Anderhalve meter was ook in de US geen wetenschappelijke onderbouwing voor

Het kabinet gaat nog harder schreeuwen op de sociale media over de voordelen van vaccinatie. Politici schelden de ouders, die hun kinderen niet meer met van alles laten inspuiten, de huid vol. TV-dokters vertellen nog maar eens hoe erg het is om een kind te zien sterven aan kinkhoest. Het zal weinig indruk meer maken.

Vorig jaar zakte de vaccinatiegraad voor kinderen onder de twee jaar onder de negentig procent. Dat verklaart de recente toename van het aantal gevallen van mazelen onder kinderen, vermoeden epidemiologen. Het verklaart volgens het RIVM wellicht ook de huidige golf van kinkhoestgevallen, waarin vier baby’s na infectie met de kinkhoestbacterie ‘Bordetella pertussis’ overleden.

Het overlijden van deze vier kinderen is verdrietig en verdient een diepgaand onderzoek. Dat onderzoek is er niet, ook al suggereren de media en de overheid iets anders. Sinds het begin van deze eeuw zijn er in Nederland meerdere kinkhoestgolven geweest, blijkt nota bene uit cijfers van RIVM zelf. En in die periode was de vaccinatiegraad nog hoog. De toename van kinkhoest na 2000 heeft waarschijnlijk meer te maken met het type kinkhoestvaccin dat Nederlandse baby’s en kinderen sinds het begin van deze eeuw krijgen. Dat vaccin beschermt minder goed dan de vorige generatie kinkhoestvaccins.

Voor het demissionaire kabinet is het echter een uitgemaakte zaak dat de dalende vaccinatiegraad de overlijdens heeft veroorzaakt. ChristenUnie-staatssecretaris Maarten van Ooijen vertelde tijdens een vragenuur in de Tweede Kamer dat de overheid de vaccinatiegraad onder meer wilde opkrikken door op sociale media ‘de communicatie te versterken’. “Op sociale media worden gewoon leugens verspreid”, wist Van Ooijen.

Van Ooijen vond ook dat artsen persoonlijk verhalen over stervende kinderen moesten vertellen om ouders te overtuigen van het belang van vaccinatie. Volgens Van Ooijen waren het ‘juist deze persoonlijke verhalen’ die ‘indruk maken’.

CDA-parlementariër Harmen Krul was het niet met de staatsecretaris eens. Ook verdrietige anekdotes zouden geen indruk maken op de ‘Bali-zand vretende hipster-goeroes en vitakruidfetisjisten’, zoals kamerlid Krul vaccintwijfelaars noemde. Volgens hem zijn er kennelijk hardere maatregelen nodig om weerspannige ouders hun kinderen te laten injecteren.

Pharmageddon

Vrijwel afwezig in het publieke debat over de dalende vaccinatiegraad is de rol van de massavaccinaties tegen corona, die de vaccintwijfelaars alle reden hebben gegeven om vaccins te wantrouwen. Media, bestuurders en politici blijven maar herhalen hoe veilig die vaccins zijn, terwijl zelfs uit de trials die zijn gedaan door de vaccinfabrikanten Pfizer en Moderna het tegenovergestelde blijkt.

Op basis van die trials besloten overheden wereldwijd om massaal mRNA-vaccins in te kopen en met drang of dwang toe te dienen aan hun burgers. De rapporten waren zo listig geschreven dat doortastende onderzoekers als Joseph Fraiman ze grondig moesten bestuderen om de waarheid boven water te krijgen, maar het stond erin: van elke 800 injecties leidt er eentje tot een serieuze bijwerking zoals overlijden of een blijvende handicap.

Tijdens een bijeenkomst in Roemenië op 18 november 2023 schatte de Canadese wetenschapper Denis Rancourt dat er op dat moment wereldwijd 17 miljoen doden waren gevallen door de coronaprik. Als dat klopt, hebben de coronavaccins evenveel mensen gedood als een wereldoorlog.

