Partijverbod voor zittende politieke partij: eindelijk!

Volgens een bericht van RTL Nieuws van 11 juli 2024 telde Nederland op die dag 17.986.000 in het bevolkingsregister ingeschreven personen. In de maand augustus zal de grens van de 18 miljoen overschreden worden. Dat is maar liefst tien jaar eerder dan tot voor kort werd verwacht. Hoe kon dat zo snel oplopen en waaruit bestaat de Nederlandse bevolking inmiddels?

Waaruit bestaat de Nederlandse bevolking?

Het inwonertal bestaat uit mensen die in Nederland staan ingeschreven. Dat zijn dus bijvoorbeeld Nederlandse staatsburgers en vluchtelingen met een verblijfsvergunning. Mensen die illegaal in Nederland verblijven, worden niet meegeteld. Dat geldt ook voor asielzoekers die nog niet in de gemeentelijke bevolkingsregisters zijn ingeschreven, doch wel in een procedure zitten.

Het CBS meldt: “Van de 17,5 miljoen inwoners op 1 januari 2021 was 14,0 procent in het buitenland geboren. Zij zijn als migrant naar Nederland gekomen. 11,4 procent van de bevolking was een in Nederland geboren kind van migranten.” In totaal kwam op 1 januari 2021 dus bijna 30 procent van de inwoners van Nederland uit het buitenland.

Onderstaand figuur toont de landen waaruit de ‘nieuwe Nederlanders’ afkomstig zijn:

In 1971 kwamen de meeste nieuwe Nederlanders nog uit Duitsland en de voormalige kolonie Indonesië. Waar de Italianen en Spanjaarden vanwege de betere economische omstandigheden in hun geboorteland vaak weer vertrokken, nam het aantal in Marokko en Turkije geborenen vooral door gezinshereniging en relatievorming het meeste toe tot 2020.

Vanaf het midden van de jaren tachtig nam vooral het aantal asielzoekers sterk toe en meer recent de arbeidsmigratie uit vooral Oost-Europa. Dit heeft zich vertaald in de relatief grote aantallen geboortes in de gebieden van voormalig Joegoslavië en de voormalige Sovjet-Unie, in Polen en, het meest recent, in Syrië. Het aantal personen geboren in Nederlands-Indië/ Indonesië, een inmiddels behoorlijk oude groep, is meer dan gehalveerd.

Onderstaand figuur geeft aan in welke gemeentes en met welk groeipercentage al die nieuwe Nederlanders zijn terechtgekomen:

Immigratie gaat steeds sneller de laatste jaren

De bevolking van Nederland blijft in de toekomst explosief groeien, vooral door immigratie en asielzoekers, als daar niets tegen wordt ondernomen. Begin 2022 woonden er bijna 17,6 miljoen mensen in Nederland; dat zullen er dus 18 miljoen zijn in augustus dit jaar.

In 2050 verwacht het Planbureau voor de Leefomgeving 20 miljoen inwoners. Het CBS heeft onlangs de prognoses drastisch naar boven bijgesteld. Een publicatie van het CBS (28 juni 2024) noemt een mogelijke explosie tot 22 miljoen inwoners in 2050. Het CBS plaatste eerder de opmerking dat steeds meer bevolkingsgroei uit immigratie komt en nauwelijks nog uit geboorten.

Er wordt niet graag over gespeculeerd, maar het aantal immigranten dat in de bijstand terechtkomt, betreft toch vooral (economische) asielzoekers van buiten Europa, aldus het blad Binnenlands Bestuur. “Bij personen die zich nieuw in Nederland vestigden is de bijstandsafhankelijkheid hoog, met name bij personen die als migratiemotief asiel hebben.” Ook dat aantal gaat de komende jaren dus fors toenemen, samen met een groter percentage pensioengerechtigden.

Als je op zoek gaat naar prognoses over de toekomstige financiële lasten van een toenemende groep bijstandsafhankelijke asielzoekers, vind je nauwelijks antwoorden behalve onderzoek waaruit blijkt dat deze lasten al meer dan 23 jaar te laag zijn ingeschat door de politiek.

Academisch onderzoek naar de economische effecten van immigratie

Jan van de Beek (1968) promoveerde op onderzoek naar de economische effecten van immigratie, ontwikkelde een demografisch model voor Nederland en twittert regelmatig over het onderwerp op @demo_demo_nl. Op de website van Wynia’s Week is het nodige over het werk van deze promovendus te vinden.

