Macron verliest van Le Pen en schrijft nieuwe verkiezingen uit

Meerdere politieke partijen voeren al twee decennia niet meer uit wat het belooft aan zijn kiezers. Het boek ‘Gedoogdemocratie’ van TNS NIPO-onderzoeker Peter Kanne onderbouwt met cijfers hoe politieke partijen en politici enerzijds en kiezers anderzijds al sinds 2001 uit elkaar zijn gegroeid. Een belangrijke oorzaak daarvan is de ongebreidelde groei van de macht van de EU. De auteur van het boek vraagt zich af: heeft stemmen nog wel zin (met zoveel EU-macht)?

Vervreemding tussen kiezers en politieke partijen

Het probleem, dat politieke partijen steeds verder af komen te staan van de eigen leden en kiezers, wordt uitgebreid besproken en van cijfers voorzien in het boek ‘Gedoogdemocratie’ uit 2011. Dat boek bespreekt niet alleen waar deze vervreemding uit bestaat, maar ook de oorzaken daarvan.

Op pagina 82 meldt het boek dat TNS NIPO in 2006 een onderzoek uitvoerde waaruit bleek dat 87 procent van de politieke bestuurders zich tot de internationale kosmopolitische politiek heeft bekeerd en slechts 13 procent nog het nationale belang vooropstelt. Een pagina verder staat dat Nederlandse burgers voor maar liefst 89 procent een voorkeur hebben voor het nationale belang en slechts 11 procent voor het internationale belang.

Laat dat even op je inwerken: 89 procent van de kiezers is primair gericht op nationale belangen, terwijl slechts 13 procent van de politiek hiervoor kiest! Mondiale en Europese solidariteit gaan vóór nationale solidariteit bij veel politici, zo blijkt uit dat onderzoek van TNS NIPO.

Nederlanders kiezen dus vaak politici die vervolgens heel wat anders gaan doen dan waarvoor de Nederlandse burger heeft gestemd. Dat is al vanaf 2001 een trend. Het verklaart voor mij het almaar groeiende wantrouwen tussen burgers en staat.

Als die politici heel andere dingen doen en nastreven dan waar de bevolking op uit is, waarom zou je dan nog gaan stemmen? Veel Nederlanders blijken de politieke programma’s van ‘hun’ partij niet te kennen en alleen af te gaan op de retoriek van politici tijdens verkiezingscampagnes.

Politieke labiliteit en oneerlijkheid zijn alleen maar toegenomen

In het boek van Peter Kanne worden een aantal grote politieke thema’s onderzocht op de mate waarin er gemeten discrepanties zitten tussen de beloftes die aan de kiezer werden gedaan en de mate waarin deze beloftes zijn nagekomen. Die thema’s gaan van immigratie en toenemende macht van de EU tot de problemen op de woningmarkt en de investeringen in onderwijs en zorg.

Op de meeste van voornoemde thema’s zijn beloftes gedaan die niet of nauwelijks werden nagekomen. Politieke partijen blijken met grote regelmaat van standpunt te veranderen, zijn niet eerlijk over de motieven van die veranderingen en/ of vertellen keiharde onwaarheden om het politiek labiele gedrag te verbloemen.

De grootste tekortkomingen van de Nederlandse politiek

De analyses in het boek leiden tot de volgende conclusies over het politieke landschap van Nederland:

• Politieke partijen zijn toenemend niet consequent en consistent.
• Partijen dragen doorgaans geen eigen wereldbeeld, noch een visie daarop, uit. Ze volgen de internationale agenda’s van organisaties als EU en VN.
• Kiezers willen graag stemmen op inhoud, maar weten vaak zelf onvoldoende waar hun partij nou werkelijk voor staat. Veel PVV-stemmers denken bijvoorbeeld dat deze partij sterk rechts georiënteerd is, terwijl het partijprogramma veel sociale (lees: linkse) onderwerpen behandelt.
• Er is een zeer beperkte relatie tussen wensen van de kiezers en het feitelijke regeringsbeleid. Kiezers stemmen op politieke programma’s die grotendeels verloren gaan in de onderhandelingen over een nieuw kabinet. Dat zag je recent ook weer met PVV, VVD, BBB en NSC.
• Kiezers worden in toenemende mate slecht gerepresenteerd door de regering en de volksvertegenwoordiging. Dat blijkt de afgelopen jaren nog veel erger te zijn geworden door de toegenomen verwaarlozing van grondrechten en democratische basisbeginselen door zowel regering als Tweede Kamer. Dat zie je tijdens kabinet-Rutte IV terug in veel besluiten die zonder overleg met het parlement zijn genomen (zoals het leveren van extra wapensteun aan Oekraïne). Op de websites van het Montesquieu Instituut en het Clingendael Instituut is het nodige te lezen over dit te grabbel gooien van de Nederlandse rechtstaat en democratie.

