Welke politici lopen aan het lijntje van het WEF of de Bilderbergconferentie?

Het is een door de Europese Commissie aangezwengelde hype: de strijd tegen nepnieuws, desinformatie en misinformatie. Wij zien deze strijd als een strijd tegen de democratie en vrije meningsuiting. Een strijd die zich steeds meer tegen de Europese (en dus Nederlandse) burger keert. Een strijd waarbij steeds vaker bekende Nederlanders ingezet worden die vervolgens zelf desinformatie en/of misinformatie gaan verstrekken. Als ongebonden mediaplatform blijven we tegen deze wantoestanden strijden.

De basis: het Actieplan tegen Desinformatie van de Europese Commissie

Op 5 december 2018 kwam de Europese Commissie met het Actieplan tegen Desinformatie. Uitgangspunt van dit plan is dat met name sociale mediaplatformen zoals Facebook, Instagram, YouTube en LinkedIn voedingsbodems zijn voor de verspreiding van nepnieuws, misinformatie en desinformatie. Rusland zou vooral de (westerse) social media hebben misbruikt om de bevolking in het Westen te vergiftigen met onjuiste informatie. Dat was al in 2015 geconstateerd door de Europese Commissie, aldus het actieplan.

Pagina 3 meldt: “Bovendien zijn de Europese Instellingen en hun vertegenwoordigers vaak doelwit van desinformatie en heeft desinformatie tot doel het Europese project te ondermijnen.”

De uitbreidingen van het Actieplan: verordening Digitale Diensten (2022)

Per wettelijk bindende EU-verordening 2022/2065 (DSA) van 19 oktober 2022 zijn de grote sociale mediaplatformen (zoals reeds genoemd) aan banden gelegd.

Online (social media) platforms en zoekmachines moeten:

• in de EU illegale inhoud en desinformatie gericht aanpakken
• hun aanbevelingssystemen aanpassen
• transparant zijn over online reclame via hun diensten
• elk jaar de risico’s van schadelijke onlinepraktijken op hun diensten beoordelen (bijvoorbeeld illegale goederen, illegale content en het verspreiden van desinformatie door gebruikers van hun diensten)
• maatregelen nemen tegen schadelijke onlinepraktijken op hun diensten waaronder het verwijderen van gebruikers die desinformatie verspreiden (Facebook, LinkedIn, Instagram etcetera)

Ook zijn er controles door de Europese Commissie op de gebruikte algoritmes door deze platformen. De allergrootste partijen, zoals LinkedIn, vallen vooral onder direct toezicht van de Europese Commissie (EC). De EC kan hen boetes opleggen als zij niet voldoen aan de DSA. De Autoriteit Consument & Markt (ACM) en de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) gaan in Nederland toezicht houden op de DSA, aldus de website van het Ondernemersplein.

Grootste risico van de EU-wetgeving: censuur

Een studie van het Instituut voor Informatierecht maakte een opsomming van de grote risico’s van deze dwingende EU-wetten. Samengevat komt het erop neer dat deze wetten tot een steeds grotere vorm van censuur binnen de EU leiden, alsook een systeem waarmee sommige burgers anderen aan kunnen geven via de daarvoor gecreëerde mogelijkheden op de grotere sociale media platformen. Dergelijke systemen kennen we uit de geschiedenis van de DDR en USSR.

Een ander risico is de wijze waarop individuele lidstaten met de EU-wetgeving omgaan. In Nederland heeft deze er onder andere toe geleid dat hier de denktank Desinformatie is opgericht door een initiatief van de Tweede Kamer.

Deze denktank van de overheid heeft al veel kritiek gekregen, onder andere van het tijdschrift Medisch Contact en het TV programma EenVandaag.

Fake nieuws bestrijders leveren ook zelf een bijdrage aan desinformatie

Naast formele instanties die op grond van EU wetten nepnieuws moeten bestrijden, voelen ook steeds vaker bekende Nederlanders (BN’ers) de neiging om zich als fake nieuws bestrijder te doen gelden. Een voorbeeld is weerman Gerrit Hiemstra die op LinkedIn reageerde op een post van een LinkedIn-gebruiker die een artikel van onze website aanhaalde.

De post ging over het opblazen van dammen in de EU om de biodiversiteit in rivieren te verbeteren:

De reactie van Hiemstra op bovenstaande post:

Hiemstra noemt de feiten en cijfers zoals aangehaald door Erik van der Burg “een broodje-aap-verhaal. Klinkklare onzin.”

