Pieter Omtzigt blijft in modellen denken

De PVV heeft overweldigend de verkiezingen gewonnen, maar daarmee is het premierschap van Geert Wilders nog geenszins zeker. Zowel nationale als internationale krachten zijn direct actief geworden om de overwinning in de kiem te smoren. De VVD pleegde als eerste politieke broedermoord door op 24 november te verklaren niet met de PVV in een kabinet te gaan zitten. Dat zou alleen een egotrip van VVD-partijleider Yeşilgöz kunnen zijn, maar er is meer aan de hand. Welke kant gaat het op en hoe is het tij ten goede te keren?

Broedermoord door Dilan Yeşilgöz

De voor de PVV ideologisch meest voor de hand liggende partij om mee samen te werken in een kabinet, de VVD, haakte op 24 november af middels een verklaring van partijleider Yeşilgöz. Zij gaf aan een participatie van de VVD met de PVV uit te sluiten vanwege het grote verlies aan zetels voor de VVD in de Tweede Kamer. Deze raakte maar liefst 10 zetels kwijt onder het ‘bezielende’ leiderschap van Dilan Yeşilgöz. Feitelijk heeft zij er voor de VVD een bende van gemaakt, gezien dit fenomenale verlies. Het VVD-bestuur lijkt er ook geen rekening mee te hebben gehouden dat de persoon Yeşilgöz en haar achtergrond niet bij alle VVD’ers even makkelijk verteerd wordt. Om nog maar niet te spreken over de op een na grootse bevolkingsgroep in ons land; de Turkse gemeenschap.

Opvallend was daarom het EenVandaag nieuws op  23 november dat maar liefst 84% van de VVD kiezers in een coalitie met de PVV zou willen zitten, terwijl Yeşilgöz een dag later aangeeft hier niet aan mee te werken. Yeşilgöz gooit daarmee 84 procent van haar eigen electoraat onder de bus door een dag later te weigeren om met de PVV verder te praten en alleen een ‘eventuele gedoogpartij te willen zijn’. We wisten al dat het begrip ‘democratie’ binnen de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie nauwelijks meer wat voorstelt, maar Yeşilgöz spuugt nu op haar eigen electoraat en komt ermee weg. Vooralsnog.

Betogingen tegen PVV in Utrecht en Amsterdam

Behalve mevrouw Yeşilgöz keerden zich ook enkele duizenden betogers in Utrecht en Amsterdam op 23 november tegen de verkiezingswinst van de PVV, aldus dit NOS bericht.

De actie in Amsterdam was georganiseerd door een krakerscollectief. Volgens de groep heeft Nederland gisteren ‘te midden van een genocide in Gaza’ massaal voor islamofobie gekozen. ‘Maar links is nog niet verslagen in de straten’, stond in de oproep op sociale media.

Ook bij het stadhuis in Utrecht kwamen volgens RTV Utrecht aan het einde van de middag meer dan duizend mensen bijeen, om zich uit te spreken tegen uitsluiting. Schouder aan schouder scandeerden ze klappend ‘you are not alone’.

De betoging in Utrecht was georganiseerd door onder anderen Charifa Soulami van GroenLinks Utrecht. “Wij zullen nooit accepteren dat mensen als minder worden gezien, worden uitgesloten of gediscrimineerd”, sprak zij via een megafoon de aanwezigen toe. Even later was op dezelfde plek opnieuw een betoging, maar dan georganiseerd door de extreem linkse beweging Antifa, aldus de gemeente.

Hoe reageert de EU op de overwinning van Geert Wilders?

De klinkende overwinning van de euro sceptische Geert Wilders noemen ze in de Brusselse bubbel al een “nachtmerrie”, aldus de Telegraaf op 23 november. Maar voor een isolement hoeft Nederland niet direct te vrezen: steeds meer EU-lidstaten maken een ruk naar rechts en peilingen laten zien dat er voorlopig geen einde komt aan deze trend, aldus diezelfde Telegraaf.