Onderzoek Ipsos I&O bevestigt: CDA, VVD en D66 in verval

Op 30 november 2022 bracht een ander marktonderzoeksbureau, Ipsos I&O, een analyse uit over de prestaties van kabinet-Rutte III in het eerste jaar na de verkiezingen van 2021. Die analyse liegt er niet om. VVD, D66 en CDA haalden tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 bijna de helft van alle stemmen. Een jaar later hadden ze de voorkeur van slechts 20 procent van het electoraat. De coalitie gleed in minder dan een jaar af van 50 procent naar 20 procent van de kiezers als gevolg van het vele niet nakomen van politieke toezeggingen.

Een belangrijke reden van het verdwenen vertrouwen: toegenomen almacht EU

“De Europese Unie begint steeds meer de trekken van het monster van Frankenstein te vertonen”, aldus pagina 240 van het boek Gedoogdemocratie. Kiezers en politici hebben steeds minder over het eigen land te bepalen, is de strekking van het hoofdstuk over de EU in dit boek.

“De ontwikkeling in de richting van een federalistisch Europa, waarbinnen de Europese Unie steeds meer bevoegdheden krijgt, werd door de grote Nederlandse partijen flink aangejaagd”, staat op pagina 242.

Sinds de publicatie van het boek heeft Europa de grootste financiële crisis sinds 1929 meegemaakt, waarin de EU en ECB veel macht naar zich toe hebben getrokken, onder andere door het hele monetaire beleid van Europa op zijn kop te zetten. Vervolgens kwamen in 2014 de problemen met MH-17 en de bezetting van de Krim, waarna de EU nog meer invloed en macht uit ging oefenen.

Tijdens de coronacrisis trok de EU alle macht naar zich toe en kwam met (bijna verplichte) vaccinatierondes, gecentraliseerde inkoop van vaccins, QR-codes voor horeca bezoek, het coronapaspoort en het demoniseren van de niet gevaccineerden. Vervolgens kwam de EU met privacywetgeving, de  wetgeving digitale service en een digitale euro waardoor burgers alle privacy kwijt zijn. Kortom: bijna complete almacht die niet in het belang van de Europeanen is.

Stemmen heeft nog wel degelijk zin als we de huidige bedreigende ontwikkelingen in de EU willen keren. Ga op 6 juni vooral stemmen voor een ander Europees Parlement dan wat er nu zit en laat het ‘politieke midden’ links liggen.

Op 6 juni mogen wij naar de stembus voor een nieuw Europees Parlement. Ons gevoel bij de huidige bezetting van dat parlement is niet bijzonder positief: van corrupte baantjesjagers als de Griekse Eva Kaili en voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen tot die 25 procent collega’s in het Europees parlement met een strafblad. Wij hebben een zwak voor mensen met idealen zoals Hester Bais.

Omvangrijke corruptie in de EU moet stoppen

We weten het allemaal wel: van een corrupte EU President Ursula von der Leyen (Pfizergate) en Eva Kaili, die Griekse schone met vuile handen, tot de 25 procent corrupte EU-parlementsleden volgens Follow the Money: de EU is een poel van financiële misère en corruptie.

Tijd voor mensen met schone handen, een helder geweten en een hart voor Europa. Daar zijn er gelukkig ook heel wat van, maar Hester Bais heeft wat ons betreft haar sporen meer dan verdiend. Ze kan een grote bijdrage leveren aan een minder corrupte EU, waar de belangen van de Europese burgers weer centraal staan in plaats van de belangen van Europese banken en multinationals.

Wie is Hester Bais?