Hiemstra heeft duidelijk niet de moeite genomen om de bron van de post van Erik van der Burg te lezen. Had hij dat wel gedaan, dan had Hiemstra kunnen vaststellen dat de uitlatingen van Van der Burg gebaseerd zijn op een artikel van het Wereld Natuur Fonds (WWF), een onderdeel van de Verenigde Naties dat doorgaans toch als betrouwbaar wordt beoordeeld. Hiemstra meldt dat het hier alleen om het opblazen van overbodige dammen en sluizen zou gaan. Dat is pas “klinkklare onzin”.

In het hierboven genoemde artikel staat letterlijk de volgende tekst: “In 2022 zijn vooral verouderde stuwen in Europese rivieren verwijderd. Uit eerder onderzoek is gebleken dat er in Europa zo’n 150.000 onbruikbare barrières zijn. Volgens Wanningen moeten er uiteindelijk elk jaar enkele duizenden stuwen worden verwijderd om echt in een ‘stroomversnelling’ te komen.”

Dus; er zijn tot op heden verouderde stuwen verwijderd, maar de bedoeling is dat we ieder jaar duizenden stuwen gaan verwijderen! Dat belooft wat en gaat zeker niet meer alleen om verouderde infrastructuur. Dat is ook te lezen op de website van adviesbureau PONT |Klimaat:

“Vrijstromende rivieren

Mede op grond van de Kaderrichtlijn Water moeten de lidstaten door het verwijderen van kunstmatige barrières de natuurlijke stroming van rivieren en natuurlijke functies van uiterwaarden herstellen. Het uiteindelijke doel is om in de hele Europese Unie in 2030 ten minste 25.000 kilometer rivier in vrijstromende rivier te herstellen.”

Niets over “alleen maar verouderde dammen en sluizen”.

Ook Hiemstra levert met zijn reactie een bijdrage aan desinformatie en vergroot voor LinkedIn-gebruiker Van der Burg het risico dat deze van het platform wordt verwijderd op basis van de Digital Services Act.

In het nieuwe regeerakkoord staat dat 20 procent van alle rijksambtenaren ontslagen moet worden. Waarom, om hoeveel mensen gaat het en wat voor problemen levert dat op? Het kabinet-Rutte IV zal toch niet voor niets al die extra 25.000 fte’s aan ambtenaren hebben aangenomen?

Wat zijn rijksambtenaren en hoeveel hebben we daarvan?

Een rijksambtenaar is iemand die in dienst is van een van de ministeries van de landelijke regering. De meesten hiervan werken in Den Haag. Tussen 2018 en 2022 kwamen er ongeveer 25.000 fte’s aan rijksambtenaren bij, een toename van 22 procent in vier jaar tijd. In totaal hebben we nu ongeveer 114.000 ambtenaren die voor een ministerie werken.

Het gaat dus expliciet om een geplande reductie van ambtenaren in rijksdienst, niet over ambtenaren bij een gemeente, provincie of waterschap.

Waarom heeft de laatste regering Rutte zo enorm veel extra ambtenaren aangenomen?

De overheid is de laatste jaren als werkgever exorbitant gegroeid, aldus gegevens van het UWV. Halverwege 2022 waren er In totaal 570.000 banen bij de overheid. Dit is een toename van 50.000 banen ten opzichte van 2019. De groei komt volgens UWV voornamelijk door de toename van het aantal taken bij de overheid en de financiële mogelijkheid om meer personeel aan te nemen zoals gecreëerd door de Europese Centrale Bank (ECB).

Vooral beroepen waarvoor minimaal een hbo-opleiding gevraagd wordt, zijn gegroeid.

In algemene zin is die uitbreiding noodzakelijk gebleken door de enorme toevloed aan wet- en regelgeving vanuit de EU sinds het aantreden van Ursula von der Leyen in 2019. Het UWV schrijft hierover: “Door ontwikkelingen als de energietransitie en klimaatverandering hebben gemeenten, provincies en waterschappen er veel werk bij gekregen”.

Als we alleen naar de explosieve groei van het aantal rijksambtenaren kijken, dan is die groei vooral ontstaan bij de ministeries die het meest te maken hebben met de implementering van nieuwe EU-wetgeving. Dat zie je terug in de cijfers op de website van Binnenlands Bestuur: “De relatief grootste fte-stijging was te zien bij het ministerie van Economische Zaken en Klimaat (+ 1346 ambtenaren, 16,2 procent) en Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. Binnenlandse Zaken kreeg er vorig jaar ruim 450 ambtenaren bij.”

