Schokkend! Nieuwe lockdowns gepland in 2032

Toen de World Health Organization (WHO) er het afgelopen weekeinde niet in slaagde om tot een pandemieverdrag te gekomen, haalden honderdduizenden coronacritici opgelucht adem. Het uitblijven van het verdrag betekent dat het de WHO en zijn secretaris-generaal Tedros Ghebreyesus niet zal lukken om bij de volgende internationale gezondheidscrisis een globale machtsgreep te plegen.

Toch was, als je afgaat op de video’s die de WHO de afgelopen dagen op sociale media heeft gezet, de 77^ste World Health Assembly in het Zwitserse Genève een doorslaand succes. Toen de vertegenwoordigers uit ongeveer 190 landen op de bijeenkomst de vernieuwde International Health Regulations (IHR) aannam, klonk een lang en opgetogen applaus. Volgens de WHO zelf was dat volkomen terecht. De nieuwe IHR was niets minder dan een ‘historische ontwikkeling’, schreef de WHO op 1 juni 2024 in een persbericht.

Tedros Ghebreyesus, die als secretaris-generaal de eerste viool in de WHO speelt, deed daar nog een schepje bovenop. Hij postte op 2 juni op X een video waarin hijzelf met omfloerste stem, en met indringende vioolmuziek op de achtergrond, de vertegenwoordigers van de landen vertelde dat ze hun “kinderen en kleinkinderen een cadeau hadden gegeven”: een wereld die een beetje veiliger was geworden.

Het was alleen jammer dat het pandemieverdrag niet was aangenomen, vond Ghebreyesus. Maar hij gaf de moed nog niet op.  “Rome is niet in één dag gebouwd”, aldus de secretaris-generaal. “En dat geldt ook voor het internationaal recht.” Misschien komt dat pandemieverdrag er volgend jaar, of nog eerder.

Nep

Wat de WHO en zijn voorzitter over de 77 ^ste World Health Assembly naar buiten brachten, is pr en niets meer. Het is een poging om te verhullen dat de organisatie een gevoelige tik op de vingers heeft gekregen. De nieuwe versie van de IHR staat mijlenver af van de versie die de WHO voor ogen stond en het uitblijven van een nieuw pandemieverdrag is een echec.

In de documenten die het afgelopen weekeinde eigenlijk hadden moeten worden goedgekeurd, was sprake van een waslijst van gruwelen die de WHO bij de volgende gezondheidscrisis uit zijn hoge hoed kon toveren. Die zijn er bijna allemaal uitgevist.

In de goedgekeurde IHR staat weinig meer over vaccinatiepaspoorten zoals QR-codes en verplichte vaccinaties. Er staat niets over de mogelijkheid om het ene medicijn te verbieden en tegelijkertijd om niet-geteste vaccins of andere medicijnen aan de bevolking op te dringen, uiteraard zonder dat producenten verantwoordelijk zijn voor de gevolgen. De mogelijkheid om de WHO vanwege verandering van het klimaat bevoegdheden te geven is weggegumd. Ook de dwingende clausules waarmee de WHO de wetgeving van landen opzij kon schuiven zijn verdwenen.

Desinformatie

“Een overwinning”, typeerde de Amerikaanse arts en internist Meryl Nass vlak nadat op 1 juni de World Health Assembly was afgesloten. Het verzet tegen de plannen van de WHO was uiteindelijk toch ergens goed voor geweest. Nass betreurde wel dat in de nieuwe IHR stond dat de landen bij een volgende crisis of pandemie ‘desinformatie’ moesten gaan bestrijden.

Tijdens de World Health Assembly maakte Ghebreyesus nog maar eens duidelijk wat hij precies onder ‘desinformatie’ verstond. “Jullie kennen het serieuze probleem van de anti-vaxxers”, mopperde de grote roerganger. “Ik denk dat we een plan moeten bedenken om die weer in hun hok te krijgen. Het is tijd om nog agressiever op te treden tegen de anti-vaxxers.”

Ghebreyesus maakte ook duidelijk dat het hem niet interesseert wat het groeiende leger van de ‘anti-vaxxers’ drijft. Toen de Nederlandse politicus Wybren van Haga en advocaat Meike Terhorst Ghebreyesus tijdens de World Health Assembly een brief wilden overhandigen, weigerde de directeur-generaal die in ontvangst te nemen. Toen de Britse cardioloog Aseem Malhotra het WHO-opperhoofd op 31 mei uitnodigde voor een gesprek, deed Ghebreyesus of zijn neus bloedde.