Draaideurcrimineel

Op het eerste gezicht is het onvoorstelbaar dat een medicijn zo schadelijk kan zijn. Het wordt begrijpelijker als je beseft wat boevenbende Big Pharma is. Neem nou Pfizer, het bedrijf dat als geen ander garen heeft gesponnen bij de coronapandemie. Al in 2010 had Pfizer zoveel misdrijven begaan dat de Canadese econoom en hoogleraar Robert Evans het bedrijf betitelde als een ‘draaideurcrimineel’.

Evans deed zijn uitspraak nadat een Amerikaanse rechter Pfizer bestrafte voor een reeks misdrijven, variërend van omkoping, wetenschappelijke fraude en het verkondigen van onwaarheden over zijn medicijnen. In die zaak ging het om een aantal medicijnen, maar de meeste aandacht ging uit naar Pfizers dodelijke pijnstiller valdecoxib.

Valdecoxib verminderde pijn door het uitschakelen van het enzym COX2. Het remmen van dat enzym leidde echter ook tot hartinfarcten en beroertes. Toen dat duidelijk was geworden, haalde Pfizer zijn pijnstiller niet van de markt. Dat deed het bedrijf pas toen de Amerikaanse overheid Pfizer daartoe dwong. Voordat het zover was, adviseerde Pfizer reumapatiënten om twee keer meer valdecoxib te gebruiken dan de FDA toestond. De rechter veroordeelde Pfizer tot een boete van 2,3 miljard dollar.

Toentertijd was dat een recordbedrag, maar de CEO’s van Pfizer zullen er niet van hebben wakker gelegen. Pfizer was wel gewend boetes te betalen. Het bedrijf is in de Verenigde Staten alleen al zo vaak veroordeeld dat het bedrijf in totaal meer dan 12 miljard dollar aan boetes heeft moeten betalen. Dat blijkt uit de ‘corporate crime’-database van de website goodjobsfirst.org. Wat Pfizer buiten de rechter om aan schikkingen heeft betaald, vertelt de database niet.

Eén van de schurkenstreken van Pfizer was het glashard blijven liegen over de kankerverwekkende eigenschappen van asbest. Elk jaar sterven er volgens de WHO nog steeds meer dan honderdduizend mensen door blootstelling aan asbest. Ook al was al in de jaren twintig van de twintigste eeuw bekend dat asbest longkanker kon veroorzaken, tot in de jaren negentig zijn bedrijven asbest blijven produceren. Dat is te wijten aan bedrijven als Pfizer, die al het mogelijke hebben gedaan om het verband te verdoezelen. In 2010 kocht Pfizer, dat al een miljard dollar aan gedupeerden en nabestaanden had moeten uitkeren, toekomstige schadevergoedingen af door eenmalig 964 miljoen dollar op tafel te leggen.

Net zo schokkend was het akkefietje rond Pfizers mechanische hartkleppen. Door slordig soldeerwerk verloren die, nadat ze bij patiënten waren ingebracht, wel eens onderdelen. Het kostte honderden hartpatiënten in de jaren tachtig en negentig het leven, en Pfizer tientallen miljoenen dollars aan schadevergoedingen. Patiënten met een Pfizerhartklep die niet in stukjes brak, kregen weer te maken met een ander probleem. Door slijtage produceerden de kleppen fijne metaaldeeltjes. Die hoopten zich op in de hersenen, rapporteerden Utrechtse onderzoekers in 2003. De Utrechtenaren zagen de metaaldeeltjes als zwarte vlekken op MRI-scans.

Brute macht

De geschiedenis van Pfizer staat bol van gevaarlijke producten, pogingen om de waarheid én de slachtoffers te verbergen. Dat het bedrijf daarmee telkens maar weer mee wegkomt, komt door de brute macht van het concern. Die macht is door de tijd heen alleen maar toegenomen en overtreft nu de macht van nationale overheden. Overheden dansen naar de pijpen van Pfizer.

Dat blijkt onder meer uit het rapport Pfizer’s Power dat in 2021 verscheen op de website van het Amerikaanse Public Citizen. Het rapport analyseert de scheve machtsverhouding tussen Pfizer en nationale overheden aan de hand van de contracten die Pfizer had gesloten tijdens de coronacrisis. In sommige van die contracten stond bijvoorbeeld dat Pfizer het recht had om overheidsgebouwen en nationale bedrijven te annexeren en te verkopen als de betreffende overheid onvoldoende geld voor de vaccins op tafel zou leggen.

