Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (5)

Terwijl ons land langzaam richting de afgrond glijdt, vergeten we bijna dat de clowneske lokale kliek wellicht meer schade toebrengt aan de directe leefomgeving dan wie dan ook op nationaal niveau. Burgemeesters en wethouders vliegen zonder gêne de wereld over, met een air van diplomatiek belang, maar zonder enig tastbaar resultaat. De gemeentelijke snoepreis is terug van nooit weggeweest. En alsof dat nog niet potsierlijk genoeg is, vertrekt de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema binnenkort naar Boedapest om daar mee te lopen in een Pride-mars die door de Hongaarse autoriteiten expliciet verboden is. Wie betaalt deze narcistische onzin? Wij, het volk.

In een land waar de belastingdruk zo hoog is dat ondernemers naar Dubai vluchten, de woningnood escaleert, een invasie van immigranten de grens over rent en de criminaliteit welig tiert, zou je verwachten dat een burgemeester zich richt op de veiligheid en het welzijn van haar stad. Maar Amsterdam heeft Femke Halsema. Een ideologisch gedreven bestuurder, die liever pronkt op internationale podia dan zich te bekommeren om haar eigen burgers.

Pride-mars in Boedapest

Haar laatste politieke zet? Femke gaat naar Boedapest. Niet voor diplomatieke betrekkingen, niet op uitnodiging van een zusterstad, maar om mee te lopen in een Pride-mars die door de Hongaarse autoriteiten is verboden. Een daad van verzet? Nee, een bestuurlijke provocatie. Een schoffering van het internationaal recht en een klap in het gezicht van de gewone Amsterdammer die nergens meer kan parkeren, die met dertig kilometer per uur over de Nassaukade moet slakken, die geen woning meer kan krijgen, zich door het zich opstapelende huisvuil een weg door de stad moet banen en die gebukt gaat onder de continue terreur van het linkse stadsbestuur.

Hans Teeuwen

Maar deze groteske reis is slechts de kers op de rotte taart die het burgemeesterschap van Halsema is geworden. Laten we de feiten op een rijtje zetten. In 2024 liet ze Hans Teeuwen, een van de weinige cabaretiers die nog durft te zeggen wat hij denkt, oppakken wegens vermeend wapenbezit, vanwege zijn plastic pistool dat even in beeld kwam als verwijzing naar het verboden wapenbezit van Halsema zelf een paar jaar eerder. Terwijl in Mokum dagelijks steekpartijen, schietincidenten en drugsgerelateerde afrekeningen plaatsvinden, besloot Halsema haar macht te misbruiken om een grappige criticus te intimideren. Kunstenaars en cabaretiers worden keihard aangepakt, maar drugsdealers kunnen gewoon op hun scooters rondscheuren in de hoofdstedelijke narco-enclave.

Coronahypocrisie

En wie herinnert zich niet het dieptepunt van coronahypocrisie? Terwijl horeca-exponent Barry van den Berg van Café del Mondo op de Nieuwmarkt snoeihard werd aangepakt omdat hij zijn café niet wilde sluiten, ouderen eenzaam stierven en kinderen niet naar school mochten, besloot Halsema dat de Black Lives Matter-demonstratie op de Dam wél door kon gaan. Zonder afstand, zonder mondkapjes, maar mét politieke bijval. Sterker nog, burgemeester Halsema liep zelf mee, ostentatief een button dragend met het jaartal 1873, en meldde aan de lokale pers dat het onderwerp te belangrijk was om niet te demonstreren. Een paar honderd meter verderop werden coronademonstranten in elkaar gemept door haar eigen elitaire garde, want als het om haar ideologische agenda gaat, gelden de regels plots niet meer.

