Politiek
Wob: Is Hugo de Jonge nog wel toerekeningsvatbaar?
op
Door
David van DiemenIn oktober 2021 is er een Wob-verzoek ingediend over de communicatie tussen de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) en Hugo de Jonge. Op 25 juli 2022 zijn slechts een paar mailtjes vrijgegeven, ruimschoots te laat ook nog. Wat in deze mailtjes wordt vrijgegeven is ontluisterend, we zullen ook uitleggen waarom.
De eed van Hippocrates
Deze artseneed wordt door iedere arts afgelegd en kent de volgende zinsnede:
“Ik zal mijn voorschriften geven naar beste weten en kunnen, tot welzijn van de patiënten en ik zal hen behoeden voor alles, wat schadelijk en verkeerd is.”
Omdat er artsen zijn die ‘naar beste weten en kunnen’ off-label medicijnen voorschrijven (met name ivermectine en HCQ) en daarmee succes behalen is volgens Hugo de Jonge ondermijnend voor de vaccinatiebereidheid. Ook zijn er artsen die ‘naar beste weten en kunnen’ het door Hugo de Jonge geïntroduceerde credo ‘Dansen met Jansen’ aan jongeren afraden. Hugo vraagt zich af of dergelijke artsen ‘überhaupt nog wel hun vak mogen uitoefenen.’ Hugo heeft deze eed niet ondertekend, dat moge duidelijk zijn.
In het contract tussen overheden en Pfizer (hier het gecensureerde exemplaar, hier de ongecensureerde exemplaren) staat klip en klaar dat men nog helemaal niets weet over de langetermijneffecten en de effectiviteit. Dat een arts, die dat logischerwijze ook zelf kan beredeneren, op basis daarvan besluit om het vaccin vooralsnog niet voor te schrijven is dan niet zo verwonderlijk, ook al vergeleek De Jonge het met een frikandel.
Off-label medicijnen en Big Pharma
Het Lareb schreef in een vroeg stadium HCQ voor als mogelijk probaat middel. Uit Wob-onderzoek is inmiddels bekend dat de overheid in die eerste periode (begin 2020) op grote schaal HCQ inkocht, maar dit tegelijkertijd via de douane massaal in beslag liet nemen van particulieren die het bestelden in India. Rob Elens, huisarts in het Limburgse Meijel, werd publiekelijk door politiek en media weggezet als kwakzalver omdat hij HCQ succesvol inzette om zijn patiënten te genezen. Vlak na ‘Dansen met Jansen’ kwam er een enorme opleving van besmettingen, met name bij studenten. Vervolgens was er een enorme opleving van schurft. Iedereen die niet begrijpt dat artsen hier off-label ivermectine voorschreven tegen corona heeft geslapen, want ivermectine werkt (ook) perfect tegen…. schurft.
Hugo de Jonge zette zich persoonlijk in om Elens vervolgd te krijgen. De reden daarvan is meerledig. Op de eerste plaats is HCQ extreem goedkoop en is er geen droog brood aan te verdienen door Big Pharma. Op de tweede plaats wordt een tijdelijke goedkeuring voor een vaccin volgens de regels van de EMA ingetrokken zodra er een goedgekeurd geneesmiddel is. De vaccins zijn tot op de dag van heden tijdelijk goedgekeurd. Vanaf het moment dat de vaccins in omloop waren en er een goedgekeurd medicijn zou komen, zou dit betekenen dat de vaccinatiecampagne met onmiddellijke ingang stilgezet zou moeten worden.
Op de derde plaats staat er in de contracten tussen overheden en vaccinproducenten een clausule dat, zodra er een medicijn op de markt komt ten tijde van de ontwikkeling of uitrol van het vaccin, de vaccinmakers schadeloos worden gesteld, zowel voor de ontwikkelingskosten als voor de gemiste inkomsten. Op zich is dat begrijpelijk van de vaccin-fabrikanten; miljoenen investeren in een vaccin op last van overheden schept ook verplichtingen aan de andere kant. We weten inmiddels wel dat het dan om miljárden gaat, gezien de exorbitante winsten die vaccinproducenten op dit moment in hun jaarverslagen publiceren. Er is nog een reden, en niet op de laatste plaats; de politiek en media wilden de mantra ‘het vaccin haalt ons uit de crisis’ niet laten doorkruisen door een goedkoop medicijn dat het vaccin overbodig zou maken.