Tegelijkertijd legden veel contracten ook vast dat de bijwerkingen van de vaccins op de lange termijn nog niet bekend waren. Als dingen fout zouden gaan, was Pfizer er niet voor aansprakelijk. Dat was de overheid aan wie Pfizer zijn vaccins had verkocht.

Boeven

Pfizer is een boevenbedrijf, net als veel andere grote spelers in de farmaceutische industrie. Pfizer is hooguit wat groter, gewiekster en meedogenlozer dan zijn tegenspelers. Deze bedrijven gaat het in de eerste, tweede en derde plaats om geld te verdienen. Allemaal zijn ze bereid bijwerkingen te verzwijgen, onderzoeksgegevens te verdraaien en ellenlange rechtszaken te voeren om hun gelijk te behalen.

Van deze industrie koopt onze overheid de vaccins waartegen steeds meer ouders hun kinderen willen beschermen. De coronapandemie heeft deze ouders de ogen geopend voor wat hun overheid, hun parlement en het medische systeem in werkelijkheid zijn en dus hebben ze hun vertrouwen opgezegd. Geef ze eens ongelijk.

Wie snapt er nog iets van de stikstofnorm? Wij zijn de draad kwijt inmiddels. Want wat blijkt, de stikstofnormen worden nog verstikkender dan we al dachten. En dat allemaal door ‘Europa’ toch? Maar 1 kilometer over de grens gelden opeens héél andere normen, ook van datzelfde ‘Europa’. In Duitsland ligt de norm 400 keer lager, in Denemarken zelfs 1.000 keer lager. Dat is toch ook Europa? En iedere keer weer worden de doelpaaltjes verzet. De ene keer blijkt er een wetenschappelijk kaartje niet te kloppen, dan blijkt een tabelletje van het RIVM niet te kloppen, dan is er een eiland ‘verkeerd’ ingeschaald omdat er wel of geen ammoniak uit zee zou komen, dan staat Gelderland opeens op ‘groen’ terwijl in het vorige kaartje dat nog anders was, en opeens blijken de provincies nog veel meer geld nodig te hebben om ‘de doelen’ te bereiken, en dat past weer niet in de begroting van de overheid. Door al het spektakel loopt dan ook nog een ‘expert’ die van twee walletjes eet. Ofwel procedeert hij met sponsering van de overheid een bedrijf kapot, ofwel chanteert hij een bedrijf om zijn advieskosten te betalen zodat hij ze niet ook nog kapot procedeert op staatskosten.

Het is de ver-van-mijn-bed-show voor de meesten. Verstikkend is het vooral voor de boeren zelf. De ene dag kan de vlag uit, de andere dag kan het levenswerk van generaties aan de wilgen worden gehangen. En waarvoor? Om de natuur te ‘herstellen’ in opdracht van ‘Europa’: de natuurherstelwet. En hoe gaan ‘we’ dat meten? Als er een dood gewaand veengebied over 30 jaar weer herrijst? Als er een onbekend vogeltje (de Tapuit) terugkeert? Of als een bos omgehakt is door datzelfde Europa om in een biomassacentrale te verdwijnen? De doelstelling is net zo flexibel als het middel op zichzelf, want beiden zijn ze gevat in een computermodel, de holy grail waar iedereen zich achter verschuilt. En van computermodellen weten we één ding zeker: garbage in is garbage out. En dat er garbage in gaat weten we onderhand wel met al die wisselende kaartjes, tabelletjes en kostenramingen, dus de uitkomst laat zich ook wel raden: garbage. Wij rijden zolang de snelwegen niet geblokkeerd worden al 3 jaar wel 100 km/h voor de boeren, eh de bouw, eh de verkeersveiligheid, eh het klimaat, eh de klimaatverandering, eh het milieu… is dat trouwens al eens geëvalueerd, liggen we op schema, of moet daar nog een computermodel voor worden gemaakt?

Hoogleraar Marc Bonten, arts-microbioloog van het UMC Utrecht, was in de media een van de bekendste pleitbezorgers van het vaccinatiebewijs. Uit het nieuwe transparantieregister voor de zorg blijkt dat hij de afgelopen twee jaar betaalde klussen deed voor drie van de vier vaccinmakers.