Hester Bais heeft rechten en economie gestudeerd. Na haar studie is zij als bedrijfsjurist gestart bij een zogenaamde derivaten clearing member en is ruim tien jaar werkzaam geweest als jurist in de financiële wereld bij onder meer ING, AFM en NYSE Euronext. In die functies heeft zij ook veel internationale ervaring in de bankensector opgedaan.

Hester heeft als jurist en econoom een goed begrip van de financiële verhoudingen binnen de EU, doorziet de opbouw van financiële structuren zoals opgezet door de ECB en begrijpt gecompliceerde constructies die de ECB bedenkt om zwakke partijen als Italië binnen de eurozone te houden. Inmiddels is Hester al bijna 15 jaar werkzaam als advocaat in de financiële sector.

Worst Bank Scenario

De kredietcrisis van 2008 is nog steeds niet opgelost. Banken, de veroorzakers van de kredietcrisis, zijn op dezelfde voet verdergegaan. De immense liquiditeitstekorten bij ING, Rabobank en staatsbanken ABN AMRO en de Volksbank zijn blijvend verborgen gehouden met hulp van toezichthouders, de Nederlandse Staat en de ECB.

Van deze grootste bankenfraude ooit, doet Hester Bais al jaren vergeefs melding bij het ministerie van Financiën en de toezichthouders. Haar boek Worst Bank Scenario onthult deze grootschalige bankenfraude en netwerkcorruptie. Het is het resultaat van tien jaar onderzoek van Bais naar bankbalansen en de juridische aspecten van het maskeren van deze fraude en tegelijkertijd haar grootste motivatie om Europarlementariër te worden.

Hester Bais staat op de lijst van Meer Directe Democratie

Hester Bais staat bij Meer Directe Democratie nummer 2 op de lijst en zet zich in voor open, eerlijke en transparante financiële systemen op regionaal niveau, dichtbij de mensen. Dit wil zij bereiken door het hervormen van het financiële stelsel.

Concreet betekent dit dat zij de geldcreatie in handen wil geven van de burgers en niet meer van de banken. Geldcreatie zou zich ook weer moeten richten op waarvoor het oorspronkelijk is bedoeld: productiegroei en dan vooral voor het midden- en kleinbedrijf, de motor van de Nederlandse economie.

Verder is ze van mening dat de euro is geflopt en stimuleert ze alternatieve betaalmiddelen die eindgebruikers rechtstreeks met elkaar kunnen uitwisselen zoals bitcoin of lokale varianten. Bovendien wil ze (klimaat)politiek weghalen bij centrale banken en financiële marktpartijen zoals ING, BlackRock en Goldman Sachs.

Tot slot wil Hester de pensioenpotten beschermen en ze niet langer laten misbruiken voor de (klimaat)politiek. Al haar doelen zijn te lezen op de website van Meer Directe Democratie.

Indepen sprak onlangs Hester

Tijdens een interview dat wij op 29 mei 2024 met Hester hadden, deed zij een aantal opmerkelijke uitspraken die ons de overtuiging gaven dat we hier te maken hebben met een oprechte politica die al veel offers heeft gebracht voor haar idealen. Enkele uitspraken van Hester:

“Het is vijf voor twaalf! Ik wil binnen afzienbare tijd forceren dat besluitvorming over het financiële systeem zoveel mogelijk uit de achterkamertjes wordt gehaald. Het moet onderdeel worden van het gewone, democratische proces. Zo niet, dan komen we in een nieuwe wereld terecht. Ik denk: een onwenselijke wereld.”

“Ik ken de financiële wereld van binnenuit. Omdat ik voor banken, de beurs en toezichthouders werkzaam ben geweest, heb ik onbestrafte fraude en corruptie van heel nabij meegemaakt. Om dergelijke misstanden publiekelijk te maken en aan de kaak te stellen, zag ik me genoodzaakt een boek te maken”.

“Uiteindelijk draait het niet om mij. Maar om het streven een eerlijke, veilige en transparante financiële wereld door te geven aan nieuwe generaties. Als dat scheef gaat, zoals nu, en er een klasse van technocraten ontstaat die zelf onkwetsbaar is en alle risico’s en onzekerheden doorschuift naar gewone burgers, kan ik onmogelijk zwijgen. Wil ik ook niet zwijgen!”

