OMT-lid kluste bij voor drie vaccinmakers

Het kabinet gaat nog harder schreeuwen op de sociale media over de voordelen van vaccinatie. Politici schelden de ouders, die hun kinderen niet meer met van alles laten inspuiten, de huid vol. TV-dokters vertellen nog maar eens hoe erg het is om een kind te zien sterven aan kinkhoest. Het zal weinig indruk meer maken.

Vorig jaar zakte de vaccinatiegraad voor kinderen onder de twee jaar onder de negentig procent. Dat verklaart de recente toename van het aantal gevallen van mazelen onder kinderen, vermoeden epidemiologen. Het verklaart volgens het RIVM wellicht ook de huidige golf van kinkhoestgevallen, waarin vier baby’s na infectie met de kinkhoestbacterie ‘Bordetella pertussis’ overleden.

Het overlijden van deze vier kinderen is verdrietig en verdient een diepgaand onderzoek. Dat onderzoek is er niet, ook al suggereren de media en de overheid iets anders. Sinds het begin van deze eeuw zijn er in Nederland meerdere kinkhoestgolven geweest, blijkt nota bene uit cijfers van RIVM zelf. En in die periode was de vaccinatiegraad nog hoog. De toename van kinkhoest na 2000 heeft waarschijnlijk meer te maken met het type kinkhoestvaccin dat Nederlandse baby’s en kinderen sinds het begin van deze eeuw krijgen. Dat vaccin beschermt minder goed dan de vorige generatie kinkhoestvaccins.

Voor het demissionaire kabinet is het echter een uitgemaakte zaak dat de dalende vaccinatiegraad de overlijdens heeft veroorzaakt. ChristenUnie-staatssecretaris Maarten van Ooijen vertelde tijdens een vragenuur in de Tweede Kamer dat de overheid de vaccinatiegraad onder meer wilde opkrikken door op sociale media ‘de communicatie te versterken’. “Op sociale media worden gewoon leugens verspreid”, wist Van Ooijen.

Van Ooijen vond ook dat artsen persoonlijk verhalen over stervende kinderen moesten vertellen om ouders te overtuigen van het belang van vaccinatie. Volgens Van Ooijen waren het ‘juist deze persoonlijke verhalen’ die ‘indruk maken’.

CDA-parlementariër Harmen Krul was het niet met de staatsecretaris eens. Ook verdrietige anekdotes zouden geen indruk maken op de ‘Bali-zand vretende hipster-goeroes en vitakruidfetisjisten’, zoals kamerlid Krul vaccintwijfelaars noemde. Volgens hem zijn er kennelijk hardere maatregelen nodig om weerspannige ouders hun kinderen te laten injecteren.

Pharmageddon

Vrijwel afwezig in het publieke debat over de dalende vaccinatiegraad is de rol van de massavaccinaties tegen corona, die de vaccintwijfelaars alle reden hebben gegeven om vaccins te wantrouwen. Media, bestuurders en politici blijven maar herhalen hoe veilig die vaccins zijn, terwijl zelfs uit de trials die zijn gedaan door de vaccinfabrikanten Pfizer en Moderna het tegenovergestelde blijkt.

Op basis van die trials besloten overheden wereldwijd om massaal mRNA-vaccins in te kopen en met drang of dwang toe te dienen aan hun burgers. De rapporten waren zo listig geschreven dat doortastende onderzoekers als Joseph Fraiman ze grondig moesten bestuderen om de waarheid boven water te krijgen, maar het stond erin: van elke 800 injecties leidt er eentje tot een serieuze bijwerking zoals overlijden of een blijvende handicap.

Tijdens een bijeenkomst in Roemenië op 18 november 2023 schatte de Canadese wetenschapper Denis Rancourt dat er op dat moment wereldwijd 17 miljoen doden waren gevallen door de coronaprik. Als dat klopt, hebben de coronavaccins evenveel mensen gedood als een wereldoorlog.

Draaideurcrimineel

Op het eerste gezicht is het onvoorstelbaar dat een medicijn zo schadelijk kan zijn. Het wordt begrijpelijker als je beseft wat boevenbende Big Pharma is. Neem nou Pfizer, het bedrijf dat als geen ander garen heeft gesponnen bij de coronapandemie. Al in 2010 had Pfizer zoveel misdrijven begaan dat de Canadese econoom en hoogleraar Robert Evans het bedrijf betitelde als een ‘draaideurcrimineel’.

Evans deed zijn uitspraak nadat een Amerikaanse rechter Pfizer bestrafte voor een reeks misdrijven, variërend van omkoping, wetenschappelijke fraude en het verkondigen van onwaarheden over zijn medicijnen. In die zaak ging het om een aantal medicijnen, maar de meeste aandacht ging uit naar Pfizers dodelijke pijnstiller valdecoxib.

