Oekraïne: Burisma en Biden (deel 2)

In het weekend van 13 en 14 april vuurde Iran honderden drones en raketten af op Israël, als vergelding voor de aanslag op het Iraanse consulaat in Syrië, waarbij enkele hooggeplaatste officieren om het leven kwamen. Hoe groot is het risico op escalatie en wat voor gevolgen kan dat hebben?

Netanyahu een existentiële bedreiging voor Israël

De militaire reacties van de regering Netanyahu op de wrede aanslagen van Hamas op 7 oktober 2023 worden als disproportioneel ervaren in grote delen van de wereld. Op 26 januari dit jaar sprak het Internationale Hof van Justitie van de VN een oordeel uit over de aanklacht inzake genocide door Zuid-Afrika tegenover Israël. In dat oordeel staat dat Israël zich dient te onthouden van handelingen die onderdeel uit kunnen maken van een genocide programma en dat het land voldoende humanitaire hulp en voedsel tot de Gazastrook toe moet laten.

Van het oordeel van het Internationaal Gerechtshof is tot op heden nauwelijks iets uitgevoerd. Sterker nog, sinds die uitspraak zijn er weer talloze aanvallen uitgevoerd op Palestijnse ziekenhuizen en vluchtelingenkampen. Inmiddels zijn 26 van de 35 ziekenhuizen in de Gazastrook door bombardementen buiten werking gesteld.

De disproportionele agressie die Netanyahu tentoonspreidt in de oorlog tegen Palestijnen, heeft ertoe geleid dat maar liefst veertig voormalige officieren van de Israëlische nationale veiligheidsdienst zijn onmiddellijke vertrek als president eisen omdat hij een existentiële bedreiging voor de toekomst van zijn land vormt.

Aanval op Iraans consulaat in Syrië

“Israël gaat steeds verder met militaire acties, toont aanval op Iraans consulaat”, kopt dit NOS-artikel van 2 april dit jaar. Met de aanvallen stuurt het Israël van Benjamin Netanyahu bewust steeds verder aan op escalatie, maar tot 1 april hebben Iran en ook Hezbollah zich niet bereid getoond om daarin mee te gaan.

Bij die Israëlische aanval begin april werden zeker zeven Iraanse officieren gedood. Een van hen is generaal Mohammad Reza Zahedi, een belangrijk figuur binnen de Revolutionaire Garde. Zahedi was een van de leiders van de Quds Force, een elite-eenheid die verantwoordelijk is voor buitenlandse operaties. Dat is duidelijk een stap te ver gebleken voor Iran, maar passend als onderdeel van de strategie van Netanyahu.

“We zullen ervoor zorgen dat het land spijt krijgt van deze misdaad”, beloofde de opperste leider van Iran, Ayatollah Khamenei. Ook Hezbollah zei op 2 april met een reactie te komen, aldus de NOS.

Die eerste aanval vond dus plaats in de nacht van 13 op 14 april.

Hoe groot is het risico op een nieuwe tegenaanval door Israël?

Als onderdeel van de Israëlische strategie, heeft het land de intentie om gepaste wraak te nemen op Iran, aldus CNN. Op 15 april hebben evenwel de meeste leiders van westerse landen er bij Netanyahu op aan gedrongen om geen enkele tegenactie te ondernemen uit vrees voor een escalatie die de wereldeconomie in gevaar zal brengen.

Op de website van het Witte Huis staat dat de VS er mede voor heeft gezorgd vrijwel alle Iraanse drones en raketten geen doelen in Israël hebben bereikt en dat de VS deze aanval van Iran ten zeerste veroordeelt. De VS bevestigt dat het Israël zal blijven ondersteunen in de strijd tegen Iran, maar is zelf niet uit op escalatie zoals Israël dat is.

De rest van april wordt door de internationale gemeenschap in spanning afgewacht in hoeverre Israël luistert naar de oproep van Westerse ‘broeders’ om escalatie te voorkomen.

Wat voor economische effecten kan een escalatie hebben?