Indepen wil ook niet zwijgen op een moment dat er een kans is het tij in de EU te keren. Ga daarom vooral naar de stembus op 6 juni en maak een keuze voor iemand die niet gebonden is aan partijpolitiek of eigenbelang.

Met het naar voren schuiven van de 67-jarige topambtenaar Dick Schoof als opvolger van Mark Rutte begint een nieuw hoofdstuk van de Nederlandse democratie. Het is misschien wel het laatste hoofdstuk.

Het nieuws dat Schoof de aanvoerder van de nieuwe regering wordt, kwam ook volgens NOS-verslaggever Arjan Noorlander als een ‘verrassing’. “Het is een konijn uit een hoge hoed”, zei Noorlander op 28 mei in Nieuwsuur. “En dat konijn moest daar vandaag zelf ook nog behoorlijk aan wennen.”

Noorlander doelde op de persconferentie die de toekomstige premier zojuist had gegeven. Schoof, zichtbaar niet op zijn gemak, had verteld dat hij weliswaar ‘een premier van alle Nederlanders’ wilde zijn, maar wilde geen lastige vragen beantwoorden over zijn verleden als baas van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) en de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst (AIVD). Lees: hoe hij zijn dienst tegen alle regels in gewone Nederlandse staatsburgers had laten bespioneren. Alles was gebeurd in overleg met het kabinet, was alles wat Schoof daarover wilde zeggen.

Interview

Een ambtenaar krijgt na zo’n nietszeggend antwoord van zijn collega’s een waarderend schouderklopje, maar een politicus verliest er stemmen door. “Hij zal toch ook politiek moeten worden”, verzuchtte Noorlander, die daar meteen aan toevoegde dat hijzelf er eigenlijk vanuit ging dat Schoof desondanks de nieuwe premier zou worden.

Op 6 maart 2024 had Schoof een interview gegeven met De Groene. Frans Timmermans, leider van de PvdA-GroenLinks-fractie, vertelde voor de camera’s van de NOS dat hij dat interview na de lancering van Schoof nog maar eens herlezen had. Hij kon nu beter begrijpen waarom Schoof kandidaatspremier was.

In dat interview gaf Schoof aan dat hij als topambtenaar collega’s die PVV hadden gestemd “diezelfde ruimte geeft als alle anderen”. In het interview zei Schoof ronduit dat hijzelf gewoon zou samenwerken met een PVV-regering. “Het is natuurlijk niet zo dat als een kwart van de mensen op de PVV stemt, dat dan ineens een kwart het verkeerd heeft gezien”, verklaarde Schoof.

Voor het conformistische deel van Nederland, dat zijn stem uitbracht op D66 of de PvdA-Groenlinkse combinatie, was de komst van Schoof in het centrum van de macht een gruwel. Hoe was het mogelijk dat iemand met invloed PVV-stemmers als volwaardige mensen beschouwde? Iedereen die iets voorstelde beschouwde PVV-stemmers toch als ‘deplorables’ die moesten worden geïsoleerd, genegeerd en gecorrigeerd?

Het non-conformistische deel van Nederland was evenmin gerust op de komst van Schoof, maar dan om een andere reden. Als zij het interview met De Groene herlazen, kregen zij vooral de koude rillingen bij de uitspraken van Schoof over vrijheid. “Er zijn allerlei ontwikkelingen in en buiten onze samenleving waar we ons aan moeten aanpassen”, had Schoof zich laten ontvallen. “Neem de balans tussen vrijheid en privacy. Die is niet in beton gegoten.”

Greep naar de macht

Op het eerste gezicht zijn die uitspraken van de nieuwe premier misschien nietszeggend. Wie weet wat speurders als Cees van den Bos de voorbije jaren hebben ontdekt in vrijgegeven overheidsdocumenten, begrijpt hoe onheilspellend ze zijn.

Schoof kreeg in 2013 de leiding over de NCTV, sinds 2012 één van de drie belangrijke inlichtingendiensten in ons land. In 2018 verkaste Schoof naar de AIVD, maar in 2020 kreeg hij het weer voor het zeggen bij de NCTV. Schoof werd toen topambtenaar bij het ministerie van Justitie en Veiligheid. Omdat ook de NCTV was verhuisd naar dat ministerie, kwam de NCTV dus weer onder Schoofs controle.