De loonkosten van al die ambtenaren

De salarisuitgaven van het rijk bedroegen vorig jaar bijna 11,5 miljard euro; een stijging van 8,6 procent ten opzichte van 2021. Die stijging komt grotendeels door de toename van het aantal fte’s, aldus het bovengenoemde artikel in Binnenlands Bestuur.

Behalve de groei van het aantal medewerkers in vaste dienst, steeg ook de externe inhuur. Volgens de zogeheten Roemer-norm zouden de uitgaven aan externe inhuur onder de 10 procent van de totale personele uitgaven moeten blijven, maar die norm is overschreden: in 2022 bedroegen de totale uitgaven aan externe inhuur 2,68 miljard euro; 14,2 procent van de totale personele uitgaven.

Nieuwe regering wil minder EU en minder ambtenaren

In het Hoofdlijnenakkoord tussen PVV, VVD, NSC en BBB, staat onder meer vermeld dat Nederland de bijdrage aan de EU wil terugdringen. Ook willen de partijen nieuwe afspraken met de EU maken over de Natura 2000-gebieden en de stikstofeisen die Brussel aan de Nederlandse landbouw stelt.

De budgettaire bijlage van het Hoofdlijnenakkoord laat hierbij aan duidelijkheid weinig te wensen over. Aan de EU moet structureel jaarlijks 1.600 miljoen euro minder afgedragen worden dan nu het geval is. Aan jaarlijkse kosten voor lonen van rijksambtenaren moet structureel 1 miljard euro bespaard gaan worden. Minder EU betekent minder ambtenaren.

Onderzoek Ipsos I&O: grote tevredenheid onder bevolking over nieuw regeerakkoord

In tegenstelling tot het eerdere boegeroep vanuit de nieuwe oppositie, blijkt een veel groter deel van de Nederlandse bevolking gelukkig met het nieuwe regeerakkoord dan bij het aantreden van Rutte IV.

Wel leeft er breed bij de kiezer zorg over de vraag of de coalitie waar kan maken wat ze belooft, aldus het onderzoek van Ipsos I&O in samenwerking met NOS. Het vermoeden is dat de partij van Omtzigt (NSC) vroegtijdig roet in het eten gaat gooien en te veel mee zal waaien met de oppositie. Dat zou zelfs tot een vroegtijdig einde van de coalitie kunnen leiden.

Ook blijkt er grote weerstand vanuit de EU ten aanzien van de nieuwe Nederlandse plannen. De EU heeft de afgelopen 5 jaar onder Ursula von der Leyen steeds meer macht naar zich toegetrokken, onder andere te zien aan de explosieve groei van het aantal ambtenaren op ministeries, en zal deze macht niet zonder strijd opgeven.

Een ander gevaar voor de plannen van de nieuwe coalitie is een mogelijk te verwachten weerstand vanuit de rijksambtenaren die dreigen ontslagen te worden. Kortom, er gaat een forse machtsstrijd ontstaan in de komende maanden: een strijd tussen het nieuwe kabinet en de EU, maar ook mogelijk een strijd tussen delen van de ambtenarij en een nieuw kabinet.

Klaas Knot is al sinds 1 juni 2011 directeur van De Nederlandsche Bank (DNB) als opvolger van Nout Wellink. Maar Knot heeft nog meer financiële functies die hem internationaal aanzien en positie geven. Hij is wellicht de meest invloedrijke bankier ter wereld. Om welke functies gaat het en wat doet hij inhoudelijk binnen die functies?

Directeur DNB en politiek activist

Klaas Knot (1967) studeerde in 1991 cum laude af aan de Rijksuniversiteit Groningen in de Economische Wetenschappen. In 1995 promoveerde hij tot doctorandus in de Economische Wetenschappen en vanaf 2015 is hij (naast zijn directiefunctie bij DNB) hoogleraar Monetaire Stabiliteit aan de Universiteit van Amsterdam en daarmee tevens professor.

Voordat Knot de hoogste functie bij DNB bereikte in 2011, was hij al vanaf 1999 bij de bank werkzaam als afdelingshoofd en later divisiedirecteur.

Vanuit zijn positie als DNB-directeur doet Knot regelmatig politieke uitspraken die feitelijk niet tot zijn taakgebied behoren, maar eerder bij linksgeoriënteerde ministers van financiën of economische zaken zouden moeten liggen. Voorbeelden daarvan zijn de plannen die Knot heeft om het eigen huis als vermogen in box 3 te gaan belasten waardoor je als het ware huur aan de staat betaalt om in je eigen huis te kunnen blijven wonen, met name nadat de hele hypotheekschuld is afgelost. Dat zou voor veel gepensioneerden een gedwongen verkoop van hun woning betekenen en daarmee het woningtekort deels oplossen, aldus Knot.