Vooral Wilders’ wens voor een Nexit doet Brussel beven. De kring van EU-ambtenaren en diplomaten is via internationale media al bijgepraat over de mildere toon van de PVV-leider rond islam-standpunten. Maar een gematigde houding over Brussel hebben de EU-diplomaten nog niet kunnen bespeuren. Dat is ook wel logisch omdat er in de hele verkiezingscampagne nauwelijks of niet over de EU is gedebatteerd, terwijl de meeste van de huidige frictiepunten in de Nederlandse politiek wel uit Brussel afkomstig zijn. Denk aan de stikstof-, de landbouw-, de immigratie- en de energiecrisis.

Hoewel de meeste EU-fracties zich in het Europarlement stilhouden over de overwinning van Wilders en sommige hun wonden likken, uit Rob Roos, eerst Europarlementariër voor JA21 en nu onafhankelijk, zijn vreugde. Hij feliciteert de PVV met de uitslag. Roos ziet het resultaat als een duidelijk signaal van de kiezer. Ze willen hun land terug, concludeert hij in de media van Brusselse Nieuwe.

Veel tegenwerking verwacht dus, maar ook een oplossing in zicht?

Volgens peilingen is de belangrijkste reden om zo massaal voor de PVV te stemmen het immigratiestandpunt van de partij geweest. De VVD had een soortgelijk standpunt, maar wordt daarin toch minder vertrouwd dan de PVV. Dat heeft te maken met het verleden waarin Rutte ook van alles beloofde en niet waarmaakte, en wellicht ook met het verleden van Yeşilgöz, die in 2014 en 2015 nog namens de SP als ‘ex bootvluchteling’ de barricaden op ging voor meer immigratie, om vervolgens in 2017 opeens voor de VVD te kiezen en het tegenovergestelde na te streven.

Maar immigratiebeleid is niet hetzelfde als de eerdergenoemde ‘islamofobie’ en op dit onderwerp ervaart de PVV de meeste weerstand.

Er wonen bijna een miljoen moslims in Nederland. Ze vormen nu 5,1 procent van de bevolking. Hoewel hun aantal relatief klein is in vergelijking met de totale bevolking, is de islam de tweede religie na het christendom in dit land.

Ik ken zelf een genoeg moslims die een gedegen bijdrage leveren aan onze samenleving als docent aan een middelbare school of universiteit, als advocaat, notaris, ondernemer of zelfs burgemeester. Een aanzienlijk aantal hoog opgeleiden onder hen werkt als ambtenaar bij een gemeente, provincie of ministerie in Den Haag. Een gedeelte daarvan stemt zelfs PVV omdat ze ook bevreesd zijn voor de huidige explosie aan kansarme immigranten die om economische redenen ons land opzoeken.

Het over één kam scheren van alle mensen die tot dezelfde geloofsovertuiging behoren is niet reëel en draagt ook niet positief bij aan de maatschappelijke discussie.

Als de PVV zich aan zijn verkiezingsprogramma houdt, maar de aversie tegen de moslimgemeenschap laat varen, is de kans groter dat Geert Wilders de geschiedenis in gaat als premier van alle Nederlanders.

Je zult maar vanuit je geschakelde rijtjeswoning van 1,5 miljoen euro in Amsterdam-Zuid bij de NPO het nepnieuws vernemen dat de fascistoïde domrechtse PVV met volksmenner en populist Wilders aan het hoofd de verkiezingen heeft gewonnen… je grote vriend Frans Timmermans, die zijn vrijstaande villa ook graag ziet als rijtjeswoning en zijn riante inkomen uit Brussel heeft verruild voor een even riante wachtgeldregeling spreekt troostende woorden. De democratie heeft gesproken en Frans zal de rechtstaat gaan beschermen (…).

Die andere held, Jetten komt niet verder dan zijn campagneteam te bedanken voor de fantastische inzet om tenminste 10 zetels lager te scoren dan de winnaar. ‘De winnaar’ heet overigens niet Wilders, heet niet ‘functie elders’ Omtzigt, nee, de winnaar heet ‘winnaar’ en heeft plots geen naam meer. Jarenlang verketterden ze Wilders, zetten ze anderhalf miljoen kiezers aan de kant, maar plots willen de linkse partijen vooral niemand uitsluiten, behalve natuurlijk de rechtse kiezer. Want die is dom.

De linkse arrogantie kent geen grenzen. Jarenlang is iedereen die hen niet volgde ‘dom’, ‘ontkenner’, ‘fascist’, ‘bruinhemd’, ‘ondemocratisch’ of ‘populistisch’. Als dat er maar lang genoeg ingeramd wordt zou je het bijna gaan geloven, Ja, bijna, want kennelijk is het electoraat zó murw gebeukt door het gecancel van links, dat het gekozen heeft voor verandering.

