Column

Jongeren zijn het kapitaal van de samenleving

Avatar foto

op

Jongeren zijn het kapitaal van de samenleving
Deel dit nieuws
Foto: ANP

Middenin de pandemie werd het tijd voor een borrel. Normaliter wordt er jaarlijks een culturele reis binnen Europa gepland door een groep Rotterdamse ondernemers maar ja. Qrona. Meer dan drie mensen binnen ontvangen was VERBOTEN, tennissen en golfen ook, winkels en restaurants waren dicht want je zou maar eerlijk geld verdienen door je vak uit te oefenen en dat gold dan allemaal ook nog ‘ns zo’n beetje in heel Europa. Reizen was dus al helemaal niet aan de orde.

Het enige wat restte, was gezond verstand – een ander woord voor burgerlijke ongehoorzaamheid. De groep ondernemers werd bijelkaar geappt: “as zondag stadswandeling in Rotterdam. Onze vaste gids vertelt de historie van het Scheepvaartkwartier. Na afloop borrel bij Ebru. Wie gaat ermee?”

Tussen alle enthousiaste reacties zat één vraag: ‘Ja maar wat doen we met de boa’s?’

Boa’s?

Hoezo boa’s?

Die zijn niet uitgenodigd.   

‘Ebru het is verboden om buiten met meer dan vier personen te zijn. Wat als we een boete krijgen?’

De stoppen sloegen door.

Er moet niet alleen heel wat water door de Maas stromen eer dat iemand mij gaat vertellen hoeveel mensen ik mag ontmoeten, maar er moet vooral een boa proberen mij een boete te geven omdat ik buiten loop met gezonde mensen. Ik doe niet aan qrona-boetes. Flikker op met je boetes. En waag het ‘ns om in mijn buurt te komen met je boa-pak. Ik negeer je. Je bestaat niet voor mij.

‘Er liggen nog steeds mensen in ziekenhuis, je doet net alsof Qrona niet bestaat.’

‘Het zal heus bestaan maar ik doe niet aan idioterie.’

Lang verhaal kort: er ging één koppel niet mee. De rest, een groep van twaalf, verzamelde zich eind maart 2021 bij mij, werd ontvangen met koffie en thee, gebak van Koekela en vertrok monter naar buiten, het historische Scheepvaartkwartier in dat redelijk ongeschonden het bombardement heeft overleefd. Onze gids vertelde over de gevels en de havenbaronnen, over de gedempte Zalmhaven waar nu het hoogste gebouw van Nederland staat. Tegen het einde haalden we voor een weeshuis aan borrelhappen op bij LOOS en een stapel pizza’s bij LaPizza – support your local, doe maar van alles een extra portie! Allemaal doordeweekse vanzelfsprekendheden in het gewone leven, vroeger. Nu voelde het als een uitbundig feest ondanks oorlogstijd.

‘Ik ken echt niemand die gestorven is aan Qrona,’ mompelde ik.

‘Maar ik ken wel drie studenten die zelfmoord hebben gepleegd,’ klonk het fel uit de mond van een moeder.

Zelfmoord? Studenten? WTF. ‘Hoezo staat dat niet in de krant?’ stamelde ik. Want dat het gebeurde, geloofde ik meteen. Mensen zijn niet gemaakt om weken, maanden en inmiddels jaren solitair te leven. De keren dat ik ertegen ageerde, zijn ontelbaar. Maar het sloeg niet aan. Geen enkele keer. Ja maar de ziekenhuizen. Ja maar de R-factor. Ja maar de zwakkeren. Ja maar we doen dit samen. Hoe is het leven van een tachtigjarige belangrijker dan dat van een jongere? Welke oma wil ten koste van haar kleinkind op de IC liggen – als dat kleinkind de IC überhaupt nodig heeft? Waarom worden er zulke achterlijke keuzes gemaakt ten koste van jongeren die nog een leven voor zich hebben, die zich moeten ontwikkelen en sociale contacten nodig hebben, die moeten leren en ontdekken? Welke idioot meent dat demente bejaarden voorgaan op levenslustige jongeren? En waarom staan de kranten niet bol van verontwaardiging over de maatregelen, waarom is er geen aandacht voor het leed van de jeugd, dat zich tot zelfmoorden gedwongen voelt vanwege een totaal uitzichtloos bestaan?

