’Windmolens goed voor natuurherstel’

Zogenaamde complotten blijven een complot zolang er geen serieus onderzoek naar gedaan wordt, of worden pas helder zodra autoriteiten inzage geven. Weermanipulatie door middel van chemtrails of HAARP-technieken is zo’n dergelijk complot. Zo zijn er honderden patenten rondom weermanipulatie, waarom zouden die ongebruikt blijven?

Bekend is de weermanipulatie rondom de 1 mei-viering in Moskou, bekend is de overwogen weermanipulatie vlak na de ramp bij Tsjernobyl toen een radioactieve wolk richting Moskou dreigde te drijven en het meest recente voorbeeld is natuurlijk de uit de hand gelopen weermanipulatie in Dubai. Overigens werden persberichten hierover enkele dagen later ingetrokken of afgezwakt.

Dat onderzoek doen naar weermanipulatie weerstand oproept, ondervond Coen Vermeeren, in het verleden verbonden aan de TU Delft. Vermeeren zette halverwege de jaren negentig al vraagtekens bij de veranderende vliegtuigsporen in de lucht. Toen midden in een natuurgebied onderzoek werd gedaan naar sneeuw en de daarin aanwezige stoffen, bleken er vele stoffen aanwezig te zijn in de sneeuw uit die talrijke gepatenteerde weermanipulatie-technieken, maar die van nature niet op die plekken te vinden zijn. Klokkenluiders en een uit de school geklapte FBI-directeur triggerden Coen Vermeeren onderzoek te willen gaan doen bij de TU Delft naar weermanipulatie. Aanvankelijk ondervond hij overal steun voor zijn onderzoek, maar plots draaide iedereen als een blad aan de boom en mocht Vermeeren uiteindelijk het veld ruimen in Delft.

Nu, enkele jaren later, komt steeds meer aan de oppervlakte dat filantropisch ingestelde miljardairs grote sommen geld steken in weermanipulatie met als doel het zonlicht op aarde te blokkeren in de veronderstelling daarmee de temperatuur te kunnen laten dalen. Maar alle partijen die er onderzoek naar doen hullen hun expertise in nevelen en willen niet kenbaar maken op welke schaal men bezig is met weermanipulatie. Ook bij de TU Delft loopt een groots onderzoek op dit vlak. Opvallend is wel dat autoriteiten nu, gedwongen door de maatschappelijke druk, bezig zijn weermanipulatie en de impact daarvan in te kaderen. In de Verenigde Staten is in diverse staten weermanipulatie inmiddels bij wet verboden en ook de EU werkt aan wet- en regelgeving.

Waarom zouden autoriteiten wetten uitvaardigen voor complot-theorieën? Ja, dat is een lastige vraag…

Wilt u het boek bestellen? Dan kan dat hier!

De Europese milieuhysterie wordt steeds extremer naarmate de tijd verstrijkt. Waar het in 2019 (begin van het voorzitterschap van Von der Leyen in de EU) hoofdzakelijk CO2- en stikstofreductie betrof, werden er de afgelopen jaren steeds meer onderwerpen toegevoegd aan die milieuagenda. Het betreft vooral onderwerpen die de ‘biodiversiteit’ aangaan zoals het afnemen van insectensoorten, schimmels, bacteriën en vissoorten. Voor dat laatste probleem is nu in Brussel een oplossing bedacht: blaas zoveel mogelijk dammen en stuwen in Europese rivieren op en er zal meer vis in die rivieren komen. Over de financiële en overige gevolgen van zo’n besluit is totaal niet nagedacht, maar dat zijn we gewend van de Brusselse elite.

De Europese natuurherstelwet

De natuurherstelwet komt voort uit de Europese Green Deal en de EU-biodiversiteitsstrategie 2030. Uit deze strategie volgt dat het niet enkel genoeg is om de natuur te beschermen, maar dat de natuur ook hersteld moet worden. Ongeacht de kosten.

Op 27 februari 2024 nam het Europees Parlement de wet aan. Op 17 juni werd deze als laatste door de Oostenrijkse minister van Milieu ondertekend, doch zonder dat haar baas, de Oostenrijkse bondskanselier, hier mee had ingestemd. Er speelt momenteel een heftige rel in de Oostenrijkse regering.