Valdecoxib verminderde pijn door het uitschakelen van het enzym COX2. Het remmen van dat enzym leidde echter ook tot hartinfarcten en beroertes. Toen dat duidelijk was geworden, haalde Pfizer zijn pijnstiller niet van de markt. Dat deed het bedrijf pas toen de Amerikaanse overheid Pfizer daartoe dwong. Voordat het zover was, adviseerde Pfizer reumapatiënten om twee keer meer valdecoxib te gebruiken dan de FDA toestond. De rechter veroordeelde Pfizer tot een boete van 2,3 miljard dollar.

Toentertijd was dat een recordbedrag, maar de CEO’s van Pfizer zullen er niet van hebben wakker gelegen. Pfizer was wel gewend boetes te betalen. Het bedrijf is in de Verenigde Staten alleen al zo vaak veroordeeld dat het bedrijf in totaal meer dan 12 miljard dollar aan boetes heeft moeten betalen. Dat blijkt uit de ‘corporate crime’-database van de website goodjobsfirst.org. Wat Pfizer buiten de rechter om aan schikkingen heeft betaald, vertelt de database niet.

Eén van de schurkenstreken van Pfizer was het glashard blijven liegen over de kankerverwekkende eigenschappen van asbest. Elk jaar sterven er volgens de WHO nog steeds meer dan honderdduizend mensen door blootstelling aan asbest. Ook al was al in de jaren twintig van de twintigste eeuw bekend dat asbest longkanker kon veroorzaken, tot in de jaren negentig zijn bedrijven asbest blijven produceren. Dat is te wijten aan bedrijven als Pfizer, die al het mogelijke hebben gedaan om het verband te verdoezelen. In 2010 kocht Pfizer, dat al een miljard dollar aan gedupeerden en nabestaanden had moeten uitkeren, toekomstige schadevergoedingen af door eenmalig 964 miljoen dollar op tafel te leggen.

Net zo schokkend was het akkefietje rond Pfizers mechanische hartkleppen. Door slordig soldeerwerk verloren die, nadat ze bij patiënten waren ingebracht, wel eens onderdelen. Het kostte honderden hartpatiënten in de jaren tachtig en negentig het leven, en Pfizer tientallen miljoenen dollars aan schadevergoedingen. Patiënten met een Pfizerhartklep die niet in stukjes brak, kregen weer te maken met een ander probleem. Door slijtage produceerden de kleppen fijne metaaldeeltjes. Die hoopten zich op in de hersenen, rapporteerden Utrechtse onderzoekers in 2003. De Utrechtenaren zagen de metaaldeeltjes als zwarte vlekken op MRI-scans.

Brute macht

De geschiedenis van Pfizer staat bol van gevaarlijke producten, pogingen om de waarheid én de slachtoffers te verbergen. Dat het bedrijf daarmee telkens maar weer mee wegkomt, komt door de brute macht van het concern. Die macht is door de tijd heen alleen maar toegenomen en overtreft nu de macht van nationale overheden. Overheden dansen naar de pijpen van Pfizer.

Dat blijkt onder meer uit het rapport Pfizer’s Power dat in 2021 verscheen op de website van het Amerikaanse Public Citizen. Het rapport analyseert de scheve machtsverhouding tussen Pfizer en nationale overheden aan de hand van de contracten die Pfizer had gesloten tijdens de coronacrisis. In sommige van die contracten stond bijvoorbeeld dat Pfizer het recht had om overheidsgebouwen en nationale bedrijven te annexeren en te verkopen als de betreffende overheid onvoldoende geld voor de vaccins op tafel zou leggen.

Tegelijkertijd legden veel contracten ook vast dat de bijwerkingen van de vaccins op de lange termijn nog niet bekend waren. Als dingen fout zouden gaan, was Pfizer er niet voor aansprakelijk. Dat was de overheid aan wie Pfizer zijn vaccins had verkocht.

Boeven

Pfizer is een boevenbedrijf, net als veel andere grote spelers in de farmaceutische industrie. Pfizer is hooguit wat groter, gewiekster en meedogenlozer dan zijn tegenspelers. Deze bedrijven gaat het in de eerste, tweede en derde plaats om geld te verdienen. Allemaal zijn ze bereid bijwerkingen te verzwijgen, onderzoeksgegevens te verdraaien en ellenlange rechtszaken te voeren om hun gelijk te behalen.

Van deze industrie koopt onze overheid de vaccins waartegen steeds meer ouders hun kinderen willen beschermen. De coronapandemie heeft deze ouders de ogen geopend voor wat hun overheid, hun parlement en het medische systeem in werkelijkheid zijn en dus hebben ze hun vertrouwen opgezegd. Geef ze eens ongelijk.

Anthony Fauci, de Van Dissel van de Verenigde Staten, wordt op dit moment grondig aan de tand gevoeld. Dat het niet helemaal lekker loopt moge duidelijk zijn. Fauci lijdt aan een vreemde vorm van Alzheimer: tijdens een historische hoorzitting van het Congres ontweek Fauci meer dan honderd vragen over COVID-19, de laboratoriumlektheorie, en zijn banden met Wuhan, zoals het door Fauci medegefinancierde gain-of-function onderzoek in Wuhan. Dat doet hij door te zeggen ‘er geen actieve herinnering’ aan te hebben. Waar hoorden wij dat ook alweer eerder iemand onder ede verklaren?