Onder het linkse electoraat zitten arbeiders die zich scheel betalen aan de ‘energietransitie’ die erdoor geramd is. Onder het linkse electoraat zitten Turken, Marokkanen en andere groeperingen die lijden onder de erdoor geramde asielzoekers die voorrang hebben op de woningmarkt en de arbeidsmarkt en die ook hún zuurverdiende centen zien afgeroomd worden voor de linkse drammerij. Onder het linkse electoraat zitten jongeren wiens toekomst in lucht is opgegaan omdat er geen plek meer is om een toekomst op te bouwen. Opgezadeld met torenhoge studieschulden, een samenleving met torenhoge schulden en inflatie, en een woningmarkt die voor hun neus wordt weggekaapt door woningzoekenden die net een week op de wachtlijst staan. Onder het linkse electoraat zitten ambtenaren die zien dat zij hun tijd en energie kwijt zijn aan het weggeven van gratis geld en kansen aan mensen die 10 jaar later nog steeds werkloos toekijken hoe de rest van de samenleving leeggeroofd wordt om hen een ‘kans’ te geven.

Domrechts is ingehaald door een nog véél dommer links. Domrechts is de ‘normale’ Nederlander gebleken met een leuke baan die de linkse bubbel mag bekostigen met zijn belastingafdracht, maar profiteren doen de multinationals en het electoraat dat in de positie is daarvan te profiteren. Voor de ‘normale’ Nederlander is de groene bubbel helemaal niet te betalen, geen elektrische auto, geen warmtepomp, maar hij mag wel op de blaren zitten met de gestegen energieprijzen zónder warmtepomp en zónder elektrische auto. Het linkse electoraat is leeggehaald door de domlinksen die alleen nog een universitaire bubbel van profiteurs diende. De domlinksen met een studie sociologie of cartografie met een topbaan op een gecreëerde functie als ‘manager klimaatverandering’ op een of ander ministerie of als ambtenaar met een ‘groene’ functie die hun baantje in de groene bubbel uitmelkten op kosten van de samenleving. Het bashen en cancelen van ‘domrechts’ is hen fataal geworden. Want alle groene bubbels moesten betaald worden door de hardwerkende burger, waarna ‘het kapitaal’ ermee vandoor ging: multinationals op de Zuidas die de groene bubbel omhelsden en daarbij het mkb wurgden, exact daar waar de zuurverdiende belastingcenten vandaan komen om de groene bubbel te bekostigen.

Daar bovenop komt dan nog het gendergekwaak van domlinks, waarbij ze domrechts wilden doen geloven dat de halve samenleving twijfelt aan zijn of haar geslacht en seksuele voorkeur. Domrechts heeft daar niets mee, leven en laten leven is eerder hun adagium. Doe wat je wil, maar val mij er niet lastig mee. Maar als een toiletgang of omkleedritueel verstoord wordt door een individu die de keuze of hij of zij wel een hij of zij is, en vervolgens het recht opeist dat iedereen daar respect voor moet hebben is de grens van het toelaatbare wel bereikt. Domlinks omarmt marginale minderheden om daarmee de samenleving te splijten, van non-binaire warhoofden, op geld beluste tiende generatie slavernij-slachtoffers tot aan Zwarte Piet-haters die kinderfeestjes verstoren. Leven en laten leven is veel breder dan dat domlinks zich kan voorstellen.

De race is nog lang niet gelopen, ondanks de eclatante overwinning van rechts. In al hun arrogantie zou domlinks nog kunnen denken dat een regering ‘over links’ nog wel realistisch is en daarmee een stuk of drie miljoen kiezers uit te sluiten. ‘We laten niemand in de kou staan’ zijn dan de zalvende woorden van domlinks, helaas vergeten ze dat ze domrechts nodig hebben om dat te bekostigen. Ze hebben de hand die hen voedt leeggevreten en gecanceld, en dat is heel zuur voor diegenen die dat in hun oneindige arrogantie niet willen zien.