‘De kranten schrijven er expres niet over,’ vervolgde de moeder. ‘Ze zouden er maar achter komen dat het er meer zijn dan ze voor mogelijk houden. Het hele draagvlak voor dit beleid zou afbrokkelen en dat kunnen we niet hebben. Maar ik alleen al ken drie studenten die zelfmoord gepleegd hebben dus het kan niet anders dat er veel veel meer zijn. En ik snáp het nog ook.’

Inmiddels zijn we tien maanden verder.

Opeens gaat het wél over de jongeren en de achterstanden die zij oplopen. Opeens gaat het wél over hun mentale gezondheid en komt naar buiten dat er de afgelopen periode meer zelfmoorden zijn gepleegd dan gebruikelijk is in een jaar. Hoewel, herstel: het aantal zelfmoorden is gelijk gebleven, alleen is het aantal zelfmoorden in de categorie 20-30 jarigen toegenomen .

https://www.113.nl/suicides-sinds-de-start-van-de-coronacrisis-nederland

De vaderlandse pers loopt aan de leiband van de politiek; wat ook niet anders kan met de salarissen van de inktkoelies. Nu de vaccinatiegraad de 100% nadert, mensen lam zijn geslagen door het booster-gelul, is er opeens ruimte voor het ware leed dat dit misdadige Qronabeleid heeft bewerkstelligd en nog steeds bewerkstelligt. Een samenleving die de mondvol heeft van solidariteit en daarbij focust op het ‘beschermen’ van mensen die hun leven al geleefd hebben, ten koste van de jongeren die die samenleving de toekomst moet bieden, is niet solidair maar kortzichtig. Een dergelijke samenleving wordt gerund door mensen met een eigenbelang, zonder oog voor het belangrijkste wat een samenleving kan voortbrengen: de jeugd. Elk besluit dat in een pandemie genomen wordt, zou gericht moeten zijn op het kapitaal van de samenleving: jongeren. Het gaat er bij mij, een bewust kinderloze columnist, niet in dat we ‘solidair’ moeten zijn met een branche (zorg) waar al jaren en jaren op bezuinigd wordt door onze heersers. Zoals het er ook niet ingaat dat onze heersers solidariteit eisten met ouderen, die door hun strategie welgeteld twee maanden extra mochten lijden in een verzorgingstehuis. Het beleid dat ons door de strot wordt geduwd, verdient niet anders dan burgerlijke ongehoorzaamheid.

Het is hoog tijd voor een borrel.   

Verder Lezen

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Column

Hoe Khadija Arib geslachtofferd werd voor het coronanarratief

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Hoe Khadija Arib geslachtofferd werd voor het coronanarratief
Foto: ANP I Khadija Arib komt aan bij de rechtbank

Khadija Arib was de trotse dochter van de meritocratie, een vrouw die zich uit het niets omhoog had gewerkt tot voorzitter van de Tweede Kamer en een zeldzaam voorbeeld van iemand die het wél redde in de disfunctionerende multiculturele samenleving. Ze is scherp, streng, veeleisend en vast en zeker af en toe hard voor haar medewerkers en andere sneeuwvlokjesambtenaren. Maar in een tijd waarin de waarheid niet meer telt, maar slechts het narratief dat zorgvuldig bedacht wordt door inhoudsloze spindoctors, werd zij genadeloos voor de bus gegooid. Anonieme klachten, naar nu blijkt bewust en illegaal gelekt naar de media, deden haar de das om. Een klassieke politieke moord op andere gronden dan de reguliere media berichten, gecamoufleerd als een ambtelijk proces, gebaseerd op integriteit en een onveilige werkomgeving. Wie dacht dat House of Cards fictie was, is nog nooit in Den Haag geweest.