Diezelfde Malhotra sprak tijdens een demonstratie tegen de WHO over de kwalijke rol van die organisatie tijdens de coronacrisis. De WHO had Big Pharma geholpen om met levensgevaarlijke medicijnen megakapitalen te verdienen, oordeelde Malhotra. Miljoenen mensen hebben de prijs daarvoor met hun leven of gezondheid betaald.

Weinig verandering

“Er verandert dus weinig ten opzichte van vroeger”, concludeert advocaat en burgerjournalist Carine Knapen in een bericht dat op 2 juni verscheen op X. Dat betekent niet dat Knapen blij wordt als ze de hernieuwde versie van de IHR bestudeert. Nog steeds is de WHO een nuttig verkoopinstrument voor Big Pharma. Nog steeds is de WHO geen democratische organisatie. De managers van de WHO worden nog steeds niet gekozen en belangrijke beslissingen van de WHO komen nog steeds niet tot stand door een intern democratisch proces, maar worden genomen door de directeur-generaal, Tedros Ghebreyesus.

Ghebreyesus kan bijvoorbeeld eigenhandig een uitbraak van een internationale ziektekiem aangrijpen om een pandemische noodtoestand af te kondigen, ook als de experts van zijn eigen WHO een andere mening zijn toegedaan. Als het zover is, kan Ghebreyesus’ WHO bovendien beslissen welke vaccins geschikt zijn en welke niet.

Als de directeur-generaal van de WHO net zo integer was als zijn Wikipedia-profiel beweert, dan zou ook een ondemocratische WHO misschien nog een positieve bijdrage kunnen leveren aan de mondiale gezondheid. Maar met iemand als de echte Tedros Ghebreyesus aan de knoppen, kom er uit de WHO alleen maar ellende. We hebben het tijdens de coronacrisis met eigen ogen kunnen zien.

In 2020, tijdens de eerste maanden van de coronacrisis, schoten in westerse landen, inclusief Nederland, de sterftecijfers omhoog. Mensen stierven bij bosjes, vertelden de statistieken. In Groot-Brittannië worden de aanwijzingen sterker dat het coronavirus zeker niet de enige oorzaak van die ongekende sterftegolf was. Ook artsen die met gulle hand euthanasiemedicijnen uitdeelden aan patiënten met een corona-infectie, deden een duit in het zakje.

Die aanwijzingen komen niet alleen uit alternatieve nieuwskanalen, waar klokkenluiders hun verhaal doen. Ze komen ook uit hoorzittingen van de overheid, waarin nabestaanden van coronadoden en verplegers hun verhaal kunnen vertellen. In Schotland, een autonome regio in Groot-Brittannië, gebeurt dat in de Scottish COVID-19 Inquiry.

De Scottish COVID-19 Inquiry probeert in opdracht van de Schotse regering te achterhalen wat er nu precies is gebeurde in 2020-2022, toen de halve wereld vanwege het coronavirus zich liet overmannen door angst. Tegelijkertijd laat de Britse regering in Londen de coronajaren onderzoeken door de UK Covid-19 Inquiry. Op die commissie is veel kritiek.

De onderzoekscommissie van de centrale overheid verhoort vooral beleidsmakers en topambtenaren. De commissie vraagt zich vooral af of de lockdowns niet eerder hadden moeten beginnen en of de politie bij demonstraties niet harder had moeten optreden. Kritische wetenschappers, die vertellen dat de lockdowns onnodig waren, krijgen niet de gelegenheid om hun verhaal te doen en worden te kijk gezet als halvegaren. Het is coronacritici als Carl Heneghan en Tom Jefferson duidelijk dat de UK Covid-19 Inquiry vooral het straatje van de overheid wil schoonvegen.

Dodelijke medicijnen

De Schotten pakken het radicaal anders aan. Zij laten ook gewone burgers aan het woord en laten ze, ook als hun verklaringen pijnlijke zaken naar boven brengen, hun verhaal doen. Eén van deze getuigen is William Jolly. Jolly, die vertelde hoe hij zijn 88-jarige vader in een verzorgingstehuis onder merkwaardige omstandigheden was overleden.

Jolly’s vader was een hartpatiënt en dementerend, maar gezien zijn conditie nog redelijk goed. Volgens een test kreeg hij COVID-19, maar daar had hij niet zoveel last van. Tenminste, totdat verplegers hem het angstremmende midazolam en de pijnstillende morfine gingen toedienen. Vanaf dat moment verslechterde zijn gezondheid razendsnel. Binnen een paar dagen was Jolly’s vader overleden. Volgens documenten aan COVID-19.

