Politiek
Hofhouding Kaag groeit bijna twee jaar met 30 fte per week
op
Door
Redactie IndepenWorden we allemaal een beetje armer? Van het ministerie van Financiën kun je dat moeilijk zeggen: minister Kaag nam gemiddeld, elke dag sinds ze deze uitspraak deed, vier nieuwe ambtenaren aan. Daar bovenop komen nog extern ingehuurde krachten: alleen al voor de afhandeling van de toeslagenaffaire kost dat in 2023 rond de 280 miljoen euro.
Dit gaat dus alleen om consultants en andere extern ingehuurde partijen, niet om de eigen ambtenaren van de dienst die ermee bezig zijn. De cijfers heeft Kaag op een rij gezet na vragen uit de Tweede Kamer over de nieuwe Miljoenennota.
Het ministerie van Financiën gebruikt in al haar geledingen externe arbeidskrachten, twee derde ongeveer houdt zich niet met de stroperig verlopende afhandeling van het toeslagenschandaal bezig. In totaal kost externe inhuur op dit ene ministerie dit jaar bijna 800 miljoen euro.
Dit betekent dat Kaag voor consultants en andere externen per dag ongeveer 2,18 miljoen euro kwijt is (en dit dan ook op zon- en feestdagen). Deze tijdelijk gecontracteerde medewerkers moeten worden opgeteld bij een ook al stevig uitgedijd personeelsbestand van ambtenaren in loondienst van Financiën.
Sigrid Kaag gaf vorig jaar februari al bij het lossen van het eerste schot in Oekraïne de oorlog in dit land de schuld van de enorme prijsstijgingen, terwijl inflatie juist ontstaat wanneer er te veel geld is bijgedrukt, zoals de Europese Centrale Bank in het vorige decennium deed.
Haar woorden toen waren omineus: “we zullen allemaal een beetje armer worden”. Maar dat geldt niet voor haar hofhouding. Die groeide met maar liefst 2600 voltijdbanen, sinds ze deze uitspraak deed.
Wie zijn die mensen?
Voor het ministerie van Financiën werkten eind augustus 35.797 fte, genoeg om een groot voetbalstadion mee te vullen. De meeste nieuwkomers zijn gaan werken voor de Belastingdienst, die enkele jaren geleden zichzelf kapot reorganiseerde door een veel te aantrekkelijke vertrekregeling aan te bieden.
Kaag specificeert de verdeling van het externe personeel zo: “Over de gehele linie houden de uitgaven voor externe inhuur met name verband met de aanhoudende krapte op de arbeidsmarkt, de behoefte aan tijdelijk personeel en specifieke kennis die noodzakelijk is. Bij de Belastingdienst vindt de externe inhuur vooral plaats bij de dienstonderdelen Informatievoorziening (het ICT-bedrijf van de Belastingdienst) en Klantinteractie & Services (de BelastingTelefoon; het betreft hier uitzendkrachten). Bij Dienst Toeslagen vindt externe inhuur voornamelijk plaats bij de Uitvoeringsorganisatie Herstel Toeslagen ten behoeve van de hersteloperatie.”
Wat doen die mensen?
De peperdure inhuur is vaak nodig, om de kernprocessen van de diensten van het ministerie in de lucht te houden. Met name de automatisering van de Belastingdienst is een acuut probleem, dat evenwel niet makkelijk op te lossen is.
Andere ambtenaren adviseren minister Kaag, bijvoorbeeld over wat te doen met de plannen die de Tweede Kamer heeft ingediend tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen. Het ministerie heeft zich vol ijver op de plannen gestort, en dan in het bijzonder op de financiering daarvan, zoals die was aangedragen door het parlement. Tijdens het debat werd voor miljarden versleuteld aan de plannen van Prinsjesdag, vooral om te zorgen dat de burger er volgend jaar niet te veel op achteruit gaat door allerlei belastingverhogingen.
Het advies van Kaag en haar ambtenaren is vrijdag uitgekomen, en het is kraakhelder: bijna alle plannen krijgen een dikke onvoldoende. En als het technisch en financieel wél haalbaar is om een idee uit te voeren, zoals de (niet goedkope en niet onomstreden) verhoging van het minimumloon, dan is er te weinig tijd om dit wettelijk te regelen.