De circa 350 projectielen die richting Israël zijn afgeschoten, zijn mede afkomstig uit een aantal landen die bondgenoot van Iran zijn: Irak, Syrië, Jemen en Libanon. Een verdere escalatie impliceert een grotere oorlog in een gebied dat zich dan uitbreidt van Israël en Iran, tot Syrië, Jemen, Libanon en Irak. Zeker als de VS besluit om ook in deze escalatie haar bondgenoot Israël te blijven ondersteunen. We zijn dan een stap dichter bij een totale oorlog tussen het Westen en het Oosten.

Ook zal een verdere escalatie grote consequenties hebben voor de wereldeconomie en mogelijk het ‘black swan event’ zijn die een mondiale depressie uitlokt.

Euronews somt een aantal van die consequenties op in een recent artikel:

• Stijgende olieprijzen van de huidige 85 dollar per vat naar circa 100 dollar per vat
• Verdere stijging van de (toch al fors gestegen) prijzen voor edelmetalen goud en zilver
• Stijging van de prijzen voor industriële metalen zoals koper

Het Franse blad L’Orient Today verwacht dat Israël bij escalatie ook Libanon direct aan zal vallen en de toch al rampzalige economie van dat land volledig zal verwoesten.

Een ander opsomming van escalatie effecten is hier te vinden:

• Instorten koers van bitcoin
• Explosieve stijging aandeelkoersen defensiebedrijven
• Instorten van aandelenmarkten in het Midden-Oosten
• Afname van de wereldhandel waardoor mondiaal uit de hand lopen van inflatie

Het wordt spannend de komende weken en maanden. Daarbij opgemerkt dat er een zeer grote verantwoordelijkheid ligt bij de VS en bondgenoot Israël voor het niet verder laten imploderen van de wereldeconomie. Als dat wel zou gebeuren, gaat ons land dat uiteraard ook onmiddellijk merken.

Alle alternatieve nieuwskanalen hebben de afgelopen weken aandacht gegeven aan een Japans onderzoek, dat aantoont dat sinds de massavaccinaties tegen het virus het aantal Japanners dat overlijdt aan kanker significant is toegenomen. Terwijl de reguliere media het onderzoek straal negeren, bevestigt het Japanse onderzoek wat kritische oncologen al vreesden.

Eén van de kritische oncologen die de alarmklok luidden over de toename van kankergevallen is de Britse hoogleraar Angus Dalgleish. Dalgleish is niet de minste: in zijn vakgebied geldt hij als een pionier op het gebied van de immuuntherapie. Door het immuunsysteem te activeren van opgegeven kankerpatiënten met een uitgezaaide vorm van huidkanker slaagde Dalgleish erin hun in leven te houden. Meestal verdween de kanker niet, maar hield het immuunsysteem van zijn patiënten de ziekte jarenlang onder de duim. Totdat ze zich lieten vaccineren tegen COVID-19.

In 2022 schreef Dalgleish een open brief aan het medische tijdschrift The BMJ, waarin hij vertelde dat steeds meer van zijn patiënten na hun coronaboosterbooster terugvielen. Hij hoorde hetzelfde van collega’s, die na de derde vaccinatieronde bij de ene na de andere kankerpatiënt ineens moesten vaststellen dat slapende kankers weer wakker waren geworden.

Toen Dalgleish contact opnam met de medische autoriteiten, kreeg hij te horen dat hij beter zijn mond kon houden. Als de overheid beweert dat de coronavaccins veilig zijn, mag een hoogleraar met een paar honderd onbenullige wetenschappelijke publicaties natuurlijk niet iets anders gaan beweren, kreeg Dalgleish te horen.

Dalgleish liet zich niet intimideren en hield zijn mond niet. Het kostte hem zijn reputatie. Overal en nergens op het web verschenen teksten die hem afschilderden als (u zag hem al aankomen) een ‘complotdenker’, ‘een controversieel wetenschapper’ en een zonderling die van het padje af was. Net als in Nederland zijn ook in Engeland sinds de coronacrisis veel mensen ineens ‘complotdenker’.