Meer recent stelde Knot voor om huisbezitters te verplichten om hun spaargeld te gebruiken om hun huis te verduurzamen conform EU-wetgeving. De verduurzamingsplicht zou moeten worden ingevoerd als de vergroening van Nederlandse huizen niet snel genoeg gaat. Daarmee volgt Knot keurig de onlangs ingevoerde Europese klimaatwet.

Knot als lid van de ‘wereldelite’

Wie Klaas Knot zijn cv bestudeert, ziet dat hij lid is (geweest) van de mondiaal meest invloedrijke netwerkclubs als de Bilderbergconferentie. Daar mocht hij zelfs viermaal verschijnen (2018, 2017, 2015, 2013). Ook prijkt zijn naam meerdere malen op de gastenlijst van het WEF en was Knot lid van de machtige Trilaterale Commissie, de machtigste netwerkorganisatie van de VS waar ook Rob Jetten deel van uitmaakte voordat hij minister werd.

Als je dus Knot nieuwe plannen hoort verkondigen die erop gericht zijn om het vermogen van hardwerkende Nederlanders af te bouwen, is het goed te weten dat hij mogelijk daartoe geïnspireerd werd door bovengenoemde mondiale netwerkclubs.

 Directeur ECB

Uiteraard is Klaas Knot (vanuit zijn functie bij DNB) ook mededirecteur van de Europese Centrale Bank (ECB). In de beginperiode van zijn lidmaatschap van deze bank, dacht Knot nog wel eens aan het belang van de Nederlandse economie en durfde hij voorzichtig kritisch te zijn op het beleid van de ECB. Een voorbeeld daarvan is zijn kritiek op het megalomane bijdrukken van euro’s door de ECB in 2015.

In de loop van de tijd is Knot toch ook een meer volgzame houding naar de ECB gaan ontwikkelen, wat zich manifesteert in ongebreidelde steun voor het ECB beleid zoals het voornemen van ECB om de rente weer te gaan verlagen, ook al is de inflatie nog niet onder controle. Overigens dacht Knot vijf maanden geleden nog heel anders over die mogelijke renteverlagingen door de ECB. Zo’n gewijzigd inzicht in een paar maanden tijd tekent zijn opportunisme.

Voorzitter van de Financial Stability Board

Naast zijn werk op nationaal (DNB) en Europees (ECB) niveau, is Knot ook nog internationaal actief als voorzitter van de Financial Stability Board (FSB). Deze functie is de meeste mensen onbekend, maar is wellicht de belangrijkste van zijn activiteiten.

De FSB monitort en stuurt het mondiale financiële en bankensysteem. Een belangrijk onderdeel daarvan is het verder inperken van het gebruik van gedecentraliseerde cryptovaluta zoals bitcoins. Gedecentraliseerde digitale valuta vallen immers niet onder het mondiale bankentoezicht en -controle, hetgeen niet de bedoeling is vanuit de optiek van de FSB en het commerciële bankenstelsel.

De FSB-website vermeldt: “De FSB bevordert de internationale financiële stabiliteit; zij doet dit door de nationale financiële autoriteiten en internationale standaardbepalende instanties te coördineren terwijl zij werken aan de ontwikkeling van een krachtig regelgevings-, toezichthoudend en ander beleid voor de financiële sector.”

Uiteraard speelt de FSB onder Klaas Knot een centrale rol bij de introductie van Central Bank Digital Currency (CBDC) waar momenteel veel over te doen is gezien de mogelijkheid om de wereldwijde controle op burgers daarmee te faciliteren.

De FSB is oorspronkelijk in 1999 opgericht door de deelnemende landen van de G7: de belangrijkste en grootste landen van de westerse wereld met de VS aan het hoofd en het VK, Duitsland, Canada, Frankrijk, Japan en Italië als leden.

De FSB is inmiddels uitgegroeid tot de belangrijkste financiële adviseur van de G7 en de G20. Daarmee is Klaas Knot de centrale financiële adviseur/ beleidsbepaler van bijna de gehele wereld geworden. De landen van de G20 omvatten immers gezamenlijk 85 procent van het mondiale bruto nationaal product (bnp).

Als je je afvraagt wat en hoe Knot adviseert over het financiële beleid in de wereld, is het interessant om deze brief aan de G20 door te lezen.

Klaas Knot mag zondermeer als een centrale spin in het web van de huidige wereldorde gezien worden. Gezien zijn standpunten en visie, lijkt hij weinig op te hebben met nationale democratische grondbeginselen en meer met mondiale, centrale sturing.