Een half jaar uitstellen kan, maar daar zou de Tweede Kamer wel een nieuwe toeslagencrisis mee kunnen veroorzaken, schrijft Kaag: “Hierbij geldt het aandachtspunt dat een verhoging per 1 juli 2024 leidt tot inkomensstijgingen halverwege het jaar, wat gevolgen kan hebben voor de hoogte van inkomensafhankelijke regelingen, zoals toeslagen. Daarmee kan invoering per 1 juli mogelijk tot terugvorderingen van toeslagen en naheffingen bij de inkomstenbelasting leiden.”
Met de kennis van nu over het toeslagenschandaal, die uitbreidt als een olievlek met elk verhoor in de parlementaire enquête Fraudebeleid, komt zo’n waarschuwing steeds meer over als een verkapt dreigement. Het is als de maffioos die de winkelier waarschuwt welk onheil hem zou kunnen overkomen als hij geen beschermingsgeld wil betalen.
Maar de realiteit van de Rijksoverheid van Nederland in 2023 is een stuk minder spannend: het teveel ingrijpen in de belastingen en premies ineens kan gewoon letterlijk niet worden uitgevoerd, omdat er niet genoeg mankracht is om op tijd alle bakens te verzetten. Want overal grijpt het ene tarief in op de hoogte van de andere premie, en die werkt weer door elders, enzovoorts.
Strooien met geld
Het beste is een totale hervorming van het stelsel van belastingen, daar is de politiek dan ook al een kleine tien jaar mee bezig. ChristenUnie-Kamerlid Pieter Grinwis schreef in zijn eentje zelfs een uitgebreid voorstel. Maar sinds zijn partij in de regering zit, is het ministerie van Financiën niet langer de plek waar op de centjes wordt gelet, maar de plek waar het geld er het hardst uit spuit en op gaat aan zaken die op voorhand niet nodig zouden zijn.
Wopke Hoekstra strooide al voor de coronapandemie met geld, denk aan de aandeleninkoop van KLM, een financiële zeperd van jewelste. In de vorige kabinetsformatie kwamen daar een stikstof- én een klimaatfonds van beide meer dan 20 miljard euro bij. Geld dat bedoeld is om grondbezitters uit te kopen, en geld voor de fossiele reuzen uit de Nederlandse industrie, om hun CO2 onder de grond op te kunnen slaan om aan de internationale rekenregeltjes te kunnen voldoen.
Op politiek niveau getuigt dit alles vooral van intellectuele armoede (of luiheid) die in de weg staat dat problemen écht worden opgelost. Maar in de portemonnee van de Nederlandse belastingbetaler komt die armoede tot uitdrukking in echte euro’s.
Politiek
Paul Rosenmöller vindt zichzelf beter dan de rest
Gepubliceerd
1 week geledenop
28 oktober 2024Door
Willem KoertFrequente bezoekers van internetplatform X konden op 17 oktober 2024 een glimp opvangen van de ware Paul Rosenmöller. Op die dag postte Poppenkast een foto van een appende Rosenmöller in de VIP-lounge op Aruba, naast zijn koffer met een ‘Platinum for Life’-label.
Zo’n label krijg je als klant van de KLM niet zomaar. Daarvoor moet ‘moet je wel even je best doen’, aldus de website insideflyer.nl. Om in aanmerking te komen moet je jaren achter elkaar een flink aantal vliegmijlen afleggen – en daarmee een substantiële bijdrage leveren aan de uitstoot van het volgens Rosenmöller levensgevaarlijke koolstofdioxide.
Op zichzelf is het natuurlijk prima om lak te hebben aan klimaatdogma’s. Sterker nog, het getuigt van gezond verstand. Maar als Rosenmöller dat doet, is er geen sprake van gezond verstand maar van hypocrisie.
Groene pensioenroof
Diezelfde Rosenmöller is sinds 2021 bestuurder van het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds (ABP), het grootste pensioenfonds van Nederland. Bij zijn aantreden zei Rosenmöller in een persbericht dat hij wilde ‘bijdragen aan het duurzaam en verantwoord beleggen met behoud van goed rendement’. Al snel werd duidelijk wat de Platinum for Life-houder daaronder verstond. Het ABP stopte met investeringen in de winning en productie van fossiele brandstoffen, steunde acties van milieugroepen om ‘fossiele subsidies’ af te schaffen en pompte geld in windmolenparken op de Noordzee en het Zweedse vaste land.