Informed consent
Voor een medische behandeling met alternatieven is toestemming van de patiënt nodig.
Die toestemming is alleen rechtsgeldig indien de patiënt goed is voorgelicht. Daarom moet een arts, alvorens toestemming te vragen, de patiënt eerst informatie geven over de voorgestelde behandeling. Voor een off-label behandeling (met ivermectine of HCQ bijvoorbeeld) is dat noodzakelijk, maar ook voor een vaccin dat zich nog in de testfase bevindt. Van het Lareb weten we al dat het ontbreken van ‘informed consent’ bij de coronavaccins problemen opleverde voor de registratie van de bijwerkingen, en dat dit omzeild werd. Er is dus geen ‘informed consent’ tenzij de arts in kwestie hier expliciet om vraagt. Hugo de Jonge is daar niet zo van gediend en vraagt zich af of artsen die vragen om ondertekening van zo’n ‘informed consent’ een tuchtzaak aan hun broek kunnen krijgen.
De ethiek van de beroepsgroep waarvoor Hugo de Jonge verantwoordelijk is als minister van VWS, waaronder de eed van Hippocrates en ‘informed consent’ (zaken waar iedere arts dagelijks mee te maken heeft), is hem volslagen onbekend, getuige de vrijgegeven mails en appjes. Op een andere manier is dit niet uit te leggen. Dat hij deze beroepsgroep vervolgens ‘op het vestje wil spuwen’ terwijl ze hun eigen eed opvolgen en hij zich ook nog inzet om ze actief te vervolgen is werkelijk ongekend.
Daarom vragen wij ons af: is Hugo de Jonge wel toerekeningsvatbaar?
1 Reactie
Laat een reactie achter
Reactie annuleren
Laat een reactie achter
Lees verder
-
De bouw blijft kampen met absurde regelgeving
-
Woningmarkt dendert het ravijn in zoals experts voorspelden
-
Dubbele nederlaag voor Hugo de Jonge in ivermectine-zaken
-
Zwartlakken om ambtsmisdrijven te verhullen
-
RKI-coronafiles: de wrede misdaad die kinderen is aangedaan
-
Wet betaalbare huur maakt huurders dakloos en beleggers schatrijk
Politiek
Miljardairs gaan er met EU-landbouwsubsidies vandoor
Gepubliceerd
6 dagen geledenop
7 november 2024Door
Twan HoubenDe Britse krant The Guardian onderzocht waar de EU-landbouwsubsidies terechtkomen en ontdekte dat een groot deel daarvan in de portemonnee van multimiljardairs belandde. Duizenden kleine boerenbedrijven kregen daardoor te weinig EU-subsidies en gingen failliet. Dit betreft wederom een mega EU-schandaal waar de ‘mainstream media’ liever geen aandacht aan besteedt. Wat is er precies aan de hand?
Een schandaal dat zich van 2018 tot en met 2021 afspeelde
De Europese Unie heeft tussen 2018 en 2021 royale landbouwsubsidies verstrekt aan de bedrijven van een dozijn miljardairs, zo onthult The Guardian. Hieronder vallen ook bedrijven van de voormalige Tsjechische premier Andrej Babiš en de Britse zakenman Sir James Dyson.
Miljardairs waren de ‘uiteindelijke begunstigden’ van 3,3 miljard euro aan EU-landbouwsubsidies over de periode van vier jaar, terwijl duizenden kleine boerderijen failliet gingen, zo blijkt uit de analyse van officiële gegevens van EU-lidstaten die door de The Guardian zijn geanalyseerd.
Tot de ‘Ultimate Beneficial Owners’ (UBO’s) die op de miljardairslijst van Forbes 2022 staan, behoort Babiš, de voormalige Tsjechische premier die in februari dit jaar werd vrijgesproken van fraude met landbouwsubsidies. Hij was premier van 2017 tot en met 2021, een termijn die synchroon liep met de periode waarin de EU de miljardairs van miljarden EU-belastinggeld voorzag.
Premier van EU-lidstaat Tsjechië, annex zakenman, annex multimiljardair, annex fraudeur?
