Met de stervende Julian Assange, sterft ons vrije Westen

Ursula von der Leyen roofde deze week achteloos 800 miljard euro van de belastingbetaler, om de reeds verloren oorlog in Oekraïne, te kunnen betalen. Volledig in strijd met de grondbeginselen waar de Europese Unie ooit voor stond, namelijk het bewaren van de vrede, en artikel 42 lid 2 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU). Op hetzelfde moment staan wij, het volk, in de supermarkt verdwaasd ieder dubbeltje (och, hadden we die nog maar) om te draaien. Krimpflatie, graaiflatie, stagflatie, inflatie, het doet er niet meer toe. Eenvoudige levensbehoeften zijn niet meer te betalen. Iglo spinazie werd het afgelopen jaar 51 procent duurder. Appelsientje maar liefst 43 procent, Calvé mayonaise 40 procent, Omo waspoeder 34 procent en Unox rookworst 26 procent. Ons levensonderhoud is niet meer te betalen. Dagelijkse boodschappen, energieprijzen en andere essentiële uitgaven rijzen de pan uit, waardoor veel huishoudens in financiële problemen dreigen te komen. Brandstof voor de socialisten in de Tweede Kamer die, in plaats van de hand in eigen boezem te steken, uiteraard de zwarte piet bij de vrije markt neerleggen en roepen om – hoe kan het ook anders – nog meer overheidsingrijpen.

De exploderende prijzen roepen vragen op over de oorzaken van deze inflatie, de rol van de overheid en de effectiviteit van socialistische beleidsmaatregelen.​ Een combinatie van factoren heeft geleid tot de huidige inflatie, die gevaarlijk is opgelopen en zelfs een piek van 10 procent kende in 2022. In het grote politieke spel van angst creëren, oplossingen bieden en verkiezingen winnen, wordt er op grote schaal met geld gesmeten. Politieke gebeurtenissen, zoals de coronamaatregelen, het sluiten van het Groninger gasveld, de boycot van Russisch gas en de oorlog in Oekraïne, hebben geleid tot verstoringen in de toeleveringsketens en schaarste aan grondstoffen. Anderzijds speelt binnenlands beleid een cruciale rol. Belastingverhogingen, duurzaamheidseisen, overregulering, absurd hoge accijnzen op brandstoffen en energie, plus talloze andere overheidsheffingen hebben direct bijgedragen aan de stijging van consumentenprijzen.

Ter illustratie: het kost slechts 5 eurocent om een kubieke meter aardgas te produceren uit het Groninger gasveld. Inclusief belastingen en accijnzen betaalden wij in 2017 ongeveer 60 eurocent per kuub. In 2022, door het contraproductieve overheidsbeleid, betaalden we maar liefst 2,26 euro per kuub. Dat is een stijging van bijna 300 procent, die uiteraard door producenten van goederen wordt doorberekend aan de consument. Want als de overheid meer belasting heft om haar hobby’s te betalen komt de rekening altijd bij de consument te liggen.

De rol van de overheid

In plaats van burgers te beschermen tegen economische tegenslagen, neemt een grote meerderheid in de Tweede Kamer voortdurend maatregelen die de financiële druk op huishoudens vergroten. Het recente Belastingplan 2025 introduceert bijvoorbeeld een tweede schijf in de inkomstenbelasting, hetgeen de belastingdruk voor middeninkomens verhoogt. De asielindustrie kost per jaar 24 miljard euro en ook aan de stikstofdwaling en de klimaatpsychose worden per jaar vele tientallen miljarden uitgegeven. Socialistische beleidsmaatregelen, gericht op herverdeling van welvaart, uitgebreide overheidsinterventie en het bouwen van luchtkastelen in plaats van daadwerkelijke woningen, hebben vaak geleid tot economische inefficiënties en een verminderde prikkel voor individuen om te excelleren. Het streven naar gelijkheid resulteert altijd in een nivelleringsspiraal naar beneden, waarbij zowel innovatie als economische groei worden belemmerd.