Het relaas van William Jolly kwam op opvallend veel punten overeen met dat van Gillian Grant. Grant vertelde hoe ze tijdens de eerste maanden van de coronacrisis haar grootmoeder had verloren. Ook Grants grootmoeder zat in een verzorgingstehuis. Ook Grants grootmoeder zou volgens een test COVID-19 hebben toegediend gekregen. Ook Grants grootmoeder had midazolam en morfine gekregen. En ook Grants grootmoeder was al binnen enkele dagen nadat de behandeling met die twee medicijnen was begonnen, overleden.

Na haar dood kreeg Grant een document te zien, waarop stond dat haar grootmoeder bij een hartaanval, beroerte of een andere ingrijpende medische gebeurtenis niet behandeld moest worden. Grant behartigde de belangen van haar grootmoeder, omdat die vanwege haar milde dementie niet alles meer goed begreep. Grant vertelde dat het verzorgingstehuis met haar over zo’n verklaring had gesproken, maar dat ze vond dat haar grootmoeder nog veel te goed was. Toch had een arts haar naam onder de verklaring gezet.

Voor de Schotse COVID-19-commissie vertelden meerdere nabestaanden soortgelijke verhalen, die altijd dezelfde elementen bevatten. De getuigenissen gaan trouwens niet alleen over ouderen. De commissie luisterde ook naar een Lianne Menzies, weduwe van een dertiger die vocht tegen kanker, positief testte op corona, midazolam en morfine kreeg toegediend en binnen enkele dagen overleed.

Pieken in de sterfte

Ook uit verklaringen van verpleegkundigen in Schotse verzorgingstehuizen bleek dat het geven van midazolam en morfine aan mensen met COVID-19 tijdens de coronacrisis standaard was. Het stond in overheidsrichtlijnen van de Engelse overheid, die vlak na de komst van het coronavirus in Groot-Brittannië waren afgekondigd.

Artsen geven de combinatie onder normale omstandigheden aan ongeneeslijke zieke patiënten met ernstige pijn. Om die combinatie van medicijnen ook te geven aan mensen met COVID-19 is niet logisch. In combinatie bemoeilijken ze de ademhaling, zeker bij de hoge doseringen die de richtlijnen voorschreven. Als mensen dan ook nog een vervelend respiratoir virus in hun longen hebben, kan de combinatie de dood tot gevolg hebben.

De Engelse overheidsrichtlijnen van april 2020 noemen die bijwerking. Ze vermelden er meteen bij dat verplegers en artsen die bijwerkingen bij coronapatiënten maar even moesten vergeten. Wat de opstellers van de richtlijnen heeft bezield, is nog steeds niet duidelijk.

Hoe dan ook, op precies hetzelfde moment dat in 2020 het gebruik van midazolam piekte, piekte volgens de overheidsstatistieken ook het aantal coronadoden. Wilson Sy, een onafhankelijk analist, publiceerde in 2024 een onderzoek waarin hij liet zien dat niet het coronavirus, maar het gebruik van midazolam die sterfte in de eerste coronamaanden verklaarde. Sy gebruikte overigens geen gegevens uit Schotland, wel uit andere delen van Groot-Brittannië.

Mensenrechten

Zowel Amnesty International als het Britse ministerie van Volksgezondheid en sociale Zorg constateerden al in het najaar van 2020 dat zorginstellingen tijdens de eerste coronamaanden mensenrechten hebben geschonden. Dat ging vooral om druk op patiënten om verklaringen te ondertekenen waarin ze vroegen om bij een hartstilstand of een beroerte te mogen sterven. Maar volgens de verklaringen van nabestaanden en onderzoekers als Wilson Sy gaat het allemaal nog een stapje verder. Het is geen wonder dat op ongecensureerde sociale media speculaties circuleren over paniek bij de Britse overheid, die met een verkapt euthanasieprogramma een overbelasting van de zorg wilde voorkomen.

De dwarse parlementariër Andrew Bridgen, die door zijn kritische houding over de coronacrisis uit de Conservatieve partij is gezet, heeft gevraagd aan de Britse regering over welke aantallen we het nu precies hebben. Bridgen kreeg geen antwoord.

