Eurovisie Songfestival is een afspiegeling van Brussel, niet van de samenleving

De non-stop regen, met slechts heel af en toe een paar droge dagen, duurt nu bijna al een jaar rond. Veel mensen lijken het te zijn vergeten, maar zoals we dit jaar geen lente hebben gehad, zo hadden we vorig jaar een lang, koud en nat voorjaar, een snikhete gortdroge maand mei, geen zomer en daarna vrijwel alle dagen regen. Want de hondsdagen begonnen al eind juni 2023 en zijn eigenlijk sindsdien niet meer verdwenen. De sproeier blijft maar aan.

De hoeveelheid regen die in een jaar tijd is gevallen, is hallucinerend. Voor bijna iedereen is het alle dagen herfstweer vervelend, maar voor mij als natuurboer in streekgranen is het zelfs onze business-case, onze bier- en broodzaak! Vorige zomer verloren we bijna de helft van onze oogst. Als de regen de hele zomer aanhoudt, dan verliezen we mogelijk alle oogst. En dat zal voor heel veel voedselproductie gelden in Nederland en Noordwest-Europa, want het is vooral dit deel van ons continent dat verregent, inclusief de graanvelden in Duitsland en Frankrijk. Onze akkerbodems zijn leeggespoeld, alle mineralen, nutriënten en voedingsstoffen voor onze gewassen zijn weggespoeld. Calcium? Weg. Zink? Opgelost. In de Betuwe ken ik een kersenbongerd waar de boomwortels zijn weggerot. De eerste vier jaar geen kersen meer uit deze boomgaard.

Geo-engineering

In een uitzending van Ongehoord durfde ik enige weken geleden al openlijk de vraag te stellen of alle regen wel samenhangt met klimaatverandering. Waarom zou het geen bewuste of onbewuste weer-manipulatie kunnen zijn, misschien wel heimelijke geo-engineering? Het valt me op dat meer en meer mensen die vraag ook openlijk durven te stellen. De aanwijzingen voor weermanipulatie stapelen zich immers op en in een enkel geval zijn er zelfs al feiten die de vraag niet alleen legitimeren, maar indringend maken. Want waarom stelden al drie (!) Amerikaanse staten een verbod in tegen chemtrails?

Bekijk vooral de het slotdeel van de laatste uitzending van Ad Verbrugge bij De Nieuwe Wereld waarin Club van Rome-lid Wouter van Dieren het openlijk heeft over zijn project om de aarde met twee graden af te koelen door de zon af te schermen middels het creëren van ‘witte wolken’. Het opmerkelijke is dat Van Dieren meteen zegt dat er ook ongewenste neveneffecten kunnen zijn waar we dan wel heel goed naar moeten kijken. Voor mij was het alsof ik het in Keulen hoorde donderen. De zon afschermen? Wat denk je dat dat doet met onze voedselproductie? Met onze graanteelt? En met de aanmaak van onze eigen zo belangrijke vitamine D? De zon is licht, de zon is leven. Gaat de klimaatpsychose ertoe leiden dat mensen met naam en faam en geld en invloed doodleuk voor God denken te kunnen spelen, heimelijk dan wel openlijk? Zonder brede maatschappelijke en politieke discussie over nut, noodzaak en gevaar?

Windparken

Na de uitzending van Ongehoord rolde er veel informatie mijn mailbox in. In november 2022 kwam onze eigen KNMI met een studie waaruit al bleek dat ‘windparken het weer beïnvloeden’. Zo is de wind in de buurt van windparken afgenomen en zijn ook de temperatuur en luchtvochtigheid veranderd. En al zou het effect van windparken op het weer plaatselijk zijn, de effecten zijn in ‘bepaalde weersituaties op grote afstand van het windpark nog merkbaar’, aldus ons KNMI dat windparken zelfs “atmosfeer-mixers” noemt:

“Draaiende rotorbladen van een windturbine zetten bewegingsenergie van de wind om in elektriciteit. Hierdoor neemt de wind achter de windturbine af. Bovendien mixen de rotorbladen de luchtlagen en maken ze wervels (turbulentie) waardoor vocht en warmte in de lucht beter doormengen. Dat kan ervoor zorgen dat wolken oplossen of vormen. Kortom: het weer verandert door windturbines, maar de vraag is hoe en hoeveel.” U leest het goed, deze tekst is gewoon van de site van het KNMI geplukt.