Met 30 kilometer per uur in de dienstauto naar privé-afspraken

Een persoonlijke irritatie heb ik met betrekking tot haar besluit om de maximumsnelheid in Amsterdam naar 30 kilometer per uur te verlagen. Niet vanwege aantoonbare verkeersonveiligheid, maar vanwege een dogmatisch klimaatplan dat rechtstreeks uit de GroenLinks-sekte komt. Geen enkele wetenschappelijke onderbouwing, maar goed, dat geeft Pyongyang ook niet. Het onvermijdelijke resultaat? Files, verkeershinder, gefrustreerde Amsterdammers en een stad die letterlijk stil komt te staan. Maar de SUV’s van het stadsbestuur mogen natuurlijk wel gewoon blijven rijden en de sos-brommers hebben blijkbaar geen effect op de opwarming van de aarde. Vervolgens speelt er nog de zaak met betrekking tot het privé gebruik van haar dienstauto, die door gedegen onderzoek inmiddels is blootgelegd. Op de vraag of er sprake was van privégebruik van de dienstauto, was het antwoord in eerste instantie een volmondig ‘nee’. Nadat Woo-pitbull Geert Dales de rittenadministratie had opgevraagd bleek de situatie toch anders te liggen. Het stadhuis erkende dat ze fout zaten, er werd met terugwerkende kracht alsnog aangifte gedaan van de fiscale bijtelling en de Gemeente Amsterdam kreeg een boete van de fiscus voor zijn kiezen waarvan het bedrag niet is bekend gemaakt. Uiteraard allemaal betaald door de belastingbetaler. Geen publieke uitleg, geen transparantie, geen verantwoording, geen excuses. De regels zijn blijkbaar flexibel, zolang je Femke Halsema heet. Quod licet Jovi, non licet bovi.

De afdronk is duidelijk. Halsema is niet de burgemeester van álle Amsterdammers. Ze is de burgemeester van de culturele elite, de klimaatlobby, de woke-sekte en haar eigen carrière. Haar bestuur draait niet om veiligheid of dienstverlening, maar om het najagen van ideologische dromen en haar eigen politieke positie – die zij heus nooit meer zou bekleden – op kosten van de burger. Het Amsterdam van Halsema is een stad waar wetten selectief worden toegepast, waar kritische stemmen worden gesmoord, en waar internationale activistische uitjes belangrijker zijn dan fatsoenlijk bestuur. Maar het doek valt. Dankzij het grondige speurwerk van oud-wethouder Dales en het binnenkort te verschijnen boek Pluchevirus, wordt de hele beerput eindelijk opengetrokken. De leugens, de dubbele agenda’s, het cliëntelisme en het elitaire gesol met belastinggeld: het komt allemaal aan het licht. De val van Halsema is onvermijdelijk geworden, net zoals de val van kabinet-Schoof I dat meteen al was. En terecht. Want Nederland snakt naar bestuurders die met beide benen op de grond staan. Geen wereldvreemde burgemeesters die zich gedragen als internationale influencers, of als activisten op een Pride-mars in Boedapest. We verdienen nuchtere vakmensen die hun stad schoon, veilig en leefbaar houden. We hebben weliswaar op 29 oktober 2025 Tweede Kamerverkiezingen maar op 18 maart 2026 zijn de gemeenteraadsverkiezingen en die zijn minstens zo belangrijk. Het is tijd dat we afscheid nemen van de bestuurlijke ijdelheid en de hoofdstad bevrijden van deze neomarxistische terreur. In het belang van Amsterdam.

Zoals u weet streven zichzelf serieus noemende partijen naar een temperatuurdaling van de aarde van een nog altijd serieus te nemen 0,000036 graden. De kosten van deze operatie, die Nederland geheel op zijn schouders neemt, zijn te overzien volgens dezelfde nog altijd serieus nemende partijen: 28 miljard euro. Dit gaat ten koste van de Nederlandse welvaart zoals de gezondheidszorg, het onderwijs en bijvoorbeeld de armoedebestrijding, maar dat is het waard volgens hen. Diezelfde zichzelf serieus nemende partijen geven tenslotte vergelijkbare bedragen uit aan de instroom van CO₂-verbruikende asielzoekers (alle records worden momenteel gebroken) en nu ook de opmaat naar een oorlog. Dus kazernes en opvanglocaties gewoon in Natura 2000-gebieden plaatsen heeft een hogere prioriteit dan het klimaat.

Italianen gooien roet in het eten

Het moet dan ook wel een immense klap in het gezicht zijn van deze zichzelf serieus nemende partijen om te vernemen dat de Italianen zich niet aan de afspraken houden. Wat is er gebeurd? Binnen enkele seconden hebben de Italianen vanuit het eiland Sicilië een allesvernietigende explosie gehad vanuit de vulkaan Etna. Binnen enkele seconden is er net zo veel stikstof, fijnstof en CO₂ gelanceerd als dat Nederland van plan was geweest om te reduceren ten koste van onze welvaart en met een prijskaartje van 28 miljard euro.