Econoom Menno Tamminga, PVV-politicus Léon de Jong en Indepen hebben gewezen op de risico’s van die koerswijziging. Windenergie is allerminst een rendabele investering. Als klimaatideologie gaat bepalen waarin het ABP belegt, hoe groot is dan de kans dat het ABP straks nog fatsoenlijke pensioenen kan uitkeren? Het feit dat uit de potten van de pensioenfondsen recent akelig veel geld is verdwenen maakt die zorgen nog prangender.
Rosenmöller vindt het kennelijk prima als de mensen die nu braaf hun geld afgeven aan het ABP straks niet het pensioen krijgen waar ze recht op hebben. Als het klimaat daarmee gered kan worden, dan moeten de ouderen van straks dat offer maar brengen. Dan gaan ze maar niet op vakantie en steken ze in de winter de verwarming maar niet aan. Maar Rosenmöller zelf gaat natuurlijk geen offers brengen. Platinumpaul blijft gewoon vliegen.
Doden
Rosenmöller heeft zich altijd beter gevoeld dan andere mensen. Als telg uit een geslacht van miljonairs, volgens Quote goed voor 9 miljoen euro, begon hij zijn politieke loopbaan in de links-extremistische vakbond Groep Marxisten-Leninisten (GML). De GML sympathiseerde openlijk met de gewelddadige varianten van het communisme, die in de twintigste eeuw meer dodelijke slachtoffers maakten dan de fascistische regimes. Spijt daarover heeft Rosenmöller nooit betuigd.
Toen Andries Knevel Rosenmöller daarover in 2004 aan de tand voelde, reageerde Platinumpaul verbolgen. Neen, het speet hem niet. We waren maoïst en hebben dingen verdedigd die achteraf niet te verdedigen zijn, zei Rosenmöller. En daarmee was wat hem betrof de kous af.
Zo liefdevol en zacht als Rosenmöller voor zichzelf was, zo hard nam hij anderen de maat. Pim Fortuyn kon erover meepraten. Met zijn uitspraken droeg Rosenmöller bij aan de hetze tegen Fortuyn die zou uitmonden in een politieke moord.
Graaigedrag
Het meten met twee maten, een schappelijke voor zichzelf en een benepen maat voor de rest van de wereld, loopt als een rode draad door Rosenmöllers leven. Als GroenLinks-politicus sprak hij schande van de hoge inkomens in het bedrijfsleven. Hij was één van de indieners van het voorstel tot Wet openbaarheid topinkomens. Dat wetsvoorstel was een eerste stap naar de Wet normering van topinkomens, de ‘Balkenendenorm’, die perk en paal moest stellen aan bespottelijk hoge inkomens in de publieke sector.
Maar nadat Rosenmöller in 2002 uit de politiek stapte, werd hijzelf veelvuldig betrapt met zijn hand in een publieke koekjestrommel. Eén van die koekjestrommels was die van de publieke omroep IKON, waar Rosenmöller ondanks het ontbreken van enige journalistieke opleiding of ervaring aan de slag kon gaan als programmamaker.
Voor een salaris van 109.000 euro reisde Platinumpaul de wereld rond. Hij interviewde dan bijvoorbeeld zijn goede vriend Mark Rutte tijdens een korte gezamenlijke vakantie in New York. Zeker nadat Rosenmöller in 1999 zijn GroenLinks zo ver had gekregen om het verzet tegen de NAVO te laten varen, konden Rosenmöller en Rutte uitstekend door één deur.
Maar we hadden het over koektrommels. Een andere koektrommel was die van het ministerie van Binnenlandse Zaken, waar Rosenmöller een dag per week de Commissie Participatie van Vrouwen uit Etnische Minderheden voorzat. Daarvoor incasseerde Rosenmöller jaarlijks iets van zeventigduizend euro. En dan was er nog Rosenmöllers voorzitterschap van het mislukte Convenant Gezond Gewicht, waarin snoepfabrikanten en ambtenaren Nederlanders gezonder zouden laten eten. Dat leverde Rosenmöller ook iets van veertigduizend euro op.
Zo harkte de vlieggrage miljonairszoon met het links-extremistische verleden jaar na jaar een slordige twee ton binnen – telkens boven de Balkenendenorm en opgehoest door de brave belastingbetaler. En ondertussen bleef Rosenmöller zijn stempel drukken op Nederland.