In die nieuwe EU-wet (indertijd bedacht door Frans Timmermans) staat dat er in 2030 herstelmaatregelen moeten komen voor 30 procent van de natuurgebieden die in slechte staat zijn en dat zou gelden voor 80 procent van het EU-oppervlak. In 2050 zou er voor 90 procent een herstelplan moeten zijn. Het gaat dan om beschermde Natura 2000-gebieden, maar ook om ‘gewone’ bossen of veengebieden en rivieren.

Alle lidstaten moeten op basis van deze EU-wet een eigen herstelplan maken.

Kaderrichtlijn Water (KRW) basis voor het opblazen van dammen en stuwen

De Kader Richtlijn Water (2000/60/EG) is erop gericht de kwaliteit van watersystemen te verbeteren, zoals grondwater en oppervlaktewater. Het moet de vervuiling van waterlichamen verminderen en voorkomen.

De KRW maakt onderdeel uit van de onlangs aangenomen natuurherstelwet en vormt de juridische basis voor het wegnemen (vaak middels opblazen) van dammen en stuwen in het stroomgebied van Europese rivieren.

In Nederland zijn daarvoor de stroomgebieden van de Eems, Rijn, Maas en Schelde aangewezen, aldus het Kenniscentrum Europa Decentraal. Het uiteindelijke doel is om in de hele Europese Unie in 2030 ten minste 25.000 kilometer vrij stromende rivieren zonder dammen of stuwen te hebben.

In 2022 is al een recordaantal van 325 dammen uit rivieren in 16 Europese landen verwijderd. Dat is een stijging van 36 procent vergeleken met 2021. Koploper is Spanje, gevolgd door Zweden en Frankrijk, aldus de website van het Wereld Natuur Fonds (WWF).

In de afgelopen drie jaar zijn er minstens tien waterkrachtdammen opgeblazen en ontmanteld in Engeland, Finland, Frankrijk, Noorwegen, Spanje en Zweden, aldus de organisatie die dit in Europa begeleidt, Dam Removal Europe. De elektriciteitsproductie die daarmee verloren ging, moet door zon, wind en kernenergie worden gecompenseerd.

Maar wacht eens even! Die dammen zijn toch niet voor niets geplaatst?

Dammen, sluizen en stuwen verdelen Nederlands water en beschermen ons zo tegen overstromingen. Ook houden ze water zoveel mogelijk vast bij lage waterstanden. Dit is te lezen op de website van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat.

Het ministerie stelt op zijn website dat we steeds vaker te maken krijgen met droogte en een lage waterstand in onze rivieren omdat de zomers in Nederland warmer en droger lijken te worden. “Bij droogte verdelen we via stuwen, pompgemalen en sluizen het weinige zoete water uit de grote rivieren en meren zo goed mogelijk onder alle watergebruikers.”

Dammen, stuwen en sluizen zijn dus in de huidige tijd veel harder nodig dan vroeger, terwijl een stel onnozele halzen in Brussel deze willen verwijderen in het kader van ‘biodiversiteit’ en meer zalm?

Hoe gek moet het nog worden voordat Nederland besluit die hele doorgedraaide EU vaarwel te zeggen??

Nederland heeft zelf de oplossing, maar deze wordt niet geaccepteerd door Brussel

Op de website van ons eigen ministerie van Infrastructuur en Waterstaat is ook het volgende te lezen:

“Stuwen en sluizen en gemalen zijn nodig voor watermanagement, maar maken de wateren tegelijk moeilijker bereikbaar voor vissen. We maken deze barrières passeerbaar door sluizen op een kier te zetten. Ook leggen we vispassages aan.”

Kortom; met alle bezwaren die de EU heeft inzake biodiversiteit is door ons ministerie rekening gehouden. Dat is echter niet genoeg voor de ingedutte club hersenloze ambtenaren uit Brussel!

De wereldvreemde EU Kaderrichtlijn Water zegt dat er in 2030 minimaal 25.000 km rivier zonder obstakels moet zijn. Dus ook in Nederland moeten er infrastructurele werken vernietigd worden die ons tegen droogte moeten beschermen, met als gevolg minder beschikbaar water voor landbouw en huishoudens.

Je kunt alleen maar over je nek gaan van zoveel bureaucratische bullshit uit Brussel.

