnen. Mocht u alsnog injecties geven dan informeert u de patiënt heel duidelijk over de genomen risico’s. Aan de andere kant, mocht werkelijk bekend worden wat er allemaal is misgegaan, en VWS weet dat en vreest maatschappelijke onrust, dan zijn de rapen gaar voor bijna iedere Nederlander, en dat wil natuurlijk niemand. Dús blijven Woo-verzoeken onbeantwoord, betaalt VWS gewoon de gerechtelijke boetes voor het niet-voldoen aan Woo-verzoeken uit gemeenschapsgeld, blijven EMA, CBG, IGJ en Lareb als een bok op de haverkist met gegevens zitten en blijven slachtoffers uiteindelijk gewoon de pineut.

De hete aardappel wordt net zolang doorgeschoven totdat hij op úw bordje ligt tenslotte.

Wilt u wat gedetailleerdere informatie over het (dis)functioneren van de instanties, die kunt u hier of hier vinden.

Narcisme als mentale ziekte kreeg jaren geleden vooral aandacht in relaties. Er werd al snel van een kwaadaardige ex beweerd dat deze een narcist zou zijn. De laatste jaren zien wij een toenemende belangstelling voor narcisme in de politiek en in het bedrijfsleven. Vooral omdat narcisme zoveel schade aanricht, hebben we als redactie gemeend meer aandacht aan dit onderwerp te moeten besteden. Dat begint met dit artikel waarin we nog eens uitleggen wat het is. In volgende artikelen laten we vooral ervaringsdeskundigen aan het woord met vaak spraakmakende verhalen uit de praktijk!

Narcisme op de werkvloer

Narcisten op de werkvloer zorgen er vooral voor dat collega’s ongelukkig worden. Dit kan ertoe leiden dat gezonde werknemers naar een andere organisatie vertrekken, aldus deze website. Dat vertrek gebeurt meestal in stilte omdat ze het probleem met een narcistische collega niet onder woorden kunnen brengen, of omdat HR of managers niet naar hen luisteren of geen actie op klachten ondernemen.

Narcisme en narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPD) op de werkplek worden gedeeltelijk begrepen en gedocumenteerd door zowel psychologen als binnen eigentijdse HR-organisaties. Narcistische trekken (grote ego’s, overdreven gevoelens van eigenwaarde, een buitensporige behoefte aan bewondering en aandacht, een gebrek aan empathie, het zoeken naar macht over anderen, regelmatig liegen) staan ​​haaks op gewenste persoonlijkheidstrekken van werknemers, zoals teamwerk, openheid en het delen van ervaringen.

Paradoxaal genoeg genieten narcisten enorm van promotie en weten die ook meestal het snelst te realiseren.

De ‘kernkwaliteiten’ van narcisten

Behoefte aan bewondering, groots zelfvertrouwen, onvermogen om kritiek te accepteren, gebrek aan empathie, wispelturigheid in hun besluitvorming en een slechte mentor zijn maken slechte leiders. Veel narcisten bereiken echter vaak posities van autoriteit, voornamelijk  door hun zelfpromotie. Hun impulsiviteit ziet eruit als besluitvaardigheid en zij hebben een obsessieve behoefte aan bewondering.

Narcisme is echter direct gerelateerd aan contraproductief gedrag op de werkplek: liegen, geruchten verspreiden, sabotage en belachelijk maken van de inspanningen van anderen, agressie, pesten, geheimhouding, tijdverspilling van andere werknemers en zeer slecht gedrag in een team. Het gevolg is altijd een afnemende motivatie onder teamleden, lagere productiviteit en hoger ziekteverzuim.

Hoe ontstaat narcisme?