Machtiger dan ooit
In 2018 keerde Rosenmöller terug in de politiek. Sinds 2023 is hij de aanvoerder van de samenwerkende fracties van GroenLinks en PvdA in de Eerste Kamer, waar Rosenmöller nu meer macht en invloed heeft dan ooit. Eerste Kamerlid Martin van Rooijen van 50Plus vond dat Rosenmöller die positie niet met goed fatsoen kon combineren met zijn bestuursfunctie binnen het ABP.
Als de samenleving de klimaatgekke koers van het pensioenfondsen nog zou willen bijsturen, dan zal de Eerste Kamer daar waarschijnlijk een belangrijke rol in spelen. Dat wordt moeilijk als daar Platinumpaul belangrijk zit te zijn. Maar toen Van Rooijen Rosenmöller vroeg om zijn functie bij de ABP op te zeggen, luidde het antwoord ontkennend.
Dat spreekt vanzelf, heeft u inmiddels begrepen. Gewone mensen moeten waken voor belangenverstrengeling. Gewone mensen moeten zich netjes gedragen en zich houden aan de regels. Maar niet Paul Rosenmöller. Platinumpaul staat boven ons allemaal.
Politiek
De macht van de onzichtbaren (deel VII) – de CEO’s van de EU
Gepubliceerd
2 weken geledenop
25 oktober 2024Door
Twan HoubenWie maken deel uit van de elite in de VS en EU die – vaak achter de schermen – bepaalt hoe de politieke agenda van lidstaten uitgevoerd wordt, wie daaraan meewerken en met welke effecten. Dit deel gaat over de Europese CEO’s die – net als in de VS – achter de schermen bepalen hoe de Europese politiek eruit moet zien. Een Europese politiek voor en door de elite, zoals uit wetenschappelijke studies blijkt.
De elite binnen de Europese Unie (EU)
De vorming en uitbouw van de Europese Unie is primair een proces voor de Europese elite en niet voor de Europese burger, zo wordt wetenschappelijk onderbouwd in het boek ‘The Europe of Elites’ van sociologie professor Heinrich Best.
EU-lidstaten kennen nationaal en mondiaal georiënteerde elites. De eerste groep is vooral opgebouwd uit politiek rechtsdenkenden en de tweede groep vooral uit linksdenkenden. Het gedachtengoed van de mondiaal georiënteerde, linksdenkende Europese elite overheerst de programma’s van de EU. Dat verklaart tevens de aanzienlijke aversie tegen (te-)veel invloed van rechtsdenkenden in het Europees Parlement en de Europese Commissie. Deze groep wordt graag weggezet als ‘extreem’ en geïsoleerd van zeggenschap in allerlei commissies.
“EU-elites zijn meer gericht op vergroten van de Europese Unie dan de Europese burgers”, valt op pagina 7 van The Europe of Elites te lezen. Op diezelfde pagina staat ook dat de EU een bipolair concept is met daarin eurofielen, liefhebbers van de unie, en eurofoben, Europeanen die de unie gevaarlijk geëscaleerd vinden.
“De bereidheid om de controle over belangrijke beleidsgebieden over te dragen aan een supranationaal Europees niveau berust op een ‘progressieve’ perceptie van Europa’s toekomst”, staat er op pagina 8. Streven naar een Verenigde Staten van Europa naar Amerikaans model is onderdeel van progressieve linkse politici binnen de EU. Conservatieve politici denken daar heel anders over.
Het globalistische denken van progressieve linkse politici sluit het beste aan bij de belangen van het grootkapitaal – de multinationals – aangezien beiden belangen hebben die de nationale grenzen overschrijden (pagina 30). Het denken van conservatieve politici passen het beste bij het mkb en de Europese burgers.
Om een idee te geven hoe die CEO’s te werk gaan, volgen hieronder weer een paar concrete voorbeelden.
Pehr G. Gyllenhammar – CEO Volvo en oprichter van de European Round Table for Industry
Als gevolg van de extreme inflatie in de jaren ’70 van de vorige eeuw, bleek de toenmalige EEG niet voldoende in staat om de afbraak van de Europese economie te stoppen. Deze impasse dreef de toenmalige directievoorzitter van autofabrikant Volvo – Pehr G. Gyllenhammar – tot het oprichten van de European Round Table for Industry (ERT) in samenwerking met toenmalige Philips-CEO Wisse Dekker en Fiat-CEO Giovanni Agnelli.