De huidige inflatie en stijgende prijzen kunnen worden gezien als een direct gevolg van dergelijke beleidsmaatregelen, waarbij doorgeslagen regulering, overheidsuitgaven en belastingen de markt verstoren en leiden tot hogere kosten voor consumenten. Het verschil in de prijs per land voor een pot appelmoes is daarom makkelijk te verklaren. In België wordt minder belasting geheven op bijna alles en daarom is de appelmoes daar voor de helft van de prijs te koop.​ Maar in plaats van de hand in eigen boezem te steken, wijzen onze Kamerleden onmiddellijk naar de ondernemers, die ‘gierend rijk worden over de rug van de consument’. Ze voelden zich zelfs geschoffeerd omdat supermarkten niet in de Tweede Kamer het boetekleed wilden komen aantrekken.  Enkele dagen later jubelen ze over de niet uit te leggen verspilling van tientallen miljarden euro’s belastinggeld die in de Oekraïense loopgraven zullen verdwijnen, samen met onze kinderen die, nu de Oekraïners bijna allemaal op zijn, straks die duurbetaalde wapens zullen moeten opnemen. Met de groeten en de sneuvelbereidheid van dienstweigeraar Rutte!

Gevolgen voor de burger

De directe gevolgen van het falen van de overheid zijn voelbaar in de portemonnee van de hardwerkende Nederlander. Huishoudens moeten steeds meer betalen voor dezelfde producten en diensten, met een afname van de koopkracht en een verslechtering van de levensstandaard tot gevolg. Daarnaast zorgt de onzekerheid over toekomstige prijsstijgingen en het diepgewortelde wantrouwen in de overheid voor een afname van het consumentenvertrouwen en een rem op bestedingen, wat weer leidt tot een daling van de economische groei.

De stijgende prijzen en inflatie in Nederland zijn het resultaat van een complex samenspel van mondiale en nationale factoren. Maar één ding is duidelijk, namelijk dat een overheid met een gat in de hand en allerlei kostbare socialistische maatregelen een significante bijdrage hebben geleverd aan de huidige economische malaise. Het is daarom essentieel dat beleidsmakers kritisch kijken naar de effectiviteit van hun maatregelen en streven naar een beleid dat economische groei stimuleert, de belastingdruk verlaagt en de koopkracht van burgers beschermt. Want de door de huidige politici gepropageerde socialistische heilstaat staat garant voor lage kwaliteit, hoge prijzen en een onbedwingbare inflatie. Dus in plaats van te zeuren over dure appelmoes, moeten degenen wiens salarissen betaald worden door de mensen die de grens over moeten om nog een betaalbare maaltijd op tafel te zetten eens kijken naar wat Nederland echt in de rode cijfers duwt: zij zelf.

Het leek allemaal zo gemoedelijk te beginnen. De media hadden zich verzameld in the Oval Office, het Amerikaanse heiligdom, en Trump begon op zijn eigen klassieke manier ‘The Art of the Deal’ in te leiden. Het zou een eenvoudig een-tweetje worden waarbij de wereld gered zou worden van een Derde Wereldoorlog, Russische en Oekraïense militairen zouden stoppen met sterven en de VS zouden en passant voor een paar honderd miljard dollar zeldzame grondstoffen mogen delven in de restanten van Oekraïne. Binnen een uur ontvouwde zich een politiek schouwspel met catastrofale gevolgen doordat Zelensky volledig uit zijn rol viel en de hand beet die hem jarenlang heeft gevoed.

Trump complimenteerde eerst uitbundig Zelensky, zijn generaals en zijn soldaten voor hun dappere strijd tegen de Russen en gaf aan dat de deal getekend zou worden en dat ze daarna gezellig zouden lunchen. Zelensky begon nog redelijk staatsmannelijk en met de ongeclausuleerde steun van allerlei Europese leiders in de rug dacht hij nog even de president van de Verenigde Staten te zakkenrollen en wat veiligheidsgaranties te ontfutselen. Op vragen van de media wist Trump nog redelijk lang de humor in de persconferentie te houden door te grappen dat hij een veel betere president was dan George Washington en Abraham Lincoln en dat de ‘fake media’ dat wel weer zouden oppikken. De sfeer leek goed te blijven en de wereld was slechts een handtekening verwijderd van vrede, ondanks het gesputter en de oorlogshitserij van Europese leiders en halve mannen die zelf nog nooit een kogel hebben afgevuurd.