Een narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPS) ontstaat in de vroege kindertijd als reactie op:

• een verwaarlozende of mishandelende ouder (trauma en stress)
• een narcistische of antisociale ouder
• buitensporige verwennerij en lof van de ouders
• ouders met mentale problemen als verslavingen
• ouders die buitensporig op aanzien en prestatie gericht zijn

Dezelfde vijf bovengenoemde aanleidingen kunnen ook oorzaak zijn voor het tegenovergestelde van narcisme: een (zeer) lage eigenwaarde, negatief zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen. Narcisme is eigenlijk een soort overcompensatie van de in de vorige zin genoemde negatieve gevolgen uit de vroege jeugd.

Onder die oppervlakkige laag van narcistische ijdelheid zit echter altijd een persoon met lage eigenwaarde en een negatief zelfbeeld. Omdat die onderlaag van de narcist een heel andere is dan wat hij/zij aan de buitenkant laat zien, wordt de uiterlijke persoonlijkheid van  mensen met NPS benoemd met een ‘valse identiteit’.

Narcisme is niet af te leren

Iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis reageert doorgaans niet op gesprekstherapie, omdat de narcist niet ziet dat er iets mis is met hem of haar. De narcist gelooft dat de tekortkomingen van anderen het probleem zijn, niet die van hem of haar. Ze kunnen proberen een door de HR-afdeling ingezet therapieproces te saboteren door de therapeut te devalueren of gewoonweg niet aanwezig te zijn na een paar sessies.

In essentie worden de verwoestende effecten van deze persoonlijkheidsstoornis geëxternaliseerd zodat collega’s ze moeten ondergaan, opdat de narcist een geïdealiseerd beeld van zichzelf kan behouden dat haaks staat op de realiteit.

Hoe kan een bedrijf het beste omgaan met een narcistische werknemer?

Omdat NPS een klinische diagnose betreft die een HR-afdeling niet altijd kan vaststellen, kan een HR-afdeling zich het beste richten op de mate waarin de werknemer narcistisch gedrag vertoont bij het beoordelen van het loopbaanperspectief van de werknemer.

Een goede HR-afdeling is in staat om zo’n individu te managen door het rechtstreeks aanpakken van het gedrag (zoals liegen, slecht teamwerk, geruchten verspreiden, collega’s bekritiseren, enzovoort), en de werknemer uit te nodigen om paden te identificeren waarmee ze dat gedrag kunnen verbeteren en die verbeteringen vervolgens te meten.

Iemand met een klinische narcistische persoonlijkheidsstoornis  zal die HR-doelen niet op duurzame basis volhouden. Bovendien zou zo’n NPS-werknemer het proces zelf waarschijnlijk ondraaglijk vinden omdat het kritisch op hen is en hen vraagt ​​om constructief te reageren op kritiek.

Vaak zien HR-functionarissen dat werknemers met NPS na verloop van tijd een andere werkgever zoeken als hen een verbetertraject is opgelegd. Dat is uiteraard altijd beter dan dat geestelijk gezonde werknemers hun biezen pakken uit frustratie over een NPS-collega.

Wat is het verschil tussen NPS en ASP?

Een narcistische persoonlijkheidsstoornis lijkt in veel opzichten op een antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASP). Toch zijn er aanzienlijke verschillen:

• Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis schenden de wet en de formele rechten van anderen. Zover gaan mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis doorgaans niet.
• Mensen met ASP hebben geen geweten. Dat is bij NPS wel het geval, maar in zeer beperkte mate ten opzichte van een geestelijk gezond mens.
• Mensen met ASP hebben minder behoefte aan aandacht, lof van anderen en de aanbidding van de directe omgeving, waar mensen met NPS juist zo hard behoefte aan hebben.

De bijbel van psychiatrische ziekten – DSM-5 – maakt onderscheid tussen de antisociale en narcistische persoonlijkheid, en merkt op dat een narcistische persoonlijkheidsstoornis doorgaans niet geassocieerd wordt met een geschiedenis van criminaliteit in de volwassenheid of gedragsstoornis in de kindertijd. Een narcistische persoonlijkheid wordt minder vaak geassocieerd met agressie, impulsiviteit en bedrog, wat antisociale persoonlijkheidsstoornis beter karakteriseert.