Japanse cijfers

Twee weken geleden publiceerde de Japanse arts-epidemioloog Miki Gibo een studie die aantoonde dat de dwarse Britse hoogleraar geen spoken zag. Gibo berekende aan de hand van gegevens van de Japanse overheid dat er in 2021 en 2022 meer mensen aan kanker waren overleden dan je op basis van de cijfers uit eerdere jaren zou verwachten. Overigens vertelt onderzoek niets over 2023. Toen Gibo haar onderzoek deed, had ze de cijfers over 2023 nog niet tot haar beschikking.

Gibo ontdekte ook dat er in 2020, toen het coronavirus zich al had verspreid over Japan, nog niets aan de hand was. Omdat in Japan in 2021 de vaccinaties begonnen, is de meest voor de hand liggende conclusie dat niet het virus, maar de vaccinaties de stijging hadden veroorzaakt. Japan is tussen twee haakjes één van de meest gevaccineerde landen ter wereld. De meeste Japanners hebben zich laten inspuiten met een mRNA-product.

Gibo kon becijferen dat na het begin van de vaccinaties de oversterfte door kanker met maximaal tien procent toenam. De percentages zijn voor het ene kanker type wat hoger dan voor het andere. De percentages zijn betrekkelijk klein, maar dat hoeft niet zo te blijven. Nadat ze zijn ontstaan, worden de meeste kankers pas na enkele jaren ontdekt. Als de coronavaccins inderdaad de stijging van de kankersterfte veroorzaken en die sterfte nu al met enkele procenten is verhoogd, hoe is de situatie dan over vijf jaar? En over tien jaar?

Kapot immuunsysteem

Hoe de mRNA-vaccins kanker in de hand kunnen werken is nog niet precies bekend, maar er zijn paar goed onderbouwde theorieën. Dalgleish, en honderden wetenschappers met hem, wijst onder meer naar de verstoring van het immuunsysteem door de vaccins.

In het lichaam van iedereen die kankercellen in het lichaam heeft, voeren immuuncellen een continue oorlog tegen kankercellen. Hoe beter de immuuncellen functioneren, hoe minder kans krijgen de tumoren. Bij veel gevaccineerden zijn de immuuncellen waarschijnlijk in het nadeel. De antilichamen in het lichaam van gevaccineerden zijn van het IgG4-type. Die antilichamen wil je liever niet hebben als het om kanker gaat. Ze zitten immuuncellen in de weg bij het opruimen van kankercellen.

Verontreiniging

En dan zijn er nog de verontreinigingen. Ze zitten vooral in de mRNA-vaccins van Pfizer. Komen die terecht in een cel, dan kunnen ze met een beetje pech een gezonde cel veranderen in een kankercel. Eén van de meest riskante is een stukje genetisch materiaal uit het apenvirus SV40.

Biotechnologen plakken het genetisch materiaal in bacteriën die in een bioreactor nuttige stoffen moeten aanmaken. Als ze het stukje op de juiste manier inbrengen, vliegt de productie van de stof in kwestie omhoog. Als datzelfde stukje op een ongelukkige plek in het DNA van een menselijke cel terechtkomt, zijn de gevolgen niet te overzien. Cellen maken veel stoffen aan waarvan je er liever niet te veel wilt hebben.

De concentraties van de verontreinigingen in de coronavaccins zijn volgens de huidige normen nog net toelaatbaar. Dat klinkt geruststellend, maar die normen houden geen rekening met de gloednieuwe nanotechnologie die wordt gebruikt in de mRNA-vaccins. Die technologie zorgt voor een immense verhoging van de kans dat een cel lichaamsvreemd materiaal opneemt, vertelde de Rotterdamse moleculaire kankeronderzoeker Maarten Fornerod recent in een interview. Houd je wél rekening met die verhoogde opneembaarheid, dan zou er geen enkel mRNA-vaccin op de markt mogen zijn.

 Desinteresse

Terwijl de aanwijzingen zich opstapelen dat de coronaprikken meer ellende hebben veroorzaakt dan ze hebben voorkomen, blijven de regeringen in westerse landen ze met volle overtuiging propageren. In Groot-Brittannië, het thuisland van Angus Dalgleish, is zojuist de zoveelste boostercampagne van start gegaan. In Nederland begint het prikfeest weer in de herfst.

