De ravage van Rutte – na 14 jaar leugens en wanbeleid is er weinig gaafs meer over

Prinsjesdag was opnieuw een regenachtige dag voor het Nederlandse bedrijfsleven. De Kamerleden van de vechtscheidingscoalitie kraaiden victorie want er was genivelleerd, er was ongelijkheid bestreden en bestaanszekerheid en rechtsstatelijkheid waren weer een kernbegrippen geworden. En passant was ook nog eens, naar goed socialistisch gebruik, de mkb-ondernemer verder uitgekleed.

Afschaffing giftenaftrek voor bv’s

Dachten we dat het ondernemersklimaat in Nederland na 13 jaar loze VVD-beloftes tot een dieptepunt was gedaald, kabinet-Schoof I bewijst dat het spel van ondernemertje pesten nog veel harder gespeeld kan worden. De meest onderschatte en symptomatische belastingmaatregel van dit kabinet is wel de afschaffing van de giftenaftrek voor bedrijven. In 2024 mag een ondernemer nog gewoon een schenking doen aan een algemeen nut beogende instelling (ANBI), weliswaar gemaximeerd op 50 procent van de winst en met een maximum van 100.000 euro, want onze Haagse belastingbureaucraten houden van regeltjes en beperkingen. Maar het mocht in elk geval wél. Wat ze zich niet realiseren is dat in ieder dorp, in iedere gemeente en in iedere stad het de ondernemers zijn die de lokale voetbalvereniging, de drumband, de ijsbaan, het stadsmuseum en het concertgebouw ondersteunen, doordat zij onbaatzuchtig vanuit hun BV doneren. Oud-VVD-Kamerlid en nu BBB-staatssecretaris voor Fiscaliteit en Belastingdienst Folkert Idsinga vond het blijkbaar een goed idee om deze maatregel in te voeren, die naar verwachting vrijwel niets gaat opleveren, omdat ondernemers zullen stoppen met doneren.

Vanaf 1 januari 2025 wordt een donatie vanuit de bv gezien als een dividenduitkering aan die aandeelhouder waarover de bv dividendbelasting moet inhouden. Vervolgens moet de ondernemer hierover ook nog eens inkomstenbelasting betalen in box 2. Het animo om de shirts voor het hockeyteam te sponsoren daalt daardoor rond de jaarwisseling plotseling naar nul. Met dank aan een kabinet dat gedreven wordt door kleinburgerlijke jaloezie en laat zien dat het geen enkel idee heeft wie er waarde toevoegen in Nederland en wie niet meer zijn dan een zure kostenpost. En dus ziet Nederland zich straks gesteld voor de totale uitkleding van het sociaal-maatschappelijk leven in hun gemeenschappen, want zonder de steun van ondernemers kunnen Sem en Jasper na de wedstrijd geen colaatje meer kopen in de voetbalkantine, omdat die dicht moest. En de jaarlijkse septembermarkt in het dorp is verleden tijd, want al die gezelligheid en sociale cohesie moet wel ergens van betaald worden.

Geen ondernemers in de Tweede Kamer

Dat het gemiddelde Kamerlid nooit een baan heeft gehad wisten we al, maar dat de afkeer van ondernemers zo diep zit bij de huidige lichting parlementariërs was onbekend. De enorme winst van de PVV heeft natuurlijk ook niet geholpen, maar zelfs de nieuwe VVD doet het plichtmatige dansje voor de bühne nu niet meer. De verheffing van het volk is een feit en dat is niet louter positief. Holle collectivistische leuzen sieren de akkoorden en middelmatigheid is tot een kunst verheven. In tegenstelling tot de daadwerkelijke kunsten, want dat is maar elitair vertoon en dat hoeft dus niet gestimuleerd te worden door het betaalbaar en daarmee toegankelijk te houden. In plaats daarvan is het bestaanszekerheid, kansenongelijkheid, vermogensongelijkheid, inclusie, diversiteit, verbinding en klimaat waarvoor met belastinggeld gesmeten wordt. De intellectuele armoede spat van onze leiders af en dat is niet vreemd als je ziet waar de gekozenen vandaan komen.