In antwoord op een vraag van een journalist waarom Zelensky geen pak droeg uit respect voor the Oval Office zag je de eerste scheurtjes in het grote ego van Zelensky ontstaan. De irritatie was zichtbaar en het was de opmaat naar een van de grootste onderhandelingsblunders in de geschiedenis, waarbij ‘the pathway to peace’ een enkeltje terug naar huis werd.

Zelensky ondergroef de autoriteit van Trump door te suggereren dat een staakt-het-vuren niet genoeg was en dat Poetin zijn deal met Trump net zo hard zou breken als vijfentwintig keer eerder. Hoofdschuddend als Trump aan het woord was en het adagium huldigend dat ‘Poetin has to pay’ had hij voor het oog van de camera geen benul dat hij zijn laatste strohalm aan het verbranden was. De Europeanen werden op een voetstuk gezet, ondanks het feit dat de Europese politici hebben gezorgd voor nationale legers die zonder de VS geen veldslag meer kunnen winnen, simpelweg omdat er te weinig belastinggeld is besteed aan defensie.

Marco Rubio en JD Vance deden nog een duit in het zakje met betrekking tot de vrijheid van meningsuiting en toen de vice-president aangaf dat diplomatieke acties belangrijk zijn viel Zelensky volledig uit zijn rol door zowel Trump als Vance een lesje ‘diplomacy’ te geven. Opvallend genoeg was het niet Trump die Zelensky als eerste op zijn plaats zette.

Het was de rustige Vance die Zelensky erop wees het nogal respectloos was om in the Oval Office een dergelijke toon aan te slaan. Trump nam het stokje over en riposteerde op Zelensky die vervolgens als een puber door iedereen heen bleef praten: “You are in no position to dictate us, you’re not in a very good position, you don’t have the cards right now, you are gambling with the lives of millions of people, you are gambling with world war three, and what you are doing is very disrespectful to this country.” De hele clownshow eindigde met Zelensky die op het vliegtuig werd gezet en een boze president Trump die er genoeg van had en nog even ludiek aangaf dat het in elk geval leuke televisiebeelden had opgeleverd.

De Europese reactie

Wat er toen gebeurde, is typerend voor de manier waarop Europese media en politieke elites met Trump omgaan: paniek, verdraaiing en framing. Plots werd Trump neergezet als een directe bondgenoot van Poetin, iemand die Oekraïne zou verraden en de Europese veiligheid zou ondermijnen. In Brussel, Londen en Parijs was de reactie voorspelbaar: Europese leiders verklaarden in koor hun onvoorwaardelijke steun aan Kiev, terwijl ze Trump afschilderden als een ‘gevaar voor de wereldorde’. Blijkbaar hebben de Europese leiders een gezamenlijk appgroepje, want ze kwamen allemaal met dezelfde slogan op sociale media: “Be strong, be brave, be fearless. You are never alone, dear President @ZelenskyyUa.” Ursula von der Leyen, koningin van The Hunger Games, ziet hier waarschijnlijk een kans om de falende EU-leiders weer bij elkaar te brengen en de kersverse secretaris-generaal van de NAVO uit de militaire luiers te halen.

Maar wat de schermutseling in the Oval Office duidelijk illustreerde is het probleem met de politiek leiders van tegenwoordig: dat zij weinig anders zijn dan veel geblaat en weinig wol. Want ineens zat daar een leider die gewoon, heel simpel, zei waar het op staat: fuck around, find out. Een verfrissende modus operandi, die wat BVNL betreft een nieuw politiek tijdperk mag inluiden. Een tijdperk van politici die niet doen aan braafpraterij, brown-nosing en loze beloftes, maar die er geen doekjes om winden. Heb je het verneukt, dan mag je daarop gewezen worden, want wie zich brandt moet op de blaren zitten. En Zelensky heeft zijn kaarten, drie jaar zinloos bloedvergieten en gemeenschapsgeld opeisen om nog meer wapens en destructie te kopen, inderdaad echt wel verspeeld. De collectieve verontwaardiging van het monsterverbond van Europese oorlogshitsers is dan ook verwerpelijk. Want er is niet zoiets als een ‘onrechtmatige vrede’ na jaren van oorlog. En iedereen die zich tegen een staakt het vuren keert deugt niet, maar is juist medeplichtig aan alle dood en verderf.