In de passages daarna meldt het weerinstituut dat er ook nog eens steeds meer en steeds grotere windparken komen. “Op de hele Noordzee stond in 2020 19 gigawatt aan geïnstalleerd vermogen. In 2050 is dat naar verwachting ongeveer tien keer zoveel!” U leest het goed en ook het uitroepteken is van het KNMI zelf.

Wilhelm Reich

Het bizarre is dat er voor de bouw van de windparken nauwelijks tot geen onderzoek is geweest naar de neveneffecten. Vroeger kon je voor de aanleg van een fietspad al niet zonder een milieueffectrapportage (mer), terwijl dat nooit is gevraagd voor de windmolens op zee en land. De negatieve effecten zijn overigens al even hallucinerend als de vele regenval dat is. Het verwoestende effect op de zeebodem en onze visgronden, maar ook voor vogels en grienden, is onvoorstelbaar. En onherstelbaar. Niet alleen de draaiende wieken en alle bekabeling en diesel zijn vernietigend, ook het omwoelen van de bodems maakt van de Noordzee een desolaat industriepark. En de gekte houdt doodleuk aan.

Van de Indepen-eindredactrice kreeg ik afgelopen zondag de antieke videoclip toegestuurd van Kate Bush, Cloudbusting, waarmee zij het aangrijpende verhaal van regenmachine-maker Wilhelm Reich (1879-1957) en zijn jonge zoon in beeld bracht, door Kate Bush zelf en Donald Sutherland gespeeld. Tot drie keer toe probeerde ik afgelopen zondag heel even buiten in de tuin te zitten, tot drie keer toe vergeefs. Tijdens het kijken naar de clip belandde ik zelf in de regen. De video greep me bij de keel, het verhaal van de gearresteerde Reich kennende. Bekijk hem tot het eind en lees deze Wikipedia lemma, of veel beter nog de ongekend lucide columns van Laura Slot over Reich.

TU Delft

De telefoontjes die ik na de Ongehoord-uitzending met een paar experts had, maakten haast dat ik onder de kop van dit artikel ‘deel 1’ zette. Zoals altijd zijn er mensen geweest die een dossier over heimelijke weermanipulatie bouwden en die waarschuwden, maar die murw zijn geslagen want iedereen verklaarde deze vorsers voor gek, als wappies avant la lettre.

Op alternatieve kanalen en op LinkedIn figureerde dit weekeinde ook een klein deel van een filmreportage waarin de stem van David Attenborough is te horen bij een bezoek aan onze Nederlandse TU Delft waar wetenschappers openlijk spreken over de technische mogelijkheid om met windmolens regenwolken te maken! Op LinkedIn kwamen foto’s (helaas zonder bronvermelding) voorbij van wolken producerende windmolens op zee. Zou het zo simpel zijn? Zijn het niet eens contrials (door de luchtvaart veroorzaakte waterdamp) of zelfs chemtrails (vliegtuigen die bewust metalen in de lucht brengen) ten bate van ‘cloud-seeding, maar zijn het onze windmolens die ons nu al een jaar in de zeik zetten? Of beiden? Op de site Interessante tijden van Rypke Zeilmaker is inmiddels ook het nodige over weermanipulatie te vinden, en eveneens verwijzend naar officiële bronnen.

In de Eerste Kamer stelde BBB-Statenlid Eric Kemperman al vragen over de wereldwijde beïnvloeding van onze atmosfeer. “We noemen dat geo-engineering, chemtrails, cloudbusting of varianten op dit thema. Kijk maar eens naar boven als u weer een blauwe lucht ziet met een bijzonder geometrisch patroon aan vliegtuigstrepen. Je kan er op z’n minst vragen over stellen aan de verantwoordelijke minister voor luchtkwaliteit.”