Het boek ‘Europe Inc.’ van Belén Balanyá (2000) noemt de ERT een van de meest invloedrijke politieke krachten binnen de EU. De leden daarvan hebben directe toegang tot de presidenten van alle EU-landen en de voorzitter van de Europese Commissie. Daar wordt ook regelmatig en dankbaar gebruik van gemaakt; de ERT-website vermeldt duidelijk dat het recente plan van Mario Draghi – om jaarlijks honderden miljarden euro’s te lenen voor Europese innovatie – in belangrijke mate door de ERT ondersteund wordt. Ook is er te lezen over gesprekken met kanselier Scholz en EU-voorzitter Von der Leyen.
Wisse Dekker – CEO van Koninklijke Philips
Dekker diende in januari 1985 een plan in met de titel ‘Europe 1990 An agenda for action’ bij de toenmalige Europese Commissie. Dat plan vormde de grondslag voor het verdwijnen van alle binnengrenzen van de EEG (Akkoord van Schengen). Kopie van het plan ging direct naar alle regeringsleiders van EEG-lidstaten, aldus Belén Balanyá.
Drie dagen nadat Dekker zijn plan bij de commissie had ingediend, hield toenmalig voorzitter van de Europese Commissie – Jacques Delors – een toespraak voor het Europees Parlement waarin hij het plan van Dekker nagenoeg voorlas. De druk vanuit de machtigste Europese multinationals was net datgene wat de Europese Commissie nodig had in haar eigen streven naar een verder geïntegreerde EEG, aldus het boek ‘Europe Inc.’.
Op 25 oktober 1988 hield Wisse Dekker een speech in Genève waarbij hij verklaarde dat de EEG een initiatief was van politici, maar dat de EU geïnitieerd is door het bedrijfsleven (!).
Giovanni Agnelli – CEO van Fiat
Agnelli was één van de oprichters van de Association for the Monetary Union of Europe (AMUE). Deze organisatie had als doel het ontwikkelen en in omloop brengen van de huidige euro in het belang van de leden van de ERT. Een van de diensten die AMUE aan haar leden aanbiedt, is het beschermen van grote bedrijven tegen elke verdenking over speciale voordelen die zij uit de euro zouden kunnen halen ten koste van het publiek of van kleine bedrijven. En hoe kan AMUE deze verdenking wegnemen?? Met volop bijeenkomsten en publicaties waarin zij de gewone man proberen te overtuigen van de euro te houden. Ze (=AMUE) gebruiken aantrekkelijke argumenten als verlaagde prijzen, wegvallen van kosten voor het wisselen van geld en kosten voor internationale betalingen om ‘een politiek gevoelige volksreactie’ te vermijden en ‘om te zetten in dynamische steun’.
De prijzen zijn structureel omhooggegaan na introductie van de euro.
Thierry Breton – CEO van Atos
De onlangs door Ursula von der Leyen ontslagen EU-commissaris voor de Interne Markt – Thierry Breton – was CEO van IT-multinational Atos voordat hij verantwoordelijk werd voor het optimaliseren van de interne EU-markt. Breton was een fel voorvechter van de industriële politiek waarin de grootste aandacht gericht zou worden op de nieuw te ontwikkelen oorlogsindustrie zoals hier te lezen is.
Hierbij is het weer opvallend dat zijn voormalig bedrijf Atos de belangrijkste Europese speler op het gebied van cybersecurity en digitale oorlogsvoering is zoals hier te lezen is. Voor ons eigen ministerie van Defensie is Atos zelfs de belangrijkste IT-leverancier.
Kortom: net als in de VS zijn het in de EU ook in belangrijke mate de CEO’s van multinationals die achter de schermen bepalen wat er gebeurt binnen de burelen van de Europese Unie. Daarbij staat het burgerbelang duidelijk op een tweede plaats.
Politiek
Ursula von der Leyen, Europa’s Amerikaanse president!
Gepubliceerd
2 weken geledenop
23 oktober 2024Door
Redactie IndepenUrsula von der Leyen is in juni 2024 herkozen als voorzitter van de Europese Commissie, maar wordt er toenemend van verdacht dat ze de Amerikaanse belangen boven die van de EU stelt. Dat klinkt wellicht tegenstrijdig, maar wordt door vele bronnen bevestigd. Het Amerikaanse blad Politico noemt haar de eerste Amerikaanse president van de EU. In dit artikel onderzoeken we de aantijgingen, maar vooral ook het directe lijntje tussen Ursula en de regering van de VS.