Nederlandse situatie

Of het overenthousiast gebruik van midazolam en morfine ook in Nederland heeft bijgedragen aan de forse sterftecijfers aan het begin van de coronacrisis, weten we niet. Maar als je artikelen leest die tijdens de coronacrisis verschenen in medische vakbladen als de NTVG en Medisch Contact, dan ga je toch wel in die richting denken. Ze doen vermoeden dat ook Nederlandse artsen coronapatiënten ruimhartig van midazolam en morfine hebben voorzien. Misschien kan de Nederlandse parlementaire enquêtecommissie Corona, die in stilte aan zijn werk is begonnen, ons er straks meer over vertellen…

Volgens het demissionair kabinet is er helemaal niks mis met de WHO en de nieuwe WHO-verdragen. Ons land zal ze eind mei met plezier ondertekenen. Advocaat Meike Terhorst maakt zich echter grote zorgen. “De coronacrisis was misschien nog een slap aftreksel van wat ons straks staat te wachten.”

“De WHO profileert zich als een organisatie die de gezondheid van alle mensen op deze planeet wil verbeteren”, zegt Terhorst. “Medici, rechters en tal van intelligente mensen die meerdere kranten lezen gaan ervan uit dat de WHO een democratische en transparante internationale organisatie is die niets heeft te verbergen. De werkelijkheid is anders.”

Om te beginnen is er niets democratisch aan de WHO, verklaart Terhorst. De bestuurders van de organisatie worden niet direct en ook niet indirect door ons gekozen. Bovendien weten we niet precies wat er in de kantoren van de organisatie gebeurt. Wel wijst alles erop dat regeringen van machtige landen als de Verenigde Staten, grote farmaceutische ondernemingen en een handjevol multimiljardairs binnen de WHO de dienst uit maken.

Terhorst publiceerde op 14 mei 2024 namens Stichting Artsen Collectief en Nederlandse Teleartsen Genootschap een open brief aan de leden van de Tweede Kamer. Daarin legt ze uit wat de gevolgen zullen zijn van het ondertekenen van twee WHO-documenten tijdens de 77ste World Health Assembly. Minister voor Medische Zorg Pia Dijkstra (D66) gaat daarmee trouwens rechtstreeks in tegen de aangenomen motie van Mona Keijzer (BBB) om uitstel te vragen bij de stemming en, als uitstel niet mogelijk is, tegen de verdragen te stemmen.

Instemmen met wat?

Het gaat om twee WHO-verdragen. Het ene is de vernieuwde versie van de International Health Regulations (de vorige versie dateert uit 2005), het andere is de gloednieuwe Pandemic Agreement. Volgens beide verdragen zullen de landen hun beleid op het gebied van ziektebestrijding na ondertekening laten bepalen door de WHO.

De precieze inhoud van die documenten is niet bekend. Die wordt pas tijdens de World Health Assembly achter gesloten deuren vastgesteld. Nederland weet dus niet met welk verdrag het demissionair kabinet over anderhalve week akkoord gaat.

“Volgens Artikel 55, paragraaf 2 van de International Health Regulations moet de WHO de tekst van het definitieve wijzigingen ten minste vier maanden voor de ondertekening opsturen naar aan de lidstaten”, zegt Terhorst. “Dat is dus niet gebeurd. Hierdoor zijn de lidstaten en hun inwoners niet op de hoogte van de definitieve tekst.” Volgens Terhorst is hier geen sprake van slordigheid. “Dit gebeurt opzettelijk”, zegt ze.

Pandemische dictatuur

Niet alleen deze ondoorzichtige gang van zaken is alarmerend, de inhoud van de eerdere en voorlopige versies van de documenten is dat eveneens. Op grond van de gewijzigde International Health Regulations uit 2005 kon de WHO al op elke moment een pandemie uitroepen. In 2022 heeft de WHO dat gedaan bij de uitbraak van het apenpokkenvirus, op een moment dat het aantal doden op de vingers van één hand was te tellen.

“Dat geeft al aan hoe laag de lat ligt”, verzucht Terhorst. “Als de verdragen zijn ondertekend, dan zal de WHO bij een volgende pandemie misschien proberen zo snel mogelijk proberen om gebruik te maken van de nieuwe extra bevoegdheden. Als dat gebeurt, is het goed mogelijk dat lidstaten de instructies van de WHO gaan volgen.”