Het grote probleem: armlastige EU-lidstaten

De productiviteit en dus welvaart per EU-lidstaat loopt gigantisch uiteen. Van een hoogste bruto binnenlands product (bbp) per jaar in Luxemburg van 119.000 euro per inwoner tot de laagste productiviteit per inwoner van een treurige 12.400 euro in Bulgarije.

Niet iedere lidstaat heeft dus geld genoeg voor sluizen die op een kier gezet kunnen worden om de visstand op peil te houden, zoals in ons land. Dus moeten dammen en sluizen verdwijnen, ook in landen die wél technische oplossingen kunnen betalen om de biodiversiteit op peil te houden. De EU- wetgeving (natuurherstelwet en KRW) maakt namelijk geen onderscheid tussen rijkere en armere lidstaten.

Nederland wordt dus ook gedwongen om, voor voldoende drinkwater, essentiële voorzieningen te slopen in het kader van ‘gelijke monniken, gelijke kappen.’

Dit gaat steeds meer spanningen opleveren. Zeker als er weer nieuwe armlastige lidstaten worden toegelaten zoals nu het plan is met Oekraïne en Moldavië.

De EU, ooit opgericht om de welvaart in Europa te vergroten, sloopt ons land en onze welvaart.

Net als bij corona gebruiken overheden en hun academische instituties psychologische manipulatie om klimaatbeleid te verkopen. Recent gepubliceerd internationaal onderzoek in Science Advances, laat echter zien dat angstige verhalen alleen gelovigen motiveert tot ander gedrag. Bovendien zeggen enquête-uitkomsten weinig over werkelijke motivatie.

Vrijwel dagelijks raakt de mediaconsument gebombardeerd door als ‘deskundige’ opgevoerde academici, die oproepen tot ‘grootschalige verandering’. Zij presenteren als aanleiding dan een ‘consensus’ van ‘duizenden wetenschappers’ met een alarmerend verhaal over het klimaat. Zonder in te gaan op de inhoud van claims, kan de mediaconsument ook de overredingstechniek in de verhalen herkennen. Op die wijze kun je met gezonde distantie naar het waarom van ‘het nieuws’ kijken, en je eigen oordeel vormen: Wat willen ze met mij bereiken? Klopt dit met eigen ervaringen?

Een oudgediende in deze techniek op klimaatgebied is Wagenings bioloog Arnold van Vliet. Met zijn ‘natuurkalender’ schrijft hij al vijftien jaar in de media vrijwel iedere verandering in weer en natuur op het conto van ‘de westerse mens’. Deze stelde maandag 10 juni dit jaar voor de NOS dat het natte voorjaar en de overdaad aan naaktslakken rond huizen ‘onze schuld’ zijn. Het door de ruime meerderheid als donker en koud ervaren voorjaar zou een kwestie van ‘perceptie’ zijn. Want het ‘warmste voorjaar ooit’ vond plaats. “Vanaf nu wordt het alleen maar extremer met onverwachte gebeurtenissen”, stelde Van Vliet als verkoper van kostbare klimaatpolitiek van de overheid.

De timing van het bericht was opvallend. Van Vliet kreeg van de NOS publiciteit voor zijn nieuw opgerichte lobbygroep ‘Europe For Nature’. Wageningse academici gebruiken die nieuwe stichting als actiegroep voor het redden van de omstreden geraakte Green Deal van Frans Timmermans. Om politieke lobby het cachet te geven van wetenschappelijke noodzaak, stelt Europe For Nature op hun website: “Decennia van onderzoek door tienduizenden wetenschappers laten geen ruimte voor twijfel.” Vervolgens openen zij met een gelieerde economische denktank Postgroei de aanval op ‘het kapitalisme’…

‘Nederlanders willen meer klimaatbelasting betalen’
Deskundigen-consensus, sociale autoriteit is één verkooptechniek voor politiek. Een andere veel gebruikte techniek is die van de opiniepeiling via een enquête. Zo wordt een sociale autoriteit gefabriceerd, ‘de groepsmeerderheid’, of ‘De Nederlander’ die het gewenste beleid zou voorstaan… Meteen de volgende dag op 11 juni zou volgens een nieuwe enquête blijken, dat Nederlanders best vier uur meer willen werken voor een ‘schoner en veiliger Nederland’. Afzender was de stichting NL2025 van onder meer Feike Sijbesma (oud-CEO DSM) en Jan Peter Balkenende.