Andrej Babiš verdiende zijn fortuin met zijn bedrijf Agrofert. Het exporteert landbouw-, voedsel-, chemie-, bouw-, logistieke, en bosbouwproducten naar de Europese Unie en China. Volgens de Belgische omroep VRT beschikt het daarvoor over meer dan 250 dochterondernemingen.
Dat hij zijn rol als zakenman combineerde met een politiek mandaat, leverde hem in het verleden al veel kritiek op. Zo zou zijn bedrijf ongeveer 120 miljoen euro aan EU-subsidies hebben ontvangen. Op 16 november 2019 kwamen zo’n 200.000 tot 250.000 Tsjechen daarvoor op straat. Ze beschuldigden de politicus van fraude en belangenvermenging. In 2023 werd Babiš echter vrijgesproken.
Andere miljardairs die van de EU-landbouwsubsidies profiteerden
Andere miljardairs die profiteren van EU-belastinggeld zijn onder meer Clemens Tönnies, de Duitse vleesmagnaat die de EU-subsidies incasseerde, nadat hij in 2022 toegaf dat hij het bij het verkeerde eind had over zijn ‘voormalige vriend’ Vladimir Poetin, aldus dit artikel in Boerenbusiness.
Ook Kjeld Kirk Kristiansen, de Deense speelgoedmaker en voormalig CEO van Lego, incasseerde EU-landbouwgelden, volgens The Guardian.
Het totale geldbedrag dat aan de miljardairs was gekoppeld: 3,3 miljard euro.
Kleine organische landbouwbedrijven de dupe
De EU-landbouwsubsidies omvatten volgens The Guardian maar liefst 30 procent van alle jaarlijkse EU-uitgaven. Een groot deel daarvan komt terecht bij agrarische multinationals die het geld doorgaans niet nodig hebben. De EU-subsidie wordt echter toegekend op basis van het aantal vierkante meters grond dat een bedrijf in eigendom heeft, niet op basis van de vraag of een bedrijf het nodig heeft of niet.
Kleine biologische boeren hebben een veel hogere kostprijs dan de grote bedrijven, maar het meeste geld gaat naar die grote bedrijven. Ondanks de door de EU met de mond beleden voorkeur voor ‘biologisch’.
“Het is waanzin”, stelt Benoît Biteau, een Franse biologische boer en Europarlementariër in het vorig Europees Parlement (tot medio 2024). “De overgrote meerderheid van de (biologische) boeren heeft moeite om rond te komen.”
De duurzaamheidsprincipes van de EU moeten duidelijk wijken voor de belangen van de agrarische grootbedrijven, gezien de wijze waarop de subsidies worden bepaald.
De EU is er voornamelijk voor het grootbedrijf
Het hier beschreven probleem in de agrarische sector toont opnieuw aan dat de EU er voornamelijk voor het grootbedrijf is. Wat je bij de Europese boeren ziet gebeuren – massale faillissementen onder de kleinere bedrijven – zie je ook bij het Europese mkb. Lees er nog maar eens eerdere artikelen op Indepen op na, zoals De macht van de onzichtbaren (deel VIII).
Europeanen moeten zich ernstig afvragen wat de gevolgen zijn van steeds meer multinationals in de EU, gekoppeld aan steeds minder kleinere bedrijven. Een paar van die gevolgen kan ik wel noemen:
- Meer monopolistische sectoren waardoor;
- Minder concurrentie, waardoor stijgende prijzen.
- Minder belastingopbrengsten uit het bedrijfsleven – multinationals hevelen hun winsten over naar het buitenland – waardoor hogere belastingen voor burgers.
- Minder gevarieerd aanbod.
- Niet halen van de doelstellingen voor gevarieerd (biologisch) voedsel.
De EU sponsort liever Big Food, dan het kleinere agrarische familiebedrijf. Net als ze liever Big Tech en Big Pharma van miljarden voorzien dan het mkb. Het boek “The Europe of Elites” bewijst dat de bezetting van de EU-burelen voornamelijk geschiedt door Europeanen uit de elitaire klasse en ook de belangen daarvan het beste dient.
Het algemene gevolg van dat EU-beleid is monopolyvorming door het grootbedrijf, hogere prijzen en steeds meer lokale schaarste.
Daar hebben de Europese burgers en mkb geen enkele baat bij. We hebben beleid nodig dat het lokale kleinbedrijf steunt!