De gevolgen voor de Europese Unie

Als een vredesdeal rond Oekraïne mislukt, zal de Europese Unie geconfronteerd worden met een reeks ernstige gevolgen, zowel economisch als geopolitiek. Zonder een vredesakkoord blijft de oorlog voortduren of zelfs escaleren, met opnieuw miljoenen zinloze doden tot gevolg. Ruben Brekelmans kan tevreden zijn, want de sneuvelbereidheid van jonge Europeanen zal danig op de proef gesteld worden. Rusland zal verder oprukken in Oekraïne, hetgeen de gepercipieerde dreiging voor NAVO-lidstaten zoals Polen en de Baltische landen zal vergroten, waardoor er meer troepen aan de grens zullen worden gestationeerd.

Een mogelijke escalatie kan leiden tot directe confrontaties tussen Rusland en NAVO-troepen, met als mogelijk gevolg een bredere Europese oorlog. De VS zou zijn steun aan Oekraïne en de NAVO kunnen verminderen, waardoor de EU gedwongen wordt meer bij te dragen. Dit betekent fors hogere defensie-uitgaven voor Europese landen, terwijl veel van hen daar financieel niet op voorbereid zijn. Na vijftien jaar VVD-bezuinigingen op de Nederlandse krijgsmacht en de Rutte-doctrine van het gebroken geweertje zijn wij in elk geval de komende tien jaar niet in staat om ook maar een rol van betekenis te spelen.

De oorlog heeft direct bij de start, door de bizarre sancties in combinatie met het sluiten van het Groninger gasveld al gezorgd voor stijgende energieprijzen en inflatie. Een voortzetting van het conflict, of nieuwe sanctierondes tegen Rusland, kunnen de energievoorziening in Europa en in Nederland verder verstoren. Nederland is niet energiesoeverein meer en is nu gedwongen duur LNG te importeren uit de VS voor meer dan twintig keer de productiekosten van een kubieke meter aardgas uit Groningen. De oorlog blijft ook de Europese landbouw en industrie raken, met name door stijgende grondstofkosten en verstoringen in handelsroutes.

Een langdurig conflict betekent ook nieuwe migratiegolven, omdat nog meer Oekraïners hun land zullen ontvluchten, waardoor de druk op Europese opvangsystemen verder toeneemt. Nederland bezwijkt al onder de AZC’s die als paddenstoelen uit de grond schieten met alle instabiliteit en onveiligheid als gevolg.

Conclusie

Als een vredesdeal mislukt, wordt de EU, en daarmee ook Nederland, geconfronteerd met een langere oorlog, stijgende kosten, interne verdeeldheid en geopolitieke verzwakking. Dit zal de economische en politieke stabiliteit van Europa ernstig onder druk zetten en ook Nederland zal daar een hoge prijs voor betalen. De vraag is of onze zwakke Europese leiders en onze nieuwbakken Secretaris-Generaal van de NAVO in staat zullen zijn om hier effectief op te reageren, of dat ze blijven vasthouden aan een perverse oorlogsstrategie die Europa op lange termijn meer schaadt dan helpt. Voor een deal heb je twee partijen nodig die begrijpen dat ze beiden beter af zijn met de deal. Trump begrijpt dat. Poetin begrijpt dat. Zelensky en zijn vazallen in het zinkende Europa helaas niet. En FAFO is dan wat je ten deel valt.

De gruwelijke oorlog in Oekraïne komt na drie jaar dan eindelijk ten einde. Oekraïne en Europa zijn de grote verliezers. Er zijn waarschijnlijk honderduizenden doden gevallen aan Oekraïnse en Russische zijde. Het is bizar dat we de aantallen slachtoffers niet weten. Dat alleen al, maar ook de aanleiding en het verloop van de oorlog, vragen om diepgaand onafhankelijk onderzoek: in de nieuwe vorm van een boven- of buiten-parlementaire pan-Europese enquête. Liefst met de laatste gedegen onderzoeksjournalisten waar er in de wereld nog een paar van over zijn. Dat NAVO-secretaris-generaal annex Pinocchio Mark Rutte per direct moet opstappen is evident.