Toch kende zijn geheugen ook heldere momenten. Zoals toen het ging om de ‘anderhalve meter’; u weet wel, de afstand die u moest bewaren om virusoverdracht te voorkomen. In Nederland weten we dankzij onder andere Maurice de Hond al een tijdje dat de anderhalve meter onzin is bij een virus dat zich door de lucht verspreidt, maar voor de Amerikanen is dat nog nieuws. En dus komen ze er nu achter dat er (volgens Fauci) geen enkele wetenschappelijke onderbouwing is (geweest) voor die anderhalve meter.

In Nederland leidde de vraag naar onderbouwing voor de anderhalve meter al in september 2020 tot grote ergernis bij het RIVM, want die was er simpelweg niet, net als voor de werking van mondkapjes trouwens.

Nu worden critici op het coronabeleid nogal eens weggezet als ondermijners van ‘de wetenschap’ of ‘de rechtstaat’, maar wat nu als na vier jaar blijkt dat diezelfde ‘wetenschap’ erkent vier jaar lang onzin te hebben verkondigd? En wat moeten al die boa’s niet denken die ‘in naam van de wetenschap’ mensen hebben bekeurd omdat ze de anderhalve meter niet aanhielden? En wat moeten die rechters niet denken die ‘in naam der wet’ en ‘wetenschappelijk onderbouwd’ mensen veroordeeld hebben voor het niet aanhouden van die anderhalve meter? En wat moet oud-minister Kuipers niet denken nu deze anderhalve meter in de Wet publieke gezondheid is verankerd, omdat evaluatie van de coronaperiode onzin was?

Oh wacht, die laatste ‘wetenschapper’ heeft net de kuierlatten genomen naar een onbekende bestemming. Vreemd hè, dat wantrouwen in de politiek en ‘de wetenschap’?

Vind jij het ook belangrijk dat Indepen blijft voortbestaan, doneren kan hier!

Wie snapt er nog iets van de stikstofnorm? Wij zijn de draad kwijt inmiddels. Want wat blijkt, de stikstofnormen worden nog verstikkender dan we al dachten. En dat allemaal door ‘Europa’ toch? Maar 1 kilometer over de grens gelden opeens héél andere normen, ook van datzelfde ‘Europa’. In Duitsland ligt de norm 400 keer lager, in Denemarken zelfs 1.000 keer lager. Dat is toch ook Europa? En iedere keer weer worden de doelpaaltjes verzet. De ene keer blijkt er een wetenschappelijk kaartje niet te kloppen, dan blijkt een tabelletje van het RIVM niet te kloppen, dan is er een eiland ‘verkeerd’ ingeschaald omdat er wel of geen ammoniak uit zee zou komen, dan staat Gelderland opeens op ‘groen’ terwijl in het vorige kaartje dat nog anders was, en opeens blijken de provincies nog veel meer geld nodig te hebben om ‘de doelen’ te bereiken, en dat past weer niet in de begroting van de overheid. Door al het spektakel loopt dan ook nog een ‘expert’ die van twee walletjes eet. Ofwel procedeert hij met sponsering van de overheid een bedrijf kapot, ofwel chanteert hij een bedrijf om zijn advieskosten te betalen zodat hij ze niet ook nog kapot procedeert op staatskosten.

Het is de ver-van-mijn-bed-show voor de meesten. Verstikkend is het vooral voor de boeren zelf. De ene dag kan de vlag uit, de andere dag kan het levenswerk van generaties aan de wilgen worden gehangen. En waarvoor? Om de natuur te ‘herstellen’ in opdracht van ‘Europa’: de natuurherstelwet. En hoe gaan ‘we’ dat meten? Als er een dood gewaand veengebied over 30 jaar weer herrijst? Als er een onbekend vogeltje (de Tapuit) terugkeert? Of als een bos omgehakt is door datzelfde Europa om in een biomassacentrale te verdwijnen? De doelstelling is net zo flexibel als het middel op zichzelf, want beiden zijn ze gevat in een computermodel, de holy grail waar iedereen zich achter verschuilt. En van computermodellen weten we één ding zeker: garbage in is garbage out. En dat er garbage in gaat weten we onderhand wel met al die wisselende kaartjes, tabelletjes en kostenramingen, dus de uitkomst laat zich ook wel raden: garbage. Wij rijden zolang de snelwegen niet geblokkeerd worden al 3 jaar wel 100 km/h voor de boeren, eh de bouw, eh de verkeersveiligheid, eh het klimaat, eh de klimaatverandering, eh het milieu… is dat trouwens al eens geëvalueerd, liggen we op schema, of moet daar nog een computermodel voor worden gemaakt?