De intieme relatie tussen von der Leyen en de Biden regering
In dit artikel van december 2023 wordt een overzicht gegeven van een aantal overeenkomsten die zijn gesloten tussen de EU en de VS sinds het eerste aantreden van Ursula von der Leyen en Joe Biden.
Op 15 juni 2021 brachten het Witte Huis en de EU een verklaring uit over de gezamenlijke aanpak van de coronacrisis. Daarin staat onder andere het voornemen om gezamenlijk de coronavaccins voor de hele wereld te gaan produceren. Een intentie die later door de EU werd vertaald in een monstercontract met het Amerikaanse Pfizer. Meer dan 2 miljard doses zouden alleen door Pfizer geleverd worden en slechts een verwaarloosbaar gedeelte door Europese vaccinproducenten.
In dezelfde verklaring van 15 juni 2021 geven de VS en EU aan gezamenlijk de World Health Organization (WHO) te gaan hervormen opdat deze meer centrale bevoegdheden en macht krijgt.
Op 28 januari 2022 – vier weken voor de start van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne – brachten VS-president Joe Biden en EU-president Ursula von der Leyen een gezamenlijke verklaring uit over het veiligstellen van de ‘Europese energievoorziening’ door het verder uitbreiden van de leveringen LNG (liquefied natural gas) vanuit de VS aan de EU. “We intend to work together, in close collaboration with EU Member States, on LNG supplies for security of supply and contingency planning”, vermeldt deze website van het Witte Huis.
De hechte band dateert al van voor Ursula’s EU-periode
Voordat ze voorzitter van de EU werd, was Von der Leyen minister van Defensie van de grootste EU-lidstaat en als zodanig nauw betrokken bij het beleid van zowel de NAVO als bij dat van de Amerikaanse defensie. Die betrokkenheid blijkt uit een persbericht van het Amerikaanse ministerie van Defensie uit 2017 waarin Von der Leyen als de Europese leider van de NAVO wordt geroemd.
Die voorgeschiedenis levert haar mede de titel ‘Europa’s Amerikaanse president’ op volgens deze uitgave van het toonaangevende blad Politico. Dat artikel stelt ook dat Von der Leyen aanmerkelijk populairder is in de VS is dan in Europa zelf.
Björn Seibert: de schakel tussen Von der Leyen en de regering van de VS
In haar tijd als defensieminister, had Von der Leyen een rechterhand in dienst die in het verleden aan Amerikaanse topuniversiteiten heeft gestudeerd en gedoceerd. Zijn naam: Björn Seibert. Hij bleef de trouwe rechterhand van Von der Leyen nadat ze haar baan als defensieminister inruilde voor hoogste baas bij de EU.
Seibert was eerder onderzoeksassistent bij het Strategic Studies Institute (SSI) van het U.S. Army War College, analist bij het Foreign and Defense Policy Studies Program van het American Enterprise Institute (AEI) en Universitair docent bij het Department of Government van Harvard University, aldus deze site.
Volgens dit artikel van de Berliner Zeitung werkte Seibert reeds in de herfst van 2021 – maanden voor de Russische inval in Oekraïne – samen met de geheime diensten van de VS en het VK aan het sanctiepakket voor Rusland indien deze Oekraïne binnen zou vallen.
Later bevestigde een artikel in de Volkskrant dat Seibert het grote brein is achter alle sancties die de EU – in overleg met de VS – aan Rusland heeft opgelegd. Seibert heeft zelfs het idee ontwikkeld om Rusland volledig af te sluiten van het internationale betalingsverkeer via een blokkade in het Swift-systeem. Deze plannen werden door hem gemaakt in afstemming met Wally Adeyemo, plaatsvervangend VS-minister van Financiën en voormalig BlackRock directeur, aldus de Financial Times.
In dit persbericht uit april 2022 van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken is te lezen dat Seibert namens de EU afspraken maakte met de VS voor de spoedige EU-toetredingsonderhandelingen met Noord-Macedonië en Albanië. Beide partijen benadrukten ook het belang van het trans-Atlantisch Data Privacy Framework (DPF), waarvan de EU-Digital Services Act (DSA) – de wet die digitale censuur mogelijk maakt – een uitvloeisel is.