Rome gevallen 

Nu Amerika en Rusland – Trump en Putin – onderhandelen en Zelensky en de Europese politieke leiders niet eens aan de vredestafel zijn uitgenodigd, voelt het alsof Rome is gevallen. En dat is het. Al heet Rome nu Brussel-Straatsburg en is ‘onze’ Europese Unie niet meer de onze maar gekaapt door de NAVO (het Amerikaanse militair-industrieel complex) en een volstrekt falende Europese politieke vazal-elite. Nooit eerder in de Europese geschiedenis heeft het oude continent een dergelijke nederlaag geleden. De Moren, Hunnen en Ottomanen kwamen enigszins in de buurt, maar een totale overwinning van gans Europa door een buiten-Europese macht? Nee, dat maakten we in de afgelopen paar duizend jaar niet eens mee. Hannibal (218 voor Christus) kwam nog het verst.

Voorspel 

De Amerikaanse en Europese proxyoorlog tegen Rusland vanuit Oekraïne kende een lang voorspel met diverse actes. Na de val van de muur in 1989 en de Duitse hereniging in 1991, zou de NAVO ‘geen inch,’ naar het Oosten opschuiven. Toch werd dat proces al onder Bill Clinton in de jaren negentig in gang gezet. Cruciaal is het document van het zogeheten neo-consevatieve Project of the New American Century (PNAC) uit 1997 waar ik in 2003 kennis van nam en waarin de oorlogen in het Midden-Oosten zoals in Irak, Afghanistan, Syrië en Libië – als het ware met tromgeroffel en al – reeds werden aangekondigd. Een werkelijk adembenemend goede en degelijke analyse zag ik deze week van Marcel Bas, een longread die echt viral zou moeten gaan!

Cold Warriors

Pas later (2022) begreep ik dat er in Amerika twee soorten neoconservatieven zijn. De eerste groep zijn degenen die het Midden-Oosten tot en met Iran onderworpen willen hebben om de Amerikaanse hegemonie en unipolaire wereld met de VS als enige echte mondiale ‘sheriff’ te vestigen. Met als slotacte het indammen van China. De tweede, toch wel heel andere groep neoconservatieven koos een andere aanvliegroute voor de onderwerping van China. Deze groep kende ik aanvankelijk niet eens, een vriend en oud CIA-analist wees me erop: de ‘cold warriors’, de Amerikanen met grote russofobie zoals Zbigniew Brzeziński en Victoria Nuland. Lang verhaal kort, wat in 1999 eigenlijk al voor het eerst met de NAVO-aanval op Servië en Kosovo begon, mondde na 9/11 uit op oorlogen die heel het Midden-Oosten in puin legden met alleen al in Irak een miljoen doden. Eigenlijk kwamen de cold warriors veel later in actie met hun vanuit Oekraïne opgetuigde aanval op Rusland. Want ‘pas’ in 2014 pleegde de CIA in bijzijn van onder meer Nuland een Amerikaanse machtsgreep via onlusten en maandenlange protesten op en om het Maidanplein in Kiev. De pro-Russische president van Oekraïne, Viktor Janoekovytsj, werd in deze coup na een vanuit de CIA opgezette kleurenrevolutie – zoals we die ook in Servië en Georgië zagen – afgezet.

Komedie 

Kort erop kwam komedie-acteur Volodymyr Zelensky op die stoel. Hoewel Zelensky de verkiezingen won met zijn pleidooi voor vrede in oostelijk Oekraïne, laaiden de gevechten om de Russisch sprekende regio’s daar alleen maar verder op (een ruwe schatting spreekt van 14.000 doden sinds 2014). Met de Minsk-akkoorden werd gepoogd de vrede alsnog te bereiken, maar zowel Angela Merkel als Francois Hollande gaven recentelijk in interviews toe dat die Minsk-akkoorden eigenlijk maar schijn waren en in feite louter dienden om tijd te rekken, om Oekraïne de kans te geven een grote militaire opbouw te kunnen maken. Het was al die tijd al de bedoeling om de oostelijke provincies en de Krim uit Russische invloed te krijgen en om Putin en Rusland te verzwakken om zo een regime-change in Moskou af te dwingen.