Kortom; iemand met ASP overtreft in kwaadaardigheid iemand met NPS. Daarbij valt de persoon met ASP ook minder duidelijk op in gezelschap; hij/zij heeft veel minder aandacht van anderen nodig, terwijl de persoon met NPS absoluut niet zonder aandacht kan.

Als u de boodschappen doet bij Albert Heijn, heeft u het gemerkt. De grootgrutter vermeldt sinds kort de CO₂-uitstoot op vleesvervangers, vlees en vis. Bij de vleesvervangers is die betrekkelijk laag, bij eerlijke dierlijke producten juist hoog. Het is duidelijk waar dit naartoe moet. Als het aan Albert Heijn ligt, eet u geen vlees, vis, eieren en zuivel meer, maar nog wel industrieel geproduceerde vervangers. Da’s beter voor de planeet. En beter voor u.

Goed, dat schrijven we misschien iets te stellig op. Als u het kunt betalen, mag u gerust nog wel eens een eitje bakken van Albert Heijn. In het Duurzaamheidsverslag 2023 lezen we dat de grootgrutter voorlopig tevreden is als u in 2030 60 procent van uw eiwitten uit planten haalt (lees: uit groenteschijven en sojamelk).

En dat de overstap naar vlees- en zuivelvervangers gezond voor u is, is natuurlijk ook onjuist. Er kleven nogal wat bezwaren aan het explosief groeiende assortiment van haver- en amandelmelkjes en vegaburgers. Ook al roeptoeteren supermarkten als Albert Heijn dat hun vleesvervangers gezond zijn, uit wetenschappelijk onderzoek blijkt iets anders.

Verhoogde sterfte

In augustus 2024 verscheen bijvoorbeeld een onderzoek waarin 126.842 Britten een kleine tien jaar werden gevolgd. Aten die Britten geregeld vlees- en zuivelvervangers, dan was hun kans op een voortijdige dood met 12 procent verhoogd. Dat is al lichtelijk verontrustend, maar de ware impact van deze groep producten is waarschijnlijk groter.  In de periode dat de gegevens in Engeland werden verzameld, was de consumptie van deze klasse producten nog niet zo hoog als nu.

Het is niet verwonderlijk dat vlees- en zuivelvervangers als vegaburgers en havermelk de kans op overlijden verhogen. Het zijn intensief-bewerkte producten. Ze ontstaan in extreme productieprocessen met bijzonder hoge temperaturen, waarin stoffen ontstaan waarop het lichaam niet is berekend. Op moleculair niveau beschadigen ze weefsels en cellen.

Voorbeelden zijn carboxymethyllysine, carboxyethyllysine, methylglyoxal, 3-deoxyglucosone en furfural. Laboratoria vinden deze en nog honderden andere onnatuurlijke verbindingen in onaangenaam hoge concentraties in zowel vleesvervangers als in plantaardige melkalternatieven. Mede door hun aanwezigheid verhogen industrieel-bewerkte voedingsmiddelen als koekjes, chips en knakworsten de kans op diabetes, hart- en vaatziekten en een voortijdige dood.

Normen voor de hoeveelheid van deze stoffen zijn er nog niet. De technologische ontwikkelingen in de voedingsindustrie gingen sneller dan de toxicologen op universiteiten konden bijhouden.

Gesponsord onderzoek

Volgens het handjevol wetenschappelijke experimenten waarin proefpersonen hun biefstukken, kippenpoten en karbonades verruilden voor vleesvervangers, is er niets mis met die voedingsmiddelen. In die studies worden de proefpersonen juist een beetje gezonder. Hun cholesterolspiegel zakt, hun lichaamsgewicht neemt een beetje af.

Daarbij moet je meteen opmerken dat al die studies maar kort duren. Er is één onderzoek dat kijkt naar het effect van de vervanging van vlees door vleesvervanger die iets langer duurt. In dat onderzoek lijkt de gevoeligheid voor insuline te verslechteren – precies zoals je zou verwachten van een dieet met veel industrieel geproduceerde voedingsmiddelen.

