Grondrechten niet veilig door kongsi van kabinet en de media

De oorlogstrom klinkt met de dag luider. “We moeten ons voorbereiden op een groot conflict”, zei onze demissionaire oorlogsminister Kajsa Ollongren in een speech voor een defensiegenootschap. We moeten onze snel- en spoorwegen aanpassen, zodat de kolonnes tanks sneller en beter kunnen passeren. En misschien hebben we wel zandzakken nodig op de Dam. Zelden zoveel quatsch gehoord in één bericht van een defensieminister die het verschil tussen een majoor en sergeant nog niet kent. Maar ook ons ganse Haagse parlement, op de drie Kamerleden van FVD na, zijn psychotisch en verblind door een even vals als gevaarlijk trans-Atlantisch NAVO-narratief over Rusland. Waar is links vredelievend en christelijk Nederland gebleven? Poetin zou ons ieder moment gaan aanvallen? Ze lijken deze totale onzin in Den Haag nog te geloven ook.

Nucleair War

Kunt u het zich voorstellen, dat een motie om de oorlog in Oekraïne te beëindigen door in te zetten op vredesonderhandelingen door een overgrote meerderheid, inclusief de formerende partijen, is afgewezen? In mijn vijf vorige columns, heb ik er eigenlijk al wel genoeg over gezegd. Maar de baarlijke nonsens worden met de dag erger en gevaarlijker. Lees het boek ‘Nucleair War, A Scenario’ (ook in het Nederlands verschenen) van één van de allerbeste onderzoeksjournalisten op aarde, Annie Jacobson. Of beluister haar ontluisterende podcast met Lex Fridman waar je drie uur op het puntje van je stoel blijft zitten.

Haar gruwelijk enge non-fictieboek ‘Operation Paperclip’ (2013) was al een ongekend donker boek. Met haar nieuwste ‘Kernoorlog’ overtreft ze zichzelf. Als mensheid zijn we nog nooit zo dicht geweest op een kernoorlog als nu. Een klein ongelukje, een net iets te forse escalatie, en de mensheid wordt weggevaagd. De eerste honderden miljoenen doden vallen al binnen een uur, en doe er nog een uurtje bij en je komt op 1 tot 5 miljard doden. Het deel van de mensheid dat een atoomoorlog overleeft, had liever meteen dood geweest want de nucleaire winter maakt de aarde vele jaren tot mogelijk meerdere decennia totaal onleefbaar.

Doodsverlangen

Jacobsens boek is werkelijk hallucinerend. Ik las het in één teug uit. En het voelde als een soort van ‘zen’. In de zendo vallen wel eens zinsneden te horen als ‘heb geen illusies’, of ‘heb geen hoop’. Misschien is het ons lot? Ons karma? De mensheid maakt er een puinhoop van. Verdienen we de totale vernietiging? Of zou het een onbewust doodsverlangen zijn?  Wat anders drijft die oorlogshitsers?

Gekte

Catherine Austin Fitts zei het onlangs in deze top podcast heel scherp: we leven in een tijd van ‘great poisoning’ en gekte. Het is aan de verstandige, weldenkende mensen die nog geestelijk gezond zijn om aan deze algemene ‘insane’ toestand een eind te maken. Doen we dat niet, maken we de on-bewusten niet als de sodemieter bewust en weer geestelijk gezond, dan belanden we in een mum van tijd in een dystopisch totalitaire wereld dan wel een nucleair armageddon.

Interessant is dat Austin Fitts en veel andere goed geïnformeerde intellectuelen iets anders dan een kernoorlog vrezen: de 24-uurs digital surveillance society waarbij ons laatste cash geld verdwijnt en de CBDC, de digitale euro met QR-code ons de laatste vrijheid definitief ontneemt. Dat we ons laten opsluiten in 10- of 15-minuten-vestingdorpen en -stadjes. Hoe je het went of keert, deze beweging is inderdaad in gang gezet. We koersen, met dank aan WEF, WHO, Von der Leyen en het demissionair doorgerotte Ruttekabinet, snoeihard naar een nieuw soort hightech feodale middeleeuwen met een rijke Davos-elite die de horige mensheid naar believen als vee of slaaf bestiert. Gewoon, omdat het inmiddels (technisch) kan. De toeslagenaffaire was er kinderspel bij.