Schoofs NCTV was een spin in het web tijdens de coronacrisis, blijkt uit vrijgegeven documenten. De NCTV was nauw betrokken bij alle coronabesluiten van het kabinet. Of het nu ging om de maskerplicht, de afstandsregels, de avondklok of de vaccinaties, de NCTV adviseerde, suggereerde en bedacht ze. Bovendien fungeerde de NCTV als het doorgeefluik van alle besluiten naar de ministeries. Tijdens de crisis kreeg de NCTV zonder één schot te lossen de macht in handen, concludeerde Van den Bos.

Ambtenaren van het ministerie van VWS, die merkten hoe niet zij maar de NCTV de regie had over het coronabeleid, kwamen tot eenzelfde slotsom. “Dit is een greep naar de macht”, schreef een gedesillusioneerde ambtenaar in een vrijgegeven mailbericht.

Zelfs het veelbesproken Outbreak Management Team, waarnaar het kabinet regelmatig verwees, had tijdens de crisis minder in de melk te brokkelen dan de NCTV. Hetzelfde gold voor het RIVM. Uit de documenten bleek dat de NCTV al coronamaatregelen voorstelde aan het kabinet op het moment dat RIVM nog aan het zoeken was naar een wetenschappelijk klinkende onderbouwing.

In andere westerse landen gebeurde overigens hetzelfde. Ook daar kregen inlichtingendiensten het tijdens de coronacrisis voor het zeggen. Omdat er volgens de Wob-documenten ook overleg was tussen de NCTV en zusterorganisaties in andere landen, was er mogelijk sprake van een internationaal gecoördineerde actie.

Tegen de eigen bevolking

Net als in landen als Australië, Groot-Brittannië en Canada het geval was, hielden de Nederlandse inlichtingendiensten tijdens de crisis de eigen bevolking nauwlettend in de gaten. De NCTV en diensten die met de NCTV samenwerkten maakten nepaccounts aan en registreerden wat bekende en minder bekende coronacritici op internet zeiden. De NCTV schakelde internettrollen in om overheidsstandpunten te verdedigen en critici te beschadigen. Het gebeurde zelfs dat politieagenten aanbelden bij individuen die onwelkome meningen hadden geuit. Neuroloog Jan Bonte, een icoon van de tegenbeweging, verdween na een stekelige tweet een paar dagen achter tralies.

Een overgroot deel van die praktijken was illegaal. Schoof wist dat heel goed. Juristen van diverse ministeries, inclusief dat van hem, herinnerden hem er tot vervelens toe aan. Desondanks ging hij er gewoon mee door. Dat is typerend voor Schoof, vertellen mensen die hem goed kennen in de media. Zij schetsen Schoof als een slimme en ambitieuze technocraat die de grens van wat nog mag opzoekt (volgens de één) of die grens doelbewust overschrijdt (volgens de ander).

Na het wegebben van de coronavrees verbeterde de situatie niet. De strijd van Europese en nationale overheden tegen vermeende desinformatie verhevigde alleen maar. De kabinetten Rutte lieten zich steeds minder aan de democratische spelregels gelegen liggen. Politici met afwijkende meningen staan voor rechter. De schaduw van de NCTV is niet meer over het hoofd te zien.

Stap verder

Toch is het eindpunt van de neerwaartse spiraal nog niet bereikt, suggereert het rapport Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland (DTN) 57 dat de NCTV in 2022 publiceerde. In dat rapport verklaarde de dienst dat het zich vooral zorgen maakte over mensen die geloven in ‘complottheorieën’. Dat zijn bijvoorbeeld burgers die geloven dat niet gekozen volksvertegenwoordigers, maar een deep state van geheime diensten achter de schermen aan de touwtjes trekt. En dat soort burgers zijn gevaarlijk, aldus de NCTV. “De verspreiding en normalisering van dergelijke theorieën kan aanleiding vormen voor het plegen van extremistische en zelfs terroristische handelingen.”

We zullen niet lang hoeven wachten op een kabinet dat daadwerkelijk maatregelen tegen de dragers van deze ideeën zal treffen. De premier die dit kabinet zal leiden, is er al.