Politiek
Paul Rosenmöller vindt zichzelf beter dan de rest
Gepubliceerd
2 weken geledenop
28 oktober 2024Door
Willem KoertFrequente bezoekers van internetplatform X konden op 17 oktober 2024 een glimp opvangen van de ware Paul Rosenmöller. Op die dag postte Poppenkast een foto van een appende Rosenmöller in de VIP-lounge op Aruba, naast zijn koffer met een ‘Platinum for Life’-label.
Zo’n label krijg je als klant van de KLM niet zomaar. Daarvoor moet ‘moet je wel even je best doen’, aldus de website insideflyer.nl. Om in aanmerking te komen moet je jaren achter elkaar een flink aantal vliegmijlen afleggen – en daarmee een substantiële bijdrage leveren aan de uitstoot van het volgens Rosenmöller levensgevaarlijke koolstofdioxide.
Op zichzelf is het natuurlijk prima om lak te hebben aan klimaatdogma’s. Sterker nog, het getuigt van gezond verstand. Maar als Rosenmöller dat doet, is er geen sprake van gezond verstand maar van hypocrisie.
Groene pensioenroof
Diezelfde Rosenmöller is sinds 2021 bestuurder van het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds (ABP), het grootste pensioenfonds van Nederland. Bij zijn aantreden zei Rosenmöller in een persbericht dat hij wilde ‘bijdragen aan het duurzaam en verantwoord beleggen met behoud van goed rendement’. Al snel werd duidelijk wat de Platinum for Life-houder daaronder verstond. Het ABP stopte met investeringen in de winning en productie van fossiele brandstoffen, steunde acties van milieugroepen om ‘fossiele subsidies’ af te schaffen en pompte geld in windmolenparken op de Noordzee en het Zweedse vaste land.
Econoom Menno Tamminga, PVV-politicus Léon de Jong en Indepen hebben gewezen op de risico’s van die koerswijziging. Windenergie is allerminst een rendabele investering. Als klimaatideologie gaat bepalen waarin het ABP belegt, hoe groot is dan de kans dat het ABP straks nog fatsoenlijke pensioenen kan uitkeren? Het feit dat uit de potten van de pensioenfondsen recent akelig veel geld is verdwenen maakt die zorgen nog prangender.
Rosenmöller vindt het kennelijk prima als de mensen die nu braaf hun geld afgeven aan het ABP straks niet het pensioen krijgen waar ze recht op hebben. Als het klimaat daarmee gered kan worden, dan moeten de ouderen van straks dat offer maar brengen. Dan gaan ze maar niet op vakantie en steken ze in de winter de verwarming maar niet aan. Maar Rosenmöller zelf gaat natuurlijk geen offers brengen. Platinumpaul blijft gewoon vliegen.
Doden
Rosenmöller heeft zich altijd beter gevoeld dan andere mensen. Als telg uit een geslacht van miljonairs, volgens Quote goed voor 9 miljoen euro, begon hij zijn politieke loopbaan in de links-extremistische vakbond Groep Marxisten-Leninisten (GML). De GML sympathiseerde openlijk met de gewelddadige varianten van het communisme, die in de twintigste eeuw meer dodelijke slachtoffers maakten dan de fascistische regimes. Spijt daarover heeft Rosenmöller nooit betuigd.
Toen Andries Knevel Rosenmöller daarover in 2004 aan de tand voelde, reageerde Platinumpaul verbolgen. Neen, het speet hem niet. We waren maoïst en hebben dingen verdedigd die achteraf niet te verdedigen zijn, zei Rosenmöller. En daarmee was wat hem betrof de kous af.
Zo liefdevol en zacht als Rosenmöller voor zichzelf was, zo hard nam hij anderen de maat. Pim Fortuyn kon erover meepraten. Met zijn uitspraken droeg Rosenmöller bij aan de hetze tegen Fortuyn die zou uitmonden in een politieke moord.
Graaigedrag
Het meten met twee maten, een schappelijke voor zichzelf en een benepen maat voor de rest van de wereld, loopt als een rode draad door Rosenmöllers leven. Als GroenLinks-politicus sprak hij schande van de hoge inkomens in het bedrijfsleven. Hij was één van de indieners van het voorstel tot Wet openbaarheid topinkomens. Dat wetsvoorstel was een eerste stap naar de Wet normering van topinkomens, de ‘Balkenendenorm’, die perk en paal moest stellen aan bespottelijk hoge inkomens in de publieke sector.
