Wob: Is Hugo de Jonge nog wel toerekeningsvatbaar?

In oktober 2021 is er een Wob-verzoek ingediend over de communicatie tussen de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) en Hugo de Jonge. Op 25 juli 2022 zijn slechts een paar mailtjes vrijgegeven, ruimschoots te laat ook nog. Wat in deze mailtjes wordt vrijgegeven is ontluisterend, we zullen ook uitleggen waarom.

De eed van Hippocrates

Deze artseneed wordt door iedere arts afgelegd en kent de volgende zinsnede:

“Ik zal mijn voorschriften geven naar beste weten en kunnen, tot welzijn van de patiënten en ik zal hen behoeden voor alles, wat schadelijk en verkeerd is.”

Omdat er artsen zijn die ‘naar beste weten en kunnen’ off-label medicijnen voorschrijven (met name ivermectine en HCQ) en daarmee succes behalen is volgens Hugo de Jonge ondermijnend voor de vaccinatiebereidheid. Ook zijn er artsen die ‘naar beste weten en kunnen’ het door Hugo de Jonge geïntroduceerde credo ‘Dansen met Jansen’ aan jongeren afraden. Hugo vraagt zich af of dergelijke artsen ‘überhaupt nog wel hun vak mogen uitoefenen.’ Hugo heeft deze eed niet ondertekend, dat moge duidelijk zijn.

In het contract tussen overheden en Pfizer (hier het gecensureerde exemplaar, hier de ongecensureerde exemplaren) staat klip en klaar dat men nog helemaal niets weet over de langetermijneffecten en de effectiviteit. Dat een arts, die dat logischerwijze ook zelf kan beredeneren, op basis daarvan besluit om het vaccin vooralsnog niet voor te schrijven is dan niet zo verwonderlijk, ook al vergeleek De Jonge het met een frikandel.

Off-label medicijnen en Big Pharma

Het Lareb schreef in een vroeg stadium HCQ voor als mogelijk probaat middel. Uit Wob-onderzoek is inmiddels bekend dat de overheid in die eerste periode (begin 2020) op grote schaal HCQ inkocht, maar dit tegelijkertijd via de douane massaal in beslag liet nemen van particulieren die het bestelden in India. Rob Elens, huisarts in het Limburgse Meijel, werd publiekelijk door politiek en media weggezet als kwakzalver omdat hij HCQ succesvol inzette om zijn patiënten te genezen. Vlak na ‘Dansen met Jansen’ kwam er een enorme opleving van besmettingen, met name bij studenten. Vervolgens was er een enorme opleving van schurft. Iedereen die niet begrijpt dat artsen hier off-label ivermectine voorschreven tegen corona heeft geslapen, want ivermectine werkt (ook) perfect tegen…. schurft.

Hugo de Jonge zette zich persoonlijk in om Elens vervolgd te krijgen. De reden daarvan is meerledig. Op de eerste plaats is HCQ extreem goedkoop en is er geen droog brood aan te verdienen door Big Pharma. Op de tweede plaats wordt een tijdelijke goedkeuring voor een vaccin volgens de regels van de EMA ingetrokken zodra er een goedgekeurd geneesmiddel is. De vaccins zijn tot op de dag van heden tijdelijk goedgekeurd. Vanaf het moment dat de vaccins in omloop waren en er een goedgekeurd medicijn zou komen, zou dit betekenen dat de vaccinatiecampagne met onmiddellijke ingang stilgezet zou moeten worden.

Op de derde plaats staat er in de contracten tussen overheden en vaccinproducenten een clausule dat, zodra er een medicijn op de markt komt ten tijde van de ontwikkeling of uitrol van het vaccin, de vaccinmakers schadeloos worden gesteld, zowel voor de ontwikkelingskosten als voor de gemiste inkomsten. Op zich is dat begrijpelijk van de vaccin-fabrikanten; miljoenen investeren in een vaccin op last van overheden schept ook verplichtingen aan de andere kant. We weten inmiddels wel dat het dan om miljárden gaat, gezien de exorbitante winsten die vaccinproducenten op dit moment in hun jaarverslagen publiceren. Er is nog een reden, en niet op de laatste plaats; de politiek en media wilden de mantra ‘het vaccin haalt ons uit de crisis’ niet laten doorkruisen door een goedkoop medicijn dat het vaccin overbodig zou maken.

Informed consent

Voor een medische behandeling met alternatieven is toestemming van de patiënt nodig.

Die toestemming is alleen rechtsgeldig indien de patiënt goed is voorgelicht. Daarom moet een arts, alvorens toestemming te vragen, de patiënt eerst informatie geven over de voorgestelde behandeling. Voor een off-label behandeling (met ivermectine of HCQ bijvoorbeeld) is dat noodzakelijk, maar ook voor een vaccin dat zich nog in de testfase bevindt. Van het Lareb weten we al dat het ontbreken van ‘informed consent’ bij de coronavaccins problemen opleverde voor de registratie van de bijwerkingen, en dat dit omzeild werd. Er is dus geen ‘informed consent’ tenzij de arts in kwestie hier expliciet om vraagt. Hugo de Jonge is daar niet zo van gediend en vraagt zich af of artsen die vragen om ondertekening van zo’n ‘informed consent’ een tuchtzaak aan hun broek kunnen krijgen.

De ethiek van de beroepsgroep waarvoor Hugo de Jonge verantwoordelijk is als minister van VWS, waaronder de eed van Hippocrates en ‘informed consent’ (zaken waar iedere arts dagelijks mee te maken heeft), is hem volslagen onbekend, getuige de vrijgegeven mails en appjes. Op een andere manier is dit niet uit te leggen. Dat hij deze beroepsgroep vervolgens ‘op het vestje wil spuwen’ terwijl ze hun eigen eed opvolgen en hij zich ook nog inzet om ze actief te vervolgen is werkelijk ongekend.

Daarom vragen wij ons af: is Hugo de Jonge wel toerekeningsvatbaar?