In recente tv-debatten zie je de nieuwe leiders van de (vroeger) rechtse VVD en de (gedwongen) linkse GroenLinks-PvdA combinatie regelmatig de degens kruisen, maar ze ondersteunen elkaar ook. Gaat het om verkiezingsretoriek, of zit er mogelijk meer achter? Een advies; informeer jezelf voor de verkiezingen en ga niet alleen af op de uitslag van de Kieswijzer 2023. Die laat wel zien naar welke partij je voorkeur uitgaat, maar niet of de mensen achter die partij ook te vertrouwen zijn. Om daar achter te komen moet je zelf op onderzoek uitgaan. En dat kan vele verassingen opleveren! 

De Kieswijzer 2023

Ik heb uit nieuwsgierigheid de Kieswijzer 2023 ingevuld. Als ik naar mijn uitslag kijk, zie ik op nummer 1 een partij staan waarmee ik de meeste overeenkomsten heb qua ideologie, maar geen vertrouwen in de politieke leiding van die partij. Dat is lastig en pijnlijk. Ik herken mezelf qua ideeën, maar niet met de mensen die het in die partij voor het zeggen hebben. Dat geldt precies zo voor de nummers 2 en 3 op mijn lijstje van ‘meest passende politieke partijen’.

Persoonlijk heb ik dus niet veel aan de Kieswijzer. De partij waar ik 35 jaar steevast op heb gestemd (VVD) bungelt volledig onderaan mijn uitkomsten. Op de 20ste plaats. Ik zou nog beter op GroenLinks-PvdA, of op Volt moeten stemmen. Dat geeft te denken.

Conclusie; de Kieswijzer is een mooi instrument om je keuze te bepalen voor 22 november als je alleen naar de inhoud van de programma’s kijkt. Kijk je ook naar de mensen die beogen deze programma’s uit te voeren, dan kun je het gevoel hebben dat hen dat niet gaat lukken, of ze niet eens achter die eigen programma’s staan, maar weer alleen persoonlijke ambities nastreven.

Waarom geen stem meer op een partij waar ik 35 jaren lang voor heb gekozen

Los van het feit dat de VVD volgens de media en VVD prominent Wiegel te veel naar links is opgeschoven, heb ik een bloedhekel aan politici die uitgesproken onbetrouwbaar zijn gebleken, te veel de belangen van multinationale ondernemingen bedienen, niet kiezen voor burgers, mkb en familiebedrijf, of aantoonbaar van links naar rechts zwalken.

Mark Rutte mag dan wellicht de meest welbespraakte en charmante minister-president geweest zijn, hij was tegelijkertijd ook een onbetrouwbare politicus waarvan bijna geen landgenoot weet wie hij nou eigenlijk is. Ook blijkt achter zijn charme een hang naar ondermijning van de democratie verborgen te zijn. Dat lees je uit voorgaande link naar onderzoek van het Montesquieu Instituut.

Wat te denken van de nieuwe politieke sterren Yeşilgöz en Timmermans?

In politieke termen staat Dilan Yeşilgöz voor rechts als de kersverse partijleider van de VVD en Frans Timmermans voor links als de nieuwe frontman van de (uit armoede geboren) combinatie PvdA-GroenLinks. Maar als je betrouwbaarheid, consequent handelen en politieke koersvastheid hoog in je vaandel hebt staan, hoe hoog wordt er dan gescoord?

Laten we Yeşilgöz eens nader bekijken; die brengt het er wellicht nog beroerder van af dan haar voorganger Rutte. Zij zwalkte de afgelopen twintig jaar van een start bij de SP naar de PvdA, om vervolgens nog ‘iets’ binnen GroenLinks te doen voordat ze uiteindelijk bij haar vierde partij, de VVD zou eindigen. Haar opvallend tegenstrijdige politieke keuzes zijn eerder dit jaar opgetekend door het zakenblad Business Insider en recentelijk nog eens door Follow the Money. Haar keuzes getuigen van een onbegrijpelijk labiel politiek keuzepatroon. Letterlijk van links naar rechts. Moet iemand met zo’n instabiel verleden premier van ons land worden?

Kiezen voor links, of toch maar niet? Of toch maar wel?