Getorpedeerd vredesakkoord 

Het is onmogelijk dat de Europese inlichtingendiensten niet op de hoogte waren van de Amerikaanse plannen met Oekraïne en Rusland, zeer waarschijnlijk waren ze er niet alleen van op de hoogte, maar zelfs bij betrokken. Toen Putin Oekraïne binnenviel met dezelfde terminologie zoals de NAVO indertijd Kosovo binnenviel en Servië zwaar bombardeerde, ‘een speciale militaire operatie,’ lag er binnen twee maanden een vredesakkoord tussen Zelensky en Putin (april 2022, Istanbul). Maar dat akkoord werd getorpedeerd door de oud-premier Boris Johnson en naar recent is gebleken ook Joe Biden.

Nordstream doofpot 

De oorlog had dus al meteen begin 2022 beëindigd kunnen worden. Het opblazen van de Nordstream gaspijpleiding door Biden leverde bizarre beelden op van een schaapachtig kijkende bondskanselier Olaf Scholtz tijdens een persconferentie in de VS. Hoe moeten we een dergelijk Europa noemen, het woord poedel is niet eens meer van toepassing. Feitelijk is het hoogverraad aan de Duitse en Europese burgers om een dergelijke Amerikaanse terreurdaad tegen onze eigen energie infrastructuur in de doofpot te stoppen en te doen alsof er niets aan de hand is terwijl Europa letterlijk in de kou kwam te staan en de Europese motor – Duitsland – stil kwam te liggen. Waarom pleegden onze politieke leiders Europese suïcide? Ik heb er menig column aan gewijd, maar het antwoord op deze vraag kwam nooit. Wat ook weer niet zo vreemd is, want niemand in de mainstream media durfde deze meest prangende vraag naar ‘de Nordstream-dader’ hardop te vragen.

BlackRock 

Intussen gedroeg Zelensky zich zoals Trump afgelopen week al zei als een dictator, hij verbood oppositiepartijen, gooide de Russisch- Orthodoxe kerk dicht enzovoort. En hij liet in 2022 al weten een deal te hebben met het Amerikaanse BlackRock voor de wederopbouw van Oekraïne. Bayer Monsanto verwierf in afgelopen oorlogsjaren grote delen van de beroemd vruchtbare Oekraïense akkergronden – het land is al eeuwen de broodmand van Europa. In Amerikaanse handen zijn we als het ware middeleeuws belegerd nu.

Biolabs 

Inmiddels blijkt dat er in Oekraïne niet een paar, maar zelfs 46 Amerikaanse biolabs zijn. Wellicht komen er nog een reeks zeer corrupte business deals van Joe Bidens zoon Hunter naar boven drijven, danwel worden ook die ‘afgekocht.’ Zelensky klaagde laatst in een interview dat zijn Oekraïne helemaal geen 200 miljard dollar had ontvangen, maar ‘slechts’ 77 miljard dollar. Oftewel: waar is de rest? Europa gaf trouwens 350 miljard euro uit aan de oorlog in Oekraïne, en zit nu niet eens aan de onderhandelingstafel. Wat hadden we van dat geld allemaal wel niet kunnen doen?

Belle Epoque 

Europa is knock-out, gevloerd. Nogmaals; een grote uiterst kritische onafhankelijke pan-Europese enquête is nood- en broodzaak. We zullen dat zelf moeten doen, want onze politieke leiders blijken vazallen te zijn geweest van zeer smerige en zelfs moordzuchtige Amerikaanse belangen. Hun aftreden, met Rutte voorop, is nog maar het begin van een lang en louterend proces. Tegelijkertijd verlang ik naar niets anders dan dat: een wederopbouw van Europa, liefst zoals we die hadden laat 19e eeuw; een nieuwe belle époque!

MEGA

Met GraanGeluk was ik daar overigens al mee begonnen. Want naar de granen uit Oekraïne kunt u vanaf nu ook fluiten, we zullen ons onbespoten voedsel zelf moeten verbouwen. Veilige vaccins zullen we ook weer zelf moeten ontwikkelen, de gasvelden moeten per direct weer open (met aandacht voor de Groningse bewoners), we moeten onze eigen Artificial Intelligence ontwikkelen (beter te laat dan nooit), een gloednieuwe schone auto-industrie van de grond trekken en investeren in gratis pan-Europees openbaar vervoer.

We bouwen ons midden-en-kleinbedrijf (mkb) weer op en investeren niet in een oorlogseconomie, maar in onze kinderen, in scholen, universiteiten, kunst en cultuur. Let’s Make Europe Great Again!