Wat is waarheid? Wie scheidt het kaf van het koren? Het zijn voorlopig vooral vragen die gesteld moeten worden, daar waar iedere goede onderzoeksjournalistiek mee begint, vragen en scenario’s. Was er nog maar een soort scherpe, onafhankelijke in plaats van een op links verdwaalde Zembla om dit uit te vorsen. Want ik ben geen researchjournalist meer, maar een natuurboer die zijn nering dreigt te verliezen als gevolg van het kolere weer. Wel kan ik als boernalist tenminste proberen dit thema op de agenda te krijgen.

Onderzoeksjournalistiek

Wellicht is er een Indepen- of zelfs een multi-upstream mediateam te vormen dat de onderzoeksjournalistiek met hulp van financiers (sponsors, donateurs, filantropen) in dit land weer een beetje wakker kust? En hopelijk hervinden we dan zielsgenoten in instanties die nog wel over onze (voedsel)zekerheid en onze volksgezondheid en veiligheid willen waken, instanties met de bevoegdheid tot invallen, arrestaties en inbeslagname. Want hoe goed onderzoeksjournalisten vroeger ook waren, ook toen hadden wij die bevoegdheid niet en mocht je hopen dat een onthullend artikel tot dergelijke politie- en justitieacties leidde. Helaas zijn beiden uitgehold, zowel de onderzoeksjournalistiek als overheidsinstanties. Maar ja, je moet ergens (opnieuw) beginnen.

Graag omwille gebrek aan middelen en mankracht alleen reageren met uiterst serieuze informatie via redactie@indepen.nl.

Postscriptum: Hoewel ik een punt had gezet achter de reeks columns ‘Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in’ neem ik in overweging om die binnen enkele weken toch voort te zetten vanwege zowel de actualiteit (we koersen daadwerkelijk op kernoorlog) als de vele reacties op die serie.

Komt u in ieder geval op 30 juni aanstaande naar het Moreelse Park Utrecht van 13:30u tot 15:30u. Geen spandoeken, geen lawaai, geen sprekers, maar louter een stilte-protest. En trek iets wits aan.

–//–

Samen met ons impact maken? Dat kan! Of het nu gaat om een kleine eenmalige donatie of een maandelijkse donatie. Wij zijn jullie dankbaar voor elke donatie! Doneren kan hier!

De marketingmachine van ’s lands meest integere Kamerlid draaide met zijn Nieuw Sociaal Contract op volle toeren. Er moest en zou een constitutioneel hof komen om wetten te kunnen toetsen aan de Grondwet, want de Grondwet is onveranderlijk en heilig. Wee diegene die de Grondwet ter discussie stelt, want die krijgt te maken met rechtstatelijkheidsdominee Omtzigt himself. Internationale verdragen moesten koste wat het kost gerespecteerd worden want, eenmaal ja gezegd, dan is het tot de dood ons scheidt. Bovendien moest het maar eens afgelopen zijn met de vriendjespolitiek en de netwerkcorruptie die Den Haag al jaren in haar greep heeft en die ertoe heeft geleid dat loyaliteit het altijd won van kwaliteit.

JOVD’ers werden na hun studie politicologie of bestuurskunde gerekruteerd als tassendrager, om vervolgens na een decennium ja-knikken, zonder enige relevante ervaring of opleiding, de meest uitdagende ministersposten te bezetten. Het extraparlementaire ‘programkabinet’ moest eindelijk korte metten maken met deze inmiddels beruchte Rutte-doctrine. Na zeven maanden onderhandelen ging het gordijn omhoog en mocht het volk de geboorte van het eerste kabinet van premier Schoof, zelf jarenlang lid van de Partij van de Arbeid, aanschouwen. In al zijn extraparlementaire schoonheid, maar met weinig ministers of staatssecretarissen van buiten. Laat staan dat er gezocht was naar een match tussen competenties en portefeuilles. En toch zijn er een paar lichtpuntjes.