Weapons of mass distraction

Een interessante denklijn is dat de huidige oorlogen zoals we die nu in Oekraïne, Gaza en Jemen, en wie weet binnenkort ook rond Taiwan en Iran zien, ‘weapons of mass distraction’ zijn, ‘afleidingen.’ De titel van deze serie draagt niet voor niets de naam van Christopher Clarcks fenomenale boek over de Eerste Wereldoorlog, die tot een absurde loopgravenoorlog en 18 miljoen doden leidde. Pas nu snap ik waarom die totaal waanzinnige oorlog vier jaar kon duren. In die Eerste Wereldoorlog was de censuur werkelijk totaal.

In feite verloren de Duitsers vanwege de Spaanse griep, die alleen maar ‘Spaans’ heette omdat in dat land geen censuur was toen die eerste griepgevallen in het nieuws kwamen. Op de Belgische slachtvelden woedde die griep echter toen al, met name onder de Duitse troepen. Of die griep als bewust bio-wapen is ingezet, zou eigenlijk eens goed moeten worden onderzocht. Het is nu ruim honderd jaar later, maar wederom horen of zien we vooral veel propaganda, maar we zien niets van de Oekraïense loopgraven. Er circuleren getallen over 300.000 tot 500.000 gesneuvelde soldaten, met name aan Oekraïense zijde, maar we zien er niets van in onze mainstream media.

Loopgraven

Hoeveel evolutie heeft ‘de vrije pers’ in die ruim honderd jaar gemaakt? Nog erger is dat de oorlogshitsers het hebben over een oorlogseconomie die we vanaf nu voor de komende pakweg tien jaar moeten optuigen. Onze 17-jarige kinderen krijgen al brieven over de dienstplicht. Nu het Nederlandse leger onder het Duitse valt, is het niet moeilijk te voorspellen wat er komende jaren gaat gebeuren als de oorlogshitserij aanhoudt. Net als in de Eerste Wereldoorlog zullen de lijken ter plekke in massagraven belanden en niet als lijkzak terugkeren. Uw kinderen gaan straks doodleuk de Oekraïense gehaktmolen in en geen haan zal ernaar kraaien, want er is toch geen media die nog verslag zal doen van het front, van de loopgraven van 2024, en uw kind beland daar anoniem in het massagraf.

En wie gaat die oorlogseconomie leiden? U raadt het al, onze toeslagenaffaire-man, onze eigen Mark Rutte, de minister-president die in twaalf jaar Nederland tot aan de enkels heeft afgebroken en in totale crisis achterlaat om de dictator-generaal van de trans-Atlantische aanvalsorganisatie NAVO te mogen spelen, als puppets der puppets. Beluistert u eens het allerlaatste nummer van Leonard Cohen dat hij kort voor zijn dood schreef en zong, misschien dat u het dan eindelijk begrijpt.

Kernwapenschild

Aan de reeks Amerikaanse experts die door Nederlandse nieuwe upstream media aan het woord zijn gelaten, behoort nu ook John Mearsheimer. Paul Buitink hield een geweldig interview met hem! Ik deel voor een groot deel de even messcherpe als lucide analyse die Mearsheimer maakt. Europa is door de VS kapot gemaakt vanwege Amerikaanse economische en geopolitieke belangen. We hebben nu eenmaal geen eigen leger, en dus hebben we voor onze bescherming de Amerikanen en met name hun kernwapenschild nodig. En dus laten we zelfs onze gaspijpleidingen door de Amerikanen opblazen, met als gevolg de downfall van ons continent, het onderuitgaan van al onze laatste (maak) industrie en economie.