Maar nadat Rosenmöller in 2002 uit de politiek stapte, werd hijzelf veelvuldig betrapt met zijn hand in een publieke koekjestrommel. Eén van die koekjestrommels was die van de publieke omroep IKON, waar Rosenmöller ondanks het ontbreken van enige journalistieke opleiding of ervaring aan de slag kon gaan als programmamaker.
Voor een salaris van 109.000 euro reisde Platinumpaul de wereld rond. Hij interviewde dan bijvoorbeeld zijn goede vriend Mark Rutte tijdens een korte gezamenlijke vakantie in New York. Zeker nadat Rosenmöller in 1999 zijn GroenLinks zo ver had gekregen om het verzet tegen de NAVO te laten varen, konden Rosenmöller en Rutte uitstekend door één deur.
Maar we hadden het over koektrommels. Een andere koektrommel was die van het ministerie van Binnenlandse Zaken, waar Rosenmöller een dag per week de Commissie Participatie van Vrouwen uit Etnische Minderheden voorzat. Daarvoor incasseerde Rosenmöller jaarlijks iets van zeventigduizend euro. En dan was er nog Rosenmöllers voorzitterschap van het mislukte Convenant Gezond Gewicht, waarin snoepfabrikanten en ambtenaren Nederlanders gezonder zouden laten eten. Dat leverde Rosenmöller ook iets van veertigduizend euro op.
Zo harkte de vlieggrage miljonairszoon met het links-extremistische verleden jaar na jaar een slordige twee ton binnen – telkens boven de Balkenendenorm en opgehoest door de brave belastingbetaler. En ondertussen bleef Rosenmöller zijn stempel drukken op Nederland.
Machtiger dan ooit
In 2018 keerde Rosenmöller terug in de politiek. Sinds 2023 is hij de aanvoerder van de samenwerkende fracties van GroenLinks en PvdA in de Eerste Kamer, waar Rosenmöller nu meer macht en invloed heeft dan ooit. Eerste Kamerlid Martin van Rooijen van 50Plus vond dat Rosenmöller die positie niet met goed fatsoen kon combineren met zijn bestuursfunctie binnen het ABP.
Als de samenleving de klimaatgekke koers van het pensioenfondsen nog zou willen bijsturen, dan zal de Eerste Kamer daar waarschijnlijk een belangrijke rol in spelen. Dat wordt moeilijk als daar Platinumpaul belangrijk zit te zijn. Maar toen Van Rooijen Rosenmöller vroeg om zijn functie bij de ABP op te zeggen, luidde het antwoord ontkennend.
Dat spreekt vanzelf, heeft u inmiddels begrepen. Gewone mensen moeten waken voor belangenverstrengeling. Gewone mensen moeten zich netjes gedragen en zich houden aan de regels. Maar niet Paul Rosenmöller. Platinumpaul staat boven ons allemaal.
Politiek
De macht van de onzichtbaren (deel VII) – de CEO’s van de EU
Gepubliceerd
3 weken geledenop
25 oktober 2024Door
Twan HoubenWie maken deel uit van de elite in de VS en EU die – vaak achter de schermen – bepaalt hoe de politieke agenda van lidstaten uitgevoerd wordt, wie daaraan meewerken en met welke effecten. Dit deel gaat over de Europese CEO’s die – net als in de VS – achter de schermen bepalen hoe de Europese politiek eruit moet zien. Een Europese politiek voor en door de elite, zoals uit wetenschappelijke studies blijkt.
De elite binnen de Europese Unie (EU)
De vorming en uitbouw van de Europese Unie is primair een proces voor de Europese elite en niet voor de Europese burger, zo wordt wetenschappelijk onderbouwd in het boek ‘The Europe of Elites’ van sociologie professor Heinrich Best.
EU-lidstaten kennen nationaal en mondiaal georiënteerde elites. De eerste groep is vooral opgebouwd uit politiek rechtsdenkenden en de tweede groep vooral uit linksdenkenden. Het gedachtengoed van de mondiaal georiënteerde, linksdenkende Europese elite overheerst de programma’s van de EU. Dat verklaart tevens de aanzienlijke aversie tegen (te-)veel invloed van rechtsdenkenden in het Europees Parlement en de Europese Commissie. Deze groep wordt graag weggezet als ‘extreem’ en geïsoleerd van zeggenschap in allerlei commissies.