In een rapport dat van de Beek voor politieke partij JA21 opstelde, staat op pagina 22 vermeld dat per 10.000 asielzoekers er over de eerste 15 verblijfsjaren ongeveer 3.000 bijstandsuitkeringen nodig zijn. Op pagina 16 staat dat de netto kosten voor de schatkist van één asielmigrant ongeveer 800.000 euro bedragen. Op langere termijn zijn de jaarlijkse kosten per 10.000 asielzoekers op 12 miljard euro begroot (pagina 17).

Het is te hopen dat de nieuwe regering erin slaagt dit tij te keren. De EU zal daar niet aan meewerken.

Nederland levert in toenemende mate wapens en militaire kennis aan het buitenland. In het verleden aan bijvoorbeeld Irak om ISIS te bestrijden. Recentelijk vooral aan Oekraïne onder NAVO-vlag. Die wapenleveranties kunnen ook buitenlandse burgers schaden en/of doden. Voor die gevallen is nu sinds 14 juni 2024 besloten om een meldpunt op te richten waar deze slachtoffers, of organisaties die hen vertegenwoordigen (ngo’s), zich kunnen melden. Wie maken zich druk om die mogelijke slachtoffers van Nederlandse wapenleveranties? Ollongren? De Tweede Kamer? Of toch vooral Defensie zelf?

Brief aan de Tweede Kamer door Kajsa Ollongren

Op 13 juni 2024 stuurde onze demissionaire minister van Defensie een brief naar de Tweede Kamer waarin ze uitlegt wat de bedoeling van dit nieuwe meldpunt burgerslachtoffers is.

Het meldpunt is bedoeld als specifiek loket voor ngo’s en slachtoffers/nabestaanden om (met terugwerkende kracht) vermoedens van burgerslachtoffers en ernstige materiële nevenschade, veroorzaakt door Nederlandse wapenleveranties, bij Nederland te melden. Ook andere partijen dan eerdergenoemd kunnen zich tot het meldpunt richten, aldus de brief.

Het gaat hierbij uitdrukkelijk om schade aan burgers in het buitenland. Wat er gebeurt nadat er een melding uit het buitenland is ontvangen, behandelt de brief van Ollongren niet.

Iraakse burgerslachtoffers van Nederlandse wapenleveranties als voorbeeld

De brief van Ollongren noemt als voorbeeld voor het meldpunt de medische noden van kinderen die getroffen zijn door de Nederlandse wapeninzet op 2-3 juni 2015 te Hawija, Irak.

In de nacht van 2 op 3 juni 2015 bombardeerde een Nederlands gevechtsvliegtuig een wapenopslag van IS in de stad Hawija in Noord-Irak. Het bombardement leidde tot de ontploffing van explosieven in de opslag. Dat kostte volgens Airwars het leven aan 70 burgers, onder wie 22 vrouwen en 26 kinderen, aldus Amnesty International.

Volgens een NOS bericht (18 oktober 2019) ontkende het ministerie van Defensie indertijd Nederlandse betrokkenheid bij deze doden, maar dat is door de brief van Ollongren rechtgezet.

Nederland zal in de naaste toekomst veel meer slachtoffers gaan maken door wapenleveranties

Een vertrouwelijke brief van de directeur-generaal van Defensie aan Ollongren van 18 december 2023 meldt dat het ministerie van Defensie zich zorgen maakt om het gebrek aan transparantie en verantwoordelijkheden als er burgerslachtoffers vallen als gevolg van het optreden van Defensie in het buitenland.

De hoogste ambtenaar van Defensie roept daarbij minister Ollongren op om een aantal acties te ondernemen om “een belangrijk signaal af te geven dat Defensie het thema burgerslachtoffers serieus neemt”.

Tot de acties die Ollongren zou moeten nemen volgens haar eigen ministerie behoren:

• “U wordt geadviseerd om voor reeds beëindigde artikel 100 inzet (inzet in het buitenland) een loketfunctie in te richten voor partijen buiten Defensie, zoals ngo’s en slachtoffers/nabestaanden, zodat duidelijk is waar zij vermoedens van burgerslachtoffers bij Nederland kunnen melden.
• U wordt geadviseerd om voor aanvang van toekomstige artikel 100 missies in coalitieverband (= NAVO verband) in te zetten op de mogelijkheid om te melden bij een centraal loket van de betreffende coalitie.
• U wordt geadviseerd om voor alle meldingen beter vast te leggen wat het achterliggende proces van behandeling is (de backoffice).
• U wordt geadviseerd de Kamer door middel van bijgaande brief hierover te informeren.”