Cold Warriors

Op slechts één fundamenteel punt ben ik het oneens met Mearsheimer. Europa valt echt niet strijdend uiteen als de Amerikanen hier zouden vertrekken. Integendeel, die Amerikanen en onze hoogverraad plegende elites moeten het veld ruimen. We zullen ons continent moeten heropbouwen door de vrede aan te gaan met Rusland. Het zijn de Amerikaanse neoconservatieven (‘neocons’) die de Europese politieke bestuurders en elite mee troggelden in hun valste trans-Atlantische anti-Russische psychose.

In een recent gesprek met een andere Amerikaanse vriend van mij, een oud CIA-analist, werd mij pas duidelijk hoe het zit met die neocons: “Die neocons zijn al van het toneel, waar jij op doelt zijn de Cold Warriors, types als Robert Kagan, Victoria Nuland, Joe Biden, Obama en andere Democraten die totaal insane (gestoord) zijn omdat ze de Koude Oorlog maar niet achter zich kunnen laten en de Russen nog steeds als de grootste en gevaarlijkste vijand zien. Totaal onzinnig, maar ze zijn er. Ze maken jouw Europa kapot en jullie laten dat gewoon gebeuren. Krankjorum.”

–//–

Terwijl de formerende winnaars van de Tweede Kamerverkiezingen het belang van Nederland alweer uit het oog lijken te zijn verloren en elkaar op Twitter met digitale modder bekogelen, stoomt de Brusselse tanker ongecontroleerd door. Inclusiviteit en diversiteit voeren de boventoon en gezondheid en klimaat zijn fantastische wapens om de goedgelovige bevolking van voorheen soevereine landen eerst angst aan te jagen, om ze daarna grof te laten betalen voor de oplossing. De Europese Raad heeft onlangs een nieuw economisch ‘governance framework’ vastgesteld met nieuwe fiscale regels die van toepassing moeten worden in de hele EU. Het betreft hier duurzame overheidsfinanciën en steun voor de groene- en digitale transities. Rob Roos waarschuwt niet voor niets al tijden dat de EU op het punt staat om de soevereiniteit van de lidstaten drastisch in te perken door onder andere het vetorecht af te schaffen. De EU propageert de dystopische Agenda 2030, waarin duurzaamheid en klimaatverandering zo’n grote rol spelen dat basale zaken zoals voedselzekerheid, energiezekerheid en de economie worden verwaarloosd.

Deze maand keurde het Europees Parlement maar liefst drie duurzaamheidspakketten goed die het nog moeilijker zullen maken voor bedrijven om binnen de EU te ondernemen. Van een gelijk speelveld was al lang geen sprake meer, maar met deze drie aanpassingen is het hek van de dam. De Corporate Sustainability Due Diligence Directive (CSDDD of CS3D) zorgt voor een absurde controle op de hele productieketen van bedrijven. Milieu- en mensenrechtenschendingen moeten worden opgespoord, tot in China aan toe, en als dat niet goed gebeurt dan kan de EU boetes opleggen tot 5 procent van de omzet. Ook wordt er gesproken over straffen door gebruik te maken van ‘naming and shaming’ om de betreffende bedrijven nog verder het moeras in te duwen. Cancelen is tenslotte niet voor niets een ‘unique selling point’ van de deugende duurzaamheidsbeweging.

Een tweede initiatief dat vanuit Brussel op ons neerdaalde was een nieuwe wet die het hergebruik van verpakkingen regelt. Bepaalde soorten verpakkingen worden per 2030 verboden en er volgen strenge regels voor het recyclen. Bovendien moet duurzaamheid worden meegenomen bij het ontwerpen van producten. Dit is voor de gewone ondernemer allemaal niet meer bij te houden. Europese bedrijven zullen op deze manier nooit de concurrentie vol kunnen houden met economische supermachten als de VS, China, India en Japan.