Daar waar het vroeger een pré was als je met mes en vork kon eten, een gymnasiumdiploma haalde en naar een respectabele universiteit ging en daar corpslid werd, is dat nu een garantie op verstoting door de kudde. Iedereen wordt tegenwoordig gescreend op de zeven vinkjes van ons socialistische geweten Joris Luyendijk en als je te blank, hetero, of anderzijds ‘geprivilegieerd’ en dus per definitie schuldig bent, kom je er niet meer in. Foei, je hebt één ouder die in Nederland geboren is. Wegwezen! Schande, je ouders hebben een universitaire opleiding voltooid en hebben een koophuis, een vakantiehuisje en ook nog eens een boot. Scheert heen! Proletariërs aller lande verenigt u is werkelijkheid geworden en heeft een bonte verzameling ministers en staatssecretarissen opgeleverd, die vervolgens hun frustratie en jaloezie op de oude elitaire garde botviert.

Net als in de Sovjet-Unie sneuvelen nu dezelfde zaken. Het kabinet Schoof heeft een broertje dood aan mensen die muziek maken, of een boek lezen. Dood aan de intelligentsia! Zonder blikken of blozen verhoogt dit kabinet de btw op cultuur, boeken en sport van 9 naar 21 procent. Concerten, muziekfestivals, toneel-, cabaret- en dansvoorstellingen, musicals, allemaal overbodige luxe, waar de rijkelui dan maar extra voor moet gaan betalen. Wie leest er tegenwoordig nog een boek als je net zo goed kunt zitten Netflixen of tiktokken? De Staat bepaalt wat schoonheid is en we weten wat daarvan komt: ongelukkige mensen in betonnen dozen, die als zombies moeten werken om de fratsen van hun leiders te kunnen betalen.

De aanval op de mkb-ondernemer

Uiteraard geldt voor de ondernemers hetzelfde regime. Na jarenlang in vrijheid gewerkt te hebben is Nederland, dankzij de hardwerkende mkb-ondernemer, de zestiende economie van de wereld geworden. Generatie op generatie werden prachtige familiebedrijven overgedragen en produceerde Nederland bovengemiddeld. Maar de gure afgunstige wind die dit kabinet laat waaien maakt hier korte metten mee. Zo werd onmiddellijk de bedrijfsopvolgingsregeling versoberd, waardoor het opnieuw lastiger is geworden om een bedrijf over te dragen op de kinderen zonder in een enorme belastingfuik te zwemmen. De erf- en schenkbelasting die hier nauw mee samenhangt is al dramatisch in Nederland, ongeacht het feit dat de overheid via de staatsmedia een propagandaoffensief heeft ingezet om deze belastingen verder te verhogen. Het fictief rendement in box 3, waarin kleine ondernemers die misplaatst worden aangeduid als ‘directeur-grootaandeelhouder’ hun eigen pensioen moeten opbouwen, werd al eerder verhoogd van 4 naar 6,17 procent. Een absurd rendement dat vrijwel niemand maakt, niet op spaargeld, niet op aandelen en niet in het vastgoed. Over dat, door jaloerse politici bejubelde onhaalbare rendement, betaal je dan een belastingtarief van 36 procent, waardoor je netto 2,22 procent belasting betaalt over het vermogen.

Met dank aan de dames en heren in de blauwe stoeltjes in Den Haag, die zelf zonder enig risico een veilig pensioen opbouwen, betekent dit dat de mkb-ondernemer in veel gevallen verlies lijdt over zijn of haar pensioenbelegging. De stapeling aan overige maatregelen maakt het geheel nog grimmiger en het zorgt voor een enorme exodus van box 3 kapitaal uit Nederland. En niet alleen van kapitaal, maar ook van mensen omdat de ‘emigratiebelasting’ al is aangekondigd in de ambtelijke stukken en dan wordt het door Annie M.G. Schmidt geschreven lied realiteit: vluchten kan niet meer… Maar zoals altijd is er een keuze. Flight or fight. Als twee miljoen ondernemers gezamenlijk een vuist maken tegen deze aanval op het mkb dan kunnen we het tij keren.

Onlangs kocht het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) twee prachtige gebouwen in de lommerrijke Koninginnebuurt in Haarlem, voor het hallucinante bedrag van in totaal vijftien miljoen euro. Ooit was het plan van de eigenaar om in deze panden woningen te ontwikkelen maar, door getreuzel en tegenwerking van gemeenteraadsleden die nog steeds geloven in de grote sprong voorwaarts, kwam dat niet van de grond. Jammer voor de jongeren die ook een woning willen kopen of huren, maar het stadsbestuur dat winst maken ziet als een ziekte besliste anders. Twee jaar geleden trokken honderd Oekraïners in het gebouw en de gemeente Haarlem beloofde plechtig dat het voor maximaal twee jaar zou zijn. Daarna, ‘read my lips’, zouden er alsnog de broodnodige woningen komen. We weten inmiddels, niets is zo permanent als een tijdelijke overheidsmaatregel en nood breekt wet.