Na de verkiezingen verloor Arib de strijd om het Kamervoorzitterschap aan Vera Bergkamp en werd zij weer gewoon Kamerlid. De coronaperiode liep ten einde en Aukje de Vries kreeg een motie aangenomen om een parlementaire enquête voor te bereiden. Op 28 juni 2022 werd formeel de Tijdelijke Commissie Corona (TCC) ingesteld, en op 6 juli, tijdens de constituerende vergadering, werd Arib door ons – want ik zat zelf ook in die commissie – tot voorzitter gekozen. De bedoeling van deze commissie was uiteraard om, onder leiding van een vermeende Covid-adept, een onderzoeksvoorstel te produceren dat ertoe zou leiden dat de vervolgcommissie, de Parlementaire Enquête Commissie Corona (PECO), het onderzoek zou beperken tot enkele deugdzame vragen. Tot ‘lessons learned’, die ons helemaal niets wijzer zouden maken voor de toekomst. Hoe kunnen we bij een volgende pandemie iedereen nog sneller vaccineren, en hoe kunnen we de vaccinatiegraad verhogen? Hoe kunnen we het zorgpersoneel in de toekomst beter ondersteunen, en hoe kunnen we een efficiëntere testinfrastructuur optuigen? Allemaal vragen die de eventuele misstanden in het coronabeleid naar de achtergrond zouden duwen en een herhaling van zetten – in de overtreffende trap – zouden instigeren.

Onafhankelijk, zeer kritisch en niet gevaccineerd

De PvdA had Arib afgevaardigd in de veronderstelling dat zij het kabinetsbeleid, dat door BIG-registratieafpakfetisjist Attje Kuiken voor 100% werd gesteund, zou witwassen in de TCC en later in de PECO. Het is goed gebruik dat de voorzitter van de voorbereidende commissie ook later voorzitter wordt van de enquêtecommissie. Voorwaar ook een prestigieuze functie, al was het alleen maar omdat de PECO dan de ‘Commissie Arib’ zou zijn gaan heten. Maar deze inschatting bleek politieke suïcide. Arib was zeer kritisch op het coronabeleid, had zich niet laten vaccineren en gaf in een van de eerste TCC-vergaderingen aan de overige leden van de commissie aan dat wat haar betreft de onderste steen boven moest komen. Tot overmaat van ramp voor het establishment was er een substantieel aantal coronacritici aanwezig in de TCC. Pieter Omtzigt, Vicky Maeijer, Nicki Pouw-Verweij, Pepijn van Houwelingen en ikzelf vormden samen met Arib zelfs een meerderheid van zes tegen vier, en dat leidde tot grote onrust bij de regerende partijen. We begonnen met grote vasthoudendheid vragen te stellen over de proportionaliteit van de maatregelen, over de rol van het OMT, over de miljard euro die Hugo in de Stichting Open Nederland had laten verdwijnen, en over het totale gebrek aan parlementaire controle. Uiteindelijk leverden we een zwaar bevochten, gespecificeerd onderzoeksvoorstel op dat, in elk geval voor bewindspersonen die mogelijk de wet hadden overtreden, een enorm gevaar vormde. Precies dát maakte Arib een risico voor de machthebbers. Ze was een parlementariër die haar werk serieus nam en die haar eigen collega’s en ministers durfde te onderzoeken, in plaats van hun coronabeleid slaafs te verdedigen.