Het ministerie van Defensie maakt zich zorgen over de reputatie van Nederland in het buitenland

Als je de vertrouwelijke brief van de directeur-generaal aan minister Ollongren leest, proef je de zorg die uit wordt gesproken over de huidige rommelige gang van zaken. Die zorg is terecht als je de aanklacht tegenover Defensie leest die de advocaten van de Iraakse slachtoffers op 24 oktober 2023 voor de Rechtbank Den Haag hebben ingediend.

Daarin staat te lezen dat de Nederlandse Staat met het bombardement op Irak in 2015 een onaanvaardbaar risico op disproportionele schade aan burgers en burgerobjecten heeft genomen. “De Staat wist of had behoren te weten dat de luchtaanval enorm veel burgerslachtoffers zou (kunnen) veroorzaken en dat deze schade niet in verhouding stond tot het militaire voordeel dat het uitschakelen van het doelwit op dat moment zou opleveren.”

Claims van Oekraïense en Russische burgers?

Met dit meldpunt, dat voor het einde van 2024 operationeel moet zijn, kunnen ook burgers uit landen als Oekraïne en Rusland in beginsel klachten tegen de Nederlandse staat indienen als door ons land geleverde wapens en militaire steun tot schade en/of doden heeft geleid. Nederland heeft immers onder het demissionaire kabinet-Rutte IV al voor miljarden euro’s aan wapentuig geleverd aan Oekraïne.

Nederland doneerde in 2023 al achttien F-16 vliegtuigen aan Oekraïne. Begin dit jaar werden daar nog eens zes aan toegevoegd.

Op 1 juni dit jaar besloot demissionair minister van Defensie, Kajsa Ollongren in al haar wijsheid dat Nederlandse wapens (en dus ook de gedoneerde F-16’s) gebruikt mogen worden voor aanvallen op Russisch grondgebied. Dergelijke aanvallen kunnen ook tot Russische burgerslachtoffers leiden. Om die reden wordt er in Rusland een prijs uitgeloofd voor het neerschieten van de eerste (Nederlandse) F-16.

Wij hopen dat mevrouw Ollongren aan alle mogelijke consequenties van haar impulsieve acties heeft gedacht.

Het is een door de Europese Commissie aangezwengelde hype: de strijd tegen nepnieuws, desinformatie en misinformatie. Wij zien deze strijd als een strijd tegen de democratie en vrije meningsuiting. Een strijd die zich steeds meer tegen de Europese (en dus Nederlandse) burger keert. Een strijd waarbij steeds vaker bekende Nederlanders ingezet worden die vervolgens zelf desinformatie en/of misinformatie gaan verstrekken. Als ongebonden mediaplatform blijven we tegen deze wantoestanden strijden.

De basis: het Actieplan tegen Desinformatie van de Europese Commissie

Op 5 december 2018 kwam de Europese Commissie met het Actieplan tegen Desinformatie. Uitgangspunt van dit plan is dat met name sociale mediaplatformen zoals Facebook, Instagram, YouTube en LinkedIn voedingsbodems zijn voor de verspreiding van nepnieuws, misinformatie en desinformatie. Rusland zou vooral de (westerse) social media hebben misbruikt om de bevolking in het Westen te vergiftigen met onjuiste informatie. Dat was al in 2015 geconstateerd door de Europese Commissie, aldus het actieplan.

Pagina 3 meldt: “Bovendien zijn de Europese Instellingen en hun vertegenwoordigers vaak doelwit van desinformatie en heeft desinformatie tot doel het Europese project te ondermijnen.”

De uitbreidingen van het Actieplan: verordening Digitale Diensten (2022)

Per wettelijk bindende EU-verordening 2022/2065 (DSA) van 19 oktober 2022 zijn de grote sociale mediaplatformen (zoals reeds genoemd) aan banden gelegd.