Big Pharma begrijpt beter hoe de vlag erbij hangt. Pfizer besloot al in 2023 om tientallen miljarden te investeren in nieuwe medicijnen tegen kanker. Met kanker is straks nog meer geld te verdienen dan nu, realiseert Pfizer zich handenwrijvend. En Pfizer moet natuurlijk iéts doen met die smak geld die het tijdens de coronacrisis heeft verdiend…

De World Health Organization (WHO) ligt al sinds de start van de coronapandemie onder een vergrootglas. Na corona bleef dat zo vanwege de veronderstelde dreiging van het nieuwe Mondiale Pandemieverdrag dat de WHO een soort almacht moet geven als er weer een pandemie dreigt. Vanaf 2020 is er ook toenemende aandacht voor de man die de WHO dagelijks leidt: Tedros Adhanom Ghebreyesus. Wie is die man eigenlijk en wat zou hij allemaal op zijn kerfstok hebben? Als je naar hem op internet zoekt, kom je een aantal verbijsterende zaken tegen die nauwelijks in de reguliere pers worden besproken.

Het (politieke) verleden van Tedros Adhanom Ghebreyesus

Geboren en getogen in Ethiopië, werd Tedros in 2005 minister van Volksgezondheid. In 2012 werd hij minister van Buitenlandse Zaken van zijn land, aldus Wikipedia.

In 2017 kandideerde hij zich voor de topbaan bij de WHO met steun van zijn regering. Zijn campagne draaide om ‘gezondheidszorg voor iedereen’. Hij werd verkozen boven de Britse arts David Nabarro en de Pakistaanse cardiologe Sania Nishtar, en werd de achtste directeur-generaal van de WHO en de eerste Afrikaan in deze functie.

Vanaf de benoeming in 2017 al in de problemen

Een paar weken voor zijn benoeming in 2017, bracht de New York Times (NYT) een vernietigend artikel uit over Tedros dat hem in feite diskwalificeerde voor de topfunctie bij de WHO.

De NYT schrijft op 13 mei 2017 dat Tedros maar liefst drie cholera-epidemieën in zijn thuisland Ethiopië heeft verdoezeld (ook voor de WHO), toen hij minister van Volksgezondheid was. De beschuldiging werd geuit door een prominente Engelse mondiale gezondheidsexpert die ook informeel adviseur was van David Nabarro, een rivaliserende kandidaat in de race voor het WHO- voorzitterschap.

De Amerikaanse adviseur van Tedros, Lawrence O. Gostin, werkzaam aan de Universiteit van Washington, vestigde de aandacht op de lange geschiedenis van Ethiopië in het ontkennen van cholera-uitbraken en gaf aan dat dit ‘gebruikelijk’ is.

Volgens het NYT-artikel, klagen WHO-ambtenaren echter al jaren dat Ethiopische functionarissen niet de waarheid vertellen over deze uitbraken in hun land en daarmee de veiligheid in de regio in gevaar brengen.

Tijdens eerdere uitbraken meldden verschillende nieuwsorganisaties, waaronder The Guardian en The Washington Post, dat niet bij naam genoemde Ethiopische functionarissen hulporganisaties onder druk zetten om het gebruik van het woord ‘cholera’ te vermijden en het aantal getroffen mensen niet te melden.

Ondanks deze controverse, bleef de Ethiopische regering de benoeming van Tedros steunen in 2017. Dat zou echter binnen een paar jaar veranderen.

WHO-beleid tijdens de coronapandemie

Een paar weken na de uitbraak van de coronapandemie werd Tedros door het Westen ervan beschuldigd primair de belangen van China te hebben gediend. Hij werd (onder andere door de Amerikaanse Council on Foreign Relations) beschuldigd van vriendjespolitiek met China, het bevoordelen van China tijdens de beginperiode van de pandemie en van het te laat uitroepen van de pandemie in het belang van China.

Aanvankelijk zou Tedros de ernst van de situatie zelfs volledig ontkennen en het belang van de Chinese economie vooropstellen, aldus de Amerikaanse publieke omroep Voice of America (VOA).

In januari 2020 werd Tedros zelfs nog gefotografeerd terwijl hij de Chinese leider Xi Jinping de hand schudt op de overwinning van China op het coronavirus door een politiek van insluiting.