Zij startten deze enquête-serie in 2015, onder de vlag ‘Namens Nederland’. De naam maakt tevens aanspraak op groepsgevoel, met deelnemers op de website in groepsfoto afgebeeld in Oranje voetbalshirt. “Bijna 90 procent van de Nederlanders is bereid vier uur meer te werken”, stelde Laurens van Vliet van de stichting na de enquête. “Die extra arbeid zwengelt de economie aan en vergroot de belastinginkomsten van de overheid. Die kan daardoor weer meer investeren in maatregelen voor het klimaat.”

Maar wie kent in zijn omgeving mensen, die meer belasting willen betalen voor klimaatplannetjes van multinationals als DSM? NL2025 is namelijk een evenknie van de Dutch Sustainable Growth Coalition, opgericht door Sijbesma en voorgezeten door Balkenende. Multinationals als Shell en DSM ijveren daarin voor massieve (publieke) kapitaalinjecties voor ‘het klimaat’, 15 duizend miljard euro voor 2030… Bij anders gestelde vragen over het zelfde onderwerp, zou mogelijk ook een andere uitkomst volgen van wat ‘de Nederlander’ zou willen.

Negative Emotion Induction
Het fabriceren van (schijnbare) publieke instemming (‘manufacturing consent’) met plannen van een lobbygroep wordt al tenminste een eeuw gebruikt. Complete oorlogen tot de Amerikaanse invasie in Irak zijn op deze wijze verkocht. Maar lukt het ook om ‘de strijd tegen klimaatverandering’ populairder te maken, nu burgers de onkosten voelen op de energierekening? Zo komen we bij de derde techniek, het inspelen op angst met gebruik van psychologische manipulatie.

Hoe je burgers kunt bewegen tot radicaal en kostbaar klimaatbeleid, is onderwerp van internationaal psychologisch onderzoek, zoals van gedragspsychologen van onder meer het Swiss Center for Affective Sciences. Zij publiceerden hun bevindingen uit internationaal onderzoek in de studie ‘Addressing climate change with behavioural science’, die dit voorjaar verscheen in Science Advances. De onderzoekers schrijven dat er ‘mondiale gedragsverandering’ nodig is, om de klimaatagenda van de Verenigde Naties te doen slagen. Maar ze schrijven ook dat het ‘onbekend is welke strategie werkt om mensen hun klimaatgeloof te veranderen’. Om te kijken wat werkt, gingen teams van psychologen in 63 landen gedragsproeven doen met in totaal zestigduizend deelnemers. Zij toetsten met welke strategie zij mensen hun geloof en daarmee gedrag veranderen kunnen.

Daarbij turfden ze de resultaten op vier gebieden van wat ze ‘climate mitigation outcomes’ noemen. Veranderen mensen na de proef van geloof, zijn ze bereid om voorgesteld klimaatbeleid te steunen, willen ze alarmerende klimaatverhalen met anderen delen? De vierde die de meeste inspanning kost, was een taak om zelf mee te doen aan het planten van bomen.

Vervolgens werd gekeken, welke van de taken aan een veranderd klimaatgeloof had bijgedragen.

Emotie als drijver klimaatactie
De meeste bekeerlingen werden gehaald via de derde strategie van informatie delen met anderen, en wel via wat de onderzoekers ‘negative emotion induction’ noemen, oftewel met verhalen die inspelen op angst. Dan was bij 12 procent van de deelnemers een effect te zien. Het bang maken van mensen voor ‘het klimaat’ bleek vervolgens alleen effectief bij mensen die al in het  voorgeschreven narratief geloofden. Zoals de onderzoekers schrijven: “De effectiviteit van interventies was beperkt, en gelimiteerd tot de groep van niet-klimaatsceptici.”