Online (social media) platforms en zoekmachines moeten:

• in de EU illegale inhoud en desinformatie gericht aanpakken
• hun aanbevelingssystemen aanpassen
• transparant zijn over online reclame via hun diensten
• elk jaar de risico’s van schadelijke onlinepraktijken op hun diensten beoordelen (bijvoorbeeld illegale goederen, illegale content en het verspreiden van desinformatie door gebruikers van hun diensten)
• maatregelen nemen tegen schadelijke onlinepraktijken op hun diensten waaronder het verwijderen van gebruikers die desinformatie verspreiden (Facebook, LinkedIn, Instagram etcetera)

Ook zijn er controles door de Europese Commissie op de gebruikte algoritmes door deze platformen. De allergrootste partijen, zoals LinkedIn, vallen vooral onder direct toezicht van de Europese Commissie (EC). De EC kan hen boetes opleggen als zij niet voldoen aan de DSA. De Autoriteit Consument & Markt (ACM) en de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) gaan in Nederland toezicht houden op de DSA, aldus de website van het Ondernemersplein.

Grootste risico van de EU-wetgeving: censuur

Een studie van het Instituut voor Informatierecht maakte een opsomming van de grote risico’s van deze dwingende EU-wetten. Samengevat komt het erop neer dat deze wetten tot een steeds grotere vorm van censuur binnen de EU leiden, alsook een systeem waarmee sommige burgers anderen aan kunnen geven via de daarvoor gecreëerde mogelijkheden op de grotere sociale media platformen. Dergelijke systemen kennen we uit de geschiedenis van de DDR en USSR.

Een ander risico is de wijze waarop individuele lidstaten met de EU-wetgeving omgaan. In Nederland heeft deze er onder andere toe geleid dat hier de denktank Desinformatie is opgericht door een initiatief van de Tweede Kamer.

Deze denktank van de overheid heeft al veel kritiek gekregen, onder andere van het tijdschrift Medisch Contact en het TV programma EenVandaag.

Fake nieuws bestrijders leveren ook zelf een bijdrage aan desinformatie

Naast formele instanties die op grond van EU wetten nepnieuws moeten bestrijden, voelen ook steeds vaker bekende Nederlanders (BN’ers) de neiging om zich als fake nieuws bestrijder te doen gelden. Een voorbeeld is weerman Gerrit Hiemstra die op LinkedIn reageerde op een post van een LinkedIn-gebruiker die een artikel van onze website aanhaalde.

De post ging over het opblazen van dammen in de EU om de biodiversiteit in rivieren te verbeteren:

De reactie van Hiemstra op bovenstaande post:

Hiemstra noemt de feiten en cijfers zoals aangehaald door Erik van der Burg “een broodje-aap-verhaal. Klinkklare onzin.”

Hiemstra heeft duidelijk niet de moeite genomen om de bron van de post van Erik van der Burg te lezen. Had hij dat wel gedaan, dan had Hiemstra kunnen vaststellen dat de uitlatingen van Van der Burg gebaseerd zijn op een artikel van het Wereld Natuur Fonds (WWF), een onderdeel van de Verenigde Naties dat doorgaans toch als betrouwbaar wordt beoordeeld. Hiemstra meldt dat het hier alleen om het opblazen van overbodige dammen en sluizen zou gaan. Dat is pas “klinkklare onzin”.

In het hierboven genoemde artikel staat letterlijk de volgende tekst: “In 2022 zijn vooral verouderde stuwen in Europese rivieren verwijderd. Uit eerder onderzoek is gebleken dat er in Europa zo’n 150.000 onbruikbare barrières zijn. Volgens Wanningen moeten er uiteindelijk elk jaar enkele duizenden stuwen worden verwijderd om echt in een ‘stroomversnelling’ te komen.”

Dus; er zijn tot op heden verouderde stuwen verwijderd, maar de bedoeling is dat we ieder jaar duizenden stuwen gaan verwijderen! Dat belooft wat en gaat zeker niet meer alleen om verouderde infrastructuur. Dat is ook te lezen op de website van adviesbureau PONT |Klimaat:

“Vrijstromende rivieren

Mede op grond van de Kaderrichtlijn Water moeten de lidstaten door het verwijderen van kunstmatige barrières de natuurlijke stroming van rivieren en natuurlijke functies van uiterwaarden herstellen. Het uiteindelijke doel is om in de hele Europese Unie in 2030 ten minste 25.000 kilometer rivier in vrijstromende rivier te herstellen.”

Niets over “alleen maar verouderde dammen en sluizen”.

Ook Hiemstra levert met zijn reactie een bijdrage aan desinformatie en vergroot voor LinkedIn-gebruiker Van der Burg het risico dat deze van het platform wordt verwijderd op basis van de Digital Services Act.