Deze honoraria komen nog bovenop de financiering door farmaceuten (waaronder vaccinmakers) voor zijn aan de universiteit uitgevoerd wetenschappelijk onderzoek. In medische vakliteratuur zijn deze verbintenissen ook vermeld, alleen lieten kranten en tv-programma’s waar hij steevast mocht aanschuiven, deze belangrijke ‘bijsluiter’ bij de geïnterviewde steeds achterwege.

Ook staan niet alle, in het register voorkomende farmaceuten vermeld in de belangenverklaring op de website van het Outbreak Management Team. Dat is vaker gebeurd: gedurende de pandemie vulde Bonten deze vijf keer aan, voor het laatst januari dit jaar. Toch gebeurde dit de eerste keer pas nadat uit journalistiek onderzoek bleek dat hij zijn belangen niet had gemeld.

Dat Bonten met zoveel farmaceuten contacten en contracten heeft, is niet gek: hij is directeur van het Julius Centrum van het UMC Utrecht, dat speciaal is opgericht om grootschalig en snel nieuwe medicijnen en vaccins te testen op een wetenschappelijk verantwoorde manier. Bonten werkte mee aan verschillende van dit soort studies rond COVID-19, zowel naar vaccins als medicijnen tegen de ziekte.

Het geld dat Bonten hiernaast krijgt voor bijvoorbeeld lezingen of bijscholing van artsen, gaat naar de univerisiteitskas, vermeldt hij overal. Maar of hij in het OMT gepleit heeft voor een coronatoegangsbewijs en of hij zich conform afspraak niet bemoeide met gesprekken over vaccinatierondes (een afspraak vanwege zijn samenwerking met de farmaceuten), dat is niet te achterhalen.

Het pleiten voor vaccinbewijzen deed hij ieder geval wel op nationale radio en televisie, daarnaast opperde hij zelfs het invoeren van een verplichte vaccinatie, ook al staat zo’n plicht haaks op niet alleen de Nederlandse wetten, maar ook op de tot 2021 eeuwenlang heersende normen en waarden.

Voor COVID-19 uitbrak, was Marc Bonten sporadisch te zien op tv, ook al was hij in zijn vakgebied al jaren toonaangevend. In 2020 werd alles anders; een kleine vierhonderd mediaoptredens maakte hij sindsdien, alleen al in programma’s van de NPO. Dat lag niet aan zijn academisch onderzoek; met name antibioticaresistentie was in die jaren regelmatig in het nieuws.

Toenmalig minister van Volksgezondheid (Welzijn en Sport), Edith Schippers ging bijvoorbeeld internationaal de boer op om aandacht voor dit onderwerp te vragen. Ze sprak hierover onder meer op de World Economic Forum bijeenkomst in Davos in 2016. Daar sprak ze “met een aantal CEO’s van farmaceutische bedrijven, Sir Andrew Witty (GSK), Joseph Jimenez (Novartis en voorzitter EFPIA), Kim Stratton (Shire plc), Søren Christiansen (MSD), Christophe Weber (Takeda).“

Ook toen was kritiek niet van de lucht, aldus OverNu:

“Arts-microbioloog Marc Bonten is een grote naam in Europa. Hij is vanuit het UMC Utrecht en vanuit Julius Clinical wetenschappelijk coördinator van Combacte, een omvangrijk samenwerkingsverband van meer dan 1000 ziekenhuizen en 750 laboratoria in Europa.

Bonten wordt gewaardeerd als wetenschapper en oogst bewondering met ‘het grootste public-private partnership in life science’. Maar er is ook kritiek. Farmaceutische bedrijven zouden veel directe invloed hebben in het Combacte-programma, dat opereert onder de vlag van de Europese Unie en het Innovative Medicines Initiative (IMI).

In 2016 kreeg het samenwerkingsverband vier miljard euro aan subsidie. Daarvan kwam twee miljard van de industrie, direct of indirect. Onder meer Pfizer, Roche, Novartis, AstraZeneca, GlaxoSmithKline (GSK) en Janssen zijn financier.”