De belofte werd gebroken en het gebouw mag zich voorbereiden op ruim driehonderd jonge Afrikaanse mannen die nergens voor vluchten, maar ook nergens voor terugdeinzen. Pal naast een kinderdagverblijf, om de hoek van een bejaardenflat en op steenworp afstand van een basisschool. De huizen in de buurt zijn binnen een minuut binnen te dringen en de autochtone jongedames zijn weerloos zonder een goede voorraad pepperspray en een spoedcursus kickboksen. De overheid garandeert de veiligheid van haar inwoners al heel lang niet meer en er komt onvermijdelijk een moment dat mensen het heft in eigen hand nemen.

De discussies in de buurt gaan inmiddels over het recht op zelfverdediging tegenover het verbod op wapenbezit. Free carry of weerloosheid tegen geweld? Voor decadente collectivisten een theoretisch hoofdstuk dat lang geleden is afgesloten, maar voor mensen die bedreigd worden in hun bestaan en in hun leefomgeving een reële afweging. Interessant was de overweging van de dieprode gemeenteraad voor de locatie, die overigens nauwelijks eigen buitenruimte heeft, dat andere buurten al zoveel problemen hebben. In de wandelgangen wordt gegniffeld. Wassenaar is gevallen. Daar werden een kleine duizend asielzoekers de keurige gemeenschap in geparachuteerd en nu krijgt het elitaire Haarlem zijn deel.

De asielcrisis mag in Nederland geen asielcrisis genoemd worden, want er is nog geen ‘asielcrisiswet’, maar hij bestaat in praktische zin wel. Alle hens aan dek dus. Ter Apel stroomt over, mensen slapen in het gras en de situatie is volledig uit de hand gelopen. Onder de bezielende leiding van achtereenvolgens Fred Teeven, Klaas Dijkhoff, Mark Harbers, Ankie Broekers-Knol en Eric van der Burg werd Nederland op dit dossier in veertien jaar tijd volledig stuurloos gemaakt. De perverse asielindustrie kost maar liefst vierentwintig miljard euro per jaar en in plaats van de grenzen te sluiten, het inwilligingspercentage omlaag te brengen en de Dublin-afspraken in ere te herstellen, stond het beleid van de VVD-bewindspersonen op dit dossier haaks op de hypocriete verkiezingsprogramma’s.

Daar waar het verkiezingsprogramma van de VVD ronkende teksten liet horen over een asielstop, het uitzetten van uitgeprocedeerde asielzoekers en het stoppen van de asielaanvraag bij crimineel gedrag, scandeerde Eric van de Burg ‘hoe meer asielzoekers, hoe beter!’ van de kansel. Bij gebrek aan een geloof moet je toch ergens heen met je verheven moraliteit. En een aflaat op andermans kosten is een koopje.

In Haarlem is er een andere moraalridder, namelijk de strenggelovige, ongekozen burgemeester uit Katwijk, Jos Wienen. Als oud-voorzitter van het COA weet hij barmhartigheid en oplossingsgerichtheid als geen ander te combineren, maar wel ten koste van de oorspronkelijke inwoners van Haarlem. Kosten noch moeite wordt gespaard om het de nieuwkomers naar de zin te maken. Uitkeringen, voorrang op sociale woningen, gezinshereniging, gratis zorg en gratis onderwijs. Alles, maar dan ook werkelijk alles, voor een skybox in de hemel.

Helaas zijn dit geen incidenten en het huidige kabinet geeft weinig hoop. PVV-minister Marjolein Faber laat nog geen spoor van een oplossing zien en bij alles wat er wordt voorgesteld komt de integriteitspolitie van de ontPieterde NSC-fractie in actie en daarbij vergeleken is de Haarlemse burgemeester een hardliner. Het ‘strengste asielbeleid ooit’ gaat er niet komen en zal, samen met de Nexit en ‘geen geld en wapens naar Oekraïne’ worden bijgezet in de inmiddels uitpuilende ijskast van Geert Wilders. Ons orakel uit Hongarije, Simone Juffermans, twitterde onlangs een lijstje van asielzoekerscentra die als ware kathedralen overal verrijzen om de gutmenschenhonger te stillen. Nijverdal, Wijchen, Enschede, Venlo, Voorburg, Alkmaar, Haarlem, Amsterdam, het Groene Hart, enzovoort.