Mijn oog viel deze week ook nog op iets anders. De EU heeft in al haar wijsheid besloten dat er in totaal twintig soorten micro-algen worden toegestaan als voeding. Voorheen werden algen door onze duurzame broeders nog voornamelijk gezien als vervanging van biobrandstoffen en palmolie, omdat de productie van olie uit algen hoger ligt en er geen tropisch regenwoud voor hoeft te worden gekapt. Een palmolieplantage produceert gemiddeld 6.000 liter olie per hectare per jaar, terwijl een algenkwekerij wel tot 50.000 liter per hectare per jaar kan opleveren. Tot zover lijkt alles nog vrij onschuldig. Maar de EU heeft een hele andere invalshoek. We moeten binnen enkele jaren namelijk 11 miljard mensen voeden op onze planeet en daar hebben we een eiwittransitie voor nodig. We mogen geen biefstuk meer eten en om toch de vereiste hoeveelheid proteïnen binnen te krijgen heeft de EU haar zinnen gezet op micro-algen, die hiervoor de oplossing zouden moeten bieden. Algen worden ook geroemd om hun vermogen om CO2 op te nemen, dus het klimaatmes snijdt aan twee kanten.

Maar er zitten nog wel een paar nadelen aan. Een voorbeeld. De Britse startup Brilliant Planet probeert met algen op een goedkope en technisch eenvoudige manier CO2 uit de lucht te halen. Dit duurzame bedrijf heeft een kuil gegraven in de woestijn van Marokko die ze volpompen met zeewater. Zodra de kuil vol met algen zit, pompen ze het algenwater terug de oceaan in en pompt Brilliant Planet een nieuwe slok zeewater op. Ik heb er niet aan gerekend, maar het rondpompen van zeewater kost veel energie. En de hoeveelheid CO2 die door onze dappere algjes uit de lucht wordt gehaald is volstrekt verwaarloosbaar en kan bijgezet worden in de prijzenkast van Rob Jetten, met zijn legendarische 28 miljard euro voor 0,000036 graden minder opwarming.

Een microalg is eencellig en bestaat uit olie, eiwit en koolhydraten. Deze duurzame kleine vriend kan op twee manieren groeien, namelijk fototroof, waarbij slechts CO2 en zonlicht nodig zijn, of fermentatief. In het eerste geval moet je veel water rondpompen en dat kost veel energie, zoals Brilliant PIanet al voor ons had geconstateerd. In het tweede geval is er suiker nodig voor de groei en dat kost natuurlijk geld en is minder duurzaam. De enige manier waarop dure algen ons door de strot geduwd kunnen worden is het schrappen of belasten van de alternatieven. Laat dit nu net het plan zijn dat de EU in het kader van de Agenda 2030 heeft geadopteerd. Vlees en vis wordt uitgefaseerd, schaars gemaakt en zwaar belast. Op deze manier worden algen goedkoper dan een kipfilet of een rundervink. You wil eat ze bugs! Met een sausje van micro-algen…

Het continent Afrika biedt de wereld grote uitdagingen en grote kansen. Toch zien politici en de ambtelijke kliek van de Europese Unie weer mogelijkheden om al die kansen in het water te laten vallen. Europa krijgt de Afrikaanse vluchtelingen, terwijl China en Rusland er met de buit van door gaan. Een overzicht van Europese blunders.

Afrika kent de allerhoogste bevolkingsgroei ter wereld en de armste landen ter wereld

Je hoeft maar een blik op onderstaande afbeelding te werpen om te zien dat Afrika veruit het hoogste aantal nieuw geboortes in de wereld kent. In veel Afrikaanse landen is dat 5 kinderen per vrouw. In het westen gemiddeld 1,5 en er zijn minstens 2 nodig om de eigen bevolking op peil te houden. Dat lukt ons dus niet, maar moeten er daarom mensen geïmporteerd worden?

Dan maar meteen door naar het volgende plaatje waarin de armste landen ter wereld zijn te vinden. Je raadt het al: op het Afrikaanse continent. De gemiddelde jaarinkomsten per inwoner variëren daar tussen de 775 dollar per jaar (Burundi) en de 15.952 dollar per jaar (Zuid-Afrika). Op zich al onvoorstelbare verschillen.