Op het moment dat de WHO stelt dat digitale vaccinatiepaspoorten verspreiding van een nieuwe pandemie afremmen, kunnen landen die paspoorten gaan invoeren.  Op dat moment worden de grondrechten van inwoners van Nederland buiten spel gezet. Wie dan nog wil reizen, zal zich moeten laten vaccineren. De WHO wil ook dat de lidstaten desinformatie of misinformatie onderdrukken. Daarbij gaat het er niet om of die desinformatie of misinformatie onjuist is. Alle informatie die tegen het WHO-beleid ingaat, valt onder de noemer van desinformatie of misinformatie.

De Pandemic Agreement verplicht lidstaten om continu op zoek te zijn naar mogelijke oorzaken van ziektes. Die zoektocht moet verlopen volgens de instructies van de WHO.  De WHO baseert zich hierbij op het begrip One Health. Dit begrip gaat ervan uit dat alles (mensen, dieren, planten, het klimaat) met elkaar is verbonden. Op grond van dit nieuwe One Health-concept, zou de WHO de bevoegdheid kunnen krijgen om een klimaatlockdown af te kondigen.

In de Pandemic Agreement worden lidstaten ook nog eens verplicht om mee te werken aan de uitbreiding van biolabs. Die biolabs kunnen gain-of-function-onderzoek gaan verrichten, waarin ze virussen of andere ziekteverwekkers gevaarlijker maken voor mensen. Wetenschappers waarschuwen al jaren voor dit type onderzoek, omdat bij een ‘lab leak’ nieuwe en gevaarlijke ziekten zich kunnen verspreiden en slachtoffers maken.

Machtsgreep

Landen die het verdrag ondertekenen, dragen een deel van hun macht dus af aan de WHO. Om die reden zijn tientallen Amerikaanse senatoren en de Slowaakse premier Robert Fico, die onlangs een aanslag overleefde, er fel tegen gekant. Zij zien de WHO-verdragen als een verkapte machtsgreep.

De Amerikaanse senatoren en de Slowaakse premier hebben een punt. De WHO-verdragen zijn de koevoet waarmee de WHO het beschermende pantser van de rechtsstaat kan wegbreken en macht krijgen over ons, de burgers. Het is nog maar de vraag of bij een volgende pandemie de rechtspraak Nederlanders nog zal willen beschermen die zich niet willen laten vaccineren.

“Nederlandse rechters gaan in beginsel uit van de juistheid van internationale verdragen”, legt Terhorst uit. De advocaat vreest dat Nederlandse rechters in de toekomst de mogelijke instructies van de WHO niet kritisch zullen beoordelen.

Rechters zijn niet van kwade wil, benadrukt Terhorst. “Rechters zijn vaak integere mensen, die zich zorgen maken over het klimaat en op partijen als D66 en GroenLinks stemmen. Ze vertrouwen op de goede intenties van de overheid en internationale organisaties als de WHO. Ze kunnen zich niet voorstellen dat er in de bovenste echelons van de overheid en organisaties als de WHO krachten actief zijn die niet het beste met ons voor hebben.”

Dat geldt niet alleen voor rechters, voegt de advocaat daaraan toe. Het geldt voor de meeste Nederlanders.

Laatste kans

“Ik ben van mening dat minister Dijkstra niet bevoegd is om een handtekening onder de verdragen te zetten, nu de Tweede Kamer minister Dijkstra heeft verzocht heeft om uitstel te vragen of tegen te stemmen”, zegt Terhorst. “Volgens de Grondwet zijn de Eerste en Tweede Kamer de hoogste macht. Ook is nog maar de vraag of minister Dijkstra überhaupt de bevoegdheid heeft om wetgevende bevoegdheden van de Eerste en Tweede Kamer over te dragen aan de WHO.”

De advocaat vindt dat de leden van de Eerste en Tweede Kamer op hun strepen moeten gaan staan. Ze moeten de minister terugfluiten. Doen ze dat niet, dan zit Nederland vast aan een verdrag dat de klok (voor Nederlandse staatsburgers tenminste) eeuwen terugdraait. Fundamentele rechten en vrijheden, zoals lichamelijke integriteit, vrijheid van meningsuiting en het recht op samenkomst kunnen dan van het ene moment op het andere verdwijnen.

“Maar ook het tegenovergestelde kan gebeuren”, zegt Terhorst. “Als de leden van het parlement ‘nee’ zeggen, kunnen ze deze machtsgreep stoppen.  Zo simpel is het.”

Om onze onafhankelijkheid te waarborgen zijn wij geheel afhankelijk van donaties. We hebben jullie support dus keihard nodig! Doneren kan hier.