Laten we de meest in het oog springende ministeries beschouwen waar het juist wél goed lijkt te zijn gegaan. Allereerst is er de nieuwe minister van Financiën, de 43-jarige VVD’er Eelco Heinen, econoom met twee masteropleidingen in algemene economie en macro-economie. Hij wordt geflankeerd door Folkert Idsinga, die weliswaar voor NSC staatssecretaris van Fiscaliteit en Douane wordt, maar daarvoor een uiterst competent Kamerlid was voor de VVD en bovendien ooit partner bij Baker & McKenzie als fiscalist. Voorts hebben we dan een nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, de NSC’er Caspar Veldkamp, die kan bogen op ruime internationale ervaring als ambassadeur in Griekenland en Israël. Daarnaast heeft hij als ambtenaar diverse posten in het buitenland bekleed, waaronder in Washington en Warschau. Deze man kun je om een internationale boodschap sturen.

Een ander bijzonder lichtpunt is uiteraard Gijs Tuinman. Onderscheiden met de hoogste onderscheiding die een militair kan verdienen, de Militaire Willems-Orde voor zijn bijzondere verdiensten in Afghanistan, wordt deze luitenant-kolonel b.d. van het Korps Commandotroepen onze nieuwe staatssecretaris van Defensie. Over het koppelen van competenties aan functies gesproken! Wel zal het enigszins vreemd geweest zijn voor deze Ridder dat de prestigieuze ministerspost op Defensie in het potje bordes-stratego veroverd is door de VVD, waarop vervolgens de 37-jarige Ruben Brekelmans wordt gepositioneerd, die geen enkele militaire ervaring meebrengt. Brekelmans blinkt overigens wel uit in zijn passie voor de oorlog in Oekraïne, dus misschien is hij daarom wel uitverkoren.

Oude wijn in nieuwe zakken

Het kabinet-De Geer I (1926) was een zuiver extraparlementair kabinet. Er was geen steun van de meerderheid en na de val van het kabinet-Colijn I moest er toch wat gebeuren. Het kabinet-Den Uyl I (1973) werd door de PvdA en D66 als parlementair gekwalificeerd, maar in elk geval nog door de andere partijen, PPR, KVP en ARP, als extraparlementair gezien.  Het kabinet-Schoof I bestaat uit 29 bewindspersonen, waarvan het overgrote deel nog nooit een bedrijf van binnen heeft gezien, anders dan op werkbezoek. Mijn weddenschap met Ab Flipse om een goede fles wijn heb ik ruimschoots gewonnen, want er is nauwelijks een ondernemer te bekennen in het nieuwe kabinet. En ambtenaren zijn geen mensen van buiten. Dat is gewoon oude wijn in nieuwe zakken.

Natuurlijk is er hoop dat goede mensen zoals Fleur Agema, Barry Madlener en Femke Wiersma de chaos van hun voorgangers zullen herstellen. Vanzelfsprekend is er de verwachting dat Marjolein Faber, na de uitverkoop van Nederland door Mark Rutte, de grenzen potdicht zal gooien, het inwilligingspercentage naar nul zal terugbrengen en de Dublin-afspraken in ere zal herstellen. Geheel in lijn met wetten en verdragen, zoals de hardliner Gidi Markuszower het ongetwijfeld voor ogen had. Hoe vreemd is het eigenlijk dat het kabinet, dat een Nederlandse KGB’er in casu oud-directeur-generaal van de AIVD premier maakt, geen openheid van zaken geeft nadat de AIVD iets onoverkomelijks zegt te hebben gevonden over iemand die al jaren een voortreffelijk Kamerlid is? En uiteraard kijkt heel ondernemend Nederland reikhalzend uit naar het moment dat Mona Keijzer de puinhoop van Hugo de Jonge bij het grofvuil gaat zetten en de overheid terugtrekt uit de woningmarkt, zoals Javier Milei dat zeer succesvol in Argentinië heeft gedaan. Misschien is de grootste prestatie van dit kabinet al behaald voordat het goed wel op het bordes staat: dat kabinet-Schoof I een einde maakt aan de ellende van twee periodes D66-hegemonie. Maar één ding is zeker, het is geen zakenkabinet en extraparlementair al helemaal niet.