Armste landen ter wereld volgens World Data

Behalve dat Afrika de landen met de meeste geboorten en de meeste armoede bezit, kent het continent ook nog de meeste (diep) ongelukkige mensen. Een logische optelsom. Dat blijkt uit de volgende afbeelding:

De meeste Afrikaanse migranten willen naar de EU

Volgens cijfers van het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut (NIDI) willen de meeste Afrikanen naar Europa om de armoede en het ongelukkig zijn te ontlopen.

Het NIDI stelt dat Europa, en dan vooral de rijkere landen in de EU, ervan uit moeten gaan dat deze trend alleen maar toe zal nemen gezien de almaar groeiende populatie aldaar. “Als we naar aantallen kijken die van Afrika naar Europa komen over de periode 1990-2010 is er sprake van een ruime verdubbeling”, aldus de NIDI.

Armoede, extreme bevolkingsgroei en onvrede met het leven zijn voornamelijk het gevolg van falende politiek, corrupt leiderschap en de vaak gesloten samenlevingen waarin alleen de machthebbers profiteren van de enorme bodemschatten van het continent. Daarnaast is ontwikkelingshulp relatief zinloos als er niets wordt gedaan aan de machtsstructuren in de Afrikaanse landen, aldus deze longread van de NPO.

Wat doet de EU met de Afrikaanse problematiek?

De Brusselse ‘elite’ en haar ambtenarenkliek loopt, zoals in vrijwel alle Europese dossiers staat beschreven, achter de feiten aan. De meeste kosten voor de instroom van Afrikaanse (vaak economische) vluchtelingen, komen op het conto van de Europese belastingbetaler in de vorm van kosten voor asielopvang, het Europees Grens- en kustwachtagentschap (Frontex) en kosten voor het nieuwe migratie- en asielbeleid. De baten van deze Europese kosten liggen bij China en Rusland.

China heeft de handel met Afrika van Europa overgenomen

Laten we maar weer met een plaatje beginnen waaruit blijkt dat China vanaf de eeuwwisseling de rol van Europa (vooral Frankrijk) als handelspartner heeft overgenomen.

EU (wan-)beleid Afrika

Op 20 maart 2024 bracht de EU een korte update uit over de EU-Afrika strategie. Deze staat bol van vaagheden, maar komt samengevat hierop neer:

• Een hernieuwde en versterkte samenwerking voor vrede en veiligheid (vaag)
• Een versterkt en wederkerig partnerschap voor migratie en mobiliteit (vaag)
• Een engagement voor multilateralisme (lekker vaag, ‘engagement’)
• Ondersteuning van de Afrikaanse energietransitie via ‘rechtvaardige en duurzame trajecten naar klimaatneutraliteit’

Als je de stukken erop naleest, gaat in het laatste punt (energietransitie en klimaatneutraliteit) de meeste tijd en het meeste Europese geld zitten, zaken waar de Europese noch Afrikaanse burgers iets mee opschieten.

Uit de vorige afbeelding van dit verhaal, kun je afleiden dat China de meeste tijd en geld besteedt aan de overname van alle handelsactiviteiten met Afrika die vroeger in handen van Europa waren.

Daar komt nog eens bovenop dat China vooral geld steekt in verbeteren van de infrastructuur op het Afrikaanse continent en niet bezig is met het bevorderen van klimaatneutraliteit. Bijna 40 procent van alle Chinese buitenlandse bouwprojecten vinden in Afrika plaats.

Het hoeft geen betoog dat de Chinese investeringen een groter positief effect op de economische ontwikkelingen van Afrika zullen hebben dan de CO2-doctrine van de EU.

Miljarden voor CO2-reductie in Afrika (EU), of miljarden voor wegen en spoor (China)? Denk er maar eens over na welke grootmacht de meeste Afrikaanse zieltjes weet te winnen en wie straks de meeste contracten krijgt om grondstoffen voor de energietransitie uit de grond te mogen halen.

Ga in juni alsjeblieft stemmen voor een nieuw, EU-kritisch Europarlement.