Klimaatpsychologen kunnen dus vooral mensen bang maken, die daar toch al gevoelig voor waren. Dat geeft ook Tobias Brosch aan, van het Swiss Centre for Affective Sciences. In het kader van een conferentie bij de Verenigde Naties, Behavioural Science for Sustainability gaf Tobias Brosch zijn presentatie voor het UN Innovation Network. Daarin stelt hij letterlijk dat het inwerken op emoties, ‘emotions as drivers of climate action’ de beste communicatiestrategie voor klimaatbeleid is, zogenaamde affective communications. De drie ‘affectieve strategieën’, die volgens Brosch het beste werken zijn: het opblazen van risico’s, (increase threat perceptions), mensen bang maken voor verlies van wat ze hebben (activate loss aversion) en “inspelen op specifieke emoties als angst, hoop en woede.”

Dit voorjaar werden ook door financiële instellingen diverse internationale sessies met dergelijke gedragsdeskundigen georganiseerd. Zoals in Australië op 21 maart 2024, waar met psychologen van Harvard University de workshop ‘Behavioural Science addressing climate change’ werd gehouden bij de Commonwealth Bank. Bankiers en psychologen bogen zich hier over het probleem van ‘green loan uptake’. Burgers die dure klimaatplannen niet betalen kunnen, zouden een ‘groene’ hypotheek moeten nemen. Ook de Australiërs lijken, net als de Nederlanders, echter weinig enthousiast om een ‘groene’ lening te nemen, bijvoorbeeld om gedwongen een warmtepomp te installeren.

Kleine groep bereid tot extra kosten
Een Nederlandse bestuurder die gedragswetenschappers inzet voor verkoop van klimaatbeleid, is de Utrechts D66-gedeputeerde ‘klimaat en circulariteit’ Has Bakker. Deze nodigde dit voorjaar een psycholoog uit die samenwerkt met een internationaal team ‘klimaatpsychologen’: Karlijn van de Broek van de Universiteit van Amsterdam. Zij was deelnemer aan de studie in Science Advances, en kwam opdraven met een team marketeers. Zoals voormalig D66-Kamerlid Matthijs Sienot. Bakker meldt op zijn LinkedIn-pagina, dat gedragswetenschappers nodig zijn voor verkoop de ‘Utrechtse Klimaataanpak’, het CO2-vrij maken van de energievoorziening.

Het deskundigenteam moest helpen “om als provincie grip, focus en sturing te hebben.” Bakker had namelijk haast met zijn ambities: “Een ding weten we al: er moet een tandje bij om te zorgen dat we de doelen in zicht houden en met voldoende snelheid toe bewegen naar netto nul uitstoot.”

De vraag is echter, wie publieke bestuurders nu overtuigen, wanneer ze enquêtes met gewenste uitkomsten lanceren. Of wanneer ze een sceptischer wordend publiek benaderen met angstige verhalen.  Zo publiceerde onderzoeksbureau IPSOS voor de NOS al in 2021 een opinieonderzoek over klimaatopvattingen van duizend Nederlandse mannen en vrouwen. Ogenschijnlijk zou ‘De Nederlander’ achter het beleid staan. Het persbericht meldde met de NOS dat “de meeste Nederlanders zich zorgen maken over klimaatverandering.” Het ging om een percentage van 69 procent. Jarenlange angstige verhalen bleken dus effect te hebben op de perceptie. Wanneer echter werd gevraagd wie bereid was voor die zorg te betalen, sloeg de meerderheid om in een minderheid.

Zoals de NOS onder in het persbericht meldde: “Zeven van de tien Nederlanders leveren zelf een bijdrage aan het tegengaan van klimaatverandering. Een kleinere groep (33 procent) is ook bereid om daar geld in te investeren.” Een meerderheid wil weliswaar energie besparen, nu door klimaatbeleid de energierekening omhoog schiet. Dat was volgens het IPSOS-onderzoek ‘een bijdrage leveren’, namelijk geld besparen.

Maar een meerderheid van 67 procent heeft dus geen cent extra over voor ‘het klimaat’. Of zij met manipulatie door klimaatpsychologen wel tot betaling over willen gaan, blijkt na de studie in Science Advances nu kwestieus. Alleen de echte gelovigen zijn met bangmakerij tot ander gedrag te dwingen. En zelfs alle gelovigen blijken nog niet beslist extra de portemonnee te willen trekken. Hooguit willen ze meer op hoge onkosten besparen. De ijveraars voor klimaatpolitiek als Has Bakker, zullen dus eerder op groeiende weerstand en scepsis stuiten naarmate belastingdruk en energiekosten stijgen.