In 2004 wordt de dan 26-jarige Yeşilgöz bestuurslid van de SP in Amersfoort. Ze zegt destijds voor de SP gekozen te hebben, omdat ze zich zorgen maakte over de positie van vluchtelingen in Nederland, aldus Business Insider. “Ik en mijn familie hebben enorm veel mazzel gehad. Mijn zusje en ik mochten naar school, mijn ouders mochten meteen Nederlands leren en we werden geaccepteerd door de mensen om ons heen. Ik hoop daarom met de SP verschil te kunnen maken in de levens van vluchtelingen”, schreef de politica in deze nieuwsbrief van de SP.

Tijdens haar lidmaatschap van die SP, werd ze ook nog lid van de Jonge Socialisten (JS) van de PvdA. Daarvoor schreef ze twee artikelen in het JS-ledenblad LAVA, aldus Follow the Money. Het eerste artikel gaat over de revolutionair Fidel Castro. “De aanvankelijke doelen, het uitroeien van het kapitalisme en de macht teruggeven aan de arme bevolking, zijn in een wereld als deze bewonderenswaardig”, schreef ze in dat artikel.

Ook publiceerde ze in LAVA een coververhaal: ‘Het falen van de medische zorg in asielzoekerscentra’. Daarin is een heldenrol weggelegd voor de organisatie waarvan haar moeder directeur was; Vluchtelingen Organisaties Nederland (VON).

Dit jaar staan de kranten en nieuwssites bol van haar huidige standpunten over migratie waarin ze, volgens omroep BNNVARA zelfs onbeschaamd stemming maakt tegen asielgerechtigden. Een zwaai van 180 graden ten opzichte van haar felle bewoordingen pro migratie in 2004! Een ware kopie van Rutte onder het motto; zoals de wind waait…….

Een warme band met de Klimaatwet en daarmee met Frans Timmermans?

Op 12 september 2016 ondertekende Yeşilgöz het initiatiefvoorstel voor de nieuwe Klimaatwet samen met onder andere Jesse Klaver (GroenLinks) en Rob Jetten (D66). Dit wetsvoorstel verankert de wijze waarop het Nederlandse klimaatbeleid invulling geeft aan Overeenkomst van Parijs die in 2015 werd getekend.

Vanaf oktober 2017, sinds het aantreden van het kabinet-Rutte III was Yeşilgöz woordvoerder klimaat, energie en gaswinning. Hier hield zij zich primair bezig met het latere Klimaatakkoord en de Klimaatwet.

Het in 2016 mede door Yeşilgöz ondertekende initiatief Wetsvoorstel Klaver is in 2019 omgezet in de Nederlandse Klimaatwet van 2019. Die wet vormt weer de basis van het Nederlandse Klimaatakkoord dat is afgesloten tussen de Nederlandse overheid en het bedrijfsleven. Dit akkoord bevat meer dan 600 maatregelen om de uitstoot van broeikasgassen, stikstof en ammoniak terug te brengen waaronder de maatregelen voor de landbouw.

Behalve een uitgebreid links verleden, delen Yeşilgöz en Timmermans een passie voor klimaatwetgeving.

 Een regering VVD – GroenLinks-PvdA?

Als je kijkt naar de onderwerpen die Yeşilgöz en Timmermans met elkaar verbinden, is het niet vreemd dat beiden het zo goed met elkaar kunnen vinden in deze verkiezingstijd. Dat lees je bijvoorbeeld terug in dit NOS bericht waarin beschreven wordt hoe Yeşilgöz samen met Timmermans een harde aanval op Omtzigt uitvoeren. Duidelijke taal waaruit blijkt dat beiden liever geen zaken met Omtzigt, maar met elkaar willen doen na 22 november aanstaande.

Yeşilgöz beticht Omtzigt zelfs van ‘oerconservatisme’, iets waar de VVD vroeger zelf prat op ging, maar inmiddels duidelijk heeft ingeruild voor een meer linkse signatuur.

Zowel Yeşilgöz als Timmermans willen premier worden, mits hun partij de grootste wordt. Beiden vertrouwen er nog op dat dit het geval kan zijn. Wellicht dat ze eventueel D66 als derde partij in een regering willen, gezien de angst voor een regering ‘op rechts’. Ik snap nu waarom mijn vroegere favoriet, de VVD, onderaan mijn lijstje van Kieswijzer 2023 bungelt. De partij lijkt met haar nieuwe leider een ommezwaai te hebben gemaakt van 180 graden naar links.