Tipping point nóg dichterbij

En nu? Terug naar de tekentafel natuurlijk! Het IPCC zal snel moeten uitrekenen hoeveel Nederland nu éxtra zal moeten doen om de gestelde globale doelen te halen. De VVD, D66, de PvdA, GroenLinks en andere zichzelf serieus nemende partijen zullen met een nieuwe begroting moeten komen. Het ‘tipping point’, zoals zo vaak door zichzelf serieus nemende professoren genoemde moment is alwéér dichterbij gekomen, dankzij de Italianen dit keer.

Voorkomen is beter dan genezen

Uiteraard is voorkomen beter dan genezen. Er zijn wereldwijd ongeveer 1500 vulkanen die als actief of potentieel actief worden beschouwd. Wat is er simpeler dan een dikke laag beton in die kraters te gooien? Net als het zonlicht tegenhouden zou dit een mooi doel zijn voor een zichzelf serieus nemende partij. Het is nu slechts wachten op een voorstel zodat het in het nieuwe regeerakkoord kan komen. De kosten? Daar gaat het niet om, het gaat erom dat u de klimaatcrisis serieus neemt en dat u bereid bent daar een offer voor te brengen. Dat bestempelt alle klagers over de toestroom van asielzoekers, alle klagers die geen huis kunnen bouwen door stikstofnormen en alle wegpiraten die harder dan 100 kilometer per uur willen rijden automatisch als klimaatontkenners.

Kan niet, bestaat niet. Althans, in heel veel andere landen, behalve in Nederland. Hier zijn regels, afspraken en verdragen belangrijker dan het voortbestaan van onze samenleving. Ook als dat betekent dat ons land onder de voet gelopen en verwoest wordt door mensen die zich nou juist aan geen enkele afspraak willen houden.

In Denemarken spreekt premier Mette Frederiksen klare taal: “Immigratie is het grootste gevaar voor onze samenleving.” Ze koppelt nationale trots aan de noodzaak van stevige grenzen en durft maatregelen te nemen die haar land beschermen tegen de negatieve gevolgen van ongecontroleerde migratie. De Deense regering hanteert een ‘nul-vluchtelingenbeleid’, waarbij het aantal zogenaamde vluchtelingen tot een absoluut minimum wordt beperkt. Asielaanvragen worden in Denemarken ontmoedigd en afgewezen asielzoekers worden onmiddellijk teruggestuurd. In 2024 resulteerde dat in 2.333 asielaanvragen, waarvan er slechts 860 werden gehonoreerd. Denemarken is geen fascistenstaat, houdt zich volledig aan internationale verdragen en toch lukt het ze om hun eigen land te beschermen tegen de tsunami van invasieve exoten.

In Duitsland is er sprake van een heuse ‘Asylwende’. Na jaren van contraproductief christendemocratisch en misplaatst socialistisch beleid, waarbij de conclusie was ‘wir schaffen es nicht’, heeft de nieuwe bondskanselier Friedrich Merz een aantal voor de hand liggende maatregelen ingevoerd. Asielzoekers worden aan de grens tegengehouden en verteld dat ze zich al in een veilig land bevinden en dat ze dus in dat land asiel moeten aanvragen. Geheel volgens de Dublin-afspraken. Gezinshereniging is fors beperkt, Syrië en Afghanistan zijn toegevoegd aan de lijst met veilige landen en afgewezen asielzoekers worden per direct uitgezet.

Neerlands asielfalen

Zowel de Deense als de Duitse maatregelen zijn maatregelen die Nederland morgen zou kunnen invoeren maar, zelfs met PVV-minister Marjolein Faber met een heel eigen ministerie van Asiel en Migratie, gebeurt er helemaal niets. Sinds het aantreden van het PVV-kabinet zijn er volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek maar liefst 130.000 eerste generatie immigranten bijgekomen. In Nederland, onder het kabinet-Schoof I met de PVV aan het roer, blijft het bij loze beloften en halfslachtige maatregelen, volledig voortbordurend op de hallucinante koers die VVD-staatssecretaris Eric van den Burg in het laatste kabinet-Rutte voerde. Zijn credo ‘hoe meer asielzoekers, hoe beter!’ dreunt nog na in de burelen en kost de belastingbetaler inmiddels 24 miljard euro per jaar, naast het feit dat de Nederlandse cultuur wordt vernietigd.