Anonieme meldingen

Het begon allemaal met ‘anonieme’ meldingen, het favoriete wapen van een laffe bestuurscultuur waarin niemand verantwoordelijkheid durft te nemen. Amorfe ambtenaren, veilig verscholen achter een rookgordijn van vertrouwelijkheid, deden hun beklag, dat uiteraard binnen enkele dagen al op straat lag. Arib zou een ‘onveilige werkomgeving’ hebben gecreëerd. Vage termen, geen concrete incidenten, geen wederhoor. Maar in het post-coronatijdperk waarin angst en slachtofferschap tot deugden zijn verheven, is een beschuldiging al voldoende. En dus werd Arib, tot haar eigen verbijstering, uit haar functie gemanoeuvreerd en publiekelijk geslachtofferd. Mariëlle Paul (VVD) nam het voorzitterschap van de TCC van Arib over, en onmiddellijk na het opleveren van het onderzoeksrapport werd de TCC opgeheven en de parlementaire enquête op de lange baan geschoven – officieel omdat er onvoldoende kandidaten waren om de enorme werklast van een parlementaire enquête te dragen. Maar wat hier speelde, was geen integriteitskwestie: het was een ordinaire politieke afrekening van iemand die een gevaar was geworden voor alle actoren in de coronaperiode die blind waren geweest voor de nevenschade die zij aanrichtten en wellicht nog andere misstappen hadden begaan. Iedereen weet inmiddels dat Sywert van Lienden een kleine afleidingsvis is in de grote vijver vol met graaihaaien, die met hulp van Hugo de Jonge miljoenen achterover wisten te drukken.

Lekrechtszaak

Het is geen toeval dat precies op het moment dat de Tijdelijke Commissie naar waarheid begon te graven, er opeens meldingen opdoken over Arib. Selectief gelekt naar de pers, precies genoeg voor karaktermoord, voldoende voor een onderzoek, maar net te weinig voor een degelijk proces. Afgelopen donderdag, 15 mei 2025, eiste het OM 140 uur taakstraf tegen hoofdverdachte Sonja Kloppenburg, de voormalig woordvoerder van de Tweede Kamer, vanwege het vermeend lekken van vertrouwelijke stukken naar het NRC. De bewijzen liegen er zogenaamd niet om. Overleggen met het ‘managementteam’ en afgeluisterde telefoongesprekken schetsen een ontluisterend beeld van een groepje uit de hand gelopen topambtenaren dat het niet zo nauw lijkt te nemen met onze democratie en onze rechtsstaat. Ook topambtenaar Jaap van Rijn, de oud-directeur gebouwendienst, is verdachte. Hij zou ervoor gezorgd hebben dat een NRC-journalist de Tweede Kamer in gesmokkeld werd. Als het niet zo principieel fout zou zijn, zouden we hartelijk moeten lachen om deze acties. Blijkbaar zijn de belangen zo groot dat deze topambtenaren deze risico’s wilden nemen. Het blijft natuurlijk speculeren, maar de kans is groot dat deze topambtenaren, die zich overigens vrij snel daarna allemaal ziek meldden, meer weten over de eventuele misdrijven die zijn begaan tegen de Nederlandse bevolking tijdens het coronaschandaal. Wat inmiddels ook blijkt uit de vele Woo-documenten die door een uit nood geboren peloton burgerjournalisten op zoek naar de waarheid is opgediept. Het is dan ook verdrietig dat de woordvoerder straks papiertjes moet prikken tijdens haar taakstraf, maar dat de echte daders nog steeds vrij rondlopen. Niet alleen de daders die ons twee jaar lang schade hebben toegebracht, maar ook deze topambtenaren die er niet voor terugdeinzen om iemand zoals Khadija Arib – een politica met ruggengraat – op oneigenlijke, achterbakse en illegale gronden van het schaakbord te maaien. De val van Arib legt een open wond in onze anti-democratische samenleving bloot die niet geheeld kan worden door een taakstraf van iemand die laag in de pikorde staat van het verrotte en corrupte overheidsapparaat.