Wat zou iedere kantoorklerk toch graag een elektrisch vehikel willen hebben. Niet omdat hij zo pro-milieu en -klimaat is, want dat is al lang geen geldig argument meer, maar vanwege die lage bijtelling natuurlijk, en al die subsidies. Zonder subsidies werkt niets in Nederland tenslotte.

Staat ook wel zo stoer op feestjes en partijtjes. Iedereen zonder sales- of directeursfunctie komt met een moeizaam bij elkaar gespaard benzine-exemplaar naar het feestje. Vrijwel dagelijks achtervolgd door krantenberichten over alweer een gepland verbod voor een volgende stad, een verbod op de productie op een benzine-bolide en uiteindelijk natuurlijk het verbod op het bezit van een benzine-gestuurde bolide.

Met een net te hete aardappel in je mond kun je nog net uitbrengen dat je die elektrieke bolide natúúrlijk alleen rijdt omwille van het klimaat en dat je het ‘de investering’ waard vindt. Bovendien barst het van de elektronische gadgets in dat ding. Geen elektrische auto? Dan stel je niks voor, het is tenslotte alleen voorbehouden aan dik betaalde baantjesjagers en dga’s.

En net nu de markt overspoeld wordt door goedkope Chinese elektrische klonen van de ultra-gadget Tesla, en ook nog betaalbaar voor de kantoorklerk, gooit uitgerekend de EU roet in het eten! Want ze komen met een heffing op die dingen. En niet zomaar een heffing, maar een heffing tot wel 38 procent, en er zat al een heffing van 10 procent op! In het slechtste geval (voor SAIC) dus een heffing van 48 procent. BYD, de ‘best’ bedeelde, krijgt een heffing van in totaal 27,4 procent. Waarom? Omdat de EU vindt dat de Chinezen niet eerlijk concurreren door subsidies te verstrekken aan de bouwers.

Nu weten slechts weinigen dat het sowieso al óntzettend slecht gaat met de volledig elektrische auto’s, simpelweg omdat ze nauwelijks een bestaansrecht hebben. De overeenkomst tussen iemand met een acute diarree en iemand met een volledig elektrische auto is namelijk dat ze allebei hopen thuis nog te halen. In Amerika en Duitsland worden de Tesla’s op verlaten terreinen gestapeld terwijl de productie doorgaat alsof er niets aan de hand is. De havens in de Rotterdamse Maasvlakte puilen uit van de Chinese klonen die zelfs tegen lage prijzen onverkoopbaar zijn. Met statistieken wordt gesjoemeld, dealers worden gedwongen om auto’s af te nemen waar geen vraag naar is, en gepubliceerde ‘registraties’ lijken dan wel verkochte auto’s, maar die zijn verkocht aan de dealer en niet aan de eindverbruiker. De Europese auto-industrie kijkt al langer de andere kant op. Diesels worden afgestoft, batterijfabrieken gesloten, producties afgeschaald of omgezet, niemand wil de volledig elektrieke variant nog.

Wat hebben we nu bereikt? Na meer dan 10 jaar subsidies over de balk gooien voor de Tesla’s en consorten, andere weggebruikers laten (mee)betalen voor de voordelen van een kleine selecte groep rijders en de realisatie dat een elektrische auto helemaal niets te maken heeft met ‘milieu’ of ‘klimaat’, integendeel, draait de politiek uiteindelijk de (goedkope) elektrische auto definitief de nek om. Of trekken ze deels de stekker eruit? We gaan het zien. Vanaf het begin was het duidelijk dat hybride auto’s op veel grotere schaal veel sneller tot succes zouden leiden, iedere benzineauto is veel sneller als hybride uit te voeren en te bouwen, maar nee, de politiek en beleidsmakers wilden volledige elektrificatie en benzine en diesel op allerhande manieren verbieden. Een technisch compleet onhaalbare en onrealistische zaak, maar de klimaatklevers wreven in hun handen bij zoveel onbenul. Gelukkig geven de technocraten in Brussel zélf het laatste zetje. De klassieker is dan ook: is of was het beleid of is erover nagedacht? Het is beleid, wanbeleid, en het heeft weer miljarden gekost.