In 2021 komen dramatische feiten boven tafel

In het jaar 2021 valt de Ethiopische regering de WHO-voorzitter hard aan met forse beschuldigingen. De regering, die hem in 2017 nog door dik en dun steunde bij de verkiezing tot voorzitter, probeerde hem dat jaar in diskrediet te brengen met beschuldigingen van verduistering en seksueel wangedrag, voorafgaand aan zijn herbenoeming bij de WHO in 2022.

Volgens de premier van Ethiopië, voormalig Nobelprijswinnaar voor de vrede Abiy Ahmed, heeft Tedros de kant gekozen van het Volksbevrijdingsfront TPLF, dat jarenlang de baas was in Ethiopië. Daarmee is hij een belangrijke factor bij de instandhouding van de bloederige burgeroorlog die al jaren in dat land woedt, zo is de gedachte.

Tedros, die alle beschuldigingen heeft ontkend, zei in 2021 dat hij voorzichtig is om terug te keren naar zijn geboorteland Ethiopië (het op één na meest bevolkte land van Afrika) omdat hij vreest voor de veiligheid van zichzelf en zijn gezin.

Begin 2022 lijkt het volledig fout te gaan met de reputatie van de WHO-voorzitter, maar wordt hij toch herkozen

Op 15 januari 2022 bericht persbureau Reuters dat de regering van Ethiopië de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft opgeroepen een onderzoek in te stellen naar de WHO-voorzitter wegens zijn steun aan opstandige milities die strijden tegen de Ethiopische regering.

“De morele, juridische en professionele status van Tedros Adhanom bedreigt de organisatorische status van de WHO”, verklaarde Ethiopië. “Hij heeft schadelijke desinformatie verspreid en de reputatie, onafhankelijkheid en geloofwaardigheid van de WHO in gevaar gebracht, wat duidelijk blijkt uit zijn berichten op sociale media”, aldus het ministerie van Buitenlandse Zaken van Ethiopië.

Op 25 januari 2022, tien dagen na de zware aanklachten uit Ethiopië, nomineert de directie van de WHO echter Tedros opnieuw voor een termijn van 5 jaar. Volgens de directie van de WHO is hij de enige kandidaat voor deze positie dat jaar. Op 25 mei 2022 bevestigen 196 lidstaten van de WHO de benoeming.

Waarom kiest de wereld een zwaar omstreden persoon als voorzitter van de WHO?

De NOS noemde in september 2023 de burgeroorlog in Ethiopië de bloederigste oorlog van 2022. Een oorlog die dat jaar veel meer slachtoffers heeft geëist dan in Oekraïne, maar waar de wereld geen enkele interesse in toont. De voorzitter van de WHO speelt hierin een prominente rol volgens zijn eigen regering.

Eind oktober 2023 komt de regering van Ethiopië met nieuw aanklachten middels een dossier van 45 gigabyte dat beschuldigingen van verduistering van overheidsgelden, seksueel wangedrag en vervalste aanbestedingen aantoont.

Waarom kiest de wereld zo’n controversieel iemand als Tedros Adhanom Ghebreyesus opniéúw als voorzitter van de WHO?

Om dat te begrijpen is het nodig om naar de samenstelling van de WHO-directie te kijken. Deze bestaat grotendeels uit Europeanen, gevolg door Afrikanen. Noord- en Zuid-Amerika samen, hebben minder WHO-directieleden dan Europa.

Volgens The Associated Press (AP) waren de Europese leden en met name Frankrijk en Duitsland de eerste groep die de herverkiezing van Tedros steunden. Om dat weer te begrijpen is het noodzakelijk te weten dat de EU de initiator is van het grootste project dat de WHO op stapel heeft staan: het Mondiale Pandemieverdrag waar momenteel zoveel over te doen is.

De Europese Raad (van ministers) besloot op 20 mei 2021 om bij de WHO een proces te starten waarmee een nieuw mondiaal pandemieverdrag vergaande bevoegdheden aan de WHO delegeert ingeval van een nieuwe pandemie. Met dit initiatief verzekert de EU zichzelf van een dominante rol in dit nieuwe mondiale wetgevingsproces. Tedros gaat daarbij helpen.