De corona-afrekening moet nog gemaakt worden

Het coronatijdperk heeft meer kapotgemaakt dan onze economie, onze bedrijven, onze kinderen en onze vrijheid. Het heeft ook onze moraal vernietigd. Onder het mom van veiligheid is de democratische rechtsorde zelf opgerekt, gesaboteerd en geherdefinieerd. En wie daar tegenin ging, werd als staatsgevaarlijk en anti-institutioneel extremist gebrandmerkt. Want in een Kamer die volledig opging in de coronapsychose, werd geen ruimte geduld voor reflectie of kritiek. Het parlement werd een applausmachine en de verantwoordelijke ministers gingen hun goddelijke gang – zowel binnen als buiten de grenzen van de wet. Ze leken ermee weg te komen en schrokken zich kapot toen de TCC onder leiding van Arib orde op zaken leek te gaan stellen. En dus werd Arib het symbool van alles wat niet meer mag: onafhankelijkheid, kritisch denken en het lef om op te komen voor democratische controle. Haar val toont feilloos aan dat het nieuwe bestuur geen ruimte biedt voor dissidentie. Alleen wie buigt, mag blijven. Middelmatigheid is de norm, en als je in de pas loopt en de ring van de keizer kust, is een mooie politieke carrière jouw deel. De coronapsychose mag dan formeel voorbij zijn, de structuren ervan leven voort: angst als bestuurlijke motor, censuur en controle als machtsmiddel, en framing als wapen. Maar een democratie waarin mensen als Khadija Arib uit de weg worden geruimd, is niet langer een rechtsstaat. Het is een collectivistische poppenkast, waarin ambtenaren de dienst uitmaken en de politici die zij voor zich laten dansen slechts de façade vormen.

Nederland heeft juist bestuurders en politici nodig die niet knielen voor het narratief, maar die durven te vechten voor de waarheid. Zonder last of ruggespraak, voor de burger, voor de Grondwet. Khadija Arib mag dan geofferd zijn, haar val legt exact bloot wat er mis is in Den Haag. Dat is het enige waardevolle aan dit drama. Want juist als we zien wat er fout is gegaan, kunnen we het ooit weer herstellen. Na een fatsoenlijk onderzoek naar het beleid in de coronaperiode. En nadat eventuele daders zich voor de rechter hebben moeten verantwoorden. In het belang van Nederland.

Verder Lezen

Column

Box 3: de spaarpot van de overheid

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Box 3: de spaarpot van de overheid
Foto: ANP

Box 3, officieel de belasting op sparen en beleggen, is ooit bedacht als manier om mensen met flink vermogen een bijdrage te laten leveren aan de staatskas. Prima idee. Wie veel heeft, betaalt ook wat. Maar inmiddels lijkt box 3 steeds meer op een bodemloze grabbelton waarin de overheid van alles propt wat ze lastig vindt om eerlijk te belasten.

Wat begon als een belasting op rendement, is verworden tot een systeem dat vaak geen rekening houdt met wat mensen écht verdienen. Je betaalt namelijk niet over wat je aan rente of winst maakt, maar over een fictief rendement dat de Belastingdienst zélf verzint. En dat percentage ligt soms mijlenver van de werkelijkheid. Heb je spaargeld staan dat nauwelijks rente oplevert? Jammer dan. De fiscus doet alsof je een beleggingsgoeroe bent.

En nu wordt het interessanter: steeds meer regelingen, constructies en vermogensbestanddelen schuiven richting box 3. Van tweede huizen tot spaargeld van ondernemers, van tijdelijke beleggingen tot familieleningen – alles verdwijnt langzaam maar zeker in deze belastingdoos. Waarom? Omdat het makkelijker is. En omdat de overheid op zoek is naar extra inkomsten, maar de pijn niet openlijk wil verdelen.

Het probleem? Box 3 houdt geen rekening met schulden, verplichtingen of het feit dat spaargeld ook vaak dient als buffer, pensioen of simpelweg financiële rust. Het is een bot systeem in een wereld die vraagt om nuance.

Als de overheid zo doorgaat, verandert box 3 van een belasting op vermogen in een belasting op voorzichtigheid. Want wie spaart, betaalt. Wie risico neemt, soms ook. Maar wie niets heeft? Die krijgt toeslagen.

En zo belanden we in een systeem waar verstandig financieel gedrag wordt gestraft – en dat is precies wat belasting niet zou moeten doen.

 

Verder Lezen

Column

Coronaherstelfonds en pensioenpot hebben gemeenschappelijk doel: roof

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Coronaherstelfonds en pensioenpot hebben gemeenschappelijk doel: roof
Foto: ANP

Toen in 2020 het zogenaamde ‘coronaherstelfonds’ werd opgericht zal menigeen gedacht hebben dat er IC-plekken en ziekenhuizen van deze 750 miljard euro aan Europese leningen en giften zouden worden gebouwd. Een enkeling (jawel, alwéér uit die hoek) zag het grote coronabedrog al van héél ver aankomen, niets is toeval immers. Het coronaherstelfonds was een ordinaire bankroof zonder wapens, maar met een hoop geschreeuw. Waren het niet Italië en Spanje die Nederland uitmaakten voor van alles en nog wat omdat ‘we’ niet meteen over de brug kwamen? Uiteindelijk ging ook Nederland voor de bijl.