“EU-elites zijn meer gericht op vergroten van de Europese Unie dan de Europese burgers”, valt op pagina 7 van The Europe of Elites te lezen. Op diezelfde pagina staat ook dat de EU een bipolair concept is met daarin eurofielen, liefhebbers van de unie, en eurofoben, Europeanen die de unie gevaarlijk geëscaleerd vinden.
“De bereidheid om de controle over belangrijke beleidsgebieden over te dragen aan een supranationaal Europees niveau berust op een ‘progressieve’ perceptie van Europa’s toekomst”, staat er op pagina 8. Streven naar een Verenigde Staten van Europa naar Amerikaans model is onderdeel van progressieve linkse politici binnen de EU. Conservatieve politici denken daar heel anders over.
Het globalistische denken van progressieve linkse politici sluit het beste aan bij de belangen van het grootkapitaal – de multinationals – aangezien beiden belangen hebben die de nationale grenzen overschrijden (pagina 30). Het denken van conservatieve politici passen het beste bij het mkb en de Europese burgers.
Om een idee te geven hoe die CEO’s te werk gaan, volgen hieronder weer een paar concrete voorbeelden.
Pehr G. Gyllenhammar – CEO Volvo en oprichter van de European Round Table for Industry
Als gevolg van de extreme inflatie in de jaren ’70 van de vorige eeuw, bleek de toenmalige EEG niet voldoende in staat om de afbraak van de Europese economie te stoppen. Deze impasse dreef de toenmalige directievoorzitter van autofabrikant Volvo – Pehr G. Gyllenhammar – tot het oprichten van de European Round Table for Industry (ERT) in samenwerking met toenmalige Philips-CEO Wisse Dekker en Fiat-CEO Giovanni Agnelli.
Het boek ‘Europe Inc.’ van Belén Balanyá (2000) noemt de ERT een van de meest invloedrijke politieke krachten binnen de EU. De leden daarvan hebben directe toegang tot de presidenten van alle EU-landen en de voorzitter van de Europese Commissie. Daar wordt ook regelmatig en dankbaar gebruik van gemaakt; de ERT-website vermeldt duidelijk dat het recente plan van Mario Draghi – om jaarlijks honderden miljarden euro’s te lenen voor Europese innovatie – in belangrijke mate door de ERT ondersteund wordt. Ook is er te lezen over gesprekken met kanselier Scholz en EU-voorzitter Von der Leyen.
Wisse Dekker – CEO van Koninklijke Philips
Dekker diende in januari 1985 een plan in met de titel ‘Europe 1990 An agenda for action’ bij de toenmalige Europese Commissie. Dat plan vormde de grondslag voor het verdwijnen van alle binnengrenzen van de EEG (Akkoord van Schengen). Kopie van het plan ging direct naar alle regeringsleiders van EEG-lidstaten, aldus Belén Balanyá.
Drie dagen nadat Dekker zijn plan bij de commissie had ingediend, hield toenmalig voorzitter van de Europese Commissie – Jacques Delors – een toespraak voor het Europees Parlement waarin hij het plan van Dekker nagenoeg voorlas. De druk vanuit de machtigste Europese multinationals was net datgene wat de Europese Commissie nodig had in haar eigen streven naar een verder geïntegreerde EEG, aldus het boek ‘Europe Inc.’.
Op 25 oktober 1988 hield Wisse Dekker een speech in Genève waarbij hij verklaarde dat de EEG een initiatief was van politici, maar dat de EU geïnitieerd is door het bedrijfsleven (!).
Giovanni Agnelli – CEO van Fiat
Agnelli was één van de oprichters van de Association for the Monetary Union of Europe (AMUE). Deze organisatie had als doel het ontwikkelen en in omloop brengen van de huidige euro in het belang van de leden van de ERT. Een van de diensten die AMUE aan haar leden aanbiedt, is het beschermen van grote bedrijven tegen elke verdenking over speciale voordelen die zij uit de euro zouden kunnen halen ten koste van het publiek of van kleine bedrijven. En hoe kan AMUE deze verdenking wegnemen?? Met volop bijeenkomsten en publicaties waarin zij de gewone man proberen te overtuigen van de euro te houden. Ze (=AMUE) gebruiken aantrekkelijke argumenten als verlaagde prijzen, wegvallen van kosten voor het wisselen van geld en kosten voor internationale betalingen om ‘een politiek gevoelige volksreactie’ te vermijden en ‘om te zetten in dynamische steun’.