Duizenden extra plekken voor criminele klaplopers worden gecreëerd op kosten van de hardwerkende Nederlander. De lijst met steden en gemeenten die worden geofferd is onuitputtelijk. En natuurlijk wil minister Faber helemaal geen azc’s maar de stinkende nageboorte van veertien jaar VVD-beleid op asiel en migratie is niet te stoppen. We zullen de hele gifbeker leeg moeten drinken zolang een grote meerderheid in de Tweede Kamer meer geeft om uitkering trekkende Eritreeërs, Afghanen en Syriërs dan om de eigen bevolking.

Pas als de strategische stemmers zélf ineens naast een azc komen te wonen en de pijn gaan voelen gaat er misschien iets veranderen. De ‘Queers for Palestine’ piepen wel anders als ze in Gaza van een gebouw worden geflikkerd en de vereniging van Nederlandse feministen beseft pas wat ze kwijt zijn als ze op hun eigen ALV geen stemrecht meer hebben en thuis door manlief in elkaar worden gemept. Ieder land krijgt de leiders die het verdient. Blijkbaar wilde een meerderheid van de kiezers deze onveilige chaos en zolang er een democratische meerderheid voor dit beleid is, hoe gestoord dan ook, is Nederland verloren.

Nou, het ei is gelegd. Vlak voor Prinsjesdag en bijna een jaar na de Tweede Kamerverkiezingen, is er een regeerakkoord. Het op 16 mei 2024 gepresenteerde hoofdlijnenakkoord dat de uitdagende titel ‘Hoop, lef en trots’ meekreeg bevatte al niets waar Marloes en Jasper met een bakfiets en hun labradoodle mee uit de voeten kunnen, maar dit regeerprogramma is de overtreffende trap van nietszeggendheid. Ambtelijk gebrabbel zonder titel, maar met een pakkend bureaucratisch motto: “bevlogen pragmatisme, werklust en doelgerichtheid”. Franz Kafka had de ondergang van Nederland niet treffender kunnen persifleren.

De holle platitudes vliegen je om de oren en je hoort de ambtenaren die dit hebben geschreven tussen de regels door schaterlachen om zoveel nietszeggende onzin. “De overheid, elke overheid, is er voor de burger en niet andersom. Het is de taak van de overheid om houvast en zekerheid te bieden en richting te geven.” Ja, ja, maak je borst maar nat. Als de overheid gaat zeggen dat ze er voor de burger zijn dan moet je oppassen. Zoals Ronald Reagan het al prachtig verwoordde: “I think you all know that I’ve always felt the nine most terrifying words in the English language are: I’m from the Government, and I’m here to help.”

Even verderop staat er toch nog een treffende zin: “De echte helden van onze overheid zitten niet in Den Haag.” Dat klopt. Maar ga dat maar eens vertellen aan de huilende en met dossiers smijtende Pieter Omtzigt, die wél in staat is om een HJ Schoo-lezing te geven, waarin hij omfloerst pleit voor meer overheid en meer socialisme, maar snel richting Enschede vlucht – wiens dienstauto zou hij dit keer geleend hebben? – als hij de Algemene Politieke Beschouwingen moet doen. Of aan Ruben Brekelmans, de kersverse minister van Defensie, die niets liever lijkt te willen dan een Derde Wereldoorlog.

Of aan Femke Wiersma die op de rug van de boeren Den Haag werd binnengereden en nu vol inzet op het ‘vrijwillig’ terugdringen van de veestapel. Het klopt helemaal. Dit zijn geen helden, maar exponenten van een decadente tijd waarin leiders het tegenovergestelde kunnen doen van wat het volk voor ogen had toen ze op hen stemden. Maar laten we toch een paar onderwerpen onder de loep nemen.