Nadat de Europese banken hun wankele balansen konden spekken met Europese leningen volgde een eruptie aan ‘gratis geld’ dat door de zuidelijke landen is gebruikt voor allerhande Brusselse hobby’s. Zoals Italianen sponsoren met zonnepanelen, accu’s en verbouwingen, de zogenaamde ‘Superbonus 110’. In Nederland kregen we in september 2024, vier jaar later, de eerste fooi uit het coronaherstelfonds van 750 miljard: een schamele 1,3 miljard euro. Om nog meer geld uit het coronaherstelfonds te kunnen krijgen diende het pensioenstelsel aangepast te worden, een strikte voorwaarde.

Van het coronaherstelfonds blijkt nauwelijks een cent nog te traceren. Het coronaherstelfonds blijkt een weelderige Brusselse geldfontein. Het is onduidelijk of de burger waar voor zijn geld krijgt. De grote vraag is dan ook: wie wint de jackpot uit het coronaherstelfonds? Er werd in ieder geval lustig gestolen uit de coronapot. En plots is daar de Europese Rekenkamer. Iedereen schrikt wakker. Het is compleet absurd. Er komt een vernietigend oordeel. Kritisch Nederland (u weet wel, die uit die ene hoek) heeft op alle fronten gelijk gekregen. Het NRC schrijft zelfs ‘niet voor herhaling vatbaar’.

Wat moet er nog gebeuren voordat Nederland écht in de gaten krijgt dat de EU Nederland meer kwaad dan goed doet? Er zijn namelijk nog twee zeer belangrijke thema’s die eenzelfde patroon volgen: het EU-fonds voor bewapening (huh, ReArm Europe alweer 800 miljard?) en de EU die aast op de miljarden uit ons eigen pensioenfonds. Dit laatste onderwerp wordt op dit moment op allerhande manieren getorpedeerd om vooral te voorkomen dat de Nederlander inspraak krijgt in zijn éígen geld. De Tweede Kamer doet alsof het haar geld is, de banken doen alsof het hun geld is, maar het is niets anders dan uitgesteld loon van de burger en eigendom van de burger. De hoogste baas van de Nederlandsche Bank zegt over het casinopensioen dit ‘op de tast te doen’.

Hoe is het spreekwoord ook alweer? Een ezel stoot zich….? Laat het coronaherstelfonds een waarschuwing zijn voor alle andere megaprojecten. En als de Tweede Kamer, waarbij de leden zelf niet getroffen worden, verlekkerd naar de grote pensioenpot van ons Nederlanders kijkt, wees dan nogmaals gewaarschuwd. De enige voorvechtster in de Tweede Kamer, Agnes Joseph, wordt inmiddels op alle manieren gedemoniseerd, en wanneer zagen we dat eerder? Juist ja, in die periode. Alleen al het geschommel van de beurs sinds het aantreden van Trump had uw pensioen kunnen laten verdampen, en dan was Trump het schuldige, en niet de Tweede Kamer of het casinopensioen. Neem dat nu maar eens aan van ondergetekende (jawel, alwéér uit die hoek). Het doel is úw geld, en of dat nu in een coronaherstelfonds, een ReArm Europe-pot of rechtstreeks uit uw pensioenpot wordt geroofd interesseert niemand in Den Haag of Brussel. Het koppelen van het coronaherstelfonds aan het nieuwe pensioenstelsel is niets anders dan de deur openzetten voor de volgende roof. En tot welke corruptie het coronaherstelfonds heeft geleid weten we inmiddels.