De prijzen zijn structureel omhooggegaan na introductie van de euro.
Thierry Breton – CEO van Atos
De onlangs door Ursula von der Leyen ontslagen EU-commissaris voor de Interne Markt – Thierry Breton – was CEO van IT-multinational Atos voordat hij verantwoordelijk werd voor het optimaliseren van de interne EU-markt. Breton was een fel voorvechter van de industriële politiek waarin de grootste aandacht gericht zou worden op de nieuw te ontwikkelen oorlogsindustrie zoals hier te lezen is.
Hierbij is het weer opvallend dat zijn voormalig bedrijf Atos de belangrijkste Europese speler op het gebied van cybersecurity en digitale oorlogsvoering is zoals hier te lezen is. Voor ons eigen ministerie van Defensie is Atos zelfs de belangrijkste IT-leverancier.
Kortom: net als in de VS zijn het in de EU ook in belangrijke mate de CEO’s van multinationals die achter de schermen bepalen wat er gebeurt binnen de burelen van de Europese Unie. Daarbij staat het burgerbelang duidelijk op een tweede plaats.
Recent
Op weg naar gerechtigheid en vrede (1)
Twee maanden writer’s block. Het zal je overkomen. Ik schrok van mijn zelfdiagnose na een BBB-avond over de wolf. Ik...
Ben je ook al lid van de WEF-afdeling in jouw gemeente?
Het World Economic Forum (WEF) wordt ook steeds meer actief op gemeentelijk niveau. Binnen de grotere gemeenten wel te verstaan....
Trump geeft gas en oliet de economie. Nederland doet het tegenovergestelde
De overwinningsspeech van Trump was alles wat we ervan konden verwachten. Familie en vrienden werden bedankt en de Amerikaanse middenklasse...
Klussen 2.0 in 020 met de klushub, je verzint het niet!
Het heeft de ambtenaren van 020 vanuit hun luxe bureaus behaagd een uitstootvrije zone te bepalen voor hun geliefde stad....
Nieuw EU plan Draghi kan leiden tot explosie van schulden (3)
De economie van de EU loopt steeds verder achter op die van China en de VS als gevolg van jarenlang...
Miljardairs gaan er met EU-landbouwsubsidies vandoor
De Britse krant The Guardian onderzocht waar de EU-landbouwsubsidies terechtkomen en ontdekte dat een groot deel daarvan in de portemonnee...
Paniek in medialand: ‘power to the people’
Ik wrijf de slapers uit mijn ogen en zet de tv aan. ‘Trump winnaar’ staat in beeld. De dame achter...
De bouw blijft kampen met absurde regelgeving
‘De bouw’, een belangrijke motor van onze economie, hapert al enkele jaren als gevolg van absurde regelgeving. Is het niet...
Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic
Sander wie?
OPROEP! Bestaat de journalist nog wel?
De definitie van ‘journalist’ volgens Wikipedia: een journalist of journaliste is een beroepsbeoefenaar die nieuwsfeiten verzamelt over recente gebeurtenissen van algemeen belang, die deze...
Trending
-
Politiek6 dagen geleden
Miljardairs gaan er met EU-landbouwsubsidies vandoor
-
Binnenland1 week geleden
De bouw blijft kampen met absurde regelgeving
-
Column1 week geleden
Paniek in medialand: ‘power to the people’
-
Binnenland1 dag geleden
Ben je ook al lid van de WEF-afdeling in jouw gemeente?
-
Opinie5 dagen geleden
Klussen 2.0 in 020 met de klushub, je verzint het niet!
-
Opinie1 week geleden
Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic
-
Column1 week geleden
Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet
-
Media1 week geleden
OPROEP! Bestaat de journalist nog wel?
John Berrevoets
30 juli 2022 in 12:53
Yes he is.
Joe Black
31 juli 2022 in 22:58
Gelukkig