Geen financiële paragraaf

Vreemd genoeg ontbreekt de financiële paragraaf volledig. Hoe erg dit is, is onduidelijk, maar de minister van Financiën, Eelco Heijnen, heeft in elk geval terecht aangegeven dat er geen geld is en dat iedereen maar alle oude sokken op z’n eigen departement moet leegschudden om de gaten in de begroting te dichten. Dat klinkt leuk, maar als je vooraf geen idee hebt hoe je het beleid financieel wilt vormgeven geeft dat weinig hoop voor de toekomst. Een dikke min dus voor dit onderdeel.

Woontop

Om de teleurstelling een beetje te temperen worden er meerdere ‘toppen’ aangekondigd. Zo komt er een woontop, een ondernemingsklimaattop, en een arbeidsmarkttop. Goed nieuws voor de scrabbelaars onder ons, maar deze toppen gaan niets meer zijn dan een rituele dans van bestuurders en ambtenaren die dan een luistervinkje kunnen zetten in het desbetreffende hokje en daarna gaan ze vrolijk verder met het implementeren van meer regels, procedures en protocollen. Nergens is dat zo merkbaar als op de volledig ingestorte woningmarkt. Mona Keijzer is niet te benijden want de erfenis van sloopkogel Hugo de Jonge is niet een, twee, drie weggepoetst.

Huurders verliezen massaal hun woningen en verhuurders verlaten met duizenden tegelijk het zinkende schip. De exodus van geld, investeerders, beleggers en bouwers naar het buitenland is fenomenaal en zal nog jaren merkbaar zijn. De positieve punten die worden gepresenteerd, namelijk hospitaverhuur, flexwoningen en een marginale verlaging van de overdrachtsbelasting naar 8 procent, zijn niet meer dan een bewijs dat het schip nog steeds stuurloos richting de rotsen drijft. Ik hoop van harte dat alle huurders, woningdelers, starters en studenten die uit hun huis worden gezet naar de woontop komen om uit te leggen dat overheidsingrijpen in de markt altijd leidt tot ellende.

Ondernemingsklimaattop

Het ondernemersklimaat in Nederland is slecht. Hopeloos slecht zelfs. Te veel regels, te veel belasting en te veel focus op allerlei bullshit, zoals duurzaamheid en diversiteit. De aanstelling van Ingrid Thijssen als ‘voorpersoon’ van VNO-NCW luidde deze dwaling al in. In plaats van vol in te zetten op het Nederlandse bedrijfsleven wist zij bij haar aantreden al te melden dat haar speerpunten klimaat, duurzaamheid, diversiteit en inclusie waren. Met zulke vriendinnen heeft de zwoegende mkb’er geen vijanden meer nodig.

Immigratie en asiel

Tot slot de grootste, over onszelf afgeroepen, ramp die immigratie en asiel heet. Hét standpunt waardoor miljoenen mensen strategisch op de PVV hebben gestemd en het enige punt dat nog niet door de PVV in de ijskast is gezet. De partijen gaan op dit dossier al ruziënd en rollebollend van en naar het Catshuis en veel schot zit er nog niet in. VVD-coryfee Eric van den Burg heeft in de vorige periode gezorgd voor een tsunami aan onaangepaste klaplopers uit verre veilige landen die boos zijn omdat hun sociale woning te klein is, omdat ze te weinig uitkering krijgen, of omdat er te veel homo’s in hun buurt wonen en dat je die in Nederland niet van het dak mag gooien.

Marjolein Faber zet vervolgens niet in op de voor de hand liggende legale manieren om de instroom te beperken. Niets over de Dublinafspraken, waarbij deze nepvluchtelingen geen asiel in Nederland kunnen aanvragen als ze via een ander veilig land zijn gekomen omdat ze dáár asiel moeten aanvragen. Niets over het verlagen van het absurd hoge inwilligingspercentage. Niets over het terugsturen van uitgeprocedeerde illegalen en niets over het verminderen van het aantal buitenlandse studenten in Nederland. Nee, we horen alleen Pieter Omtzigt jammeren over het feit dat expats te veel belastingvoordeel genieten. Wat een aanfluiting.

Maar de grootste farce is nog wel dat NSC beweert dat het voor goed bestuur is en de rechtsstatelijkheid zou bewaken maar vervolgens een asielcrisiswet steunt die niet eerst door de Tweede en Eerste Kamer gaat. Onbehoorlijk bestuur pur sang en een kopie van het totalitaire beleid dat Rutte en De Jonge lieten zien tijdens het coronaschandaal. Inderdaad, bijzonder pragmatisch maar met ‘hoop, lef en trots’ heeft dit kabinet weinig te maken.