Verder Lezen

Recent

Ollongren nog steeds actief betrokken bij oorlog en Oekraïne Ollongren nog steeds actief betrokken bij oorlog en Oekraïne
Politiek5 uur geleden

Ollongren nog steeds actief betrokken bij oorlog en Oekraïne

Sinds haar vertrek als minister van Defensie medio 2024 heeft Kajsa Ollongren een kralenketting aan nieuwe functies bij elkaar geregen...

Protest tegen azc in Aalten: “Wij voelen ons bedonderd” Protest tegen azc in Aalten: “Wij voelen ons bedonderd”
Binnenland2 dagen geleden

Protest tegen azc in Aalten: “Wij voelen ons bedonderd”

AALTEN – Terwijl binnen in de Zuiderkerk een besloten bijeenkomst plaatsvond over de komst van een groot asielzoekerscentrum (azc), verzamelden...

Hoe Khadija Arib geslachtofferd werd voor het coronanarratief Hoe Khadija Arib geslachtofferd werd voor het coronanarratief
Column2 dagen geleden

Hoe Khadija Arib geslachtofferd werd voor het coronanarratief

Khadija Arib was de trotse dochter van de meritocratie, een vrouw die zich uit het niets omhoog had gewerkt tot...

Hoe bestaat het dat Ursula von der Leyen werd herkozen? Hoe bestaat het dat Ursula von der Leyen werd herkozen?
Politiek2 dagen geleden

Hoe bestaat het dat Ursula von der Leyen werd herkozen?

De ervaringen met Ursula von der Leyen in haar eerste termijn waren voor velen uitzonderlijk slecht. Dat blijkt uit de...

Zo achterhaald is het stikstofmodel van het RIVM Zo achterhaald is het stikstofmodel van het RIVM
Klimaat3 dagen geleden

Zo achterhaald is het stikstofmodel van het RIVM

Dankzij het stikstofrekenmodel Aerius, een monster uit de koker van het RIVM, incasseert de economie de ene mokerslag na de...

Rob Roos over macht, controle en democratisch verval van de EU Rob Roos over macht, controle en democratisch verval van de EU
Politiek6 dagen geleden

Rob Roos over macht, controle en democratisch verval van de EU

In een tijd waarin Europa voor grote geopolitieke, economische en maatschappelijke uitdagingen staat, is het cruciaal om stil te staan...

Rutte-doelstelling van 5 procent bbp naar defensie: rampzalig voor Nederland Rutte-doelstelling van 5 procent bbp naar defensie: rampzalig voor Nederland
Binnenland1 week geleden

Rutte-doelstelling van 5 procent bbp naar defensie: rampzalig voor Nederland

De voormalige premier van ons land, gaat als secretaris-generaal van de NAVO door met de sloop van Nederland. Hij heeft...

Box 3: de spaarpot van de overheid Box 3: de spaarpot van de overheid
Column1 week geleden

Box 3: de spaarpot van de overheid

Box 3, officieel de belasting op sparen en beleggen, is ooit bedacht als manier om mensen met flink vermogen een...

EU eist nieuwe pensioenwet in ruil voor geld uit EU-herstelfonds EU eist nieuwe pensioenwet in ruil voor geld uit EU-herstelfonds
Politiek1 week geleden

EU eist nieuwe pensioenwet in ruil voor geld uit EU-herstelfonds

De EU stond al jaren geleden aan de wieg van de nieuwe Nederlandse pensioenwet waarover zoveel te doen is en...

Coronaherstelfonds en pensioenpot hebben gemeenschappelijk doel: roof Coronaherstelfonds en pensioenpot hebben gemeenschappelijk doel: roof
Column1 week geleden

Coronaherstelfonds en pensioenpot hebben gemeenschappelijk doel: roof

Toen in 2020 het zogenaamde ‘coronaherstelfonds’ werd opgericht zal menigeen gedacht hebben dat er IC-plekken en ziekenhuizen van deze 750...

Trending

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

© Stiching Indepen - alle rechten voorbehouden. - indepen.eu | KVK: 88160408 | Algemene voorwaarden

Colofon FAQ Contact

Volg ons via


 


Dit zal sluiten in 0 seconden