Seibert was de belangrijkste schakel bij de herbenoeming in juni 2024
Vermoedelijk wegens zijn jarenlange hechte relatie met Von der Leyen en de Amerikaanse regering werd Seibert verkozen tot de man die de herverkiezingscampagne van Von der Leyen voor 2024 moest leiden. Omdat EU-wetgeving niet toestaat dat een EU-medewerker in officiële dienst zich met verkiezingscampagnes bezighoudt, nam Seibert een aantal maanden onbetaald verlof.
Deze merkwaardige manier van handelen leidde tot vragen in het Europees Parlement. De antwoorden van de Europese Commissie op de vragen laten voor de zoveelste maal zien, dat het Europees Parlement niets te vertellen heeft in de Brusselse machtscentrale en in wezen een tandeloos instituut is dat alleen de ‘schijn van democratie’ uitdraagt.
Op de vraag, hoe en waarom Seibert de campagne voor Von der Leyen heeft geleid, is nooit een antwoord van de Europese Commissie gekomen.
Indirect zijn wel antwoorden te vinden. Politico schrijft over de nauwe samenwerking tussen Björn Seibert en Jake Sullivan – de Nationaal Veiligheidsadviseur van president Biden. Seibert en Sullivan zouden zelfs een diepe vriendschap met elkaar onderhouden volgens Europakenner Thomas Fazi. Overleg tussen beiden inzake de steun vanuit de VS voor Von der Leyen haar herverkiezing in juni 2024 is dus denkbaar.
Met de hulp van haar rechterhand Björn Seibert en de steun van de regering Biden, wist Ursula von der Leyen zichzelf op te werken van de (Amerikaanse) koningin van de EU, tot de keizerin van de EU, volgens deze analyse in Politico (19 september 2024). De Europese bevolking wordt daar de dupe van.
Recent
Paniek in medialand: ‘power to the people’
Ik wrijf de slapers uit mijn ogen en zet de tv aan. ‘Trump winnaar’ staat in beeld. De dame achter...
De bouw blijft kampen met absurde regelgeving
‘De bouw’, een belangrijke motor van onze economie, hapert al enkele jaren als gevolg van absurde regelgeving. Is het niet...
Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic
Sander wie?
OPROEP! Bestaat de journalist nog wel?
De definitie van ‘journalist’ volgens Wikipedia: een journalist of journaliste is een beroepsbeoefenaar die nieuwsfeiten verzamelt over recente gebeurtenissen van algemeen belang, die deze...
Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet
Op 1 november 2024 vloog de verwachte jaloeziekogel door de kerk. Geladen en afgeschoten door Geert Wilders, op één van...
Geen ‘barmhartig’ asiel voor levensgevaarlijke Afghaanse bewakers
Na de chaotische aftocht van de Nederlandse troepen uit Kabul en de grimmige machtsovername door de Taliban, heeft Nederland maar...
De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?
Wat zijn de namen, werkwijzen en organisaties van de elites in Nederland die – vaak achter de schermen – bepalen...
Duitse neergaande economie trekt Nederland mee, Indepen Business Nieuws (2)
De Duitse en Nederlandse economie hangen nauw met elkaar samen. Ons bnp hangt voor ongeveer 20 procent van Duitsland af....
Wat heeft al het politieke gedram nu eigenlijk opgeleverd?
Soms denk je dat het geven van tegengas tegen al het politieke gedram zinloos is. Feiten doen er tenslotte niet...
Agema bevestigt: coronabeleid niet bepaald door OMT maar NAVO
Al in juli 2022 constateerden wij bij Indepen op basis van de Wob/Woo-onderzoeken dat alle coronamaatregelen niet uit de koker...
Trending
-
Opinie1 week geleden
Agema bevestigt: coronabeleid niet bepaald door OMT maar NAVO
-
Binnenland6 dagen geleden
De macht van de onzichtbaren (deel VIII) – Nederlandse elite?
-
Politiek1 week geleden
Paul Rosenmöller vindt zichzelf beter dan de rest
-
Opinie7 dagen geleden
Wat heeft al het politieke gedram nu eigenlijk opgeleverd?
-
Opinie2 dagen geleden
Ook bij Indepen hebben wij een mening over Sander Schimmelpanic
-
Column18 uur geleden
Paniek in medialand: ‘power to the people’
-
Buitenland7 dagen geleden
Duitse neergaande economie trekt Nederland mee, Indepen Business Nieuws (2)
-
Column3 dagen geleden
Geen ruimte voor competente bewindspersonen in kabinet