Hoewel het kabinet beweert het ‘strengste asielbeleid ooit’ te voeren, blijkt in de praktijk dat de instroom van migranten nauwelijks wordt beperkt en de samenleving steeds verder onder druk komt te staan. In het Hoofdlijnenakkoord, met de titel “Hoop, lef en trots”, zijn diverse maatregelen afgesproken die niet worden nagekomen. Asielaanvragen zouden tijdelijk worden opgeschort. Dit is niet gebeurd. Gezinshereniging zou beperkt worden tot het kerngezin. Niet gedaan. De permanente verblijfsvergunning zou worden afgeschaft. Geen spoor van een begin daarmee. Rechtsbijstand zou beperkt worden. Eveneens niet gedaan. De asielprocedures zouden worden versneld en de beroepstermijnen zouden worden verkort. We wachten nog steeds.

De Spreidingswet, waardoor in bijna elke gemeente, ook hier in Haarlem naast mijn huis, mega-azc’s worden gevestigd, zou worden ingetrokken. Waar het probleem zit is onduidelijk, maar er is nog geen intrekkingsbesluit genomen. Statushouders zouden geen voorrang meer krijgen op sociale woningen. Hoe moeilijk kan dit zijn en waarom gebeurt het niet? De opvang van kansarme asielzoekers zou worden versoberd, maar ze zitten nog steeds op luxe cruiseschepen en in Van der Valk hotels. Waar blijft die versobering? Illegalen zouden worden uitgezet. Leuke zoethouder en de marketingmachine van de regeringspartijen draait op volle toeren, maar illegalen worden niet uitgezet. Criminele asielzoekers zouden uit de asielprocedure gezet worden. Het tegendeel gebeurt. Sterker nog: verkrachters worden niet veroordeeld omdat hun asielprocedure dan in gevaar zou komen. En tot slot zouden we een opt-out bedingen voor Nederland bij de EU op het gebied van asiel en migratie. Wanneer gaat minister Caspar Veldkamp dit regelen?

De rol van Schoof

De ongekozen topambtenaar premier Schoof is niet te benijden. Hij was de derde keus toen Omtzigt en Yeşilgöz het premierschap van Geert Wilders blokkeerden en hij lijkt diepongelukkig als primus inter pares. Schoof is muisstil over de explosieve gevolgen van de alles vernietigende massa-immigratie. Zorg, onderwijs, wonen, infrastructuur, alles loopt vast door de ongecontroleerde influx van mensen uit veilige verre landen, op zoek naar gratis geld en een gratis sociale woning. Terwijl gemeenten overspoeld worden en de samenleving onder druk staat, ontbreekt het aan visie en daadkracht om de problemen aan te pakken. De Nederlandse bevolking verdient een regering die haar belangen vooropstelt en de moed heeft om noodzakelijke maatregelen te nemen. Twintig jaar geleden had de wal het schip nog kunnen keren maar we zijn nu in een situatie beland waarin het in veel steden oorlogsgebied is geworden. Nederland verandert onder dit kabinet en onder de falende leiding van Schoof in rap tempo in een buitenwijk van Mogadishu of Islamabad.

En dat is precies wat de kiezers niet wilden toen ze op de PVV stemden. Terwijl de oplossingen, ja ze stonden al in het BVNL-verkiezingsprogramma, zo simpel zijn. Voer een asielstop in en druk, net als Duitsland en Denemarken, op de Dublin-knop en stuur iedereen terug die vanuit een veilig land naar Nederland is gekomen. Zorg dat de zogenaamde pullfactoren verdwijnen. Dus geen gratis geld, geen gratis zorg en onderwijs en geen gratis woning meer. Gooi asielzoeker die strafbare feiten plegen uit de asielprocedure en pak het Nederlands paspoort af bij criminelen die twee paspoorten hebben. En naturaliseren tot Nederlander hoeft niet al na vijf jaar te kunnen. Maak er twintig jaar van en verbindt er een aantal voorwaarden aan zoals een goede beheersing van de Nederlandse taal, het niet hebben van een strafblad en het met succes voltooien van een inburgeringstraject. En tot slot: geef elke remigrant 25.000 euro als hij zijn Nederlandse paspoort voor altijd inlevert. Met een budget van een miljard euro per jaar kun je op die manier 40.000 mensen remigreren en dat is de beste ontwikkelingshulp die je landen als Somalië en Eritrea kunt geven. In het belang van Nederland.