Een ander en serieuzer probleem met die studies is dat ze praktisch allemaal zijn betaald door producenten van vleesvervangers. Eentje daarvan is het Amerikaanse en door techmiljardair Bill Gates gefinancierde Beyond Meat. Dat bedrijf merkt hoe consumenten zich beginnen te realiseren dat vleesvervangers, ondanks hun gezonde imago, industrieel geproduceerde of ‘ultra-processed’ voedingsmiddelen zijn.

‘Misinformatie’

In een recente reportage van The New York Times ontkende Ethan Brown, de CEO van Beyond Meat niet dat vleesvervangers ‘ultra-processed’ waren. Maar vleesvervangers waren wel ultra-processed voedingsmiddelen die niet ongezond waren. Beyond Meat maakte ze volgens hem in “een prachtig proces waarbij eiwitten uit peulvruchten rechtstreeks van de grond en van de boerderij worden omgezet in voedingsmiddelen, zonder dat daarbij dieren nodig zijn”. Het bewijs voor de veiligheid kwam volgens Brown uit de studies die Beyond Meat en zijn concullega’s hadden betaald.

Uiteraard is het zwaaien met onderzoek dat je zelf hebt betaald niet erg overtuigend. Ook als het om voedingsmiddelen gaat, komen gesponsorde studies meestal met een uitkomst waarmee de sponsor in zijn kapitaalkrachtige nopjes is.

Evenmin overtuigend waren de boute uitspraken van de Amerikaanse arts en veganist Matthew Lederman in Amerikaanse media. Lederman, die adviseur van Beyond Meat is, noemde in augustus 2024 de verontrustende berichten over de schaduwkanten van de veganistische vlees- en zuivelvervangers ‘misinformatie’.

Als de adviseur van Beyond Meat gaat schermen met de term ‘misinformatie’, is duidelijk dat Beyond Meat niet serieus zal bestuderen of er iets mis is met de formulering van zijn producten. In plaats daarvan zal het zijn best doen om kritische geluiden over vleesvervangers onder het tapijt te vegen.

Falende overheid

Als andere producenten van vleesvervangers evenveel moreel besef hebben als Beyond Meat, dan ziet het er voor flexitariërs, vegetariërs en veganisten somber uit. Als producenten van vleesvervangers niet bereid zijn om hun producten te verbeteren, zal niemand het doen. Twintig jaar geleden was de situatie anders. Toen zouden overheidsdiensten de alarmklok hebben geluid. Topambtenaren of ministers zouden CEO’s van voedingsbedrijven in vriendelijke maar duidelijke bewoordingen hebben verteld dat ze iets moesten ondernemen.

Van de huidige Nederlandse overheid hebben consumenten echter weinig te verwachten. Uit beleidsdocumenten blijkt dat Den Haag veronderstelt dat de vervanging van dierlijke eiwitten door plantaardige het nationale voedingspatroon gezonder en duurzamer maakt.

In de Nationale Eiwitstrategie gaan de paar passages over voedselveiligheid over het voeren van keukenafval aan insecten en landbouwdieren, die vervolgens weer in levensmiddelen moeten worden verwerkt. Of over de veiligheid van zeewier. Er is geen enkele aandacht voor de mogelijkheid dat consumenten wel eens ongezonder zouden kunnen worden door hun gehaktbal of schouderkarbonade in te ruilen voor industrieel geproduceerde eiwitschijven.

Het overheidslichaam dat eigenlijk naar dit aspect had moeten kijken is de Gezondheidsraad. De raad produceerde in 2023 het rapport Advies Gezonde Eiwittransitie, waarin het zelfverzekerd concludeerde dat ‘de eiwittransitie goed is voor de gezondheid van de meeste Nederlanders en het risico op chronische ziekten verlaagt’. Met geen woord rept het rapport over de risico’s van ‘ultra-processed’  voeding. De raad heeft kennelijk goed naar de industrie geluisterd.